หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ--

[raluf]

ไปไหน เค้าไปด้วยยยยย

[question09]

เฮ้ออออออออ เหนื่อยแทนคุณเลขา

[t152_rakjai]

ดีมากไปไกลๆเลยจ๊า

[Maytbb]

   จัดไป

[cakecoke]

 

หวังว่า....... 

ช่างมันเถอะขอแค่ นายเอกมีความสุขเป็นพอ

[haru1111]

เป็นตัวเลือกที่ดี ยังไม่แก่ งานหาง่าย รีบๆไปเถอะ

จะอยู่เป็นทาสมันทำไม ได้ผู้ชายดีๆมาครองต้องรักษาไว้ 

[moodyfairy]

อ่านละหงุดหงิดอะ (สงสัยเหยียบตะปูที่คนแต่งโปรยไว้ซะแล้วว)
ปุณที่เป็นคนดีเกินกว่าจะรับมือกับเรื่องนี้ได้อย่างเด็ดขาด บางทีโมเอ้เกินก็น่าหงึดหงิดอ้ะ
แล้วไอ้นั่นนะ หาเหตุผลจากคนหวงก้างไม่ได้จริงๆ

แต่ก็น่าสนใจนะ ยอมเอาเมียกับลูกมาเสี่ยงเพื่อที่จะเปิดเผยเรื่องกับปุณ เอาซี้ ก็อยากรู้ว่าจะกล้ามั้ย (อิชั้นบ้าไปแล้วคร่ะะ)

[PoPuAr]

อ่านทันแล้วล่ะ 

คุณเลขาน่าสงสารซะจริง 

แล้วจะพากันหนีรอดมั้ยเนี่ย ถ้าคุณพุฒตามเจอ มีหวัง 

[fay 13]

 

[pannixz]

แต่ละตอน อ่านจบในเวลาไม่ถึง 1 นาที 
มีโควต้ายืดเนื้อเรื่องให้ยาวๆมั่งม้ายยยยยย
 

[aiaea83]

ตอนนี้มันช่างสั้นแต่กระชับมากค่ะ สงสารปุณ หนีไปเลยลูก หนีไปไกลๆ
ความสุขกำลังรออยู่ข้างหน้า

[liza sarin]

 

[loveaaa_somsak]

มาลงเถอะครับกำลังพัวพันเลย

แต่อยากรู้ว่าพุฒรักปุณณ์บ้างไหม



ขอให้พิมมีชู้ ลูก 2 คน เป็นลูกชู้ พุฒเป็นหมัน กรรมนี้คืนสนอง (อ่านแล้วอิน)

[Nus@nT@R@]

จะหนีพ้นไหมอ่า

[TopFee]

แน่ใจนะว่าจะหนีพ้น? ถ้าพ้นก็หนีเลย
แต่ถ้าไม่ ต้องสู้อย่างเดียวล่ะนะ


ปล.สั้นไปไหมค่ะนักเขียนขา 

+เป็ดเป็นกำลังใจ 

[Yร้าย]

 
แหม...ก็คนมันอินนี่นา...แต่ใคร
จะบังอาจทำได้ลงคอเนอะ....
รักคนแต่งจะตายไป..รักหนูปุณด้วย....

[КίmY]

เฮ้อออ  จะหนีพ้นมั้ยยยยยยยย   
รอนะฮะ  :')

[-west-]

อย่าเป็นจรเข้นะเอส
ปุณเจอเสือมาจนช้ำหมดแล้ว

[MIkz_hotaru]

อิทธิพลไอ้คุณพุฒมันจะซักเท่าไหร่กันเชียว

ขอให้เอสเป็นพระเอกตัวจริงของปุณซักที

[badbadsumaru]

หนีไปเลย ไปไกลๆเลยนะ
หวังว่าเอสจะจริงจังกับปุณนะ ดูแลปุณดีๆล่ะ

[snowboxs]

ค้างมากเลย 
สงสารปุณด้วย แต่ดีที่ยังมีเอส
และคิดว่าเอสคงรู้เรื่องระหว่างพุฒกับปุณ
ไม่อย่างนั้นคงไม่ตัดสินใจไปด้วยกัน
เพื่อที่จะรักษาความบอบช้ำของปุณหรอก

[janek_alo]

เผ่นเลย
อยากจะหนี  หนีไปกันสองคน
เพลงพริกไทยขึ้นมาในหัวเลย
ปล.  อะไรกฝ้ดีแต่สั้นไปหน่อยอ่ะ  ค้าง

[clock_nuchchee]

 

[pipoo]

ยากให้แต่งเป็นเรื่องยาวอะ ลงรายละเอียดเยอะอยากอ่านแบบจุใจ 

[►MoNkEy-PrInCe◄]

เอาเลย ไปเลย หนีไปให้ไกลๆเลยนะ T^T

ไม่ต้องไปสนใจคุณพุฒมัน

  

[Biwty...]

ทำไมคุณพุฒหน้าเหมือนผู้หญิงจังเลยคะ


ไม่ใช่หน้าหวานนะคะ




หน้าตัวเมีย

[ลิงภูเขา]

ผมพลาด  ที่คิดว่าเรื่องนี้มันจะจบลงง่ายๆ



“คุณพุฒ” ตกใจ  เมื่อเห็นเขามานั่งรออยู่ที่โซฟา

ตอนนี้เขาควรอยู่ที่บ้าน  กับลูกกับเมียเขาไม่ใช่เหรอ?

“ทั้งที่ฉันให้โอกาส  แต่นายกลับเลือกจะหนีไปกับหมอนั่น”

“คุณรู้”

“มีอะไรบ้างที่ฉันไม่รู้” เขาว่าก่อนจะลุกเดินเข้ามาหา “ไปหามันกี่ครั้ง  กินข้าวกับมันกี่ครั้ง  หรือแม้แต่เคยนอนกับมันกี่ครั้ง”

“...”

“เห็นฉันโง่หรือไงห๊ะ”

เพี๊ยะ!!
หน้าผมหันไปตามแรงตบ



“เลี้ยงไม่เชื่อง”

“เอาคืนไปสิครับ  บ้าน รถ” หันกลับไปจ้องตาเขา “ผมจะคืนให้ทุกอย่าง  ขอแค่ปล่อยผมไป”

“คิดว่าฉันเสียดายของพวกนี้เหรอ”

“...”

“ฉันแค่เสียดายความไว้ใจ   ที่เคยมีให้นาย”

“ฮึก..” เขาจับผมเหวี่ยงลงไปกับพื้น

“คิดว่าดีแล้วใช่ไหม  ที่ทำแบบนี้”

“...”

“คิดว่าหมอนั่นจะช่วยนายได้งั้นเหรอ”

“หมายความว่ายังไง”

“คนตายช่วยอะไรนายไม่ได้หรอก”

“คุณพุฒ !!”

นี่เขารู้ตัวบ้างไหม  ว่าพูดอะไรออกมา

.
.

“ถ้าฉันไม่ให้  ใครก็ห้ามเอาไป” เขากระชากผมให้ลุกขึ้น  ก่อนจะลากผมให้เดินตามเขาขึ้นบันได

“คุณพุฒ”

“ปล่อยนะครับ”

ขาดสติ  เขากำลังขาดสติ
ตอนนี้เขาทำอะไรอยู่  เขาจะรู้ตัวบ้างไหม


.
.

“คุณพุฒ”

“คิดจะพูดอะไรอีก  ร้องขอความเห็นใจเหรอ” ว่าแล้วเหวี่ยงผมลงกับเตียง “ฉันจะไม่ใจอ่อนอีกแล้ว”

“อย่าทำอย่างนี้” รั้งมือเขาที่กำลังฉีกดึงเสื้อผม “คุณเป็นคนนะครับ  ไม่ใช่สัตว์”

เพี๊ยะ!!

ไม่น่ายั่วโมโหเขาเลย
แต่ตอนนี้  ผมเองก็กำลังโมโหเหมือนกัน

“เพราะมันใช่ไหม  ที่ทำให้นายเปลี่ยนไปแบบนี้”

“เพราะคุณต่างหาก”

“...” เขานิ่งไป

“ยัดเยียดสภาพเมียน้อยให้ผม  ไม่มาหา  ไม่ใส่ใจ” พยายามกลั้นเสียงสะอื้นเอาไว้ “ทุกลมหายใจเข้าออกมีแต่คุณพิมกับลูก”

“...”

“แล้วคุณจะเก็บผมไว้ทำไม” ตะคอกเขาเสียงดัง

ไม่เก็บเอาไว้อีกแล้ว  ทุกสิ่งที่เคยทำให้ผมต้องเสียใจ
ผมร้องไห้คนเดียวมานานเกินพอแล้ว


.
.

“นายเป็นของฉัน” เขาซบหน้าลงกับไหล่ผม “เป็นสิ่งเดียวในชีวิตที่ฉันได้เลือกเอง”

“...”

“อย่าทิ้งฉันไปได้ไหม”


Ma-NuD_LaW



ใจเย็นๆ 

วันนี้คงไม่สงบ  มีแววว่าจะต้องมาต่ออีกตอน 

+เป็ด 

[cakecoke]

เหรอ ไม่อยากจะเชื่อ ถ้านี้เป็นสิ่งเดียวที่คุณเลือกได้เอง
ทำไมคุณไมู่ดูแลรักษา เขาไว้ให้ดีๆล่ะ
คุณพูดโกหกหน้าตายมาก
อะไรจะรับประกันว่า ปุณหันกลับไปหาคุณ แล้วเขาจะไม่เจ็บอีก
ก็ไม่มีเลย คุณให้เขาเสียสละ คุณไม่เคยคิดจะเสียสละ ความรักของคุณมันเห็นแก่ตัวมากรู้ไหม
คุณยอมได้ไหมที่คุณ มาก่อนแต่ต้องยอมเป็นที่2 อยู่แบบหลบๆซ่อนๆ บอกใครก็ไม่ได้ ไม่สามารถ พูดได้อย่างภูมิใจว่า คนนี้แฟนคุณ
ผมเกลียดคนอย่างคุณที่สุด
คนอย่างคุณมันก็แค่คนเห็นแก่ตัว
สุดท้ายคุณจะไม่เหลือใครเลย


มายาว แบบว่าอินจัด

[ลิงภูเขา]

ผมคิดว่า  สิ่งที่ตัวเองกำลังทำ  มันดีที่สุดแล้ว




“อย่าลืมสัญญานะครับ”

“อย่าแตะต้องเขา”

ผมหวังว่าหมอนั่นจะเข้าใจ  ในสิ่งที่ผมทำ
หรือถ้าไม่  ผมก็ยอมถูกเกลียด
ดีกว่าให้ใครต้องมาถูกทำร้าย  เพียงเพื่อจะปกป้องคนไร้ค่าอย่างผม

“อืม” เขารับปาก  ก่อนจะดึงผมเข้าไปกอด


.
.

เมื่อคืนไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นมากกว่าไปกว่าการที่ผมถูกเขากอด
เขาไม่โวยวาย  ไม่ทำร้ายอะไรผมอีก
แต่เลือกจะทำ  ในสิ่งที่เขาไม่เคยทำ

นั่นคือการอธิบาย
อธิบายทุกอย่างที่เขาอยากให้ผมเข้าใจ

เขาแต่งงานกับคุณพิมด้วยหน้าที่
คุณย่าของเขาจัดการทุกอย่าง
เขาไม่ได้รักคุณพิม  แต่ก็ยังรักลูก
และนั่นคือเหตุผล  ที่เขาทิ้งคุณพิมไม่ได้

ผมไม่ได้ยินดียินร้ายอะไรในสิ่งที่เขาพูด
และไม่ได้ใส่ใจว่ามันจะเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า
เพราะผมเลือกแล้วที่จะตัดเขาออกไปจากชีวิต
ผมขอให้เขาปล่อยผมไป

แต่เขาไม่ยอม
และขู่ว่าจะทำร้ายเอส

ผมไม่ทางเลือก
ทำได้แค่ต่อรอง

.
.

ผมไม่ได้ขออะไร  แค่ขอให้เอสปลอดภัย
แล้วผมก็จะก้มหน้ารับชะตากรรมของตัวเองต่อไป

มันคงไม่ได้เลวร้ายอะไรมาก
เพราะอย่างน้อย  ผมก็ยังรักเขา
มันคงช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง (ละมั้ง)


.
.

“วันนี้โดดงานสักวันนะ”

“ครับ”

ไม่รู้ว่าคนอื่นๆ จะคิดยังไง  ที่เจ้านายกับเลขาส่วนตัวมาโดดงานพร้อมกันแบบนี้

แต่วันนี้ผมเองก็เหนื่อย
เหนื่อยเกินกว่าจะพาตัวเองไปทำงาน
หรือไปพบเจอใคร
โดยเฉพาะหมอนั่น


Ma-NuD_LaW


ถ้าพรุ่งนี้ไม่มา  จะเป็นไรไหม?

แค่ลองถามดู .. 

[pemiko2012]

 

พุฒแอบโหดร้าย 
ทำร้ายปุณ
เหตุผลในตอนท้ายอาจจะทำให้ปุณใจอ่อนได้
เฮ้ออออ พูดไม่ออก

แต่ก็นะ เป็นเพราะเรื่องนี้ถูกเล่าแบบจำกัด
ให้เรารับรู้จากปุณด้านเดียว
บางทีมันก็มีอะไรๆที่เรายังไม่รู้ใช่มั้ย
งั้นเราควรรอดูต่อไปว่าจะเกิดอะไรขึ้น