หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 28
Year’s Part 4
ถึงกระบี่แล้วครับรถโรงแรมมารับ ถึงโรงแรมปุ๊บน้องแฟนก็ถลาเข้าใส่ทะเลทันที ดูน้องตื่นเต้นกับทุกสิ่งทุกอย่าง
เพี๊ยะ
“อีทอมช่วยกูหน่อย” ผมปัดมือมันออกเรียกอีทอมให้มาช่วยพยุง ไอ้ตามมองหน้าละห้อยจะดื้อเข้ามาช่วยผมแต่ผมจ้องหน้าถลึงตาใส่
“ผัวมึงช่วยแหละดีแล้ว” อีทอมบอกเดินไปขนสัมภาระออกมา
“อีทอม” ผมกดเสียงต่ำให้รู้ว่าผมเริ่มของขึ้นแล้ว มันทิ้งกระเป๋าแล้วเข้ามาพยุงผมทันที ไอ้ตามจะช่วยประคองอีกด้านแต่มึงปัดมือมันออก ผมกัดฟันเดินมาที่ล็อบบี้โรงแรมรอกุญแจห้องจากอีแพน ช่วงล่างผมดีกว่าเมื่อเช้านิดนึง
“กูนอนคนเดียว” อีแพนแจกจ่ายกุญแจห้อง ผมฉวยมาอันหนึ่งแล้วดันอีทอมให้พาไปส่งทีห้อง ไม่สนไม่สบตาไอ้ตามที่มองมา เดินกะเพลกๆไปที่ห้อง
“โกรธไรนักหนาวะ เล่นตัวนะมึง” เดินเงียบๆไม่ได้ต้องแขวะตลอด
“เฮ้อออ กูสงสารพี่เค้านะแต่เห็นสภาพมึงแล้วก็รอยฟันที่อกกูก็สงสารมึงแทน สรุปน่าสงสารทั้งผัวทั้งเมีย” อีทอมก็เดินพล่ามไม่หยุดจนถึงห้อง
“ขอบใจ มึงไปได้แล้ว” ผมไล่มันเดินเกร็งมาที่เตียงค่อยๆนั่งเบาๆ
“ปี กูว่ามึงคุยกันดีๆดีกว่าไม๊ มันใช่เรื่องไม๊ที่จะมาพ่อแง่แม่งอนเนี๋ย” มันกรอกหูผมอีกรอบแต่ผมล้มตัวลงนอนคลุมผ้าไม่สนใจจะตอบมัน
“เออ ให้มันได้อย่างนี้ มีผัวแล้วเล่นตัว แกล้งงอนมากๆเค้าจะไม่แล” ว่าอีกรอบ มึงพูดมากแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
“กูรู้ว่ามึงแกล้งงอน มึงไม่ได้โกรธอะไรหรอกแค่งอนนิดหน่อยไม่ได้เล่นน้ำทะเลใช่ป่ะละ ที่สำคัญอยากให้พี่ตามตามงอมึงจะได้ไม่ต้องมองนมชะนีที่ไหน กูพูดถูกไม๊” แทงใจดำผมดังกึก มึงนั่งทางในเหรอว่ะ
“กูไปละ เดี๋ยวบ่ายๆจะมาปลุกไปกิน นอนพักเยอะแล้วก็คิดดีๆละ” พูดทิ้งท้ายแล้วก็ออกจากห้องไป ผมที่แกล้งหลับก็นอนตาค้างคิดไม่ตกกับเรื่องนี้จริงๆไม่ได้โกรธอะไรมันมากมายหรอก เล่นตัว อย่างที่ๆพวกมันพูดแหละ ก็อยากให้มันตามง้อผมอยากรู้ว่ามันจะทนผมที่เป็นแบบนี้ได้นานแค่ไหน
“เฮ้ออ กูทำเกินไปเปล่าวะ” ถอนหายใจดังๆ คิดอะไรเรื่อยเปื่อยไม่นานก็หลับไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ปี” ผมขยับตัวนิดๆได้ยินนะแต่ลืมตาไม่ขึ้นยังง่วงอยู่
“ปีครับ” คราวนี้ได้ยินเสียงเรียกริมหูพร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ
“ขี้เซ้าจังเลยน้า ตื่นได้แลวครับ ไปกินกุ้งเผากัน” เสียงบอกผมอีกรอบและจุ๊บที่ปากผมหลายๆที
“......” ผมลืมตามองคนตรงหน้านิ่งๆมันก็ยิ้มอ่อนโยนให้ผม
“โอ๊ย” ผมผลักมันแล้วลุกขึ้นนั่งแต่คงขยับตัวเร็วไปหน่อยช่วงล่างเลยกระเทือนเจ็บขึ้นมาทันที
“ปี!!” มันรีบพยุงผมให้นั่งโอบผมลูบหลังเบาๆ ผมผลักมันแต่มันก็หน้ามึนไม่ปล่อยเลยอยู่กันแบบนี้สักพัก
“ห้องน้ำ” ผมทนไม่ไหวพูดกับมัน ฉี่กูจะแตกแล้ว มันยิ้มกว้างอุ้มผมเข้าห้องน้ำ
“เสร็จแล้วเรียกตามนะ” ปิดประตูให้แล้วออกไปรอข้างนอก ผมมองเหม่อนิดๆแล้วทำธุระส่วนตัว ยังเจ็บอยู่แต่หยิ่งไม่อยากให้มันช่วย
“กูเดินเองได้” ช่วงที่อยู่ในห้องผมจะไปที่ไหนมันก็อุ้มผมไป แต่จะให้อุ้มจากห้องไปชายหาดก็กระไรอยู่ ผมก็อายเป็นนะครับ
“งั้นให้ตามประคองนะ” ผมมองมันที่ยิ้มกว้างให้และพยักหน้า มันก็ประคองผมไปที่ชายหาดที่ตั้งเตาย่างอาหารทะเลกินกัน
“ดีกันแล้ว” อีทอมเดินมารับผมแล้วพาไปนั่งที่เกาอี้ผ้าใบ เห็นพี่ฟิกยืนย่างของทะเลแต่ไม่เห็นอีเกลสงสัยยังไม่ตื่น
“ยัง” ผมตอบนิ่งๆรินไวน์ใส่แก้ว ขอแก้เครียดหน่อยละกัน บรรยากาศกำลังดีลมทะเลเอื่อยๆพัดเอาความเค็มมากระทบร่างรู้สึกสดชื่นขึ้น
“อ้าว แล้วที่มาด้วยกัน” มันทำหน้างงแล้วถามต่อ
“ถามตัวมึงดิ ว่าทำไมพวกกูถึงมาด้วยกัน” ผมจ้องมันนิ่งไม่ตอบแต่ถามกลับ
“รู้ทันนะมึง จะเอาอะไร” มันส่ายหัว ผมยิ้มนิดๆจิบไวน์ชื่นชมบรรยากาศ
“แล้วแต่” มันพยักหน้าแล้วเดินไปย่างของกินให้ ผมมองดูน้องแฟนที่กำลังเล่นลิงชิงบอลอย่างสนุกสนานแล้วอิจฉานิดๆ ทำไมกูต้องมาเดี้ยงคนเดียวด้วยวะ
“ไงมึง งอนผัวอะไรมากมาย” ถึงก็เข้าเรื่องทันที กูให้อภัยมึงก็ได้เห็ว่ามีของกินติดมือมาเยอะ
“เหอะ” มองไอ้ตามแล้วสะบัดหน้าใส่นั่งกินกุ้งที่อีเกลแกะให้มันก็ถามนู่นนี้นั้นผมได้โอกาสก็เลยระบายไปนิดหน่อย ไม่นานน้องแฟนก็วิ่งเข้ามาฟ้องว่าพี่แฝดแกล้งแล้วทุกคนก็ทยอยเข้ามากินอาหารเย็นกันอีแพนก็ขอนคอดผมที่ยังเล่นตัวงอนไอ้ตาม มึงจะมาสนใจทำไมมันยังไม่สนใจกูเลย แค่ตักอาหารให้กูคิดว่ากูจะหายไง ขอกูเล่นตัวอีกนิด
“เฮ้อออ อากาศดีจัง” ผมเอนหลังกับโต๊ะนอนริมชายหาดนั่งมองพระอาทิตย์ที่กำลังจะตกดินปล่อยความคิดต่างๆให้ล่องลอยไป อ้า เย็นสบายจัง
“นี่ครับ” ผมปรายตามองคนที่ยกน้ำส้มกับผ้าคลุมไหล่มาให้ ผมคิดว่าผมนั่งอยู่คนเดียวซะอีกเห็นมันหายไปตอนผมมานั่งที่นี่ แต่ผมก็ยังเชิดคอตั้งไม่สนใจกับของที่มันเอามาให้ หยิบไอโฟนขึ้นมาถ่ายรูป เบี่ยงๆให้เห็นมันนิดนึง แล้วก็ถ่ายรูปท้องฟ้า ทะเล พระอาทิตย์ แล้วอัพลงโซเซียลทุกชนิดที่เล่น นั่งยิ้มกริ่มคนเดียว นักท่องเที่ยวชาวต่างชาติเดินผ่านไปมาก็มองผมบ้างยิ้มให้บ้างจะเข้ามาทำความรู้จักก็ทำหน้าตื่นแล้วเดินจากไป แหงละมันคงทำหน้าโหดไล่คนไปหมด ชะนีก็มีมองมันนะจะเข้ามาผมก็จ้องแทบจะทะลุร่าง ถึงจะนั่งห่างกันเป็นเมตรแต่ก็อยู่ในรัศมีการเป็นสามีอยู่ว้อยยย อย่าคิดที่จะมาอ่อย
ผมหยิบน้ำส้มขึ้นมาจิบเอามาผ้ามาคลุมไหล่เริ่มหนาวนิดๆ เห็นอยู่ว่ามันยิ้มแต่ผมก็ยังนิ่งผมกับมันนั่งเงียบกันมาจะเป็นชั่วโมงแล้วครับ ผมไม่พูดมันก็ไม่พูด แค่นั่งด้วยกันเงียบๆ
“หนาว” ผมพูดลอยๆขึ้นตามองไปที่ทะเล
“ว๊าย” ผมตกใจที่จู่มันก็เดินมาอุ้ม ผมรับตวัดแขนรอบคอมันกลัวตก ตกมานี้มีพิการแผลเก่ายังไม่หาย มันอุ้มผมดุ่มๆไม่สนใจใครพาไปที่ห้องพัก สอดคีย์การ์ดพาผมเข้าห้องแล้ววางที่เตียง ผมขยับตัวนั่งพิงหัวเตียงหยิบรีโมตเปิดทีวีเพื่อไม่ให้ห้องเงียบ ส่วนมันก็เปิดตู้หยิบเสื้อผ้าของผมออกมาวางที่เตียงแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำผมคิ้วขมวดนิดๆ มันจัดของให้ผมเมื่อไหร่
“ตามเตรียมน้ำแล้วจะอาบตอนนี้เลยหรือเปล่า” มันถามผมจ้องหน้ามันนิ่งๆชั่วอึดใจแล้วพยักหน้า มันยิ้มแล้วเดินมาอุ้มผมวางผมที่ขอบอ่างแล้วถอดเสื้อผ้าให้ผมตอนแรกก็ตกใจคิดว่ามันจะจับผมกด
“ตามอาบฝักบัวตรงนี้นะเสร็จแล้วเรียกตามละกัน” มันบอกผมเมื่อวางผมในอ่างเรียบร้อยแล้วมันผสมน้ำเป็นกลิ่นที่ผมชอบซะด้วย ผมยิ้มนิดๆพยักหน้าแต่ไม่พูดอะไร มันก็เดินไปที่ฝักบัวแก้ผ้าแล้วแล้วน้ำ ในห้องน้ำจะกั้นอ่างอาบน้ำด้วยกระจกฝาที่มองเห็นเป็นเงาลางๆ ไม่นานมันก็อาบน้ำเสร็จแล้วออกไปรอผมข้างนอก ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันไม่ทีใครพูดอะไร ผมเริ่มรู้สึกอึกอัดแล้วแฮะ
“เสร็จยัง” สัก 20 นาทีมันก็เปิดประตูเข้ามาถามผมพยักหน้ามันก็เดินมาอุ้มผมขึ้นจากน้ำพาไปล้างตัวที่ฝักบัวห่อตัวผมด้วยผ้าแล้วอุ้มออกไปข้างนอก มันแต่งตัวทาครีมให้ผมเงียบๆไม่ถามไม่พูดอะไรเสร็จแล้วก็จัดท่าให้ผมนั่งดีๆบนเตียงห่มผ้าให้ผมแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียงดูทีวีเงียบๆ
“หิวอะไรไหม” ห้องเงียบไม่นานมันก็ถามขึ้น
“สลัดทะเล กุ้งกรอบ น้ำส้มคั้น” มันพยักหน้ากดสั่งอาการทั้งขอมันแล้วก็ผม
“พอไหม” มันถามเมื่อผมกินคำสุดท้ายพยักหน้าให้มันดื่มน้ำล้างปากนั่งย่อยกันสักพักรูมเซอร์วิซก็มาเก็บจานมันก็อุ้มผมไปแปรงฟัน
“ฝันดีนะครับ พรุ่งนี้ตามจะมารับไปดูปะการังกัน” มันจัดท่าให้ผมนอนจูบที่หน้าผากปิดทีวีหรี่แอร์ลงนิดหนึ่ง มองจ้องหน้ามันอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่ปากก็หนักเกินจนมันเดินไปปิดไฟและออกจากห้องไป
“เฮ้อ กูจะทำไงดีวะเนี่ย” ผมขยี้หัวตัวเองคิดว่ามันจะดึงดันนอกห้องเดียวกับผมให้ได้ใครจะคิดว่ามันจะทำแบบนี้ เฮ้อออ กูจะนอนหลับไม๊เนี่ย
อีก 25 นาทีจะตี 2
มันก็ยังไม่กลับห้องมีแค่ส่งข้อความมาฉบับเดียวก่อนจะเที่ยงคืน นี่มึงจะนอนแยกห้องกับกูจริงๆเรอะ ปกติต้องหน้ามึนทำเนียนนอน สัส ผมกระสับกระส่ายนอนไม่หลับอยากรู้ว่าตอนนี้มันจะนอนที่ไหนกำลังทำอะไร ล่อชะนีอยู่หรือเปล่า ผมนอนจ้องเพดานตาค้างไม่หลับจนเกือบตี 4 ถึงได้หลับลง
“ตุ๊ด ตื่นๆๆ” เสียงแว้ดๆเข้ามาในหู ผมพลิกตัวหนีเพิ่งจะได้นอนเกือบเช้าอย่าเพิ่งมากวนกู
“อีตุ๊ด”
“โอ้ยยย อีเหี้ย” ตะโกนใส่หูผมเต็ม แม่ง มึงกินนกหวีดมาเมื่อเช้าไง
“รีบๆอาบน้ำเราจะไปล่องเรือกันแล้วให้ว่อง” อีแพนกอดอกสั่ง ผมมองหน้ามันนิ่งๆ จะถามอะไรบ้างอย่างมันก็เลิกคิ้วมอง ผมส่ายหน้าก่อนจะค่อยๆลุกไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยเสื้อผ้าไอ้ตามคงจัดให้แล้วเมื่อคืน
“อะไร” ที่แพนที่พยุงผมหยุดถามเมื่อผมหยุดเดินมองไปยังกลุ่มนักท่องเที่ยวต่างชาติ ผมจะไม่มองเลยถ้ากลุ่มชะนีนั้นไม่มีไอ้ตามยืนคุยอยู่ด้วย หน้าระรื่นจริงนะมึง แบบนี้ใช่ไหมที่มึงชอบ มัวแต่ตกหอยที่บอกจะมารับกูที่ห้องมึงก็โกหก ไอ้ควายยยยยย
“ปี” อีแพนเรียกผมเบาๆจับมือผมแน่น ผมยืนนิ่งจิกเล็บไปที่ฝามือแน่นเจ็บนะแต่ตอนนี้ที่ใจเจ็บมากกว่า
“ไปเถอะ” ผมหันมาบอกอีแพนมันอ้าปากจะพูดแต่เห็นหน้าผมแล้วมันคงพูดไม่ออก มันพาผมมานั่งที่เรือนั่งกุมมือผมข้างๆ
“มึง อาจจะไม่มีอะไรก็ได้” มันพยายามปลอบแต่ผมนั่งเหม่อ
“เค้าแค่ถามทาง ปี มัน..”
“กูขออยู่เงียบๆคนเดียวสักพักนะ” ผมพูดแทรกตามองออกไปที่ทะเลอันเวิ้งว้างไม่ต่างกับใจผมตอนนี้ อีแพนถอนหายใจตบบ่าผมเบาๆเดินออกไป อีทอมเดินเข้ามาถามมันก็คุยไรไม่รู้ ไอ้ตามขึ้นเรือมามันมองมาที่ผมแต่ไม่เดินเข้ามาเลี่ยงไปนั่งอีกทางผมก้มหน้าจิกเล็บกับมือตัวเอง
“ยังไม่ดีกัน” อีเกลเข้ามาถาม
“อืม” ผมตอบเสียงเนือยๆ ตาเหม่อออกไปที่ทะเล
“ปี” มันบีบบ่าผมเบาๆ
“เมื่อคืนมันไม่ได้นอนกับกู กับพวกพี่แฝดก็ไม่ เมื่อเช้ามันก็ไม่สนใจกู ไม่มองไม่ทัก กูงอนมันเกินไปเหรอ มันเลยเซ็ง เบื่อ เลิกง้อกู” ผมพูดบอกเสียงเครือๆ ตาแดงๆพยายามกลั้นน้ำตา ไม่อยากอ่อนแอให้ใครเห็น
“พี่เค้าอาจะเปิดห้องอื่นนอนก็ได้ อย่าคิดมากมึง” มันโอบไหล่ปลอบ
“แต่มันไม่สนใจกู ตั้งแต่ขึ้นเรือมาไม่มองที่กูเลย ที่โรงแรมก็เห็นมันไปฉอเลาะกับแหม่มคงอยากกินชะนีพันธ์นอกมั้ง” ผมตอบฉุนๆยกมือเช็ดน้ำตา
“มึง เค้าแค่มาถามทางทักทายเฉยๆ” มันพยายามแก้ต่างให้
“คนอื่นมีตั้งเยอะทำไมไม่ทัก พนักงานต้อนรับก็มี อ่อยมากกว่า” แต่ผมก็ค้านไม่เชื่อ เริ่มพาลขึ้นมาดื้อๆ
“มึงคุยกับพี่เค้าเถอะ เอาให้เคลียร์ เอาให้ชัด จะได้ไม่เป็นทุกข์” มันแนะนำ ผมลังเลนิดๆ จะให้กูง้อมันก่อนไง ไม่มีทาง มันต้องมาง้อตุยกับกูก่อน
“ให้มันมาง้อกูก่อนเถอะ” ผมบอกมันอ้อมแอ้ม
“ให้จริงถ้าพี่เค้ามาง้อมึง มึงจะหายและคุยดีๆ” มันถามย้ำ ยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ” ผมตอบเสียงห้วน
“พี่ตามมมมม” ผมตาเหลือกรีบหันมามองมัน
“ถ้าพี่มาง้อและสนใจมัน คราวนี้มันจะหายงอนแล้ว มาเร็วๆเลย กูเจ็บอีเหี้ย” ผมพยายามปิดปากมันที่ตะโกน ที่กูอยากได้ไม่ใช่แบบนี้ กูอยากให้มึงไปกระซิบบอกมัน อีเกย์ ผมเลยถีบมันเข้าให้
“มันบอกอีกด้วย ถ้าพี่ง้อดีๆหวานๆ มันจะจัดให้หลายๆดอก” เล่นผมอีกดอก
“จริง” ไอ้ตามถามตาวาว แต่ผมนี้หน้างอง่ำ
“ถามมันดิ” โยนมาให้ผมซะงั้น
“จริงเหรอปี ตามขอโทษนะ หายโกรธตามนะ สัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำแบบนี้อีก จะเบาๆและถนุถนอมปี เอ่อ แต่ถ้ามันพีคสุดๆอาจมีเจ็บ้าง โอ๊ย ตามเจ็บ ปีคร้าบ เจ็บ ผัวเจ็บจ้า” ไอ้ตามเดินเข้ามานั่งยองๆหน้าผมจับมือผมกุมแน่น แต่ผมดึงออกแล้วจิกหัวมันเข้าทุบซ้ำเข้าให้ ยังจะเล่นอีกนะมึง ซึ้งๆนะเป็นไหม
“กูเจ็บกว่ามึงเยอะ นี่ นี่ นี่” ผมทุบไม่ยั้ง ไม่ออมแรง แอบเหนื่อยนะนี่
“พอคร้าบ พอ ผัวไม่ใช่กระท้อนนะจะได้ยิ่งทุบยิ่งหวาน เจ็บ ผัวเจ็บจริงๆนะ” มันปัดป้องร้องบอกเสียงหลงแต่ปากเสือกยิ้ม จับหน้าผมแล้วดึงมาจูบ จูบของมันคราวนี้เป็นการขอโทษไม่มีการรุกล้ำแสดงความต้องการ
“ขอโทษครับ” มันบอกผมเสียงหนักแน่นผมก้มหน้า
“ขอโทษครับ” มันจับหน้าผมให้เงยขึ้นมองหน้ามัน
“รู้แล้ว” ผมพูดแทรกเมื่อมันจะขอโทษผมอีกรอบ มันยิ้มกว้างดึงผมมาจูบอีกรอบสอดลิ้นเข้าไปเกียวลิ้มผมต่างคนต่างชิมความหวานของกันแระกัน
“พะ พอ” ผมผลักมันออกแล้วซุกที่อกมัน คิดว่ามีกันแค่สองคนไง
“จ่ายค่ารูปด้วย” ได้ยินเสียงมันหัวเราะ หึหึ เลยซัดที่หลังมัน
“ครับ เมีย” มันกอดผมแน่นจนเรือมาจอดที่จุดดูปะการัง
“ไหวป่ะ” มันถามผมคนอื่นๆกำลังใส่สุดเพื่อที่จะดำดูปะการัง
“กูดูแถวใต้น้ำน้ำนิดๆได้ปะ ไม่ขอดำ” ผมบอกมันพยักหน้าแล้วไปหาแว่นที่ดำดูบริเวณผิวน้ำ ไม่ต้องดำลึกเหมือนคนอื่นๆ สภาพร่างกายไม่พร้อม
“ระวังนะ” มันรอรับผมที่ทะเลตอนนี้ใส่เสื้อชูชีพแล้วเรียบร้อยคนอื่นชุดดำน้ำเต็มยศ กูก็อยากใส่บ้าง
“เดี๋ยวคราวหลังเรามาดำดูกันสองคนเนอะ” มันหันมาบอกผมเหมือนจะรู้ว่าผมคิดอะไร ผมพยักหน้าให้มันแล้วว่ายน้ำคู่กันดูปะการัง หลายๆคนก็คิดว่าก็แค่ปะการังจะดูทำไม ใช่มันก็แค่ปะการัง แต่เคยคิดเกี่ยวกับระบบนิเวศน์ใต้ท้องทะเลบ้างไหมว่าทำไมเหล่าปลาเล็กๆถึงชอบมาอาศัยและว่ายเล่นกับมัน แล้วทำไมปะการังถึงมีหลายรูปร่าง หลายสี และแต่ละที่ท้องทะเลก็จะแตกต่างกัน ดำผุดดำว่ายกันอยู่สักพักก็ขึ้นมา แอบหนาวนิดๆ ไอ้ตามเอาผ้ามาหลุมตัวให้ ไม่นานคนอื่นๆก็ทะยอยกันขึ้นมา คนขับเรือก็ขับวนพาดูเกาะต่างๆก่อนจะพอไปปล่อยเกาะหนึ่งไม่ลึกมากแต่น้ำสีครามสวยสุดๆ เหมาะแก่การเล่นน้ำ กระโดดน้ำ
“พี่เยียร์ เล่นน้ำกับแฟนหน่อย พวกพี่นั้นชอบแกล้ง” น้องแฟนว่ายมาจับขาผมอ้อนให้เล่นด้วยหลังจากโดนจับโยนกลางทะเล ผมนั่งขำเมื่อน้องแฟนหน้าตื่นเพราะพี่แฝดว่ายเข้ามาใกล้ก่อนจะรีบว่ายหนีแล้วขึ้นเรือ
“เอาบ้างป่ะ” ไอ้ตามมองเจ้าเล่ห์ ผมส่ายหน้า มันก็ค่อยๆก้าวมาใกล้
“ไม่นะ อย่ามองกู ม๊ายยยย ไอ้ตาม กูเจ็บอยู่นะ อ๊ากกก ไอ้เหี้ย” รายที่สองก็ผมลงมาพร้อมๆกับมันกลืนน้ำทะเลไปหลายอึก
“สัส เสื้อชูชีพก็ไม่มีถ้ากูจมหายไปจะทำไง” โผล่มาได้ก็แว้ดใส่ทันที เกาะมันแน่น กลัวจมว่ายน้ำไม่ค่อยแข็ง
“อยู่กับตามไม่ต้องกลัว” พูดหน้าเป็น
“กูยิ่งกลัวกว่าเดิม” ผมหน้างอว่ามันกอดคอแน่น มันเลยฉวยโอกาสจุ๊บปากผมหลายที
“ยังไม่เข็ด” ผมจิกตาว่ามันหัวเราะเสียงดังจับผมจุ๊บรัวๆเลย
“เข็ดครับ แต่เห็นแล้วหมันเขี้ยว” ยิ้มกว้างบอกผม
“พากูเล่นน้ำเลย จับกูแน่นๆนะมึงถ้าแกล้งกู มึงตาย” ผมขู่มัน ไอ้นี่ก็ทำหน้ามึนแต่มันก็ดูแลผมอย่างดีคอยเป็นท่อนไม้ให้ผมเกาะ เล่นน้ำกับมันจนตัวเปื่อยเลยครับ อย่างน้อยก็ยังมีเรื่องดีๆให้ผมบ้างแม้จะเดี้ยงมาเที่ยวก็เถอะนะ
**************************************
มากอีกตอนนนนนนนนนนนนนนน
ว่าจะลงให้เมื่อคืน หลับ
เพิ่งตื่นนะนี่ ลงให้เลย มีเรียนบ่ายยาวอีก เหอะๆๆ เหนื่อยยยยยยยยยยย
อาทิตย์สุดท้ายแล้วที่เรียนน้อน เพราะเซนเซจะกลับจากราชการ อาทิตย์หน้ายิ่งเช้ายันเย็นรัวๆ คร่อก
หลงเข้ามาอ่านเยอะๆน้าาาาา เม้นเยอะๆๆ น้าาาาาา จะได้รู้ว่ามีตัวตนอยู่ เก๊าอยากรู้จักทุกคนเน้อออ
ปล นั่งคิดเงียบๆ มึงเปิดเรื่องสั้นทำไม แค่เท่านี้ก็จะแต่งไม่ไหว การบ้านไม่เยอะ แต่ยาก เรียงความญี่ปุ่น 2 หน้า A4 ไรงี้
ปล1 ถ้าจะงอนสามีต้องคิดว่าสามีคุณจะมาง้อและเล่นด้วย
ปล2 รักนะจุ๊บๆ
เค้าลงรูปไงนะลืมแล้ว เฮ้!!!!!!
เป็น YG stand ต้องอดทน สิล้อชนต้องไม่ตายยยยยยย (เกี่ยวมะ??)
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 797130 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก