หัวข้อ: นักศึกษาสัตวแพทย์จอมจุ้นวุ่นรัก

[BABY_CHICK]

 :m4:ป่านจีบดล ติดทีเหอะ สมน้ำหหน้าอั้ม จัง อิ อิ ตามมาหวงก้าง 55 รอ ติดตาม

[bixzz]

สนุกล่ะสิ...ว่าแต่ดลนี่ชอบโดนคนที่จะจีบแกล้งเรื่อยเลยเนอะ...
ถึงจะมีป่านเข้ามา แต่ผมก็ยังเชียร์ให้ดลได้คุยแบบเปิดอกกับอั้มจริงๆ มากกว่า
ว่าแล้วก็รออ่านตอนต่อไปนะครับ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ง่ะ......อั้มนะอั้ม เป็นอย่างนี้ได้อีกอ่ะ

อย่างนี้ดลคบกับป่านไปเลยดีกว่ามั้งงงงงงงงงง

[ifwedo]

รอตอนต่อไปเลยอะ

[dekinter]

ตอนที่ 19   ภาพที่เห็นมันคืออะไร

          กิจกรรมรับน้องในวันแรกเป็นไปอย่างสนุกสนานและไม่มีอะไรหนักมากนัก พี่ๆ

ฝ่ายบรรเทิง ต่างพานำน้องๆร้องเต้นเพลงๆต่างกันอย่างมันหยด เมื่อกิจกรรมวันแรกจบ

ลง ดลเองก็รีบกลับบ้านทันที เพราะดลไม่ได้อยู่หอ เหมือนเพื่อนๆในกลุ่ม นี้ก็เย็นมาก

แล้วจึงต้องรีบกลับ และกว่าจะถึงบ้านก้คงอีกนาน ช่วงนี้เป็นช่วงเวลาที่รถกำลังติด

สุดๆ ดลเดินทางไปป้ายรถเมล์ที่ประตูมหาลัยอย่างรีบร้อน

 " ไอ้ตัวเล็ก จะรีบไปไหนวะ " เรียกของป่านเรียกดล

 " เราจะรีบกลับบ้านอะ " ดลตอบอย่าผ่านๆแล้วรีบเดินต่อ

 " เดี๋ยวดิ ทำไมต้องรีบขนาดนั้นละ " ป่านวิ่งเดินตามมา

 " ก็เราต้องรีบกลับบ้านอะ เราไม่ได้อยู่หอนะ " ดลยังคงรีบเดินต่อ

 " นี่นายอะ เดินช้าๆหน่อยก็ได้ ตัวก็เล็กทำไมเดินเร็วแบบนี้เนี่ย " ป่านพูดพร้อมกับ

คว้าป้ายชื่อที่รุ่นพี่ทำให้กับเด็กปี 1 ของดลไป ซึ่งป้ายชื่อนี้ห้ามหายเด็ดขาด เพราะใน

ช่วงแรกๆพี่ๆมักจะยังจำน้องๆไม่ค่อยได้ ดังนั้นการมีป้ายชื่อจึงเป็นสิ่งสำคัญในกิจกรรม

รับน้องมาก

 " เฮ้ย นายจะเอาป้ายเราไปทำไมอะ เอาคืนมานะ " ดลพยายามแย่งคืน แต่ด้วยความ

สูงที่ต่างกัน แค่ป่านชูมือขึ้นเหนือหัวตัวเอง ดลก็แย่งไม่ถึงแล้ว

 " 555 แย่งให้ถึงดิ ไอ้ตัวเล็ก 555 " ป่านหัวเราะชอบใจ เพราะดลเหมือนเด็กๆที่ถูก

ผู้ใหญ่แย่งของเล่นแล้วพยายามแย่งคืน

 " นายจะเอาป้ายเราไปทำไมเนี่ย แล้วอีกอย่างนะ นายจะมาเดินตามเราทำไมอะ "

ดลเริ่มอารมเสีย เพราะยิ่งรีบๆอยู่

 " ใครบอกว่าเราตามนายอะ โหยๆ ทางนี้นายใช้ได้คนเดียวหรืองัยอะ " ป่านทำท่า

ทางกวนประสาท

 " อะนะ งั้นนายก้เอาป้ายคืนเรามาเหอะ เราจะรีบกลับบ้าน อะ " ดลพยายามใช้ไม้

อ่อนกับป่าน เพื่อว่าจะยอม

 " อยากได้ก็แย่งเอาไปดิ " พูดเสร็จป่านก็เดินต่อ ดลก็ได้แต่พยายามเดินตามแล้วก็

แย่งป้ายจากมือของป่าน แต่ดูจะไม่ง่ายนัก เพราะป่านระวังตัวมาก ดลกับป่านจึงเล่น

กันไปตามทางที่เดินไปประตูมหาลัย แต่ระหว่างนั้น อั้มเองที่นั่งอยู่กับเพื่อนก็เห็นภาพ

ที่ดลและป่านเล่นกันนั้น อารมณ์ของอั้มเดือดขึ้นมาทันที

 " เฮ้ย อั้ม เป็นไรวะ " เพื่อนๆตกใจที่อยู่ๆอั้มก็ลึกขึ้น ในมือบีบแก้วน้ำจนแตกไหลหก

ไปโดนเพื่อนๆ

 " ป่าว " อั้มตอนสั้นๆ แต่ตายังคงมองไปที่ดลกับป่านที่เดินอยู่ที่ถนน

 " แล้วบีบแก้วน้ำทำไมวะ ดูดิ มันโดนเรานะเว้ย "

 " เอ่อๆ ขอโทษทีๆ " อั้มนั่งลงอย่าไม่พอใจ

ดลกับป่านเดินจนมาถึงหน้าประตูมหาลัย แต่ป่านก็ยังไม่ยอมให้ป้ายคืนกับดล

 " ป่าน เราต้องกลับแล้วนะ นายเลิกเล่นทีเหอะ "

 " ก็ได้ๆ แต่นายต้องเอาของมาแลก "

 " นายจะเอาไรละ ตังค์หรอ เราไม่มีหรอกนะ " ดลเริ่มเซงขึ้นไปอีก

 " อะนะ เห็นฉันเป็นคนน่าเงินหรืองัยหา ไอ้ตัวเล็ก เอาสมุด lecture ของวิชาวันนี้มา

แลกไปดิ"

 " แค่นี้อะหรอ ขอยืมกันดีๆก็ได้ ไมต้องทำแบบนี้ด้วยอะ " ดลยื่นสมุดให้กับป่าน ป่าน

ก็คืนป้ายให้ดล

 " ถ้าขอยืมดีๆก็ไม่สนุกดิ 555 " ป่านพูดจบก็เดนจากไป ทำให้ดลก็ไม่เข้าใจว่า ชาติ

ที่แล้วไปทำอะไรไว้ให้ป่าน ป่านถึงมาแกล้งขนาดนี้

     ในขณะที่ดล กำลังยืนรอรถเมลล์อยู่นั้น ผู้หญิงคนที่ยืนข้างดล ดูจะเป็นที่สนใจของ

หนุ่มๆที่ยืนรอในบริเวณนั้น เพราะเธอดูน่ารัก แต่การแต่งตัวก็ไม่ดูเซ็กซี่จนเกินไป

เหมือนกับนักศึกษาสาวบางคนที่ บางครั้งคนเห็นก็ไม่มั่นใจว่าตกลงแต่งชุดนักศึกษา

เพื่อมาเรียนหรือมาทำอะไรกันแน่ เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ ซึ่งดลไม่ได้ตั้งใจจะฟัง แต่

ด้วยความที่ยืนใกล้กันทำให้ดลได้ยินในสิ่งที่เธอพูดอย่างชัดเจน

 " ก้อยมาถึงแล้วนะ ยืนรออยู่นะจ๊ะ แต่ทำไมต้องให้ก้อยมารอที่ป้ายนี้ด้วยละ " เธอพูด

คุยกับคนๆนึงทางโทรศัพท์ ดลเองก็แอบคิดอยู่ในใจว่า เธอคงกำลังคุยกับแฟน และ

ดลก้ยังแอบสงสัยอีกว่า ใครหน่าได้ผู้หญิงที่น่ารักๆแบบนี้เป็นแฟน ช่างโชคดีจริงๆ สัก

พัก รถเก๋งสีดำ ป้ายแดง ก็เคลื่อนมาจอดตรงหน้าของดล แต่ก้มองไม่เห็นว่าคนขับเป็น

ใคร เพราะรถนั้นติดฟิมล์สีดำ กระจกรถค่อยๆ เลื่อนลงมา ทำให้ดลที่กำลังมองดูรถที่

จอดอยู่ตรงหน้านั้นต้องสบตากับคนขับรถคันนี้  ดลรู้สึกอึ้งอย่างมาก เพราะคนที่สบตา

ด้วยนั้น ก็คืออั้ม

 " ก้อยจ๊ะ " เสียงของอั้มเรียก ผู้หญิงที่น่ารักที่ยื่นอยู่ข้างๆดล ก้อยก็เดินไปขึ้นรถของ

อั้ม แต่ก่อนที่อั้มจะออกรถออกไป อั้มก็มองมาที่ดลอีกครั้ง สายตาของอั้มมันช่างเย็น

ชาเหลือเกิน ดลทนไม่ได้ที่ต้องเจอกับสายตาของคนที่เคยรักกันมองแบบนั้น ดลจึง

หลบสายตาของอั้ม และเดินไปรอรถอีกจุดนึงแทน

 " ทำไมอั้มต้องทำแบบนี้นะ ทำไมต้องนัดมารับผู้หญิงอื่นให้ดลเห็น " ดลได้แต่ถาม

ตัวเองอย่างเจ็บปวด


             ดลกลับมาถึงบ้านด้วยร่างกายที่อ่อนเพลีย แต่มันคงไม่หนักเหมือนกับหัวใจ

ของดล ที่เหนื่อยจนแทบไม่แรง ดลมีคำถามมากมายอยูในใจ ดลจึงโทรไปหาอ้อน

เพื่อนที่ดลรักและนึกถึงเสมอในเวลาที่ต้องการกำลังใจ

 " ว่างัยจ๊ะ ว่าที่คุณหมอหมา "

 " อะนะ คำแรกมาก็กวนฉันเลยนะ ขอเหอะแก วันนี้ฉันโดนกวนประสาทมาทั้งวันแล้ว

อะ " ดลพูดด้วยเสียงเหนื่อยๆ

 " อ้าว ใครมาทำไรแกวะ "

 " ก้เพื่อนในคณะอะ ไม่รู้ว่าฉันไปทำอะไรให้มันตั้งแต่ชาติปางไหน มันถึงได้แกล้งฉัน

ไม่ยอมลดละเลยอะ เฮ้อ "

 " แล้ว ผู้หญิงหรือผู้ชายวะ "

 " ผู้ชายวะ "

 " เอาแล้วงัยดล ฉันว่าสงสัยแกจะได้พบรักใหม่ซะแล้วมั้งเนี่ย อิอิ"

 " จะบ้าหรอ "

 " 55 ว่าแต่เป็นงัยมั้ง เปิดเรียนวันแรก"

 " ก็ดีอะ แต่เหนื่อยเหมือนกัน อ้อน ฉันมีเรื่องจะบอกแกวะ " เสียงของดลดูเครียดๆ

 " อะไรวะ ทำไมทำเสียงจิงจัง จังเลย" อ้อนก็ดุจะสงสัย

 " อ้อน อั้มมาเรียน บริหาร inter ที่เดียวกับฉันวะ "

 " หา !! จริงหรอ แต่อั้มเอ็นต์ติดที่...นี่หว่า " อ้อนดูจะตกใจอยู่เหมือนกันที่รู้ว่าอั้มไป

เรียนที่เดียวกับดล

 " อืมซิ ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมอั้มไม่เรียนที่นั้น แต่กลับมาเรียน Inter ที่เดียวกับฉันอะ " 

จากนั้นดลก็เล่าเหตูการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นมาในวันนี้ให้อ้อนได้ฟัง

 " ดล ถ้าอั้มต้องการจะขอกลับมาเหมือนเดิม แกจะว่างัย "

 " ฉันไม่กล้าคิดหรอกว่า ฉันกับอั้มจะมีวันเหมือนเดิม แกก็เห็นว่าอั้มเค้าคงไม่รักฉัน

แล้ว " เสียงของดลดูเศร้าๆลง

 " แต่ทุกอย่างมันก็ไม่แน่นะดล เอาเป็นว่า มันเป็นเรื่องของอนาคต แกก้อย่าเพิ่งคิด

อะไรมากเลยนะ " อ้อนปลอบดล

 " อืมๆ ขอบใจแกมากนะอ้อน " ดลรู้สึกสบายใจมากขึ้นหลังจากที่ได้คุยกับอ้อน

 " ว่าแต่เพื่อนในคณะแก มีใครหล่อๆบ้างปะ แนะนำให้หน่อยดิ อิอิ"

 " อะนะ แกนี่นะ แถวนั้นมันไม่มีดีเลยหรองัย ถึงจะมาให้ฉันหาให้เนี่ย "

 " ก็มีนะแก แต่แบบว่าอยากหากิ๊กไว้งัยแก "

 " พอเลยๆ แกนี่ ฉันไปนอนก่อนนะ ไว้จะโทรไปคุยด้วยอีก "

 " อืมๆ แกก็อย่าคิดมากละ ฉันไปนอนก่อนนะ "

 " ขอบใจแกมากนะ บาย " ดลวางสายจากอ้อน ก็ล้มตัวลงนอน แต่ตาของดลก็ยัง

หลับไม่ลง เพราะภาพของอั้มยังคงวนเวียนให้เกิดความสงสัยอยู่อย่างนั้น

[ifwedo]

น่าติดตามากมายเลยย

[kaporzung]

อั้มตามมาทำไมอ่ะ ทำดลเสียใจแล้วยังไม่พอใจเร๊อะ 

[สาวตัวกลม]

อั้ม.....ทำไปทำไม

[FOAM]

อั้มเข้ามหาลัยแล้วนะเนี่ย

ทำเป็นเด็กๆ ๆปได้

[แก้ว]

เฮ้อ....

[THIP]

อ่านทันแล้วววววว 

ตาอั้มเล่นอะไรเป็นเด็กไปได้ เซ็ง 

[sixty-3]

 
อั้มนี่ก็นะ...

จะเชียร์ป่านแทนแล้วเนี่ย

[sirote105]

หรือจะเป็นอย่างที่อ้อนว่านะเนี่ย เป็นไปได้เหมือนกันอะ แง้วๆๆ มาต่อไวๆนะกร้าบ อิอิอิ

[@^_^@PeaZa@^_^@]

อั้มนี้ก็ปากไม่ตรงกับใจ เชียร์ป่านดีกว่า 

[น้ำค้าง]

ทำไมนิสัยอั้มเป็นอย่างนี้ล่ะ  สงสารทั้งปุกทั้งก้อยเลยที่โดนใช้เป็นเครื่องมือแบบนี้

[dekinter]

ตอนที่ 20 ไม่อยากเจอ กลับยิ่งเจอ

         วันนี้ดล ตื่นสายกว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนดลแทบจะไม่ได้นอน เพราะมีคำ

ถามมากมายที่ดลเองไม่เข้าใจ ดลจึงคิดทบทวนไป กว่าจะหลับลงได้ก้เกือบจะสว่าง

แล้ว แต่ก็ยังโชคดีที่ดลยังมาทันก่อนที่อาจารย์จะเข้าสอนอย่างหวุดหวิด

" เฮ้ยๆ ดล ไมวันนี้มาหวุดหวิดจังวะ " เก่งถามดล

" พอดีตื่นสายไปหน่อยอะ แล้ววันนี้ กล้ายังไม่มาเรียนอีกหรอ "

" ยังเลยอะ ไม่รู้จะมาเรียนหรือป่าว รู้สึกกล้าไม่ค่อยเข้าเรียนเลยอะ ไม่รู้ไปไหน"

"นั้นดิ ฉันว่า กล้าแปลกๆ นะ " ทิพเริ่มสงสัยอะไรบางอย่าง

"เออๆ ฉันได้ยินเค้าพูดๆกันว่า 1 ในพวกเรามีพี่แฝงเข้ามาอยู่ร่วมด้วยนะ" ปุกเสริมต่อ

ทันที

" จิงดิ แล้วทำไมต้องแฝงเข้ามาด้วยอะ " ชายถามอย่าง งงๆ

" ก็เข้ามาสืบความเป็นไปของน้องๆ อะ แบบว่าน้องๆมีความเคลื่อนไหวอะไรๆ แบบนี้

มั้ง " เบนตอบชายแต่ก็ไม่ค่อยมั่นใจ

" กล้าคงไม่ใช่หรอกมั้ง ก็กล้าบอกว่ามาที่นี่บ่อยอะ เพราะพี่เรียนที่นี่อะ " ดลพยายาม

ช่วยให้เพื่อนๆไม่เข้าใจกล้าแบบนั้น แต่ก่อนที่ทุกคนจะคุยอะไรกันต่อ อาจารย์ก็เข้ามา

สอนพอดี ทำให้หัวข้อสนทนาต้องหยุดกลางคัน เมื่ออาจารย์สอนผ่านไปได้ครึ่ง

ชั่วโมง ป่านก็เดินเข้ามาในห้อง ดูสภาพก็รู้ว่าเพิ่งตื่นแน่นอน ป่านเดินไปนั่งกับกลุ่ม

เพื่อนของตน ดลเองก็มองตามป่านไปจนนั่งลง แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมากมาย เพราะก็ไม่

แปลกที่ป่านจะเลือกนั่งกับกลุ่มเพื่อนของดล ดีซะอีก เพราะป่านจะได้ไม่มากวนตอน

ดลเรียน

         การเรียนในช่วงเช้าจบลง อาจารย์ฟิตมากๆ สอนทีเดียว 2 ชม. รวดโดยที่ไม่มี

การเบรค เล่นเอานักศึกษาหลายคนมึดๆ กับความรู้ที่แทบจะล้นออกมาจากหัวสมอง

" ไปกินข้าวร้านหน้ามหา'ลัยกันปะ มีร้านนึงอร่อยมากเลย" เก่งชวนทุกคนออกไปกิน

ข้าวนอกมหา'ลัยบ้าง เพราะส่วนใหญ่จะกินกันแต่ในมหา'ลัย

" อืมๆ ไปดิ ตอนบ่ายมีเรียนอีกทีตั้งบ่าย 2 มีเวลาอีกตั้งเยอะ " เบนเห็นด้วย

" แล้วไกลหรือป่าวอะเก่ง ฉันขี้เกียจเดินนะ " ทิพออกอาการบ่นๆ

"ไม่ไกลหรอกน่า ทำเป็นคนแก่ไปได้ เดินแค่นี้เอง " เก่งแอบกัดเล็กน้อย

ในขณะที่กลุ่มของดลกำลังเดินออกไปหน้าประตูมหาลัยนั้น ก็เจอกลุ่มของอั้มอยู่อีกฝั่ง

ตรงข้าม ดูเหมือนว่ากำลังจะออกไปกินข้าวหน้ามหา'ลัยเช่นเดียวกัน ปุกเห็นดังนั้นก็

ดีใจจนออกน่าออกตา

"เฮ้ยๆ นั้นอั้มนี่หว่าแก "

" ไหนๆ อ๋อ เออๆ ช่ายๆ " ทิพเห็นอั้มก็พลอยมีอาการตื่นเต้นไปด้วย แต่อาการดีใจ

ของหญิงสาวทั้งสองทำให้เพื่อนผู้ชายคนอื่นๆในกลุ่มหมั่นไส้อั้มขึ้นมา แต่ยิ่งไปกว่า

นั้นคนที่รู้สึกไม่ค่อยยินดีนักที่เจออั้มก็คือดล ไม่ใช่ว่าดลไม่อยากจะเจออั้ม เพียงแต่ดล

ไม่อยากเห็นภาพอะไรที่มันบาดใจเท่านั้นเอง

" อั้มๆ อั้มจ๊ะ " ปุกตะโกนเรียกอั้ม เมื่ออั้มได้ยินก็หยุดและหันส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้ปุก

ปุกจึงรีบชวนเพื่อนๆเดินข้ามถนนไปหาอั้ม

" จะไปไหนกันครับ " อั้มทักทายอย่างสุภาพ

" เรากับเพื่อนกำลังจะไปกินข้าวกัน อั้มไปกับพวกเราไหม " ปุกชวนอั้ม คำชวนนั้นดล

ได้แต่ภาวนาในใจว่าขอให้อั้มปฎิเสธคำชวนนั้น

" ครับ ไปซิครับ " อั้มตอบรับคำชวน และหันไปหาเพื่อนๆคนอื่นในกลุ่ม

" เราจะไปทานข้าวกับเพื่อนนะ พวกนายจะไปด้วยกันไหม"

" ไม่ละ เราไม่ได้หรอกอั้ม เราจะไปกินที่ร้าน..... ร้านที่พี่นั้นจะไปคงไม่มีอาหารที่เรา

อยากจะกินหรอก " หญิงสาวในกลุ่มของอั้มตอบอย่างไม่พอใจ และพูดจากเหมือนจะ

แบ่งชั้นอย่างเห็นได้ชัด จริงๆแล้วเธอไม่พอใจตั้งแต่ที่ปุกเดินเข้ามาหาอั้มแล้ว

"อืมๆ เราไปก่อนนะ " อั้มลากับเพื่อนๆแล้วเดินแยกมากับกลุ่มของดล ตลอดทางที่

เดินไปร้านข้าวนั้น ปุกกับอั้มก็เดินคุยกันอยู่สองคนข้างหน้า ดลก้ได้แต่เดินตามและ

มองภาพของสองคนนั้นคุยกันอย่างกุ๊กกิ๊กอยู่ข้างหลัง มันช่างเป้นภาพที่ทำให้ดลรู้สึก

ปวดร้าวอยู่ข้างในเหลือเกิน เมื่อมาถึงร้าน ทุกคนเลือกที่นั่ง ดลเองก็พยายามเลือกที่

นั่งที่อยู่ให้ไกลอั้มที่สุด แต่ดูเหมือนอั้มจะจงใจที่จะนั่งให้ดูลตรงกับดลพอดี

" ดลๆ อั้มบอกว่าจบม.ปลายมาจากรร. ...... ที่เดียวกับดลเลยอะ แล้วสองคนนี้รู้จัก

กันมาก่อนหรือป่าว " ปุกหันมาถามทั้งสองคน

" ไม่รู้จักอะ " " รู้จักครับ " ดลกับอั้มตอบพร้อมกัน แต่เป็นคำตอบที่ขัดแย้งกัน ดลเอง

คิดว่าอั้มจะต้องตอบว่าไม่รู้จักดลมาก่อน เพราะตั้งแต่เจอกันมา อั้มได้แต่มองดลด้วย

สายตาที่เย็นช้ายิ่งกว่าคนที่ไม่ รู้จักกันซะอีก แต่อั้มกับตอบว่ารู้จักดล ทำให้ดลยิ่งไม่

เข้าใจ

" อ้าว ตรงลงรู้จักกันหรือไม่รู้จักอะ " ปุกกับเพื่อนคนอื่นๆก็ดูจะงงๆกับคำตอบของดล

กับอั้ม

" อ๋อครับ ผมรู้จักดลครับ แต่ดลเค้าคงไม่รู้จักผมมั้งครับ ผมไม่ค่อยเด่นอะครับ แล้วอีก

อย่างดลเค้าก้คงสนแต่เด็กมหา'ลัยอะครับ " อั้มตอบและมองดลด้วยสายตาที่เย็นชา

ทุกคำพูดของอั้ม แฝงไปด้วยความหมายที่ประชดประชันดล ดลเองเมื่อได้ยินแบบนั้น

ก็ถึงกับพูดอะไรไม่ออก เพราะทำไมอั้มจะต้องพูดว่า ดลสนใจแต่เด็กมหาลัย ซึ่งดล

เองก็รู้ดีว่าอั้มหมายถึงใคร "หา!! อั้มเนี่ยนะไม่เด่น ไม่อยากจะเชื่ออะ รร.นี้มันมีแต่คน

น่าตาดีๆหรอ เค้าคัดหน้าตาหรืองัยอะ " ทิพก็ดูจะตกใจโดยที่ไม่รู้ว่าจริงแล้ว อั้มกำลัง

ประชดดลอยู่

" แล้วดลไม่เคยเห็นอั้มบางหรอเวลาอยู่ในโรงเรียนอะ " ปุกยังยิงคำถามที่ดลเองก็รู้สึก

ไม่อยากจะตอบ แต่ในสถานการณ์นี้ยังงัยก็คงต้องตอบ

" อะอืม " ดลตอบได้แค่นั้น เพราะไม่รู้จะตอบยังงัย การทานอาหารมื้อนี้ ดลแทบจะไม่

ได้แตะอาหารตรงหน้าเลย เพราะในใจของดลมีแต่คำถามมากมายกับสิ่งที่เห็นอยู่ตรง

หน้าและคนที่อยู่ตรงหน้าของดล

        วันนี้ตอนบ่ายอั้มไม่มีเรียน อั้มจึงของตามเข้าไปนั่งเรียนกับปุกด้วย เพราะอยากรู้

ว่าสัตวแพทย์ เค้าเรียนอะไรกันบ้าง ปุกก็รู้สึกยินดีอย่างยิ่ง แต่ดลกับยิ่งรู้สึกอึดอัดมาก

ขึ้น เมื่อมาถึงห้องเรียน พวกของดลก้เลือกที่นั่งแถวหลังห้อง เพราะปุกอยากจะเรียนไป

คุยกับอั้มไปด้วย จึงเลือกนั่งแถวหลังสุดดีกว่านั่งแถวกลางๆเหมือนปกติ ปุกกับอั้มนั่ง

อยู่ริมสุดด้านซ้ายมือของกลุ่ม ดลจึงเลือกที่จะนั่งริมสุดด้านขวามือของกลุ่ม เมื่อนั่ง

ได้สักพัก กลุ่มของป่านก็เดินเข้ามาในกลุ่ม เมื่อป่านเห็นดล ก้เดินมานั่งข้างดลทันที

โดยที่ไม่ได้ไปนั่งกับกลุ่มเพื่อนของตน

   " ว่างัยไอ้ตัวเล็ก วันนี้ยังไม่ได้ทักทายกันเลยนะเนี่ย "เมื่อป่านนั่งปุ๊ป ก็เริ่มกวน

ประสาทดลทันที

" อืม แล้วนายไม่ไปนั่งกับเพื่อนๆนายหรอ "

" ไม่อะ วันนี้ฉันยังไม่ได้แกล้งนายเลยอะ เดี่ยวกลับหอแล้วจะนอนไม่หลับ เลยขอมา

นั่งแกล้งนายก่อนละกันนะ " ป่านพูดและยิ้มน่าตาเฉย ทำอย่างกับมันเป็นเรื่องน่ายินดี

"นะ นายบ้าปะเนี่ย "

" ไม่นี่ ฉันก็ปกติดีอะ "

" อะนะ แล้วนายจะมาแกล้งฉันทำไมอะ "

" นายนี่ความจำสั้นหรืองัยอะ ฉันก็บอกนายแล้วงัยว่า แกล้งนายอะสนุกดี ทีหลังอยาก

ถามคำถามนี้อีกรู้ป่าว ขี้เกียจตอบแล้ว " ป่านพูดจบก็เอามือมาเขย่าหัวดลเล่น

" โอ้ย นายนี่นะ " ดลก้ได้แต่บ่นๆไป

          ป่านยังคงแกล้งดลอยู่เลยๆ ดลเองก้ได้แต่มั่วค่อยตั้งรับป่าน จนไม่ทันได้เห็นว่า อั้มกำลังมองภาพที่ทั้งสองคนเล่นกันด้วยสายที่ที่ดูไม่เป็นมิตรอย่างยิ่ง ถึงแม้ปุกจะ

ยังชวนคุยอยู่ แต่ตาก็อั้มก็ไม่ละจากดลและป่านเลย

" ไอ้ตัวเล้ก เราง่วงอะ ขี้เกียจเรียนแล้วอะ "

" อ้าวไปทำไรมากอะ" ดลถามอย่างงๆ เพราะอยู่ดีๆป่านก็ง่วงขึ้นมาซะงั้น

" เมื่อคืนนอนดึกอะดิ มั่วแต่ไปเล่น DotA " ป่านพูดจบก็เริ่มหาว

" อะนะ มั่วแต่เล่นเกม สม " ดลพูดจบก็ฟาดสมุดลงบนหัวของดล

" โอ้ย หน่อยบังอาจมากนะไอ้ตัวเล้ก " ป่านเอาแขนมาโอบรอบคอของดลและโน้ม

เข้ามาหาตัวเอง ทำให้ดลหายใจไม่ออก

" โอ้ยๆ ป่าน เราหายใจไม่อะออก " ดลพยายามดิ้น จนป่านพอใจแล้วจึงปล่อย จนดล

หอบแหกๆ อั้มเห็นภาพนั้นก็ทนเก็บอารมณ์ไม่ไหว จึงขอตัวออกไปเข้าห้องน้ำ โดยที่

เลือกที่จะเดินผ่านตรงจุดที่ดลนั่ง ในระหว่างที่ผ่านดลกับป่าน อั้มก็แกล้งเอาขาไปเตะ

ที่โต๊ะของป่านกับดลอย่างแรง จนเพื่อนข้างๆ หันมามอง ดลเองก็รู้สึกตกใจที่อั้มทำ

เช่นนั้น แต่ป่านคนที่ไม่ยอมใคร เห็นอั้มทำแบบนั้นก้ไม่อาจยอมได้ จะลุกขึ้นเอาเรื่อง

แต่ดลก้ห้ามไว้

" เฮ้ย ไรวะ ชนแล้วไม่ขอโทษอะ " ป่านพูดออกมาด้วยความไม่สบอารมณ์

" ไม่เอาน่าป่าน เค้าไม่ได้ตั้งใจหรอกนะ ใจเย็น" ดลรีบห้ามปราม

" ไม่ตั้งใจไรละ ไอ้ตัวเล้ก นายก็เห็นว่ามันไม่ยอมขอโทษนายอะ "

" หึหึ ไอ้ตัวเล็กงั้นหรอ " อั้มพูดด้วยเสียงที่เรียบเฉยและมองหน้าของดล แล้วก็เดิน

ออกไป ดลเองก็ได้แต่มองตามอั้ม เค้าไม่รู้ว่าอั้มตั้งใจทำแบบนั้นหรือป่าว แต่ทำไมอั้ม

ต้องทำแบบนี้ ทำไม??

[BABY_CHICK]

  :m24:มาจิ้ม  ภาพลวงตาแหงมๆ อิ อิ

[YANIZAxx™]

ปิ้วววว..คนสองซะงั้น

อึ๋ย...เริ่มเซงกะอั้ม..= =

ถ้าดลฉันเป็นอะไรไป...ฉันจะไปฆ่าแก ฮ่าๆๆๆๆๆ (อินจัด)

แต่เราอ่า..แอบเชียร์ป่านนะเนี่ย หึหึ ^^...

 

[nut_ml]

เมื่อไหร่จะได้คุยกันสองต่อสองน๊าาาาา 
ต่อไวๆน่ะครับ 

[POR@B]

อยากให้ป่าน  กับ ดลเป็นแบบนี้ต่อไปอ่า


ในเมื่ออั้มเลือกใช้วิธีนี้ก่อน


ดลใช้บ้างจะเป็นไรไป   จาได้รุว่าคนอื่นเค้าเป็นไงเวลาตัวเองทำ


แอบสะใจเล็ก ๆ


มารอตอนต่อไป

[KiKuMon]

ปัญหาอยู่แค่ที่ว่า


ไ ม่ คุ ย กั น ใ ห้ รู้ เ รื่ อ ง ! ! !

[numtannaka]

  จะคุมเชิงกันอีกนานมะเนี่ยยยย

เมื่อไหร่น้องอั้มของพี่จะตบะแตกหว่า อิๆๆ

[สาวตัวกลม]

ปัญหาอยู่แค่ที่ว่า


ไ ม่ คุ ย กั น ใ ห้ รู้ เ รื่ อ ง ! ! !

^
^
^
^
เห็นด้วยสุดๆๆๆๆๆๆ ถ้าหากรักนี้ ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าว แล้วเขาจะรู้ว่ารักหรือเปล่า

[sirote105]

เอาแล้วๆๆ อั้มเดือดแล้ว ดลจะทำไงต่อไปดีนะเนี่ย ไม่ยอมเข้าใจกันซักทีเนี่ย เซงๆๆ


อยากมีใครมากเรียกไอ่ตัวเล็กมั้งจัง อิอิอิ

[[D]a[D]a [T]oo[N]]

ขอเชียร์ป่านแบบออกหน้าออกตา 555+

[ifwedo]

รอคุยกันน

[TonG_x_Zhi]

สวีทกับป่านเยอะๆเลยดล   ให้อั้มช็อคตาตั้งไปเลยน๊า

รออ่านตอนต่อไปคับ

[kaporzung]

เห็นด้วยค่ะ ทรมานอั้มไปเยอะๆเลยนะ

สะใจ 

[THIP]

หุหุ ตาอั้มหึง 

[wan]

 :m4:ในที่สุด ก็ตามหาหัวใจจนเจอ แต่ .. ทำไมต้องทำอย่างนั้นด้วย
        หรือ เพราะ  มันเรียกร้อง แต่ทนไม่ได้ที่เห็นคนที่ตัวเองเคยรัก และขณะนี้
        ก็ยังรัก ไปมีคนใหม่ เอานะยังไง ก็ค่อย ๆ ดูกันต่อไป ว่านายอั้มจะหาวิธีคืนดีกับน้องดล
 :mc4:ด้วยวิธียังไง  คอยติดตามต่อไปก็แล้วกัน เป็นกำลังใจให้น้องดลนะครับ สู้ ๆ