ปิน พาร์ท
http://www.youtube.com/v/efJF7Qmrg6I(กดฟังล่วย ได้ฟังเมื่อวานจากคุณป๊าของคุณเขียด เขินแทนม๊าเว่ย...แต่ม๊าคุณเขียดนางทำหน้านิ่งนะ
)
เสียงหัวเราะลั่นทำให้ผมหยุดการลงฑัณพวกเพื่อนจัญไร
“คณะไรวะ แม่งไม่คุ้นหน้า”ไอ้เอมพูดขึ้น “ว่าแต่อิเตี้ยไปไปไหนวะ”เออนั่นดิ มันไปไหนวะ
“ออกไปกับพี่นมโต เอ๊ย ส้มโอได้สักพักล่ะ”ไอ้บลูเฉลยหน้าทะเล้น
ผมมองกลุ่มคนแปลกหน้าอันประกอบด้วยสาวหมวยถือพัด สาวเซอร์ที่กระโดดหัวเราะเร้าๆ กับไอ้เถื่อนหน้าหนวดที่นั่งหน้างอออกจริตจกร้าน แล้วอีกคน มองไม่ถนัดเลยแหะ
ผมชะเง้อมอง แต่ก็เหมือนถูกสตั๊นไปสิบวิ เพียงแค่เสี้ยววินาทีที่สบตา ผมก็รู้ว่าเขาน่ารัก ผมซอยสั้นยาวประบ่า ตากลมโตสีอ่อน แพรขนตาหนาขับให้ผิวหน้าเขาดูขาวสว่างยิ่งกว่าอิเตี้ยที่หายไปแรดด้วยซ้ำ
“อุ้ยต๊าย!!! คอยาวจะเป็นยีราฟแล้วพ่อคุณ”ไอ้แว่นแซว ผมก็แยกเขี้ยวใส่
ทำไมแค่สบตาผม เขาจะต้องตกใจวิ่งรีบร้อนออกไปด้วย กลัวผมงั้นหรอ หรือว่าเห็นฉากผมกระโดดถีบไอ้เหี้ยเอมวะ
บ้าจริง!! ปกติผมไม่ใช่คนถ่อยเถื่อนอะไรนะครับ แต่เรื่องของเรื่องมันเกิดจากอิพี่แจนห่าไรนั้นมันล้วงไข่ผม ดีนะเพื่อนรัก เอ๊ะ หรือเพื่อนเลวสองตัวของผมมันโผล่ไปพอดี พี่แจนเลยหยุด แต่ไอ้สัตว์คนเห็นนี่สิเสือกไม่หยุด ...รู้เรื่องกูจะหมดม.แล้วมั้ง
“เดี๋ยวกูมา”ผมวิ่งตามเขาไป...อยากรู้ว่าคณะอะไร
เดินตามมาเรื่อยจนมาถึงเขตป่าไผ่ ผมมองป้ายคณะ’เภสัชศาสตร์’ เรียนเภสัชงั้นหรอ ผมเห็นเภสัชเวลาปีสูงๆเขาจะใส่เสื้อการ์วสั้นสีขาวกัน ถ้าเขาใส่ผมว่าต้องน่ารักแน่ ตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ขาวจนแก้มใสๆขึ้นสีเลือดฝาด ปากสีชมพูระเรื่อ แอบคุ้นหน้า แต่นึกไม่ออก... สงสัยจะเป็นเนื้อคู่จากชาติก่อนซะล่ะมั้ง(ถุย)
ในขณะที่ผมยืนยิ้มบ้าบออยู่คนเดียว ผมก็เห็นเขาโดนไอ้หน้าเถื่อนกอด เสียงสะอื้นเบาๆลอยตามมากับสายลม ร้องไห้ทำไม อยากเข้าไปถาม เข้าไปปลอบ แต่... เราไม่รู้จักกัน
ผมถอนหายใจ เขาเดินเข้าคณะไป ผมก็เดินคอตกกลับมาที่คณะไอ้บลูไอ้เอมกำลังโดดยางอยู่กับพวกผู้หญิง แหมมีกระโดดตีลังกา...พ่อมึงเป็นนักกายกรรมเปียงยางรึไง
สองวันผมแอบมาด้อมๆมองอยู่คณะเภสัช ไม่รู้เป็นอะไร แต่ผมรู้สึกผมกับเขามันเป็นแม่เหล็กส่วนผมเป็นเศษเหล็กว่ะ อยากเข้าใกล้เขาตลอด
แต่น่ารักขนาดนั้นมีหรอจะมีผมคนเดียวที่หมายปอง เห็นแม่งมีมาด้อมๆมองเหมือนผมอยู่หลายคนอยู่ พอได้เห็นหน้าแม่งก็พากันเคลิ้ม หลังจากเขาเข้าเรียนไปแล้ว ผมจึงสบโอกาสไปแลกเปลี่ยนข้อมูลกับเหล่าแฟนคลับ
รู้ว่าเขาชื่อเฌอ อยู่ปีหนึ่ง น่ารัก พูดเพราะ ยิ้มง่าย นิสัยดี และเกลียดเกย์ ใครเข้าไปจีบ โดนต่อยเบ้าตากลับมาแม่งเกือบทุกคน
ผมซึมไปวันหนึ่งเต็มๆ หลินส่งข้อความเหี้ยไรมาไม่รู้ บอกให้ผมไปรับไอ้ปั้น เอาเถอะ ผมก็ว่าง ไม่อยากอยู่เงียบคนเดียว...มันฟุ้งซ่าน
พอไปถึงหลินก็เล่นเชี่ยไรไม่รู้ พยายามอ่อยผม คิดว่ากูแดกหญ้ารึไง ไม่รู้หรอกมันจะทำอะไร แต่ผมไม่อยากเข้าไปเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมออกมาจากห้องด้วยความมึนงง แต่งงได้ไม่นาน ผมก็ปวดตุ้บที่ท้ายทอย ก่อนจะหมดสติไป
ตื่นมาอีกทีเห็นเงาลางๆกำลังเด้งขึ้นเด้งลงบนตัวผม เสียวนะ แต่มันไม่ใช่เว่ย มันครั้งแรกของกูนะไอ้เชี่ย!!!
ปึก!!
ผมโดนฝ่ามือแม่งฟาดกบาลอีกครั้ง คราวนี้มึนๆพร้อมกับน้ำแตก คนที่อยู่บนตัวผมลุกขึ้น เดินเหมือนคนละเมอออกไปนอกห้อง ผมนอนมึนสักพักก็พยุงตัวขึ้นนั่ง แกะถุงยางทิ้ง สวมเสื้อผ้า รู้สึกเหมือนขอบตามันร้อนผ่าว
โชคยังดีที่ผมยังไม่ต้องตกเป็นฝ่ายรับ เปิดประตูออกจากห้อง กวาดสายตาหาต้นเหตุ อยากจะชกแม่งสักทีให้หายแค้นใจ แต่ก็ต้องสะดุดกับใบหน้าขาวๆที่นั่งหน้าซีดๆอยู่หน้าเคาน์เตอร์ครัว
เฌอ
ตึกๆๆๆ
ผมมองดวงตาที่เบิกกว้าง...ใจเราเต้นเป็นจังหวะเดียวกันไหม
“คุณทำแบบนี้กับผมทำไม”คุณชอบผม บอกตรงๆก็ได้ “คุณทุบหัวผม แล้วก็...”ไม่คิดเลยว่าหน้าใสๆแบบนี้จะ...
“เปล่านะ ไม่ใช่เรา”ปฏิเสธ
“คุณมัน..”รังเกียจผมขนาดนั้น...ใช่สิ ผมมันก็แค่ของที่คุณใช้แล้วทิ้ง
เหมือนเศษทิชชู่ที่คุณเอามาสั่งน้ำมูกแล้วโยนทิ้งลงถังขยะนั่นแหละ
“จริงๆนะ ถ้าปินไม่เชี่อเราเปิดให้ดูเลยก็ได้ เพราะเอ่อ เอาแหย่เข้ามามันต้องกลวงๆใช่มะ”หน้าแดงตัวแดงไปหมดแล้ว
“นี่พูดบ้าไรเนี่ย”พูดทำไม เปิดเลยสิว๊า
ตึกๆๆๆๆๆ
เฌอหน้าแดง...น่าฟัด นี่ผมคิดบ้าอะไรวะ
“ตกลงเอาไง คุณจะรับผิดชอบสิ่งที่ทำไปยังไง”เผลอเสียงดังไปแล้ว...ก็มันตื่นเต้นนี่โว้ยยย
“ไม่ใช่เรานะ”เขาตอบอ่อมแอ้ม
ปวดใจจังวะ...อกหักอีกแล้ว
“เออ!!”ผมกระแทกเสียง เดินปึงปังออกจากห้อง
ร้อง.... ผมร้องไห้อีกแล้ว เกลียดตัวเองที่เป็นผู้ชายอ่อนไหวจริงๆ โอเค คืนนั้นผมไปร้องไห้กับไอ้บลู ผมโทรหาไอ้เชี่ยเอมไม่ติด ไม่รู้ปี้เมียอยู่รึไง เพื่อนมึงเศร้าอยู่นะไอ้สลัด
ผมนอนเป็นก้างขวางคอพี่ชายตัวเอง นอนให้มันมองแบบจิกๆกัดๆพอแสบๆคันๆไปคืน หนึ่งคืนที่ผ่านไป ผมพยายามบอกให้ตัวเองตัดใจจากเฌอ ผมชอบเขา เขาน่ารัก เอ่อ จริงๆก็น่ารักมาก
แต่เขาไม่เอาผมอ่ะ นี่ผมก็ส่องกระจกดูตัวเองหลายทีนะ ว่ากูไม่น่าพิศวาสตรงไหน
“ไปแล้วนะ”ผมบอกพี่ชายตัวเอง
“เออ”มันบอกแค่นั้น
ขอบคุณ...น้องมึงเศร้าอยู่นะไอ้สาสสสส
Rrrr
ผมล้วงไอโฟนออกมาดู...1 ข้อความจาก pun
‘ทำไมมึงไม่สู้....ขนาดกูยังสู้’
ผมคลี่ยิ้ม...นั่นสิ ทำไมผมไม่สู้ล่ะ
รู้ตัวอีกทีผมก็มาเดินวนไปวนมาอยู่ต้องหน้าห้องเฌอไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ จนเมื่อ...
“เอ่อ... มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”เสียงแผ่วเบาดังจากด้านหลัง
เขาเหมือนเฌอมาก ทั้งสีผิวขาวจัด แก้มสีปลั่ง จะต่างกันก็ตรงแววตา ตาของเขาพราวระยับขี้เล่นเหมือนแมว ต่างจากเฌอที่ตาเขาดูระยิบระยับเหมือนลูกกวางที่อ่อนต่อโลก
มือซ้ายเขาถือถุงท๊อปซุปเปอร์มาร์เก็ต มือขวาควงกุญแจเล่น..น่าจะเป็นพี่ชายเฌอ
“สวัสดีครับ ผมมาหาเฌอ”ผมบอกจุดประสงค์
“ไม่เคยเห็นหน้าเลยนะเรา”เขาครุ่นคิดสักพัก ก่อนจะแสยะยิ้มออกมาเหมือนคิดอะไรได้ “เข้ามาก่อนสิ พี่นึกออกแล้วล่ะ...พี่ชื่อฌ็องค์ เราล่ะ”
“ผมชื่อปินครับ”พี่ฌ็องค์เปิดประตู ผมก็เดินตามเข้าไป
“เฌออยู่ในห้องน่ะ”พี่ฌ็องค์ชี้นิ้วไปทางห้องที่เพิ่งเกิดโศกอนาถกรรมไปสดๆร้อนๆ
ผมเปิดประตูเข้าไป เฌอนอนขดตัวอยู่บนเตียง คราบน้ำตาที่เกรอะกรังอยู่ข้างแก้ม ทำให้ผมรู้ว่าก่อนที่จะหลับคนตรงหน้าทรมานแค่ไหน
“นี่...พี่ฝากเฌอด้วยนะ หกโมงปลุกให้ลุกมาทานข้าวด้วย ข้าวต้มอยู่บนเตาในครัว พี่ไปเข้าเวรก่อน หกโมงจะกลับมา”
“ครับ”ผมขานรับพี่ฌ็องค์ก็ออกไป
หกโมงเย็น ผมสะกิดเฌอเบาๆ ไม่กล้าสะกิดแรง กลัวผิวเฌอจะช้ำ ผมไม่ได้เว่อนะเว่ย แต่ผิวเฌอน่ะบางจนเห็นเส้นเลือดฝอยลางๆเลยนะ
“คุณ...”ผมกระซิบเรียก เฌอขมวดคิ้วแบบไม่พ่อใจ...ขี้เซาแฮะ “คุณตื่น”ขมวดคิ้วขึ้นไปอีก“คุณครับ ลุกขึ้นมาทานข้าว”คราวนี้เขากัดฟันด้วย...ท่าจะหงุดหงิด
“ฮึ้ย!!”เขาปัดป่ายมือ
ผมหัวเราะเบาๆ ก็เฌอเขาน่ารักจริงๆนะครับ เหมือนเด็กๆถูกขัดใจ
“เฌอครับ ตื่นเถอะครับ”ผมกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหู
เฌอเด้งตัวขึ้น คิ้วขมวด แต่เมื่อเขาหันมาสบตากับผม
“เฮ้ย!!”เขาสะดุ้ง “ปะ ปะ ปะ ปะ ปะ ปะ “ชี้นิ้วมาที่หน้าผม แล้วก็หน้าแดง
“ทานข้าวเถอะครับ”ผมบอกก่อนที่เฌอจะหน้าแดงจนตาเหลือกตาย“ทานข้าวกันนะครับเฌอ”ถึงเฌอจะน่ารักยังไง แต่วินาทีที่ทำตาเหลือกแบบนั้นก็แอบอุบาทว์พอตัวอยู่
“อือ”เขาพยักหน้างงๆ
“ลุกไหวไหม”ผมไม่กล้ามองหน้าเฌอว่ะ ยิ่งใกล้ยิ่งหวั่นไหว
ใจผม...
เฌอจะได้ยินไหม
ตึกๆๆๆๆ
เฌอรีบลุกขึ้นจากเตียง แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึงลงไปนั่งทรุดที่พื้น หรือว่าเรื่องเมื่อคืนที่เกิดขึ้นกับผมและเขา... เขาคงเจ็บมากสินะ
ก็ผมออกจะใหญ่ขนาดนั้น...คริ
“เดี๋ยวผมช่วย”ผมเข้าไปพยุง แต่ผิวเฌอนิ่มจัง หอมด้วย
“เขินเราหรอ”เฌอถามตาแป๋วหูผมร้อนอย่างกับโดนไฟรน
“ก็...”รู้สึกเหมือนคำพูดมันติดอยู่ที่คอ “เดี๋ยวผมไปยกข้าวต้มมาให้”รู้สึกหูร้อนยิ่งกว่าเดิม ผมเลยหาทางหนีดีกว่า
ผมตักข้าวต่มใช่ถ้วย ยกเข้ามาให้คนป่วย เฌอนั่งมองกรอบรูปในมือ คลี่ยิ้มน้อยๆ เหมือนความสุขจากรอยยิ้มนั้นมันทะลักมาถึงผม แต่ไม่นานความสุขนั้นมันก็เหมือนมีความเศร้าเข้าบดบัง
“เฌอครับ...ข้าวต้มมาแล้วครับ”เฌอเงยหน้าจากรูป
“รูปเรากับปิน”เฌอพลิกรูปให้ผมดู “เรามองรูปนี้ไรเรายิ้มได้ตลอดเลย...คิดถึงวันนั้น”ผมเข้าไปมองรูปใกล้ๆ เหมือนหัวใจมันเต้นแรงจนจะหลุดออกจากอก...เขาคือนางฟ้าในตอนนั้น นางฟ้าที่ถอดวิกโชว์ผมต่อหน้าทุกคน
ไอ้สาสสสสสส
กูแค้น!!!!
“ปินรู้ไหม...”เขามองผมด้วยดวงตากลมใสซื่อ แก้มแดงระเรื่อ...โอเค แต่เฌอน่ารัก ผมให้อภัย
“วันนั้นปินบอกว่าชอบเรา”หรือว่าจริงๆเฌอก็ชอบผม “พอปินรู้ว่าเราเป็นผู้ชาย ปินทำหน้าได้เหี้ยมากอ่ะ มากจนเราไม่คิดว่าคนหน้าตาดีๆแบบปินจะทำหน้าได้เหี้ยขนาดนั้น กร๊ากกก”เขาหัวเราะลั้น ผมกรอกตาปลงๆ
“...”กูช็อค
“เอ่อ เราหิวแล้วล่ะ”ผมพยักหน้า ความรู้สึกวันนั้นมันถาโถมเข้ามา
“นี่ครับ”ผมยื่นถ้วยให้เฌอ...แอบแค้นนิดๆ
ผมแต่เขากลับอมยิ้ม...ไม่สำนึกหน่อยรึไง
“มือเฌอไม่มีแรงเลย ถือช้อนไม่ไหวหรอก”เขาทำเสียงอ้อนๆ ทำปากยื่นๆ...น่ารัก “ปินป้อนเฌอหน่อยนะ”รู้สึกหูผมร้อนจนจะลุกเป็นไฟ “นะปินนะ... ถ้าปินไปป้อนเฌอ เฌอจะต้องหิวข้าวตายแน่ๆเลย” ผมรีบตักข้าวต้มจ่อปากอิ่มๆที่ผมอยากจะจับจูบให้รู้แล้วรู้รอด “ร้อนอ่ะ ปินเป่าด้วยสิ”เฌอกำลังทดสอบความอดทนผมใช่ไหม
“ฟู่...”ผมเป่าเบาๆ
“ต้องบอกว่าอ้ามด้วยสิเวลาป้อนข้าวน่ะ...”อย่าทดสอบปินเลยนะเฌอ...ปินไม่ได้เป็นสุภาพบุรุษขนาดนั้นหรอก
“อะ อ้าม”ปินพูด ผมยิ้มแก้มเกือบแตกแน่ะ แต่ก็ยอมกินแต่โดยดี ไม่อยากมีเงื่อนไขมาก กลัวปินรำคาญ
“อ้าม”ผมบอก เฌอยิ้มแล้วก็ยอมกินข้าวดีๆ เฌอกินไปยิ้มไป...เลี้ยงง่ายจริงๆ “หมดแล้วครับ เก่งมาก”ผมยิ้ม “ต่อไปก็ทานยา”เฌอเบ้หน้า “แบมือครับ”แต่ก็ยอมแบมือดีๆ
“ยามันจะต้องหวานแน่ๆเลย”อะไรของเฌอวะ หรือป่วยจนเพี้ยน “ก็มาจากมือปิน ต่อให้ขมยังไง เดี๋ยวก็หวาน”
ตึกๆๆๆๆๆๆ
ตู้มมม!!
รู้สึกใจผมมันระเบิดเป็นจุน
“อึก!!”เฌอกินยาอย่างไว “เรานอนแล้วนะ”เฌอคลุมโปงหนีไปแล้ว
แต่ก็ดี ผมยังไม่อยากสร้างแผลใหม่ให้เฌอ
“ปิน...ถ้าเราตื่นปินก็จะหายไปใช่ไหม”ผมงง
“ก็ตื่นอยู่นี่ครับ”
“เอ่อ หมายถึงเราหลับ ปินก็จะไปใช่ไหม”
“ครับ”
“งั้นเราไม่หลับแล้ว...ปินจะได้ไม่หายไป”แล้วผมจะทนได้อย่างไง
“ตะ แต่ถ้าไม่หลับก็ไม่หายนะครับ”ผมอยากถนอมเฌอ ถึงเฌอจะพยายามอ่อยผม แต่ผมต้องอดทน
“เราไม่หลับหรอก...ต้อง...”เฌอเปิดหน้าผากมนๆโชว์ผม “ต้องจุ๊บเหม่งเราก่อน เราถึงจะหลับ”เขายิ้มเขาจนตาหยี
แล้วผมจะทนได้อย่างไง
ตึกๆๆๆๆๆ
จุ๊บ!
ผมจรดจูบลงที่กลางหว่างคิ้ว
จุ๊บ
เลื่อนลงมาจูบเปลือกตา
จุ๊บ
แก้มนิ่มสีระเรื่อ
จุ๊บ
และจบลงที่...ปากอิ่มสีอ่อน
“แถม”ผมบอกแก้เขิน
“ปินนอนเป็นเพื่อนเราหน่อยได้ไหม”เฌอขี้อ้อนจัง “คือ เราติดหมอนข้าง แล้วพี่ฌ็องค์ก็เอาหมอนข้างเราไปไหมก็ไม่รู้ เรานอนไม่หลับเลย”
“แต่ผมยังไม่ได้อาบน้ำ”พยายามเล่นตัวอีกนิด
“ไม่เป็นไร เราไม่ถือ”
“ถ้าอึดอัดก็บอกนะครับ”เอาเถอะ ไม่รู้ท่าเขาหายดีแล้ว เขาจะยังอยากอ้อนผมแบบนี้
หรือจะผลักใสไปให้ไกล
คืนนั้นผมไม่ได้หลับ แต่คิดถึงเรื่องเมื่อก่อน จริงวันนั้นที่ผมสารภาพรักกับเฌอ ผมช็อคนะ แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ด้วยเรื่องแค่นั้นหรอก ผมจะจีบเฌอ แต่เพราะเพื่อนๆ คนรู้จักในโรงเรียน ลือเรื่องของเฌอที่ว่าเกลียดเกย์ ผมจริงตัดใจ... บางทีเราอาจไม่ได้เกิดมาคู่กัน
แต่วันนี้เหมือนวงล้อโชคชะตาพาเราโคจรมาพบกันอีกครั้ง...และครั้งนี้
ผมจะไม่ยอมปล่อยมือคู่นี้ไป โดยที่ไม่ยอมทำอะไรอีกแล้ว
------
พยายามแต่งให้น้องปินมันเป็นผู้ชายละมุนละม่อม
แต่ปินคะ
ที่บอกว่าหนูใหญ่น่ะ
สมิงฝากมาบอกว่าไม่เท่าไหร่นะ เพราะนางก็ไปเรียนได้ปกติ
ตอบคอมเม้นที่ร้ากกกกกกกกกกกก
zojikarn
๐ ความแรดมันออสโมซิส
black-egoistic
๐น้องเครียดแทนปินค่ะ
มันก็ไม่เหี้ยมากหรอกค่ะ แต่มันตาเหลือกประมาณนั้น
ปกติมันจะไม่หลุดมาดไรงี้
พราฌ็องค์ไม่มีค่ะ
lizzii
๐ใกล้แตกล่ะค่ะ แต่ไม่ใช่ตัวนะ
Nus@nT@R@
๐จะเหลือเรอะคะ
น้องปินน่ะ
heartless code
๐นายเอกคนนี้ใสสุดอ่ะ ในบรรดาที่เขียดเขียน
อายทำไม
๐เหมือนหน้าปกจะเสร็จก่อนที่ บใกใจะได้ต้นฉบับว่ะ ฮ่าๆๆๆ
น้องเฌอแบ๊วจะตาย
omyim_jjj
๐น้องขี้อายอ่ะ(เรอะ)
kikikiki
๐กลับมาตามเสียงหัวใจเรียกร้องไงคะ คิๆๆๆ
omuya
๐เป็นคู่แรกที่นายเอกไม่แสบ แอร๊ยยยย หลงน้อง
mild-dy
๐
kongxinya
๐อุ๊ย อยากปฏิเสธจัง แต่หลักฐานมันแสดงบนหน้า(ตีนกามึงน่ะเรอะ)
รักเจ้ซินสุดสวยยยยยยยยยยย
เอาน้องปินมาเซ่นเจ้
พลอยสวย
๐ชอบเพราะน้องเป็นเด็กใสๆ แบบที่พลอยสวยเป็นมะได้ใช่ม้า
wikawee
๐เดะ เจอปินทำตามหัวใจบ้างเต๊อะ(คงเอ็นซีกันกระจุย)
Bejae
๐ ฮ่าๆๆๆ น้องแรดแต่น้องก็น่าเอ็นดูน๊า
phai
๐ขอบคุณคร่า
hanataro
๐คู่นี้ตอนพิเศษยาวที่สุดในบรรดาตอนพิเศษเลยค่ะ
เพราะกว่าเขาจะรักกันนี่ยากมาก
รอติดตามนะคะ
lukYRKM
๐ขอบคุณคร่า ตอนพิเศษจะรีบๆลงนะจ๊ะ
minus27
๐ขอบคุณคร่า
Lisnary
๐แง่ะ อย่าเพิ่งไปสู่สุขติ กลับมาก๊อนนนนนน
รักแรก_
๐มาแล้วจ้า
IöLIKE
๐
mint_852
๐จ้า ถ้าว่างอาจแต่งตอนครอบครัวให้ได้ยลอีกนะ
น้องเฌอมาล่ะจ้า
Lily teddy
๐แอบลง อิๆ มาต่อแล้วจ้า
คิดถึงลิลี่สุดสวยที่สุดในจักรวาลเหลือเกิน(ยอกันเองต่อไป)
happy-jigsaw
๐สู้ๆนะจ๊ะกิ๊ก เราเป็นกำลังใจให้กิ๊กตามมาทันในเร็ววัน
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 819806 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก