หมอ(โดน)ฟัน ตอนที่ 32
“ง่วงเหรอ” ผมพยักหน้าหงึกๆหลับตาพิงอกมัน มันลูบหัวผมเบาๆแล้วจูบที่ขมับ อย่าคิดไปไกลผมไม่ได้โดนมันพังประตูหรอก เมื่อคืนนั่งดูซีรีย์ไม่ได้ติดหรอกนะแต่แบบว่าพระเอกหล่อมากกกก หน้าคมเข้มโหดๆคิ้วหนาๆเป็นหนังนักฆ่า เห็นบนปกซีดีนึกว่าเป็นพระเอกออกมารวมทั้งหมดไม่ถึงชั่วโมง คืออัลไล อุส่าดูเห็นว่าหล่อกว่าจะได้นอนตี 3 กว่า แล้วต้องตื่นเช้าเพราะจะไปดูฟาร์มเลี้ยงมุก ไหนๆก็มาแล้วถ้าสวยจะซื้อฝากแม่กับพี่สักหน่อยแต่ตอนนี้ของีบแปบนุง
“เกล ตื่น เกล” แรงเขย่าที่ตัวเบาๆผมปรือตาก่อนจะกระพริบตาให้ได้โฟกัส หันมองรอบๆแต่ละคนนั่งหลับคอพับคออ่อนไม่เว้นแต่พี่แฝด เมื่อคืนไม่กลับบ้านเห็นทีตอนขึ้นเรือเลยมาสภาพรายจูบรอยเล็บเต็มคอเต็มอก แซ่บสมใจ ผมขยับนั่งดีๆไอ้ฟิกลุกไปปลุดคนอื่นๆ
“ตื่นโว้ยยยยย” ปลุกได้นุ่มนวนมากแก้วหนูจะแตกเอา
“สัส เมียไม่ให้เอาไงมาโวยวายแบบนี้ กูเพิ่งจะได้นอน” พี่โจด่าหน้ายุ่งมองไอ้ฟิกโมโหๆ แล้วเดินไปนั่งข้างๆพี่แจมแล้วหลับต่อ เออนะ ไม่นานเรือก็เข้ามาจอดเทียบท่าพวกผมค่อยๆทยอยลงเรือมีพี่ตามกับไอ้ฟิกคอยรับที่ด้านล่าง
“ป่ะ” ไอ้ฟิกดันหลังผมให้เดินจับมือน้องแฟนที่ยังงัวเงียให้เดินตาม
“พี่แฝดอ่ะ” พี่แพนถามหน้าสวยบริ๊งนางตื่นตอนไอ้ฟิกตะโกนปลุกแล้วก็ล่างหน้าโบ๊ะหน้าใหม่อีปีก็ไม่ต่างกัน
“ปล่อยมันไว้งั้นแหละตื่นก็ดมกลิ่นตามมาเอง” ไอ้ฟิกตอบแน่ใจนะว่าเพื่อนไม่ใช่น้องหมา พวกผมยกกลุ่มไปที่ประชาสัมพันธ์มีคนรอต้อนรับอยู่แล้วเล่าประวัติให้ฟังคร่าวๆแนะนำกฎและข้อห้ามต่างๆก่อนจะพาไปที่ฟาร์มเลี้ยงที่เปิดให้เข้าชมได้
“โฮ้ ใหญ่เว่อ ใหญ่กว่าหน้าแฟนอีกอ่ะ” น้องแฟนพูดเสียงตื่นเต้นหยิบหอยมุกขึ้นมาแล้วเทียบกับหน้ามีไอ้ฟิกคอยถ่ายรูปให้ พวกผมแยกกันเดินดูตามสะดวกน้องแฟนตื่นเต้นสุดๆวิ่งไปตรงโน่นทีตรงนี้ทีหวิดจะตกบ่อเลี้ยงก็บ่อย
“สวยป่ะ” ผมหยิบสร้อยข้อมือมุกขึ้นมาดูแล้วถามไอ้ฟิก
“ให้แม่ให้พี่” ปากถามมือก็กดถ่ายรูปผม อ่อ เค้าไม่ให้ถ่ายรูปสินค้าหรือวิธีทำ เอากล้องเข้ามาได้แต่เค้าจะเช็คทุกรูปเดินดูยังมีคนเดินตามค่อยบอกห้ามนู่นนี้เลย ก็นะ มุกจะขายได้ราคาแพงก็อยู่ที่กรรมวิธีเลี้ยงและผลิตนี้แหละ
“ทั้งสอง อะ มีเอามาประดับนาฬิกาด้วยแฮะ อืมเอาไงดีวะ” ผมตอบมันแล้วสายตาก็เห็นมุกเม็ดเล็กๆที่เอามาประดับตัวเรือนนาฬิกาและก็เป็นแบร์นหรูมากตัวเรือนสีทองตัดกับสีขาวนวลของมุกดูหรูมาก นึกถึงพี่กิลรายนั้นชอบสีที่แวววาว ยิ่งสีทองยิ่งชอบ แต่พี่ท่านจะชอบมุกไหมนี้หละปัญหา
“ชิ้นนี้ต้องสั่งทำนะคะ เพราะเราต้องรอมุกให้ได้ขนาดเท่ากันถึงจะเอามาทำได้ค่ะ ยังมีชิ้นอื่นให้ดูอีกนะคะ” พนักงานบอกยิ้มแย้มให้ ผมพยักหน้าก่อนจะเลือกดูชิ้นอื่น
ตุบ
“เหี้ย” อยู่ๆก็มีคนวางมือบ่นไหล่อย่างแรง กำลังดูชุดเครื่องประดับมุกสีดำถึงกับสะดุ้ง หันไปมองเป็นพี่แฝด
“แหมะ เต็มหน้าเลยครับน้องเกล” พี่แจมพูดแล้วเอามือปิดหน้าครึ่งหนึ่ง
“สมควร ใครให้มาเงียบๆละ ว่าแต่สวยไหมจะซื้อฝากแม่พี่ฟิก” ผมว่าก่อนจะควักมือเรียกให้มาใกล้ถามเสียงเบา
“โฮ๊ะๆ ของไหว้แม่ผัว” ผมตีไหล่พี่โจแก้เขินไหล่แทบหัก พูดตรงซะ แต่ผมก็พยักหน้ารับ
“แม่มันชอบผ้าไหม พี่ว่าเอาเรียบๆแบบนี้แหละดีแล้วไม่แวววาวเท่าไหร่ใส่ได้ทุกโอกาส” พี่แจมหยิบขึ้นมาดูยิ้มให้ผม ผมมองหาได้ฟิกเมื่อเห็นว่ามันอยู่อีกฝั่งหนึ่งก็บอกพนักงานเอาชุดนี้แล้วก็ชุดสร้อยข้อมือกับแหวนอีกชุดให้แม่ตัวเองพี่สาวได้ที่ติดผม พ่อกับพี่ชายอด ฮ่าๆ มันหาไม่ได้ผู้ชายกับมุกมันไม่ใช่
“ทำไรกัน” สะดุ้งเฮือกหันไปมองเป็นน้องแฟนที่ยืนด้านหลังถามมีไอ้ฟิกยืนมองนิ่งๆ
“เปล๊า ดูมุกกัน ได้ไรมาบ้างละ” น้องแฟนยกไอโฟนให้ดูเป็นที่ห้อยพวกกุญแจที่ติดกับเคสหรูไปไหม ผมพยักหน้าก่อนจะเดินไปหาอีปีที่โบกมือเรียก
“ซื้อไรมากมาย” มันหยิบถุงที่มือผมเปิดดูแล้วถาม
“ความลับ” ผมอมยิ้มตอบมัน
“เหรอ” มันดีดหน้าผากผมเบาๆยกแขนพาดที่คอแล้วเดินตามคนอื่นๆไป ได้เวลากลับแล้วครับถึงโรงแรมหน้าจะสายๆข้าวของต่างๆพี่การ์ดก็ขนไปไว้ที่โรงแรมให้แล้วมีนัดกินข้าวกับแม่อีแพนตอนเที่ยงแล้วก็เดินเที่ยวกลับกันตอนค่ำแล้วแต่ไฟท์ เวลาที่เหลือใครจะทำอะไรก็ทำ จะซื้อของฝากหรือตกหอยอะไรก็ได้
“พี่จะไปเชียงใหม่หรือกลับม.” นอนคว่ำบนเตียงเล่นเกมในไอโฟนถามมันที่ตอนนี้กำลังเก็บของหลังจากกินข้าวกับแม่อีแพนเสร็จแล้วเจอแซวนิดหน่อยเรื่องที่มีฝาละมีอีปีก็ไม่ต่างกัน
“ว่าจะไปส่งแฟนต้าเกลละ จะไปด้วยกันไหม” ผมส่ายหน้ายังไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับครอบครัวมันทำใจอีกนิดก่อน ฝากของไปแทนละกัน
“กลับไปช่วยปู่ไถนา กลัวปู่เหนื่อย” ตอบมันยิ้มๆเช็คไฟท์แล้วผมเดินทางกลับก่อนมันไฟท์ผม 4 โมงเย็นมัน 4 โมงครึ่ง เร็วกว่ากำหนด
“ไม่ช้าไม่เร็วเดี๋ยวก็ได้เจอเนอะ ไม่ต้องกลัวแม่พี่ใจดีมากส่วนพ่อถึงจะหน้าดุแต่ก็ใจดีเหมือนกัน” มันนั่งลงข้างๆผมลูบหัวเบาๆแล้วจูบที่หัว ผมกดหยุดเกมส์หันมาเผชิญหน้ากับมันยกมือคล้องคอมองยิ้มๆแล้วดึงมันเข้ามาจูบ
“อย่าทิ้งเกลนะ”
“ไม่มีวัน” มันจุ๊บที่ปลายจมูกผมแล้วลุกขึ้นไปเก็บของต่อก่อนจะพากันเดินเที่ยวเล่นบริเวณโรงแรมของฝากซื้อหมดแล้วตอนนี้ว่างเดินเล่นเอาบรรยากาศพอ
“ดูแลตัวเองดีๆละ ถึงแล้วโทรบอกหรือส่งข้อความมาก็ได้” มันสั่งผมตอนนี้อยู่สนามบินมาส่งกันทุกคน อีแพนกับอีทอมจะอยู่บ้านจนเปิดเทอมพี่แฝดไปสิงคโปร์พี่ตามอีปีกลับม.ที่จริงพี่ตามจะพาอีปีไปหาแด๊ดและมัมแต่นางไม่ยอมขอทำใจก่อน
“อืม ไปก่อนนะ” ผมตอบมันยกมือบ๊ายบายทุกคนโทรบอกปู่ให้คนมารับที่สนามบินซึ่งก็ไกลจากบ้านพอสมควร เหอะๆ ของฝากเพื่อนๆให้อีปีขนกลับของฝากแม่ไอ้ฟิกแอบให้น้องแฟนไปแล้ว ผมเดินถอยหลังโบกมือจนถึงเขตเข้าขึ้นเครื่องมองมันอีกรอบยิ้มแฉ่งแล้วเดินเข้าไป เฮ้อ ยังมีอุปสรรคต่อฝ่าฟันอีกเยอะหวังว่ามึงไม่ท้อก่อนนะโดยเฉพาะกับพี่คิล
“ปู่จ๋าาาาาา” ผมเรียกปู่เสียงดังวิ่งเข้าไปกอดหอมแก้มซ้ายขวา
“คิดถึงปู่จ๋าจังเลย” ผมยิ้มแฉ่งให้ปู่หัวเราะชอบใจ ไม่นึกว่าปู่จะมารับด้วยตัวเองเดินกอดเอวปู่คุยกันกระหนุงกระหนิงเล่าเรื่องที่ไปเที่ยวให้ปู่ฟังตลอดทางร่วมถึงเรื่องไอ้ฟิกด้วยเจอปู่ดีดหน้าผากเข้าให้ที่ทำร้ายมันจนมีแผล คือไม่ห่วงหลานที่โดนจนเดี้ยงเล่าๆแล้วผมก็ผลอยหลับไปไม่ลืมที่จะส่งข้อความบอกมัน
“น้องเกลถึงแล้วลูก” ผมขยับตัวตามเสียงเรียกขยี้ตาเบาๆก่อนจะอ้าปากค้างตาโตเมื่อเห็นคนตรงหน้า
“แม่!! พี่กิล!!” มาได้ไงอ่ะวันก่อนยังเห็นโพสรูปว่าอยู่ลอนดอนเลยหนิ เฮือกก
“จ๊ะแม่กับพี่กิลเอง หึหึ” พูดเสียงหวานแต่ยิ้มเหี้ยมๆ เฮือกกกก งานเข้าอีกแล้ววว หันมองปู่ก็เห็นยิ้มใสไม่รู้เรื่อง แกล้งหนูทำไม T^T
“คิดจะบอกแม่เมื่อไหร่ หืม” นั่งเผชิญหน้ากับผู้หญิงที่หน้ากลัวอันดับหนึ่งและสองอย่างสงบนิ่ง ปกติก็ไม่ได้เห็นมาดนางร้ายเท่าไหร่หรอกส่วนมากจะเป็นพ่อและพี่คิลที่เจอบ่อย
“กะ ก็ ก็” หันมองปู่สบตาขอความช่วยเหลือ
“ก็อะไร หันมาสบตาแม่นี่” แม่จับหน้าผมให้หันมาแต่ผมเกร็งไว้
“น้องเกล” เสียงต่ำมาเชียว
“จ๋าาาาาา” เอาเสียงหวานเข้าสู้
“แล้วจะให้เกลบอกยังไงละ แม่ พี่กิล เกลมีผัวแล้วนะ งี้เหรอ” ผมพูดหน้างอกับแรงกดดันที่ส่งมาให้
“ก็เออนะซิจะยากอะไร อีหนู” แม่บิดแก้มผมพูดอย่างหมันเขี้ยวพี่กิลก็ระเบิดหัวเราะเสียงลั่นบ้าน ปู่ก็นั่งยิ้มๆ มันเกิดอะไรขึ้น
“ดะ เดี๋ยวแม่ นี่ไม่ตกใจกันเลยเหรอ” ผมถามงงๆจับแก้มที่เจ็บจี๊ดๆ
“ตกใจอะไร ไม่เห็นมีไรน่าตกใจ” แม่ถามเสียงหราทำหน้าไม่รู้เรื่องพี่กิลก็ขำหน้าแดง
“โธ่เอ๊ยยยย อีหนูเกลริมีฝาละมี ชั้นรู้นานแล้วยะ หนูคิดว่าหนูอยู่บนโลกนี้คนเดียวหรือไง โถๆ จุ๊ๆ อย่าลืมนะว่าว่าเฟสบุ๊ค อินตราแกรมมันบอกทุกสิ่ง” พี่กิลพูดเอามือจิ้มหน้าฝากผม ก่อนจะตาโตนึกได้ว่าเป็นเพื่อนกันและตามฟอลโล่กัน ตอนอัพมันก็ไม่ได้คิดไรนะเหมือนอัพรูปทั่วไปพี่นางก็มาก็ไลค์ก็ธรรมดาปกติ คุยเฟสคุยไสกป์ก็บ่อยแต่มันไม่เอะใจ เพิ่งมาคิดได้วันนี้
“แม่รู้นานแล้ว” ผมถามเสียงเบาอ้อมแอ้มหลบๆสายตา
“นี่ชั้นใคร แม่เธอนะยะ ส่องเฟสส่องอินตราแกรมลูกทุกวันทำไมจะไม่รู้ ตอนแรกก็ว่าจะบินมาหาเลยแต่โทรถามปู่ก่อนว่าเป็นมาไงพอดีปู่หนูไปเจอแจ็คพอตพอดีเลยนั่งเม้าให้ฟัง ว่าแต่สามีหล่อนะเรา พามาแนะนำหน่อยจิ” นี่ละครับแม่ผมถึงจะโดนจับเรียนมารยาทไทยกับย่ามาแล้วแต่พอไปอยู่ไกลต่างบ้านต่างเมืองแม่ผมก็เปรี้ยวขึ้นทันตา ดังนั้นอย่าตกใจทำไมผมเป็นแบบนี้ เหอะๆ
“ถ้าแม่รู้พี่กิลรู้ พ่อกับพี่คิลก็ต้องรู้ซิ โอ้มายยยยย พี่คิ้ลลลล” สติแตกครับ พี่คิลรู้แล้ว ตายยยย ทำจะได๋ดี
“เฮ้ย ใจเย็นอีหนู ยังไม่รู้แต่พ่อหนูก็ระแคะระคายแล้วส่วนพี่ชายยังไม่รู้ถ้ารู้คงวิ่งแจ้นมานานแล้ว จะว่าไปนี่แม่กับพี่เราก็หนีมานะนี่ โฮ๊ะๆ คาดว่าไม่นานคงแจ้นตามมา” แม่พูดชิวๆไม่ทุกข์ร้อนยิ้มสะใจเป็นนางมารร้ายให้ผมทันที แม่นะแม่ โอ๊ยยยยยย
“ถึงกับปากสั่นตัวสั่น จะกลัวไรว้าปู่ก็อยู่แม่อีกแบ็คใหญ่ขนาดนี้ พี่คิลหนูไม่กล้าหือหรอก แม่ดันเต็มที่ลูกเขยหล่อมากท่าทางจะแซ่บบบ” แม่จิกนิดๆแล้วพูดกรุ่มกริ่มเมื่อพูดถึงไอ้ฟิก
“ผัวเกลนะแม่” ผมพูดหน้างอจ้องหน้าแม่
“แล้วไง ผัวหนูแต่ลูกเขยชั้น ทำไม รึมีปัญหา” ถกแขนเสื้อยื่นหน้ามาถามมาดลูกสาวอดีตเจ้าพ่อออก เหอะๆแม่ผมกับอีทอมเชื้อสายเดียวกันนักเลงทั้งตระกูล
“ไม่มีคร้าบ นายแม่” ผมตอบปลงๆก่อนจะสะดุ้งเมื่อไอโฟนดัง หยิบขึ้นมาดูก็อยกจะปาทิ้ง จะโทรมาทำไมตอนนี้ จะกดตัดสายแต่พี่กิลฉกไปสะก่อนกดรับสายทันทีเปิดสปีกเกอร์โฟนพร้อม ปรึกษาน้องก่อนก็ดีนะ
“ช้า ถึงบ้านยัง” เสียงมันดังเข้ามาผมนิ่งเงียบแม่กับพี่จ้องกดดันส่วนปู่เดินออกไปดูแม่บ้านเตรียมอาหารปล่อยผมทิ้งไว้คนเดียว ปู่จ๋าาาา อย่าทิ้งหนู
“....” ผมเงียบแม่กับพี่ก็จ้องกดดันอีกทำหน้าทำตาให้ตอบรับ
“ถึงแล้วจ๊ะลูกเขยตอนนี้กำลังนั่งสารภาพบาปอยู่ คิคิ” แม่ทนไม่ไหวคว้าไปพูดเองเลยผมนี้เหวอ
“ครับ??” เสียงไอ้ฟิกดังขึ้นงงๆ แน่ละซิอยู่ๆแม่เล่นพูดแบบนั้นใครจะไม่งง
“นี่แม่แดง แม่น้องเกลจร้า แฟนน้องป่าวนี้” แม่แนะนำตัวแล้วถามหัวเราะคิกๆอย่างกับสาวเรียกรุ่นมีผู้ชายมาจีบ หนูจะฟ้องพ่อขวัญ
“ครับ ผมแฟนเกล สวัสดีครับคุณแม่” เต็มปากเต็มคำไม่มีกระดากอาย
“โฮ๊ะๆ ดีจ้าลูกเขย ตอนนี้อยู่ไหนจ๊ะ น้องเกลถึงบ้านแล้วปลอดภัยหายห่วง” แม่ยังพูดเจื้อยแจ้วกดเปิด face time ด้วย เอาเถอะจัดเต็มเลยคร้าบบ
“กรี๊ดดด หล่ออะ อ๊าย” เห็นหน้ามันแล้วก็ปิดปากกรี๊ดสองคนกับพี่กิลตีกันไปมาเขินอาย ได้ข่าวนั้นผัวลูกนะ
“ยังอยู่สนามบินครับพอดีฝนตกหนักยังออกจากสนามบินไม่ได้” ตอบเสียงหล่อแม่กับพี่นี้เพ้อไปแล้วมีการหน้าแดงอีก จะฟ้องพ่อฟ้องพี่สตีฟ(คู่หมั้นพี่กิล)
“อ่อจ๊ะ นี่พี่กิลพี่สาวน้องเกลนะ รู้จักสนิทกันไว้ละจะได้ไม่เขิน อ๊าย” หันมากรี๊ดเบาๆ ผมว่าแม่เขินเองมากกว่านะ
“ครับสวัสดีครับ ผมฟิกเกอร์แฟนเกลครับ ฝากตัวด้วยครับ” ย้ำสถาะนะชัดเจนเสนอตัวฝากเต็มที่ เอาเข้าไป
“จ๊ะ น้องเขย กรี๊ดด” พูดเสียงเขินๆตบมือกรี๊ดกับแม่ ผมนั่งดูอยู่นะเกรงใจผมหน่อยก็ดี
“เกลละครับ” อ่อพึ่งนึกได้ว่าโทรมาหากู เหอะ
“อุ๊ย ลืมไปเลย อะอีหนู” แม่ยื่นไอโฟนให้ผมแล้วหันไปกรี๊ดตบมือถูกใจกับพี่กิลเป็นเอามาก
“เกล”
“เออ” กระแทกเสียงตอบหงุดหงิด
“เป็นไรทำไมทำเสียงแบบนั้น หน้างอด้วย” ถามยิ้มๆ
“โกรธมึง” ตอบหน้างอค้อนให้มัน
“อ้าว พี่ทำไรผิด” ถามงงๆแต่หน้ายิ้มบาน หมายความว่าไงฟร่ะ
“ไม่รู้ รู้แต่ว่าโกรธมึง” เริ่มพาล
“หึงไง”
“ใครหึง ขี้มั่วนะมึง มีไรอีกไหมจะวางแล้วหิว” ปฏิเสธมันหาเรื่องวางสาย
“แค่โทรมาเช็ค แล้วก็คิดถึง หน้าแดงนะเรา” มึงพูดอะไร แม่กับพี่กูนั่งหูผึ่งตั้งใจสืบอยู่ข้างๆนี้ ฮ่วยยย
“เออ แค่นี้แหละ” ตัดสายทันทีรู้สึกถึงเลือดที่ฉูบฉีดมาเลี้ยงที่ใบหน้า
“คิดถึงเลยโทรมาหา กรี๊ดดด แม่กิลอยากมีแบบนี้บ้างง” ล้อเลียนแซวผมมองล้อๆทำหน้าฟินๆ
“พี่สตีฟไง” ผมบอกหน้าหุบทันที
“ปล่อยมันไว้บ่นหิ้งนั้นแหละ อย่าเอามันลงมา ไม่มีหรอกที่จะมาหวานๆ แค่มันโทรมาแล้วไม่สั่งออร์เดอร์ยาวเป็นหางควายก็ดีแค่ไหนแล้ว” พูดจบสะบัดตูดไปทันที จะบอกคร่าวๆเกี่ยวกับพี่ฝาแฝดคนละเพศ พี่คิลแฝดชายผู้พี่(โหด)ห่วงน้องที่สุดบริหารโรงแรมควบกับทำแบรนด์นาฬิกากับเพื่อนสนิท ลักษณะนิสัยเหมือนกับพี่แฝดโจแจม พี่กิลแฝดหญิงผู้น้องประชาสัมพันธ์ต้อนรับประจำโรงแรมอาชีพเสริมดีไซน์เนอร์ให้แบรนด์ดังมีคู่หมั้นแล้วและเป็นผู้บริหารแบรนด์นั้น พี่กิลเลยเป็นดีไซน์เนอร์ที่สบายที่สุดจะคุมแค่คอลเล็คชั่นที่ใหญ่ๆและดังๆซึ่งนานๆทีจะมีมา 2 ปีบ้าง 3 ปีบ้างแล้วแต่อารมณ์นาง แต่ก็ออกแบบเสื้อผ้าอยู่นะปีละไม่ถึง 10 แบบและดันขายหมดไวมากผลิตอย่างจำกัดคนต้องจองถึงจะได้ นางบอกขี้เกียจ ผลิตไรมากมายคนใส่ซ้ำกันเยอะ เหอะๆ อินดี้มาก
“ป่ะ ทานข้าวดีกว่าลูก อ้า มีความสุขจังได้คุยกับผู้ชายหล่อ ฮ้า ฟิน” หันมาชวนผมที่นั่งหมดแรงแล้วเดินพึมพำทำหน้าฟินนาเล่
ตือดึ่ง
ทำหน้าเบื่อเล็กน้อยแล้วกดอ่าน มันส่งไลน์มาครับ
แม่กับพี่สาวน่ารักดีเนอะ ไม่สงสัยว่าทำไมเกลถึงเป็นแบบนี้
กูทำไม ==+++
ก็น่ารักไง
เหอะ olo
อยากได้เหรอทำไมเพิ่งมาบอก ช่วยตัวเองไปก่อนละกันนะ
สัส
ขอเป็นม้าจะได้คึกๆ
เหี้ย
ไข่มันเล็ก ม้าแหละใหญ่แล้วคึกด้วย 
หมดคำพูดที่จะเถียง เจอแม่กับพี่นี้ก็เอ๋อแดกแล้วยังจะเจอมันเวอร์ชั่นนี้อีกปรับตัวจูนสมองไม่ทัน
555 คิดถึงนะครับ ดูแลสุขภาพด้วย เจอกันเปิดเทอมครับ รักเกล <3<3
อืม ฝนตกอย่าออกไปจับกบกินละ รักเหมือนกัน ดูแลสุขภาพด้วย ฝากบอกน้องแฟนว่าคิดถึง อย่าแกล้งน้องนะมึง
ครับ ^^
“น้องเกลทานข้าวค่ะ” ปู่เดินออกมาตามยิ้มอ่อนๆให้ผมเก็บไอโฟนเข้ากระเป๋ากางเกงแล้ววิ่งไปกอดเอวปู่เดินไปที่โต๊ะอาหารเห็นแม่กับพี่กิลนั่งมองอยู่ ผมหลบสายตาล้อๆนั่งทานข้าวพร้อมหน้าในรอบๆหลายๆเดือน เฮ้อออ หมดไปอีกด่านเหลือพ่ออันนี้ไม่เท่าใหญ่บิ๊กเบิ้มต้องพี่คิลนักฆ่าของตระกูล แล้วก็ครอบครัวไอ้ฟิก เฮ้ออออออออออออ สู้โว้ยยยยยย
***********************************ทราบข่าวว่าาาาาาาาาาาาาาาา
บ่ายวันนี้ อจ.งดสอนนนนน
เมื่อคืนเลยทิ้งการบ้านนั่งแต่งได้ตอนนี้มา โฮ๊ะๆๆ (ตอนตี 2)
อย่าสงสัยว่าทำไมแม่นูวเกลเปรี้ยวจัง เหอะๆๆ
พอดีแม่อิชั้นโทมาคุยแล้วถามว่าจะไปภูเรือเมื่อไหร่ และอื่นๆจิปาถะ ที่สำคัญ
"ถ่ายรูปอัพเฟสด้วยละ ชั้นจะเข้ามาส่องเป็นระยะๆ" เลยบังเกิดตอนนี้มา =="
ไม่ได้เอาม๊ามาขายนะ แบ่งๆกันรับชม
ขอเวิ่นเท่านี้ตาจะหลับ นอนสักตื่นแล้วทำการบ้านนนน
พน.จะไปดูทอร์แหละที่ EGV ขอนแก่นนนน ใครไปบ้างงงงง เอาคนเขียนไปด้วยยยยย
เก๊าไม่มีเพื่อนไป (คนอื่นไปดูกะผุบ่าวเบิ่ดละ)
อ่อ อีกเรื่องช้ำใจจจจ บัตรละครเวทีรอบ 2 ของวิดวะเต็ม!!!!!!!! ดูได้รอบนี้กะรอบสุดท้าย แล้วเต็มทั้งคู่
รอบอื่นตรงกะวันที่จะไปภูเรือออออออออออ แง๊ก
หัวข้อ: ช่วยด้วย...หมอ(โดน)ฟัน ตอนพิเศษ ภาคอนาคต P.62 (ลงต้ังแต่ 14/09/57 ลืมเปลี่ยนหัว) (อ่าน 797135 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก