http://www.youtube.com/v/L7eKGLfMc3Qคือแต่งไปล่ะก็ฟังม๊าร้องเพลงนี้ไป(โดยมีน้องชายคุณเขียดเป็นแดนเซอร์) ไม่รู้จะเศร้ารึจะฮาดี
ชั้นสับโสน
ตอนที่29 เกลียดดวงใจ ตัวเองนัก รักใคร ไม่เคยได้ชื่นชม
“บลูพอรู้ไหม ทำไมพี่รหัสเราถึงดร๊อป”
“ดร๊อป?...”
“เราได้ยินมาจากพี่ปีสอง...งั้นเราไปก่อนนะ ” ผมไม่เข้าใจว่ะ สับสนด้วย...
“บลูรดา วันนี้ทำสุกี้กินกัน”ไอ้เอมพูดขึ้นก่อนจะพุ่งตัวลงมานอนข้างๆผม
“ซื้อแดกเถอะเอมมิกา บลูรดาขอร้อง”อย่าหาภาระให้ห้องกูเลย...บนเพดานมันมีเครื่องจับควัน
“ก็ได้...แล้วมึงคิดยังไงเรื่องที่พี่ไอ้ปินมันดร๊อป”เสือกเรื่องชาวบ้านเนอะ
“คือ... กูอาจจะดูใจร้ายนะเว่ย แต่เขาตัดสินใจเลิกกับกูแล้ว ไม่ว่าเขาคิดอะไร กูเคารพการตัดสินใจนั้น...ที่จริงกูไม่อยากหวังแล้วว่ะ... กูไม่อยากคิดอะไรที่ทำให้กูคิดเข้าข้างตัวเอง...มึงเข้าใจกูไหม”
“ไม่เข้าใจครับ...อีกรอบดิ๊”
“คือมันทิ้งกูแล้ว ต่อจากนี้มันจะทำอะไรก็เรื่องของมัน... ในเมื่อมันตัดสินใจทิ้งกู แสดงว่ากูไม่สำคัญพอสำหรับมัน ดังนั้นต่อไปนี้กูก็จะไม่สนเรื่องของมัน...มึงเข้าใจไหม”
“ไอ้สัดยากกว่าเดิมอีก”
“เอาเถอะไอ้ฟาย...กูจะอาบน้ำล่ะ”เมื่อเห็นไอ้เตี้ยเดินออกมาจากห้องน้ำ ผมก็ลุกขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าไปอาบน้ำ
ถึงบอกว่าไม่สน แต่เอาเข้าจริงผมก็ทำไม่ได้หรอก ตอนนี้ในหัวผมมันสับสนไปหมด ทั้งเป็นห่วง ทั้งโกรธ ทั้งทิฐิ ทั้งรัก ทั้งเกลียด ทั้งเสียใจ ทั้งผิดหวัง ทั้งระแวง และทั้งหวัง...หวังโง่ๆ
หวังว่าการที่มันทิ้งผมไปนั้น...มันกำลังทำเพื่อผม
กระแสน้ำที่ไหลผ่านไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่ แถมผมยังรู้สึกไม่สบายตัวด้วยซ้ำ หนักตัวพิกล สงสัยจะเริ่มไม่สบาย ต้องรีบอาบแล้วเว่ย ปั้มขวดสบู่จนเนื้อสบู่สีขาวขุ่นคล้ายสารคัดหลั่งอะไรสักอย่างนั้นออกมา ผมก็ป้ายไปตรงซอกคอก่อนทันที
ทันทีที่ฝ่ามือกระทบซอกคอ ผมก็รับรู้อะไรบางอย่าง...
ชิบหาย!! กูลืมถอดชุดนักศึกษา!!
ผมรีบลอกคราบตัวเองแล้วบิด ก่อนจะเอาไปพาดไว้ที่ราว กลับมาอาบน้ำต่ออย่างไว ไม่มีอารมณ์ดราม่าแล้ววินาทีนี้ กูหนาวจนไข่สั่นนมสั่นล่ะเนี่ย อาบเสร็จหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันช่วงเอวไว้ แต่ทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำ...เหมือนกูเห็นไอหมอก
”สัตว์เตี้ย มึงเป็นนกเพนกวินรึไง...อิเชี่ย กูหนาว เบาแอร์ดิ๊”อิเตี้ยที่มีรีโมทย์แอร์อยู่ข้างตัวหันมาทำเสียงจิ๊จ๊ะ ก่อนจะหันไปเล่นเกมส์ในไอโฟนต่ออย่างไม่ค่อยสนใจผมเท่าไหร่นัก
กูลดอุณหภูมิเองก็ได้วะ ผมเดินขาสั่นขนลุกไปหาอิเตี้ยแล้วหยิบรีโมทย์ ปรับอุณหภูมิให้เหลือ27พอ
ผมคุ้ยๆหาบ็อกเซอร์ในตู้ แม่งเหลือแต่ตัวบางๆ ว่าจะไม่ใส่กางเกงในสักหน่อย ก็เป็นอันต้องใส่ เพราะจะออกไปเซเว่น แบบผมไม่อยากเดินแล้วให้ประชาชีเขาเห็นอะไรบางอย่างมันแกว่งตามแรงโน้มถ่วงอยู่ใต้ร่มผ้า
ใส่เสื้อกล้ามสีขาวสกรีนลายมิกกี้เมาส์กับบ็อกเซอร์สีแดงแรงฤทธิ์เสร็จ ก็ได้ฤกษ์ร่อน หันไปมองอิเตี้ยกับไอ้แว่นแว่บนึง
“กูจะไปเซเว่น”
“ฝากซื้อน้ำแดง”ไอ้เฟาพูด ส่วนไอ้เอมนั้นเดินมารอหน้าประตูเป็นเชิงว่ามันจะไปด้วย...แต่ในขณะที่ผมกำลังจะเปิดประตูอยู่รอมร่อ “กูไปด้วยดีกว่า”มันรีบผละจากหน้าจอแล้ววิ่งตรงมาหาผมทันที
“จะไปสภาพนี้”ผมมองมันหัวจรดตีน...อิห่าบ็อกเซอร์สีฟ้า แถมถอดเสื้อโชว์หัวนมชมพูอีกมึง...ไม่รู้รอดเงื้อมือไอ้เอมมาได้ไง
“เออว่ะ กูลืม”มันเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าผม ก่อนจะเอาเสื้อยืดผมมาใส่ตัวนึง
ยังกับเด็กป.4ขโมยเสื้อพ่อมาใส่ หลวมเชียวมึง แล้วเลือกลายได้ประเสริฐมากครับไอ้เฟา กูมิกกี้ มึงมินนี่... อย่างกับคู่ผัวเมียแห่งดิสนีย์แลนด์
ส่วนไอ้เอมผัวตัวจริงของมันนะหรอ...ยังอยู่ในชุดนักศึกษา แถมทำตาปรือ สลึมสลือ
ถ้าจะง่วงขนาดนี้ มึงนอนอยู่ห้องเถอะ
พวกผมสามคนเดินออกมาเซเว่นอย่างเหนื่อยๆ มืดแล้วแท้ๆ ยังจะร้อนอบอ้าวอีก กว่าจะถึงเซเว่น เหงื่อกูคงจะท่วมฉ่ำปอดแหงมๆ
“เฮ้ย!! เพิ่งอาบน้ำมาหรอวะ”เสียงตะโกนเรียกกึ่งแซวดังมาจากบริเวรหน้าเซเว่น ผมก้มมองสภาพตัวเอง...เหงื่อกูนี่ท่วมเลย
“แล้วพวกมึงล่ะย่างไก่รึไงสัส ควันโขมงเชียว” มึงสูบบุหรี่หรือจะเผาบ้าน...ควันแม่งโคตรเยอะ
“จะแดกปะล่ะ ใกล้สุกแล้ว”ไอ้หน้าลูกครึ่งบอกผมยิ้มๆ ส่วนไอ้เจมส์ที่มันบอกว่าชอบผม ตอนนี้มันกำลังรีบอัดบุหรี่เข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตาย
“มันไม่แดกหรอกโก้สุกๆอ่ะ...อ้าวเจมส์ ไมวันนี้เงียบแท้”ไอ้เฟาทัก
ไอ้เอมหันมาบอกผมว่าจะเข้าเซเว่นก่อน ได้กลิ่นบุหรี่ไฮโซแล้วแสลง... ไอ้เอมมันพวกอนุรักษ์นิยมครับ กินของไทยใช้ของไทย
“กูไม่ใช่มึงนะอิเตี้ย”หันไปผลักหัวไอ้เฟาไปที
“ไหมมึง?”ไอ้โก้มันยื่นวินส์ตั้นกล่องสีแดงมาให้ผม...โอ้วว ของนอก
“สูบได้ไม่เหมาะกับหน้าเลยมึง...”แอ๊บปากดี แต่ก็รับบุหรี่จากมันมา...เอาเถอะ นานๆที
ผมคาบบุหรี่ไว้ก่อนจะยื่นหน้าต่อไฟกับมัน โอโห หน้าแม่งโคตรเนียน กูซูมขนาดนี้กูยังเห็นรูขุมขนแม่งไม่ชัดเลย สูดเข้าไปนิดหน่อยก่อน รสโอเค ฝาดหน่อยๆ แต่ชีวิตนี้กูผ่านกรองทิพย์(อนุเคราะห์โดยไอ้เอม)มาแล้ว เชี่ยอะไรกูก็ไม่กลัวแล้ว
“เป็นไง”มันถาม
“ฝาดไปหน่อย ไม่ใช่แนวกู กูชอบแบบเย็นๆหวานๆ”ผมบอก แต่ก็ดูดต่อไป
“เหมือนไอ้เชี่ยเจมส์เลย ลองลั๊คกี้ของมันดิ มึงน่าจะชอบ”มันบอก ผมก็หันมองหน้าไอ้คนที่กำลังเป็นประเด็น...ก็อยากอัดต่ออีกมวนนะ แต่สงสารปอดว่ะ
“เอาไว้ก่อนเหอะ กูยังอยากมีปอดไว้ใช้งานนานๆ”ผมบอกไอ้โก้ “เฮ้ย อิเตี้ย มึงเป็นภูมิแพ้ไม่ใช่รึไง เข้าไปรอกูในเซเว่นก่อน เผาปอดเสร็จเดี๋ยวกูตามไป”ไอ้เฟาพยักหน้า
“กูไปด้วย”ไอ้เจมส์ทิ้งก้นบุหรี่ ก่อนจะเดินตามไอ้เฟาไป
รอให้พวกมันหายกันเข้าไปในเซเว่น ผมก็เริ่มประเด็น
“เพื่อนมึง...มันเกลียดกูปะวะ”คิดดูดิ ทั้งที่มันบอกชอบผม ถามว่าจีบได้ปะ แต่คุณดูที่มันทำ เมื่อตอนเที่ยงไปกินข้าว มันก็แทบไม่พูดอะไรกับผม มาตอนนี้อย่าว่าแต่พูดเลย หน้ายังไม่มอง...มันโกรธอะไรผมรึเปล่าวะ
หรือที่บอกว่าชอบกู...มึงประชด
ไม่นะ...กูเชื่อไปเป็นวันแล้วนะ ว่ามึงชอบกูน่ะ
“ไม่รู้ดิ”ตอบด้วยสีหน้ากวนส้นตีน “ลองถามมันดู”มันพูดแล้วก็เข้าสู่ความเงียบกันไปสักพัก
คุยสัพเพเหระกับไอ้โก้สักพัก บุหรี่ก็หมดมวน เข้ามาในเซเว่น สอดส่ายสายตาหาอิเตี้ย พลันผมก็หันไปสบกับคนที่ก้มๆเงยๆ อยู่แถวๆช็อคโกแลต...ไอ้เจมส์
ผมเป็นโรคจิตอยู่อย่างวะ เอ่อ ที่จริงก็หลายอย่าง แต่ผมเป็นพวกที่มั่นใจในเสน่ห์ของตัวเองอ่ะ เวลาเห็นใครแม่งทำเป็นเหมือนไม่อยากจะยุ่งกับผม ผมก็ชอบจะไปยุ่งกับมัน แบบอยากเอาชนะอ่ะ...นิสัยไม่ดีนะกูเนี่ย
“ชอบกินช็อคโกแลตหรอ”ผมถามแบบโง่ๆ...ไม่ชอบคงไม่ซื้อหรอกอิฟาย(ด่าตัวเอง)
“...”มันหันมามอง ก่อนจะสะดุ้ง แล้วก็หันไปดูช็อคโกแลตโดยไม่พูดอะไร
“ถ้าชอบ เดี๋ยวไว้กลับบ้านจะเอามาให้ เจ้กูไปเมืองนอกบ่อย แล้วแม่งซื้อแต่ช็อคโกแลตกลับมา จนที่บ้านกูจะเป็นเบาหวานตายห่าแล้วเนี่ย”พูดจบไอ้เจมส์ก็หันมามองนิ่งๆ ประมาณว่าแล้วมึงมาบอกกูทำไม
“โหยยย ลำเอียงว่ะ ไม่เห็นถามกูมั่งอ่ะ”ไอ้เชี่ยเฟาที่ไม่รู้ทะลุมาจากรูไหนพูดขึ้น “ใช่สิ กูมันเก่าแล้วนี่... ใหม่ๆนะ กูได้แดกแม่งทุกวันจันทร์”มีตัดพ้อ...เดี๋ยวพ่อตบคว่ำ
ไอ้เจมส์มองหน้าผมสลับกับหน้าไอ้เฟาอย่างครุ่นคิด...มึงคิดเชี่ยอะไรเนี่ย
“ก็ตอนนั้นกูกลับบ้าน กูก็เอามาให้แดก”ผมหรี่ตามองไอ้เชี่ยเฟา “แม่งเมื่อยคอว่ะ ก้มหน้านาน”ผมบ่นๆ ก่อนจะเดินไปท่ามกลางเสียงสาปส่งของไอ้เตี้ย
เดินวนไปวนมาเพื่อผึ่งแอร์ในเซเว่นสักพักก็ได้ฤกษ์หาอะไรแด๊กสักที ตอนแรกว่าจะกินมาม่า แต่พอเห็นมาม่าก็นึกถึงเฮียขึ้นมา แค่ผมทำมาม่าให้กิน ถึงกับต้องถ่ายรูปไปอวดแม่ ฮ่าๆๆ ตลกดีว่ะ...ชิบหายล่ะ แล้วกูจะนึกถึงมันทำไม
คิดได้ดังนั้น ผมก็ออกจากแถวมาม่าแทบไม่ทัน ไม่อยากเดินไปตรงตู้แช่ข้าวด้วย เพราะกูกินกับมันบ่อย แล้วจะแดกอะไรล่ะวันนี้ รึจะแดกควันธูปดี เพราะคาดว่าไม่เคยคิด... ในขณะที่ผมกำลังคิดไม่ตกเกี่ยวกับอาหารการกิน ไอ้คนที่ผมไม่คิดว่ามันจะยอมปริปากพูดกับผมก็พูดขึ้น
“ไปกินสุกี้กันไหม”ผมยิ้มนิดๆ...ฟังชัดๆแบบนี้ ...เสียงไอ้เจมส์มันน่ารักดีว่ะ
“ไปดิ”ผมตอบเรียบๆ
หลังจากผมซื้อชาฟูจิแต่ไม่ได้ซื้อบุหรี่เพราะกูกลัวติดและไอ้เฟาซื้อแฟนต้าน้ำแดงเสร็จ เราห้าคนอันประกอบด้วยผม ไอ้เอม ไอ้โก้ อิเตี้ย และไอ้เจมส์ ก็เดินฝ่าฝูงชนเพื่อหาทางไปร้านสุกี้หน้าปากซอย พอถึงร้าน คนแม่งอย่างเยอะ(เพราะแม่งเป็นบุพเฟ่) แต่นั่นหาได้เป็นอุปสรรคไม่ ยืนกดดันแม่งสักพักก็ได้โต๊ะ
คิดดูสิครับ ชายฉกรรจ์ห้าคนที่กำลังหิวชิบหายอ่ะ...น่ากลัวขนาดไหน
.ผมกับไอ้โก้กำลังตักอาหาร ส่วนไอ้เจมส์กับอิเตี้ยนั้นไปกดน้ำ และไอ้เอมนั่งเฝ้าโต๊ะ แดกบุพเฟ่ทีไรผมรู้สึกว่าตัวเองกินไม่คุ้มตลอดเลยว่ะ ไม่ใช่กินน้อยไดเอตอะไรนะ คือกูกินแต่เห็ดแต่ผักไง แดกเป็นเข่ง กูก็ว่าไม่คุ้ม
“ไอ้บลู มึงมีแฟนยัง”ไอ้โก้ถามผม ในขณะที่มันกำลังสาระวนกับการตักปลาหมึก...ยี๋ หม่าหม้ากูบอกคลอเรทตอรอลมันสูงอ่ะ แดกแล้วอ้วน
“ไม่รู้ดิ”กูกวนตีนมั่ง กูจำได้ว่าตอนกูสูบบุหรี่อยู่ มึงกวนตีนกู “จะจีบกูรึไง”
“ถุย!! กูอ่ะไม่อย่างแน่นอน”มันพูด แล้วทำสะดีดสะดิ้งเหมือนสยองผมซะเต็มประดา “แต่คนอื่นอ่ะไม่แน่”พูดจบก็เดินหนีผมกลับโต๊ะเลย
อิฝั๊ด ทิ้งปริศนาไว้ให้กูสงสัยอีกแล้ว
ชีวิตกูจะซับซ้อนกว่าCSI ล่ะอิห่า
ผมหันกลับมาตักผักใส่ตะกร้าสีขาวในมือต่ออีกสักพัก ก็กลับไปที่โต๊ะ ไอ้เจมส์กับไอ้โก้ไปตักอาหารกันอีกรอบ ทำให้ตอนนี้เหลือแค่ผมกับไอ้เฟาสองคนเท่านั้น
“มึงว่าเจมส์เป็นไง”มันเปิดประเด็น
“สูงกว่ามึง”ผมพูดจบ อิเตี้ยก็ชูนิ้วกลางให้ผมทันที
“ค_ย วกเข้าประเด็นส่วนสูงกูตลอด กูสูงไม่ถึง170แล้วมันหนักหัวพ่อมึงรึไง”
“ไม่หนักหัวพ่อ แต่เมื่อยคอกูเวลาต้องก้มคุยกับมึง”ผมพูดแล้วก็เอาผักลงหม้อ
“กลับมาประเด็น มึงว่าเจมส์เป็นยังไง”โว๊ะ อะไรกับกูนักหนาเนี่ย
“ก็เงียบๆมั้ง แล้วก็เหมือนตอนนี้จะแอบเกลียดขี้หน้ากูด้วย”ผมบอกไอ้เฟาแล้วก็นั่งจ้องผักพลางภาวนาให้แม่งสุกเร็วๆ...กูหิว
“แล้วมึงว่ามันดูเป็นไง...รูปร่างหน้าตา”
“มันหน้าตาดีนะแต่เสือกไว้หนวด กูว่าไม่ค่อยเข้ากับมัน”คิดดูหน้าแม่งอย่างกับบอยแบนด์เกาหลี แต่พี่แกเสือกไว้หนวดซะครึ้มเชียว “แล้วก็เสียอย่างเสือกติดเตี้ยเหมือนมึง แต่ก็ดูสมส่วนกว่า เพราะมันก็ดูผอมๆไง ไม่ได้อ้วนลงพุงเป็นลูกขนุนอย่างมึง...เอ๊ะ รึมึงท้อง”แซวไปอีกนิด ไอ้เชี่ยเฟาก็แทบดิ้นพล่านด้วนความทุรนทุราย
“กูโป้ง!! ไม่คุยด้วยแล้ว”งอนกูให้ตลอดนะ
“โป้งเชี่ยไร กูไม่ใช่ไอ้เอมผัวมึงนะ กูไม่ง้อหรอก”พยายามพาดพิงถึงไอ้เชี่ยเอมที่จะหลับแหล่ไม่หลับแหล่คาหม้อสุกี้
แต่ยังไม่ทันที่ผมกับไอ้เฟาจะได้ทะเลาะกันไปมากกว่านี้ บุคคลผู้เป็นประเด็นก็กลับมา ก่อนแทรกตัวไปนั่งฝั่งตรงข้าม ไอ้เจมส์หันมาสบตาผมเล็กน้อย ก่อนจะหันไปคุยกับไอ้เฟานี่นั่งตรงกับมัน
“มึงส่งแบบยังเฟา”กูส่งแล้วครับ...อยากมีส่วนร่วม
“ส่งแล้ว ส่งพร้อมไอ้เชี่ยพวกนี้อ่ะ...แล้วมึงอ่ะ”ไอ้เจมส์ส่ายหน้าแบบเหนื่อยๆ “กูจะไปส่งวันนี้ แต่ไปไม่ทัน ห้องล็อคก่อน”
“ส่งพรุ่งนี้ก็ได้ อาจารย์ให้ยันวันศุกร์นี่”
จากนั้นมันพูดอะไรต่อผมก็ไม่ได้สนใจแล้ว เพราะเนื่องจากผักที่กูยัดลงหม้อไว้มันสุกแล้ว ได้แดกสักทีหลังจากที่กูรอมานาน นั่งเงียบๆคนเดียวก็เริ่มคิดถึงเรื่องเดิมๆ เฮ้อออ ถ้าคนเรากดลบความทรงจำได้เหมือนลบหนังโป๊ในคอมก็ดีเนอะ โลกนี้คงไม่มีคนทุกข์ใจ
ถึงจะทุกข์จะเจ็บจะนอยด์จะคิดถึงบ้าง แต่ผมก็เด็ดขาดกับความรู้สึกตัวเอง ถามว่ารักมันอยู่ไหม ตอบได้เลย ว่ารัก และไม่ได้น้อยไปกว่าเมื่อวานสักนิด แต่ก็เท่านั้น เพราะตอนนี้ผมกับมันไม่เกี่ยวข้องกันแล้ว ... เอาเหอะ คิดซะว่าอย่างน้อยผมก็เคยรักใครจริงๆ เพราะเล่นเจ็บขนาดนี้ แสดงว่ามันคือรักจริงๆ ไม่ใช่แค่หลงหรือชอบ
“ไอ้บลูมึงมีแฟนยัง”ไอ้โก้ดึงผมให้หลุดจากภวังค์ด้วยคำถามเดิมที่เคยถามไปแล้ว ผมส่ายหน้าเบาๆ แล้วแดกผักต่อ
“เพิ่งเลิก”ไอ้เฟาตอบก่อนจะทำหน้าแค้นๆ...อินยังกะอาม่ากูเวลาดูละคร
“อ้าว แดกเหล้ากันมะ”ไอ้โก้ชวน ผมก็ส่ายหัว “อย่าเครียดเว่ย หล่อๆแบบมึง แค่กระดิกตีนก็แห่มาหามึงเป็นโขลงเป็นฝูงแล้ว”
“อันนั้นกูรู้อยู่แล้วว่ะ”แล้วผมก็หัวเราะ ที่เหลือก็มองผมอย่างหมันไส้
กินเสร็จ อิ่มกันจนจุก เดินมายันหน้าเซเว่นก็ถึงเวลาอำลาไอ้โก้กับไอ้เจมส์ แต่ก่อนจะร้างลาห่างไกล ไอ้เหี้ยเตี้ยก็ปลุกปล้ำแย่งบีบีผมไป ก่อนไปขอพินไอ้เจมส์ที่เป็นมหาเศรษฐีที่มีทั้งบีบีและไอโฟน...โถ จะเอาไปขอพินบอกกูดีๆก็ได้สัส มาแย่งชิงจนกูนึกว่าจะเอาของกูไปขาย
ไอ้โก้โบกมือไล่ผมกับไอ้เฟา ก่อนจะเดินตามไอ้เจมส์ที่ไม่สั่งเสียสั่งลาอะไรไป
กลับมาห้องไอ้เอมเข้าไปอาบน้ำแล้วมาทิ้งตัวนอนบนเตียงทันที ส่วนผมก็อาบน้ำอีกรอบ แต่ผมใส่ชุดเดิมนะ แบบว่าประหยัด ผมเตรียมจะนอน แต่ไอ้เชี่ยเฟายังเล่นเกมส์อยู่ หยิบบีบีมากะจะตั้งนาฬิกาปลุก หน้าจอเตือนบีบีเอ็มก็เด้งขึ้นจากคนที่เครื่องผมได้แอดเป็นคนล่าสุด
‘ฝันดี’ผมอ่านแล้วยิ้มหน่อยๆ ... บางทีผมก็ไม่ค่อยเข้าใจมัน
‘ฝันดีครับ’ผมตอบกลับ เตรียมตัวนอน
ทั้งที่ส่งให้ไอ้อีกคน แต่ทำไมในใจผมถึงมีภาพของอีกคนวะ
ติ้ง!
แต่ยังไม่ทันที่ผมจะได้ข่มตาหลับขับตานอน บีบีผมก็ดังอีกครั้ง...ใครวะ
แต่เมื่อเห็นชื่อคนส่งผมก็ถึงกับต้องเบิกเนตรโพลง...เป็นไง กูใช้ศัพท์ยากด้วย
‘พรุ่งนี้บลูว่างไหม...’ผมช่างใจเล็กน้อย...บางทีหลินอาจรู้ว่าทำไมเฮียถึงดร๊อป
‘ว่างตั้งแต่ตอนบ่ายน่ะ”ผมพิมพ์กลับไป
‘งั้นเดี๋ยวหลินไปหาบลูนะ...เจอกันที่ร้านกาแฟหน้าม.นะ...หลินจะเอาของฝากไปให้”แล้วก็จบด้วยการส่งอิโมติคอนยิ้มมาให้ผม
‘โอเค...บลูนอนก่อนนะ...ฝันดีครับ”
“ฝันดีค่ะ”
บางทีก็รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพวกขี้เสือกนะ...หลินมันหายไปไหนมาเป็นเดือนวะ
แล้วไอ้เฮีย...มึงไปไหนของมึง
แม่งน่าสงสัยเนอะ พออีกคนไปอีกคนก็กลับมา...พวกมึงเล่นอะไรกัน
------
รู้สึกช่วงนี้ชีวิตไม่ปลอดภัยเลยค่ะ
การทำร้ายคนสวยมันเป็นบาปนะเฮ้ย
เฮียใกล้คัมแบล็คล่ะค่ะ
(กลัวโดนฆ่า รีบเอาเฮียกลับมาดีกว่า
)
ช่วยกันด้วยน๊า
ตอบคอนเมนต์หรรษา
อยากกินไข่พะโล้ โปะ
แจกกระดาษทิชชู่ค่ะ
thanza1970
พี่คะ การทำร้ายคนสวยมันเป็นบาปนะคะ
กร๊ากกกกกกกก
ReiSei
ใช่แล้วค่ะ เฮียน้อยจายยยยย
ทุกคนเห่อเจมส์
เดี๋ยวจะได้รู้ความจริงแล้วค่ะ
raluf
อยากบอกว่าเมื่วานอ่านความเห็นนี้ ฮาลั่นบ้านเลยค่ะ...คิดได้งายยยย
honeyhoon
อย่าเอาหัวโขกกำแพงเลยนะคะ สงสารกำแพง เอ๊ยไม่ใช่ เป็นห่วงสุขภาพค่ะ
fonny1987
เอาน่า บลูมันมาโซค่ะ มันชอบความเจ็บปวด
full69
loveyous
เฮียมาอยู่กะเขียดเองค่ะ เฮียงอน เพราะทุกคนเห่อเจมส์
black-egoistic
หลอกเพราะรักไงจ๊ะ
ปินไม่รู้แต่ไม่ยอมบอกค่ะ ส่วนที่เฮียหนีไปเดาถูกแล้ว ใช่เซ่ รุมประณามกันกันอ่า
ที่รักของเขียดศรีกำลังกลับมาแล้วค่ะ
^^KENTA^^
ไปอยู่กับคุณเขียดค่ะ
rije
เฮียงอนน่ะเซะค่ะ
ทุกคนเห่อเจมส์ โถ เฮียของเขียด
Lily teddy
เจมส์ไม่ได้เป็นนายเอกจากเรื่องไหนจ้า
ส่วนเฮีย เหตุผลจะน่าให้อภัยไหม ก็ต้องดูดุลพินิจของแต่ละคนเน้อ
ดีมากเค๊อะ เชียร์เฮียเหมือนคุณเขียด
ทำไมชอบพูดความจริงจังคะ จุบุ
mild-dy
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก การทำร้ายคนสวยมันเป็นบาปนะเฮ้ย
ยิ่งสวยมากแบบเขียดศรียิ่งบาปหนักนะ
honey honey drop
ให้มันน่าสงสารบ้างแอ้ม มันน่าหมันไส้มานาน
comkacom
นี่ก็เปิดตัวมาซะsmเชียว
เฮียมันจะเอาเวลาที่ไหนไปทำใครท้องเค้อออออ
kongxinya
เจ้อเดาถูกตรงคำว่าครอบครัวนะคะ
กอดรัดจับเหวี่ยงๆๆๆๆๆๆ เจ้ซินคนจ๊วยเช่นกันค่ะ
หนูก็ทำไม่ขึ้นค่ะ
แต่งานหนูมันไม่อิงกับเนื้อหาสอบนี่จิ มันเบียดเบียนเวลาอ่านหนังสืออ่ะ
แต่หนูชักชินแล้วอ่ะค่ะ
haru1111
เฮียจะเอาเวลาที่ไหนไปทำใครท้องอ่ะจ๊ะ ก่อนหน้านี้มันก็จิ๊จ๊ะกะเมียมันตลอด
แมวเหมียว
โอ๋เอ๋ๆ คุณเขียดจะเลิกใจร้ายล่ะนะ
ตบอิเฮียเรอะค่ะ คิดใหม่อีกรอบเถอะค่ะ
เป็นห่วงสุขภาพแมวเหมียว
nutty
มันรีดออกมาจากเซลล์สมองได้แค่นี้อ่ะนัตตี้
@Lucifer_Prince@
เรียกหาหลิน หลินมาเลย
พี่บอกเฮียให้แล้วนะคะ เฮียฝากบอกว่าเฮียจะกลับมา
ขอบคุณจ้า
-Otto-
ได้ไง เจมส์นี่ของคุณเขียดนะ
nokkaling
เป็นปั๊วอิบลูค่ะ(วิ่งหลบตรีน)
suck_love
อิน้องปินมันอยากเป็นพระลอค่ะ เก็บทั้งพระเพื่อนพระแพง
ขอบคุณนะคะ
หัวข้อ: Crafty Guy :เมียข้าใครอย่าเตะ - ขายของง่ะ- 5.8.15 (อ่าน 762776 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก