28. พี่เสือ น้องกระต่ายกับคนที่มาจีบ 2
พี่แจงหรือพี่จุ๊บแจงชั้นม.4/2 ฝากเพื่อนที่ชื่อกานต์มาจีบพี่เสือนั้นหน้าตาน่ารัก มีข่าวลือหนาหูว่าเป็นแฟนเก่ากับพี่เรย์ จัมโบ้ออกแรงเชียร์เพื่อนสุดตัวเนื่องจากเจ้าตัวก็เล็งพี่กานต์เอาไว้เหมือนกัน
ส่วนลูกโป่งนั้นพอเจอสอางค์ตบบ้องหูซ้าย ฝนซ้ำด้วยบ้องหูขวา พี่เสือเสยคางเข้าอีกทีเลยนิ่งๆ เงียบๆ แต่โดยดี แต่พอสอางค์เจออีกทีก็เห็นหนุงหนิงอยู่กับรุ่นพี่ม.2 ชื่อนิ้งแล้ว
พี่จุ๊บแจงรุกพี่เสือหนัก แต่พี่เสือก็ยังคงความเฉยเมยได้คงเส้นคงวา ช่วงตอนกลางวันพี่เสือมักจะไปเล่นบาสเกตบอลที่โรงยิม ส่วนกระต่ายน้อยจะถูกสอางค์ลากตามไปเชียร์ เพราะที่นั่นมีรุ่นพี่สาวสวยผูกผมม้าคอยเชียร์ ส่งเครื่องดื่มหวานๆ เย็นๆ ให้ตลอด
"ต่าย! ซื้อสิ!" สอางค์เร่ง น้องเล็กยืนอยู่หน้าตู้ขายเครื่องดื่มเป็นนาน
"นี่ พี่ชายเราเสียเหงื่อ ต้องกินสปอนเซอร์" ฝนช่วยอีกแรง ยัดขวดใส่มือน้อย แต่กระต่ายน้อยกลับเขย่งเท้าไปเก็บไว้ที่เดิม
"พี่เสือไม่ชอบกินเกลือแร่" น้องบอกเบาๆ ก่อนหยิบโค้กหนึ่งกระป๋อง ใบหน้างามแดงเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความหลัง...
"เออ ตามใจๆ เร็วๆ อ๊ายยย อางค์ อีแรดนั่นไปแล้ววว" อีแรดนั่นฝนหมายถึงพี่จุ๊บแจง ซึ่งกระต่ายไม่เห็นแรดตรงไหนเลย พี่จุ๊บแจงหน้าตาน่ารัก ทำอะไรก็น่ารัก หนุ่มๆ ทั้งโรงยิมชอบกันทั้งนั้น
...ถึงแม้หัวใจกระต่ายจะเจ็บจนชาก็ตาม
กระต่ายไม่มีสิทธิ.... เพราะพี่เสือ... ไม่ใช่ของกระต่าย
กระต่ายน้อยโดนสองสาวลากมาโรงยิม ฝนและสอางค์จงใจพากระต่ายมานั่งอีกฝั่งกับพี่จุ๊บแจง พอพี่เสือลงสนามพี่จุ๊บแจงก็ส่งยิ้มอายๆ ให้ ขนาดน้องกระต่ายเห็นยังคิดว่าน่าเอ็นดูเลย
"หึยๆๆๆ" ฝนคำรามอย่างขัดใจ มองพี่เสือเหมือนจะเข้าไปขบหัว
พี่เสือร่างสูงใหญ่ คล้องผ้าขนหนูที่คอ ต่อให้หลับตาลง กระต่ายก็จำได้ว่าคนไหนคือพี่เสือของกระต่าย ใบหน้าคมคายของพี่เสือส่ายไปมา ก่อนจะแหงนดูบนอัฒจรรย์และพบกับรุ่นพี่สาวสวยนั่งหน้าแดง คิ้วเข้มแค่เลิกขึ้น แต่เมื่อแหงนมาอีกฝั่ง ก็พบกับน้องกระต่ายตัวน้อยนั่งอยู่กับสองสาว
จะตั้งใจหรือไม่ทราบก็ตาม... พี่เสือส่งยิ้มให้กระต่าย น้องอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ แต่แล้วเมื่อสายตาอันว่องไวของพี่ชายสังเกตได้ถึงบางอย่างก็ขมวดคิ้ว จู่ๆ ก็วิ่งออกจากสนามขึ้นอัฒจรรย์รวดเร็ว
"อ๊ายย วิ่งมาทางต่ายแล้ว" สอางค์เชียร์ใหญ่ พริบตาเดียวก็มายืนจังก้าหน้ากระต่ายน้อย
"อย่างที่คิดเลย" เสียงพี่เสือไม่หอบแม้แต่นิด ยื่นหลังมือมาแตะใบหน้าเนียน "เหงื่อออกแล้ว ร้อนใช่ไหม ?"
น้องส่ายหน้าเบาๆ ใบหน้าแดงก่ำเหมือนตุ๊กตากระเบื้อง ก็ตอนนี้ใครๆ ก็หันมามองน้องหมดแล้ว... ไหนจะพี่จุ๊บแจงที่นั่งขมวดคิ้วตรงกันข้ามอีก
"เหงื่อโชกเลย... อางค์! มึงปล่อยน้องมาได้ไง!" พี่เสือหันไปไล่บี้กับเพื่อนสาว
"ไม่ใช่จ้ะพี่เสือ..."
"ไม่ได้นะ โรงยิมร้อนมาก เดี๋ยวต่ายน้อยจะเป็นลม" พี่เสือร้อนรน รีบเช็ดเหงื่อเม็ดน้อยออกจากใบหน้านวล "เด็กดี ไปรอพี่ที่ห้องนะ เปิดพัดลมเย็นๆ นะครับ"
กระต่ายหน้าจ๋อย สัมผัสเย็นเฉียบของกระป๋องโค้กเย็นไปถึงหัวใจ
"อ๊ะ" อุทานเบาๆ ก่อนเงยหน้าขึ้นสบ "พี่เสือ หนูซื้อมาให้จ้ะ"
"ขอบคุณมากครับ" พี่เสือทำท่าอยากจะจูบแต่แล้วก็ต้องตัดใจ เนื่องด้วยในโรงยิมมีคนพลุกพล่าน เขาไม่ได้อายสักนิด กลัวก็แต่จะมีเสียงนินทาในแง่ร้ายเกิดกับน้องน้อย แล้วไหนจะพวกนักกีฬากลัดมันอีก แทนที่จะไปมองหญิงแท้ๆ อย่างพี่จุ๊บแจงกลับหันมามองน้องเล็กด้วยตาหวานเยิ้ม พี่เสือรู้ดีว่าในสมองพวกมันคิดอะไรอยู่...
...ในสมองเน่าๆ พวกนั้นคงไม่ต่างจากพี่เสือหรอก กระต่ายน้อยในจินตนาการผู้ชายถูกกระชากเสื้อผ้าออกจนเปลือยเปล่าซ้ำแล้วซ้ำเล่าแน่นอน
พี่เสือกัดฟันแน่นอย่างข่มอารมณ์
"เป็นเด็กดีนะครับ"
กระต่ายเลยได้แต่พยักหน้าเศร้าๆ หลังจากนั้นพี่เสือก็ไม่อนุญาตให้กระต่ายไปโรงยิมอีก สอางค์เบ้ปากอย่างหมั่นไส้ที่พี่จุ๊บแจงมีท่าทางกระดี๊กระด๊าผิดปกติ
"หึ! เค้ารักเค้าหวงต่างหากเลยไม่ให้ไป ใครวะสำคัญตัวผิด!"
"สอางค์" กระต่ายเตือนเบาๆ
ฝนนั่งวาดรูปยุกยิกฆ่าเวลาตรงกันข้ามเงยหน้าขึ้นมามอง "ต่าย ชอบพี่เสือไหม ?"
น้องเล็กหน้าแดงจัด พึมพำแผ่วเบา "ชอบจ้ะ"
ฝนพยักหน้าก่อนจัดการเก็บข้าวของ "งั้นไปกันเถอะ!"
"ไปไหน ?" สอางค์ร้องถาม
"นี่มึงโง่หรือมึงโง่วะ ?" ฝนย้อนด้วยคำตอบเดิมที่เคยด่าลูกโป่ง "ไปโรงยิม!"
"แต่เสือห้าม..."
"อีแสร๊ดดดด" ฝนตอบด้วยเสียงสูง "มึงเป็นเมียรึไง๊ เมียมันนั่งอยู่นี่" ฝนชี้ไปทางกระต่าย เล่นเอาน้องสะดุ้ง "กลัวมันทำไม!"
"แต่ถ้าพี่เสือโกรธเรา..." กระต่ายน้อยค้านเสียงอ่อย แต่ฝนหัวเราะหึๆ ตอบ
"มันจะชอบล่ะสิไม่ว่า"
ฝนลากแขนเพื่อนผู้ชายตัวเล็กไปยังโรงยิม โดยมีสอางค์เดินตามอย่างสนใจ แต่พอถึงปากประตู ฝนกลับเลี้ยวไปอีกทาง
"หือ ?"
"คืองิ" ฝนเริ่มแผนการพลางหัวเราะชั่วร้าย "กูวางแผนกับโบ้กับโป่งมาละ"
"หะ ?"
"โบ้มันเพิ่งเข้าทีมบาส มันบอกว่าผัวต่าย..." เบรกหน้าทิ่มเมื่อเห็นสีหน้าเหรอหราของเจ้าตัวเล็ก "เสือ... ไม่ชอบอาบน้ำรวมกับคนในทีม มันจะไปอาบที่ห้องเดี่ยว"
"อ้อ..." สอางค์เกิดรู้แจ้ง แต่ฝนยังทำปากจู๋เล่าต่อไป
"ล็อกเกอร์ฝั่งโน้นมีห้องอาบน้ำห้องเดี่ยว เสือมันไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อทุกวัน... ให้ต่ายไปรอซิ ฮุฮิๆๆ" หัวเราะเสียงประหลาดแล้วดุนหลังน้องเล็กไปอีกทาง
"นี่ซ้อมใกล้เสร็จละ แป๊บนะ เดี๋ยวลูกโป่งมันอยู่ที่สแตนโทรมาบอก" ฝนหยิบมือถือขึ้นมารอ ชั่วอึดใจเดียวก็สั่น
"เฮ้ย ว่า ?"
"กระจอกเรียกกระจิบ มุบมิบๆ กำลังลงไปห้องล็อกเกอร์แล้ว"
"เหี้ย มุบมิบห่าอะไรวะ" ฝนสบถแล้วหันมายิ้มเจ้าเล่ห์กับสอางค์
"เอ้า เข้าไปนะต่ายน้อย ถามเสียงหวานๆ ว่าเหนื่อยมั้ย..."
"จะอาบน้ำก่อน..."
"อ๊ายย มึงอย่าเริ่มอีอางค์!"
กระต่ายน้อยไม่เข้าใจแม้แต่น้อย รู้แต่เพื่อนสาวเปิดประตูห้องล็อกเกอร์แล้วผลักตัวเองเข้าไป...
..."อ๊ะ!"
"อ๊ะ!" กระต่ายร้องออกมาพร้อมกับอีกเสียงด้านใน สองสาวรีบวิ่งกลับมาดู
"เฮ้ย!"
"อ๊ะ!"
"มาได้ไง!" สอางค์แทบพ่นไฟ คำรามเสียงดังก้องห้องล็อกเกอร์ ไม่สนใจแล้วว่ามันห้องผู้ชาย
พี่จุ๊บแจงหน้าแดงจัด ลุกขึ้นพรวด "เธอนั่นแหละ มาได้ไง!"
"หน้าไม่อาย!" ฝนด่า ชี้หน้าไม่รุ่นพี่ไม่กลัวเกรง พี่จุ๊บแจงร้อนแทบเป็นจุล
"นี่มันห้องล็อกเกอร์ชาย!" พี่จุ๊บแจงยืนกราน "เธอนั่นแหละ มาได้ไง!"
"กระต่ายก็เป็นผู้ชาย!" สอางค์ตะคอก จนทุกคนอึ้งไปอึดใจ ไม่ใช่เพราะสอางค์ตะคอกหรอก... แต่เพราะทุกคนลืมไปแล้วต่างหากว่ากระต่ายเป็นผู้ชาย
"หืม ? ทำอะไรกัน ?" เสียงทุ้มดังมาจากด้านหลัง เจ้าของเรื่องยืนตัวดำ กระต่ายน้อยพลันขาอ่อน... เหมือนตัวเองทำผิด... ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดของตัวเอง
"ต่ายน้อย มาได้ไง ? พี่บอกว่าอย่ามาไม่ใช่เหรอ ?" พี่เสือรีบปราดเข้าไปอุ้มเจ้าตัวเล็กที่จู่ๆ ก็นั่งกองลงไปกับพื้น
ใบหน้าเล็กซึมลง บีบมือตัวเองแน่น
พี่เสือบอกว่าอย่ามา... พี่จุ๊บแจงก็อยู่... จะมีกระต่ายไปทำไม...
"หนูขอโทษ" เสียงนั้นแผ่วเบา ขาดห้วง หยาดน้ำใสไหลรินออกจากดวงตาคู่สวยเงียบงัน พี่เสือแทบอยากชกตัวเอง
"อย่าร้องนะครับคนดี ไม่เป็นไรนะ มาแล้วก็แล้วไป"
...พี่เสือกำลังลำบากใจ...
...คุณแม่บอกแล้ว... อย่าร้องไห้....
พี่เสือถอนหายใจ ออดเข้าเรียนใกล้ดังแล้ว เขาหันไปทางรุ่นพี่ที่ยืนเก้ๆ กังๆ
"ออกไป" เสียงทุ้มเรียบ เน้นชัดถึงคำสั่ง
"แต่เสือพี่... พี่..."
"ออกไป!" พี่เสือเน้นอีกครั้ง แม้ไม่ได้ขึ้นเสียงแต่ก็นิ่งจนน่ากลัว รุ่นพี่ตัวสั่นน้อยๆ แล้วรีบวิ่งออกจากห้อง พี่เสือกวาดสายตาไปมองสองสาว ทั้งคู่จึงรีบเดินออกไปแล้วปิดประตูตาม
"ต่ายน้อย ที่รักของพี่" พี่เสือใช้ส่วนที่สะอาดที่สุดของร่างกาย... หลังมือเช็ดหน้าเนียนเมื่อทั้งห้องเหลืออยู่เพียงสองคนแล้ว "อย่าร้องนะครับ พี่ขอโทษ..."
"หนูขอโทษ... หนูมาขวางใช่ไหม... หนูมาเป็นส่วนเกิน..." เสียงหวานสะอื้น สูดจมูกเสียงดัง เนื้อตัวสั่นระริก "พี่เสือกับพี่จุ๊บแจง..."
"ไม่ครับ พี่เสือไม่มีอะไรกับคนๆ นั้น" พี่เสือรีบตัดบท กลัวคนตัวเล็กจะจินตนาการไปถึงไหนอีก "กระต่ายจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ มาหาพี่นะครับ พี่จะสั่งลูกโป่งไว้ให้ดูกระต่ายนะ"
"ไม่นะ...." กระต่ายไม่อยากให้มีคนดูแล... หรือเดือดร้อนเพราะตัวเองอีก "หนูเป็นก้างใช่ไหม หนูไม่ควรเข้ามายุ่ง..."
"ต่ายน้อย!" พี่เสือขึ้นเสียง เชยคางมนขึ้นแล้วเน้นเสียงหนัก "ฟังพี่นะ ผู้หญิงคนนั้นหรือคนไหนๆ ไม่มีทางมาแทรกระหว่างเราได้ ดังนั้นกระต่ายจะไม่มีวันเป็นส่วนเกิน เพราะกระต่ายเป็นส่วนหนึ่งของพี่" พี่เสือบดเบียดริมฝีปากกับริมฝีปากอิ่ม ง้างงับเรียวลิ้นอุ่นแน่นสนิท จูบนั้นรุนแรง... ร้อนแรงจนหัวหมุน จนน้องหายใจหอบ พี่เสือจึงได้ค่อยๆ ละริมฝีปากออก
"พี่เสือรักต่ายน้อย จะรักแค่คนเดียว พี่จะไม่มีแฟน ไม่มีใครทั้งนั้น เข้าใจไหม ?"
น้องเล็กพยักหน้าเชื่องช้า รสจุมพิตร้อนแรงยังทำให้สมองเบลอ
ภาพกระต่ายน้อยเลื่อนลอยนั้นทำให้พี่ชายปวดหนึบ จุมพิตร้อนแรง แสนหวานนั้นช่างทำร้ายพี่เสือ... ส่วนกลางลำตัวอึดอัด กลิ่นหอมหวานจากร่างกายบอบบางมีกลิ่นเหงื่อปนจางๆ พี่เสือคล้ายเมามัว
มือใหญ่ค่อยๆ แตะลำคอเรียว ใบหน้างามของน้องเล็กแหงนเงยขึ้นสบ ดวงตากลมโตฉ่ำเยิ้มราวกับจะเชิญชวน...
...อยากให้เป็นของพี่เสือคนเดียว...
ร่างสูงใหญ่โน้มกายลงปลดกระดุมของคนตัวเล็กราวกับต้องมนต์
แต่แล้ว...
"เฮ้ย! ไล่ไปเลย ?" เสียงแจ๋วๆ ของลูกโป่งหลังบานประตูเรียกสติพี่เสือให้กลับคืนมา เด็กหนุ่มสะบัดศีรษะ เก็บไม้เก็บมือตัวเองมิดชิด โมงยามอันหวานหอมพลันมลายไป
"ดีมากครับ ที่รัก ตอนนี้กลับไปก่อนนะ" พี่เสือจับร่างเล็กพลิกหันแล้วไปเปิดประตู พบสอางค์ ฝน ลูกโป่งและจัมโบ้รออยู่แล้ว "ต่ายน้อย กลับไปกับเพื่อนๆ นะคนดี เดี๋ยวพี่ตามไป"
จัมโบ้และลูกโป่งเงียบขรึมลง พวกเขาได้ฟังเรื่องราวทั้งหมดจากสองสาวแล้ว ลูกโป่งเอาแขนคล้องคอน้องเล็กประจำกลุ่ม ก่อนหันมาสบตากับพี่เสือ
เพื่อนรักทั้งสองมองหน้ากันเข้าใจ...
ลูกโป่งพยักหน้าให้จัมโบ้นิดๆ ก่อนจะฉีกยิ้ม
"ต่ายกลับกับโป่งนะ" ลูกโป่งพยายามชวนด้วยเสียงร่าเริง แล้วน้องเล็กกับสาวๆ และลูกโป่งก็จากไป เหลือเพียงจัมโบ้ที่ยืนพิงกำแพงใกล้ๆ
"ไปจัดการให้เรียบร้อยซะ" จัมโบ้พูดเรียบๆ พี่เสือจึงหันกลับเข้าห้องล็อกเกอร์
ออดดังแล้ว แต่สองหนุ่มยังไม่ถึงห้อง จัมโบ้กับพี่เสือเดินเงียบๆ ไปตลอดทาง ในที่สุดจัมโบ้ค่อยเปิดปาก
"กูว่าแล้วไง..."
พี่เสือหัวเราะหึ "แต่มึงก็ไม่ถาม"
"กูไม่แน่ใจ แต่ดูลูกโป่งมันมั่นใจอยู่" จัมโบ้นิ่งไปชั่วอึดใจก่อนถามอย่างอึดอัด "มึงแน่ใจนะว่าไม่ใช่แค่เรื่องปกติ ?"
"ไม่ใช่แค่เรื่องปกติแน่"
ไหล่หนาของเพื่อนลู่ลง "ถ้าตะกี้พวกกูไม่คุยกันเสียงดัง..."
พี่เสือกัดฟัน คำรามเสียงเบาราวกับสัตว์ได้รับบาดเจ็บ "กูคงข่มขืนน้องไปแล้ว"
"ไอ้ห่าเอ๊ย..." จัมโบ้ถอนหายใจ "เรื่องใหญ่นะนั่น"
"เออ"
"แล้วมึงจะทำไง ?"
"กูรักของกู ไม่ยอมยกให้ใครแน่" น้ำเสียงแน่วแน่ มาดมั่นสมกับฉายาเสือร้าย เพื่อนเลยไหวไหล่
"ตามใจมึง แต่ถ้ายังเป็นยังงี้ต่อไป... มึงได้เสียใจแน่ๆ"
พี่เสือพ่นลมหายใจแรง "กูรู้..." ว่าแรงหนุ่มมีล้นหลามจนน่ารำคาญ เล่นกีฬาหนักหน่วงก็แล้ว... แต่พออยู่สองต่อสองกับกระต่ายน้อยทีไร อารมณ์ร้อนแรงแทบนำพาเขาให้ปลดเปลื้อง กระชาก... ร่างเล็กให้มาอยู่ในอ้อมกอด และข่มขืนรุนแรงให้เสียงหวานครวญคราง...
ไม่ว่าจะระบายออกอย่างไร... ก็ไม่เคยพอ...
"อีนั่น" พี่เสือเริ่ม
"หมายถึงพี่จุ๊บแจง ?"
"เออ" เขาเหยียดยิ้มราวกับมารร้ายที่ชาตินี้กระต่ายสุดที่รักจะไม่มีวันได้พบเจอ
"มึงจะ...." จัมโบ้อ้าปากค้างก่อนจะพ่นลมหายใจ "ตามใจ...."
____
คำตาม :
เกือบไม่มาแล้วค่ะ เห็นใจเค้าเถอะ เรียนงานก็เยอะ ปัญหาชีวิตอีก....
ใค่ต๋ายเป๋นแมงด้วงแต๊ๆ
ช่วงนี้จะดราม่านิดหน่อยค่ะ พอกระชุ่มกระชวย ใกล้จะปิดวิชาแรกแล้ว โปรเจคต์ยังคลานอยู่ที่เดิม แต่หน้าดิฉันนี่มีตีนกาใต้ตา 2 รอยถ้วนแล้วค่ะ ยังเลข 2 อยู่แท้ๆ จำไม่ได้แล้วว่าตัวเองกินข้าวดีๆ กับได้นอนอิ่มๆ ครั้งสุดเมื่อไหร่
หัวข้อ: Tiger&Bunny : พี่เสือร้ายกับน้องกระต่ายน้อย เปิดจองแล้วค่ะ P.136 15/11/15 (อ่าน 1178057 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก