มนุษย์มักรู้สึกถึงคำว่า “เกลียด” ได้ไวกว่าคำว่า “รัก” เสมอ
“ขอบัญชีค่าใช้จ่ายครับ”
“รบกวนคุณสุหาเอกสารให้คุณเลขาหน่อยครับ” ไม่ตอบไม่มองหน้าแต่กลับหันไปสั่งลูกน้องแทน
หนึ่งอาทิตย์แล้ว
หนึ่งอาทิตย์ที่เอสทำเหมือนไม่รู้จักผม
ทั้งที่คิดว่าจะไม่รู้สึกอะไร
แต่มันก็เจ็บแปลกๆ
“นี่ค่ะ คุณปุณ”
“ขอบคุณครับ” รับแล้วเดินก้มหน้าออกมาเงียบๆ
ไม่คิดเลย
ว่าแค่ถูกคนๆ นี้เมิน
จะทำให้ผมรู้สึกแย่ได้ขนาดนี้
.
.
“เอกสารแค่นี้ ต้องเดินไปเอาเองเลยเหรอ”
“ผมไม่อยากกวนคนอื่น แค่งานของพวกเขาก็ยุ่งพอแล้ว”
“เกรงใจคนอื่น หรืออยากเจอมันกันแน่”
“...”
เบื่อ
เบื่อที่จะเถียงกับเขาในเรื่องเดิมๆ
“คิดว่าฉันไม่เห็นหรือไง ว่านายแอบมองมันทุกครั้งที่เจอ”
“แล้วไงครับ”
“ปุณ !!”
ผมไม่พูดไม่เถียงอะไรอีก
แค่นี้ผมก็เหนื่อยมากพอแล้ว
.
.
“อื้อ..อย่าครับ” บอกแล้วผลักเขาออกห่าง
“วันนี้..ผมเหนื่อยครับ”
“เหนื่อย เพลีย ไม่มีอารมณ์” พูดแล้วพลิกตัวลงไปนอนข้างๆ ผม “นายจะอ้างแบบนี้ทุกวันหรือไง”
“...”
“จะหวงตัวเอาไว้ให้ใคร”
“...”
“คิดว่ามันจะกลับมาหาคนอย่างนายเหรอ” ลุกขึ้นคว้าเสื้อที่เพิ่งถอดขึ้นมาสวม ก่อนจะเดินออกไป
ผมนอนนิ่งฟังเสียงเขาเดินกระแทกเท้าลงบันไดทีละขั้น
ตามด้วยเสียงสตาร์ทรถออกไป
.
.
“หึๆ”
เขาเองก็คงเบื่อ
เบื่อที่ผมไม่ยอมมีอะไรกับเขา
อันที่จริง
ผมไม่เคยนอนกับเขาอีกเลย
นับตั้งแต่วันที่ผม ยกร่างกายนี้ให้กับเอส
ผมรังเกียจสัมผัสของเขา
ไม่อยากให้เขาแตะต้องตัวผม
เพราะมันทำให้ผมคิดถึงเอส
คิดถึงเรื่องในคืนนั้น
จนอยากจะทำในสิ่งที่ไม่มีทางเป็นไปได้
นั่นคือการย้อนเวลา
Ma-NuD_LaW
ใกล้จบแล้วงับ 
เพราะมันนานเกินไปละ 
+เป็ด ขอบคุณทุกความเห็นนะครับ 
หัวข้อ: ((เรื่องยืดเยื้อ)) เมียน้อย --มี Ebook แล้วนะค้าบบบบ-- (อ่าน 314410 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก