Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐  (อ่าน 580899 ครั้ง)

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
เสือตอนเด็กนี่น่าเอ็นดูนะ พอโตมานี่มันไม่ใช่อ่ะ  :hao4:

ออฟไลน์ iammz

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2681
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +292/-6
เวอร์ชั่นเสือเป็นเด็ก อิอิ

ขอบคุณนะคะ
รออ่านเสมอ^^

ออฟไลน์ fc_fic

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2590
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-7

ออฟไลน์ nanami253

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 30
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
คนเขียนกลับมาแล้ว เย้เย้ :z3: :z3: :z3:

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
เสือตอนเด็กน่ารักดี

ออฟไลน์ ~l3aml3ery~

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 679
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +39/-0
กลับมาแล้ว ๔๐% ก็ยังดี :oni2:

จะเสือเวอร์ชั่นไหนก็เท่จริงๆ
หมอมะรุมก็น่ารักตลอด :man1:

+๑
+เป็ด
 o13

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
ตอนพิเศษแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบนะ

ออฟไลน์ moodyfairy

  • สวย อร่อย ย่อยง่าย :)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
กลับ มา แล้วววววววววว :hao7: :hao7:
คิดถึงมากกเล้ยยยยยยบบยบย

เวอร์ชั่นนี้น้่ารักอ่าาาา รอจ้าาาาา ><

ออฟไลน์ wiwari

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 420
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +93/-1
แบบนี้ก็น่ารักดี :mew1: อร๊ายคิดถึงหมอมะรุมสุดที่รัก :กอด1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ TanyaPuech

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4341
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +531/-23
เสือเด็กน้อยน่ากิน

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
น่ารักไปอีกแบบนะ

ออฟไลน์ mur@s@ki

  • อยากรัก..แต่ใจไม่กล้า
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-5
เสือเป็นเด็กแสบแล้วสดใสดี
ดูน่า :z6: น้อยกว่าปกติตั้งเยอะ 555555555555555555555555



 :กอด1:

ออฟไลน์ jaja-jj

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 547
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-3
อยากเห็นพี่หมอคีย์. กับน้องออยอ้ะ!

ออยตอนอายุสิบเศษๆต้องน่ารักแน่ๆเลย. อิอิ

ออฟไลน์ keinoo

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 328
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-0
เกิดความสงสัยว่าเด็กจะกินหมอ...

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80
แหมเสือตอนเด็กนี่น่ารักจิงๆ

ออฟไลน์ SoN

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2965
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +123/-15

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
ดีใจด้วยฮะเสร็จงานแล้ว
เสือ มะรุมกำลังสนุกเลย
ตอนนี้กำลังสงสัยว่าออยจะคู่กับใครแน่
รอภาคปกติอยู่นะฮะ ขอบคุณคร้าบบบบ

ออฟไลน์ t2007

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2400
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +135/-5
แง๊ง แง๊ง  หมอมะรุมเสน่ห์แร็งส์

ออฟไลน์ Eliz

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 62
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-1
อยากบอกว่าดีใจมั่กๆๆๆๆ ที่เห็นมาต่อนะคะ  รอตลอดเลย ตอนแรกเห็นเป็นตอนพิเศษนึกว่าจะได้อ่านอาออยกับหมอคีย์ที่หนีหายไปด้วยกันจากตอนที่แล้ว แต่มาเป็นตอนนี้ก็สนุกค่ะ ตอนนี้นายเสืออายุน้อยกว่าหมอมะรุม แต่แววแสบนี่ออกแต่เด็กเลย

รอส่วนที่เหลือนะคะ อยากรู้ว่าเสือน้อยจะทำยังไงกับพี่หมอมะรุม อิ อิ  :ling1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ ๐๐ตะวัน๐๐

  • ๐๐๐ลูกตาล๐๐๐
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1104
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-3
เสือเวอร์ชั่นนี้น่ารักอ่ะ

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
ตอนพิเศษ....ต่อ


ศีรษะทุยสวยขยับหาไออุ่นที่แถวขมับมากขึ้น มุมปากหยักกระตุกเล็กน้อยมองดูคล้ายกับกำลังอมยิ้มอยู่ มือข้างซ้ายยกขึ้นควานหาความอบอุ่นแสนสบายพอคว้าได้ก็ซุกหน้าลงแผ่นอกที่เริ่มหน้าสะท้อนตามลมหายใจ เปลือกตาหนาปิดทาบทับดวงตาใหญ่คมคายแพขนตาหนาจนน่าอิจฉา

    วรทย์ถอนหายใจแผ่วเบา เสือหลับไปแล้วซ้ำยังหลับลึกอีกด้วยมือบางดึงออกจากใบหน้าที่กดทับลงมา เสือในตอนหลับดูไร้เดียงสาและอ่อนเยาว์สมเป็นเด็กชายอายุแค่สิบสี่ปี ร่างโปร่งบางถอยกลับไปนั่งบนเก้าอี้ว่างไม่ห่างจากเตียงนัก ดวงตากลมหวานมองร่างที่กำลังเจริญเติบโต ไล่เลยลงมาถึงท่อนขาข้างขวาที่อยู่ในเฝือกอ่อน อาการของเสือไม่หนักมากกอปรกับอยู่ในวัยเด็กใช้เวลาไม่นานเสือก็จะหายกลับไปวิ่งเตะฟุตบอลที่ชอบได้ เขาวางหนังสือสตาร์ซ็อกเกอร์วางไว้ที่เตียงติดกับหมอนที่เสือหนุนนอน ฉบับล่าสุดหน้าปกเวน รูนีย์ ที่เสือชอบ เมื่อตอนกลางวันเขาขับรถออกไปซื้อด้วยตัวเอง และเพราะไม่รู้ว่าเจ้าเด็กหัวเกรียนคนนี้ชอบอะไรเลยได้แค่หนังสือมาเล่มเดียว

   ทั้งที่พร่ำบอกตัวเองเป็นร้อยรอบว่าไม่ควรคิดอะไรเกินเลยกับเด็กชายมากกว่าไปคนไข้กับหมอ ทว่าพอหลับตาลงทีไรเขาก็เห็นใบหน้าคมคร้ามและดวงตาคมที่มองมาที่เขา มันจริงใจไร้การเสแสร้ง ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาชอบประกายสดใสในยามที่เจ้าตัวพูดในสิ่งที่รัก

    เสียงเตือนจากโปรแกรมอะไรสักอย่างในโทรศัพท์ของเสือดังขึ้น ไม่ใช่แค่ครั้งเดียวแต่ดังถี่จนคนหลับเริ่มขยับตัวหัวคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันน้อยๆ เจ้าเครื่องมือก่อกวนอยู่ติดกับหมอนที่เสือนอน ถ้าหากคุณภาวิตายังอยู่เขาคงให้หล่อนช่วยจัดการให้แต่เพราะหล่อนกลับไปตั้งแต่สามทุ่มในห้องจึงเหลือแค่เขากับเสือเท่านั้น คุณหมอตัวเล็กถือวิสาสะเอื้อมมือไปหยิบเอาโทรศัพท์ที่ทั้งส่งเสียงและส่งแสงสว่างวาบเป็นระยะๆ แต่เพียงแค่ปลายนิ้วแตะโดนตัวเครื่อง ข้อมือของเขาก็ถูกคว้าไว้เสียก่อน

   “พี่มาแล้วหรือครับ”

   ตาคมเปิดขึ้น แววในตาสะท้อนกับแสงไฟของหน้าจอโทรศัพท์ทำให้เกิดเงาประหลาดในดวงตาคมกริบ เสือไม่ได้ออกแรงบีบมากนักแต่ไออุ่นที่ปลายนิ้วก็วิ่งปราดเข้ามาเลือด แก้มของเขาร้อนเห่อหัวใจเต้นผิดจังหวะอีกครั้ง เขากำลังอ่อนไหว

    “อืม เสือนอนต่อเถอะเดี๋ยวพี่ปิดโทรศัพท์ให้”

   “ผมนอนเยอะแล้ว” เสือขยับตัว ยักแย่ยักยันด้วยท่าทางทุลักทุเล ร้อนถึงคุณหมอที่ต้องเข้ามาช่วยประคอง มือเล็กยึดต้นแขนแข็งแรงแน่นแล้วดึงให้หลังของเสือได้พิงกับหมอนที่เขาจับตั้งขึ้น “พี่ไปไหนมาผมรอพี่ตั้งนาน”

   แววตาเสือตัดพ้อ มือยังกำข้อมือเขาไม่ปล่อย นิ้วของเสือยาวเลยกำได้รอบ คุณหมอหนุ่มอึดอัดรู้สึกว่าตัวเองเหมือนทำผิดแล้วโดนจับได้

   “พี่เห็นว่าเรามีแขกสำคัญพี่ก็เลยไม่อยากเข้ามาขัดจังหวะ”

   “ขัดไปแล้วล่ะ” เสือยิ้มมุมปาก

   “พี่ขอโทษ” คนโตกว่าเอ่ยขอโทษ รับรู้ถึงปลายนิ้วอุ่นที่เกลี่ยไล้แถวข้อมือรู้ว่าไม่ถูกต้องแต่ก็ยากที่จะดึงออก ไม่ใช่เพราะเสือออกแรงเยอะแต่เขาอ่อนแรงเกินกว่าจะดึงกลับต่างหาก
 
   ริมฝีปากเข้มทว่าหยักสวยได้รูปยกยิ้ม ดวงตาคมเป็นประกายเหลือบไปยังหนังสือที่ยังวางอยู่ที่เดิม “พี่ซื้อมาให้ผมหรือ เล่มนี้วางแผงเมื่อวาน”

   “อืม เห็นว่าชอบฟุตบอล”

   “พี่ใจดีจัง” เสือบอก ปล่อยมือจากข้อมือเล็กของคนอายุมากกว่าตั้งใจเปิดหนังสือเล่มโปรดแถมหน้าปกยังเป็นนักฟุตบอลในดวงใจอีก

    วรทย์ถอยห่างออกมา ไออุ่นที่รอบข้อมือยังไม่จางหายไปไหนเขาซุกมือทั้งสองลงในกระเป๋าเสื้อกาวน์ตัวยาว หัวใจเต้นตูมตามนึกรังเกียจตัวเองที่ทำตัวเหมือนสาวแรกรุ่นที่ได้เจอชายหนุ่มที่ตนพึงปรารถนา วรทย์ย้ำกับตัวเองเป็นรอบที่สิบว่าที่ทำให้เขาใจเต้นแรงเป็นเด็กผู้ชาย ไร้ซึ่งความเหมาะสมในทุกด้าน เสือไม่ใช่เกย์ซ้ำยังมีคนรักแล้วอีกด้วย

   “พี่จะไปไหนหรือ”

    เสือร้องถามทันทีที่เขาเบี่ยงปลายเท้าหมายจะออกจากห้อง ใบหน้าคมสันเงยจากหนังสือดวงตาเว้าวอนอย่างน่าประหลาด

    “พี่จะไปทำงาน เสือก็อย่าอ่านหนังสือให้ดึกนัก ไว้พรุ่งนี้เช้าพี่จะมาหาใหม่”

   “พี่ไม่ไปไม่ได้หรือ” เสืออ้อน วางหนังสือเล่มโปรดลง “ผมไม่อยากนอนคนเดียว กลัวผี”

   คุณหมอตัวเล็กระบายยิ้ม “ที่นี่มีผีที่ไหนกัน”

   “แต่ผมกลัว กลัวจริงๆ นะ”

   “เมื่อคืนก็นอนคนเดียว ยังจะกลัวอีก”

    “เมื่อคืนมันหลับลึก แต่คืนนี้พี่หมอมากวนผม แล้วผมจะนอนหลับต่อได้ยังไงล่ะ ไม่รู้ล่ะพี่หมอต้องอยู่เป็นผมหรือไม่ก็นอนเป็นเพื่อนผม” เสือพูดเอาแต่ใจ ไม่สนใจสักนิดว่าอีกฝ่ายจะลำบากใจแค่ไหน

    ทั้งที่สมองสั่งให้ปฏิเสธแต่เขากลับเปล่งคำพูดออกมาไม่ได้ ร่างกายขยับไปตามแรงขับเคลื่อนของหัวใจ ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากลับมายืนชิดเตียงตั้งแต่เมื่อไร รู้ตัวอีกทีก็โดนคว้าข้อมือไว้อีกครั้ง เลือดในกายร้อนขึ้นอีกหลายองศาสูบฉีดขึ้นสู่พวงแก้ม วรทย์ไม่รู้ตัวหรอกว่าแก้มตัวเองแดงปลั่งแค่ไหน

   เสือมองพวงแก้มเนียนที่ซับสีเรื่อขึ้นเรื่อยๆ อยากจะลองจับดูสักครั้งว่ามันจะนุ่มมือแค่ไหนแต่ก็กลัวว่าพี่หมอจะตกใจ แค่เขาจับมือไว้เฉยๆ พี่หมอยังหน้าแดงขนาดนี้ เสือประหลาดใจกับความรู้สึกของตัวเองทั้งที่พี่หมอมะรุมเป็นผู้ชายแต่เขากลับอยากจับอยากสัมผัส ตัวพี่หมอหอมเหมือนขนมมันมักลอยจากตัวพี่หมอทำให้ใจเสือเต้นผิดจังหวะ เสืออดคิดไม่ได้ว่าพี่หมอเหมือนขนมปังไส้ครีม ทั้งหอมทั้งหวานและนุ่มละมุน เสือเผลอกลืนน้ำลายความจริงพี่หมอมะรุมน่ากินกว่าขนมพวกนั้นเสียอีก

   “พี่นอนกับผมได้ไหม”

   “ห๊ะ! เสือว่าอะไรนะ” ดวงตากลมหวานเหมือนกวางน้อยเบิกกว้าง สีหน้ายามตกใจของพี่หมอน่าเอ็นดูกว่าตอนที่ปารินเขินเขาเสียอีก

   “ผมหมายความว่าพี่หมอนอนเป็นเพื่อนผมได้ไหม”

   มือข้างที่ยังเป็นอิสระเผลอยกขึ้นเกาท้ายทอยแก้เขินเพราะดันคิดเกินไปถึงไหนต่อไหน ตากลมเสมองไปที่โซฟาตัวยาวแทน โรงพยาบาลขนาดกลางไม่มีเตียงพิเศษให้กับญาติผู้ป่วยมีแค่โซฟาเก่าๆ แข็งๆ เท่านั้น

   “เดี๋ยวพี่ไปนั่งที่โซฟาจนกว่าเสือจะหลับก็แล้วกันนะ”

   ทว่าเสือสั่นหน้าปฏิเสธ กระชับมือแน่นกว่าเดิม “นอนบนเตียงนี่แหละ เผื่อผีมาผมจะได้เรียกพี่ได้ทันไปนอนตรงนั้นมันไกลเกินไป”

   “เตียงเล็กนิดเดียวเองจะนอนได้ยังไง”

   “เดี๋ยวผมขยับให้”

   ไม่แค่พูดเปล่าคนเจ็บขายังขยับตัวไปทางซ้ายอีกนิดเปิดพื้นที่ว่างที่เหลืออีกนิดหน่อยแต่ก็พอสำหรับผู้ชายตัวเล็ก วรทย์ประเมินขนาดลำตัวของตัวเอง ถ้าเบียดๆ กันหน่อยก็พอไหว แต่มันใช่เรื่องดีเสียที่ไหนที่คุณหมอจะขึ้นไปนอนกับคนไข้ แม้ว่าคนไข้คนนี้จะช่างอ้อนเหลือเกินก็ตาม ตาของเสืออ่อนเชื่อมลงนิ้วที่กุมรอบข้อมือเริ่มไม่อยู่สุขมันเคลื่อนไหวไล้ไปมาอยู่หลังมือเลยขึ้นไปบนท่อนแขน

   “พี่ว่าพี่นั่งเป็นเพื่อนดีกว่า”

   “อื้อ ไม่เอา” เสือส่ายหน้าดื้อดึง และก่อนจะได้ทันตั้งตัวแรงดึงมหาศาลก็กระตุกมือเขาจนเสียหลักล้มเกยบนแผ่นอกที่กำลังขยายกว้าง

   ใบหน้าขาวเนียนของคุณหมอนุ่มซุกซบบนอกแข็งนั่นพอดีราวกับจับวาง ดวงตากลมช้อนมองลูกคางที่เริ่มมีขนแข็งทะลุผิวสีเข้มออกมา วรทย์ตั้งสติหมายจะขืนกายออกแต่อีกฝ่ายไวกว่าตวัดมือโอบรอบลำตัวกักเอาไว้เสียก่อน

   “สะ..เสือ ปล่อยพี่ก่อน พี่หายใจไม่ออก”

   “ตัวพี่หอมมาก เหมือนขนมเลย ผมชอบกินขนมมากที่สุด ยิ่งหวานๆ ยิ่งชอบใหญ่”

   หน้าเขาร้อนเห่อจนมันจะระเบิดเสียให้ได้กับถ้อยคำที่แสดงความรู้สึกออกมาโต้งๆ เขาได้ยินเสียงสูดหายใจจากเจ้าของแผ่นอก ใจเต้นไหวระรัวคล้ายจะหลุดจากขั้วให้ได้ เขาอ่อนไหวมากเกินไปไม่ใช่แค่อ่อนไหวแต่กำลังอ่อนแออีกด้วยแค่อ้อมกอดจากเด็กหนุ่มเขายังผละออกมาไม่ได้ปล่อยให้อีกฝ่ายกอดไว้อย่างนั้น หรือว่าอันที่จริงเขาไม่อยากห่างจากไออุ่นที่โอบรอบร่างกันแน่

   เสือรู้สึกถึงเส้นความอดทนที่เริ่มจะบางลงทุกที พี่หมอมะรุมตัวหอมเหมือนเพิ่งอบเสร็จตัวนุ่มยิ่งกว่าตุ๊กตา ผมสีเข้มก็หอมเหมือนดอกไม้ ขนาดตัวที่ไม่ทิ้งห่างกันมากทำให้เขากอดได้พอดีชอบแก้มนุ่มนิ่มที่ทับบนหน้าอกตัวเอง ถึงจะไม่ได้กล้าจับแต่ก็ได้สัมผัสแล้ว ตากลมๆ มองเขาแต่เพียงแค่ประเดี๋ยวเดียวมันก็หลุบต่ำลง ใจเด็กหนุ่มอดลิงโลดไม่ได้ถ้าหากรังเกียจกันพี่หมอคงผละออกไปแล้วแต่นี่พี่ยังซบหน้าลงกับอกเขาอยู่ ท้องไส้บิดเกลียวทั้งตื่นเต้นทั้งยินดี เขาอยากให้พี่หมอขึ้นมานอนทับทั้งตัวด้วยซ้ำ แต่ติดตรงที่ยังเจ็บขาขยับไปไหนไม่ได้

   “พี่หมอครับ”

   “หืม” เสียงหวานต่ำขานรับ แค่นั้นหัวใจของเด็กหนุ่มก็สั่นระรัว พี่หมอมะรุมเสียงเพราะเหลือเกิน

    “ผมว่าเรานอนได้นะ พี่ตัวเล็กนิดเดียวเอง เล็กกว่าผมอีก”

   “ตะ..แต่”

   “นะครับ ผมกลัวผีจริงๆ พี่จะใจร้ายกับผมได้ลงคอหรือ”

   เสือไม่รู้ว่าไปเอาวิธีอ้อนแบบนี้มาจากไหน คงติดมาจากเด็กสาวๆ ที่มักจะใช้กิริยาเช่นนี้กับเขากระมัง เสืออมยิ้มไม่รู้มันได้ผลหรือเปล่าแต่พี่หมอตัวหอมก็ไม่แย้งอะไรอีก ขยับตัวน้อยๆ ก่อนจะบอกให้เขาได้ยิ้มกว้าง

   “ขยับอีกนิดได้ไหม มันขึ้นลำบาก”

   ไม่มีการปฏิเสธเสือเลื่อนตัวไปทางซ้ายอีกนิด คลายมือจากแผ่นหลังเล็กคอยให้อีกคนลงมาเบียดตัวนอนด้วยกัน ใครจะว่าเสือเป็นลูกแหง่ร้องหาคนนอนด้วยก็ช่าง ในเมื่อเพื่อนร่วมเตียวเป็นพี่หมอหน้าขาวตัวหอมผิวนุ่มแก้มใสคนนี้เขายอมให้ไอ้ดินเอาไปล้อที่โรงเรียนด้วยซ้ำ แต่ถ้ามันเป็นพี่หมอมะรุมของเขารับรองมันต้องอิจฉาเขาแน่นอน

   ร่างขาวค่อยๆ ทอดกายลงนอนบนพื้นที่ว่าง ไออุ่นเจ้าของเตียงยังติดอยู่ วรทย์พลิกตัวนอนตะแคง จะหันหลังให้ก็กระไรจึงจำเป็นต้องหันหน้าให้ เสือหันหน้ามองเพราะนอนท่าเดียวกันไม่ได้ ตาคมเป็นประกายวูบวาบ ขยับอีกนิดจนหัวไหล่ชนกัน ศีรษะทุยสวยและผมเกรียนๆ ซุกหัวไหล่เล็กกว่าตัวเองเล็กน้อย

   “ตัวพี่นุ่มจังเลย”

   วรทย์ไม่พูดอะไร ปล่อยให้หัวเกรียนซุกบนไหล่ตัวเองอยู่อย่างนั้น เขารู้ว่าเสือยังไม่หลับเพราะจังหวะลมหายใจไม่สม่ำเสมอ เขาเองก็เหมือนกันด้วยภาวะหัวใจไม่ปกติจึงไมอาจข่มใจให้หลับลงได้

    “พี่ยังไม่หลับใช่ไหม”

    เสือถามเสียงเบาแหบพร่าพิกล ขนอ่อนในกายลุกเพราะถูกลมหายใจอุ่นร้อนเป่าโดนผิวแถวคอ เสือเคลื่อนตัวเข้ามาชิดมากกว่าเดิม

    “อืม” เขาขานรับ เสือจะรู้ไหมว่าเขานอนตัวแข็งไม่เป็นธรรมชาติเอาซะเลย

   “พี่ว่าผมจะเก่งเท่าเวน รูนีย์ ไหม”

   “หืม” คุณหมอตาหวานเหลือบมองเส้นผมสั้นติดหนังหัวของเจ้าเด็กช่างสงสัย คนอ่อนเรื่องฟุตบอลเริ่มจะอึดอัด เพิ่งจะสนใจฟุตบอลเมื่อวานนี้เอง ส่วนเวน รูนีย์ทีว่าก็เพิ่งเคยเห็น หรือจะเอาให้ถูกต้องเขาไม่เคยดูฟุตบอลเลยสักแมทช์ ที่สำคัญเขายังไม่เคยเห็นฝีเท้าของเสือเลยเดาไม่ถูกว่าเจ้าหัวเกรียนจอมอ้อนคนนี้จะเก่งเท่านักฟุตบอลระดับโลกได้หรือเปล่า แต่จะให้พูดความจริงก็กลัวโดนจับได้ว่าที่ทำเป็นสนใจฟุตบอลเพราะเขาทำความใกล้ชิดกับคนไข้ให้มากขึ้นเพื่อการรักษา “เท่ามั้ง ถามทำไมล่ะ”

   “พี่โกหก” เสือบอก ใบหน้าคมคร้ามที่ส่อแววหล่อเหลาเงยขึ้น ปลายจมูกอยู่ห่างขากรรไกรแค่นิ้วเดียว “ผมต้องเก่งกว่าซิ ผมน่ะต้องตัวสูงกว่าเวน รูนีย์แน่นอน ดูตอนนี้ซิ ผมเพิ่งสิบสี่แต่จะสูงแซงหน้าพี่แล้ว”

   “ไอ้เด็กบ้า” วรทย์เอ็ดเบาๆ แต่ไม่ได้โกรธจริงจัง ชินเสียแล้วกับเรื่องส่วนสูงที่ติดตัวมาน้อยเพราะดันได้ยีนส์มารดามามากกว่าบิดา ทั้งรูปร่างหน้าตาและผิวพรรณเลยเหมือนแม่แทบทั้งหมดคงมีแต่เพศกระมังที่ได้มาจากบิดา

    เสือหัวเราะคิกคัก ขยับตัวเข้าชิดมากขึ้น “หนาวเนอะ”

    “อืม”

   ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้งมีเพียงแค่เสียงลมหายใจที่ดังสลับกันเท่านั้น แต่หูของวรทย์กลับดีกว่านั้นเขาได้ยินไปถึงเสียงจังหวะหัวใจไม่ใช่แค่ของตัวเองแต่ของคนที่นอนเบียดอยู่ด้วย ไม่รู้ว่าคิดไปเองหรือเปล่ามันคล้ายกับว่าเต้นไปพร้อมกันและเป็นจังหวะเดียวกัน เขานอนฟังเสียงหัวใจตัวเองสลับกับของคนไข้ รู้ว่าเสือยังไม่หลับเพราะหัวใจเต้นแรงและเร็วไม่แพ้เขา

   “ผมหอมแก้มพี่ได้ไหม”

   “หืม? ว่าไงนะ”

   ไม่รอให้เขาได้ตอบคำถาม จมูกโด่งยื่นขึ้นแล้วกดที่แก้มทันควัน เด็กหนุ่มซุกหน้าลงที่เดิมเมื่อได้ทำในสิ่งที่ปรารถนา

(มีต่อ)

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
ตากลมเบิกโพลงก่อนจะหลุบต่ำมองศีรษะทุยที่เกยบนหัวไหล่ ใจเขาหยุดเต้นไปชั่วขณะก่อนที่เต้นโครมครามราวกับจะหลุดจากขั้วเสียให้ได้ ‘เขาโดนหอมแก้ม’ รอยสัมผัสยังติดที่ผิวแก้ม วรทย์ไม่รู้หรอกว่าหน้าตัวเองแดงแค่ไหนแต่เสือทำให้เขากลายเป็นสาวน้อยไปแล้ว

    “แก้มพี่หอมจัง ตัวพี่ก็หอมด้วย” เสือพึมพำอยู่ที่หัวไหล่ หัวเกรียนๆ ขยับเข้าชิดกว่าเดิม

   “เสือ”

   ไม่มีเสียงตอบรับ มีแค่เสียงหัวใจสองดวงที่ดังแข่งกัน มืออุ่นกร้านสอดเข้าระหว่างนิ้วเกี่ยวกระชับเข้ามา ปลายนิ้วเรียวนุ่มบีบกลับขนาดมือที่ยังไม่ต่างกันมากถ่ายทอดความรู้สึกที่ตรงกันให้ต่างฝ่ายได้รับรู้…

………………………….


    “เฮ้อ”

   คาร์บอนไดซอกไซด์จากปอดถูกระบายทิ้งครั้งแล้วครั้งเล่า เขารู้ว่าพยาบาลเอ๋หันมามองด้วยความสงสัยหลายครั้งแต่แกล้งทำเป็นไม่เห็น เลือกที่เบือนหน้าหันมองออกไปนอกหน้าต่างแทน

   ทัศนียภาพเดิมๆ ที่เห็นมาจนชินตา เกือบปีแล้วที่มาทำงานที่นี่ แต่ละวันผ่านไปอย่างน่าเบื่อหน่ายจนกระทั่งเมื่อไม่นานมานี้ใครบางคนเข้ามาเติมเต็มโลกสีเทาทึมๆ ของเขาให้น่าสนใจมากขึ้น แต่ก็เพียงชั่วประเดี๋ยวเดียวใครคนนั้นหายไปราวกับใบไม้ถูกลมพัดแล้วหายไปพร้อมกับสายลม

   ดวงตากลมหวานทอดมองไปยังทิวเขาที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตร เดาเอาว่ามันเป็นที่ตั้งของไร่เคียงฟ้าสถานที่เด็กคนนั้นพักอาศัยตามที่ได้ยินมา เสือกลับไปพักผ่อนที่ได้บ้านได้สองอาทิตย์แล้วหลังจากคืนที่เขาเผลอตัวเผลอใจยอมให้เด็กหัวเกรียนตัวดำหอมแก้มและนอนกอดไปตลอดคืน วันรุ่งขึ้นเสือก็ขอกลับบ้านท่ามกลางความประหลาดใจของเขาแต่เพราะสุขภาพของเสือดีจนค้านไม่ได้เขาเลยจำใจต้องยอมให้เด็กหนุ่มกลับบ้านไป ผ่านไปสองสัปดาห์ไร้วี่แววว่าเด็กคนที่ขโมยหอมแก้มเขาจะติดต่อมา เสือทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าบางทีเรื่องคืนนั้นอาจจะเป็นแค่ความฝันที่เขาวาดขึ้นเอง

   คุณหมอตัวเล็กถอนใจทิ้งอีกครั้ง ดวงตาเหม่อลอยไร้จุดหมาย ในใจโหวงวูบและว่างเปล่า ไม่ปฏิเสธสักนิดหรอกว่าเขากำลังคิดถึงคนไข้ของตัวเอง ยอมรับทั้งที่ผิดทั้งศีลธรรม จริยธรรมและจรรยาบรรณ แต่เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันได้เสียที่ไหน ถ้าทำได้เขาคงไม่มานั่งคิดถึงหัวเกรียนๆ ที่ซบหัวไหล่อยู่อย่างนี้หรอก

   “หมอคะ หมอ หมอมะรุม!”

   เสียงพยาบาลเอ๋ดังจนเขาสะดุ้งหลุดจากภวังค์ ดวงหน้าติดหวานของคุณหมอหนุ่มผินกลับมามองพยาบาลสาวที่ทำหน้าปั้นยากอยู่ไม่ห่างนัก

   “ครับพี่เอ๋”

   “ใจลอยไปถึงไหนแล้ว” พยาบาลเอ๋พูดยิ้มๆ ก่อนจะเปิดประตูรับคนไข้ที่รอคิวอยู่ “นายพศิน…”

   เขาไม่ได้ตั้งใจฟังว่าคนไข้ที่กำลังจะเข้ามาชื่ออะไร เปิดดูประวัติคร่าวๆ แต่ก็สะดุดกับชื่อและประวัติการรักษา ชื่อเหมือนกับคนที่เขาคิดถึง แต่ติดตรงที่ใครคนนั้นยังเป็นเด็กชายอยู่แต่คนที่พยาบาลเอ๋เรียกเป็นนายแล้ว วรทย์สั่นหัวเบาๆ พลางยิ้มให้กับความคิดบ้าบอของตัวเองก็แค่บังเอิญชื่อเหมือนเท่านั้น ป่านนี้เจ้าเด็กคนนั้นมันลืมพี่หมอคนนี้ไปแล้ว

   “สวัสดีครับคุณพศิน…”

   เพียงแค่เงยหน้าขึ้นมองคนไข้ที่ชื่อเหมือนกับเด็กหัวเกรียน หัวใจเขาก็หยุดเต้นลมหายใจสะดุดลง ริมฝีปากสีสวยเผยอค้าง นายพศินไม่เพียงแค่ชื่อเหมือนแต่ทุกอย่างที่เขาเห็นยังเหมือนกับเด็กชายพศินอีกด้วย ริมฝีปากหยักสวยสีเข้มคลี่บางเบา ดวงตาคมจัดมองมาที่เขามือกร้านที่จับกันคืนนั้นสอดลงในกระเป๋ากางเกงยีนส์สีซีดกระชับท่อนขาที่กำลังจะยาวขึ้นอีก ผมเกรียนๆ ยาวขึ้นเล็กน้อยแต่ก็ยังสั้นอยู่ดี ร่างกำยำอย่างคนสุขภาพดีแทรกกายลงนั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งตรงข้ามกับเขา นัยน์ตาสีดำสนิทเป็นประกายวาววับสะท้อนภาพใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน

   “คิดถึงพี่หมอจัง”

   “สะ..เสือ”

   “ครับพี่หมอมะรุม” เจ้าของชื่อพศินที่ตอนนี้เปลี่ยนจากเด็กชายเป็นนายแล้วยิ้มกว้างกว่าเดิมอวดฟันขาวตัดกับสีผิว

   เขาพูดอะไรไม่ออกในอกตื้อตันไปด้วยความรู้สึกมากมายจนแยกแยะไม่ได้ ขอบตาร้อนผ่าวเขาดีใจจนอยากจะร้องไห้ในขณะเดียวกันก็แปลกใจที่ได้เห็นเด็กหนุ่มที่คิดถึงอยู่ถึงสิบสี่วันอีกครั้ง พวกเขาจากการโดยไร้วิธีการติดต่อแม้จะเป็นแค่การรักษาธรรมดาแต่สำหรับเขาแล้วเสือคือคนไข้พิเศษ

   หน้าของพี่หมอมะรุมตอนนี้น่ารักที่สุด ตากลมๆ แต่หวานนักมองเขาอยู่อย่างนั้นจนแทบไม่กระพริบตาด้วยซ้ำ เขาเห็นรอยน้ำเอ่อที่ขอบตาบอบบาง ริมฝีปากอิ่มสีสวยเผยอขึ้น แก้มเนียนใสระเรื่อซับสีเลือดขึ้นเรื่อยๆ เส้นผมสีเข้มยาวระคอเสื้อสีขาว พี่หมอของเขาเหมาะกับสีขาวที่สุด ทั้งสีผิวและเสื้อตัวนี้ พี่หมอจะรู้หรือเปล่าว่าเป็นคนเปลี่ยนให้เขาชอบสีขาวขึ้นมา เด็กหนุ่มดึงมือออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะยกขึ้นวางบนโต๊ะทำงานของพี่หมอแล้วถือวิสาสะเลื่อนไปจับมือขาวของคนที่ยังไม่หายตกใจดีเอาไว้ มือพี่หมอยังนุ่มเหมือนเดิมแต่ไม่รู้ว่าจะหอมเหมือนเดิมด้วยหรือเปล่า เสือไม่ปล่อยให้เป็นแค่ความคิด เขาฉุดมือนุ่มขึ้นแล้วจรดจมูกบนหลังมือใจเต้นระรัวกับกลิ่นหอมเหมือนขนมเพิ่งอบ พี่หมอมะรุมหอมจนน่ากินไปทั้งตัว เสืออยากจะกินมะรุมแล้ว

   “พี่หมอครับ คิดถึงผมไหม”

   พี่หมอไม่ตอบแต่แก้มแดงยิ่งกว่ามะเขือเทศ เห็นแล้วอดใจเอื้อมมืออีกข้างไปดึงแก้มนุ่มเบาๆ ไม่ได้ แก้มพี่หมอนุ่มยิ่งกว่าแก้มสาวอีก เสือยิ้มชอบใจที่เห็นคนโตกว่าเขินจัด

   “สะ..เสือ หายไปไหนมา” กว่าที่เสียงหวานๆ จะกลั่นออกมาได้เล่นเอาเสือลุ้นเสียตั้งนานไม่ใช่อะไรเขากลัวว่าแก้มพี่หมอคนน่ารักจะแตกเสียก่อน

   “รักษาตัวครับ ผมอยากเดินมาหาพี่เสืออย่างเท่ห์ๆ แล้วก็ไปทำบัตรประชาชนมาด้วย ตอนนี้ผมเป็นนายเสือไม่ใช่เด็กชายเสือแล้ว” เสือพูดยิ้มๆ

   พี่หมอไม่รู้หรอกว่าคืนนั้นเขานอนไม่หลับเลย หัวใจเขาเต้นแรงผิดปกติแต่ในขณะเดียวกันมันก็อบอุ่นเหลือเกิน พี่หมอมะรุมไม่เหมือนสาวๆ ในสต็อกคนอื่นๆ เพราะไม่มีใครเลยสักคนที่ทำให้เขาอยากจะกอดไปทั้งคืน ไม่ใช่แค่ตัวหอมหรือว่านุ่มเหมือนตุ๊กตา แต่พี่หมอคนนี้ทำให้เขาอยากรู้จักไปเรื่อยๆ อยากรู้ว่าพี่หมอชอบกินอะไร สีอะไร เรียนจบมาจากที่ไหน สนใจอะไรเป็นพิเศษ คืนนั้นเสือไตร่ตรองอยู่นานจนกระทั่งแน่ใจว่าชอบพี่หมอเข้าให้แล้ว วันรุ่งขึ้นเสือตัดสินใจขอกลับบ้านเพราะไม่อยากอยู่ในสภาพน่าสมเพชอย่างนี้ต่อหน้าคนที่ชอบอีก

   ใช้เวลาอยู่เกือบสองสัปดาห์กว่าจะเอาเฝือกออกได้โดยขอให้อาปยุตที่เป็นผู้อำนวยการที่นี่เอาออกให้ และใช้เวลารักษาแผลที่หน้าอีกสามวันหลังจากไปขอเลิกกับปารินแล้วเธอให้ดัชนีนางทั้งห้ามาให้ จากนั้นก็ไปทำบัตรประชาชนเขาดีใจยิ่งกว่าสอบได้เอเสียอีกตอนที่เห็นคำนำหน้าชื่อตัวเองเป็นนายแล้ว นั่นหมายความว่าช่องว่างมันลดน้อยลงไปอีกหน่อยแม้จะไม่ได้ช่วยเรื่องอายุแต่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้เป็นเด็กชายอีกต่อไปแล้ว

   เสือมองข้ามข้อห้ามและกฎเกณฑ์ของสังคม เขาไม่สนใจหรอกว่าพี่มะรุมจะเป็นเพศอะไรเขาแค่ทำตามที่หัวใจร่ำร้องเท่านั้น สองอาทิตย์แล้วที่เขาต้องอยู่กับคำว่าคิดถึง

   “พะ..พี่คิดถึงเสือ”

   เสืออมยิ้มก่อนจะยื่นนิ้วไปเกลี่ยน้ำตาที่รินผ่านแก้มใสให้แสนจะดีใจที่พี่หมอก็คิดถึงเขาเหมือนกันถ้าไม่ติดว่าข้างนอกมีคนอยู่เขาจะดึงตัวคุณหมอมากอดเสียให้เต็มรัก

   “เป็นหมอร้องไห้ได้ไงกันครับ อย่างนี้คนไข้ก็ใจเสียแย่ซิ”

   “ก็เพราะนายนั่นแหละ!” คุณหมอเสียงดัง จนพยาบาลเอ๋ชะโงกหน้าผ่านช่องใสๆ ของประตูมาดู

   เสือเลื่อนนิ้วไปหยุดที่ปากนุ่ม ส่งสายตาบอกกลายๆ พี่มะรุมคนน่ารักเลยเงียบเสียง “ผมขอโทษครับ แค่อยากจะโตขึ้นอีกนิดพี่หมอจะได้ไม่ลำบากใจตอนที่คบกับผม”

   “นายว่าอะไรนะ!” พี่หมอเสียงดังรอบ แต่ก็หุบปากฉับรู้ตัวได้เองโดยไม่ต้องให้เตือน

   “ผมชอบพี่ครับ พี่คบกับผมนะ” เด็กหนุ่มยิ้มกว้างกดหน้าลงกับฝ่ามือนุ่ม อดไม่ได้ที่จะกดปากกับความนุ่มกลางมือ

   “ตะ..แต่เสือมีแฟนแล้ว”

   “เลิกหมดแล้ว พอเจอพี่มะรุมผมก็หมดอารมณ์กับผู้หญิงไปเลย พี่รู้ตัวหรือเปล่าฟีโรโมนของพี่มันแรงกว่าผู้หญิงอีก”    

   “เด็กบ้า”

    คนที่เรียกเขาว่าเด็กหน้าแดงไปหมดแถมยังลามเลยไปถึงหูต่ำลงไปที่คอ ยิ่งมองยิ่งน่ารักต่อให้คนทั้งโลกต่อต้านความรักประหลาดของเขาก็จะไม่สนใจ พี่หมอของเขาน่ารักขนาดนี้ทำไมเขาต้องสนใจคนอื่นด้วย เสือกระชับมือแน่นกว่าเดิมอีกนิด มือพี่หมอเล็กกว่ามือเขาจริงๆ และอีกไม่นานเขาจะกุมมันได้หมดแน่นอน

   “นะพี่หมอ คบกับผมนะ ผมรักพี่จริงๆ คิดถึงจนจะขาดใจอยู่แล้ว”

   “แต่เราเป็นผู้…ชายนะ” พี่หมอมะรุมค้าน

   “ใครสนใจล่ะ ความรักมันไม่มีเพศสักหน่อยแค่พี่รักผม ผมรักพี่ก็พอแล้ว ตกลงว่าคบกับผมนะ”

   เด็กหนุ่มเร่งเร้าตามประสาวัยรุ่นใจร้อน ดวงตาคมกริบต้องมองคนตรงหน้ารอคอยคำตอบอย่างใจจดใจจ่อ ถึงจะมั่นใจว่าพี่หมอจะไม่มีทางปฏิเสธเขาแน่แต่ก็อยากเห็นปากสวยๆ ขยับตอบรับกับตามากกว่า

   “เสืออายุสิบห้าแล้วใช่ไหม”

   “ครับ ผมเป็นนายไม่ใช่เด็กชายแล้ว”

   “แล้วเสือคิดว่าพี่อายุเท่าไร”

   “นายแพทย์วรทย์ อายุยี่สิบหกปี เกิดเมื่อวันที่สิบแปด เดือนสิงหาคม ปีสองพันห้าร้อยสามสิบเอ็ด เลขที่บัตรประชาชน…”

   “พอเลย ไปค้นประวัติพี่จากทะเบียนราษฎร์หรือไง” เจ้าของประวัติส่วนตัวทำหน้าง้ำ แต่อีกคนกลับยิ้มร่า

   “เปล่า ไปขอมาจากอายุต พี่ลืมไปแล้วหรือไงว่าผมเส้นใหญ่” เจ้าเด็กจอมสอดรู้หักคิ้วรัว “ทีนี้จะคบกับผมได้หรือยัง ไม่ต้องห่วงเรื่องอายุหรอกอีกสองปีหน้าผมก็แก่แซงหน้าพี่หมอแล้ว พี่หมอของผมหน้าเด็กขนาดนี้”

   “ไอ้เด็กแก่แดดเอ๊ย!”

   “ผมชอบอะไรแก่ๆ ครับ มันเร้าใจดี” เสือเอี้ยวตัวหนีฝ่ามืออรหันต์ที่หมายจะประทับลงที่หัวไหล่ได้ทัน เด็กหนุ่มหัวเราะเบาๆ กับหน้าที่ทั้งงอทั้งแดงของว่าที่แฟนในอนาคต “คำตอบล่ะครับ ผมรออยู่นะ”

   “ถ้าไม่คบกับเด็กแก่แดด แล้วพี่จะหาเด็กที่ไหนแก่ทั้งแดดทั้งหน้าได้อย่างนายอีกล่ะ”

   เจ้าเด็กหน้าแก่หัวเกรียนฉีกยิ้มกว้างเกือบจะถึงใบหู ร่างที่กำลังจะสูงขึ้นอีกหลายเซนติเมตรชะโงกข้ามโต๊ะทำงาน ใบหน้าขาวใสอยู่ห่างแค่คืบเดียวเท่านั้นกลิ่นหอมเหมือนขนมที่เขาแสนหลงใหลชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ แต่ก่อนที่ได้ดอมดมกลิ่นหอมก็โดนขัดด้วยเสียงของพยาบาลหน้าห้องเสียก่อน

   “หมอคะ ผู้ปกครองนายพศินมาขอพบค่ะ”






   “พ่อเสือจ๋า หนูหิวแล้วตื่นสักทีซิ”

   ตากลมเปิดกว้างขึ้นกับเสียงใสที่ดังขึ้นใกล้ๆ หู ภาพใบหน้าหน้าคมสันของเด็กชายหัวเกรียนถูกแทนที่ด้วยใบหน้าขาวใสน่ารักของเด็กชายแก้มกลม จมูกเล็กจิ้มลิ้มอยู่ห่างจากดวงตาไม่ถึงนิ้วดี เปลือกตาบางกระพริบตัวถี่ ในหูยังได้ยินประโยคที่พยาบาลเอ๋บอกว่าผู้ปกครองของนายพศินมาขอพบ เขาจำได้ว่ามารดาของเสือหน้าตาเป็นอย่างไรแต่ที่เห็นอยู่นี่มันไม่ใช่คุณภาวิตาแต่เป็น

   “พิกเล็ต!”

   “ฮะ หนูหิวแล้วพ่อเสือไม่ยอมตื่นเอาแต่นอนกอดพี่มะรุมอย่างเดียวเลย”

   วรทย์ตั้งปรับจูนสมองอยู่นานสองนานกว่าจะรู้ตัวว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือความฝัน เขาฝันว่าไอ้เสือบ้ากามเป็นเด็กอายุสิบสี่ที่แสนน่ารักและขี้อ้อน คุณหมอตัวเล็กย่นจมูกไอ้บ้านี่ไม่มีทางเป็นอย่างนั้นไปได้หรอกมีแต่จะตกมันเมื่อคืนก็เล่นเอาเขาหมดเรี่ยวหมดแรงจนฝันเป็นเรื่องเป็นราวเสียขนาดนั้น

   ตาหวานหลุบมองศีรษะทุยที่ยังซุกบนหัวไหล่ ริมฝีปากสดคลี่ยิ้ม อย่างน้อยท่านอนก็เหมือนในฝัน ถึงนิสัยน่ารักๆ อย่างนั้นจะเป็นแค่ฝันก็ตาม

   “ตื่นได้แล้วเด็กชายพศิน” วรทย์ก้มลงกระซิบลงข้างๆ หู

   “อืม ผมขอนอนต่ออีกนิดนะพี่หมอ” คนหลับละเมอตอบกลับมา

………………….FIN…………………

ถ้าเจอคำผิดไม่ต้องตกใจนะคะ เพราะเค้าไม่ได้ตรวจ (รีบมาก) :katai4:
อัพก่อนที่จะไปไหว้ตรุษจีนกันถือเป็นของขวัญวันตรุษจีนนะคะ (เนื้อหาไม่เกี่ยวกันตรงไหน ฮ่า)
ไม่มี nc เพราะอยากให้ออกมาดูหวานๆ หน่อย
สำหรับคู่พี่ออยเดี๋ยวเค้าจะหาเวลาแต่งให้น้า ตอนนี้ไปต่อเนื้อเรื่องปกติก่อนดีกว่า (แต่ไม่รู้ว่าจะต่อติดหรือเปล่านี่ซิ)
:katai1:

ป.ล. ชอบเลโอมากกกกก รูปนี้ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาในตอนนี้แต่อย่างใด สมมุติให้เป็นพิกเล็ตละกันเนอะ

[attachment deleted by admin]
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-01-2014 23:18:38 โดย libra82 »

ออฟไลน์ narunarutoboyz

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 595
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
จิ้มก่อนนะคพ ขอนอนก่อนเด้อออ

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9

ออฟไลน์ nirun4

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 491
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0

ออฟไลน์ nirun4

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 491
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
ฝันเรื่องเดียวกันด้วย  :hao3:

ออฟไลน์ วัวพันปี

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1309
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +540/-3
พี่หมอขยันหน้าแดง

ออฟไลน์ moodyfairy

  • สวย อร่อย ย่อยง่าย :)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1
แอร๊ยยยยย น่ารักอ๊าาาาาา :-[ :-[ :-[

ออฟไลน์ My_yunho

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1683
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +43/-5
นายเสือน่าร๊าาากกกก

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด