บางเรื่องก็น่าอายเกินกว่าที่จะพูด
“คุณเลขา”
“เอส” โผเข้ากอดทันทีที่เขาเปิดประตู
“เกิดอะไรขึ้น”
“...”
.
.
“เข้ามาข้างในก่อน” เขาบอกเมื่อผมเอาแต่เงียบไม่ตอบอะไร
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“...”
ผมไม่รู้จะเริ่มพูดกับเขายังไง
“ปุณ”
“กอดหน่อยได้ไหม”
“หึ” เขาหัวเราะก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด “บอกได้หรือยัง ว่าเป็นอะไร”
“เราหนีไปด้วยกันไหม”
“หืม”
“...” ได้แต่กอดเขาให้แน่นขึ้น
“จะหนีไปไหนล่ะครับ” ถามแล้วลูบหลังผมเบาๆ เหมือนปลอบ
“อยากไปไกลๆ ไปที่ไหนก็ได้”
“เหตุผลล่ะ หืม”
“...”
ไม่มีคำตอบให้เขา
ผมกลัวถูกรังเกียจ
.
.
“เรื่องงานเหรอ” ถามแล้วพาผมไปนั่งลงที่ปลายเตียง
“อืม” พยักหน้ายืนยัน “เราไปหางานที่อื่นทำเถอะ ไปได้ไกลๆ เลยยิ่งดี”
“ผมไม่อยากให้คุณหนีปัญหาหรอกนะ”
“...”
“แต่ถ้ามันจะทำให้คุณสบายใจ ผมก็โอเค”
“เอส” น้ำตาผมไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้
เขายอมตามใจ
โดยไม่ได้บังคับหรือคาดคั้นถามอะไร
แบบนี้แล้ว ผมจะปล่อยให้ใครมาทำร้ายเขาได้ยังไง
“ไปพรุ่งนี้เลยนะ” กอดก่อนจะเอาหน้าซุกกับอกเขา
“...”
“นายจะไปกับฉันจริงๆ ใช่ไหม”
“ครับ” ผมดึงเขาเข้ามาจูบทันทีที่ได้ยินคำตอบ
บางทีความรักก็ไม่จำเป็น
ถ้าเรามีคนที่เขารักและพร้อมจะทำทุกอย่างให้เราแบบนี้
ผมจะลืมคุณแล้วนะครับคุณพุฒ
ลืมว่าเคยทำอะไรโง่ๆ ไป เพราะความรักที่มีต่อคุณบ้าง
แล้วอย่าหวังว่าจะได้เห็นหน้าผมอีก
Ma-NuD_LaW
กำลังปั่นอีกตอนนึง .. แต่ไม่รับปากว่าจะได้ลงไหม
แต่จะพยายามนะครับ (เผื่อจะได้ลงอีกซักตอน)
ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ +เป็ด 
แล้วก็.. ใครบอกจะมายิงผม 
ถ้าผมตายแล้วใครจะแต่งนิยายต่อ??? คิดดีๆ นะครับ 
ผมล้อเล่น 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 320280 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก