---
http://www.youtube.com/v/zRMZNnmKs_Y 
กดบวกเป็นกำลังใจให้เขียดศรีด้วยนะคะ
ตอนที่31.2 เผื่อบางทีเธอลืมว่าใคร
สองทุ่มหมอกลับมาตรวจอาการผมอีกที พร้อมอธิบายว่าสาเหตุความจำเสื่อมของผมไม่ได้มาจากการกระทบกระเทือนทางสมอง แต่มาจากภาวะขาดเลือดไปเลี้ยงสมอง ซึ่งกรณีที่ผมเป็นไม่นานความจำก็กลับมา แต่ที่บอกว่าไม่นานหมอก็ยังรับประกันไม่ได้ว่าความจำจะกลับมาเมื่อไหร่
“หมอแม่งโกหกว่ะ”ผมหันมองไอ้เอมที่นั่งอยู่ไม่ไกล “ไอ้บลูมันมีสมองให้ขาดเลือดที่ไหน”
“เออว่ะ”เมียมันนี่ก็เป็นลูกคู่ที่ดีเสียจริง
“ค_ย”ผมชูนิ้วกลางใส่มันสองตัว
ตอนนี้เหลือแค่พวกมันสองตัวนี่แหละครับ คนอื่นเขากลับบ้านกลับช่องไปอาบน้ำนอนกันแล้ว ส่วนเฮียปั้นจะมาเปลี่ยนกะเฝ้าผมตอนสามทุ่ม ..ทำไมเขาต้องทุ่มเทให้ผมจังวะ
ช่วงที่ผมลืมไป...ผมกับเขาเป็นไรกัน
“เฮียปั้นนี่เขาเป็นอะไรกับกูวะ สนิทกับกูหรอ”ผมหันไปถามไอ้เฟา เพราะถ้าถามไอ้เอม ไม่วายโดนกวนส้นตีน
“แน่ะๆๆ มีถามถึงด้วยวุ้ย”ไอ้เตี้ยมันแซวผม
“ก็กูจำเขาไม่ได้นี่ไอ้สัตว์”
“ไอ้เจมส์มึงก็จำไม่ได้...ไม่เห็นมึงถาม”ไอ้เฟาว่าเข้าอีกดอก...จริงของมัน
“ก็กูคุ้นๆหน้าว่ามันอยู่ในคณะนี่หว่า”แถครับแถ
“สีข้างถลอกล่ะเชี่ยบลู”ไอ้เอมที่ละสายตาจากทีวีหันมาช่วยเมียมันซ้ำผม
“พวกมึงอ่ะเป็นเชี่ยไร คาดคั้นกูจัง กูป่วยนะโว้ยยย”สู้ไม่ได้กูก็เน้นโวยวายแทน
“เอางี้ มึงรู้สึกยังไงกับเขาวะ...”ไอ้เฟาเสนอมันเข้ามาหาผม
“ไม่รู้ดิ มันแปลกๆ”แค่คิดถึง ใจมันก็พาลเต้นระส่ำ...เอ๊ะ หรือแม่งเป็นเจ้าหนี้กูวะ
“กูแม่งเขินแทน”ผมมองไอ้เฟาที่ดิ้นเร้าเอามือทั้งสองข้างประครองแก้มที่ขึ้นสีเลือดแดงแปร๊ด..อะไรจะขนาดนั้น
“เขินเหี้ยไร อย่ามาสะดิ้ง เดี๋ยวพ่อถีบหน้าหงาย”
“โหดกะกูแท้ล่ะ...”ไอ้เฟาทำท่างอนๆ
“กูไม่ง้อนะอิเตี้ย”ผมว่า
“พวกมึงนีจะอีกนานไหม..มึงก็บอกมันไปสิว่าเฮียปั้นแม่งเป็นผัวมันน่ะ”เออไอ้สลัด มึงจะลีลาไปทำไมแค่เฮียปั้นแม่งเป็นผัวกูน่ะ...ห๊ะ เป็นผัว!!
“คารารวย จะหลอกกูก็ขออะไรที่เนียนกว่านี้หน่อย”
“กูบอกความจริงแล้ว จะเชื่อไม่เชื่อก็เรื่องของมึง”พูดจบไอ้เอมมันก็กลับไปดูการ์ตูนเหมือนเดิม
“เออ!!... เชื่อมึงก็ควายแล้วล่ะไอ้แว่น”
“เออ!!”ไอ้เอมกระแทกเสียงกลับ “ไอ้ฉลาด ไอ้เชื่อคนยาก”
“ขอบคุณ”ผมพูดจบไอ้เอมก็ถอนหายใจอย่างเหนื่อยอกเหนื่อยใจ “เฟา ปรับที่นอนให้หน่อยดิ กูง่วง”ไอ้เฟาพยักหน้ารับ ก่อนจะปรับเตียงผมให้มันเอนลง
พอหัวถึงหมอนผมก็แทบหลับเลย เช้าวันนี้ผมตื่นมาตอนตีห้ากว่าๆเพราะปวดฉี่ ผมสะกิดคนที่นอนกอดผมให้ตื่นขึ้นมา...ขึ้นมานอนแย่งที่นอนกูอีกแล้ว
“ปวดฉี่”ผมบอกแค่นั้นคนที่สะลึมสะลืออยู่ก็รีบลากเสาน้ำเกลือพอผมไปห้องน้ำทันที
พอทำธุระส่วนตัวเสร็จผมก็กลับมานอนต่อ โดยคนที่ละเมอพาผมไปห้องน้ำก็ขึ้นมานอนด้วย วงแขนของอีกคนรวบตัวผมไปกอดไว้ ใจหนึ่งผมก็ขี้เกียจโวยวาย อีกใจผมก็รู้สึกโหยหาอ้อมกอดนี้...หรืไอ้เอมจะพูดจริง
บ้าล่ะ แบบผมนี่นะจะมีผัว...รอพระอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันตกก่อนเหอะ
ไม่มีทางหรอกโว้ย!!!
ตื่นมาอีกทีก็เกือบแปดโมง ตอนนี้ในห้องเหลือแค่ผมกับอาม่าเท่านั้น คนที่นอนกอดผมเมื่อคืนแม่งหายหัวไปไหนแล้วก็ไม่รู้ อาม่าป้อนม้อเช้าผมเสร็จก็เล่าว่าม่าเพิ่งกลับมาจากการทัวร์วิปัสสนาธรรมกรรมฐานกับเดอะแกงค์ มาถึงบ้านนั่นแหละถึงรู้ว่าผมป่วย อยากจะเอาเลือดหัวพ่อผมออกจริงๆ หลานเป็นขนาดนี้ดันไม่ยอมบอก ต้องรอให้ตายก่อนใช่ไหมถึงจะยอมบอกน่ะ
ม่าครับ...อย่าแช่ง
เดี๋ยวคราวหน้าได้ไปจริง
หลังจากหมอเข้ามาตรวจเสร็จ ผมก็นั่งเล่นง๊องแง๊งๆอยู่คนเดียวจนเกือบเที่ยง ป้าพยาบาลก็เข้ามาพร้อมถาดอาหารและใครอีกคนที่หายไปไหนก็ไม่รู้ตั้งแต่เช้า
เขาเดินเข้ามาหาผม ส่งยิ้มจางๆมาให้โดยไม่พูดอะไร มือเรียววางลงบ่นหัวบนก่อนจะลูบเบาๆ ผมรู้สึกร้อนๆหน้าว่ะ ใจแม่งก็เต้นแรงอีกแล้ว
“วันนี้เป็นไงบ้าง”เฮียปั้นขึ้นมานั่งตรงขอบเตียง ก่อนจะเลื่อนถาดอาหารเข้าใกล้
“ก็ดีครับ”คือกูก็ไม่รู้ว่าเป็นงบ้าง
“ปวดแผลไหม”
“ก็มีบ้าง”
แล้วทั้งห้องก็ตกอยู่ในความเงียบ คือกูก็ไม่มีเรื่องจะพูดไง เฮียปั้นเองก็คงไม่ใช่คนช่างพูดมั้ง เขาก็ได้แต่ป้อนข้าวผมไปเงียบๆ พอผมกินข้าวเสร็จ เขาก็ทำท่าจะเช็ดตัวให้ผมอีก แต่ผมรีบชิงบอกก่อนว่าป้าพยาบาลเช็ดให้แล้ว เขาเลยกลับมานั่งขอบเตียงแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอด
ส่วนไอ้ตัวกระผมที่โดนดึงเข้าไปกอดน่ะเรอะก็ได้แต่สมยอมด้วยความไม่เข้าใจตัวเอง...กูนี่ก็แอบใจง่ายนะ
“ไอ้เอม...บอกว่าเฮียเป็น...”จะบอกว่าผัวแม่งก็จะดูน่ากลัวไป “เอ่อ เฮียกับผมคบกัน”
“ก็ตามนั้น”มึงช่วยแก้ตัวให้กูรู้สึกดีหน่อยไม่ได้หรอ
“หมอบอกว่าถ้าผมได้อยู่สภาพแวดล้อมเดิมๆ ที่ที่เคยไปผมจะจำอะไรได้เร็วขึ้น”หมอไม่ได้บอกหรอกกูพูดเอง จำมาจากซีรีย์...ว่าแต่กูบอกไปแบบนั้นเพื่ออะไร!!!
“พรุ่งนี้วันเสาร์ เดี๋ยวจะพาไป”บอกว่าจะพากูไปน่ะ หมออนุญาตยัง
.
.
.
“ขับรถดีๆนะคะลูก อย่าลืมข้าวหลามของม๊าน๊า”หมออนุญาตไหมไม่รู้ แต่ที่รู้ๆเมียหมออนุญาตแล้วว่ะ
“ครับม๊า”เฮียปั้นยิ้มให้ม้าผม ก่อนจะค่อยๆประครองผมขึ้นรถ
นี่ก็เว่อจัง กูความจำเสื่อมเว่ย ไม่ได้เป็นอัมพาต
เมื่อรถBMWสีดำที่ผมรู้สึกคุ้นๆอยู่ทะยานสู่ท้องถนน โดยมีหม่าม๊าและอาม่าผมโบกมือให้ ผมก็เริ่มง่วง และเมื่อง่วงผมก็เลยนอน นอนไปไม่รู้กี่ชั่วโมง เพราะตอนนี้ผมตื่นมาเพราะการปลุกของใครบางคน
ฟอด!!
ผมสะดุ้งสุดตัวทันทีเมื่อแก้มผมโดนไปอีกฟอดใหญ่
“เฮ้ย!!”
“หึๆๆๆ”หัวเราะได้โรคจิตชิบหาย
คนที่พาผมมาก้าวลงจากรถ ผมก็ลงตาม เมื่อมองไปรอบๆผมจึงรู้ว่าที่นี่คือหาดบางแสน ผมเคยมาที่แบบนี้กับมันงั้นหรอ
“กูเคยพามึงมาที่นี่ แล้วพอกูหลับมึงก็หนีไปวัดนาจา”ผมตกใจเล็กน้อย ไม่ได้ตกใจที่รูเรื่องในอดีตนะ แต่กูตกใจที่แม่งใช้คำหยาบ “โทษทีนะ ปกติกูก็พูดกับมึงแบบนี้แหละ”พูดจบก็ขึ้นรถ...มึงจะลงมาเพื่อใคร!!!
จากนั้นก็พาผมไปวัดนาจา เข้าไปไหว้ขอพรในวิหารเสร็จเฮียปั้นก็พาผมามาที่ร้านอาหารที่บรรยากาศอะโลฮ่าปนป่าดงดิบ พอมื้อเที่ยงผ่านไป จุดหมายต่อไปที่เรามาคือโรงแรมหรูแห่งหนึ่ง
พนักงานในโรงแรมให้การต้อนรับพวกผมดีเว่อ ดีขนาดที่ไม่ต้องไปติดต่อที่ลอบบี้ก็มีคนเดินเอากุญแจมาให้เลย ขึ้นมาบนห้อง ผมก็เดินสำรวจอย่างใคร่รู้ ระเบียงนี่เห็นวิวชายหาดด้วยแหะ
“เฮ้ย!!”ผมสะดุ้งเมื่อมีคนรวบตัวผมเข้าไปกอดจากด้านหลัง
ฟอด!!
กูแม่งเปลืองตัวชิบหาย...แต่บรรยากาศสีชมพูนี่แม่งอะไรวะ
แสดงว่าในอดีตที่ผมลืมไป มันต้องโรแมนติกแน่ๆเลย...ดูจากบรรยากาศนะ
“ห้องนี้คือห้องที่กูกับมึงเอากันครั้งแรก”ดูสิแค่ภาษาก็โรแมนติกแล้ว...ถุย กูประชด “วันนั้นมึงเมาแล้วยั่วกู พอตื่นมามึงก็แอ๊บบทนางเอกเอาโคมไฟปาใส่หัวกู”สมน้ำหน้ามึงแล้วล่ะ “กูคิ้วแตก มึงเป็นไข้ จบ”
“....”ไม่รู้จะเชื่อดีไหม
“มึงจำได้ยัง”ผมส่ายหัว
ใครมันจะไปจำอะไรได้ง่ายแบบนั้นวะ มึงเคยดูซีรีย์ไหมห๊ะ รู้ไหมกว่าพระเอกนางเอกมันจะจำกันได้น่ะมันทุกทนทรมานขนาดไหน
“งั้นเดี๋ยวกลับไปร้านเมื่อกี้กัน”กลับไปทำไม? “แล้วมึงแดกเหล้าให้เมานะ...”
“...”
“เราจะแสดงเหตุการณ์จริงกัน”
.
.
.
พ่อมึงเถอะ!!! ใครมันจะแสดงกับมึงฟระ!!
----------
เห็นมะบอกแล้วว่าไม่ม่า
บลูมันน่ารักเนอะ(ตรงไหนฟะ)
ขอบคุณทุกกำลังใจนะคะ
ตอบคอมเม้น
@Lucifer_Prince@
เฮียเสียใจไหม ก็มีบ้างนะ แต่อิบลูเวอร์มึนมันก็รักดี
น้องเจมส์เป็นสิ่งมีชีวิตที่หลงผิดมารักเมียเฮียปั้นค่ะ
thanza1970
ไม่ได้ง้อเลยค่ะพี่ เพราะนายเอกแม่งมึน(เหมือนคนเขียน)
มันหนักเพราะเมทแลบหนูนี่ล่ะค่ะ
yymomo
ย้ายบ้านแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ลำยงลำยองไร คุณเขียดพูดไปงั้นอ่ะ คุณเขียดแทบไม่ได้ดูละครเลย
fonny1987
เดี๋ยวเอาภาษากายง้อก็หาย
loveyous
ไม่แจกมาม่า แต่จะเสิร์ฟของหวานแทนคร่า
rije
ไม่ม่าจ้า เพราะคุณเขียดหมดมุขจะม่าแล้วค่ะ
เสิร์ฟของหวานเบาๆไปก่อน
ลูกแมวที่มาเกาะแข้งเกาะขา นางบอกนางไม่อยากให้จบเลยใจหาย เลยต่อให้อีกแปบล่ะกันเนอะ
maytarapat
ความจำเสื่อมแต่เฮียก็ไม่หวั่นจ้า
ChiiCaLorz
เดี๋ยวฝากขอลายเซ็นคุณวิทวัช
แมวเหมียว
เป็นไอเดียที่ดีมากเคอะ
mild-dy
มาม่ามันไม่ดีต่อสุขภาพ คุณเขียดเลิกเสิร์ฟแล้วจ้า
ทำร้ายคนสวยบาปหนักนะคะ
zojikarn
5555 เฮียไม่หวั่นแม้เมียความจำเสื่อมค่ะ
kongxinya
ไม่มีแกล้งแล้วค่ะเจ้ซิน มันจะจบแล้ว
เจ้เก็บมีดก่อนนะคะ หนูเลิกอาลัยอาวรณ์ลำยองแล้วก็ได้ค่ะ
haru1111
เดี๋ยวก็ได้มีจ๊ะ
Lily teddy
นี่ไงคะพามารำลึกความหลังแล้ว คริๆๆๆๆๆๆ
เจมส์ทำใจไว้แล้วค่ะ
พริกแกงนี่ มันมีแขนเดะกระดูกหักตลอดเรื่องอ่ะจ๊ะ(มันชอบไปยกพวกตีกะชาวบ้าน)
Sar2288
แต่เอ็มวีเพลงนี้น่ารักมากเลยนะคะ(โดยเฉพาะพระเอก ชานยอลลลลล)
เป็นไอเดียที่ดีนะคะ
Nus@nT@R@
แต่สมรรถภาพยังไม่เสื่อมนะคะ
sukaz
พอดีหนูติดซีรีย์อ่ะค่ะ(ว่าจะเขียนนิยายให้ความจำเสื่อมแม่งทุกเรื่องละ)
black-egoistic
คุณเขียดล้อเล่นคร่า น้องเฌอนางซื่อ(บื๊อ)จริงๆ แบบอยากลองเขียนเคะใสๆบ้าง
NUTSANAN
จริงๆคุณเขียดแทบไม่ได้ดูเลย แอ๊บอินกระแสไปงั้นอ่ะจ้า
nekomaew
เฮียมันไม่หวั่นแม้วันเมียความจำเสื่อมค่ะ
lizzii
ใช่ไหมค่ะลิซซี่คุณเขียดว่ามันฮาออก
ไม่เห็นม่าเลย
raluf
เดี๋ยวเฮียจะให้บลูพิสูจน์ทั้งคืนโรยยยยย
moodyfairy
เอ็นซีหรอจ๊ะ
แน่ใจเร้อ ขอคิดโลเคชั่นแปป ไม่อยากให้ซ้ำ
nightsza
เสื่อมจริงจ้า
gayraygirl
เดี๋ยวให้เฮียจัดคืนนี้เลยดีกว่า
พลอยสวย
ม.ไหนเนี่ย เพิ่งลงทะเบียน
เอฟหรอคะ
อย่าไปพูดถึงมันเลย มันเป็นเซ็นซิทีฟเวิร์ด
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 761701 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก