ตอนที่ 6 ยินดีที่ได้รู้จัก
เช้าตรู่ของวันจันทร์ เด็กเรียนทุกคนต่างต้องไปเรียนกันตามปกติ แต่สิ่งที่มันไม่
ปกติ ก็คงเป็นเด็กหนุ่ม 2 คนที่ดูจะตื่นเต้นกับการไปโรงเรียนเป็นพิเศษ ดลเองก็ยังคง
นั่งรถเมลล์ไปโรงเรียนเช่นเคย แต่ตลอดทางที่ดลนั่งอยู่บนรถนั้น ดลก็ได้เอาแต่คิดถึง
อั้มว่า เค้าจะทำหน้าอย่างไรดี เมื่อดลลงจากรถ ก็เห็นเด็กหนุ่มรูปร่างสูงยื่นรอเค้าอยู่
ตรงที่เดิม แต่มันต่างจากครั้งที่แล้วยิ่งนัก เพราะเด็กหนุ่มส่งยิ้มอันมหาเสน่ห์มายังเค้า
ทันที ที่เห็นดลมาถึง
" เราแกล้งอั้ม เล่นบ้างดีกว่า " ดลแอบคิดแผนอันทะเล้นขึ้นในใจ พอดลคิดได้ดัง
นั้นจึงเดินเข้าไปในโรงเรียนทันทีโดยไม่รออั้ม แต่อั้มเองก็รู้ดีว่านั้นเป็นความทะเล้น
ของดลที่แอบแกล้งเค้าเล่น อั้มจึงรีบวิ่งตามดลเข้ามโรงเรียนไป
" นาย นายคนนั้นอะ " อั้มเดินมาเรียกดลใกล้ๆ
" อะไรหรอครับ นายเรียกเราหรอ" ดลหันไปพูดกับอั้ม โดยทำหน้าแปลกใจอย่าง
กับคนที่ไม่เคยรู้จักกัน แต่ก็แอบยิ้มอยู่ที่มุมปาก
" ช่ายๆ นายนั้นแหละ นายเรียนอยู่ที่นี่ด้วยหรอ แล้วนายอยู่ห้องอะไรละ " อั้มเล่น
มุขอย่างต่อเนื่อง
" อืมๆ เราเรียนที่นี้แหละ เราอยุ่ 4/1 อะ" ดลตอบกับไปอย่าน่าตากวนโอ้ยสุดๆ
" จริงหรอ อยู่ห้องเดียวกันเลย ถึงว่าซิน่าคุ้นๆนะเนี่ย " อั้มทำท่าคิดๆ
" อ้าวจริงหรอ แต่ทำไมเราไม่คุ้นน่านายเลยละ คริๆ"
" นายไม่คุ้นน่าเราเลยหรอ เราออกจะดังนะเพราะเราอะน่าตาดี คนเลยรู้จักเยอะ "
อั้มพูดพร้อมทำน่าเก็กๆ
" แหวะๆ โห นายหลงตัวเองจัง ไม่เห็นนายจะหล่อตรงไหนเลย มีคนอื่นหล่อกว่าตั้งเยอะ"
" ไม่หรอกเรารู้ตัวอะ คริๆ" อั้มยังเล่นมุขหลงตัวเองไม่เลิก " งั้นเรามาทำความรู้จัก
กันหน่อยดีปะ ฮะแฮมๆ ผม ชื่อ นายนวพัตร์ ชื่อเล่นชื่อ อั้ม อยู่ ม.4/1 เป็นนักกีฬาบา
สของโรงเรียน ส่วนสถานะยังบอกไม่ได้ครับว่าโสดหรือว่ามีแฟนแล้ว เพราะว่ายังรอคำ
ตอบจากคนๆนึงอยู่ครับ " อั้มแนะนำตัวเองพร้อมยิ้มอย่างมีเลห์กล
" ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผม ชื่อนายภูวดล ชื่อเล่นชื่อ ดล ครับ อยู่ม. 4/1 ไม่ไปได้นัก
กีฬาครับ เพราะว่าเล่นไม่ค่อยเก่ง ส่วนสถานะยังบอกไม่ได้ครับ เพราะยังไม่ได้ให้คำ
ตอบคนๆนึง " ดลตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอายๆ
" หรอครับ แล้วนายจะตอบคนๆนั้นว่าอะไรอะครับ " อั้มถามพร้อมส่งสายตาอ้อนๆ
มายังดล ดลรู้สึกอายจนน่าแดงไปหมด จึงพูดอะไรไม่ออก
" แล้วทำไมคุณต้องน่าแดงด้วยละครับ แหมหรือว่าคุณมีอะไรจะบอกผมหรือป่าว
ครับ คริๆ" อั้มยังคงรุกต่อไม่เลิกลา
" เราว่าขึ้นตึกกันก่อนดีไหมคับ เดี๋ยวสายนะ " ดลต้องรีบเปลี่ยนเรื่องเพื่อแก้เขิน
แล้วรีบเดินนำหน้าอั้มเพื่อขึ้นห้องเรียน
" อ้าวๆ ดลๆ รออั้มด้วยๆ" อั้มจึงรีบเดินตามดลขึ้นห้องเรียนไป แล้วทั้งดลและอั้มก็
เล่นกันไปตลอดทางที่เดินขึ้นห้องเรียนอย่างสนุกสนาน
คาบเรียนยังคงดำเนินต่อไป แต่ภายในห้องที่ดูเคร่งเครียดนั้น กับมีจุดเล็กๆ
ที่ดูจะมีความสุขซะเหลือเกิน เพราะตลอดเวลาที่เรียนนั้นอั้มและดลก็เรียนไปแล้วก็
แกล้งกันไปมาอยู่ตลอด โดยที่ทั้งดลและอั้มไม่รู้ตัวเลยว่าทั้งสองคนกำลังเป็นจุดสนใจ
ของเพื่อนในห้องอยู่ จนมาถึงเวลาพักกลางวัน อ้อนเพื่อนสุดซี้ของดลจึงเข้ามาหา
ดล เพื่อจะชักชวนดลลงไปทานอาหารกลางวัน เพราะตัวเธอเองก็ไม่มั่นใจว่าวันนี้ดล
อยากจะไปทานใครกับเธอหรือว่ากับอั้ม
" ดลๆ วันนี้แกจะไปกินข้าวกับพวกฉันปะ หรือว่าแกอยากจะไปกินข้าวกับสุดหล่อ
ของฉันละ" อ้อนแอบกระซิบที่ข้างหูของดล
" อ้าว ไปดิ ฉันก็ต้องไปกินข้าวกับพวกแกดิ " ดลตอบออกมาแบบนั้นทำให้อั้มทำ
หน้างอนๆเล็กน้อย
" อ้าวแล้วดลไม่ไปกินข้าวกับอั้มหรอ " อั้มทำท่างอนๆ
" ก็ เอ่อๆๆ " ดลเองก็ลำบากใจที่จะต้องเลือก เพราะว่าอ้อนเองก็เป็นเพื่อนซี้ อกคน
ก็คนรัก จึงเกรงใจทั้งสองฝ่าย
" แกก็ไปกินกับอั้มเถอะย่ะ ฉันไม่อยากขัดขวางข้าวใหม่ปลามันอะ มันบาป คริๆๆ"
อ้อนแอบแซวดล
"บ้าดิ อ้อน ข้าวใหม่ปลามันอะไรละ" ดลตอบไปอย่างอายสุดๆที่เพื่อนซี้พูดแบบนั้น
ออกมาต่อหน้าอั้ม จนอั้มเองก็แอบหันไปยิ้มอีกทางโดยไม่ให้อ้อนเห็น
" จ๊ะๆๆ งั้นฉันไปก่อนนะ แต่เวลากินน้ำอะ กินแค่น้ำป่าวก็พอนะจ๊ะ เพราะแค่นั้นก็คง
หวานจนจะกลายเป็นน้ำเชื่อมอยู่แล้ว 555" แล้วอ้อนก็รีบวิ่งไปทันทีโดนมีเสียงของ
ดลตะโกนไล่หลังมา "ยัยนี่ นี่นะ" ดลเองก็ตะโกนแก้เขินออกไป
หลังจากคาบสุดท้ายของการเรียนหมดลง ดลเองก็รีบจะกลับบ้านเช่นเคย โดยมี
อุ้มเดินไปส่งอย่างที่เคยทำประจำทุกวัน
" ดล อาทิตย์ หน้าอั้มต้องมาเก็บตัวซ้อมกีฬาที่โรงเรียนเดือนนึงอะ "
" อ้าว หรอ แล้วอั้มจะมีเวลาอ่านหนังสือหรอ ใกล้สอบแล้วด้วยอะ" ดลถามอย่าง
เป็นห่วง เพราะรู้ดีว่า การเข้าค่ายเก็บตัวนั้น คงมีการซ้อมหนักจนตัวนักกีฬาเองแทบจะ
หาเวล่ในการอ่านหนังสือไม่ได้แน่ๆ
" ไม่เห็นต้องห่วงอะไรเลย เรามีดลอยู่ทั้งคน " อั้มพูดแอบยิ้มอย่างมีเลห์กล
" แล้วเราจะไปช่วยอั้มได้งัยละ จะให้ช่วยติว อั้มก็คงต้องซ้อมกีฬาอะ พอตอนกลาง
คืน เราก็ต้องกลับบ้านอะ" ดลตอบกลับไปอย่างสงสัยว่าจะหาเวลาที่ไหนชวยอั้มได้
" ก็ พอเวลามีสอบ ดลก็มาช่วยติวเราตอนกลางคืนงัย "
" ตอนกลางคืน แล้วดลจะกลับบ้านงัยละ"
" ก็นอนค้างกับเราที่ โรงเรียนนี่แหละ เค้ามีห้องพักให้ ดลมาพักกับอั้มได้สบายเลยละ"
" จะดีหรออั้ม " ดลตอบไปแบบเขินๆ
" ดีดิ นะ ๆๆๆ ช่วยอั้มด้วยนะ นะ นะ " อั้มทำท่าทางอ้อนดล ช่างเป็นภาพที่ดุออกจะ
ตลกๆดีเหมือนกันที่ ผู้ชายร่างสูงๆ แมนๆ จะมาทำท่าทางออดอ้อนเช่นนี้ จนทำให้ดล
อดหัวเราะไม่ได้
" 555 ได้ๆๆ โอเคๆ " จากนั้นดลก็ขึ้นรถเมมล์กลับบ้านไปด้วยรอยยิ้ม อั้มเองก้ดูจะ
มีความสุขมากเช่นกัน อั้มมองภาพดลนั่งรถออกไปจนลับตา และเฝ้าคิดกับตัวเองว่า
" มึงทำถูกแล้วอั้ม นี่แหละคือสิ่งที่มึงต้องการ ขอแค่วันนี้ดลอยู่กับมึง ก้พอใจ
แล้ว" จากนั้นอั้มก็เดินกลับเข้ามาในโรงเรียนเพื่อซ้อมบาส
จากนั้นในแต่ละวันดูอั้มจะซ้อมบาสหนักขึ้นทุกวัน จนทำให้บางวันในตอนเช้าอั้ม
เองไม่ได้ไปรอรับดลที่หน้าโรงเรียนเหมือนเมื่อก่อน เพราะโค้ชเรียกออกมาซ้อมตอน
เช้าก่อนจะถึงเวลาเข้าเรียน ดลเองก้เข้าใจสถานการณืได้ดี และก้ได้แต่เป็นห่วงอยู่
ใกล้ๆ เพราะอั้มเองก็ดูจะเหนื่อยๆอยู่มาก เพราะในเวลาเรียน บางครั้งอั้มก็แอบนั่งหลับ
ในเวลาเรียนจนดลเองก้ต้องเตือนให้อั้มตื่นขึ้นมาเรียนหลายครั้ง แต่บางครั้งดลเอง
ก้เกิดสงสาร จึงปล่อยให้อั้มนั่งหลับไปแบบนั้น จนหมดคาบเรียน ดลจึงปลุกให้อั้มตื่นขึ้น
" อั้มๆๆ ตื่นๆๆ เลิกเรียนแล้ว" ดลเขย่าอั้มเบาๆ
" อืม เลิกเรียนแล้วหรอ " อั้ม พูดด้วยเสียงที่งัวเงีย แล้วสบัดหัวแรงๆ
" ช่ายๆ ไปกันเถอะ " ดลเองก็เก็บกระเป๋าตัวเอง และเก็บกระเป๋าให้อั้มด้วย จากนั้น
อั้มก้คว้ากระเป๋าของคนทั้งสองไปถือ แล้วเดินลงจากตึกเรียน
" ดล อีก 3 วันจะสอบแล้วอะ พุ่งนี้ดลมาติวให้อั้มนะ "
" พุ่งนี้หรอ อืมๆ ได้ แต่อั้มแน่ใจนะว่าอาจารย์จะไม่ว่าอะที่อั้ม เอาคนนอกเข้ามาพัก
ในห้องพักนักกีฬาอะ เพราะดลไม่ใช่นักกีฬาอะ" ดลเองก็ดูจะกังวลในเรื่องนี้อยู่เหมือนกัน
"ไม่หรอก อาจารย์เค้าไม่รู้หรอกดล ว่าใครเป็นนักกีฬาอะไร แล้วอีกอย่างอั้มก็บอก
ไอ้ต่อมันไปแล้วว่า พุ่งนี้อั้มจะมีเพื่อนมานอนด้วย ให้มันไปนอนกับเพื่อนมันอีกห้องนึง "
" อ้าวแล้วงี้ต่อจะไม่ว่าเอาหรอ อั้ม ดลมาทำให้เค้าต้องไปนอนห้องอื่นอะ"
" ไม่หรอกๆ มันเข้าใจๆ แต่ปกติมันก้ไม่ค่อยได้นอนที่นี่อยู่แล้วอะ เพราะเมียมันอยู่
หอใกล้ๆโรงเรียนเนี่ย มันเลยไปนอนหอเมียมันซะมากกว่าอะ แล้วอีกอย่างถ้ามันอยู่
เราคงทำอะไรไม่ค่อยสะดวกอะ คริๆๆ" อั้มพูดแล้วทำท่าทางเขินๆ เล่นเอาดลแอบคิดไปไกล
" บ้าหรออั้ม หมายถึงทำไรอะ" ดลเองพลอยเขินตามไปด้วย
" ก็ติวหนังสืองัย ดลคิดไรอยู่อะ คริๆๆ" อั้มแหย่ดล ทำให้ดลยิ่งเขินหนักที่ตัวเองแอบ
คิดไปไกล ดลจึงรีบวิ่งนำหน้าไป โดยมีเสียงหวเราะของอัมไล่หลังมาด้วย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
