เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

เลือกพระเอกและตอนจบกันดีกว่า

พระเอกคือเกล้า....ฉัตรรู้ถึงความต้องการส่วนลึก  ว่าจริง ๆแล้วตัวเองเป็นมาโซนิด ๆ และขาดเกล้าไม่ได้
57 (54.8%)
หินฉัตร....เยียวยาบาดแผลซึ่งกันและกัน
15 (14.4%)
ฉัตรหิน....หินเป็นรับให้ฉัตร....เพราะฉัตรนี่แหละคือผู้ชายที่หินเฝ้ารอมาตลอด
2 (1.9%)
เกล้ากับพ่อกร....เลวทั้งคู่....ให้พ่อกรโดนเกล้ากดและทรมาน
6 (5.8%)
พ่อกร - เกล้า.....แท้จริงแล้วเกล้าอยากตกเป้นของพ่อกรมาตลอด  แต่พ่อกรไปสนใจแต่ฉัตร  เลยเกิดเป็นปมในใจ
7 (6.7%)
ฉัตรกับเกล้าไม่ใช่พี่น้องกัน  และฉัตรไม่ใช่ลูกของพ่อ  ทั้งสองคนถึงได้มีความรู้สึกเป้นอื่นกับฉัตร
9 (8.7%)
หินคู่กับน้องจอม....นักมวยเด็กที่เคยซัดฉัตรจนหมอบ
8 (7.7%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 89

ผู้เขียน หัวข้อ: เมื่อผมหลงไหลในร่างกายของพี่ : เล่นกับฉัตร ตอนที่ 2 [27/8/60]  (อ่าน 128690 ครั้ง)

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
ส่งให้น้องสาวเราอ่านน้องสาวบอกว่า

เป็นเค้าเค้าจะพาน้องเคะแจ้งความลงบันทึกไว้ก่อน
[7/9/2013 11:27:00] kam_cs: แล้วแบล๊กเมย์กลับ
[7/9/2013 11:27:07] kam_cs: ตามด้วยขู่
[7/9/2013 11:27:26] kam_cs: แล้วจะให้น้องเคะโทรศัพท์ไปบอกว่าเกลียดแม่งทุกวัน

พอน้องพูดแบบนี้แล้วสะใจ เกลียดไอ้เกล้ามากมาย

ออฟไลน์ meenie chong

  • มันไม่มีประโยชน์อะไรถ้าไม่อยากยุ่งออกไปซะ
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 12
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
คนที่เคยมีอะไรกับหิน หนึ่งในนั้นคงเป็นพ่อขางฉัตรสินะ  :hao4:

ยิ่งอ่านยิ่งไม่รู้ว่าจะสงสารใครดี 

ออฟไลน์ teatimes

  • ไม่อยากให้เปลี่ยน...... เพราะแค่นี้ก็ดีพอแล้ว
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-1
น่าสงสาร  น่าสงสารทุกคนเลยอ่ะ

ทุกคนเป็นเด็กมีปม :hao5:

Anyann

  • บุคคลทั่วไป
โอ๊ย ลุ้นนนนนนนน

ทำไมมันออกแนวเหมือนคู่ผัวเมียหนีตามกันเลยนะ เสียแต่คู่นี้พ่อเมียดูจะโหดไปหน่อย 55555

อ่านคำทิ้งท้ายแล้วยิ่งลุ้นค่ะ หรือว่าระหว่างฉัตรกับหินจะมีอะไรเกี่ยวข้องกันมากกว่าแค่ผ่านเรื่องร้ายๆมาเหมือนกัน
จินตนาการดิฉันเริ่มแล่นค่ะ 555 รอตอนต่อไปนะคะ

ออฟไลน์ pharm

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
สงสารคนอื่น
แล้วน้องตัวเองล่ะ ฉัตร

glasses girl

  • บุคคลทั่วไป
อย่างเกล้านี่เราว่าไม่น่าสงสารหรอก

สิ่งที่เกล้าทำมันคืออาชญากรรม

และเราไม่สามารถเรียกสิ่งที่ทำกับฉัตรได้ว่าเป็นความรัก

เราว่ามันเป็นตัณหาที่เรียกว่าเห็นแก่ตัวล้วนๆ

ลองคิดว่าลูกหลานตนเองต้องมาโดนอย่างที่เกล้าทำกับฉัตรบอกตรงๆเราคงทนไม่ได้

แน่ใจเหรอเรียกว่ารักทำกับฉัตรเหมือนไม่ใช่คนแนะ

แถมชอบเล่นเพลย์แบบที่ซาดิสถ์ทำกับพวกเอ็มด้วยนะ

ถ้าไม่ใช่คนที่เป็นเอ็มมาตั้งแต่ต้นไม่มีใครเค้าทนเกล้าได้หรอก

สงสารตัวเองดีกว่าสงสารคนโรคจิตนะเราว่า

อีกอย่างคนไม่ผิดอย่างฉัตรกับหินทำไมต้องกลัวด้วยวะแค่ร่องรอยตามร่างกายก็เอาไปแจ้งความได้แล้ว

มีกันตั้งสองหัวแต่ไม่รู้จักคิดเลย :ling1:

ออฟไลน์ -west-

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1393
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1875/-12
    • FACEBOOK PAGE
ไม่ใช่หนีเสือปะจรเข้นะะะะะะะะะะะะ

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Chapter 18 : Heaven on Earth



“พ่อจ๋า.....พ่อจ๋าทำไรอ่ะ”
“หึหึหึ......อยู่นิ่ง ๆ นะน้องเอิร์ธ.....ถ้าเสียงดังล่ะก็  คุณแม่จะตื่นขึ้นมานะ”
“ครับ”
“เด็กดี.....เดี๋ยวพ่อจะซื้อของเล่นที่หนูอยากได้ให้นะลูกนะ”

เด็กน้อยในตอนนั้นเพิ่งจะอายุเพียง 6 ขวบ  เขาไม่รู้หรอก  ว่าสิ่งที่พ่อทำกับเขาคืออะไร  เขาไม่มีสิทธิ์ดูแม้แต่หนังเรทพีจีสิบสามด้วยซ้ำ  อวัยวะเพศของบิดากำลังถูไถร่องก้นของเขา  เสียงลมหายใจประหลาดทำให้เขารู้สึกรังเกียจ    แต่เพราะเขารักพ่อ  และพ่อก็รักเขา  เด็กน้อยจึงต้องทน  แม้ว่าสัญชาติญาณลึก ๆ แล้วเขารู้สึกขยะแขยงเต็มกลืน
.
.
.
.
.
.

“เป็นไงวะตัวเล็ก.....พออยู่ได้ม๊ะ”
“สบายยยย”


ฉัตรดูตื่นเต้นกับที่หลบภัยแห่งใหม่  นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ออกไปเที่ยวที่ไหนไกล ๆ แบบนี้  ชีวิตที่ใจหวัง  ไม่มีเกล้ามาคอยบงการสั่งว่าต้องทำอะไร.....

“บ้านญาติหินนี่สวยจัง....”
“เออ....เตรียมไว้เพื่อมึงโดยเฉพาะ”

บ้านญาติหินเป็นไม้เกือบทั้งหลัง.....ปลูกสไตล์กระท่อมตะวันตก  คล้าย ๆกับหนังเรื่องผีอมตะ  เป็นบ้านชั้นเดียว  แต่กว้าง....และมีห้องใต้ดิน

“พ่อกูเขาเพิ่งสั่งเปิดน้ำไฟให้  มึงไปอาบน้ำซะสิ  เน่ามาทั้งคืนแล้วนี่”
“หินจะอยู่กับเราตลอดเลยใช่มั้ย”
“เออ”
“ถ้าไปไหนให้เราไปด้วยนะ.....เราไม่อยากอยู่คนเดียว”
“รู้แล้วน่า....ไปอาบน้ำเถอะไป”

หลังอาบน้ำเสร็จ  ฉัตรก็ลากหินไปสำรวจรอบ ๆบ้าน  หินได้แต่เดินตามฉัตรต้อย ๆ  อย่างเซ็งจัง  แต่ทว่าก็อดเอ็นดูเจ้าเด็กน้อยอย่างฉัตรไม่ได้  หมอนี่เคยเจอโลกภายนอกบ้างหรือเปล่า  ชีวิตน้อย ๆ ของมันเคยได้ก้าวพ้นจากโลกของไอ้สารเลวนั่นบ้างไหม  หินต้องทำเป็นเออออไปกับฉัตร  ทั้งที่ตัวเขานั้นคุ้นเคยกับบ้านหลังนี้เป็นอย่างดี


เงียบสงบ.....ห่างไกลจากตัวเมืองและผู้คน.....เป็นสถานที่ที่เหมาะเจาะ  สำหรับการหลบภัยและ......

“หิน.....มีต้นไม้ใหญ่ด้วย.....”
“เออ.....ตื่นเต้นมาก”
“ต้นอะไรวะหิน”
“มะขามไง.....ไม่หิวเหรอมึงอ่ะ.....เดี๋ยวกูพาไปหาอะไรแดกที่ตลาด....สนมั้ย”
“หิน.....”
“เออ ๆ ๆ.....ฮะไรอีก”
“เราอยากทำมานานแล้ว.....หินช่วยเรานะหินนะ”
.
.
.
.
.
.
“นี่อากร.....เพื่อนของพ่อเอง  น้องเอิร์ธสวัสดีอากรสิครับ”
“หวาดดีฮับอากอนนนนน”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....ลูกนายนี่น่ารักจริง ๆนะ  น่ารักอย่างที่นายบอกไว้ทุกอย่างเลย”

เด็กชายไม่เคยสนิทกับผู้เป็นแม่  เนื่องจากหล่อนค่อนข้างมีอายุเยอะ  เยอะกว่าพ่อของเขาหลายปี  แถมยังไม่ค่อยอยู่ติดบ้าน  หลายครั้งที่ต้องบินไปต่างประเทศ  พ่อบอกว่าแม่ต้องทำงานเพื่อหาเงินมาให้พวกเขาใช้  ส่วนพ่อนั้นมีหน้าที่ดูแลเขา  จึงไม่ต้องทำงาน  พ่อมักออกไปสังสรรค์กับเพื่อน  บางครั้งก็พาคนพวกนั้นมาที่บ้าน  ตอนที่แม่ไม่อยู่  โหวกเหวกโวยวายเสียงดัง  เด็กน้อยไม่ชอบเลยตอนที่พ่อเมา  เพราะพ่อมักจะทำอะไรแปลก ๆ กับร่างกายของเขาเสมอ  ครั้งหนึ่ง....พ่อเคยใส่มันเข้ามา  เขาเจ็บ  และดิ้นรนขัดขืน  พ่อจึงยอมถอนมันออกไป  และสั่งไม่ให้เขาบอกใคร

ในบรรดาเพื่อนของพ่อ  อากรคือคนที่เข้ามาหาพ่อบ่อยที่สุด  อากรเอ็นดูและรักเขาเหมือนกับที่พ่อรักเขา  ชอบซื้อของเล่นให้  และพาเขาไปเที่ยวตอนที่พ่อไม่ว่าง

“ไหนพ่อบอกว่าไม่ต้องทำงานไงฮะ”
“หึหึ...เด็กดี...พ่อหนูเขามีธุระนิดหน่อยน่ะ”

ครั้งหนึ่งเขาเคยตื่นขึ้นมากลางดึก.....เขาเห็นอากรกบพ่อกำลังกอดรัดกันในสภาพเปลือยเปล่า  พ่อของเขากำลังจุ๊บปากกับอากรด้วย

“อ้าวน้องเอิร์ธ.....เห็นหมดแล้วสินะ”
“เข้ามาเล่นด้วยกันสิเด็กดี
.
.
.
.
.
ฉัตรมองลงมาอย่างหวาดเสียว  ถึงแม้ว่ากิ่งที่เขายืนอยู่นั้นจะเป็นกิ่งที่อยู่ต่ำสุดก็เถอะ  ไอ้ตัวเล็กค่อย ๆเขยิบตัวมาจนกระทั่งถึงกึ่งกลางของกิ่ง  หินกำลังมองขึ้นมาอย่างเป็นห่วง  ฉัตรยิ้มแฉ่งก่อนจะกระโดดลงมาพร้อมกับร่มคันใหญ่......



ตุ่บ


“อูยยยยย”
“กูบอกมึงแล้ว”
“หินนั่นแหละ.....แทนที่จะเขยิบเบาะมาให้ตรง”
“โทษกูอีกซะงั้น......เข็ดรึยังล่ะพ่อนักกระโดดร่ม  ไปแดกข้าวไป”
“ครับผม”

หินพาฉัตรขับรถเล่นกินลมรอบเมือง  พาไปหาของกินอร่อย ๆ ซื้อขนมมาตุนจนแน่นรถ  ยืนตากลมหน้าเขื่อนจนผมปลิวยุ่ง  ฉัตรไม่เคยมีความสุขขนาดนี้มาก่อน  เจ้าตัวเล็กสูดลมจนเต็มปอด  ก่อนจะตะโกนออกมาจนสุดเสียง

“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”

สบายใจชะมัด  ถึงแม้ว่าหลังจากนี้เกล้าจะตามหาเขาจนเจอแล้วจับตัวกลับไปได้อีกก็ช่างมันเถิด  แค่นี้ก็คุ้มแล้วล่ะ  สำหรับช่วงเวลาสั้น ๆที่ได้เป็นอิสระ

ได้ทำงานพิเศษ....ไม่สิ....เป็นงานประจำต่างหาก  ถึงจะแค่สองเดือนกว่า  ป่านนี้หัวหน้าแผนกคงด่ายับแล้วล่ะมั้ง  แต่ฉัตรก็ทำงานให้ฟรีตั้งเกือบครึ่งเดือนเชียวนะ

เรื่องสอบคงไม่ได้ไปแล้ว  และเรื่องเรียนก็คงต้องพักไปก่อนอีก  รอให้จัดการปัญหาทุกอย่างให้เรียบร้อย  ทั้งเรื่องเกล้า.....ทั้งเรื่องสภาพจิตใจ

พ่อกับแม่จะเชื่อไหม.....แล้วถ้าพูดไปแล้วพวกท่านจะโกรธฉัตรหรือเปล่า  ถ้าหากว่าพวกท่านไม่เชื่อล่ะ......ไม่หรอก  คนที่ควรจะกังวลในเรื่องนี้  มันควรจะต้องเป็นเกล้าสิ  พ่อต้องเชื่อฉัตร  เพราะพ่อรู้ดีว่าลูกรักของพ่อเป็นคนแบบไหน

ถ้าไม่ทำแบบนี้  เกล้าคงไม่หยุด  พ่อกับแม่อาจเสียใจ  แต่ทุกอย่างต้องดีขึ้น  เกล้าจะต้องได้รับการรักษา

“หิน....มันรู้สึกดีมากจริง ๆนะ.....หินลองทำดิ.....ตะโกนออกมาดัง ๆ จากกระบังลมแบบนี้ไง.....อ๊ากกกกกกกกก”
“เออ.....มึงทำไปเถอะ.....ตอนนี้กูโอเคแล้ว”
“ขอบคุณหินทุกอย่างเลยนะ  ถ้าไม่มีหิน  ป่านนี้เราคงกลายเป็นคนเร่ร่อน....ไม่ก็คงต้องทนอยู่กับเกล้า.....”

หินลูบหัวฉัตร  ก่อนจะดึงตัวเข้ามากอด  ลมแรงจนฉัตรต้องซุกหน้าเข้าหาเกราะกำบัง  พวกเขาราวกับคู่รักที่ยืนชมวิวยามพระอาทิตย์ตก  แต่แถวนั้นก็ไม่มีใครอื่น  หินจึงจูบฉัตร

“หินนั่นแหละคิดอะไรกับเราแหง”
“เออ.....ก็นิดนึง”
“เราเป็นผู้ชายน่าหิน.....หินอกหักแล้วล่ะ”
“ฮ่าฮ่าฮ่า”

น่าแปลกที่ฉัตรไม่รู้สึกโกรธหรือรังเกียจ  ยิ่งได้รู้ปมในใจของหิน  ฉัตรก็ยิ่งสงสารและรักหินมากขึ้น  รักเท่าที่เพื่อนคนหนึ่งจะรักได้  มิหนำซ้ำยังรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นที่พึ่งทางใจให้ใครสักคนได้บ้าง  แต่จะเพียงเล็กน้อยก็เถอะ

“กลับไปนอนกินขนมให้พุงกางดีกว่า”
“มีทีวีมั้ย”
“หึยยยยย.....กูเอาติดมาด้วยน่า”
“มีเคเบิลช่ายป่ะ”
“เรื่องมากนะมึงอ่ะ”
.
.
.
.
.
.
ถ้าเป็นเด็กดี  พ่อจะไม่ตีหนู.....ถ้าป็นเด็กดีหนูจะได้ทุกอย่าง



อากรมองเขาอย่างเห็นใจ  ก่อนจะทายาให้

พ่อสั่งเขาเลียไอ้หนูของพ่อกับของอากร  เขาไม่ยอมทำ  พ่อก็เลยโกรธ  เขาไม่เคยเห็นพ่อโกรธขนาดนี้  และไม่เคยถูกพ่อตบหน้ามาก่อน  พ่อเดินหัวเสียออกไป  เหลือไว้เพียงเขากับอากร

“หมดอารมณ์แล้วห่าเอ๊ย”
“เออ ๆ กูจัดการเอง  มึงแม่งใช้อารมณ์ตลอด  เด็กมันก็กลัวสิวะ”

อากรบอกเขา  ว่าเขาควรจะทำอะไร  เวลาที่พ่อสั่ง  อากรเดินออกไป แล้วกลับมาพร้อมกับน้ำผึ้ง  อากรเทมันลงตรงนั้น  แล้วสั่งให้เขาเลียให้หมด

“คิดว่ามันเป็นขนมสิครับ  เลียให้เกลี้ยง  แต่ห้ามกัดนะ  ทำแบบนี้แล้วพ่อจะไม่โกรธ เชื่ออานะ”
“ครับ...ฮึก....ฮึก”



เขารักอากร  รักและเชื่อใจ
เขารักพ่อ  รักและเชื่อใจ


แต่ผู้ชายสองคนนี้กลับทำลายความเชื่อใจของเขาจนย่อยยับ  วันนั้นพ่อพาเขาไปยังที่แห่งหนึ่ง  พ่อบอกว่ามันเป็นเหมือนชมรม

เขาเห็นเด็กผู้ชายสองคน  ในสภาพเปลือยเปล่า  ถูกล่ามโซ่เอาไว้  และมีสภาพตื่นกลัว  ท่ามกลางผู้ชายนับสิบที่ไม่สวมเสื้อผ้า  เขาเห็นอากรกำลังยิ้มให้เขา  หลังจากเงยหน้าขึ้นจากถาดที่มีผงสีขาวกองอยู่



“เอ้า....ให้ลูกมึงถอดเสื้อสิ”
.
.
.
.
.
“หิน......หินว่าเกล้าจะตามเราเจอมั้ย”

ฉัตรเอ่ยถาม  ขณะที่พวกเขากำลังเข้านอน  ฉัตรเดินตรวจแล้วตรวจอีก  ว่าประตูทุกบานถูกล็อค  หน้าต่างถูกลงกลอนเรียบร้อย  แต่หัวใจของฉัตรก็ยังรู้สึกหวาดกลัวแปลก ๆอย่างบอกไม่ถูก

“ถ้ามันจ้างนักสืบก็อาจจะใช้เวลาประมาณนึงมั้ง”
“อย่าล้อเล่นสิ....เราซีเรียสนะ”
“มันจะรู้เหรอว่าเรามาอยู่กันที่นี่  จังหวัดนี้มันก็ออกจะใหญ่โต  ยิ่งกว่าในกรุงเทพ  ขนาดในกรุงเทพนะ  ถ้าไม่มีพวกห่าถ่ายรูปมึงลงเฟสบุ๊ค  ไอ้เกล้าก็คงจะไม่มีวันตามมึงเจอ.....ถึงเจอก็ยากอ่ะ”
“แล้วถ้าเกล้าไปหาพ่อกับแม่หินล่ะ”
“ก็ลองดู.....ต้องผ่านด่านนักมวยเป็นสิบ.....น้องมึงไม่ใช่ซุปเปอร์ฮีโร่นะเฮ้ย....มึงคิดว่าห่าเกล้าแม่งเป็นจา พนมรึไง”
“เออ....เนอะ”
“นอนเถอะ  เดี๋ยวกูเกาหัวให้  มึงจะได้หลับเร็ว ๆ เบื่อมึงจะแย่แล้ว....”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....นอนก็ได้ฟะ”

หินรอจนแน่ใจ  แน่ใจว่าฉัตรนั้นหลับแล้วจริง ๆ เขาจึงตัดสินใจกดโทรศัพท์  เพื่อส่งข้อความหาใครบางคน






“พี่ของมึงอยู่กับกูที่ XXX แน่จริงก็ตามมาสิ”


ขอโทษนะฉัตร......กูจำเป็นต้องทำแบบนี้.....




ขอโทษมึงด้วยนะไอ้เกล้า.....
.
.
.
.
.
(END)

พอคุ้น ๆไหม...อากร...กับทินกร
หุหุหุหุ  ก็อย่างที่เดากันไว้นั่นแหละ

เน็ตแอร์การ์ดอัพยาก  พรุ่งนี้ค่อยมาอีดิทพวคำผิดนะคะ  :katai2-1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-09-2013 15:20:48 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
หินกำลังจะแก้แค้นใช่ไหม หรือว่ายังไงคิดจะทำอะไร โอ๊ย เครียดดดดดดดดดดดดดด    :katai1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-09-2013 23:20:34 โดย @nune@ »

ออฟไลน์ -west-

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1393
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1875/-12
    • FACEBOOK PAGE
หิน ไหนว่าคิดอะไรกับฉัตรนิดนึงไง!!
ใจร้ายอะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Nano PL

  • ขอร้อง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 869
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-7
อะไนหิน อะไร นายจะทำไร นายจะทำไรกันแน่

ออฟไลน์ josephine

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 93
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
ดราม่ามาก  อ่านแต่ละครั้ง แล้วหายใจไม่อิ่ม
้เพราะอินมาก เฮ้อ  ทำไมหินเห็นพ่อของฉัตรแล้วโกรธมาก
หวังว่าคงไม่มีพ่อคนเดียวกันหรอกนะ   

ออฟไลน์ chin-ruyze

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 226
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-10
อ๊ากกกกกกกกกก
มันมาม่า ไม่ไหวแล้ว // กระอั่กเลือดทั้งน้ำตา
 :hao7:

ออฟไลน์ RenaBee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
นั่งอ่านรวดเดียว18ตอนเลยค่ะ!ดาร์คและดราม่ามาก!
แต่ก็ทำให้เราลุ้นและติดตามว่าต่อไปจะเป็นยังไง
ขอฝากตัวตามอ่านนิยายตอนตอนต่อๆไปล่ะนะคะ

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
เฮ้ยจะหักมุมอะไรหรือเปล่า

ไม่นะอย่าจบเศร้า

จิตใจอันละเอียดอ่อนของเราคงทนไม่ได้แน่ๆเบย  :hao5:

ออฟไลน์ Zalzah_iP

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 875
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
ต้องมีใครสั่งให้หินทำแน่ๆ เอ๊ะ หรือจะเป็นไอ้พวกนั้นนะ ?

ออฟไลน์ four4

  • รักนี้ชั่วนิรันด์
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 414
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
เรื่องนี้ เขียนได้แตกต่างจากเรื่องอื่น //บอกเลยว่าชอบ เพราะนิยายแบบนี้ น้อยคนจะเขียนได้   o13  ยกนิ้วเลยให้กับความเก่ง555 ของคนเขียน

ออฟไลน์ mutyamania

  • สามารถติดตามงานติดเรทที่ลงเล้าไม่ได้ที่ ReadAWrite ในชื่อมัสยากลับมาจากป่าช้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1898
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +794/-139
    • https://mutyawhocamebackfromthedead.readawrite.com
Chapter 19  หนีไม่รอด




“ฉัตร.....ตื่น.....ตื่นได้แล้วฉัตร”
“อื่อ......มีไรว๊าหิน.....สิบนาทีนะ....”


ฉัตรช่างน่ารัก  ไอ้เด็กน้อยย่นจมูกอย่างขัดใจ  ก่อนจะพลิกตัวไปมาอย่างขี้เกียจ  ปากเล็ก ๆ กำลังบ่นอุบอิบทั้งที่ตานั้นปิดสนิท  ท่าทีเอาแต่ใจแบบนี้ใช่ว่าจะได้เห็นตอนที่อยู่กับเกล้า  สำหรับเกล้าแล้ว  ฉัตรมีสิทธิ์แสดงสีหน้าได้เพียงแค่แบบเดียวเท่านั้น....สีหน้าของลูกหมาเชื่อง ๆ  คอยสนองคำสั่งวิตถารของเกล้าก็เท่านั้น


เห็นแล้วอยากขยำขยี้ด้วยความหมั่นเขี้ยวเสียจริง  อยากทำให้แหลกละเอียดจนคามือ  ทั้งที่อยากทำแบบนั้นแต่เพราะรักมาก.....




และยังอยากเก็บฉัตรเอาไว้เล่นนาน ๆ





“ถ้าไม่ตื่นเดี๋ยวจะอดเห็นอะไรดีดีนะฉัตร”
“ห๊ะ!!!!.....กะ....กะ.....เกล้า”



ทำไม.....ทำไมเกล้าถึงได้หาฉัตรเจอ...


ทำไมถึงเร็วนัก


“มองหาเพื่อนเหรอฉัตร.....ป่านนี้คงถูกอัดถั่วดำอยู่ที่ไหนซักที่ในบ้านนั่นแหละ.....อย่าแปลกใจเลยที่เค้ามีเงินจ้างคนมาทำเรื่องแบบนี้ได้  ไม่ใช่ตัวคนเดียวซะหน่อยที่มีความลับน่ะ”
“หินนนนนน......หินอยู่ไหน.....เกล้าจะทำอะไร....เกล้าคิดจะทำอะไร”
“อย่าส่งเสียงสิฉัตร”


มือของเกล้าบีบคางของฉัตรแน่น  ฉัตรน้ำตาไหลอย่างเจ็บใจ  เพื่อนรักของเขาต้องมาเดือดร้อนด้วย  ทั้งที่หินต้องเจ็บปวดมามากแท้ ๆ  สุดท้ายแล้ว  เกล้ายังบุกมาเพื่อตอกย้ำปมในใจของหินอีก

“เค้าเคยบอกแล้วไง....ว่าตัวน่ะเป็นของเค้า  แล้วใครที่บังอาจมายุ่งกับตัว  เค้าจะจัดการมันอย่างสาสม”
“เลว”
“แล้วรู้มั้ย  ว่าเพื่อนรักของฉัตรน่ะ  เป็นคนส่งข่าวที่อยู่ให้เค้าเองเลยนะ....ดูนี่สิ....”

ทินกรชูโทรศัพท์มือถือให้พี่ชายของเขาดู  ฉัตรนิ่งไปครู่หนึ่ง  ดวงตาเบิกกว้างกำลังจับจ้องอยู่ที่ข้อความในนั้น  เบอร์ที่ส่งไปเป็นเบอร์ของหิน  สมองของฉัตรเริ่มรวนและสับสน


นี่มันเรื่องอะไรกัน....


“ใช่....กูเองแหละที่ส่งข้อความไปหามึง”


หินปรากฏตัวขึ้นทางด้านหลัง  แผงอกเปลือยเปล่าและมีเลือดสีแดงกระเซ็นอยู่  ในมือของหินถือหน้ากากป้องกันสารเคมี  ขณะที่อีกข้างกำบางอย่างเอาไว้


“สามคนเองเหรอ....ดูถูกกูมากนะเกล้า.....แถมยังเป็นพวกกระจอกอีกต่างหาก  มึงรู้ไหมว่ามากกว่านี้กูก็ผ่านมาแล้ว”


หินโยนวัตถุบางอย่างลงบนพื้น  ควันสีขาวอบอวลไปทั่วทั้งห้อง  แล้วสติของฉัตรก็ดับวูบลง
.
.
.
.
.
.
“ตัวเล็ก....มึงรู้สึกตัวแล้วหรือ”
“อื่อหิน......เรา.....ฝันแปลกมากเลย.....นี่นะ.....เราฝันว่าเกล้า.....เกล้า.....เกล้า!!!”

ฉัตรเริ่มดิ้นแรงขึ้น  เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร  ดิ้นจนหินต้องกดร่างผอม ๆนั่นเอาไว้แน่นพอควร  ถัดไปไม่ไกลคือร่างของเกล้าที่ถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา  และตรงมุมเสานั้น  มีร่างที่โชกเลือดของผู้ชายสามคนกองอยู่  ตายหรือยังมีชีวิตอยู่ฉัตรก็ไม่แน่ใจ.....


ทำไม


ทำไมหินถึงทำแบบนี้


ฉัตรจะยังไว้ใจเพื่อนคนนี้ได้อีกหรือเปล่า


ทำไมหัวใจของฉัตรถึงถูกทำให้เจ็บครั้งแล้วครั้งเล่า....


“ทำไม!!!!  มึงเป็นห่วงมันมากหรือไง  ไอ้เหี้ยนั่นพาคนบุกเข้ามาในบ้าน  หวังจะให้ไอ้พวกนั้นรุมเอากู  แต่ดีที่คนอย่างกูมันรู้จักเอาตัวรอด  สกปรกอย่างกูจะโดนอีกสักครั้งสองครั้งมันก็ไม่ต่างกันไม่ใช่หรือไง  คิดว่ากูไม่เตรียมพร้อมเลยงั้นสิ  แหง.....กูเตรียมไว้เยอะเชียวแหละ”

ฉัตรเพิ่งรู้ว่าตัวของเขาก็ถูกตรึงเอาไว้กับเสา  ถูกล่ามโซ่ที่ขา  หินเตะไปที่สีข้างของเกล้าอย่างแรงสองสามครั้ง  จนกระทั่งฝ่ายนั้นเริ่มรู้สึกตัว 

“หินพอแล้ว....อย่าทำแบบนี้”
“มันข่มขืนมึงไม่ใช่เหรอ....ไอ้เหี้ยนี่.....มันก็เหี้ยเหมือนพ่อมันนั่นแหละ”
“หินพูดอะไร”
“กูรู้ว่ามันทำให้มึงเจ็บ  โอกาสมาถึงแล้วไง.....แก้แค้นสิ  ตัดไอ้จู๋แม่งทิ้งไปเลยดีมั้ย  หรือจะพาคนมาข่มขืนมันให้ยับดีล่ะ”
“ไม่เอา....หินปล่อยเกล้าไปเถอะ....แล้วหนีไปด้วยกัน....หนีไปไกล ๆจนกว่าเราจะพร้อม”
“พร้อมอะไร...มึงจะรออะไรอีก  รอให้มันตามรังควาญมึงไปตลอดชีวิตจนกว่ามันจะพอใจน่ะเหรอ  ทำไมต้องหนี  แทนที่จะจัดการให้มันจบ ๆ ไปซะ  ฆ่าแม่งทิ้งไปเลยก็ได้นี่  เหมือนที่กูฆ่าไอ้สัตว์นรกตัวนั้นไง  ฮ่าฮ่าฮ่า”
“เราไม่ได้อยากทำแบบนั้น  ไม่ได้อยากให้เรื่องมันรุนแรงแบบนี้  เราแค่ตั้งใจจะไปบอกเรื่องนี้กับพ่อ...แล้วก็แม่.....”


หินไม่ใช่หินคนเดิมอีกแล้วสำหรับฉัตร  หินที่อยู่ตรงหน้าเขา  กำลังหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง  พร้อมกับเตะร่างของเกล้าไปด้วย  ฉัตรทำได้แค่ขอร้องคน ๆนี้ให้เมตตาน้องชายของตนเท่านั้น


“ตามใจมึงนะฉัตร  ในเมื่อมึงมีโอกาสแล้วแต่ไม่คว้าเอาไว้  กูก็ไม่รู้จะช่วยอะไรมึงได้อีก  หึ....”
“หินปล่อยเกล้าไปนะ..นะหินนะ”
“แต่เรื่องของกูมันยังไม่จบน่ะสิฉัตร.....กูขอโทษมึงด้วยนะ  ที่ยังปล่อยมึงสองคนไปไม่ได้.....”
.
.
.
.
.
“เกล้า.....เจ็บมั้ย”
“ไม่เจ็บเท่าที่ฉัตรทรยศเค้าหรอก....”


หินไปไหนแล้วก็ไม่รู้  ทิ้งไว้แต่ฉัตรและร่างที่บอบช้ำของเกล้า  เกล้าแค่นหัวเราะอย่างสมเพช  ใบหน้านั้นอาบไปด้วยเลือด


“เพื่อนตัวมันก็โรคจิตไม่ต่างกันรอกฉัตร”
“เมื่อกี้เค้าพูดถึงพ่อเราด้วย  พ่อเราเกี่ยวอะไรด้วยน่ะเกล้า”
“ไม่รู้สิฉัตร....พ่อของเรา....ฉัตรก็รู้จักดีไม่ใช่เหรอ  คนดี ๆ แบบนั้นจะไปมีเรื่องกับใครได้ล่ะ.....นอกจาก......หึ.....ถ้าเค้าเดาไม่ผิดอ่ะนะ”


ทุกอย่างซับซ้อนและสับสน  แต่ฉัตรก็พอรู้ว่ามันต้องเป็นเรื่องที่ไม่ดีแน่ ๆ ยิ่งได้รู้ว่าหินผ่านอะไรมาบ้าง  ฉัตรก็ยิ่งไม่อยากคิดต่อ  ว่าพ่อบังเกิดเกล้าของเขาเข้าไปมีส่วนเกี่ยวข้องได้อย่างไร


“เดี๋ยวมึงก็ได้รู้ฉัตร....เอ้า....กินนี่รองท้องซะ” หินลงมาพร้อมกับนมหนึ่งกล่องโยนให้ฉัตร  เด็กหนุ่มใช้เท้าเขี่ยร่างของเกล้าไปมา  ก่อนจะถ่มน้ำลายใส่
“ของมึงน่ะไม่มีหรอก  แต่ว่ามึงต้องทำบางอย่างให้กู”
“ฝันไปเถอะ”
“หรืออยากให้กูเฉือนนิ้วมึงทิ้ง....ไม่ดีกว่า....เฉือนไอ้นั่นของมึงดีกว่ามั้ย....จะได้ไม่ต้องมีไว้ทำเรื่องเหี้ย ๆ กับใครอีก”

เท้าของหินบดขยี้ลงไปบนเป้าของเกล้า  ตั้งท่าจะกระทืบลงไป  แต่แล้วก็เปลี่ยนเป็นยื่นโทรศัพท์ให้แทน

“โทรตามพ่อของมึงมาสิ”
“ทำไมต้องเป็นพ่อกู”
“เดี๋ยวมึงก็รู้.....บอกมันให้มาที่นี่....มาคนเดียว....ไม่อย่างนั้นพวกมึงได้ลงไปเฝ้ายมบาลแน่”
“มึงจะฆ่าฉัตรด้วยงั้นสิ”
“มึงห่วงชีวิตของมึงดีกว่านะ”

โทรศัพท์ถูกเปิดลำโพงแล้วจ่อไปยังปากของเกล้า  เกล้ายิ้ม ส่วนฉัตรหน้าเสีย

“อย่านะเกล้า.....อย่าให้พ่อมานะ.....หินแค้นอะไรพ่อเราก็มาลงที่เราสิวะ.....ไอ้เหี้ยหิน.....ไอ้ชาติชั่ว”
“ฉัตร.....ตัวเงียบไปเถอะ.....อย่าปกป้องผู้ชายคนนั้นนักเลย  นี่หิน.....กูทำตามที่มึงสั่งได้นะ....แต่ไม่แน่ใจว่าพ่อกูเค้าจะมาหรือเปล่าน่ะสิ.....เพราะกูมันไม่ใช่ลูกคนโปรดอย่างไอ้ฉัตร...หึหึหึ....แล้วอีกอย่างคนพรรค์นั้นจะยอมเสี่ยงชีวิตตัวเองเพื่อพวกเราเลยเหรอ....ฮ่าฮ่าฮ่า”
“อย่าถ่วงเวลาไอ้สัดเกล้า.....รีบ ๆบอกพ่อมึงให้มาที่นี่ซะสิ....เอ้า....ติดแล้ว”


หลังจากพยายามติดต่ออยู่นาน....ในที่สุดก็มีคนรับสาย  เป็นเสียงผู้หญิงที่พูดอย่างแจ่มใส


“เกล้า....ว่าไงลูก....โทรมามีอะไรจ๊ะคนเก่ง”
“ขอเกล้าคุยกับพ่อหน่อยดิ”
“พ่อหนูเค้าไม่ว่างรับน่ะจ้ะ.....ตาแก่นั่งทำงานอยู่ในห้อง....แม่ก็เลยไม่กล้ากวน   ไปบอกแล้วรอบนึงก็โดนเหวี่ยงกลับมาเหมือนเคยอ่ะค่ะคุณลูกขา”
“ไปบอกเค้าอีกรอบ....ว่าเกล้ากับฉัตรมีเรื่องจะคุยด้วย.....เรื่องชมรมน่ะฮะ”
“ชมรม?....เอ๋?”
“บอกพ่อตามนี้เลยฮะแม่.....นะฮะ....อย่าเพิ่งถามเลยนะฮะ”


ไม่นานนักพ่อของเกล้าก็รับสาย


“มึงมีอะไรไอ้ลูกเหี้ย  ไหนมึงสัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องนี้  ทำไมถึงต้องเอามาขู่กูด้วย....ตังค์ที่โอนให้ไปเมื่อวันก่อนมึงใช้หมดแล้วหรือไง”
“พ่อ.....ผมกับฉัตรถูกจับตัว.....ตอนนี้พวกผมอยู่ที่................”
“มึงอย่ามากวนกูดีกว่า..ไปเรียกน้องฉัตรมาคุยสิ”
“พ่อ.....ผมไม่ได้พูดเล่น.....สิ่งที่พ่อเคยทำเอาไว้  มันกำลังย้อนกลับมาเล่นงานพ่อแล้วนะ.....ไม่ห่วงผมไม่เป็นไร  แต่พ่อไม่ห่วงฉัตรเหรอ....เรื่องนี้ฉัตรไม่เกี่ยวด้วยเลยนะ....ช่วยทำตัวเป็นพ่อที่ดีสักครั้งได้หรือไง”
“ได้.....กูจะรีบไป”
“ห้ามพาใครมานะ.....ไม่งั้นฉัตรโดนมันฆ่าแน่”


หินกดวางสาย  ก่อนจะมองหน้าอีกฝ่ายอย่างคาดไม่ถึง


“นี่มึง”
“เออ”
“มึงรู้ทุกอย่าง...”
“ใช่.....กูรู้ว่าพ่อกูทำอะไรเอาไว้บ้าง  เรื่องเหี้ย ๆที่กูต้องทนเก็บเอาไว้  แต่ช่างแม่งเถอะ  ยังไงฉัตรก็ต้องรู้อยู่ดี”


ฉัตรมองคนทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ  ตอนนี้ฉัตรไม่อยากรับรู้อะไรอีกต่อไปแล้ว  ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วด้วยซ้ำ  ทุกคนที่อยู่ใกล้ตัว  นับวันยิ่งเหมือนปิศาจร้าย  ทั้งน้องชายที่ซาดิสต์  เพื่อนที่เคยไว้ใจ  แล้วไหนจะพ่อที่เขารักมากที่สุด


พ่อทำอะไรกันแน่.....พ่อทำอะไรกับหิน....ความลับของพ่อ


“กูปิดเรื่องนี้เอาไว้  เพราะไม่อยากทำร้ายจิตใจฉัตร  แต่มึงทำให้ไอ้ฉัตรมันต้องรู้  มึงมันก็เหี้ยไม่ต่างจากคนอื่นหรอกไอ้หิน”
“ถ้ามึงไม่หุบปาก  สาบานได้ว่ากูจะตัดลิ้นมึง.....ฉัตร.....พ่อของมึงคือคนที่เคยร่วมข่มขืนกู......พ่อของมึงคืออากร...เพื่อนรักของไอ้สัตว์นรกนั่น  แล้ววันนี้คือวันที่กูจะแก้แค้น  ปมแค้นของกูจะได้ถูกชำระเสียที”


ฉัตรสงสารหิน  แต่เขาก็รักพ่อ  ฉัตรเกลียดเกล้า  แต่เกล้าก็เป็นน้อง  ฉัตรคงทนเห็นน้องชายถูกทำร้ายหรือตายไปต่อหน้าได้หรอก


ฉัตรอยากใช้ช่วงชีวิตทั้งหมดที่ผ่านมา.....






เป็นเพียงแค่ฝันร้ายในหนึ่งคืนก็เท่านั้น
.
.
.
.
.
(end.....and....2 be Con)

ตอนแรกเป็นเรื่องเล่าจบในตอน  แต่ช่วงหลังกลายไปนิยายต่อเนื่อง  ดังนั้นถึงต้องบอกว่า  โปรดติดตามตอนต่อปายยยยย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2013 21:34:39 โดย mutyamania »

ออฟไลน์ ❁INDY_FAMILY❁

  • -ทำไมต้องเดินตามรอยเท้าใคร เราสามารถสร้างรอยเท้าของเราเองได้-
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 608
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-12
เรื่องนี้มีใครจิตปกติบ้างไหมเนี่ย     :katai1:

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
โอยยยยยยยยยย  ชีวิตมันช่างซับซ้อน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Nano PL

  • ขอร้อง
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 869
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-7
ฉัตรน่าสงสารจัง T^T

ออฟไลน์ BaII

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-1
หินจะแก้แค้นแว้วว

aassxxzz

  • บุคคลทั่วไป
พอหินจะโหดทีนี่น่ากลัวจริงๆ
สงสารฉัตรจริงๆ เรื่องราวคงทำให้สับสนไปหมดแล้ว

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
หินนี่น่าสงสารอยู่นะ เรื่องนี้มีแต่คนไม่ปกติ ฮือๆ

ออฟไลน์ naruxiah

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 912
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
ลองคิดเล่นๆนะ ถ้าเราเป็น ฉัตร เราก็ไม่รู้เหมือนกันถ้าอยู่ในสถานะการณ์แบบนี้จะทำไงได้

แต่ถ้าเราเป็นหิน หินโดนกระทำมาตั้งแต่เด็กอ่ะ เชื่อเถอะไม่มีใครอยากเจอเรื่องเลวร้ายแบบนี้แน่

หรือถ้าเราเป็นเกล้า ที่รู้ว่าพ่อตัวเองมีรสนิยมแบบนี้ แล้วมองพ่อตัวเองเป็นต้นแบบมาตลอด เราคง

โคตรรู้สึกแย่ แต่เราจะไม่ทำอย่างนั้นกับฉัตรเด็ดขาด เพราะรับรู้ได้ว่าเกล้าเกลียดที่พ่อทำ

ทำไมเกล้าต้องทำอะไรที่ไม่ต่างจากที่ไม่ชอบด้วย หรือเพราะนี้มันเป็นด้านมืดที่แฝงเอาไว้ในใจ

เราว่าฉัตรเป็นคนที่จิตปกติสุขแล้ว ขอบคุณสำหรับเรื่องดีเรื่องนี้นะคะ มันมีแง่คิดแอบแฝงให้ได้คิดต่อมากเลย

ออฟไลน์ แมวดำ

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 783
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-2
คิดแล้วว่าต้องเป็นยี่ยงนี้เฮ้อ

มาแนวนี้เกล้าเป็นพระเอกชิมิ :mew2:

ออฟไลน์ pharm

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
เดวฉัตรจะกลายเป็นโรคจิตคนต่อไป
 ฮ้าๆๆๆ
จิตตามแบบไม่อ่านหนังสือ  กรี๊ดดดด

ออฟไลน์ ammamooty

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1056
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-2
โหยยย !!


แบบว่า อะไรกันตัวละครแต่ละตัวนี่อย่างจิตอ่ะ

แล้วแบบว่า ฉัตร น่าสงสารเนอะ สู้ก็โดนไม่สู้ก็โดน

แถมไม่พอยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรอีก

แต่ละคนปมน่ากลัวจริงๆ

บางทีมันก็ทำให้คิดนะว่า โลกเราอ่ะ มันมีอะไรแปลกๆ

(เริ่มจริงจังเกินไปละ(ฮา))

แต่เอาจริงๆแล้วชอบตัวละครทุกตัวแบบว่าจิตดี(อินี่เริ่มไม่ปรกติ) ฮ่าาา

เอาเป็นว่ารอนะค่ะเรื่องนี้

ออฟไลน์ kaew203

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 58
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1
ตามอ่านทันแล้วค่ะ เย่! :mc4:
เรื่องนี้บรรยากาศหม่นๆจังเลยค่ะ :mew2:
อยากให้ฉัตรหลุดจากวงโครจรของเกล้าซักที!!!!
อึดอัดแทนมากๆ
ชีวิตฉัตรนี่มีกรรมนะคะ คนรอบข้างแต่ละคน อื้อหือออ
อยากให้มีบรรยากาศ ฮาๆใสๆมั่งจังเลยยย พี่เชลบี้แต่งให้หน่อยนะคะ  :hao5:

เป็นกำลังใจให้ค่ะ^^

NJnobu

  • บุคคลทั่วไป
หิน ทำไมนายทำแบบนี้  :a5: o22

เราอุตส่าห์เชียนายนะ  :serius2: :serius2:

:กอด1:  o13 ให้กำลังใจคนเขียน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด