ตอนนี้อิบลูงดเกรียนค่ะ
17.2
http://www.youtube.com/v/Bzsytxo-rYE “วันนี้จะไปไหนอ่ะเฮีย”ผมถามขณะที่รถกำลังติดไฟแดงอยู่หน้าโรงบาล
“มึงอยากไปไหนล่ะ”มันถามโดนสายตายังจับจ้องอยู่ที่ถนน
“ไม่รู้อ่ะ เฮียอยากไปไหน”มันส่ายหัว ก่อนจะหันมาส่งยิ้มสะลายใจให้ผมหน้าร้อนเล่นๆ
“กูตามใจมึง”มันบอก
“ทำไม?”ไม่รู้เซลล์สมองส่วนใดสั่งการไป แต่ว่าเบื้องลึกในจิตใจผมก็อยากรู้จริงๆว่า...ทำไม
ทำไมถึงตามใจกูวะไอ้สัส ปกติบังคับขู่เข็ญกูจะตาย
“ก็...กูก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน แต่กูแค่อยากตามใจมึง”ผมจ้องหน้ามันนิ่ง นั่นๆ หูเริ่มแดงแล้วเว่ย...อย่าบอกว่ามึงเชิน “จะจ้องกูอีกนานไหม”มันหันมามองหน้าผมแบบไม่สบอารมณ์ทั้งที่หน้าแดงแปร๊ด...น่ารัก
อุ๊ย ชิบหายแล้ว กูคิดอะไรไปวะ กระดากสมอง
“ฮ่าๆๆ เฮียหน้าแดง”มันแยกเขี้ยวใส่ผมครับ ก่อนจะหันไปขับรถต่อ
ปกติแม่งเห็นหน้าด้านหน้าทน ไหงวันนี้เป็นคนขี้อายไปได้วะ แต่จะว่าไปไอ้เฮียมันก็ชอบหน้าแดงใส่ผมบ่อยนะเมื่อก่อน หรือมันจะเป็นจำพวกเขินเมื่อโดนคนอื่นแซว แต่ถ้าเริ่มจัญไรเองจะไม่รู้สึก อะไรทำนองนี้ปะวะ
แต่ก็เห็นมันโดนพวกพี่ในชมรมแซวมันบ่อยๆนะ แต่ก็ไม่เห็นมันจะเขิน...หรือว่าเป็นเพราะผม
“เฮียชอบผมจริงๆหรอ”คือกูไม่ได้โง่นะเว่ย แต่แค่เข้าใจอะไรยาก
“แล้วคิดว่าไง”กวนส้นตีนอีกนะไอ้สัส
“ดีๆดิเฮีย ไหนว่าจะตามใจผมไง”ผมกอดอกตีหน้ากวนตีนใส่
“อือ”ตอบแค่นั้นแล้วหน้ามันก็ขึ้นสีแดงจางๆ”กูชอบ”
“ถึงผมจะไม่ชอบเฮียอ่ะหรอ”ผมพยายามดูปฏิกิริยาบนหน้ามัน แต่มันก็ยังคงนิ่ง
“ไม่จำเป็น...แค่กูรักมึงก็พอ”ผมขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด คิดถึงแต่ตัวเองสินะมึง... “ไม่ต้องฝืนรักกูก็ได้ รู้แค่ว่าตอนนี้กูรักมึงก็พอ”ผมไม่ค่อยเข้าใจหรอกครับ แต่ในอกผมมันกำลังดีใจ...ทำไมต้องดีใจวะ “กูปากไม่ดี พูดก็ไม่เพราะ ไม่เคยมีคำพูดหวานๆให้มึง...มึงจะไม่รักไม่ชอบกูมันก็ไม่แปลกหรอก”
ไม่รู้ว่ากูโง่ หรือเรื่องที่มันพูดนั้นยากเกินไปสำหรับสมอง....คือกูไม่เข้าใจเลยสักนิดอ่ะสาส
“แล้วตกลงมึงจะไปไหนเนี่ยไอ้สัตว์ กูขับรถวนรอบโรงบาลมาสองรอบแล้ว”แหม...บรรยากาศกำลังจะดี กูกำลังเคลิ้มๆ
“ไม่รู้จะไปที่ไหน...แต่ตอนนี้ผมอยากฟังเรื่องเฮีย”ไอ้เฮียหันมาทำหน้าสงสัย “เผื่อผมจะได้รู้ว่าควรเริ่มรักเฮียจากจุดไหน”พูดเองก็เขินเอง
แล้วอิเฮียมึงจะจ้องกูไอีกนานไหมวะสลัด...กูเขินนะเว่ย
“ชื่อจริงปกป้อง เกิด16 สิงหา สูง187 หนัก73 เป็นลูกคนกลาง มีพี่ชายชื่อพี่ปูน น้องชื่อไอ้ปิน คุณแม่กูมึงรู้จักแล้ว ส่วนพ่อกูไม่ต้องรู้จักหรอกไม่จำเป็น คุณแม่กับพ่อกูแยกกันอยู่ คุณแม่กูเคยขอหย่าแต่พอกูไม่ยอม เมียน้อยพ่อกูมึงเคยเจอแล้ว คุณตาที่ทำกับข้าวหมาไม่แดกนั่นแหละ ของที่ชอบกิน กูชอบไข่พะโล้ กับน้ำพริกปลาทูของคุณแม่ แต่ตอนนี้เพิ่มอีกอย่าง กับข้าวที่มึงทำด้วย กูชอบหมด สัตว์เลี้ยงกูชอบหมา แต่ไม่ค่อยชอบแมวเท่าไหร่ แต่ก็ไม่ถึงกับเกลียด กีฬาที่ชอบ คาราเต้ เมื่อก่อนกูชอบสีขาว”ไอ้เฮียหันมามองผม “แต่ตอนนี้กูชอบสีน้ำเงิน”
ตึกๆๆๆๆ
อย่ามองกูด้วยแววตาแบบนั้น...หัวใจกูมันจะวาย
“เริ่มรู้ยังว่าจะชอบกูจากจุดไหน”มันถามพร้อมทำหน้าตายียวนกวนส้นตีน
“ยัง...แล้วทำไมเฮียถึงชอบผมวะ”คือเอาไงดีวะ ผมรู้นะเว่ยว่าผมหล่อ แต่หนังหน้าแบบมัน ฐานะการเงินแบบนั้น หาได้ดีกว่าผมเป็นสิบเท่าว่ะ
“มึงเคยถามไปแล้ว”หรอวะ จำไม่ได้
“ก็ผมไม่ค่อยเข้าใจ...บอกไม่ได้หรอ”พยายามตีหน้าเศร้า ไอ้เฮียก็ถอนหายใจ
“กูก็ไม่รู้ รู้ตัวอีก ในสายตากูก็มีแต่มึง”ร้อนหน้าอีกแล้วครับกู “มึงรู้จักสะพานสารสินไหม”ผมพยักหน้า “กูเคยกลั้นหายใจขับรถข้ามสะพานสารสินเพื่อขอให้ความรักครั้งนี้ของกูสมหวัง”มันจอดรถเข้าข้างทางหลังจากที่วนหน้าโรงบาลมา5รอบ “มึงกูจะสมหวังไหมวะ...หรือต้องตัดใจ”ทำไมต้องทำหน้าเศร้าๆแบบนั้นด้วย
ผมไม่ชอบหน้ามันตอนนี้เลย ผมใจไม่ดี ในอกมันปวดหนึบ
ทำไมมันต้องพูดทำนองว่าถ้าผมบอกว่าไม่...มันเองก็จะยอมปล่อยผมไปง่ายๆ
อย่าพึ่งมาท้อนะไอ้สัตว์ ให้โอกาสกูเล่นตัวบ้างอะไรบ้าง
“พาผมไปสะพานบางประกง แล้วผมจะบอก”ไอ้เฮียขมวดคิ้ว แต่ก็พยักหน้ารับ
ตลอดทางทั้งผมและเฮียได้แต่นั่งเงียบ ท้องฟ้าสีส้มยามเย็นนั้นงดงาม ผมชอบบรรยากาศแบบนี้ จนเมื่อใกล้ถึงสะพานบางประกง เฮียปั้นก็หันมาบอกผมเบาๆ
ผมพยักหน้ารับก่อนจะสูดหายใจเข้าเต็มปอดแล้วกลั้นไว้ สะพานแม่งก็ยาวเหลือเกิน ไอ้คนข้างๆมึงก็จะขับช้าเกินไปแล้วไอ้สัตว์ นั่นๆแอบยิ้มด้วย แกล้งกูอีกนะไอ้เชี่ย...เดี๋ยวกปั๊ด...
ไม่รักเลยนะ(ถุย เป็นคำขู่ที่น่ากลัวมาก)
แฮ่กๆๆ
จนเมื่อพ้นตีนสะพาน ผมก็ถึงกลับหอบ...แม่ง มันแกล้งผมอ่ะ
“เฮียรู้ไหมผมขอว่าอะไร”มันส่ายหน้า
เพราะผมยังไม่ค่อยน่ใจในความรู้สึกของตัวเอง และไม่รู้ว่าอีกนานเมื่อไหร่ผมถึงจะรู้ ถ้าวันหนึ่งมันเลิกรักผมแล้ววันนั้นผมเสือกรักมัน ผมจะทำไงวะ ผมไม่อยากเสียใจ ถึงมันจะเป็นคำขอที่เห็นแก่ตัว ใครจะด่าจะว่าผมก็ไม่สนหรอกครับ...เพราะมันเห็นแก่ตัวจริงๆ
“มึงขอว่า...”ไอ้เฮียที่หักรถจอดเข้าข้างทางถามขึ้นเมื่อเห็นผมเงียบไปนาน
ผมสูดหายใจเต็มปอด สองมือประกบใบหน้าได้รูป ก่อนจะดึงเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกแทบจะติดกัน ใบหน้าของผมร้อนผ่าว ใจเต้นระรัว
“ขอให้เฮียอย่าเลิกรักผม”ทันทีที่พูดจบ ผมก็ประกบปากจูบคนตรงหน้า ไม่รูผมทำไปเพื่อไหร่ รู้แค่ใจผม...มันอยากทำ
ผมลุกล้ำปลายลิ้นเข้าสู่โพรงปากอีกคน ที่ตอนแรกดูตกใจ แต่เพียงไม่นาน ก็กดท้ายทอยผมไว้ แล้วเริ่มจูบผมกลับ ทันทีที่รูสึกเหมือนจะขาดอากาศหายใจ ผมก็ผละออกจากคนตรงหน้า
เจ้าของมือเรียวยาวเอื้อมปรับเบาะฝั่งผมให้ราบลง ก่อนที่ตัวมันเองจะก้าวข้าว มาคร่อมตัวผมที่นอนรับไว้ มือสวยของคนตรงหน้าสอดเข้ามาใต้เสื้อยืดของผม ก่อนจะค่อยๆไล้ไปตามแนวสันหลัง ริมฝีปากบางสีส้มระเรื่อจรดแนบซอกคอผม ก่อนจะขบเม้มสร้างรอยและ...อารมณ์หฤหรรษ์
"อะ อา"ผมครางเบาๆเมือคนตรงหน้าลากผ่านยอดอก
ในสมองของผมตอนนี้ว่างเปล่า ทุกอย่างมันขาวโพลน ผมดึงคนตรงหน้ามาจูบอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยให้ทุกอย่างดำเนินไปตามที่มันควรจะเป็น...
สะโพรกคราก...คำนี้คืออะไร วันนี้ผมได้รู้ซึ้ง ถึงจะแค่รอบเดี๋ยว แต่คือกูมีแผลเก่าไงครับคุณ เมื่อวานนี้ กี่รอบกูก็ไม่รู้ แต่ช่างมันเถอะ ผมเองก็ใช่ว่าจะไม่รู้สึกดี
ผมที่นั่งอยู่บนตักเอนตัวลงพึงอกคนข้างหลัง ดวงไฟยามค่ำคืนมันสวยจังครับ เมื่อไหร่กันนะ...ที่ผมเริ่มมองเห็นความงามของสิ่งรอบตัว
"ไม่ต้องรีบรักกูตอนนี้ก็ได้ แค่ยอมให้กูรักมึงแบบนี้...ก็พอ"ผมหันมามองคนพูด ก่อนจะโน้มหน้ามาประกบจูบ...เนิ่นนาน
--------------------
อิบลูจะท้องก่อนแต่งไหมคะเนี่ย
ได้กันบ่อยเกิน
จริงๆอิบลูมันหื่นค่ะ
มีใครคิดแบบคุณเขียดบ้างคะ ว่า'วิบากกรรม มันจะทำให้ความรักยิ่งงดงาม'
ขอบคุณทุกคนด้วยนะจ๊ะ
จุบุ จิบิ
ช่วยกันดันด้วยน๊าาาาาา
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 762803 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก