Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Beautiful hangover เมารัก [ตอนพิเศษ ช้าง : พิกเล็ต] หน้า ๕๐  (อ่าน 580748 ครั้ง)

pmnet

  • บุคคลทั่วไป
ชอบมาก  :katai4: หมอคีย์ชอบะรุมหรอ

ออฟไลน์ MK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
เป็นการกระทำที่ป่าเถื่อนสิ้นดี

เฮ้อออออออออออ

คุณหมอมะรุมเลยป่วย 

อยากไปเยี่ยมคุณหมอ 5555555555555

midnightblue

  • บุคคลทั่วไป
อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว อิคุณเสือจะบ้าได้อีกมั๊ย

ออฟไลน์ doudoh

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 53
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-0
เมื่อไหร่จะมาต่อค่ะ    เนี่ยยยยยยยยย 
เข้ามาดูทุกวันเลย   

ออฟไลน์ MK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
มาดันค่ะ


มาต่ออีกนะๆๆ

ออฟไลน์ Aoya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 906
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-3
คิดถึงหมอมะรุม :katai5:

ออฟไลน์ FlOriN

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
ลุ้นๆ ว่าจะลงเอยยังไง
อิพี่เสียแกล้งคุณหมอมากไปแล้วนะ!!!

ออฟไลน์ RELAXED

  • ทำไงได้ก็ Y มันเรียกร้อง
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 449
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +13/-0
คิดถึงคุณหมอใจจะขาดแล้ว
 :katai1: :katai1:
เมื่อไรคุณหมอจะกลับมา :ling3:

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
 :katai4: หายไปนานเลยเ้ค้ากลับมาแล้ววววว

ตอนที่ ๗...หมอป่วยเสือก็ป่วย


   “ได้ๆ เดี๋ยวผมจะเข้าเวรให้ถ้าเขาค่อยยังชั่วเมื่อไรคุณรีบพาเขามาส่งเลยนะ”

   ถ้อยคำที่คนรับสายบอกยังชัดเจนในความคิดแม้ว่าจะผ่านมาหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม ถึงไม่ได้เห็นหน้าแต่ก็รู้ว่าคิมหันต์เป็นห่วงวรทย์ไม่น้อย นี่ถ้าหากไม่ติดว่าเข้าเวรคงได้บึ่งรถมาแน่ ส่วนเขาเองติดที่ไร่วุ่นกันตั้งแต่ไก่โห่เลยต้องปล่อยให้คนป่วยนอนพักที่ไร่เคียงฟ้าไปก่อนขนาดพิกเร็ตยังต้องวานให้ดินไปส่งเพราะฝนตกหนักแต่น้ำไม่ได้ท่วมไปทุกพื้นที่ของจังหวัดโรงเรียนเลยไม่ประกาศหยุดกะทันหันบวกกับเจ้าตัวดีไม่ยอมหยุดเรียนอีกด้วย ตาโตหวานเบนกลับมายังร่างของคนป่วย เขาให้ปืนช่วยพาหมอมะรุมขึ้นมายังห้องพักห้องเดิม เขาไม่รู้ว่ามีไข้สูงหรือเปล่าให้ยาลดไข้ไปกับเช็ดตัวให้แล้วก็จัดแจงเปลี่ยนเสื้อโดยใช้ชุดของตัวเองเพราะรูปร่างพอๆ กัน มือบางแตะที่หน้าดูเหมือนว่าความร้อนจะทุเลาลงไปบ้างแล้ว ชายหนุ่มถอนหายใจไอ้ที่เป็นหมอแล้วต้องมาป่วยเองยังไม่น่าแปลกใจเท่ากับทำไมวรทย์ถึงเข้าไปนอนในห้องน้ำ

   มันเป็นคำถามที่ไม่มีใครให้คำตอบได้เท่ากับคนป่วยเอง แถมยังอาเจียนออกมาอีกด้วยลักษณะคล้ายคนป่วยทั่วไปแต่เขาเชื่อว่ามันน่าจะมาจากสาเหตุอื่นมากกว่า ความสงสัยถูกพับเก็บเอาไว้ก่อนรอมีโอกาสเมื่อไรค่อยสอบถามกันอีกที

   “เป็นยังไง ตายหรือเปล่า”

   พอพ้นประตูห้องก็เจอคำถามชนิดไม่ถนอมน้ำใจคนป่วย แถมใบหน้ายังเฉยเมยเสียจนอดหมั่นไส้ไม่ได้ อาณกรทำแค่สั่นหน้าพึมพำบอกไปว่าค่อยยังชั่วแล้ว ก่อนจะใช้มือตบต้นคอตัวเองเบาๆ เพื่อไล่ความเหนื่อยล้าทั้งเฝ้าคนป่วยไหนจะต้องลงไปดูไร่ปาล์มอีกเห็นปืนบอกว่าเมื่อคืนฝนตกหนักน้ำท่วมร่องต้องเร่งระบายเอาน้ำออกไม่อย่างนั้นรากจะเน่า

   “มันยังไม่ตื่นหรือ”

   “อืม คงจะเพลียมากไม่รู้ว่าทำไมถึงไปนอนในห้องน้ำได้”

   อาณกรไม่รู้หรอกว่าคนที่รู้ถึงเหตุผลอีกคนคือคนที่อยู่ตรงหน้า พศินไม่ได้สบตาน้องชายยื่นหน้าข้ามไหล่เล็กไปมองได้ตัวดีที่นอนเป็นเจ้าหญิงรอเจ้าชายอยู่บนเตียง

    “ไปดูไร่ไป เดี๋ยวที่เหลือฉันจัดการเอง”

   “อะไรนะ” ถามคล้ายไม่เชื่อหูเลยได้คิ้วหนาๆ ที่ขมวดแน่นเข้าหากันตอบกลับมาแทน

   “หูหนวกหรือไง บอกให้ไปดูไร่ไงเดี๋ยวฉันเฝ้าไข้ไอ้หมอนี่เอง”

   อาณกรกระพริบตารัวคิดไม่ถึงว่าคนอย่างพี่เสือจะมีน้ำใจกับเขาเหมือนกัน หากเป็นเมื่อก่อนเรื่องอย่างนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกแต่เมื่อความไว้เนื้อเชื่อใจโดนทำลายมันเปลี่ยนให้คนใจดีเป็นคนใจร้ายได้เหมือนกัน   

    “ไม่เป็นไรหรอกผมไม่ได้เหนื่อยอะไร”

   “อีกเดี๋ยวก็ต้องไปรับพิกเร็ตแล้วไม่ใช่หรือ”

    เมื่อหยิบยกประเด็นพิกเร็ตขึ้นมาเขาก็เลี่ยงไม่ได้ เมื่อเช้ามัวแต่ห่วงวรทย์เลยไม่ได้ไปส่งต้องวานให้ดินไปแทน ช่วงบ่ายที่ไร่คงวุ่นวายน่าดูดินไม่มีเวลาไปรับให้อีกแน่ อาณกรใช้เวลาไตร่ตรองพักใหญ่ที่สุดก็ต้องยอมเห็นพ้องกับพี่ชาย

   “ก็ได้ พี่แค่คอยดูว่าถ้ามะรุมตื่นแล้วอยากได้อะไรก็พอ แล้วก็ถ้าเผื่อพี่ไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรโทรหาผมได้นะ”
   พศินพยักหน้าเออออทั้งที่ไม่ได้ฟังที่น้องชายพูดเท่าไรนัก จดจ่ออยู่ที่คนป่วยมากกว่า เขารอจนน้องชายเดินลงบันไดไปแล้วจึงเข้าไปทำหน้าที่พยาบาลพิเศษเฝ้าไข้ให้คุณหมอที่แสนดี เมื่อคืนนี้มันทำเขาแสบนักไม่ใช่แค่แสบยังเจ็บมากอีกด้วย เนื้ออ่อนที่ส่วนปลายยอดโดนท้ายอย่างทารุณผู้ชายด้วยกันรู้ดีว่ามันทรมานมากแค่ไหนกว่าที่เขาจะคลายความเจ็บลงเกือบชั่วโมงเลยทีเดียว พอตั้งหลักได้ก็ต้องฝืนสังขารไปหาอุปกรณ์มาทำแผลเองที่น่าเจ็บใจไปมากกว่านั้นคือเขาไม่อาจบอกเรื่องน่าขายหน้านี่กับใครได้ แผลยังไม่หายอีกและคงใช้เวลาอีกหลายวันเลยทีเดียวเกิดเป็นผู้ชายแต่จ้าวโลกกลับโดนทำร้ายอย่างแสนเจ็บปวด ความโกรธเคืองเพิ่มทวีเป็นสองเท่าของเก่ายังไม่ได้ชำระไอ้ตัวดีมันทำเพิ่มอีกแล้ว

   ตอนแรกเขากะว่าจะรอให้อาหมอกลับมาก่อนแล้วจะทำการรักษาอย่างเป็นจริงเป็นจังสักที แต่ตอนนี้เขาตัดสินใจแล้วว่าจะให้ไอ้หมอมะรุมหน้าตุ๊ดคนนี้รักษาต่อไป เอากันให้ตายไปข้างนึงไม่อย่างนั้นมันไม่หายแค้น ใครจะว่าเขาปัญญาอ่อนก็ช่างแต่แค้นนี้ต้องชำระ

   ไอ้หมอตัวแสบนอนนิ่งบนเตียงในห้องที่มันสร้างประวัติศาสตร์เลวร้ายไว้ให้เขา ดีที่เมื่อคืนฝนตกหนักฟ้าผ่าเสียงดังเลยกลบเสียงร้องอวดครวญไปได้ หยดเลือดไม่มีให้เห็นเพราะกางเกงเขาซับไว้หมดแต่ยังคิดไม่ออกว่าจะว่าแก้ต่างกับเมี่ยงยังไงถ้าหากเจอกางเกงในเปื้อนเลือด ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิดเพราะมันคนเดียวแท้ๆ ไอ้ตุ๊ดเอ๊ย! ชายหนุ่มยืนกอดอกมองร่างเล็กบนเตียงมันคงคิดว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิงที่รอเจ้าชายมามอบจุมพิตให้ แต่มันคิดผิดที่ไร่เคียงฟ้าแห่งนี้มีแต่ซาตานชื่อไอ้เสือเท่านั้น!

   ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้ไม้ที่ยังอุ่นอยู่เพราะอาณกรเพิ่งลุกจากไป สมองที่หยุดคิดไปนานเกือบปีกลับมาทำงานอีกครั้ง แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังแปลกใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ๆ เกิดยอมรับการรักษาขึ้นมา ทั้งที่ก่อนหน้านี้อาหมอเกลี่ยกล่อมเป็นร้อยเป็นพันรอบแต่มันไม่ได้ผล ใจกระหวัดนึกไปถึงใบหน้าที่มีรอยยิ้มมอบให้เขาเสมอแม้ว่าเขาจะเป็นพ่อที่ไม่ได้เรื่องเลยก็ตาม สิ่งสุดท้ายที่ปารินเหลือไว้ให้เขา พิกเร็ต

   ความโกรธที่มีให้ไอ้หมอหน้าตุ๊ดหายไปชั่วคราวเมื่อสำนึกในความผิดที่ก่อให้กับลูกชาย เกือบปีที่ผ่านมาเขาใช้แต่เหล้าบำบัดความบอบช้ำทางหัวใจแต่ไม่เคยคิดถึงคนที่ยังต้องการความรักจากครอบครัวเลย เขาปล่อยให้อาณกรทำหน้าที่แทนตัวเองทั้งที่รายนั้นเป็นแค่อาเท่านั้น เขาเอาแต่คิดถึงตัวเองไม่ห่วงลูกแต่เป็นลูกที่ห่วงเขา พิกเร็ตไม่เคยต่อว่าที่เขาเอาแต่กินเหล้าซ้ำยังช่วยอาณกรพยุงเขาตอนที่เมาเป็นหมานอนข้างทางด้วยซ้ำ เด็กชายเพียงแค่ห้าขวบต้องทนกับคำเย้ยหยันว่ามีพ่อเมาเหมือนหมา เขาไม่เคยทำอาหารให้ลูกจนต้องให้คนอื่นทำให้ ถ้าหัวไม่แตก ไม่ได้เข้าโรงพยาบาลเขาคงไม่ได้รับการรักษาอย่างจริงจังยิ่งพอได้เห็นตาใสๆ ของลูกชายมันช่วยให้ตัดสินใจได้เด็ดขาด

   มันทรมานมากในช่วงแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังมีอาการหลงเหลืออยู่ ความอยากเหล้าปรากฏเป็นระยะคอขมจนแห้งเขาต้องหาบางอย่างเพื่อดึงดูดความสนใจ และไอ้บางอย่างที่ว่าก็คือการได้แกล้ง ได้เอาคืนไอ้หมอมะรุมนั่นเอง พอคิดถึงมันความคิดก็วกกลับมาจุดหมายอีกครั้ง มันยังนอนไม่ตื่นเขาเริ่มไม่แน่ใจว่ามันป่วยหรือว่าตายกันแน่ พศินเอียงคอพิจารณาโครงหน้าที่สวยเกินผู้ชายของมันอีกครั้ง ขนตาของมันยาวแต่ไม่ได้ดกหนาเป็นพระเอกลิเก จมูกโด่งใช้ได้ริมฝีปากอิ่มแต่วันนี้มันซีดกว่าเมื่อวาน เรื่องรูปร่างเมื่อวานเขาสำรวจไปแล้วเอวมันเล็กกว่าเขาเป็นคืบไม่รู้ว่าพ่อแม่มันเอาอะไรให้กินตัวมันถึงได้เล็กนัก

   นานจนไม่รู้ว่าผ่านไปกี่นาทีแต่เขายังจับจ้องร่างคนป่วยไม่วางตา มองแผ่นอกบางๆ สะท้อนเป็นจังหวะฟังเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอของมันเรื่อยๆ จนเกือบลืมจุดประสงค์ที่แท้จริงว่าเขารับอาสามาทำหน้าที่ทำไม

   “นะ หนาว”

   กำลังมองผิวขาวๆ ของมันเพลินก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงครางแทรกกับลมหายใจของมัน ดูเหมือนมันจะพึมพำประโยคเดิมซ้ำฟังได้ความว่าหนาว ตั้งแต่เข้ามาเขารู้ว่าในห้องไม่ได้เปิดแอร์แถมอาณกรยังห่มผ้าให้มันอีกด้วยแต่ดันร้องว่าหนาวอีก ช่วงแขนยาวเอื้อมไปกระชับผ้าห่มให้สูงขึ้นอย่างลืมตัวแต่พอขยับตัวส่วนกลางของลำตัวก็เสียดสีกับกางเกงอาการเจ็บจี๊ดก็ถามหาพศินกันฟันแน่นระงับความเจ็บที่รุกราน

   “ไอ้ห่า! ทำกูเจ็บเสือกมาป่วย กูนี่สมควรป่วยไอ้ตัวซวยเอ๊ย!”

   ชายหนุ่มสบถนึกขึ้นได้ว่าลืมตัวไปช่วยมันเสียได้ เขาถอยกลับมานั่งที่เดิมคิดหาทางต่อไปว่าจะเอาคืนมันอย่างไรดีเพราะยังไม่หายแค้น บางทีความคิดปัญญาอ่อนมันก็ไม่เลือกวัยเหมือนกัน...


   ลำคอแห้งผากเหมือนขาดน้ำมาเป็นแรมปี เปลือกตาอ่อนล้าค่อยๆ เปิดขึ้นอย่างยากลำบากสายตาพร่าเลือนไม่อาจจับพิกัดใดได้ชั่วอึดใจกว่าทุกอย่างจะชัดเจนขึ้น ฝ้าลายดอกไม้ไม่คุ้นตาเอาเสียเลยพอมองไปทางอื่นก็ไม่มีอะไรที่บอกได้ว่าที่นี่เป็นห้องพักของเขา ร่างเล็กยันตัวขึ้นจากเตียงใหญ่กวาดตามองรอบห้องอีกครั้งเพื่อความแน่ใจว่าไม่ได้นอนมากจนเบลอไปพลันสายตาก็สะดุดกับร่างใหญ่ยักษ์ของใครคนนึงที่นอนฟุบอยู่ใกล้ๆ เห็นแค่หัวก็จำได้แล้ว นายเสือ!

   ความทรงจำที่หายไปหลายชั่วโมงเพราะถูกแทนที่ด้วยฝันอันยุ่งเหยิงย้อนกลับมาบอกว่าที่ที่เขากำลังนอนอยู่คือไร่เคียงฟ้า หมอหนุ่มหอบหายใจแรงรับรู้ถึงไอร้อนที่เข้าออกอุณหภูมิในตัวสูงขึ้นเล็กน้อย เพราะต้องหนีไปนอนในห้องน้ำไข้เลยขึ้นแถมตัวต้นเหตุยังนอนเฝ้าอีกด้วย วรทย์เม้มปากแน่นปิดกั้นเสียงทันทีเพราะกลัวว่าจะทำให้นายตัวร้ายตื่นขึ้น เขารวบรวมกำลังที่น้อยนิดหย่อนปลายเท้าลงแตะพื้นหัวหมุนติ้วเหมือนบ้านหมุนได้ ต้องใช้เวลาพักใหญ่เลยทีเดียวกว่าจะทรงตัวอยู่ได้ อยากจะเดินหนีไปเลยทว่าเขาหิวน้ำจนคอขมโชคดีที่ในห้องมีแก้วน้ำอยู่เดาว่ามันต้องไม่ใช่ของอภินันท์ของนายเสือแน่ แต่น่าจะเป็นของอาณกรมากกว่า

   น้ำในแก้วลงไปนอนในกระเพาะเขาเรียบร้อยแล้ว ได้น้ำพอชุ่มคอร่างกายที่อ่อนล้าเริ่มมีกำลังขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่หัวยังหมุนแถมยังปวดตุบๆ อีกด้วยที่สำคัญเขาหนาวทั้งตัวร้อน ไข้หวัดเล่นงานเข้าจนได้ ความสามารถในการทรงตัวน้อยลงทุกทีเขาหมุนตัวกลับคิดไม่ออกแล้วว่าควรจะไปที่ไหน แต่เพียงแค่ขยับปลายเท้าก็เสียหลักตัวหมุนคว้าง

   พศินใจหายใจคว่ำเขาถลาเข้าไปหาคนจะล้มโดยไม่รู้ตัวรีบคว้าคนตัวเล็กเอาไว้ตามสัญชาติญาณ แทบจะถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่รับเอาร่างนั้นไว้ได้ทัน มือหนาสอดเข้ารัดเอวเล็กอีกมือกดหัวทุยไว้ที่ซอกคอ ไม่รู้ว่านานเท่าไรถึงได้ยอมคลายอ้อมแขนออก เป็นจังหวะเดียวกับที่รู้สึกตัวว่าเผลอทำเรื่องที่ไม่น่าทำเข้าอีกแล้ว และผลพวงจากการเคลื่อนไหวเร็วเกินไปโรคใหม่จึงถามหา กลางลำตัวเจ็บเหมือนโดนแหนบหนีบไม่มีผิด

   “โอ๊ย!”

   เสียงร้องด้วยความเจ็บช่วยปลุกให้คนป่วยที่กำลังถูกภวังค์ของความมึนงงเข้าเล่นงานพอมีสติขึ้นมาได้บ้าง วรทย์เงยหน้าจากอะไรบางอย่างที่ห่อหุ้มรอบตัว ลูกคางเขียวจากไรหนวดริมฝีปากสีเข้ม จมูกโด่งเป็นสันและดวงตาที่หรี่ปิด สมองพอจะประมวลผลได้ว่าบางอย่างที่ว่านั่นคืออ้อมแขนของนายเสือแต่พละกำลังมันหมดไปตั้งแต่พยุงตัวมากินน้ำเลยไม่อาจขืนตัวไปจากการโอบรัดไว้ได้

   เขากัดฟันจนจะโยกหมดปากกว่าความเจ็บจะทุเลาลง อยากจะจับตัวไอ้ตัวปัญหาโยนทิ้งไปเสียให้รู้แล้วรู้รอดแต่หัวเล็กๆ ของมันเอียงเข้ามาซบชิดกว่าเดิมแถมการพยุงตัวของมันยังแย่กว่าเดิมอีกด้วย จะเอาเรื่องกับคนป่วยมันจะได้ความอะไรเอาไว้หายเมื่อไรค่อยชำระความกันอีกที คราวนี้พ่อจะเอาให้หนักยิ่งกว่าป่วยอีก พศินข่มความเจ็บประคองร่างเล็กกลับไปที่เตียงอีกครั้ง

   เหงื่อเม็ดใหญ่ผุดบนหน้าผากกว่าจะเอาไอ้หมอตัวซวยนอนได้สำเร็จไม่ใช่เพราะมันตัวใหญ่แต่เพราะต้องต่อสู้กับความเจ็บแบบลูกผู้ชายไม่สมควรต้องมาเจอต่างหาก ชายหนุ่มกลับไปนั่งที่เดิมอีกครั้งรู้สึกสับสนกับความคิดของตัวเองเหลือทนเดี๋ยวแค้นเดี๋ยวรอก่อนจนไม่รู้ว่าต้องทำอะไรก่อนหลัง แต่ที่แน่ๆ ตอนนี้เขาช่วยมันสองครั้งไปแล้วทั้งที่มันทำร้ายเขาอย่างสาหัสเมื่อคืนแท้ๆ พศินทึ้งผมตัวเองเพิ่งจะอดเหล้าได้ไม่กี่วันต้องมาคิดนู่นคิดนี่งงไปหมด สงสัยเขาคงจะลงแดงแล้วจริงๆ ไม่มีภาพหลอนแต่ความคิดตีกันยุ่งเหยิงยิ่งกว่ายุงตีกันเสียอีก...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 28-10-2013 14:33:18 โดย libra82 »

ออฟไลน์ libra82

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +236/-5
พยาบาลจำเป็นมองร่างเล็กที่ถูกไอ้หน้าขาวช้อนอุ้มผ่านหน้าไป เขาไม่รู้ว่ามันเป็นใครแต่คุ้นหน้าชอบกลมันไม่ทักทายเขาสักคำมาถึงก็ตรงรี่มาหาไอ้หน้าตุ๊ดแล้วก็อุ้มไปเฉย ทำเหมือนอุ้มเจ้าสาวก็ไม่ปาน

   “ผมกะว่าเย็นนี้จะไปส่งอยู่พอดี” อาณกรบอกขณะเดินตามไอ้หน้าขาวไปติดๆ อดหมั่นไส้น้องชายไม่ได้แทนที่จะกันบ้างว่ามันเป็นใครแต่กลับไม่มีใครเห็นหัวเขาสักคน

   “ไม่เป็นไรครับไร่ไม่ไกลนักใช้เวลาไม่มาก”

    “แล้วถ้าเผื่อมีคนป่วย”

   “ผมบนกับศาลพระภูมิไว้ครับ” ไอ้หน้าขาวมันตอบ เจ้าของไร่เคียงฟ้าแค่นยิ้มถึงขนาดยอมลงทุนบนกับเจ้าที่เจ้าทางเพื่อขอให้อย่ามีคนป่วยระหว่างที่มันหนีเวรมารับไอ้แกงส้มมะรุม

   “ต้องขอโทษอีกทีนะครับที่ทำให้เดือดร้อน” พศินกระแทกลมหายใจกับอ่อนน้อมของอาณกร ปกติหมอนี่มันยอมให้ใครง่ายๆ แล้วไอ้ห่านี่เป็นใครต้องยอมมันด้วย

   เขาไม่ได้ฟังไอ้สองตัวนั่นสนทนากันต่อเพราะมันพากันเดินลงไปข้างล่างพร้อมกับไอ้หมอป่วยนั่นแหล่ะ ปล่อยให้เขากลายเป็นธาตุอากาศไร้บทบาทไปโดยปริบาย พศินจิ๊ปากอดหงุดหงิดไม่ได้เกิดมาไม่เคยคิดว่าตัวเองไร้ความสำคัญเท่าวันนี้เลย คันปากยิบๆ อยากจะบอกไอ้หน้าขาวเหลือเกินว่าไอ้คนที่มันอุ้มไปเขานอนเฝ้าให้ตั้งครึ่งค่อนวันเชียว รถเก๋งฮอนด้าซิตี้พาร่างไอ้ตัวแสบไปแล้ว เจ็บใจตรงที่ยังไม่ทันได้ชำระความเลยแต่มันก็ไปเสียแล้ว ชายหนุ่มกัดฟันเมื่ออาการเจ็บแสบเข้ามาเยือนอีกครั้งจำไม่ได้แล้วว่าวันนี้ต้องกัดฟันไปกี่หนแต่คิดว่าฟันคงโยกไปหลายซี่แล้ว เพราะมัน! ทุกอย่างเป็นเพราะมัน รอก่อนเถอะถ้าไอ้แผลตรงที่น่าอายหายเมื่อไรพ่อจะไปเยือนถึงที่ไอ้แกงส้มมะรุม...


   คิมหันต์มองร่างเล็กที่ยังหลับปุ๋ยแม้ว่าจะกลับมานอนที่ห้องตัวเองแล้วก็ตาม หัวอกเขาร้อนยิ่งกว่าถูกไฟนาบตั้งแต่รู้ว่าคุณหมอตัวเล็กไปป่วยอยู่ที่ไร่เคียงฟ้า ไอ้วันที่จะไปเขาก็ไม่อยู่เลยไม่ทันได้ปรามแถมกลางคืนฝนตกหนักรายนั้นคงไม่กล้าติดต่อกลับมาเพราะฟ้าแรงเหลือเกิน เท่าที่ฟังอาการคร่าวๆ จากอาณกรดูเหมือนว่าจะเป็นแค่ไข้หวัดเท่านั้นถามถึงสาเหตุเลยได้รู้ว่าวรทย์เข้าไปนอนห้องน้ำแต่ไม่ถึงเหตุผลไว้รอให้ตื่นก่อนค่อยถามกันอีกที

   เขาไม่ได้ให้วรทย์เข้าไปนอนพักในห้องพักผู้ป่วยแต่พากลับมานอนที่บ้าน หลังจากที่เช็ดตัวให้เขาก็ปล่อยให้เจ้าตัวได้นอนพักผ่อนเกือบจะกลับไปทำหน้าที่แล้วแต่ลมหายใจของเขาดันสะดุดลงกับพวงแก้มเนียน วรทย์เป็นคนผิวพรรณดีไม่ใช่แค่เพียงขาวยิ่งกว่าหยวกกล้วยแต่ยังเรียบเนียนไม่ต่างจากพรีเซ็นเตอร์สถาบันความงาม คิมหันต์หยุดใจหายเมื่อรู้สึกว่าหัวใจมันเต้นผิดปกติ เหมือนจะเร็วและดังขึ้นตาเขามองอยู่ที่ใบหน้านวลใจมันคล้ายกับมีแรงดึงดูดจากแม่เหล็กต่างขั้ว เขาก้มหน้าต่ำลงไปเรื่อยๆ แทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่ากำลังแอบขโมยหอมแก้มคนป่วยอยู่ รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่ทั้งจมูกและปากมาหยุดที่มุมปากนุ่มแล้ว

   คิมหันต์ผงะตัวหนีสติกลับเข้าที่ร้องเตือนว่าเขาทำเรื่องที่สมควรเข้าให้เสียแล้ว การขโมยหอมแก้มผู้ชายมันถือเป็นเรื่องผิดปกติ หมอหนุ่มหลับตาแน่นปิดกั้นความรู้สึกบางอย่างที่วิ่งตีขึ้นมาพร้อมกับหัวใจที่เต้นรัวยิ่งกว่ากองเพล เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ วรทย์เป็นผู้ชายถึงเจ้าตัวจะน่ารักกว่าผู้หญิงบางคนก็ตาม หมอหนุ่มรีบหุนหันออกจากห้องพักพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ที่ยังติดปลายจมูก...


   “พ่อจ๋าทำไมพ่อเดินอย่างนั้นล่ะ”

   เจ้าตัวดีเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าเดินที่ผิดปกติของบิดา พศินแยกเขี้ยวใส่ไอ้เด็กช่างสังเกตเขาสู้อุตส่าห์กัดฟันทำทุกอย่างให้เป็นปกติแต่มันก็ดันเห็นเสียได้

   “พ่อขาแพลงน่ะ เมื่อเช้าเดินตกบันไดไปขั้นนึง” การโกหกไม่ใช่เรื่องผิดปกติสำหรับคนอย่างนายเสือยกเว้นตอนเมาความจริงทั้งหมดจะพรั่งพรูออกมาพร้อมกับความในใจ

   “ขาแพลง! พี่อ่ะนะ” ไอ้ผู้ใหญ่ตัวดีอีกคนมันไม่ยอมเชื่อง่ายๆ พลางจ้องมองขาเขาตั้งแต่สะโพกต่ำลงไปถึงข้อเท้าแล้ววกกลับมาที่เป้ากางเกงอย่างจับผิด “พี่เสือวันนี้ใส่กางเกงกี่ชั้นอ่ะทำไมมันดูใหญ่พิกล”

   “ชั้นเดียว! พอเลยหยุดพูดเรื่องกางเกงกับขากูสักที พิกเร็ตไปเอาการบ้านมาทำ”

   เด็กชายเกาหัวแกรกพ่อไม่เมาแล้วก็ดีอยู่หรอกแต่อารมณ์ปรวนแปรไม่ต่างจากเดิมเลย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายแต่ก็ยอมงัดเอาการบ้านคัดลายมือขึ้นมาทำ เจ้าตัวน้อยสามารถทำได้เองโดยไม่ต้องมีคนสอนเมื่อเทอมที่แล้วสอบได้ที่หนึ่งแต่มีแค่อาออยเท่านั้นที่มอบรางวัลให้เพราะพ่อเสือเมาเสียจนฟังอะไรไม่รู้เรื่อง

   เขาอายจนหน้าชาไปหมดไอ้ที่อาณกรมองว่าผิดปกติมันถูกต้องแล้วเขาต้องใช้ผ้าก็อชที่เคยใช้พันหัวมาพันน้องชายจอมอหังการเอาไว้แทน ดีที่เลือดมันไม่ออกแล้วแค่ทาทิงเจอร์ราดเบตาดีพอช่วยได้เขากำลังจะเดินลงมาหายาแก้อักเสบกินแต่ดันโดนไอ้ตาดีสองตัวเห็นเข้าเสียก่อน วันนี้เขายังไม่ได้แกะผ้าออกดูไม่รู้ว่ามันแย่กว่าเดิมหรือเปล่าเมื่อวานตอนเปลี่ยนผ้าพันแผลมันยังบวมเปล่งอยู่เลย ไม่อยากต้องเข้าโรงพยาบาลด้วยเพราะเหตุผลนี้เขายอมตายเสียดีกว่า

   เจ้าของไร่เคียงฟ้าที่ความเจ็บปวดจากที่น้องชายประจำตัวโดนทำร้ายเขยกกลับไปยังห้องพัก สองวันแล้วที่ไอ้ตัวแสบมันทำร้ายเขาแล้วโดนไอ้หน้าขาวอุ้มกลับไป แก้แค้นก็ยังไม่ได้ทำซ้ำยังเผลอไปช่วยมันเสียอีกสงสัยเขาจะลงแดงจนเบลอไปหมด พศินทิ้งตัวนอนลงบนเตียงที่ส่วนกลางลำตัวยังปวดหนึบๆ เตือนถึงความเจ็บปวดเป็นระยะยาก็ไม่ได้กินแผลก็ทำไม่เป็นเขาจะทำอย่างไรกับความซวยอันนี้ดี...


   “อะไรนะครับ นายเสือเป็นอะไรนะ” วรทย์ร้องเสียงหลงเมื่อได้ยินประโยคร้อนรนจากโทรศัพท์ เขาวางปากกาในมือลงลืมงานที่ทำค้างอยู่ไปทันที ปลายสายบอกเหมือนเดิมไม่ตกหล่นแม้แต่คำเดียว ความลำบากใจมาเยือนเป็นรอบที่เท่าไรก็จำไม่ได้ ระหว่างที่กำลังตัดสินใจอีกฝ่ายก็อ้อนวอนจนทำใจแข็งไม่ได้ “ก็ได้ครับ ผมจะไปดูให้”

   ที่สุดก็เผลอหลุดปากรับคำไปจนได้ มือขาวจับโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋าเสื้อกาวน์ตามเดิมลมหายใจระบายทิ้งเป็นว่าเล่น ตอนที่ทำคิดว่าแค่เอาให้หมอนั่นเจ็บบ้างแต่ไม่คิดว่าผลที่ตามมาจะทำให้ตัวเขาเองต้องกลับไปรับผิดชอบ ใครจะไปคิดล่ะว่าไอ้เสือบ้านั่นจะป่วยเพราะแผลติดเชื้อ!

   แถมดันเป็นแผลในที่สำคัญอีกด้วยและสาเหตุเขาก็รู้ว่าดีเป็นเพราะอะไรและเพราะใคร แค่คิดปลายลิ้นก็รู้สึกถึงเนื้ออ่อน ขนในกายพากันลุกเกรียวพะอืดพะอมอยากจะคายของเก่าอีกรอบ

   “เป็นอะไรครับหมอมะรุม” ผู้ทักทายก้าวเข้ามาในห้องพร้อมกับลูกชิ้นทอดเจ้าประจำ เขามองหมอคีย์จิ้มเอาไส้กรอกดุ้นยาวเข้าปากแล้วพาลจินตนาการไปถึงไอ้บางสิ่งที่ลักษณะคล้ายกัน คุณหมอตัวเล็กขนลุกขนพองรีบเบนสายตาไปที่อื่นทันที “กินลูกชิ้นไหม”

   วรทย์สั่นหัวจนผมปลิวปฏิเสธทันที คิมหันต์ยักไหล่วางสะโพกบนโต๊ะทำงานของคุณหมอตัวเล็กกินไส้กรอกทอดจนหมดไม้แล้วเอาอันใหม่มากินต่อ “ตกลงว่าเป็นอะไรหรือว่ายังไม่หายดี”

   “ผมหายแล้ว” อาการป่วยแค่นอนพักสองวันก็ดีขึ้นแล้ว เขาเพิ่งรู้จากอาณกรว่าหมอคีย์ลงทุนไปรับเขาถึงร้านเคียงฟ้าเพราะเป็นห่วง จนหายเกือบปกติแล้วเขายังไม่ได้ขอบคุณเลยกะว่าถ้าท่านผู้อำนวยการกลับมาเมื่อไรจะหาเวลาพาไปเลี้ยงข้าวสักมื้อ แต่ที่เขาสาบานต่อหน้าคอห่านอันนั้นว่าจะไม่บอกใครก็คือทำไมเขาถึงไปนอนในห้องน้ำ

   “แล้วเป็นอะไรสีหน้าดูไม่ดีเลย”

   “ผมต้องไปไร่เคียงฟ้าอีก นายเสือไม่สบาย”

   คิ้วหนาดำของหมอคีย์เลิกสูง “ป่วย? เป็นอะไรหรือ”

   “แผลติดเชื้อ”

   “แผลที่กระเพาะน่ะหรือ”

   “เปล่าหรอกแผลที่อื่น” บอกกับใครไม่ได้หรอกว่าแผลที่ติดเชื้อมันอยู่ในที่แสนจะทุเรศ แถมเขายังเป็นคนทำอีกด้วย มาคิดตอนนี้ก็อดสงสารไม่ได้หรือว่าเขาจะทำเกินไป

   “ไปดูหน่อยเถอะ อย่างไรเสียผู้อำนวยการก็ฝากเขาไว้”

   เขาเห็นด้วยกับคำพูดของหมอคีย์มันเป็นหน้าที่แถมน้ำเสียงของอาณกรก็ร้อนรนจนน่าเป็นห่วงบอกว่านายเสือไข้ขึ้นสูงแถมไอ้ตรงนั้นยังบวมอีกด้วย สำหรับผู้ชายไม่มีอะไรน่าอายไปกว่านี้อีกแล้ว

   “ผมขอยืมรถหน่อยนะครับ แล้วจะรีบกลับ”

 :ling3:***ป่วงนิดหน่อยเพราะเร่งแต่งมากค่ะ เว้นห่างไปนานด้วยปัญหาเดิม จบเรื่องเก่าเรื่องใหม่มาอีกแล้ว T^T ไม่น่าโลภมากเลย ข้าพเจ้าเป็นทั้งนักเขียนและทำงานประจำด้วย แต่ที่แต่งนิยายวายเพราะใจรักจริงๆ ผลเสียของการหักโหมมากเกินคือไหล่และหลังปวดมากจนต้องไปหาหมอต้องใช้ไฟฟ้ากระตุ้นและได้ยามากิน ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะคะ -3-***


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Aoya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 906
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +84/-3
มาแล้วๆๆๆ ดีใจจนน้ำตาไหลพราก
นายเสือโดนหมอมะรุมกัดเข้าให้สินะ ก็ร้ายกาจกับเขาขนาดนั้นโดนเสียบ้างก็ดี
ส่วนคุณหมอดีนะไม่กัดจนขาด จะได้ไม่มาเสียใจทีหลัง เพราะไม่แน่ว่าอีกหน่อยจะต้องใช้ก็ได้  :laugh:

Anyann

  • บุคคลทั่วไป
กลับมาแล้ววว คิดถึงนายเสือกับหมอมะรุมอยู่พอดีเลย ตอนนี้ดูนายเสือจะซวยที่สุดนะ เรียกว่าซวยซ้ำซวยซ้อนเลยดีกว่า 5555

ตอนหน้าหมอมะรุมจะไปทำแผลให้นายเสือสินะ อิอิ จัดการให้เสือเป็นแมวเลยนะคะคุณหมอ

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
สมน้ำหน้าแผลติดเชื้อเลย อยากบังคับหมอทำไม

ออฟไลน์ moodyfairy

  • สวย อร่อย ย่อยง่าย :)
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 693
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-1

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5589
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
่อ่าว เรื่องราวใหญ่โตแระ ๕๕๕๕
สงสารเสือจัง หมอมะรุุมรับผิดชอบด้วยล่ะ หากเสือน้อยใช้การไม่ได้ ๕๕๕๕

ออฟไลน์ Zitraphat

  • ความแน่นอนตั้งอยู่บนฐานแห่งความไม่แน่นอน
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1447
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1025/-43
    • https://www.facebook.com/zitraphat.chonlavade
เมารัก
«ตอบ #165 เมื่อ04-08-2013 23:53:47 »

เป็นการเตือนความจำที่ดี...คิดถึงน้องชายทีคิดถึงแต่หน้าหมอมะรุม...

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
เลวไปไหม? เกลียดขนาดนั้นเลยหรือไง(ว่ะ)?

ต้องทำให้(ไอ้)เสือเจ็บกว่า จะได้จำ!!!

ออฟไลน์ cher7343

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1673
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-4
เป็นยังไงล่ะ เจ็บเลยพ่อเสือ

ออฟไลน์ nunnuns

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1972
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-3
โห หายไวๆนะคะ อย่าหักโหมมากเลย ร่างกายจะทรุดเอาดื้อๆได้ เป็นกำลังใจให้นะคะ สนุกดีค่ะเราชอบ สู้ๆน้า^^

ออฟไลน์ qq_oo

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1748
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +143/-4
แผลติดเชื้อ อิอิ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ andear

  • ยาราไนก๊ะ ??
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 839
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +63/-1

ออฟไลน์ full69

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 647
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-2

ออฟไลน์ krit24

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-3
ขำตรงที่ติดเชื้อนี่แหละ
คุณหมอสู้ๆ

ออฟไลน์ maemix

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4403
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +299/-3
พี่เสือแผลอักเสบเลย หมอมะรุมมาดูหน่อย
แผลหายค่อยมาจัดการเอาคืนพี่เสือต่อ

ออฟไลน์ teatimes

  • ไม่อยากให้เปลี่ยน...... เพราะแค่นี้ก็ดีพอแล้ว
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 682
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +157/-1
สมน้ำหน้าเกลียดนายเสือที่สุด :fire:  ขอให้ติดเชื้อในกระแสเลือดไปเลย

ไม่รู้ว่าหมอมะรุมไปรักษาคราวนี้เสือจะเห็นความดีบ้างไหมน้า

รออ่านตอนต่อไปจ้า

บวกเป็ดสำหรับการกลับมาอัพจ้า

ออฟไลน์ shoky_9

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +35/-1
 :m20:  แผลติดเชื้อ 555555

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
ไม่รู้จะสงสารหรือสมน้ำหน้าเสือดีนะ ทำเขาแล้วตัวเองมาเจ็บเองเนี่ย

ออฟไลน์ milkshake✰

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 817
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +47/-3
พี่เสือ เป็นลูกแมวนอนซมเพราะแผลติดเชื้อซะแล้ว 55555555

ออฟไลน์ kaokorn

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 903
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +89/-2
สมน้ำหน้าตาเสือนะเนี่ย ทำเขาไว้ซะ เฮ้อ
หมอมะรุมใจดีจริงๆ ตาเสือจะได้ใจอ่อนซะที เป็นผู้เป็นคนขึ้นบ้าง

หายป่วยไวไวนะฮะ อย่าหักโหม

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
จู๋บวม   :m20:  สะใจว่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด