✿✿✿✿✿✿
คนตรงหน้าถอดเสื้อตัวเองออก ฉีกยิ้มกว้าง โน้มตัวลงต่ำจนตอนนี้ตาเราทั้งสบกัน...เนิ่นนาน
“เฮีย…”ผมเรียกเสียงกระเส่า...โอ้วแม่ง!! เสียงกู
“ครับ”คนตรงหน้าขานรับแบบสุภาพชน...เออ กูปรับตัวไม่ทัน
“ปิดประตูก่อนได้ปะ”คือหนังหน้าผมก็ยังพอจะมียางอายอยู่บ้างนะครับ ถึงแม้มันจะเริ่มหมดอายุก็แล้วเหอะ
เฮีย ปั้นจูบหน้าผากผมก่อนจะผละไปปิดประตู ผมชันตัวลุกขึ้นนั่งบนเตียง อาไงดีครับ อารมณ์ตอนนี้มาเต็ม แต่ผมก็ไม่อยากโดนจ้วงว่ะ... มันเหนื่อยนะเว้ย ถึงหลังๆจะไม่ค่อยเจ็บแล้วก็เหอะ
คนที่ไปปิดประตูเดินกลับมา นิ้วเรียวคลึงวนช่วงสะโพกปากบางเฉียบประกบแน่น ผมโอบรอบคอคนตรงหน้าแน่น
“ขอนะ”ไอ้เฮียถาม หลังถอนรอมฝีปากออก
“แค่แบบข้างนอกได้ไหมอ่ะ แบบมันเจ็บว่ะเฮีย”ผมตีหน้าเศร้าสารภาพความจริง
“มึงไม่ยอม...กูข่มขืน”ไอ้เชี่ย!!! ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้ห๊ะ
“ฮารีเย!!!”ผมด่ามันเป็นภาษาพม่าที่ร่ำเรียนมาจากแม่บ้านที่ม๊าจ้างมาประจำอยู่ที่คลินิก...ส่งตรงจากเมาะตะมะเลยครับ
“ซมโจยปิดอง”ไอ้เฮียสวนทันควัน ส่วนผมนั้นงงสลัด...อะไรปิดองๆวะ
แล้วคนตรงหน้าก็รอบมือผมทั้งสองข้างแนบกับเตียง... โอม่าย กูไม่อยากมีประสบการณ์โดนปล้ำตอนกลางวันแสกๆ
“ไม่ก็คือไม่นะเฮีย”ผมยืนคำขาด ไอ้เฮียฟึดฟัดผละตัวออกไปนั่งจิ้มไอโฟน
คือนี่จะไม่ต่อแล้วใช่ไหม...กูจะได้ไปโลกสวยด้วยมือเราในห้องน้ำ
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ขยับตัวไปไหน ไอ้เฮียก็ส่งไอโฟนที่หุ้มด้วนเคสไม้ลายแร่ดแรดมาให้ผม
ผม เริ่มอ่านตรงที่ไอ้เฮียขยายไว้ ใจความมีดังนี้’ให้เค้านอนราบ ... แล้วคุณนั่งทับ "เจ้านั่น" ลงไปตรงๆ ช้าๆ ใจเย็นๆ ใช้เจลช่วยเพื่อลดความตึง การที่คุณนั่งลงไปด้วยตัวเองน่ะ เข้าง่ายกว่าให้เค้าเข้าเองซะอีกนะ จะบอกให้ แถมเจ็บน้อยกว่าด้วย’ คือ กูพูดไม่ออกจริงๆว่ะเฮีย
“ยังไงก็เจ็บอยู่ดี”ผมส่งไอโฟนคืน
“เคย ลองแล้วรึไง ถึงรู้ว่ามันเจ็บ”เฮียปั้นรับโทรศัพท์คืนพร้อมทำน่ากวนส้งตีน... คือจะให้บอกยังไงดีวะ ใส่เข้าไปไม่ว่าจะด้วยวิธีไหนมันก็เจ็บทั้งนั้นล่ะสาสสสสส “อ่อนว่ะ แค่นี้แม่งก็ไม่กล้า”
“ห๊า!! ใครว่าไม่กล้า แต่กูเจ็บมึงเข้าใจไหม”แล้วของมึงนี่ก็ไซส์ธรรมดามากเลยนะ = =
“ออหรอ งั้นพิสูจน์ความกล้าให้เห็นหน่อยดิ...รึว่าจะดีแต่ปาก”ผมฟังแล้วก็กัดริม ฝีปากแน่น...ลูกผู้ชายย่างผม ฆ่าได้แต่ท้าไม่ได้ครับ
“เออ!!!”ผมกระแทกเสียงผลักคนที่กำลังยิ้มยั่วให้นอนราบไปกับเตียง...แล้วเอาไงต่อดีวะ
ผม ตัดสินใจปลดกางเกงคนที่นอนยิ้มกริ่มออกก่อนเป็นอันดับแรก เฮ้ยๆ มืออย่าสั่นลูก เดี๋ยวมันรู้ว่าเราอ่อน...แต่ผมคงจะเงอะงะไม่ถูกใจไอ้เฮียมันมั้งครับ มันเลยเปลี่ยนใจลุกขึ้นเอาหลังพิงหัวเตียง
“รู้แล้วใช่ไหม ว่าเป็นฝ่ายเริ่มน่ะมันลำบากขนาดไหน”พูดจบ ไอ้เฮียก็ถอดบ็อกเซอร์สีน้ำเงินเข้ม ก่อนจะดึงตัวผมขึ้นไปนั่งบนต้นขา
เฮีย ปั้นประกบจูบอีกครั้ง ลิ้นเปียกชื้นสอดเข้าภายในโพรงปาก ก่อนจะเริ่มอยากเย้าเกี่ยวกระหวัดลิ้นผม ในขณะเดียวกันนิ้วเรียวของคนตรงหน้าก็ไล้ไปตามผิวกาย
นิ้วของคนตรง หน้าถูกสอดเข้ามา ผมสะดุ้งเล็กน้อย แต่เพราะฤทธิ์จูบที่เร้าร้อนของคนเบื้องหน้าอีกนั่นแหละ จึงทำให้ผมเหมือนจะลืมความเจ็บทั้งมวลไปชั่วขณะ
เมื่อนิ้วถูกเพิ่ม เป็นสามนิ้ว ผมก็ขมวดคิ้วปิดเปลือกตาแน่นข่มความเจ็บ นิ้วถูกถอนออกไปพร้อมกับที่ปากสวยนั้นระออก ผมหอบหายใจแรงมองคนตรงหน้าที่เอี่ยวตัวหยิบถุงยางอนามัยที่วางอยู่บนโต๊ะ ข้างเตียง...ถุงยางสีออกชมพูถูกสวมคลุมแก่นกายที่ขยายตัวอย่างเต็มที่
แขน แกร่งประครองผมให้หยัดตัวขึ้น พร้อมใช้ส่วนหัวของ เออ นั่นและ วนคลึงรอบๆช่องทางด้านหลัง ไอ้เฮียกัดคอผมเบาๆ ก่อนจะดันส่วนแข็งขืนให้เข้าภายในตัวผม
“อ๊า.... เจ็บ อื๊อ”ผมจิกไหล่คนตรงหน้าแน่น
ผม นั่งลงไป จนตอนนี้แก่นกายของอีกคนก็ถูกสอดเข้ามาในตัวผมจนมิดแล้ว ความเจ็บแปล๊บวิ่งขึ้นมาตามสันหลัง ผมนั่งนิ่ง หายใจอย่างเป็นจังหวะ เพื่อหวังข่มความเจ็บให้เบาบาง ลิ้นเปียกชื้นลากผ่านจากคอลงสู่ยอดอกที่เริ่มแข็งขืนเมื่อถูกสัมผัส
“อื๊อ”ผมหลับตาครางรับในลำคอ
“ขยับหน่อยเร็ว”คนที่ดูดขบยอดอกพูดเสียงพร่า
ผม หลับตา จิกไหล่คนตรงหน้าแน่น พยายามหยัดตัวขึ้นเล็กน้อย แต่ก็นั่นแหละครับ เจ็บจะตายห่า ไม่อยากขยับเลยสักนิด...แล้วที่ใครบอกว่ามันเจ็บแค่ครั้งแรกน่ะ ขอเคลียร์หน่อย นี่กูที่ครั้งสามแล้ว ทำไมยังเจ็บอยู่วะ แม่ง!!
แรงกระแทก จากด้านร่างทำให้ผมสะดุ้งสุดตัว เบิกตาโพลงซบหน้าลงไปกับบ่าเฮียปั้น มือสวยกอบกุมส่วนแข็งขืนผมไว้พร้อมรูดขึ้นลงเป็นจังหวะเดียวกับที่กระแทก สะโพกสวนขึ้นมา
“อ๊า อื๊ม”คนเบื้องหน้าผมครางในลำคอ ก่อนลากลิ้นเลียขบใบหูไล่ลงมาตามลำคอ
เสียง กายเนื้อที่กระทบกันดังก้องห้อง ทำให้สติผมยิ่งกระเจิง ผมหยัดตัวขึ้นกระแทกลงไปซ้ำๆเพื่อเร่งจังหวะให้เร็วขึ้นตามอารมณ์ที่นำไป ผมขย่มตัวไปได้เพียงในนานก็เริ่มรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงจนต้องข่มเปลือกตา แน่น
“อ๊า!!!”ผมร้องลั่นเมื่อปลดปล่อย น้ำสีขาวข้นพุ่งรดหน้าอกคนเบื้องหน้า “อ๊า อ๊า อ๊า อื๊อ”ผมร้องซบบ่าแน่น เมื่อคนตรงหน้ากระแทกเน้นมาอีก4-5ที
“อื้ม อ๊า”เหมือนไอ้เฮียก็เสร็จแล้วเหมือนกัน ผมหอบหายใจ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะยันตัวลุกขึ้น ร่างทั้งร่างของผมก็ถูกพลิกลงไปอยู่ใต้ตัวอีกคน
ช่วงล่างผม ตอดรัดรัวเมื่อแก่นกายที่ควรจะอ่อนตัวลงกลับมาแข็งขืนอีกครั้ง ริมฝีปากบางจูบแผ่วเบา มือเรียวคว้าหมอนที่อยู่ไม่ไกลมารองหัวผมไว้ ก่อนจะกำขอบเตียงแน่น
คนตรงหน้าผมเริ่มขยับสะโพกอีกครั้ง ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆจนผมนั้นเผลอจิกมือจิกเท้ากับเตียงแน่น
“อื๊อ อ๊ะ อ๊ะ อื๊อ อ๊า”ผมครางกระเส่า เมื่อคนตรงหน้ายังคงเร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ
มือ ซ้ายของคนที่ไม่รู้มันไปโด๊ปโด่ไม่รู้ล่มมารึเปล่าระออกจากหัวเตียง มาจับไว้ที่แก่นกายที่อ่อนตัวลงของผมแล้วรั้งขึ้นลง เพียงไม่นานน้องชายผมก็ตื่นอีกครั้ง
ริมฝีปากสีโอรสทาบลงประกบ จูบร้อนเริ่มหยอกเย้าพรมทั่วใบหน้าและลำคอ พร้อมๆกับที่ร่างกายเบื้องล่างยังคงสอดประสานกันกระชั้นถี่ มือซ้านระออกจากแก่นกายผมที่แข็งขืน
มือขวาผมที่จิกเตียงแน่นโดนกอบ กุมไว้ด้วยมือใครอีกคน ก่อนที่มันจะถูกดึงมาแนบแก้มคนที่กำลังปรือตากัดริมฝีปาก... โอ๊ยยย เซ็กซี่ไปแล้วพ่อคุณ
“รัก”แล้วริมฝีปากบางก็พรมจูบลงบนมือผม
“อื๊อ อ๊ะ อ๊ะ”ผมครางกระเส่าเมื่อเริ่มรู้สึกตัวเบาหวิวอีกครั้ง “เร็ว... อีก”ผมกลั้นใจพูดออกไป
“อ๊า อ๊ะ อื๊อ อื๊อ”ไอ้เฮียครางรับพร้อมปรับจังหวะให้กระชั้นขึ้น “รัก..อ๊า”แล้วมือผมก็ถูกเลื่อนไปทาบกับหน้าอกคนตรงหน้า
ผมสัมผัสได้ถึงหัวใจที่เต้นถี่รัวไม่แพ้กับหัวใจผม...
“อ๊า!!!!”ผมร้องลั่นเมื่อถึงคราวปลดปล่อยอีกครั้ง
“อื้อ อ๊า”คนตรงหน้าครางในลำคอก่อนจะผละตัวออก
ก่อนจะสอดเข้ามาอีกครั้ง...อ๊ากกกกก นี่มึงไปแอบโด๊ปยาอะไรมาวะไอ้สาสสส จะเล่นกูให้ฟ้าเหลืองเลยใช่ไหม
“เป็นเมียพี่ต้องอดทน”ไม่ทนโว้ยยย(มุขเก่าเอามาเล่าใหม่ ฮ่าๆๆๆ)
อยากจะร้องไห้ให้น้ำตากลั่นออกมาเป็นสายเลือด คิดแล้วบอบช้ำทั้งใจทั้งกาย 5รอบ โอ้ไม่อยากจะเชื่อ นี่กูทนไปได้ยังไง ผมพลิกตัวหันมองคนที่นอนเล่นเกมส์สนูปปี้ในไอโฟนอย่างเพลิดเพลิน... หน้าอิ่มอกอิ่มใจเชียวนะมึง
“ฝากเก็บตังค์หน่อยดิ จะไปกินน้ำ เสียน้ำเยอะ”ไปตายซะ...ผมรับไอโฟนมา
ไอ้เฮียเดินออกไปแล้ว แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้เล่นสักกะนิด ไอโฟนในมือก็มีข้อความเข้า ‘lin’ ผมกดอ่านข้อความด้านในทันทีอย่างไม่ลังเล
‘ปั้น อยู่ไหน ทำไมโทรไปก็ไม่รับสาย... โทรกลับด้วย’อ่านจบผมรีบลบข้อความทิ้งทันที
เกือบลืมไปซะสนิทว่าตัวเองเป็นชู้... แม่ง!!! ไอ้เฮียยังมีอิหลิน(เข้าโหมดเกรียน)เป็นเมียเอกอยู่อีกหว่า แล้วนี่กูก็เสียตัวจนพรุนไปหมดแล้วนะ จะให้มาเป็นเมียลับๆล่อๆ เมียเก็บ เมียหลบๆซ่อนๆ เมียหลังไมค์ เมียไม่ออกสื่อ เมียไม่ออกหน้าออกตา กูรับไม่ได้นะโว้ยยยยย
ถ้าไอ้เฮียมันไม่ตัดอิหลินไปสักที... ผมนี่แหละจะเป็นคนช่วยเขี่ยอดีตเมียเก่า(ผม)ออกไปจากเฮียให้เอง... และแน่นอน ไอ้เฮียไม่มีทางทิ้งผม เพราะอะไรน่ะหรอ...เพราะผมไม่ยอมให้มันทิ้งยังไงเล่า!!!
คอยดูเหอะไอ้เฮีย มึงมาจ้วงผิดคนล่ะ ชาตินี้ทั้งชาติกูจะตามเกาะติดหนึบซะให้ยิ่งกว่าตุ๊กแกอีก
“โอ๊ย!”ผมร้องเบาๆ...สงสัยคิดดังไปหน่อยสะเทือนกล้ามเนื้อหูรูดเลยทีเดียว
โครกกกกกกกกกกกกกก
อันนี้เสียงจากกระเพาะอาหารครับ หิวเหลือเกิน แต่ตอนนี้ แค่แรงจะขยับตัวยังไม่มี นับประสาอะไรจะหอบสารร่างลงไปหาอะไรกิน แม่ง! ยิ่งคิดยิ่งแอบหงุดหงิดอยู่ในใจ ไอ้เฮียมันไปโด๊บอะไรมาวะครับ โด่ไม่รู้ล้ม กำลังช้างสาร ชาตรี?รำพึง ม้ากระทืบโรง หรือว่าหนุ่มน้อยตกเตียง
สะโพกครากเลยกู
ถ้า ถามว่าเจ็บไหม คงตอบว่าแสบมากกว่า และถ้าถามว่ารู้สึกยังไง ขอบตอบว่า...มันส์มาก ก็คือผมก็รู้สึกดีนะครับ แต่จะรู้สึกดีกว่านี้ ถ้ามันยั้งๆแรงกระแทกบ้าง ไม่ใช่ใส่ไม่ยั้งขนาดนี้!!!
ผม จิ้มๆไอโฟนในมือ เก็บตังค์ในเกมส์ตามที่ไอ้เฮียบอก เล่นไปไม่นาน ไอ้คนสร้างความเมื่อยขบไปทั่วสังขารร่างก็กลับมา ไอ้เฮียที่มีเพียงผ้าเช็ดตัวพันท่อนล่างไว้ นั่งพิงหัวเตียงแล้วเหยียดขาอีกครั้ง
“หิวข้าว”ผมพูดแล้วส่งมือถือคืนไอ้เฮีย
“แล้วไง?”คนข้างตัวที่ยังคงเลี้ยงสนูปปี้พูดขึ้น
“พาลงไปกินข้าวหน่อยดิ”ผมขยับหัวไปเกยแขนไอ้เฮียอย่างอ้อนๆ... นี่ถ้าไม่ติดว่าลงไปเองไม่ได้นะ กูไม่มาออเซาะมึงให้เสียประวัติหรอก
“แปป ซื้อไอ้นี่ก่อน”ไอ้เฮียตอบโดยที่ไม่แม้แต่จะระสายตาออกมาจากหน้าจอมือถือ...นี่มึงเห็นสนูปปี้ดีกว่ากู?!!
ผม ถอนหายใจ กัดฟันยันตัวขึ้น ถึงมันจะไม่ได้เจ็บเหมือนครั้งแรก แต่มันก็ยังแอบแสบๆอยู่ แล้วยิ่งไอ้ความเมื่อยล้าที่แล่นพล่านไปทั้งตัวนี่นะครับ...มันทรมานจริงๆ
ผม ยืนทรงตัวอย่างยากลำบากบนพื้นห้อง ผมไม่รู้ขาผมสั่นเพราะอะไร แต่อยากบอกว่า ขนาดวิ่งสามกิโลขากูก็ยังไม่เคยสั่นถึงขนาดนี้เลยนะเว้ย...ผมประครองร่าง เปลือยเปล่าของตัวเองก้าวไปข้างหน้า ทำไมภาพมันเบลอๆ แถมยังเอียงๆด้วย
ตุบบบ!
ผมลงไปนอนหอบหายใจบนพื้นไม้เย็นเฉียบ... อากาศที่นี่หนาวจังครับ
แต่หนาวกาย...
ยังไม่ทรมานเท่า หนาวใจ
ซีเอี่ยวฉิบหาย รับตัวเองไม่ได้... นอนดีกว่า
ผม กระพริบตาถี่ไล่ความพร่ามัว ภาพเบื้องหน้าผมที่ประกฎสู่สายตา ยังเป็นห้องนอนห้องเดิมที่ผมกับคนบางคนเพิ่งจะผ่านสมรภูมิกันยาวนานกว่า5ยก
“อ้าว ตื่นแล้วหรอน้องบลู”เสียงอ่อนโยนดังผ่านแก้วหูตรงเข้าทะลุโสตประสาท “เดี๋ยวทานข้าวต้ม กับยานะครับ”ผมมองแม่หยงที่ยิ้มแล้วลูบหัวผมเบาๆอย่างอ่อนโยน
“คะ ครับ”ผมตอบรับเสียงแหบพร่า
“ไปทำอิท่าไหนให้เป็นไข้ได้เนี่ยเรา”ตอบไม่ได้ครับ หลายท่าเกิน ยิ่งช่วงยก4ยก5 ผมก็เริ่มเบลอๆ จำไม่ค่อยได้ ครางอย่างเดียว... ห๊า มีคนบอกผมผิดประเด็น
“แหะ แหะ”ผมหัวเราะแห้งๆกลบเกลื่อน
มอง หาไปรอบๆห้อง แต่ก็ไม่เจอคนที่อยากเจอ... บางทีไอ้เฮียก็อาจจะเบื่อผมแล้วมั้งครับ ตอนแรกผมก็แอบดีใจเล็กๆว่าเฮียปั้นคงรักผม และยังไงต้องเลือกผม แต่จากปฏิกิริยาที่เขาแสดงออกมาว่าไม่ใส่ใจนั้น มันก็ทำให้ผมเริ่มรู้อะไรบางอย่าง... บางอย่างที่น่าปวดใจ
ผู้หญิง ตรงหน้าผมป้อนข้าวต้มกุ้งในชามที่ยังคงร้อนกรุ่นจนไอขึ้น ผมกินข้าวในจนพร่องไปกว่าครึ่ง... ขมคอจังครับ แต่อาม๊าสอนไว้ ว่าถึงจะขมคอ ก็ต้องฝืนกิน จะได้หายเร็วๆ
ผมคิดถึงม่าม๊าจัง
“แม่ครับ ซื้อมาตามที่สั่งแล้วครับ... อ้าว ตื่นแล้วหรอ”ไอ้คนที่ผมพยายามมองหาตั้งแต่ตื่น ก้าวเข้ามาห้อง นั่งลงที่เก้าอี้ข้างๆเตียง
มือทั้งสองเลื่อนมากุมมือขวาผมแน่น แต่ผมก็สะบัดออก... หงุดหงิด!!
“งั้นแม่กลับบ้านใหญ่เลยนะ พี่ปั้นดูแลน้องดีๆนะ... เข้าใจไหม”เสียงตอนท้ายนั้นฟังเหมือนคำสั่ง
คุณแม่เดินออกไป เฮียปั้นตักข้าวต้มในชามที่เหลือกว่าครึ่งก่อนจะจรดริมฝีปาก เป่าเบาๆ ไล่ความร้อน
“อ้าปาก”มันสั่ง ผมเมินหน้าหนี “ไม่กินแล้วจะได้กินยาไหม”
“เอามา กินเอง”ผมบอกทั้งที่เสียงยังพร่า
“อย่าดื๊อ พี่ขอล่ะ”ช้อนที่เต็มไปด้วยข้าวต้มจ่อที่ริมฝีปากผม
ผมยอมกินแต่โดยดี ทั้งที่ยังรู้สึกไม่พอใจมันอยู่ อ๊ากกกกก มันเห็นสนูปปี้ดีกว่าผมอ่ะ แม่ง โมโห นี่ตกลงกูแพ้สนูปปี้ใช่ไหม
พอ กินไปได้ไม่กี่คำ ผมก็บอกอิ่ม คนที่ป้อนข้าววางชามลง ก่อนจะยื่นแก้มน้ำมาจ่อริมฝีปากผม ผมคว้าแก้วไว้หวังกินเอง แต่คนตรงหน้ายังยื้อไว้หวังป้อน
ผม ปล่อยมือ เลื่อนตัวลงหวังนอนพักผ่อน กูไม่กินก็ได้วะ แต่ยังไม่ทันที่ผมจะหัวถึงหมอน ริมฝีปากผมก็โดนประกบ ก่อนที่ของเหลวจากปากอีกคนจะแพร่ลงผ่านลำคอ
คน ตรงหน้าโดนผลักออก แต่ยังคงเหยียดยิ้มเจ้าเล่ห์ ... อะไรของมันวะ เดี๋ยวหื่น เดี๋ยวเมิน ส่วนผมก็เอาแต่วิ่งเร้าๆไปกับปฏิกิริยาของมัน มันต้องการอะไรกันครับ...หรือพยายามปั่นหัวผมอยู่
แต่ถ้ามันคิดแบบนั้นจริง ก็ขอให้รู้ว่ามึงคิดผิดแล้วเฮีย ที่จะมาใช้เกมส์ทดสอบจิตใจกับคนอย่างกู!!!
“ถ้า ไม่รัก ก็ปล่อยผมไปเถอะ อย่าทำแบบนี้”ผมปล่อยให้หยาดน้ำตา(ที่พยายามบีบแทบตาย)ให้ไหลลงอาบแก้ม “ได้ตัวผมแล้ว พอใจแล้วใช่ไหมครับ”ผมถามแล้วปล่อยโฮหนัก
“บลู...”เสียงเรียกแผ่วเบา มาพร้อมมือเรียวที่พยายามเช็ดน้ำตาให้ผม “พี่รักบลู รักมาก ดั้งนั้น...อย่าร้อง”ผมปัดมือไอ้เฮียออก
“ช่าง เถอะครับ เฮียเล่นเกมส์เถอะ อย่าสนใจผมเลย”ผมบอก ไอ้เฮียรีบล้วงไอโฟนออกมา ก่อนจะลบเกมส์สนูปปี้ไปต่อหน้าต่อตาผม...ทำได้ดีมากนะครับเฮีย
“ลบแล้ว”
“เฮีย ครับ ผมว่าเราจบความสัมพันธ์กันไว้แค่นี้เถอะ... เฮียเองก็มีหลิน เรื่องของเราคิดว่าเป็นแค่ลมพัดไปเถอะนะครับ”ผมล้มตัวนอน ดึงผ้าห่มมาคลุมหน้ามิด แล้วลอบยิ้มเบาๆ
ผม ลอบยิ้มใต้ผืนผ้า ไม่ไหวละ อยากจะหัวเราะออกไปให้ลั่น แต่ไม่ได้เดี๋ยวเสียแผน ผมนอนกลั้นยิ้มไปได้สักพัก ผมก็สัมผัสถึงริมฝีปากของอีกคนที่แนบลงมาจรดนิ่งผ่านผืนผ้า
“พี่จะจัดการทุกอย่าง... ขอเพียงแค่บลูรอ”
------------
โคตรยาวเลย17หน้า
ฉากเรียกเลือดนั้น อิฉันโดนบังคับมานะคะ
ตัวจริงคุณเขียดเรียบร้อยมากนะเฮ้ย
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
ตอบคนข้างล่าง
ฮารีเย กับ ซมโจยปิดอง อ่อคะ
มันทะลึ่งอ่ะ
เขิน
ฮารีเย>>>ภาษาพม่า เย็บแม่ม(คุณเขียดเรียนรู้มาจากพี่เลี้ยงสาวชาวพม่า//ที่ทำให้กูพูดไทยไม่ชัดตอนเด็กๆ
)
ซมโจยปิดอง>>>เขมร ขอเย็บ2ที(เรียนรู้มาจากเพื่อนค่ะ
)
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 819298 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก