หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ--

[Zalzah_iP]

เอ่อะ อ่านแล้วก็รู้สึกว่าจะมีอะไรที่โง่และงี่เง่ามากกว่านี้อีกไหม
เอามาเถอะค่ะ เรารับได้ พี่ที่เรารู้จักก็เคยกรีดข้อมือตัวเองเหมือนกัน
และคุณก็ย้ำให้เราได้รู้ว่า คนที่เป็นบ้าเพราะความรักมันมีอยู่จริงๆ

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

จับเล็กไปอยู่กับคุณดาเถอะ 5555 

ไม่รู้สึกสงสารเล็กเลย รู้สึกสมเพชด้วยซ่ำ 
คนเขียนอย่าเอาเล็กมาคู่กับคุณพุฒของฉันนะ ไม่ยอมมมม  คุณพุฒต้องคู่กับปุณเท่านั้น ไม่ก็โสดๆไปเลย 
เรารู้สึกเบื่อเล็กมากกว่าคุณดาซะอีก 
 

[runrunna29]

เข้าขั้นบ้านะ เล็ก

[strawberryboys]

เอิ่ม น้ำกับเอส คู่นี้จะให้จบบริบูรณ์เลยก็ยังได้

ส่วน ปุญ เล็ก คู่นี้อืดต่อไป ไม่จบไม่สิ้น 2015 ก็ไม่จบค่ะ

 

แดกดันคนเขียนต่อ 

[BlueJay]

ไม่ชอบอะที่เล็กทำตัวแบบนี้...แต่ก็สะใจที่เห็นอีคุณพุฒมันอยู่ไม่เป็นสุข

[broke-back]

ถ้ารักแล้วเป็นแบบนี้..ก็ไม่ไหวนะ
เอาชีวิตเข้าแล้ว บรื๊อออออ น่ากลัว

เล็กก็แค่รูปร่างคล้ายกับปุณแค่ภายนอกเท่านั้นล่ะ
ส่วนจิตใจ+ความคิด แตกต่างกันอย่างกับขาว-ดำ

จะเห็นใจหรือสมน้ำหน้าดีนะ
คุณพุฒ เหอะๆๆๆๆ เอาไม่เลือก
กร๊ากกกกกก

[iammoonoi]

ดีใจจัง..เข้าเล้ามาวันนี้ได้อ่านด้วย

มาบ่อยๆ น้า 

[PoPuAr]

กรี๊ด คุณพุฒมีบทแล้วค่า (หลังจากที่คนแต่งเอาเงินไปจ่ายค่าตัว 5555)

โถ่วววว น้องเล็ก ทำแบบนี้เพราะทั้งรักทั้งแค้นสินะ อยากรู้น้องเล็กจะทำไงต่อ

[funnyvix]

ไม่อยากให้คุณพุมคู่กับใคร นิสัยอย่างนี้ควรอยู่อย่างโดดเดี่ยวอ่ะ 

[ลิงภูเขา]

“ผมต้องการใช้โทรศัพท์” หันไปบอกพยาบาลที่เขาจ้างให้มาดูแลผมเป็นพิเศษ “รบกวนต่อสายให้หน่อยครับ”

“ค่ะ” รับคำก่อนจะกดโทรศัพท์ตามเบอร์ที่ผมบอก

“...”

“ติดต่อไม่ได้ค่ะ”

“ลองกดดูอีกทีได้ไหมครับ”

นั่งนิ่ง
ในขณะที่สายตาจดจ้องอยู่ที่เธอ

“ติดต่อไม่ได้จริงๆ ค่ะ”

“ให้ผมโทร..”

ขยับแขนที่ถูกมัดเอาไว้
เป็นเชิงบอกให้ปล่อย

“ผมขอลองโทรเอง”

“ไม่ได้ค่ะ” สีหน้าดูลำบากใจ “คุณหมอสั่งเอาไว้”

“นะครับ.. ผมไม่ทำร้ายตัวเองหรอก”

“ไม่ได้จริงๆค่ะ  ขอโทษนะคะ”

“เหอะ” ส่งเสียงฮึดฮัด  ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน

เขากล้าทำแบบนี้ได้ยังไง
กล้าดียังไง  ถึงไม่มาหาผม

หรือเพราะเห็นแล้วว่าผมถูกจับตาดูเป็นพิเศษ
เลยคิดว่าผมจะทำร้ายตัวเองไม่ได้

“หึ” กำมือแน่น  เพื่อระงับความโกรธ

โวยวายไปก็ทำอะไรไม่ได้
และยิ่งโวยวาย  ผมจะยิ่งลำบาก

ต้องรู้จักใช้สมองให้มันมากกว่านี้
หากต้องการจะเอาชนะเขา


.
.

“ขอบคุณนะครับ” บอกแล้วก้มหัวให้เธอเล็กน้อย

หลายวันมานี้
ผมพยายามทำตัวให้ดีขึ้น

เลิกโวยวาย
เลิกทำร้ายตัวเอง

กินข้าว  กินยา
ก็ตรงเวลาทุกครั้ง

จนอาการเริ่มดีขึ้น
หมอเลยยอมแก้มัดให้ผม

“ถ้าคุณดูแลตัวเองแบบนี้  อีกวันสองวันก็คงได้กลับบ้านแล้วค่ะ”

ผมยิ้มให้คุณพยาบาล
ที่คอยดูแลผมตลอดหลายวันมานี้

“นอนพักเถอะค่ะ”

“ครับ  ขอบคุณนะครับ” นอนลงแล้วหลับตา

ครั้งนี้ผมสัญญา
ว่าจะไม่ทำตัวแบบเดิมอีก

ผมจะเลิกโง่
และเลิกพลาด
เพื่อจะได้ไม่ต้องเสียคุณไป


.
.

“คุณพุฒให้ผมมารับครับ”

เป็นอย่างที่คิดเอาไว้
เขาไม่ยอมมาหาผม

ไม่มารับผมกลับบ้าน

“ต้องการอะไรก็บอกผมนะครับ”

แถมยังให้คนมาเฝ้าผมเอาไว้

คงกลัวว่าผมจะฆ่าตัวตาย
หรือไปวุ่นวายกับเขาอีก

.
.

“ติดต่อเขาให้ที”

“ไม่ได้ครับ”

“ครั้งสุดท้าย  ขอคุยกับเขาเป็นครั้งสุดท้าย”

“ไม่ได้ครับ”

ผมเลิกขอร้องคนของเขา
แล้วกลับมาคิดหาวิธีอื่น

เขาไม่ยอมให้ผมเจอหน้า
จะติดต่อไปก็ไม่ได้

เหมือนเขากำลังรอเวลา
ที่ผมจะยอมแพ้ไปเอง

“มันไม่ง่ายแบบนั้นหรอกครับ”

อย่าหวัง
ว่ามันจะง่าย

เพราะผมไม่มีวันปล่อยคุณไปแน่!




Ma-NuD_LaW




คุณ Zalzah_iP .. ไม่เคยเจอคนกรีดข้อมือนะ .. แต่กินน้ำยาล้างห้องน้ำนี่เจอมาแล้ว 

มันมีจริงๆ ครับ ((ยืนยัน))

คุณ strawberryboys .. 2015 ก็ไม่จบ    จบสิครับจบ นี่ก็ใกล้แล้วละมั้ง (?)  ถ้าอัพได้ทุกวันไม่มีตกแบบนี้นะ 

สุดท้าย .. ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ ((กอด)) 

[AMINOKOONG]

จริงๆไม่ชอบเล็กที่รู้ว่าเค้าไม่รักแต่ตัวเองดันยอมเป็นเมียน้อยเอง
แต่ครั้งนี้เราเชียร์ให้เล็กงี่เง่า ตามรังควานพุฒเอาให้ชีวิตมันป่วนไปเลย
อย่าไปยอมมันง่ายๆ ไม่ต้องให้มันมีความสุข คนเลวๆอย่างมันต้องเจอจิตๆอย่างเล็กนี่แหละ
ถึงจะคู่ควร เอาความเลวมันไปประจานเลย 

[IsDeer]

  อ้าวเฮ้ย เมียน้อยคนนี้ดันลุกขึ้นสู้ซะงั้น

[kitwiphat]

คนเราต้องรักตัวเองให้มากกว่านี้

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

แอบเข้ามาอ่าน จริงๆต้องอ่านหนังสือสอบ 5555 

เล็ก...... 

[runrunna29]

พอเถอะเล็ก
ปล่อยให้พุฒไปเถอะ ผู้ชายดีๆ มีอีกเยอะ
แต่ถ้าจะทำจริงๆ แบบไม่กลัว หลอกพุฒมาจับขังไว้ก็ดีนะ
ไม่ก็ ฆ่าพุฒแล้วอยู่กับศพก็ไม่เลว (อ๊างงงง เริ่มบ้าเข้าขั้น แต่ชอบนะแบบนี้ หลอนดี)

[fc_fic]

เล็ก น่ากลัว ไม่รักตัวเอง       

[Yร้าย]

มีจริงแท้แน่นอนไอ้พวกไม่รักตัวเอง  กรีดข้อมือฆ่าตัวตายแต่ไม่อยากตาย
เรียกร้องความสนในเจอมากับตัวเอง  เฮ๊ย!!ไม่ใช่อินี่น๊า....  ก็ยัยคนที่อยาก
จะมาเป็นเป็นคนที่2 ของอดีตแฟนเราเอง  อดีตนะอดีตเพราะเราเลิกเลย
โกหกครั้งที่ 1 ได้ต้องมีครั้งที่ 2 และก็ครั้งต่อ ๆ มา แต่เราไม่รอให้เกิน 3 ครั้ง
พอ ผู้หญิงกรีดข้อมือตัวเองแล้วก็โทรมา ไอ้นี่ก็แจ้นไปดู  เราก็ไป แต่ไปด่านะ
ไม่ได้สงสาร แม่เรากว่าจะคลอดออกมาเจ็บปางตาย แต่มึงจะมาตายเพราะไอ้
คนประเภทแบบนี้  ตาย ๆ ไปซะก็ดี...(กลายเป็นนางมารเลยเรา) ด่าเสร็จก็
บอกเลิกเลย แถมบอกว่า คุณ 2 คนอย่าหัสหลังให้กันเกิน3นาทีนะ เพราะถ้า
เกินเมื่อไหร่พวกคุณก็จะนอกใจกันเอง   เพราะไอ้คนนึงก็มักมาก อีกคนก็ชอบแย่ง...
เวิ่นเว้อรอดูหนูปุณว่าจะเอาไงดีกว่าเนอะ.....

[ฤดูใบไม้หลากสี]

เรารักคนเขียนนะ แต่เราว่า "จบเถอะ" ตอนหน้า หรือสักตอนก็จบเถอะ

เรามองว่าเรื่องมันดูจะจบได้ตั้งนานแล้วนะ ก่อนจะมีเล็ก เพราะเราว่าคุณพุตก็ต้องเสียปุณไป เเล้วปุณก็รักกับเอส แล้วก็จบ แล้วก็มามีสเปมันจะโอเคกว่า

แต่นี่แบบมันยืดเยื้อ จนเราแบบ เล็กกับเอส ควรคู่กันเพราะเอสไม่ฟัง เล้กไม่ยอม ลงนรกไปซะ

เอสก็นะถ้าฟังปุณตัวเองก็จะไม่ต้องระแวง โ.่จริงๆ รักกันจริงป่า
เล็กถ้าจะฆ่าตัวตายจริงๆ ไมไม่เข้าครัวเอามีดเสียบหัวใจล่ะ ไม่เด็ดเลยว้าาาาาาาาาาาาาาาาา

เราว่านะ ปุณควรอยู่แบบสวยๆ เริ่ดๆ เชิดๆ และอีคุณพุฒก็ไปอยู่กับคุณพิมแม่ลูกดกไป๊
ส่วนเล็กก็ควรจะตายไปซะ แล้วเอส จะไปไหนก็ไป 

[strawberryboys]

เอาเลยนะเล็กเป็นกำลังใจให้ ตบหน้าปุณซักฉากยิ่งดีเลยค่ะ

คนเขียนมาต่อทุกวันจะดีมากเลยนะคะ จะได้จบไวๆ แล้วจะได้รออ่านเรื่องใหม่ของคุณค่ะ

[ลิงภูเขา]

[พุฒ]



“กลับถึงบ้านแล้วครับ”

“อืม..ฝากด้วยนะ”

ผมวางสาย
หลังจากหมดห่วงเรื่องเล็กแล้ว

ใจจริงผมก็อยากไปรับเขาด้วยตัวเอง
แต่ก็กลับมาคิดว่า  ผมไม่ควรไปทำอะไร
ที่เหมือนเป็นการให้ความหวังกับเขาดีกว่า

เขาจะได้ตัดใจ
แล้วเริ่มต้นใหม่เสียที

.
.

“อยากไปเดินเล่นไหมคะ” หันไปมองเมื่อได้ยินเสียงเธอกำลังหยอกล้อกับลูก

ตอนนี้ผมพาคุณพิมกับลูกมาเที่ยว
หลังจากที่เธอยอมใจอ่อนกลับมาอยู่ที่บ้านเหมือนเดิม

“อย่ากระโจนใส่คุณแม่แบบนั้นครับ  เดี๋ยวน้องในท้องจะเจ็บนะ”

รีบเข้าไปจับตัวยัยหนู
ก่อนจะยกขึ้นมาอุ้มเอาไว้

“ซนจริงๆ นะเรา”

“ไปเดินเล่นกันก่อนมื้อเย็นดีไหมคะ” เธอถามตอนอุ้มลูกคนรองของเราขึ้นมา

“ครับ..”

ทะเลกระบี่สวย
เหมือนอย่างที่คุณแม่คุณพิมบอก

คิดไม่ผิดเลยที่พาเธอกับลูกมาพักผ่อนที่นี่

“อยากเล่นน้ำเหรอคะ” เธอหันมาถามยัยหนู  ที่อยู่ในอ้อมอกผม “พรุ่งนี้เช้าดีกว่านะคะ  เดี๋ยวคุณแม่พามา”

“ผมพามาเองก็ได้ครับ”

บอกเมื่อคิดว่าเธอกำลังท้อง
คงอยากพักผ่อนมากกว่า

“พิมอยากให้ลูกเล่นน้ำตอนเช้าๆ นะคะ แดดตอนเช้ามันอ่อน” เธอหรี่ตามองผม “คุณตื่นไหวเหรอคะ”

“เหอะๆๆๆ” ได้แต่หัวเราะ

ปกติวันหยุดผมมักจะตื่นสาย
ข้อนี้เธอรู้ดี

“พิมไหวค่ะ  ไม่ต้องห่วงนะคะ”

“ครับๆ” ยื่นมือไปจับมือเธอเอาไว้

อยากชดใช้ให้เธอ
เพื่อทดแทนทุกๆ อย่าง
ที่เคยทำให้ต้องเสียใจ

เราเดินเล่นกันจนฟ้าเริ่มมืด
ก่อนจะพากันกลับ

อาบน้ำ
ทานข้าว

แล้วพากันเข้านอน


.
.

“คุณคะ..”

“คุณ..”

“รีบตื่นเถอะค่ะ”

งัวเงียลุกขึ้นมา
ขยี้ตาตัวเอง

“ป้าเห็นคุณหนูเล็กร้องไห้อยู่ริมหาด”

“ที่ไหนครับ..” รีบลุกขึ้นจากเตียงทันที “ลูกผมอยู่ที่ไหน”

“อยู่ที่ห้องรับแขกค่ะ แต่..”

“ทำไม..” ถามทั้งที่ขากำลังก้าวลงบันได “เกิดอะไรขึ้น”

“ป้าอุ้มคุณหนูกลับมา  แต่หาคุณพิมกับคุณหนูใหญ่ไม่เจอ”

“หมายความว่าไง..” ตรงเข้าไปรับลูกมาจากสาวใช้ “คุณพิมไปไหน”

“หาไม่เจอค่ะ”

“ดูคุณหนูไว้แวว  ฉันจะไปตามหาคุณพิม” ก้าวขาออกจากบ้านทันทีที่ส่งลูกให้พี่เลี้ยงแล้ว


.
.

“ยัยหนู..”

กึ่งวิ่งกึ่งเดิน
ไปทั่วชายหาดหน้าบ้านพัก

“หายไปไหนนะ”

คุณพิมไม่เคยทิ้งลูก
แม้แต่เวลาที่ทะเลาะกับผม

ไม่ว่าจะกำลังโมโห
หรือเสียใจแค่ไหน
เธอก็จะคิดถึงลูกก่อนเสมอ

หาไม่เจอ
ผมหาพวกเขาไม่เจอ

ทั้งเมีย
และลูกของผม


.
.

“แจ้งตำรวจหรือยัง..”

“แจ้งแล้วค่ะ”

“ผมจะลองไปขับรถวนใกล้ๆ แถวนี้” บอกก่อนจะคว้ากุญแจรถกับมือถือขึ้นมา “ถ้าคุณพิมกลับมา  โทรหาฉันทันที”

“ค่ะ”

ผมขับรถวนแถวๆ บ้านพัก
ก่อนจะเข้าไปในตลาด

ขับเข้าเมือง
ขับไปทุกๆ ที่ที่คิดว่าเธอจะไป

จนเกือบบ่าย
ก็ยังไม่เจอเธอ

ครืดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กดรับทั้งที่ยังไม่ทันดูเบอร์ที่โทรเข้ามา

“หาเจอไหมครับ..”

“เล็ก”

ผมจำเสียงเขาได้
ถึงแม้มันจะปนไปด้วยเสียงสะอื้นก็ตาม

“คุณทิ้งผมฮึก..”

“เล็ก..”

“เพราะเมียคุณ..คุณเลยทิ้งผม..”

“นายคิดจะทำอะไร..”

พูดแบบนี้
แสดงว่าคุณพิมอยู่กับเขา

“นายมาที่นี่ได้ยังไง..”

เขาควรอยู่ที่บ้าน
โดยมีคนของผมคอยเฝ้าเอาไว้

แล้วทำไม?

“ผมจะตายฮึก..” ผมนิ่ง  พยายามจะฟังในสิ่งที่เขาพูด “คุณทิ้งผม..”

“ใจเย็นๆ นะเล็ก.. ฟังที่ฉันพูดก่อน”

“ฮึก..”

“นายอยู่ที่ไหน”

“แง้..”

“เล็ก” เผลอตัวไปตะคอก

พยายามแล้ว
ทั้งที่ผมพยายามจะตั้งสติ
แล้วค่อยๆ หาวิธีคุยกับเขา

แต่ก็ทำไม่ได้
เมื่อผมได้ยินเสียงลูกร้องไห้

“นายทำอะไรยัยหนู”

“ฮึก..”

“เล็ก” เรียกอีกครั้งเมื่อเขาเงียบไป

“ผมรักคุณฮึก..”

“รู้แล้ว..ฉันรู้แล้ว”

“คุณทิ้งผม..ผม”

“...”

“ไม่มีทางเลือกแล้ว”




โครม!

“เล็ก” ผมตะโกนสุดเสียง

เกิดอะไรขึ้น?
เสียงนั่นมันอะไร?

รถชนเหรอ?
อุบัติเหตุใช่ไหม?

ลูกผม..
คุณพิมล่ะ..

ในหัวผมมันหมุนไปหมด

ห่วง..
ผมห่วงลูก..

ผมห่วงคุณพิม..


.
.

“หมอเสียใจด้วยนะครับ..”

จบแล้ว..
มันจบแล้ว..

คุณพิม
กับลูกในท้อง

และยัยหนู
ลูกสาวคนโตของผม

ทุกคนตายหมดแล้ว

ทุกๆ คน
รวมทั้งตัวการของเรื่อง

เล็กขับรถลงจากหน้าผา
สภาพรถยับเยิน
จนยากที่คนที่อยู่ข้างในจะรอด

“ผมขอโทษ..” สุดจะกลั้นน้ำตาเอาไว้

เพราะผม..
เป็นเพราะผมที่คิดอะไรง่ายๆ

ทั้งที่ผมน่าจะคิด
และระวังให้มันมากกว่านี้

ควรรู้และควรระวัง
นับตั้งแต่วันที่เขากรีดข้อมือของตัวเองแล้ว

เขาอันตรายเกินไป
อันตรายเกินกว่าที่ผมจะปล่อยเขาเอาไว้

เพราะทุกสิ่งที่เขาคิด
มันยากเกินกว่าที่ใครจะคาดเดาได้

ผมพลาด
และทำผิดกับทุกคน



Ma-NuD_LaW


พาตัวเองให้ห่างจากเรื่องทุกข์ใจ และคนไม่ดี คุณ Yร้าย .. สุดยอดเลยครับ   

คุณ MCMAXXIM คุณ strawberryboys .. ใกล้ละๆ    หลังจากทำตัวเรื่อยๆ มานานเหลือเกิน 

ว่าแต่สุดที่รักของผม คุณ broke-back ไปไหนน้อ???  คิดถึงจัง 

ฝันดีครับ 

[pannixz]

โห.. แรงกว่าที่คิดไว้เยอะ
พุฒไม่ย้าตายเลยหรอเนี้ย.
จะสงสานก็ดันไปนึกถึงตอนที่ควักปืนยิงเอสกับปุญ
แล้วก็ตอนที่จะทำให้เค้าทะเลาะกัน
ดันรู้สึกว่าสาสม... เราโหดไปมั้ยเนี้ย
ใกล้จบยังค่ะ เหลืออีกกี่ตอนเนี้ย

[BlueJay]

เล็ก เอ๋ย เล็ก...รักบังตาจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี
ตอนแรกก็ไม่อะไรมากนะกับความจิตของเล็กแต่พอเห็นดึงลูกเมียไอ้คุณพุฒมาเอี่ยวด้วยนี่คือ....พูดไม่ออก
ถ้าอยากตายนักทำไมไม่เอาตัวอีคุณพุฒมาล่ะลูก..จะได้ไปเริงรักกันในนรกไงหนู
ลูกเมียเขาไม่เกี่ยววววว

ปล.ตอนนี้ไม่รู้จะสงสารคุณพุฒหรือสมน้ำหน้าดีเมื่อก่อนทำเขาไว้เยอะนี่ แต่สงสารคุณพิมพ์กับลูกที่ต้องมาตายแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่

[TopFee]

เล็กทรมานคุณพุตน้อยไปอ่ะ ไม่ยอม จะร้ายทั้งทีอย่าร้ายแบบอ่อนแอแบบนี้ดิ
อยากได้แบบร้ายจนดูคนอ่านต้องแบบถึงจะร้ายแต่คนอ่านก้ยอมรับอ่ะ
ทรมานพุฒให้เยอเะๆ หน่อย แก้แค้นแบบนี้ไม่โดนใจเลย มันจบง่ายไป 

[question09]

 

[╰Äρρłәßәѓѓÿ╮]

เห้ออออ ก็ดีเหมือนกันนะตายๆไปให้หมด เรื่องจะได้จบง่ายขึ้น 


ปล. ฉันรอคนเขียนทั้งคืนพอฉันหลับไปสัก5นาที คนเขียนก็มาต่อเฉยเลย ใจร้ายมากกกก 

เห็นด้วยกับรีนี้มากก

เล็ก เอ๋ย เล็ก...รักบังตาจนไม่รู้ผิดชอบชั่วดี
ตอนแรกก็ไม่อะไรมากนะกับความจิตของเล็กแต่พอเห็นดึงลูกเมียไอ้คุณพุฒมาเอี่ยวด้วยนี่คือ....พูดไม่ออก
ถ้าอยากตายนักทำไมไม่เอาตัวอีคุณพุฒมาล่ะลูก..จะได้ไปเริงรักกันในนรกไงหนู
ลูกเมียเขาไม่เกี่ยววววว

ปล.ตอนนี้ไม่รู้จะสงสารคุณพุฒหรือสมน้ำหน้าดีเมื่อก่อนทำเขาไว้เยอะนี่ แต่สงสารคุณพิมพ์กับลูกที่ต้องมาตายแบบไม่รู้อิโหน่อิเหน่

[strawberryboys]

ดูจากสภาพแล้วอีก 2ตอน คงน่าจะจบ มั้ง พรุ่งนี้มาต่อด้วยนะคะ 

[fc_fic]

สงสารคุณดาและลูก
   

[AMINOKOONG]

เยสสสสสสสส สะใจอ่ะ(แต่ยังไม่สุด พุฒมันต้องเจออะไรที่หนักกว่านี้ถึงจะสาสม)
สมน้ำหน้าไอคุณพุฒ ที่ต้องรู้สึกผิดไปตลอดชีวิต
ที่เป็นต้นเหตุใหลูกกับคุณพิมพ์ที่ไม่รู้อะไรด้วย
ต้องมาตายเพราะตัวเองเป็นเหตุ  อยากไปดึงเล็กมาเอี่ยวเอง

[runrunna29]

เออ ยังดียังเหลือลูกไว้ให้คน
เฮ้อ!! 

[Yร้าย]

คนที่น่าสงสารที่สุดคือคุณพิม....
เพราะรักถึงยอมยกโทษให้.......
เพราะลูกถึงยอมหวนกลับมาคืนดี....
แต่สุดท้ายก็ต้องจบชีวิตลงเพราะ....
คนเห็นแก่ตัวคนนึง....ผิดทุกคน.....
ต่างตรงที่จะคิดได้หรือเปล่า........
เรื่องนี้เค้าโครงเหมือนอิงจากเรื่องจริงเลย
เราบอกได้เลยว่าคนแบบเล็กมีอยู่จริง.....
แต่ตอนนี้คนนั้นสำนึกผิดได้ดีกว่าเล็กนิด...ก็เกือบสาย
ตอนนี้พี่มีความสุข (ขอบอกว่าชีวิตถ้ามาแต่งนิยายนี่..ดราม่าสุด ๆแต่น้ำเน่าเพราะตอนนี้สุขสุด ๆ  กับลูกน้อยที่น่ารัก เพียง 2 คน)