หัวข้อ: "จิ้นดีนัก เดี๋ยวจัดให้ " Hour# 35 -Be happy- END

[koikoi]

อ้าว

[whitefang]

อ่านตอนนี้แล้วแอบใจไม่ดี แต่ยังไม่อยากฟันธง รออีก50%ดีกว่า

[Lunatan]

อ้าวหมายความว่าไงกันล่ะนี่
มาม่ากะลังจะมาแล้วสิน้า

[sakurai]

อา นี่เอง สาเหตุที่ทำให้เอไม่เคยยอมเปิดใจรับวาเข้ามา

ความจริง ถ้าเอจะสังเกตุซักนิด จะรู้ว่าทุกสิ่งที่วาทำ นี่มันมากกว่าแค่เพื่อนสนิทแล้ว

วาโย นายเรียนผูก นายก็ต้องเรียนแก้ละนะ ( ณ จุดนี้ค่อนข้างมั่นใจว่า วาโย นายคิดเกินเพื่อนแน่ แถม มีประวัติชอบผู้ชายมาก่อนด้วย เจ่ฟันธง ฮี born to be gay แน่นอน)

[krappom]

อย่าว่าอย่างงั้นอย่างงี้เลยนะ เค้าว่ามันมีลางดราม่าจริงๆด้วยสิ
 

[karatop]

รออีก 50% นะครับ....แหมเพื่อนๆ ได้กินมาม่ากันใหญ่เลย...เราก็แอบได้กลิ่นนะ ^^" 

[toshika]

อรั๊ยยยย  อย่าดราม่าน๊า >< 

รออีก  50% ค่ะ

[Moohwan]

บางทีการทำเป็นลืม ก็ทำให้เราไม่ต้องคิดมาก
ก็อย่างว่าแหละ เรื่องความรู้สึกมันบอบบาง

[full69]

อ่านรวดเดียวเลยตามทันเเล้ว สนุกมากเลยค่ะ น่าติดตามเนื้อเรื่องไม่น่าเบื่อ
บรรยายตัวละครได้ดีทำให้พอจะจินตนาการออกว่าตัวละครเป็นคนยังไง
เข้าใจความรู้สึกของทั้งคู่นะพอมองออกว่านานๆอยู่ด้วยกัน
มันมักจะดูแลกันเลยมองข้ามว่าจะรักกันแบบแฟนว่าเป็นเรื่องเป็นไปไม่ได้
รักแรกของวาคือพี่ของเอ จะดราม่าไหมเนี่ย
รอติดตามนะค่ะ มาลงเรื่อยๆๆน้าติดแล้ว

[day9day]

รออีก 50 % นะครับ............ถ้าจะแจกมาม่าก็ขอให้จัดหนักๆมาเลยนะครับ
 

[followme]

น้องเอ หนูเหมาะกะรุกมากเลยค่ะ
ให้วาเค้ารับไปเถอะดีแล้ว หนูตั้งรับก้อพอ

โอ๊ะ ค้างอ่ะ รอ 50% ที่เหลือนะ

[ช็อคโกแลตสีม่วง]

มารอต่อครับบบบ



เชียงใหม่ผมก็เคยไปเที่ยว(กลางคืน)มารอบหนึ่ง ชูนิ้วให้เลย สุดยอดจริงๆ=.,=


สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ ถนนข้าวสารฝรั่งหล่อมาก 5555+

[My_yunho]

ชอบๆๆๆๆๆๆ วา-เอ

[iamy]

เม้นตอน4
วาน่ารักจังเลยตอนนี้ กลัวผีเอามากๆด้วยคิดภาพตามผู้ชายแมนๆหน้าตาดีแต่กลัวผีจนกลายเป็นเด็กน้อย ฮ่าๆๆๆ อ่านเพลินดีครับยิ่งตอนเวลาน้องวาพูด วาเอ เอวา โอ๊ยยยย ฟิน!! ถ้าอ่านตอนกลางคืนคงฝันหวานล่ะ U///U (ปกติอ่านแต่นิยายที่พูด มึงกู เพราะคิดว่าได้อารมณ์กว่า แต่พอเจอพูดชื่อแทนตัวเองแบบนี้มันเรียลมากๆ เพราะชีวิตจริงผมก็ใช่จะพูด มึงกู ตลอดเวลา บางครั้งก็พูดแทนชื่อตัวเองกะเพื่อน) อินมาก ณ.จุดนี้

เม้นตอน5 50%
ชอบคำคมตอนท้ายมากกินใจสุดๆ 'ใครทำให้เราเจ็บ ก็เจ็บไม่เท่าคนที่เราให้ใจเขาไป'  ทำไมดราม่ามาเร็วจังเลยอ่ะนักแต่ง วาชอบพี่เฟิสตั้งแต่ม.3เลยหรอ แล้วเอของผมล่ะ รักแรกไม่ว่าใครก็ลืมไม่ลงทั้งนั้นล่ะ ปากบอกว่าลืมแล้ว จำไม่ได้แล้ว แต่เชื่อเถอะมันยังอยู่ในความทรงจำของเราเสมอ… คิดว่าวาจะรักเอเป็นคนแรกซะอีก เฮ้อ! ตอนแรกยังเฮฮากะจิ้นของเพจ AVA อยู่เลยไหงตอนท้ายนักแต่งทำร้ายจิตใจนักอ่านอย่างนี้ล่ะ U__U อยากให้นิยายเรื่องนี้เป็นรักใสๆ อ่านแล้วชวนจิ้น ฟินเบาๆ หมดกัน Y^Y

[๛ナーリバス๛]

ฮ่าๆๆ ว่าแล้วว่าต้องเป็นฟิค เขียนซะหวานแหววว

หล่อเป็นรุก เถิกเป็นรับนี่ มันยังไง.... 555555


มาม่าลอยมาแต่ไกล 

[Bluevember]

 Hour#5 -First Love- (2)

"คุณวาครับ มีพัศดุมาส่งครับ" เสียงพี่ รปภ ประจำคอนโดรีบเดินมาเรียกวาเมื่อเห็นเราสองคนออกมาจากลิฟท์ วาเดินไปเซ็นรับแล้วบอกขอบคุณพี่เขาเบาๆก่อนจะยื่นกล่องพัศดุนั้นมาให้ผม

"อะ ของขวัญวันเกิด"

"ห่ะ! นานมาก กูลืมไปแล้วนะเนี้ย" ผมรับมาอย่างตกใจ เพราะตั้งแต่ที่เราไปกินข้าววันเกิดย้อนหลังผมวันนั้นก็ผ่านมาอาทิตย์กว่าๆจะสองอาทิตย์ได้แล้วมั้ง ติดด่านนานขนาดนี้มันคงไม่ซื้อหนังโป๊ให้ผมหรอกนะ

"ลืมไปแล้ว...งั้นไม่ต้องเอา"

"วาครับ ให้ของแล้วเอาคืนเป็นหมานะครับ"

"หึหึ ลองแกะดูเลย อยากรู้ว่าชอบมั้ย" วาบอกกับผมก่อนจะเดินไปยังที่นั่งฝั่งคนขับ พอผมขึ้นรถมาปุ๊บก็รีบแกะกล่องออกมาทันทีอย่างตื่นเต้น หน้าปกหนังสือ Home Interiors now ปรากฏขึ้นในสายตาผม ความหนาของหนังสือ และ สีทุกหน้าทำให้ผมรู้เลยว่าราคามันจะแพงขนาดไหน

"กูเห็นว่าเทอมหน้ามึงต้องทำ ทีสิส ศิลปะนิพนธ์ ส่งอาจารย์แล้วใช่มั้ย กูเลยคิดว่าเล่มนี้อาจจะเป็นไอเดียให้มึงได้"

"มากอะวา แต่มันแพงไม่ใช่หรอวะ" ผมเปิดดูภาพดีไซน์ห้องแต่ละแบบอย่างตื่นเต้น ดีไซน์ที่สวย เรียบ แต่ดึงดูดในแต่ละห้อง นี้เป็นแนวทางการดีไซน์ของผมที่จะไม่เน้นความฉูดฉาด หรือ แหวกแนวจนเกินไป

"อืมแพง แต่ใช่ว่ามึงจะเกิดทุกเดือนจริงปะ วันเกิดทั้งทีก็ต้องพิเศษหน่อย" วาหันมายิ้มให้ผมก่อนจะมองตรงไปยังท้องถนนเช่นเดิม

"แมร่ง ซึ้งอะมึง"

"ซึ้งไว้ซะนะ วันเกิดกูกูรออยู่"

"กูว่าละ แมร่ง อีกตั้งนานพี่ชายอย่างเร่งเร้าชั้นซิ" ผมดัดเสียงตามแบบนักพากย์หนังเกาหลีที่เขาจะพูดแบบมีวอลลุ่มไปมา วาหัวเราะออกมาอย่างขำขันในเสียงของผม ก่อนจะนิ่งไปสักพักแล้วทำหน้าขวมดคิ้วเหมือนคิดอะไรบางอย่าง

"เป็นอะไรไปวา ทำไมจู่ๆถึงทำหน้าเครียดแบบนั้น ปวดขี้หรอ"

"คือกูเพิ่งมาคิดอย่างจริงจังว่า ตั้งแต่ตอน ม.6 มึงก็ไม่เคยถามเรื่องกูกับพี่เฟิร์สอีกเลยใช่ปะ"

"ก็นะ" ตอบวาไปแค่นั้น เพราะเหมือนตัวผมก็ไม่รู้จะตอบคำถามนี้ว่ายังไงดีเหมือนกัน

"เออ งั้นกูจะได้อัพเดทให้มึงฟังนะ เพื่อนข้างหมู่บ้าน"

วาเรียกผมว่าเพื่อนข้างหมู่บ้าน เป็นชื่อเวลาผมสองคนชอบเรียกกันเวลาอีกฝ่ายไม่รู้ความเป็นไปในเรื่องใดเรื่องหนึ่งของกันและกัน คือถึงผมกับวาจะเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เด็ก และ วาก็มานอนบ้านผมอยู่บ่อยๆแต่ผมกับวาก็เรียนกันคนละโรงเรียนกันครับ เพราะฉะนั้นเรื่องเกี่ยวกับกลุ่มเพื่อนมัธยมของผมกับวาก็จะเป็นคนละกลุ่มกัน แต่คือเพื่อนวาผมก็รู้จัก เพื่อนผมวาก็รู้จักเช่นกัน แต่ถ้าถามความสนิท ก็รู้จักกันแค่เพื่อนของเพื่อนอะนะ

"ว่ามาครับ เพื่อนข้างหมู่บ้านรอฟังอยู่"

"คือ....."

"คือไรวะ อย่างเงียบดิ่กูลุ้น" ผมชกแขนวาไปเบาๆที่มันลากเสียงยาวแบบนี้แกล้งผมชัดๆไม่ได้ลำบากใจในการเล่าเลย

ผมกับวาจะเป็นพวกไม่เซ้าซี้อะไรมากนะครับ ถ้าคนๆนั้นไม่สะดวกใจที่จะเล่าจริงๆ มันจะดูกันออกจับบรรยากาศกันได้ว่าอะไรคือไม่ควรถาม อะไรคือปล่อยไปก่อน และอะไรคือควรขยี้ แล้วตอน ม.6 บรรยากาศของวาก็เปลี่ยนไปหลังจากที่มันเข้าไปคุยกับพี่เฟิร์สที่ห้องนอนของพี่เฟิร์ส

ผมก็ไม่กล้าถามเหมือนทุกครั้งว่าเข้าไปทำอะไร คุยอะไรกัน วาก็ทำตัวปกตินะครับ แต่คนเป็นเพื่อนกันมันรู้สึกได้อยู่แล้วว่าแบบ มันไม่ใช่ แต่หลังจากนั้นไม่นานผมกับวาก็ย้ายมาเรียนกันที่กรุงเทพ วาก็ดูกลับมาเป็นปกติอีกครั้งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เวลาเจอพี่เฟิร์สวาก็ทำตัวเหมือนเดิม ผมเลยไม่ติดใจจะถามอะไรวาอีก

"ต่อมเสือกทำงานเชียวนะ ตั้งสี่ปีไม่เห็นอยากจะเสือก" ผมมันแซวผมอย่างขำๆแล้วเอื้อมมือมาจับหัวผมโยกไปมาเหมือนลูกหมาอะ แต่ตอนนี้ยอม ก็มันอยากรู้นิ่

"ก็มึงแปลกๆอะ ตั้งแต่ก่อนจะมากรุงเทพ ที่หายไปกับพี่เฟิร์สในห้อง กูก็คิดว่าไม่ควรถามไรงี้"

"อืมนั้นแหละ วันนั้นวาตัดสินใจเข้าไปสารภาพรักกับพี่เฟิร์สเพราะอีกสามวันพวกเราก็จะย้ายมากรุงเทพกันแล้ว เลยอยากจะบอกออกไป ไม่ให้ค้างคาจิตใจ"

"อืมแล้วไงต่อ" ผมถามวาออกไปเบาๆ ถามว่าใจหายมั้ยที่ได้ยินวาบอกมาแบบนี้ ก็ไม่ถึงขั้นนั้น เพราะถ้าเทียบกันตอน ม.3 ครั้งนี้ผมรู้สึกเป็นห่วงความรู้สึกวามากกว่า

"ก็โดนปฏิเสธอยู่แล้วดิ่วะ"

"ก็ว่าอยู่อะ...แล้ววาโอเคปะ ทำใจได้ยังหรือยังหวังอยู่"

"โอเคอยู่แล้ว เรื่องมันก็ตั้ง4ปีมาแล้วนะ แต่หวังมั้ย มันไม่ได้หวังอะไรแบบนั้นแล้วว่ะ"

"ทำไมอะ ก็ยังรักพี่เฟิร์สอยู่ไม่ใช่หรอ หรือวาลืมได้แล้ว"

"ก็รักอยู่ อะไม่ต้องขมวดคิ้วเลย ฟังให้จบอย่ามาย้อนวัย ทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาตอนนี้" วาปล่อยเกียร์พีตอนรถติดไฟแดงแล้วหันมามองหน้าผมตรงๆ

"ก็ยังไม่ได้คิดไรเลย อย่าย้อนอดีต กูอาย แมร่งตอนนั้นกูทำตัวแบบนั้นไปได้ไงวะอายชิบหายมึงก็เหมือนกันอะอย่านะ วัยต่อต้านมึงกูทดไว้ในใจ ชูขึ้นมาสองนิ้วอยู่นะ "

"เออ กูไม่กลัว ใครไม่เคยเป็นวัยรุ่นบ้างวะ ทำเรื่องไร้สาระอย่างเต็มกำลัง วิ่งไปตามความรู้สึกโดยตัดเหตุผลไว้ข้างหลัง ทำอะไรก่อนคิดเสมอ คิดแล้วก็ดีใจที่โตแล้ว ฮาๆๆ"

ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับวา พอมองย้อนกลับไปตอนเราเป็นเด็กก็อดคิดไม่ได้ว่า ในตอนนั้นเราทำเรื่องแบบนั้นไปได้ยังไง ในตอนนั้นคิดไปได้ยังไงว่าไม่มีใครรัก ผมเชื่ออะว่าคนส่วนใหญ่ต้องเคยคิดแบบผมและทำอะไรบ้าๆในช่วงวัยรุ่นกันทั้งนั้น แต่โชคดีที่ผมกับวาเคยผ่านช่วงจุดพีคของความไม่เข้าใจกัน ไม่คุยกัน มองหน้ากันมาแล้ว มันเลยทำให้เรื่องราวหลังจากนั้นของผมกับวา เราสองคนเลือกที่จะพูดออกมาตรงๆมากกว่า เก็บเอาไว้ คิดไปเอง และไม่พูดกัน

"แล้วไงต่อ รักพี่เฟิร์สอยู่แล้วไงต่อ"

"ก็รักไง พี่ชายอะ เหมือนทีมึงรักเฮียเอก กับพี่เฟิร์ส ไง" วาหยุดพูดไปซักพักเมื่อขับรถมาถึงด่านจ่ายค่าทางด่วน หันมามองหน้าผมแล้วชี้มือไปที่เก็บของด้านหน้าผม

"แค่นั้น?" ผมหยิบแว่นกันแดดในนั้นส่งให้วาก่อนจะถามต่ออย่างสงสัย

"เออ แค่นั้นจะเอาแค่ไหนอีกวะ แล้วอีกอย่างรักแรกใครมันจะได้ลืมได้ง่ายๆ แต่พอโตขึ้นมันก็จะเข้าใจเองอะ ว่าระหว่าง รัก กับ รู้สึกดีมันต่างกันยังไง"

"แล้วมันต่างกันยังไงวะ" คือไม่ได้กวนตีนวานะครับ แต่จนถึงตอนนี้ผมยังแยกไม่ออกเลยว่า ความรู้สึกแบบไหนถึงเรียกว่ารัก ไม่ใช่แค่รู้สึกดี ผมเห็นเพื่อนบางคนรู้จักกันแค่สองเดือนก็คบกันแล้ว และบอกว่ารักคนนี้มาก แต่ไม่นานก็เลิกกัน จบด้วยคำที่ว่า มันไม่ใช่ หลายๆครั้งนะครับที่ผมเจอคนที่ทำให้ผมรู้สึกดีเวลาคุยด้วย แต่ผมก็ไม่รู้ว่าไอ้ความรู้สึกดีนี้มันมากพอที่จะเป็นรักแล้วหรือเปล่า คนเรารู้กันได้ยังไงว่า นี้คือรัก เพราะถ้าความรู้สึกดีแปลว่ารัก ผมก็รัก วา ภูมิ ฟากัส และ เพื่อนมัธยมของผม นะซิ

"มันอธิบายออกมาเป็นคำพูดไม่ได้หรอกเอ เพราะคำว่ารักของแต่ละคนมันไม่เหมือนกัน วามีความหมายของคำว่ารัก สำหรับวา ส่วนของเอ เอต้องหาคำตอบเอง"

"คือเอก็ไม่ได้อยากดูถูกความรัก หรือเป็นคนคิดลบนะ แต่แบบบางทีมันก็ต่างกัน ระหว่างเหงา ขอแค่มีใคร กับ คนที่ใช่อยากมีคำว่าเรา แล้ววารู้ได้ไงว่าคนนี้ใช่ ไม่ใช่แค่เหงา"

"รู้สิ เพราะวาไม่ได้รู้สึกเหงา และคนที่ใช่กับคนที่ทำให้วาไม่เหงา ก็เป็นคนๆเดียวกัน"

แสงแดดยามเย็นตกลงมากระทบกับใบหน้าด้านข้างของวา ทำให้เห็นกรอบหน้าคมเข้มของวาชัดเจนขึ้น แว่นสีชาที่ซ่อนด้วยตาของวาเอาไว้ แต่มันก็ไม่ยากที่จะรู้ว่า ดวงตาของวาเป็นประกายมั่นคงขนาดไหน รอยยิ้มน้อยๆที่มุมปากบอกให้ผมแน่ใจว่า วา หาความหมายของคำว่า รัก เจอแล้วจริงๆ ผมเผลอใจเต้นแรงอย่างควบคุมไม่อยู่เมื่อวาหันมามองหน้าผมแล้วยิ้มให้ ผมไม่รู้ว่าตอนนี้หน้าผมเป็นยังไง ยิ้มตอบวาไปหรือเปล่า แต่วาเพียงหัวเราะในลำคอเบาๆแล้วเร่งเครื่องยนต์ขึ้นเมื่อเข้าสู่เขตสนามบินแล้ว


"ดีจริงๆที่รีบบอกมึงก่อน เอ วันหลังถ้ามีอะไรสงสัย ถ้าอยากถามอะไร ไม่ต้องเก็บไว้นานขนาดนี้ก็ได้ ปกติก็ไม่เคยทำตัวมีมารยาทกับกูอยู่แล้ว จะมามีมารยาทอะไรเอาตอนนี้ โอ้ย!! เอ เดี๋ยวรถชน! "


"ตะคอกกูอีก ตีนิดตีหน่อยทำเป็นมือไม้อ่อน เดี๋ยวก่อนๆ คืนนี้มึงนอนคนเดียวไปเลยนะ"


"เอครับ วาขอโทษ อย่าทิ้งกูนอนคนเดียว กูหลอนครับ"

"ไม่ จะนอนกับพี่ คิดถึง เข้าใจปะ" เดินออกมาจากรถเมื่อวาจอดเข้าซองเรียบร้อยแล้ว วาเดินมาหาแล้วเอามือถาดไหล่ผมไว้ ส่วนผมก็เอามือวาที่พาดมาไว้แล้วเดินไปยังโซนของผู้โดยสารภายในประเทศ

"ไม่เป็นไร เตียงกูใหญ่ นอนสามคนเหมือนตอนเด็กๆได้ แค่กูขอนอนกลางนะ"

"อยากโดนแบบ คนกลางอะหรอ " ผมพูดเสียงแหบแบบหลอนๆพลางหันหน้าวาแบบนิ่งๆ ผมเคยเอาหนังผีเรื่องหนึ่งมาให้วาดูครับ ที่แบ่งเป็นตอนๆ และ ตอนคนกลางเป็นตอนนที่วากลัวมาก เพราะเวลานอนกันเยอะๆ วาจะชอบนอนกลางแล้วให้ผมนอนริมสุด มันบอก อุ่นใจ แต่ทัศนคติวาเปลี่ยนไปเพราะเรื่องนี้เลย

"ไม่โดน ไม่กลัว ..... มึงแมร่ง ชอบแกล้งกูว่ะ"

"ฮาๆๆ สุดท้ายก็กลัว โอ๋ๆๆๆ" เอาหัวไปโขกคางวาเบาๆสองสามที โตจะตายยังจะกลัวผีอีก หรือตอนเด็กๆผมกับพี่เฟิร์สจะแกล้งหลอกผีวามากเกินไปจนวาฝังใจ ซอรรี่ นะ วา แต่สนุกจริงๆนะเว้ย

"สองคนนี้ มาสวีทอะไรกันตรงนี้ คนเยอะแยะ กลับไปทำกันที่ห้อง" เสียงทุ้มติดหวานของคนมาใหม่ดึงความสนใจของผมกับวาให้หันไปมอง

ภาพผู้ชายตัวสูงและหุ่นพอๆกับผม ผมสีน้ำตาลอ่อนยาวปะบ่า สวมเสื้อยืดขอวีสีเทาพอดีตัวกับกางเกงขาเดฟสีฟ้าซีด รองเท้าบู้ทหุ้มซ้น ยืนยิ้มมองผมด้วยแววตาเป็นประกายเจ้าเล่ห์ ผมยิ้มกว้างออกมาด้วยความดีใจแล้วเดินเข้าไปรวบเอวคนตรงหน้าเข้ามากอดเอาไว้

"พี่เฟิร์ส คิดถึงจัง"



to be con



Talk

เย้ยย อะไรคือ มาม่ารสหมูสับ หลังจากที่เราลง 50% แรกไป เพราะครึ่งหลังยังไม่เสร็จดี แบบโดนน้าสาวลากตัวไปลำยอง
ได้อ่านคอมเม้นบ้างระหว่างการดื่ม@#% ก็อยากจะเอาครึ่งที่เหลือมาต่อมาก แต่จุดนั้น ลำยองตั้งแต่ หกโมงเย็น ยัน ตี1 บ้าไปแล้ว เลยเพิ่งฟื้นมาอ่านเม้นทั้งหมด คือจุดนี้ เรายืนยันนะ ว่ายังไม่มาม่าเร็วๆนี้แน่ แต่คือยังไงมันต้องม่าป่ะ เพราะถ้าไม่ทุกข์ แล้วจะรู้ได้ไง ว่านี้คือสุข แต่ยืนยันว่า มันไม่ได้ม่าอลังการล้านแปดขนาดนั้นหรอก

แต่อยากให้ทุกคนเข้าใจก่อนนะคะว่า สองคนนี้มันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ 4 5 ขวบ ช่วงเวลาที่ผ่านมา โดยเฉพาะวันหัวเลี้ยวหัวต่อก็ผ่านกันมาแล้ว เอวา เลยไม่ใช่คู่ที่เพิ่งมาเรียนรู้กันและกัน แต่เป็นคู่ทีเดินไปพร้อมๆกันมากกว่า เหมือนเพื่อนที่เรารู้จักมาเป็น 10 ปี ผ่านอะไรกันมาเยอะ ที่แค่มองหน้าก็รู้ละว่าคิดอะไรอยู่ หรือ เพื่อนที่เราไม่ได้เจอกันนานแค่ไหน พอมาเจอกันอีกครั้งก็คุยกันเหมือนเพิ่งเจอกันเมื่อวาน นี้คือ เอวาในความคิดเรา ดังนั้น แถลงข่าวอีกรอบ

อย่าเพิ่งกลัวมาม่าในเรื่องนี้นะ ฮาๆๆๆ

[Bluevember]

ตอบเม้น Hour#4

koikoi: เป็นความจิตส่วนตัวของเอคะ ฮาๆ

GETIIZ : หนักมากอะ โดนเอแกล้งจนฝังใจ

Lunatan : เรื่องควากลัวไม่เข้าใครออกใครหรอก ขนาดเพื่อนเราแมนๆเลยนะเข้าบ้านผีสิงกรี้ดแตกซุกอยู่หลังเพื่อนผู้ชาย เราก็ฟินดิ่

beginner : และก็รออีกตอนต่อไป

แมวเหมียว : หรือจริงๆแล้ว วา จะเคะ อืม ประเด็นนี้น่าสนใจ

dragonassist : งั้น win win ทั้งสองฝ่ายดีมะ

ben : เอเคยกลัวหรอเอาจริง เพราะวาไม่เคยเอาคืนได้ซักที ใจดีกับเอเกินไปละ

gupalz : และแล้วก็มีคนหลงมารยาน้องเล็กอีกคน ยินดีตอนรับสู่ แฟนคลับเหม่งน้อยคะ

loveyou15379 : ขอบคุณากคะ แหมะ บอกว่าสงสารวา แต่เรารู้ว่าคุณฟิน

Aleleni : ยินดีต้อนรับค่า แหมะ ทำไมสาวๆที่อ่านเรื่องนี้ชอบสอนอะไรติดเรทๆให้เอวาจังเลย ไม่น้า เอ แกใสๆใช่มั้ย

seaz : ปากไม่แข็งหรอก จริงๆนะ

Zalzah_iP : ทำไมการที่วากลัวผีจะดูเป็นประเด็นร้อนที่ ผญ ทุกคนเอ็นดูเสียเหลือเกิน แต่เราก้เอ็นดูวานะ

oa_ko : 

BaGgYsOdA : ยินดีต้อนรับค่า

quiicheh. : นั้นซินะ แหมะ มีคนจับทางมารยาเอได้ด้วย (เอคงแบบคนแต่งเกลียดอะไรผมเป็นการส่วนตัวเปล่า)

zylph_z : อ้าวว มาแล้ว แม่ยกวา ฮูเล่!!

kp : เคยชินซินะ ซินะ ซินะ

BuI : กรี้ดด ชูป้ายไฟให้เม้นนี้ วาข้าใครอย่าแตะ...แหมะ คิดถึงเอวา ใช่ซิ๊!! มารยาคนแต่งเริ่มมาละ

vahoo22 : นั้นซิ คืออะไรที่ธรรมชาติมากไป มันก็ไม่ส่งผลดีต่อใจนะ จะวายเอา...ไม่ให้ วาต้องดูคนอวดผีกับเอซิ ถึงจะฟิน หึหึ

karatop : ไม่ๆเป็นเก๊กเฉยๆ เพราะชื่อตอนเราใช่คำว่า Hour ไรงี้

bluefate : เราก็เป็น อยากดูนะแบบอยากรู้เรื่องแต่ใจไม่กล้าพอ...รู้สึกดี แม่ยกวาเยอะ ฮาๆ

day9day : เอิ่ม เลือดกรุ๊ปวายนี้หาเติ่มได้ที่ เอวา ใช่มั้ย ฮาๆ

nongrak : น่าเอ็นดูใช่มั้ยล้า

yisren. : ว้าย รับไม่ได้ ซาดิสที่สุดอะ ... เดี๋ยวจัด

MaNaSsAwEe : อิอิ เน้ออ วาน่ารักเน้อออ เอนี้ตัวขี้แกล้งเลย

repilca : เอ๊ะๆ อะไรคือไม่ต้องรีบ แต่รออยู่ เอ๊ะๆ

TONG : เพื่อนกานนนน ขอบคุณที่ตามอ่านค่า

BeeRY : มาๆ ตบเสื่อข้างๆให้ มาฟินไปด้วยกัน

whitefang : สองคืนพอแล้ว เพราะคืนทีเหลือเดี๋ยววาไปหาเอเอง เอ๊ะ ยังไง เพื่อนกันเนอะ

duck-ya : หึหึ หวานกว่านี้มีอีกมั้ย

lovevva : ดูงุงิๆดีป่ะละ

toshika : ถ้าเอาหวานกว่านี้ เกรงว่าเบาหวานจะกินเอา

Jthida : ฮาๆๆ แล้วต่อไปก็ ไม่ต้องจิ้นละ ฟินเลย

Moohwan : ขอบคุณค่า คนกลัวผีจะเข้าใจอะ ว่าเรื่องแบบนี้ เขาไม่เล่นกันนะ

Benesmee : โอ้ยย อย่างวาจะเอาคืนเอได้แค่ไหนเชียว เรื่องชั่วๆ เอ้ย เรื่องแบบนี้ เอเขาถนัด (ผมว่าคนแต่งมันเกลียดผมจริงๆนะ - เอ)

Poes : ขอบคุณค่า จิ้นกันเยอะๆ สนุกดี...เอ๊ะ ยังไง

krappom : เชื่อคะ อะไรคือเม้นตอนเกือบตี 4 ><

คนโง่ : สะใจเอ แต่สะเทือนใจวานะ....เรื่องตอนเด็กเดี๋ยวไว้มีโอกาส ฟีลดีๆ จะเอาเด็กชาย เอรัณ และ เด็กชาย วาโย มาทำความรู้จักนะคะ


ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นคะ ดีใจที่ได้คุยกันนะคะ

[naruxiah]

ไม่มีอะไรจะเอ่ยนอกจาก เราชอบเนื้อหาเรื่องนี้ และความรู้สึกของวากับเอที่มีให้กันมากๆเลยค่ะ

[koikoi]

ต่างฝ่ายต่างมีความรู้สึกที่พิเศษต่อกันว่างั้น

[pilar]

วานี่เป็นผู้ชายที่ดีนะเนี่ย
เรื่องมาม่าเราไม่ขัดค่ะ ขอแค่เอาแบบพอดีๆ ไม่หนักหน่วงเกินไปก็พอ

มาต่ออีกนะคะ 

[Poes]

วารักเอแล้วแน่ๆ 

[full69]

ถ้ารักกันนี่คงจะหวานน่าดูมั้ง 555   

แต่เมื่อไหร่หว่า รอรอ

[PetitDragon]

เอน่ารักอ่ะ 

[BeeRY]

รักซึมลึกสินะ

[MaRiTt_TCL]

ชอบอ่ะคำพูดของวา> <
ยิ่งอ่านยิ่งชอบเรื่องนี้
อ่านแล้วมีความจรรโลงอยากอ่านไปเรื่อยๆอ่ะ

[threetanz]

ถ้าเป็นตามใน AVA Hours จะดีใจมาก ๆ อิอิ 

[Moohwan]

รอดูว่าเอ+พี่เฟิร์ส จะแกล้งวาอีกไหม

[whitefang]

ตอนนี้ก็ยังน่ารักกรุบกริบเหมือนเดิม 
เรื่องมาม่าไม่กลัวหรอกค่ะ เป็นเรื่องปกติของชีวิต ทำให้เราเห็นคุณค่าความสุขยิ่งขึ้น

[MangoBlue]

อยากให้วารุกคืบอีกเยอะๆอะ เพราะถ้าไม่ทำอะไรสถานะก็จะไม่เปลี่ยน 

[quiicheh.]

วาเมะหน่อยลูกเมะหน่อย
นี่จะงงกับคู่นี้ละ5555555555555555
แต่วาเด็ดอะ ชอบเอแล้วอะดิ๊