หัวข้อ: >>**ปล้นร้ายกลายรัก**<< "เรือนจำเปิด" หน้า 167 (17-03-59 )

[Amheihei]

พึ่งได้อ่าน ชอบนายเองมากเลย เกรียนดี นึกสงสัยตอนที่นายถามว่าคุยเรื่องอะไร ถ้าหนูเขาตอบกลับมาจริงๆ นายได้ประเคนตีนกลับมาแน่ๆ

[~มือวางอันดับ1~]

+ สู้เค้าหนู

[Anyann]

หนูหน้าแตกสาแหรกขาดจริงๆคราวนี้ 55555
ชอบเรื่องนี้จังเลยค่ะ อ่านทีไรขำก๊ากทุกที ชอบจังเรื่องฮาแถมพล็อตยังไม่เหมือนใคร
เป็นกำลังใจให้คุณคนเขียนแต่งตอนใหม่ออกมาเร็วๆนะคะ

[mystery Y]

แอบคิดขำๆว่าคนที่ต้องสู้กับหนูก็คือเฮีย ฮ่ะๆ แต่ตอนนี้ลุ้นไปกับหนูด้วยตอนนายถามอ่ะ ความฟินเริ่มมากขึ้น

[พลอยสวย]

   หนูมีคณะยังอ่า

[uknowvry]

ไอ้หนูเอ๊ย!....เอ็งจะฮาไปไหน 55555+

[ROCKLOBSTER]

ไม่รู้จะบรรยายความโก๊ะของหนูยังไงดี   ฮาทั้งเรื่อง   

 เป็นอีกคนที่จะติดตามเรื่องนี้ต่อไป เพราะหลงเสน่ห์หนูของเฮีย 

[why yyy]

ขออย่าให้คู่ต่อสู้ของหนูเป็นเฮียเลยนะ!! 

[greensnake]

แล้วหนูก็รอดตัวไปอีกตอน ใจหายใจคว่ำมันทุกตอน
กลัวไอ้เซอร์ไพรส์ของนายจริงๆ ถ้าเป็นเฮียขึ้นมาล่ะ
ไม่เอาๆ มันต้องไม่ใช่อย่างนั้น หนูได้ร้องไห้แน่
ว่าแต่เฮียนี่เก็บความลับเก่งจัง จนถึงตอนนี้เรายังไม่รู้เลยว่าติดคุกข้อหาอะไร
จะใช่หนึ่งในข้อสันนิษฐานของหนูหรือเปล่านะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[mild-dy]

มันช่างเกรียนดีแท้ 

[ben]

กรี๊ด เฮีย หนู พาฟินนนนนนนนนนนนนนนนนน อร๊ายยยยย หวานนน รั่วว ฮาาาาา ตลอดเบยยยย

[่patsaporn]

หนูอ่อนไหวกับเฮียไปเย้ออออออ แหม่ เฮียก็ขยันอ่อนโยนแถมทำหน้าหล่อใส่อยู่ได้นิ
ลูกผู้ชายตัวจริง ใครอยู่ใกล้ก็ย่อมอ่อนไหว นายของเฮียนี่ซอกแซกน่ากลัวจัง
หนูเอาตัวรอดมาได้หวุดหวิด กิ๊วๆๆ สังเกตุสามีดีเหรอเกินนะ แผลปงแผลเป็นรู้หมด
เฮียเป็นโรคหัวใจเหรอนี่... อยากให้ได้กันจริงจิ๊งคู่นี้ จิ้นไม่เลิก
ลุ้นให้หนูต่อสู้ชนะด้วย ไม่อยากให้เจ็บตัวเลย สงสารนะ

ขอบคุณค่ะ

[วัวพันปี]

ไม่รู้ว่าอิเฮียจะรักหนูหรือยัง แต่เรารักหนูเพิ่มขึ้นทุกตอน

[iammz]

หนูตลกอ่ะ 555555555+

[pilar]

คิดว่าคู่ของหนูไม่น่าจะใช่เฮีย
นายน่าจะรู้ดีว่าถ้าให้เป็นเฮีย เฮียมันก็ต้องอ่อนให้หนูชนะอยู่แล้ว

มาต่อไวๆ เถอะค่าาาา  คิดถึงเฮีย คิดถึงหนูแล้ว 

[patee]

อยู่กลางดงโจรแบบนี้

อย่ารั่วบ่อยนักนะ ระวังจะเจอดีแน่ๆๆ

[AeRoMoZa]

หนูก็ยังฮาคงเส้นคงวานะ
ลุ้นตลอดเลยอ่า หนูจะรอดมั้ย แล้วนายเลือกใครไว้ให้เนี่ย
ไหวพริบหนูทำเอาซึ้งเลยทีเดียว
โชคดีด้วยที่หนูสอดรู้สอดเห็นรอยสักกับแผลเป็นเฮียนะเนี่ย

รออ่านต่ออยู่นะคะ

[TIKA_n]

ชอบน้องหนูที่แสดงความรู้สึกออกมาตรง ๆ ดีจัง แม้จะปากกล้า พูดมาก แต่กลัว ก็บอกว่ากลัวอย่างไม่ต้องวางฟอร์ม ยิ่งน้องหนูกลัวอย่างนี้ ยิ่งรู้สึกดีจังทีเฮียคอยทำให้น้องหนูรู้สึกอุ่นใจได้
ชอบจริง ๆ เลย เวลาเฮียแสดงอาการหึง หวง น้องหนูเนี่ย  ขนาดแค่น้องหนูพูดว่า "เขา" เฮียคิดไปถึงไหนต่อไหนล่ะเนี่ย อิอิ ขี้หึง ๆ ชอบจังเลย เวลาเถียงกันแล้วน้องหนูสู้เฮียไม่ได้ แถมถูกเฮียกดดันด้วยสายตาและน้ำเสียงนี่มันฟินจริงเลย เฮียเอาน้องหนูสุดแสบซะอยู่หมัดเลยน้าตั้งแต่เป็นผัวเป็นเมียกันเนี่ย คิคิ คำว่า "ห้องของเรา" แหม เฮียไม่คิดอะไร แต่เราคิดตามน้องหนูไปแล้วน้า แต่เฮียรู้สึกจะชอบคำว่า ผัวเมีย เป็นพิเศษนะ แค่น้องหนูพูดก็ทำให้อารมณ์ดีได้เชียวอ่ะ
น้องหนูคิดจะให้เฮียผายปอดให้อีกเหรอจ้ะเนี่ย แหม ๆ มีการจะดมพิสูจน์กลิ่นก่อนซะด้วย เฮียรู้มีหวังยอมเลิกสูบถาวรเพื่อผายปอดให้น้องหนูโดยเฉพาะแน่เลยอ่ะ
นายดูดีจังเลย บุคลิกสมแล้วที่จะเป็นนายเฮียได้ แต่สมุนมือขวาที่ท่าทางร้ายใช่เล่นนะเี่นี่ย คนที่นายเลือกไว้ ทำไมรู้สึกเสียว ๆ กลัว จะเป็นรัน หรือ เบียร์ จังเลยอ่ะ ไม่อยากให้เพื่อนต้องมาสู้กันเองเลย แต่ถ้าเป็นไอ้เข้ม น้องหนูจะได้กระอักจริง ๆ แน่เลย
คำถามนายนี่สุดยอดจริง แต่ดีที่น้องหนูของเราช่างสังเกตและความจำดี แต่ไอ้คำถามสุดท้ายเนี่ย แหม คำตอบของน้องหนู มันคือส่วนลึกในจิตใจที่คิดอย่างนั้นจริง ๆใช่ม้าย โดยเฉพาะไอ้คำว่า ผมรักเขา เนี่ย กรี้ด เขิน  ทำเอาเฮียของเราซาบซึ้ง  แต่คิดแล้วว่านายของเฮียต้องไม่เชื่อ แต่ก็เชื่อใจเฮีย แถมยังสนุกที่จะดูผลลัพท์ที่จะเกิดขึ้นอีกนะ นายจิตนิด ๆป่ะเนี่ย
ตอนท้ายน้องหนูโก๊ะแตกอีกแล้ว แหม รีโมทก็อปเป็นไอโฟน อยากเห็นจริง ๆ แต่ขำน้องหนูไม่เท่าไอ้คนตามหารีโมทนะเนี่ย แหม หาซะจริงจังอย่างกับของสำคัญแสนแพงหายไป แถมพูดกำกวมให้คิดลึกซะอีกฮะ ๆ ชอบสุดก็ไอ้ตรงคำว่า เมียกู ของเฮียนี่ล่ะจ้ะ ย้ำเข้าไป ๆ เดี๋ยวซักวันก็เป็นจริงเองแหละเนอะเฮียเนอะ 

[Lily teddy]

เย้อ่านทันแล้ว เป็นเรื่องที่สนุกมากกกก ชอบจัง อ่านแล้วติดเลย  แอบอ่านที่ทำงานด้วยล่ะ อ่านไปขำไป จนเพื่อนร่วมงานเหล่เลย แต่ไม่สนอะ 
เห็นเรื่องนี้นานแล้ว น้องก็ชวนอ่านแต่ไม่ได้อ่านซักที รู้งี้อ่านนานแหละ
น้องหนูน่ารักมาก ฉลาด กวนสุดๆ ดีที่เฮียของเราใจดี อบอุ่นเวลาแอบหวานใส่น้องหนู ทำคนอ่านเขิน ยิ้มแก้มปริไปด้วยเลย  ดูติ๊งต๊องไหมอะ ฟินเวอร์
คู่เบียร์ก็อยากอ่าน ท่าทางเบียร์จะร้ายใส่พี่สิบใช่ย่อย อยากบอกว่าผู้เขียนเก่งจัง แต่งออกมาได้สนุกน่าติดตามมาก มีหลากหลายความรู้สึกที่ทำให้เหมือนเราอยู่ในเหตุการณ์ด้วยเลย ตื่นเต้น ลุ้นตามน้องหนูตลอด ป่าวแกล้งยอนะ ชอบมากจริง ๆ
ปล. อ่านทันแล้วก็ต้องรอตอนต่อไปแล้วสิ  มาเร็ว ๆนะค่ะ คิดถึงน้องหนูกะพี่เฮียแล้วอะ  คู่ดูโอ้รันเบียร์ก็คิดถึงน๊า   

[MK]

คือเราเข้ามาดัน 

รออยู่นะคะ

[sweetbasil]

    อ่านรอบที่ 2 รอ

[jum]

สนุกมากกกกกกกกกกกกก
จะรอตอนต่อไปนะคะ ชอบเฮียของหนู กับ หนูของเฮีย 

[kaokorn]

เฮีย หนู น่ารักมาก
ไม่ว่าอารมณ์ไหน หนูเราก็ฮาได้ตลอด 555+
รออ่านตอนต่อไปนะฮะ

[ROCKLOBSTER]

มารออยู่นานแล้วน๊า 

[pilar]

โป้งแล้ว ไหนบอกว่าจะมาต่อทุกวันศุกร์ไงคะ TT^TT
คิดถึงเฮีย คิดถึงหนู คิดถึงคู่หูเบียร์รัน

[goonglovenut]

>> ป.15 <<

‘กร’

‘กร’

‘กร’

นานแล้วที่ไม่ได้ยินเสียงเรียกชื่อนี้  ใครกัน ผมมองหาต้นเสียงก้าวเท้าเดินไปตามทางมืดสนิท มีแต่เสียงเรียกนำทางให้ก้าวไปหา เป็นเสียงทุ้มออกแหบเหมือนเสียงที่คุ้นเคยแต่ให้ความรู้สึกหดหู่ เศร้าอย่างที่เคยสัมผัสมาก่อน ผมเดินตามเสียงไปเรื่อยๆ จนเห็นไฟสลัวจากบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งตะง่านอยู่ตรงหน้าที่มีประตูถูกเปิดไว้รอรับอยู่แล้ว ก้าวเข้าไปภายในบ้านเงียบกริบ ฝุ่นหยากไย่จับเกาะเต็มไปหมด มีกลิ่นอับ แต่ที่รุนแรงที่สุดคงเป็นกลิ่นคาวเลือดที่ไม่รู้ร่องรอยและคราบอยู่ตรงไหนแต่ตลบอบอวลไปทั่วบ้านพอกับเสียงเรียกที่ยังไม่หยุด แต่คราวนี้ไม่ได้มีเสียงเดียว มีเสียงที่คุ้นเคยเหมือนเสียงแรก แต่ให้ความรู้สึกต่างกัน เสียงหวานที่บอกให้รู้ว่าเป็นผู้หญิงแต่น้ำเสียงแฝงไปด้วยความกร้าว

‘กร’

‘กร’

‘กร’

‘มาสิ ขึ้นมา’

‘กร อย่าไป’

‘มาสิ ขึ้นมา’

‘กร อย่าไป’

ทั้งสองเสียงขัดแย้งกันเอง เสียงผู้หญิงเรียกให้ผมก้าวขึ้นไปบนชั้นสองของตัวบ้าน ส่วนเสียงผู้ชายที่น่าจะวัยกลางคน กลับห้ามไม่ให้ผมขึ้นไป ซ้ำไปซ้ำมา ผมหยุดตรงบันไดอย่างตัดสินใจว่าจะเชื่อใครดี

‘ขึ้นมาสิ จะได้เจอกัน คิกคิก’เสียงเรียกและหัวเราะเหมือนท้าทายให้เข้าไปหา

‘กร กลับไป กลับไป’อีกเสียงพยายามห้ามและไล่ ผมเริ่มลังเลและสับสนว่าจะเอายังไงดี

‘ทำไม ไม่กล้าล่ะสิ หึหึ’ท้าทายอีกแล้ว ผมก้าวขึ้นไปยืนอยู่ขั้นที่สาม

‘เธอเป็นใคร’ผมตัดสินใจถามออกไป ได้ยินเสียงหัวเราะเยาะเย้ยกลับมาพร้อมตอบ

‘จำไม่ได้เหรอ อะไรกัน ไม่นานเองนะ’น้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

‘กร อย่าฟัง กลับไป พ่อบอกให้กลับไป’แล้วเสียงห้ามผมก็รู้จนได้ว่าเป็นใคร

‘พ่อ เสียงพ่อจริงด้วย แต่พ่อตายแล้วนี่’ผมทวนคำก่อนจะพูดออกมาเมื่อรู้ว่า พ่อ ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว นี่ผมกลับมาที่ไหนกัน ถ้าเป็นบ้านที่ผมเคยอยู่ทำไมดูอึมครึมไม่มีชีวิตชีวาเหมือนขาดความสุข ผมจำได้ว่าบ้านมีแต่เสียงหัวเราะของพ่อแม่พี่น้อง เมียและลูกชายวัยขวบกว่าที่เป็นขวัญใจคนทั้งบ้าน แต่ตอนนี้มันไม่ใช่ ตั้งแต่เกิดเรื่องมีแต่เสียงร้องไห้ เสียงสาปแช่ง กร่นด่า ไอ้ฆาตกร ไอ้ฆาตกร ไอ้ทรพี ไอ้ชั่ว  ดังก้องไปทั่ว  ผมเริ่มปวดหัวแต่ยังพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้นในบ้านหลังนี้ และผมมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง ผมต้องติดคุกอยู่สิ

‘ใช่ พ่อกรตายแล้ว ตายเพราะใครล่ะ นึกสิ ฮ่าๆๆๆๆ’เสียงผู้หญิงคนนั้นหัวเราะพูดเยาะเย้ย ดังก้องไปหมด ผมเริ่มปะติดปะต่อเรื่องราวว่าเกิดอะไรขึ้นที่บ้านหลังนี้

‘หยุด ฉันบอกให้หยุด ความผิดเธอ ไม่ใช่ลูกฉัน’เสียงพ่อตวาดผู้หญิงคนนั้นด้วยความโกรธ

‘พวกแกทั้งหมดนั่นแหละ ต้องชดใช้ ฮ่าๆๆๆๆ’ผู้หญิงคนนั้นย้อนกลับอย่างไม่เกรงกลัว ผมฟังเสียงที่ไม่เห็นตัวตน รู้สึกตัวอีกทีก็ยืนอยู่ชั้นบนตรงหน้าห้องที่มีบางอย่างดึงดูดให้ผมเปิดประตูเข้าไป

‘กร อย่าเข้าไป’

‘เข้ามาสิ’

‘กร อย่า’

‘ฮ่าๆๆๆๆๆ’

ผมตัดสินใจเปิดเข้าไปในห้องที่ตกแต่งสวยงาม ไม่เก่าเหมือนข้างนอก มีกรอบรูปขนาดใหญ่เป็นรูปครอบครัวตั้งแต่วัยเด็กจนถึงเติบโต ถัดไปรูปแต่งงานของผมเอง ไล่สายตาผ่านไปจนถึงรูปลูกตั้งแต่แรกเกิดจนถึงวัยกำลังน่ารัก หัดเดิน และอีกหลายอิริยาบถที่ล้วนแต่ฝีมือผมทั้งนั้นถ่ายเก็บไว้ จำได้ว่ามีถ่ายวิดีโอด้วย ผมยิ้มเดินเข้าไปลูบและจูบอย่างคิดถึง ป่านนี้จะโตขนาดไหนแล้ว

‘กร ลูกของเรา น่ารักใช่ไหม’ เสียงพูดดังขึ้นอีกข้างหลัง ผมหันไปแต่ไม่เจอใคร นอกจากได้ยินเสียงอย่างเดียว

‘พ่อที่ดี สามีที่ดี หึหึ แต่โง่’ยังไม่เลิกเยาะเย้ย ผมมองทั่วห้องก่อนจะไปหยุดที่เตียงใหญ่ ปรากฏร่างผู้หญิงเปลือยตัวขาวโพลนตัดกับผ้าปูที่นอนสีแดงเลือดนกนอนตะแคงมือเท้าศีรษะอีกมือพาดตรงทรวงอก ขาก่ายปิดของสงวน ส่งสายตาเชิญชวน ปากอิ่มสีสดเหมือนสีเลือดเผยอนิดๆ

‘มาสิ มารักฉัน’เธอเรียกด้วยน้ำเสียงเย้ายวน ตาจ้องเหมือนสะกดให้เดินเข้าไป

‘ดา’ผมเอ่ยชื่อเธอออกไป มันแว่บเข้ามาในหัว ใช่แล้ว ‘ธีรดา’ เธอเป็นเมียผม เป็นแม่ของลูกชายที่น่ารัก เราแต่งงานกันท่ามกลางความขัดแย้งของบ้านผม เรื่องอะไรล่ะ ทั้งที่เธอก็สวยและเก่งทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็ไม่มีใครต้านเราได้เมื่อเธออุ้มท้องลูกผมอยู่

‘จำได้แล้วเหรอ ที่รัก มาสิ’เธอผุดลุกขึ้นนั่งช้าๆจนเห็นเรือนร่างสวยงามทั้งหมด ฉุดมือผมให้เข้าไปใกล้

‘ดา ทำไม’ผมหลุดอย่างสงสัย ไม่มีคำตอบนอกจากรอยยิ้มและมือขาวลูบไล้ตรงอกผมเกลี่ยกระดุมให้หลุดออก ผมจับมือเธอเอาไว้ก่อน นี่ไม่ใช่เวลาที่จะทำเรื่องอย่างว่า แต่เหมือนเธอไม่สะทกสะท้านและผมต้านเธอไม่ได้ทั้งที่ใจไม่ต้องการแต่ร่างกายกลับอ่อนแรง

‘ทำไมล่ะ ของเคยๆ ดาคิดถึงกรนะ มาเถอะ’เธอลุกขึ้นมาคร่อมตัวผมพูดกระซิบติดริมฝีปาก รูปร่างอวบอัดและกลิ่นเย้ายวนชวนให้ลุ่มหลง ผมดันตัวเธอออกห่าง

‘แต่ดาตายไปแล้ว’ผมพูดในสิ่งที่คิดว่าใช่ ร่างตรงหน้าตายไปแล้ว

‘ก็ใช่ไง ดาจะเอากรไปด้วย เราต้องไปอยู่ด้วยกัน ไปสนุกด้วยกัน เหมือนที่ผ่านมา คิกคิก’เธอยอมรับและพูดเบาๆแต่เน้นทุกประโยค แลบลิ้นเลียปากผมก่อนจะสอดเข้าไป เบียดร่างกายเข้าหามือลูบปลุกอารมณ์จนผมแทบจะคุมตัวเองไม่ได้แล้ว

‘หยุดเดี๋ยวนี้ ฉันบอกให้หยุด’เสียงห้ามที่แข็งกร้าว ก่อนจะกระชากร่างของดาออกไป เธอแสยะยิ้มหันไปประจันหน้ากับพ่อผมที่จ้องมองด้วยความโกรธเกรี้ยว ตามตัวมีแต่เลือด มือผมที่เมื่อกี้ยังไม่มีอะไรตอนนี้เป็นสีเลือดเต็มไปหมด อะไรกัน

‘จะทำไม แกจะทำอะไรได้ ห๊ะ’เธอพูดด้วยน้ำเสียงท้าทาย หน้าตาเริ่มบิดเบี้ยว กลิ่นหอมกลายเป็นกลิ่นเหม็นเน่า ร่างกายขาวเริ่มแปรเปลี่ยนเป็นสีคล้ำ ตาแดงกล่ำอย่างโกรธแค้น

‘ทำแน่ ถ้าเธอทำอะไรลูกฉัน’พ่อพูดเสียงแข็งใส่เธอ หันมามองผมด้วยสายตาอ่อนโยน ไม่ว่าจะผ่านไปนานขนาดไหน พ่อก็มีแต่สายตาแบบนี้ให้แม้วินาทีสุดท้ายก่อนจากไป

‘พวกแกต้องตาย พวกแกทำชีวิตฉันพัง’เธอพูดถึงเรื่องอะไรกัน

‘กรไม่เกี่ยว เธอทำตัวเอง’พ่อพูดใส่อีก ก่อนที่ดาจะกระโจนเข้าหาพ่อที่ตั้งรับอยู่แล้ว

‘อย่า พ่อ ดา พอได้แล้ว พอ พอ’ผมร้องห้าม แต่ทั้งสองไม่ฟังยังคงไม่มีใครยอมใคร พ่อจิกหัวดาก่อนจะตบอย่างแรง ดาลุกขึ้นได้โถมเข้าใส่อย่างแรงจนพ่อล้มตึงกับพื้นพร้อมกับบีบคอ ผมรีบเข้าไปดึงแต่ไม่เป็นผล เข้าไปกอดรัดพยายามดึงอีก แต่ไม่รู้ว่ามีดไปอยู่ในมือดาตอนไหน หันมาเตรียมจะเสียบผม ทั้งที่อีกสองมือก็ยังบีบคอพ่ออยู่

‘แกตาย ไอ้กร’ด่าพูดเสียงกร้าวเงื้อมีด ตาลุกวาว

‘อย่า กร หนีไป’เสียงพ่อตวาดพร้อมกับจับมือดาที่มีดไว้ บอกให้ผมหนี ผมส่ายหน้า ดาแสยะยิ้มเงื้อมีดขึ้นสูงพ่อก็พยายามรั้งจนถึงที่สุดจนเกินแรงเพราะที่ลำคอก็ถูกบีบจนหน้าพ่อซีด ผมเบิกตากว้างอย่างตกใจไม่ใช่กลัวตาย แต่ตกใจที่ไม่รู้จะช่วยพ่อยังไงดี มือรับมีดที่ปักลงมากลางฝ่ามือ

‘พ่ออออออออออ ดดดดดดดดดดดา’เสียงร้องอย่างสุดเสียง พร้อมกับดาที่เลือดไหลออกเพราะมีดปักเข้าตรงลำคอแต่เธอกลับไม่เป็นอะไร ดึงออกกำลังคลานเข้ามาหาผมอีกเกือบจะถึงตัว แต่มีเสียงหนึ่งเรียกอย่างดังก่อนทุกอย่างจะแดงฉานและดำมืด ผมเหมือนจมดิ่งอยู่ในความลึกก่อนจะรวมกำลังเฮือกสุดท้ายถีบร่างตัวเองให้มาเจออีกเสียงที่ดึงเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและเริ่มคุ้นเคย

“เฮีย ไอ้เฮีย เฮ้ย ว๊าคคคคคค”เสียงเรียกและเขย่าตัวผมที่ปัดมือและกระสับส่าย ฉุดให้กลับมาในโลกความเป็นจริง ผมลืมตาผุดลุกขึ้นนั่งอย่างเร็ว หอบหายใจอย่างแรง ก่อนจะมองรอบตัวว่าอยู่ที่เดิม และมองหาต้นเสียงที่เรียกผมกลับมา

“หนู อยู่ไหน”ผมเรียกเมื่อไม่เห็นคนข้างตัว

“อูย ไอ้เฮีย ไอ้เชี่ย กูอยู่นี่”เสียงครวญพร้อมพยุงตัวเองขึ้นมา

“หนีไปนอนข้างล่างทำไม”ผมถามทันที ยังโกรธเรื่องที่ผมหัวเราะมันเรื่องรีโมทอยู่อีกเหรอ ถึงแอบลงไปนอนข้างล่าง

“หนีพ่องงงงมึงสิ มึงนั่นแหละถีบกูร่วง เป็นจวยอะไรร้องซะดัง ทั้งมือทั้งตีนถีบกูปึกปึก จนตื่น สัดเอ้ย”เป็นชุดเลยกู ปกติต้องโกรธแล้วนะเล่นถึงพ่อ แต่ดูหน้ามันที่โกรธปนเจ็บแล้วด่าไม่ลงเอาไว้อบรมทีหลัง แสดงว่าผมคงจะถีบมันแรงมากถึงได้ร่วงไปกองกับพื้น มันคลำสะโพกไล่ไปก้นปากขมุบขมิบด่าไม่หยุด

“ฉิบหาย บั้นเด้ากูพังหมด”มันบ่นก่อนจะพาตัวเองมานั่งบนเตียงตามเดิม หันมามองตาขวาง แต่น้ำลายไม่ยืด

“ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากไหม”ผมขอโทษไอ้คนหน้างอ เอื้อมมือจะไปจับตัวแต่มันหลบหน้าตาตื่น

“เห่ย เห่ย ไม่ต้อง ก้นกู กูคลำเอง ฟินตลอดมึง ดูมั่งที่ไหน แล้วมึงเลิกทำหน้าหื่นได้แล้ว”มันชี้หน้ากระโดดถอยหลังไปจนชิดหัวเตียง มันคิดว่าผมจะจับก้นมันและกำลังฟินอยู่ตลอด

“ไม่ได้ฟิน ไม่ได้หื่นแต่หอบ และเห็นพูดว่าบั้นเด้าพังไม่ใช่เหรอ”ผมถอนหายใจก่อนจะลุกเดินไปห้องน้ำ เปิดน้ำล้างหน้าให้ฝันร้ายที่ไม่ได้ฝันถึงนานแล้วจางหาย แต่เหมือนจะยังติดตาอยู่ ได้ยินเสียงพูดตามมายันห้องน้ำ

“เออๆๆ เรื่องของบั้นเด้ากูเถอะ แล้วเป็นอะไร ฝันเปียกหรือไงถึงได้หอบ”ปัดเรื่องบั้นเด้าแต่ไม่พ้นเรื่องเด้าที่มันคิด

“ฝันเปียกก็แฉะสิ ไม่ได้เล่นว่าวจะได้หอบ ทะลึ่งและ พาติดนิสัยไปด้วย”ผมย้อนมันกลับ หยิบผ้าขนหนูเช็ดหน้าเช็ดหัว

“ตีนเหอะ ไอ้เฮีย กูไม่เคยสอน มึงจะติดได้ไง กูว่ามันเป็นส่วนลึกจิตใจของมึงมากกว่าที่หมกมุ่นงุ่นง่านจิตงุดเงี้ยวกับเรื่องกระเจี๊ยวถ้ามึงเสียวมึงเสี้ยน โน่น ห้องน้ำไปจัดการตัวเอง โอย เหนื่อย”มันด่าผมเป็นชุดไม่รู้ขุดอะไรมาด่ามั่งก่อนจะเดินไปเปิดตู้เย็นกระดกน้ำจากขวด ก่อนจะมีน้ำใจเทใส่แก้วมายื่นให้

“แดกซะ จะได้ดับอารมณ์”วางใส่มือ เดินไปแง้มผ้าม่านดูรอบนอกที่ยังมืดอยู่ทั้งที่ตอนนี้ ตีห้ากว่าแล้ว คงเป็นเพราะอากาศหนาวเลยทำให้เช้าช้า ผมดื่มความหวังดีที่มันหยิบยื่นให้ก่อนจะวางลงที่โต๊ะข้างเตียง ล้มตัวลงนอนเอามือก่ายหน้าผากหลับตาพยายามเรื่องความฝัน ก่อนจะรู้สึกเตียงยวบ

“ดีขึ้นไหม”เมียแต่งตั้งกูปรับอารมณ์ไวจริง ตอนนี้ฟินเหมือนเมียที่แสดงอาการเป็นห่วงว่าผัวเป็นอะไร

“อืม ขอบใจ”ผมตอบรับแต่ยังหลับตาอยู่ มีกลิ่นหอมบางอย่างกระทบจมูก ผมลืมตาทันทีคิดว่าฝันตามมาหลอกหลอน

“โล่งไหม”ใจหายเลยกู ที่แท้กลิ่นยาหอม ผมพยักหน้าเกือบจะถีบอีกรอบแล้ว ดีนะดูก่อน

“หายใจเข้าดังเฮือกๆ หายใจออกเหงือกบานๆ  ดี อย่างนั้นแหละ ทำอีก”มันพูดพร้อมทำท่าประกอบยิ่งกว่าเป็นเองอีก ทำเอาผมเกือบหัวเราะอีตอนเฮือกๆเหงือกๆ ทำปากเหมือนม้าที่ยิ้มจนเห็นเหงือก

“เพิ่งรู้ว่าเป็นหมอ”ผมไม่ได้ทำตามมันทั้งหมดรู้สึกทุเรศตัวเอง แต่รู้สึกดีขึ้นไม่รู้เพราะเห็นท่าไอ้คนบอกหรือเปล่า อดจะพูดแหย่มันไม่ได้ อย่างน้อยก็ทำให้ผ่อนคลายลืมฝันไปได้ชั่วคราว

“ไม่ได้เป็น แต่มีแฟนเป็นพยาบาลโว้ย”มันตอบยักคิ้วสองจึ๊ก ทำเอาชะงักกึกกับคำว่าแฟนที่ออกจากปากเมียแต่งตั้งของผม แล้วไง ก็แค่แฟน และเราก็สมมุติว่าจิ้นกันอยู่ ไม่เห็นต้องรู้สึกอะไร อายุไม่ใช่น้อยแล้วนะเฮีย ลูกก็มีแล้ว แต่ทำไมกูต้องนอนหันหลังด้วยวะ ทำเหมือนรับไม่ได้ที่เมียพูดถึงแฟนเก่า(มั้ง) คิดอะไรวะเนี่ยะ ฝันร้ายจนสมองฟุ้งซ่านทำให้อดีนาลีนต่ำจนไร้สติควบคุมไปหมด

“พอแล้วเหรอ”เสียงยังถามถ้าไม่ใช่การฟิน ผมคิดว่าออกจะห่วงนะ

“อืม นอนต่อเถอะ ขอบใจ”ผมพูดเรียบๆไม่ได้หันไปมอง

“ฝันร้ายเหรอ”ยังมีเล็ดลอดสอบถาม

“นิดหน่อย”ผมก็ขมิบตอบไป

“ไม่นิดหน่อยหรอก เสียงดังอย่างกับถูกเชือด”เสียงพูดย้อนกลั้วหัวเราะ แต่ทำเอาผมหันขวับกลับไปทันที เชือด มันรู้ได้ไง

“ได้ยินอะไรบ้าง หนูได้ยินอะไร”ผมถามเสียงดังมือเขย่า แต่ในสติก็ยังเรียกชื่อมันแทนมึง มันตาโตตกใจ

“พูดสิ ได้ยินอะไรมั่ง เร็วๆ”ผมเสียงดังอีก เมื่อไม่ได้คำตอบ สบตาคนใต้ร่างที่หน้าซีด ตื่นตะหนก กระพริบตาปริบๆ

“ไม่ ไม่”พูดตะกุกตะกัก ผมนึกได้เริ่มตั้งสติ ไม่ได้ จะทำให้หนูกลัวไม่ได้

“ขอโทษ เฮียขอโทษ เฮียไม่ได้ตั้งใจ”ผมพูดพร้อมดึงเข้ามากอด ถึงรู้ว่ามันตัวสั่นขนาดไหน

“อย่ากลัว เฮียขอโทษ ขอโทษ ไม่เป็นไรนะ”ผมรู้สึกพูดมากกว่าปกติ ไม่อยากให้มันกลัว ไม่อยากให้มันไม่ไว้ใจ

“มึงเสียงดัง น่ากลัว”มันพูดเบาๆ ผมลูบหลังมัน

“มันเป็นฝันร้ายมาก มากจนเหมือนจริง”ผมพูดด้วยเสียงไม่ต่างกัน

“กลัวจะพูดอะไรออกมาแล้วทำให้กลัว”พูดต่ออย่างคนที่รู้อยู่แล้วว่าตัวเองทำอะไรไว้ แต่ไม่อยากให้มันรู้และกลัว อยากจะบอกแต่ก็ไม่กล้า ทั้งที่ไม่จำเป็นเลยที่จะเล่าให้ฟังเพราะไม่ได้เป็นอะไรกัน อยากให้มันรับรู้แค่นี้ รู้แค่ผมชื่อเฮียคนที่จะปกป้องมันจนถึงที่สุด

“ฝันร้ายมากเลยเหรอ ถึงเรียก เอ้อ พ่อ เสียงดังมาก”มันผละออกถามแต่ก้มหน้าพูดคำสุดท้าย คงจำได้ที่พูดใส่หน้ามัน
 
“ใช่ ฝันร้ายมาก ขอโทษนะที่คงเล่าให้ฟังไม่ได้”ผมยอมรับแต่ก็กั๊กไว้นิดๆ

“ไม่เป็นไร พ่อเคยบอกว่าฝันร้ายจะกลายเป็นดี อีกหน่อยก็ไม่ฝันร้ายแล้ว”มันพูดปลอบผมมั้ง

“คงจริง หลังตายแล้วคงไม่ฝันร้ายอีก”ผมพูดพึมพำเบาๆ

“อะไรนะ”มันถามซ้ำแสดงว่าไม่ได้ยินที่ผมพูด

“ไม่มีอะไร นอนต่อเถอะ”ผมส่ายหน้ากำลังจะล้มตัวลงนอน

“โอ้ย กูหลับไม่ลงแล้ว”มันส่ายหัวไปมาหยิบรีโมทเปิดโทรทัศน์ เมื่อวานมันเปิดดูบ่นว่ามีแต่ช่องห่าเหวอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่รู้เรื่อง ช่องภาษาไทย รายการประเทศไทย ไม่มีหรือไง ผมก็ปล่อยให้มันบ่นๆๆ ก่อนมันจะเงียบเมื่อเปิดเจอช่องสาวนุ่งยาวแต่ เอวลอยโชว์หน้าท้องขาวแบนราบ ส่ายสะโพกร่ายรำเพลงพื้นเมือง ยังดีที่มึงเจอช่องที่ดูได้ถึงจะฟังไม่รู้เรื่องก็ตาม และตอนนี้มันก็ปิดเมื่อไม่เจอช่องที่ต้องการ

“เฮียทำให้ตื่นเหรอ”ผมแทนตัวเองอย่างชินปาก แต่อยากบอกว่าเพิ่งมาชินกับมันนี่แหละ เมื่อไรมันจะชินบ้าง ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลังผมก็อยากให้ชินเอาไว้ เพื่อความปลอดภัยของตัวมันเอง แค่นั้นจริงๆ แต่ทำไมเวลาได้ฟังมันพูด ผมรู้สึกดีทั้งที่ไม่รู้มันพูดเองหรือฝืน หรือเป็นเพราะมันบอกว่าไม่เคยพูดแทนตัวกับผู้ชายคนไหนนอกจากพ่อ ผมไม่ได้ฟังแล้วรู้สึกอยากเป็นพ่อมันนะแค่พอใจที่เป็นผู้ชายคนแรกที่มันพูดแทนชื่อด้วย แล้วผมจะรู้สึกดีขนาดนี้ทำไม แค่เรื่องเล็กน้อยไม่ใช่อภัยโทษสักหน่อย ไม่ไหวเลิกคิดดีกว่าฟุ้งซ่านเดี๋ยวใจสั่นอีก คิดเรื่องอื่นที่มันต้องคิด อย่างมันจะต้องสู้กับใคร นายรู้เรื่องเราแน่ใช่ไหม ผมคิดว่านายต้องรู้ นายไม่ใช่คนโง่ อยู่ที่ว่าจะพูดหรือไม่พูด ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่รอด ไม่ใช่ผมทะนงตัวว่านายให้ท้าย แต่ผมกับนายมีสัญญาต่อกันอยู่ตั้งแต่ในคุกแล้ว ถึงทำให้นายยังละเรื่องนี้เอาไว้แต่ก็กำชับว่าอย่าให้เกิดเรื่องเดือดร้อนต่อส่วนรวม และถ้าอีกฝ่ายรู้ขึ้นมานายจะยื่นมือเข้าไปช่วยมากไม่ได้ เพราะนายฝ่ายโน้นก็มีอำนาจไม่ต่างจากนาย เพียงแต่ลูกน้องใครใครก็ลงโทษเอาเองถ้าผิดกฎขึ้นมา ไม่มีข้อยกเว้น แม้แต่ตัวนายเองก็ตาม

“ก็ส่วนหนึ่ง แต่อีกส่วนคงเพราะปกติอยู่บ้านต้องตื่นประมาณนี้เหมือนกัน”มันยกให้เป็นความผิดผมส่วนหนึ่ง อีกส่วนเป็นเพราะความเคยชิน และน้ำเสียงก็หงอยเมื่อพูดถึงบ้าน

“อดทนนะ เดี๋ยวฝันร้ายก็ผ่านไปแล้ว”ผมเอาคำพูดมันมาปลอบบ้าง มันเหร่มอง

“มึงแค่ในฝัน กูนี่เผชิญความจริงที่ไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดเมื่อไหร่”พูดอย่างปลงตก แค่นยิ้ม

“แต่ฝันของเฮียมันก็เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ถึงจะผ่านตาแต่มันก็ฝังใจ ยากจะลืม”ทำไมเหมือนผมอยากให้คนข้างตัวที่สมมุติว่าเป็นเมียพูดอะไรก็ได้ให้ผมสบายใจ จะด่าก็ได้นะ แค่ออกจากปากเขา

“มึงนิ พูดให้กูอยากรู้อีกแล้ว  ทำตัวลึกลับ ซ่อนเงื่อน เหมือนพระเอกถือขวานในหนังโรคจิตเลยว่ะ”อืม แค่นี้ก็ดีวะถือว่าสนใจพอควรก่อนจะไถลตัวลงมานอนตะแคงพูดใส่ผม มองตาแป๋วเหมือนเด็กอยากรู้อยากเห็นตลอดเวลา แต่บางครั้งก็เข้มแข็งซะจนน่ากลัว กลัวว่าใจจะแข็งซะจนไม่ยกโทษให้ถ้าวันหนึ่งผมทำอะไรผิดพลาด ปากที่พูดอะไรออกมาซื่อๆ แต่บางทีก็เดาใจยากเหมือนกันเพราะมีหลายอย่างที่ทำให้อึ้งได้ ทำไมผมถึงไม่อยากให้เขาเสียใจหรือเสียความรู้สึกกับผมทั้งที่ไม่ใช่คนในครอบครัวหรือเพื่อนที่คบกันมานานก็ยังไม่เคยรู้สึกขนาดนี้ด้วยซ้ำ
 
“เอาไว้วันหนึ่งก็รู้เองแหละ”ผมตัดบทอย่างที่ไม่รู้จะไปต่อยังไง ถ้าได้รู้อาจจะไม่มองผมด้วยสายตาแบบนี้ก็ได้ ซึ่งผมไม่อยากเห็นเลย

“อาจจะตายก่อนรู้ก็ได้”เสียงพึมพำเบาๆ เหมือนประโยคที่ผมพูด ก่อนเราจะปล่อยให้ความเงียบเข้าแทรก

“เฮีย”เสียงทำลายความเงียบแต่น่าฟัง

“หืม”ผมขานรับ

“พ่อมาหาเหรอ”พูดถึงความฝันอีก หลุบตาเหมือนกลัวโดนดุ

“อืม ไม่ได้เจอนานแล้ว หึหึ”ผมรับคำพูดติดตลกไม่อยากให้กังวล

“ไม่ไปหาเขาล่ะ มีที่อยู่ไหม”มันก็พูดขำๆกลับมาบ้าง

“ก็อยากไปหา แต่ยังไม่ถึงเวลา อาจจะเร็วๆนี้ก็ได้มั้ง”ผมยกยิ้มตอบ 

“แล้วเขามีธุระอะไรล่ะ ถึงได้มา”มันก็ยังถามกลับอีก

“คิดถึงมั้ง”ผมก็จี้เส้นตอบอีก มันรู้สึกสบายใจดี

“สงสัยจะคิดถึงมาก ถึงร้องซะดังลั่น คราวหน้าให้ส่งไลท์มาบอกก่อนสิจะได้ไม่ตกใจ”มันพูดจบ มองหน้ากันสักพักแล้วปล่อยหัวเราะออกมา แค่นี้ฝันร้ายก็จางลง ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้สลายไปจากความทรงจำสักที เมื่อไหร่กัน

“หนู”ผมเรียกเมื่อเราเงียบไปอีก

“อะไร”ขานรับกวนๆ

“ได้ยินอะไรอีกไหม บอกมาเถอะ”ผมถามย้ำอีกครั้ง แต่มีสติกว่าเดิม ไม่เสียงดังใส่

“อืม นอกจากพ่อ ก็ได้ยินอีกชื่อ รู้สึกว่าจะ คา คา หรือเปล่าวะ ”มันทำท่านึก เกือบถูกแล้ว ในใจผมลุ้นยิ่งกว่าฟังคำตัดสินซะอีก

“ตา ตา นี่แหละมั้ง ใช่ ใช่ ตาที่เป็นพ่อของแม่ เขามาพร้อมพ่อเหรอ อ๋อ กูรู้แล้วว่าทำไมมึงร้องเสียงดัง สงสัยมึงฝันเห็นพ่อกับตาทะเลาะกันใช่ไหม แบบประมาณว่าพ่อตากับลูกเขยไม่ถูกกันประมาณนี้ มึงถึงได้โวยวาย”คำตอบที่ยาวทำเอากูอึ้ง ถามว่าโล่งใจไหม มันก็โล่ง แต่ไม่คิดว่าเมียแต่งตั้งกูจะจิ้นเป็นฉากๆได้ขนาดนี้ พูดเองเออเองสรุปเองอย่างไร้ข้อสงสัย

“ใช่แน่เลย แต่ก่อนพ่อหนูก็เคยนะ พ่อเล่าให้ฟังตอนไปจีบแม่ใหม่ๆ ตากีดกันสุดฤทธิ์ แต่ด้วยฝีมือฝีปากในการหลี ในที่สุดแม่ก็เสร็จพ่อจนได้หนูมา ฮ่าๆๆๆๆ”ไม่รู้มันลืมตัวหรือเริ่มมีอาการฟินพูดแทนตัวเองดูธรรมชาติมากแถมเล่าถึงพ่อแม่และตามันสีหน้าขำๆ แล้วผมจะพูดอะไรได้ล่ะครับ นอกจากปล่อยให้มันเข้าใจไปตามนั้นก็ดีเหมือนกัน ถ้าถอนหายใจแบบโล่งอกผมคงรู้สึกเหมือนผัวที่กลัวเมียใหม่จะรู้ว่าฝันถึงเมียเก่ายังไงยังงั้น

“ถ้าไม่ได้อยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็คงจะดี”มันพูดออกมาอีกแต่เสียงธรรมดาไม่บ่งบอกว่าอารมณ์ไหน

“ทำไมล่ะ”และผมต้องถามกลับทุกครั้งไปอย่างไม่เคยนึกรำคาญสักนิด

“หนูจะพาเฮียไปทำบุญให้พ่อกับตา โบราณเขาบอกว่าถ้าคนที่ล่วงลับไปแล้วมาหาแบบไม่ค่อยดีแสดงว่าเขามีห่วง เราต้องไปทำบุญกรวดน้ำบอกให้ท่านสบายใจว่าเราไม่เป็นอะไร ทั้งที่เราเป็นแต่เราไม่บอกแบบหลอกให้ไม่ต้องกังวลกับเราไง ดีไหม ”คนพูดตาระยิบระยับพอกับรอยยิ้มกลั้วขำส่งให้ ดูห้องสว่างยิ่งกว่าพระอาทิตย์กำลังขึ้นซะอีก ใจผมเต้นแรงจนต้องกุมหน้าอกไม่ให้มันพุ่งออกมากระแทกใจคนตรงหน้า แต่พอทวนคำพูด ผมส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะในลำคอ

“หลอกคนตายเนี่ยะนะ ว่าสบายดี”ผมเลิกคิ้วใส่ กับเหตุที่ไม่น่าจะเป็นผล

“อืม”มันยักคิ้ว อมยิ้มและพูดต่อ “และถ้าคราวหน้าเฮียละเมออีก หนูจะ”อะไรอีก จะพูดให้มันทะลุออกมาให้ได้ใช่ไหม

“หนูจะทำแบบนี้”ขยับตัวหันหลังให้ เฮ้ย ทำท่านี้หมายความว่าไงวะ อย่านะ อย่าทำให้คิด

“เขาบอกว่า คนละเมอให้หันหลังถาม แล้วมันจะบอกทุกอย่าง กระทั่งหวยยังบอกเลย ครึครึครึ”แล้วใจผมก็หยุดสั่นกับคำตอบที่ได้รับ แม่ง กูนึกว่าจะมีอะไรให้ชายวัยสามสิบกว่าหัวใจวายคาเตียง แต่ก็ดีที่เห็นแผ่นหลังกระเพื่อมอย่างมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองพูด พลอยทำให้ผมรู้สึกสุขตามไปด้วย อืม แล้วถ้าเป็นเรื่องจริงเฮียก็ปิดอะไรหนูไม่ได้เลยสิเจอล้วงความลับท่านี้เข้าไป
.
.
.
.

[goonglovenut]

“อืม เก่งนี่ ใครสอน”ผมชมฝีมือยิงปืนพร้อมกับถามไอ้เด็กเบญจเพสที่ยิ้มปากบาน

“พ่อหนูเอง”พูดดีมากยิ่งกว่ายิงปืนอีก สี่วันที่ผ่านมามันเริ่มชินปากแล้ว ผมขอเลื่อนนายไปสักอาทิตย์ เพื่อประเมินและสอนมันก่อน นายไม่ได้ว่าอะไร บอกแค่เร็วหน่อยก็ดี อยากดู แล้วยิ้มเดินไป

“พ่อเป็นนักยิงปืนมาก่อนเหรอ”ผมถามต่ออีก เพราะไม่ใช่แค่ยิ่งแม่นอย่างเดียว รู้กระทั่งรุ่นปืน

“เปล่า แต่พ่อชอบไปวัด”มันตอบซึ่งไม่น่าจะเกี่ยวกับการยิงปืน

“ไปยิงในวัดน่ะเหรอ”ผมไม่น่าถามอะไรที่มันสติอ่อนไม่สมกับหน้าเลย

“เออสิ แกชอบปาโป่ง ปาเป้า ยิงเป้านิ่ง เวลามีงานวัดไง อย่าบอกนะเฮียคิดว่าพ่อหนูไปยิงพระประธานที่นั่งนิ่งในโบสถ์หรือไง  บาปกรรมคิดไปได้”คำตอบทำเอากูกระจ่าง แต่ไอ้ความคิดไปยิงพระประธานแล้วโยนบาปให้กูเนี่ยะ มึงมากกว่ามั้ง ขอหลุดกูมึงในความคิดหน่อยเถอะ กูว่าเปลี่ยนเรื่องดีกว่าเดี๋ยวมันจะบาปไปมากกว่านี้

“เดี๋ยวซ้อมมวยอีกสักชั่วโมงแล้วกัน กำลังแขนขาจะได้มีแรงหน่อย”ผมบอกไอ้คนที่คิดอกุศลแบบไม่ตั้งใจเมื่อกี้หุบทันที

“สี่วันนี้กูจะได้กระสอบทรายเป็นเมียอยู่แล้วเนี่ยะ”หลุดปากทันทีเมื่อไม่พอใจ ผมเลิกคิ้ว มันนึกได้ตบปากตัวเองแต่เบามาก

“หนูพูดจริง ยิ่งซ้อมยิ่งเหมือนผัวเตะเมียเข้าไปทุกที หยุดวันหนึ่งไม่ได้เหรอ”เปลี่ยนใหม่แต่มีต่อรอง

“ให้มันพักบ้างเถอะ ไอ้เฮีย”ไอ้เบียร์โผล่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้กอดคอมันแต่พูดใส่ผม

“ใช่ ยังไงมันก็ไม่ได้เหรียญทองอยู่แล้ว จริงไหม ไอ้หนู”ไอ้รันเสริมคำพูดพร้อมกอดอีกข้าง เดี๋ยวกูถีบออกทั้งคู่ ให้ท้ายไม่เข้าเรื่อง ผมมองมันสองตัว ก่อนสายตาจะหยุดที่คนกลางที่ดูแล้วจะไม่อยากซ้อม เพราะผมเคี่ยวเข็ญมันมาสามวันแล้ว

“เป็นไงบ้างวะ ไอ้หนู ผัวมึงขยันซ้อมให้น่าดู เก่งขึ้นไหม”ไอ้ปานที่เริ่มสนิทมากขึ้นทักทายมัน

“เก่ง แต่เจ็บไปหมด”มันยอมรับพร้อมบ่น

“บั้นท้ายมึงยังไม่หายเจ็บอีกเหรอ อะไร ไอ้เฮีย มึงไม่เว้นเลยเหรอ มันจะชิงแชมป์โลกแล้วนะโว้ย”ไอ้โจ๊กที่เริ่มสนิทอีกรายคิดไปโน่น เป็นที่เฮฮา ยกเว้นไอ้คนโดนแซวหน้าดำหน้าแดงไปหมด

“บอกว่าตกเตียง ตกเตียง ไม่ได้ไอ้นั่นกันโว้ยยยยยยยย”มันก็เลี่ยงพูดอย่างนี้มาทุกครั้ง แทนที่จะรับๆไปซะ พวกมันก็เลิกล้อแล้ว ใครจะเชื่อมึงว่าตกเตียงเดินกระเผลกๆ มือกุมบั้นท้ายตลอดวันแรก จนผมต้องพาไปให้หมอตรวจดูว่าถีบมันจนกระดูกร้าวหรือเปล่า สรุปแค่ยอกให้ยามากินและทาค่อยยังชั่วขึ้น ผมรู้สึกผิดเหมือนกันนะ กลัวว่าถ้าฝันรุนแรงกว่านี้อีกมันจะเจ็บตัวเพราะโดนลูกหลงอีกไหม แต่หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ฝันอีก เคล็ดลับคือก่อนนอนมองหน้าคนนอนหลับข้างๆ นั่นเอง ฟังดูแล้วไร้สาระแต่มันได้ผลจริง

“แซวเล่น ๆ ว่าแต่มึงไม่รู้จริงเหรอวะว่านายเลือกใคร”ไอ้ปานบอกก่อนจะหันมาถามผม

“นั่นสิ ไม่คิดว่าจะหนึ่งในพวกมึงเหรอวะ”ไอ้โจ๊กออกความเห็นบ้าง

“ก็ดีสิ ถ้าเป็นพวกกู ไอ้หนูมันจะได้เจ็บน้อยหน่อย”ไอ้รันพูดอย่างเห็นด้วย

“ไม่ใช่แน่นอน”ผมพูดทำลายความฝันพวกมัน

“กูก็ว่างั้น”ไอ้เบียร์เห็นด้วยกับผม

“นายไม่มีทางเลือกพวกเรา โดยเฉพาะกูยิ่งไม่ใช่ และไม่น่าจะใช่ฝ่ายเราด้วย”ผมออกความเห็นตามที่คิด ยังไงพวกผมก็ทำมันไม่ลงอยู่แล้ว หลายคนอาจจะนึกถึงหนังที่เคยดูว่า ให้สู้กันเองจนกว่าจะตายไปข้างหนึ่ง แต่กฎเราไม่ใช่ กฎตายใช้สำหรับคนทรยศเท่านั้น และไม่ใช่ตายง่ายๆ กว่าจะตายมันทรมานกว่าที่คิด ผมเคยเห็นมาแล้ว แม้กระทั่งในคุกก็ยังเกิดขึ้นได้ทั้งที่ไม่น่าจะเกิด ใครจะรู้ว่าในนั้นมีเรื่องให้น่าแปลกใจอีกเยอะ

“ฝ่ายโน้นเหรอวะ ใคร”ไอ้โจ๊กเดา

“อืม อาจเป็นไปได้ อย่าบอกว่า ไอ้เข้มนะมึง มันยิ่งแค้นมึงด้วยไอ้เฮีย ถ้าใช่ เมียมึงน่วมแน่”ไอ้ปานเห็นด้วย ก่อนจะพูดทำเอาผมวิตกอดคิดตามมันไม่ได้ หันไปมองไอ้คนไม่ยอมซ้อมที่หน้าสลดนิดๆ มองหน้าผม

“เฮีย”มันเรียกเหมือนร้องหาพ่อ ผมเดินเข้าไปนั่งข้าง

“ไม่ต้องกลัว เฮียอยู่ด้วย”ผมกอดไหล่ปลอบมัน

“เฮ้ย แค่คาดเดา มึงอย่าเพิ่งคิดมาก”ไอ้ปานรีบออกตัวทันที

“คิดไว้ก็ดี ถ้าเป็นมันจริง ต้องรับมือยังไง”ไอ้เบียร์พูดจริงจังเป็นไปด้วยความหวังดี ไม่ใช่กวนตีนหลอกให้มันกลัว

“ใช่ มึงไม่ต้องกลัวหรอก อย่างมากสู้ไม่ได้ก็เจ็บตัวแต่ไม่ถึงตาย กูขอให้มึงอดทนผ่านตรงนี้ไปให้ได้ แล้วมึงจะอยู่ที่นี่กับไอ้เฮียโดยไม่มีใครยุ่งกับมึงแล้ว”ไอ้รันตบไหล่พูดให้กำลังใจมัน ถึงในคำพูดจะบอกให้รู้ว่ามึงต้องเจ็บตัวแน่ เจ็บมากด้วย เลี่ยงไม่ได้ แต่มึงก็ต้องอดทนให้ถึงที่สุด ผมคิดไว้แล้วถ้าเห็นท่าไม่ดีผมขัดขวางแน่นอน แม้ต้องขัดกับนายก็ต้องทำ

“อืม กูจะพยายามอดทนเจ็บตัวให้ถึงที่สุด”ในที่สุดมันก็ยอมรับความจริงด้วยสีหน้ามุ่งมั่น แทนที่จะซึ้งกับมัน

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“ก๊ากกกกกกกกกกกกก”

“แม่ง กูไม่เคยได้ยินใครพูดซึ้งแล้วทำให้หัวเราะได้ขนาดนี้มาก่อนเลย ไอ้เฮีย เมียมึงสวดยวดดดดดดดดดด”

ผมขยี้ผมมันอย่างอดใจไม่ไหวกับคำพูดซื่อดูน่ารัก มีใครที่ไหนเขาจะพยายามไอ้เรื่องเจ็บตัววะ นอกจากไอ้หนูเมียแต่งตั้งผมเองและคงจะเป็นคนเดียวด้วย ถ้าหายไปผมจะไปหาที่ไหนได้อีก
.
.
.
.
“น่าอิจฉาจริงโว้ย นั่งจีบกันไม่มียางอาย”เสียงไม่ต่างจากหมาเห่า เอ่ยทำลายบรรยากาศที่กำลังสงบ พวกผมนั่งกันอยู่ตรงลานกลางบ้านหลังทำกิจธุระอื่นเสร็จ

“นี่ยังน้อยพี่ คราวก่อนมันจูบกันเลยล่ะ”ลูกน้องมันเห่าเสริม

“หึ ปล่อยมันเถอะ มันต้องใช้ให้คุ้ม เวลามันเหลือน้อย ไม่รู้พรุ่งนี้มันจะรอดกลับมาทำมากกว่าจีบได้หรือเปล่า ฮ่าๆๆๆ”มันหัวเราะเหมือนหอนพอกับลูกน้องที่ทำตามลูกพี่ ก่อนลูกน้องมันจะหน้าหงาย
 
“อ๊าคคคคคค ปากกู”มันเอามือกุมปากที่อาบไปด้วยเลือด ผมแสยะยิ้ม ไอ้หนูทำหน้าสะใจตอนแรกมันจะถีบเองแต่ผมดึงไว้เดี๋ยวตีนเปรอะน้ำลายมัน อย่าเสี่ยง

“โทษฐานแอบดูกูกับเมียจู๋จี๋กันคราวก่อน หาตั้งนาน มึงนี่เอง ขอบใจที่เอาปากมาฝากตีน”ผมแสยะยิ้มบอกมัน ไอ้เข้มมองหน้าพร้อมลูกน้องมันอีกคนที่มองอย่างเคืองแต่ไม่กล้าออกหน้า ได้แต่เข้าไปพยุงเพื่อนมันลุกขึ้น

“ไอ้เฮีย เด็กมันแค่แอบดูมึงจูบไม่ได้ล่อกันสักหน่อย ลงโทษขนาดนี้เลยเหรอวะ”มันยังทำเป็นพูดล้อ ทั้งที่จริงมันโกรธที่ผมไม่ไว้หน้ามัน เตะปากลูกน้องผ่านหน้าลูกพี่ไปนิดเดียว ที่จริงอยากเตะปากมึงมากกว่าแต่จะเป็นเรื่อง เก็บไว้ให้ที่สุดก่อน
 
“ถ้าดูอีก กูจะควักลูกตา เอาไปพูดกูจะตัดลิ้น ถ้าแตะกูจะตัดมือทีล่ะข้าง และถ้าทำมากกว่าที่พูด กูจะควักหัวใจออกมาช้าๆ อย่ามาเสือกเรื่องกูกับเมียอีก”ผมพูดเรียบๆแต่บอกให้รู้ว่ากูเอาจริงไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม แค่ฆ่าคนชั่วอีกสักคนสองคนเพื่อปกป้องคนดีที่หายากคงไม่ทำให้กูตกต่ำไปมากกว่านี้หรอก ถือเป็นการช่วยลดโลกร้อนแต่นรกอาจจะไม่ชอบที่ไปช่วยเพิ่มความร้อนให้ที่นั่นแทน

“มึงก็อย่ามาทำให้เด็กมันเห็นสิวะ”ไอ้เข้มย้อนกวนตีนโทษเป็นความผิดของผม แต่ลูกน้องมันไม่มีเสียงหอนรับตามอย่างตอนแรก

“กูจูบเมียอยู่ในเขตที่ไม่ใช่ในส่วนของพวกมึงจะลากหางเข้ามาเผล่นพล่านแอบดู”ไม่รู้ผมจะย้ำเรื่องจูบทำไมแค่พูดเรื่องขอบเขตให้พวกมันรู้ก็พอแล้ว ไอ้เมียแต่งตั้งหน้าเปลี่ยนสี ก่อนจะมากกว่านี้ ผมพูดต่อ

“และถ้ากูบอกนาย มันจะไม่จบแค่นี้ มึงน่าจะรู้ดีว่านายไม่ชอบให้คนอื่นเข้ามายุ่มย่ามในเขตของนาย เหมือนที่พวกกูก็ไม่เข้าไปเขตพวกมึงเช่นกัน”ผมพูดถึงกฎอีกข้อที่ทุกคนต้องรับทราบว่าตัวเองขึ้นอยู่กับนายฝ่ายไหน และแบ่งขอบเขตกันยังไง ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม เหตุผลนี้พอที่จะทำให้มันเงียบได้

“เฮ้ย กูไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย โอเค มันผิดก็สมควร เอาเป็นว่าจบแล้วกัน ขอบคุณเขาซะสิที่ไม่เอาเรื่องมึง”ไอ้เข้มเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงทันที มันไม่ได้สำนึกหรอก อย่าให้มีโอกาสมันเล่นผมกลับแน่ ลูกน้องมันมองหน้าเมื่อได้ยินลูกพี่มันพูดแบบนี้ แต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าโวยวายมันจะไม่โดนแค่ตีนอย่างเดียว ผมไม่อยากเอาวิธีลอบกัดมาใช้กับใคร ทั้งที่วันนั้นผมจะบอกนายให้จัดการก็ได้

“ขอบคุณครับพี่ ซี๊ด”มันแค่นพูดออกมาจากปากไม่ใช่จากใจ

“เอาไว้กูไปเชียร์เมียมึงนะ ไปล่ะ”ไอ้เข้มยังพูดกวนๆใส่ ก่อนจะเดินไป ลูกน้องมันก็รีบเดินตาม ไอ้คนที่มีเรื่องกับไอ้หนูที่บ้านเฮียกลางป่า ได้ข่าวว่าตายไปแล้ว ไอ้เข้มไม่เลี้ยงลูกน้องที่ทำประโยชน์ให้ไม่ได้ อีกหน่อยไอ้พวกนี้ก็คงเหมือนไอ้นั่นเช่นกัน คนชั่วมันก็ต้องเจอคนชั่วเหมือนกันถึงจะสมน้ำสมเนื้อ แต่ล่ะคนคดีอุกฉกรรจ์ทั้งนั้นนับรวมผมด้วย ถึงจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตามยังไงก็ขึ้นชื่อว่า ‘นักโทษ’ แม้แต่วันที่หลุดพ้นสภาพก็ยังมีคำว่าเคยเป็นติดตัวอยู่วันยันค่ำ

“แสดงว่าไม่ใช่ไอ้เข้ม แล้วใครกัน”ผมพึมพำ

“รู้ได้ไงว่าไม่ใช่มัน”หนูทำหน้าสงสัย เพราะมันฝังในหัวแล้วว่าต้องเป็นไอ้เข้มแน่นอน

“ก็มันพูดว่าจะไปเชียร์”ผมตอบมันตรงประโยคที่จับใจความได้

“มันอาจจะหลอกก็ได้ พูดแค่นี้ก็เชื่อแล้ว”มันเลิกคิ้วใส่ผมแถมโชว์สติปัญญา

“ฉลาดนิ คิดได้ยังไง”ผมพูดไปพยักหน้าไปเป็นการล้อซะมากกว่า

“กูแดกปลามาเมื่อกี้มั้ง เลยคิดได้”มันยื่นหน้ามากระซิบพูดถึงอาหารเย็นที่เพิ่งกินไปและดักคอ”อย่าบ่น ไม่มีใครได้ยิน” เงียบสิครับเพราะไม่มีใครจริงๆ และถึงจะได้ยินก็คงนึกผัวเมียทะเลาะกันเลยขึ้นมึงกูเหมือนที่มันบอก
.
.
.
.

และวันที่ต้องเผชิญก็มาถึง เมื่อคืนกว่ามันจะหลับตาลงได้เกือบตีสาม แต่ผมไม่ได้หลับเลยรอจนมันหลับสนิทก็กอดเอาไว้

‘ไม่ต้องกลัว เฮียไม่ปล่อยให้หนูเป็นอะไรแน่ ‘ผมกระซิบแนบปากกับหน้าผาก มันสะดุ้งแต่ไม่ได้ลืมตาเขยิบเข้าหากอดผมและซุกอก

‘พ่อ’เสียงพึมพำ ผู้ชายคนเดียวที่คอยปลอบ ให้กำลังใจ และทั้งคู่ก็รักกันมาก ก็เหมือนพ่อกับผม และผมกับลูกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเราก็พร้อมจะปกป้องกันและกัน ในห้วงความคิดมีอีกชื่อที่หลุดจากปาก ไม่คิดว่าจะติดโผเข้าไปในฝันด้วย

‘เฮีย’ หัวใจผมเต้นแรงขึ้นมาทันที ทั้งที่ไม่รู้ว่าเรียกเพราะอะไร แต่ไม่ว่าจะเพราะอะไรผมก็ยินดีที่ได้ฟัง

‘ครับ เฮียอยู่นี่’ผมรับคำในโลกความจริงที่ได้ยิน ไม่ใช่ความฝันเหมือนคนเรียก

“นายให้มาบอกว่า ถ้าพร้อมไปได้เลย”เสียงไม่น่าฟังขัดความรู้สึกดีจากเมื่อคืน ผมมองคนมาบอกได้แต่พยักหน้ารับ ก้มไปมองคนที่ต้องไปต่อสู้แต่มาดไม่มีเลย นั่งหมดอาลัยตายอยากเขี่ยพื้นดินไป อีกมือก็ขยี้ตาไป

“หนูพร้อมไหม”ผมจับไหล่เป็นการให้หยุดเขี่ยสักที ฝุ่นเข้าตาไปหมดแล้ว

“ไม่พร้อมแล้วเลี่ยงได้ไหมล่ะ เมื่อคืนยิ่งฝันไม่ดีอยู่”พูดเหมือนจะร้องไห้ปนอารมณ์ไม่ดี ถ้าเป็นเด็กก็คงเรียกว่า งอแง

“เลี่ยงไม่ได้ แต่ฝันร้ายจะกลายเป็นดีไม่ใช่เหรอ”ผมดึงให้ลุกขึ้นเอาชายเสื้อเช็ดคราบที่ตาให้

“มันอดคิดไม่ได้ เฮีย”มันพึมพำ

“อะไร”ผมเลิกคิ้วยกยิ้มให้

“ทำตามที่เคยบอกเถอะ แต่เฮียไม่ต้องตายหรอก”มันยินดีจะให้ผมฆ่าเหมือนที่บอก และยืนยันว่าผมไม่ต้องตายตาม

“ไม่ต้องพูดแล้ว ตายก็ตายด้วยกัน ไม่ต้องถามว่าทำไม ทำให้เต็มที่ รับรองเฮียไม่ให้หนูตายเพราะคนอื่นแน่”ผมยกมือปิดปากคนขอไม่ให้พูดอะไรแล้ว ผมพยักหน้า

“อืม”พยักหน้าตอบ ผมดึงเข้ามากอดตบหลังเบาๆ มันก็ทำบ้าง ก่อนจะพากันไปที่หมาย
.
.
.
.
“ไม่เห็นมีใครบอกกูเลยวะ”พอมาถึงมันก็ตาค้างพูดออกมาลอยๆ

“อะไรวะ ไอ้หนู”ไอ้รันชิงถามมันก่อนผม ไอ้เบียร์ ไอ้ปาน ไอ้โจ๊ก มองหน้ามัน

“ก็นั่นไง ยืนดำทมึนอยู่น่ะ”มันพูดและชี้ไปข้างหน้า ก็เห็นชายฉกรรจ์ตัวใหญ่ยืนอยู่

“ไอ้หวิงน่ะเหรอ”ไอ้ปานพูดออกมา มันหันมองหน้าไอ้ปานทันที

“ไม่ใช่ บัวขาว เหรอ”มันเอ่ยถึงนักมวยชื่อดัง

“บัวขาวห่าอะไร นั่นมันไอ้หวิง คนทำกับข้าวให้พวกเราแดก ครึครึ”ไอ้โจ๊กพูดเฉลยกลั้วหัวเราะ ผมคิดว่าก็เหมือนอยู่นะ

“ไม่ค่อยมีใครเห็นมันหรอก ชอบหมกอยู่แต่ในครัวในสวน”ไอ้ปานเสริมให้อีกหน่อย

“นึกว่าย้ายมาเปิดค่ายมวยที่นี่ซะอีก เฮ้ย”มันยังแอบตลกก่อนจะร้องตอนท้าย พากันมองหน้า

“อะไรอีกวะ”ไอ้เบียร์เป็นฝ่ายถามมั่ง

“วันนี้มันอาจจะว่าง เลยมาสู้กับกูก็ได้ ตายแน่กู มึงดูมือตีนมันสิ กูถามจริงๆเถอะมันเป็นพ่อครัวคนหม้อบนโลก หรือกวนกระทะทองแดงในนรกว่ะ ฉิบหายแล้วมันตรงมาแล้ว”มันพูดรัวเร็วปนลนลานไปหมดเอาตัวซ่อนอยู่ข้างหลังผม ไอ้คนที่มันเอ่ยถึงเดินตรงมาจริงก่อนจะเลี้ยวไปอีกทาง

“ไม่ใช่หรอก เฮ้ย นายมาแล้ว”ไอ้รันก่อนจะบอกพวกเราให้ไปตรงที่นายอยู่

“ไง เฮีย เทรนด์มาดีไหม”นายทักผมที่เดินไปถึงพอดี ผมไม่ตอบ นายยักไหล่หันไปยกยิ้มให้ไอ้หนู สักพักนายอีกฝ่ายก็มา

“เริ่มสักทีสิ ช้าจริง”บ่นก่อนจะพยักหน้าให้ ทวน มือขวานายส่งซิก้าร์ให้ นายปรายตามองก่อนจะส่งสัญญาณ ประตูเปิดออกปรากฏร่างสูงโปร่ง เดินออกมาอย่างสง่างาม  ทำเอารอบข้างเงียบกริบ เบิ่งตา อ้าปาก กับสิ่งที่ได้เห็น แม้แต่ไอ้หนูก็เป็น จนร่างนั้นมายืนอยู่ตรงลาน เสียงพูดรอบข้างก็ดังขึ้นหลังตั้งสติกันได้

‘วิ้วววว โว้ววววว’

‘แม่ง กูอยากเลยว่ะ อูย’

‘ดูเต็มไม้เต็มมือจริงโว้ย’

‘ขาว อึ๋ม เซ็กส์ ซี๊ดดด’

ทุกเสียงเอ่ยในไปทางเดียวกันคืออยากได้ และหลายคนเริ่มคิดว่า‘ผู้หญิง’ คนนี้มาโชว์เรียกน้ำย่อยก่อนต่อสู้หรือเปล่าแบบชกมวยต่างประเทศต้องมีสาวในชุดวาบหวิวชูแผ่นป้ายรอบเวที  หรือเป็นของรางวัลสำหรับคนชนะกันแน่ แต่ความคิดทุกคนผิดหมดเมื่อได้ยินคำเฉลย

“ถูกใจไหม คู่ต่อสู้ที่หามาให้ เห็นว่าเป็นเมียเฮียนะ เลยเลือกที่มันซ้อฟหน่อย หึหึ”นายหันมาพูดกับผมและเป็นการเรียกสติไอ้คนที่จะต้องสู้ด้วย ใช่แล้วครับ ผู้หญิงที่หน้าตาสวย รูปร่างเหมือนที่เซ็งแซ่คือคู่ต่อสู้ของไอ้หนู ทำเอาออกปาก

‘กูอยากสู้แทนว่ะ’ ถ้าเปลี่ยนได้ก็ดีสิ แต่ไอ้คนสู้มันจะเห็นดีด้วยหรือเปล่า

“ว้าว ว้าว เข้าใจเลือกแฮะ อย่างนี้น่าเอาไปสู้บนเตียงจังเลย”นายอีกฝ่ายพูดพร้อมปรบมือชอบใจ ผู้หญิงคนนั้นสบสายตาแอ่นอกสู้อย่างไม่สะทกสะท้าน แต่สิ่งหนึ่งที่ผมเห็นนอกจากสวย อกตูม คือ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาแน่นอน

“หลิง”เสียงนายเอ่ยชื่อผู้หญิงคนนั้น

“ค่ะนาย”เธอก้มหัวรับคำ

“อยากเจอคู่ต่อสู้หรือยัง”นายถามเธอ

“อยากมาก”เธอพูดพร้อมหักนิ้วมือดังกร๊อบ

“ออกมาสิ”ไม่ต้องเอ่ยชื่อก็ต้องรู้ตัวเอง มันเดินก้าวออกมายืนข้างหน้า ด้วยท่าทางด้อยกว่าอีกฝ่ายเยอะ เรียกเสียงหัวเราะจากคนอื่นโดยเฉพาะไอ้เข้มและบรรดาลูกน้องมัน

“กูตายดีกว่ามั้ง จะชนะหรือแพ้ก็โดนประณามอยู่ดี”ไอ้หนูพูดอย่างรู้ผลที่จะตามมา ใช่ว่าผมจะไม่รู้ และที่รู้มากกว่านั้นนายคงอ่านความคิดผมออกที่จะเข้าไปช่วยถ้ามันเสียที แต่กรณีแบบนี้จะทำให้ผมยื่นมือเข้าไปยาก มันเหมือนเป็นการรังแกผู้หญิงในสายตาคนทั่วไป

“ใจเย็น ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา อย่าประมาท”ผมปลอบมันพร้อมกับบอกให้รู้เพื่อที่จะระวังเอาไว้ อย่าเห็นเป็นผู้หญิงแล้วจะไม่ระวังตัว ผู้ชายตายเพราะผู้หญิงมาก็เยอะ พอกับที่เบื้องหลังความสำเร็จของผู้ชายก็มีผู้หญิงคอยสนับสนุนทั้งทางดีและทางร้าย

“คนนี้น่ะเหรอ น่าสนใจ แต่เสียดายมีสามีซะได้”เธอเดินมาใกล้เอานิ้วจิ้มอกไอ้หนูเบาๆ ยื่นหน้ามาใกล้และพูดด้วยเสียงหยอกเย้า ทำเอารอบข้างส่งเสียงโห่และหัวเราะชอบใจ

“นี่คงเป็นสามีนายล่ะสิ”เธอเดินมาใกล้ผมแบบอกแนบอกเลยดีกว่า ลากนิ้วแต่ผมจับออก ทำเอาเธอเลิกคิ้วและยกยิ้ม

“ยิ่งน่าสนใจกว่า แต่ให้ดีอยากได้ทั้งคู่”ทั้งคำพูดและสายตาเชิญชวนอยู่ในทีท่า

“ใจเย็น หลิง อยากได้ก็ต้องสู้เอาสิ”นายปรามไม่จริงจัง เธอหัวเราะผละออกจากผม

“อยากสู้กับฉันหรือเปล่า”เธอหันไปถามไอ้หนูที่หันมาทันที และพูดต่อเหมือนจะมีทางให้เลือก “ที่จริงฉันก็ไม่อยากสู้ให้เปรอะและเหนื่อย เก็บแรงไว้ทำอย่างอื่นที่มันเร้าใจดีกว่า”

“ผมไม่อยากสู้”ไอ้หนูตอบตามตรง เรียกเสียงเยาะเย้ยจากฝ่ายที่รู้อยู่แล้วว่าฝ่ายไหน

‘ไอ้ป๊อดเอ้ย’

‘สมแล้วที่มีผัว’

‘ตุ๊ดว่ะ’

‘แม่งโง่เปล่าวะ เป็นกูจะฟัดให้’

“ฉันมีข้อเสนอให้ สนใจไหม ไม่ต้องเจ็บตัวและดีต่อเราด้วย”เธอยิ้มยื่นข้อเสนออย่างใจดี ไอ้หนูทำท่าสนใจนิดๆ
 
“ยกเขาให้ฉันซะ เป็นอันจบการต่อสู้ทันที”สิ่งที่ออกจากปากเธอทำเอารอบข้างเงียบกริบ ผมมองหน้ามันว่าจะเลือกข้อนี้ทันทีหรือเปล่าแต่มันยืนเงียบไม่แสดงท่าที

“หรือจะเลือกอีกทาง”ยื่นมาให้อีก

“อะไร”แค่นั้นที่มันถามออกไป

“สู้กัน ถ้าชนะฉันจะยอมเป็นของนายหรือจะให้ทำอะไรก็ได้ แต่ถ้านายแพ้เขาเป็นของฉันจนกว่าจะพอใจคืนให้หรือถูกใจก็ไม่คืนเลย คิกคิก”หัวเราะคิกคักตรงประโยคหลังชี้มาทางผมที่ยังไงก็มีเอี่ยว ฟังยังไงผู้หญิงก็เสียเปรียบ แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่ มันเป็นความสนุก ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงรับคำท้าไปแล้ว แต่ไอ้คนตรงหน้าผมนี่สิมันจะเลือกข้อไหน กำลังจะคิดต่อสัญญาณแทรกก็ขัดมาทันที

“อืม เป็นข้อเสนอที่ดีนะหลิง ฉันเป็นพยานให้ หึหึ”นายผมเห็นดีด้วย กะอยู่แล้วว่านายต้องออกปาก ก็มันน่าสนุกจะตายสำหรับนายที่รู้ว่าผมเป็นคนยังไง สมกับที่นายรับรองว่าเซอร์ไพรส์จริงๆ

“น่าอิจฉาจังเลย พวกมึงอยากได้แบบนี้มั่งไหม คราวหน้าจะจัดให้”นายอีกฝ่ายพูดยิ้มๆหันไปขอเสียงลูกน้อง ที่หน้าสลอนตอบพร้อมกันว่า ‘อยาก’พร้อมสีหน้ากระเหี้ยนกระหืน เธอปรายตามองราวกับบอกว่าไอ้พวกสวะ ฝันไปเถอะ และผมคิดว่าเธอคงไม่ให้กินง่ายๆแน่ ไม่ดีจริงนายไม่เลือกมาหรอก

“ว่าไงล่ะ”เธอถามอีกครั้ง หลายคนอาจคิดว่าไม่เห็นจะยากตรงไหน เลือกไปเถอะยังไงมึงก็ไม่ได้เสียอะไรอยู่แล้ว สู้กับผู้หญิงที่สวยครบแถมได้ตัวอีก คุ้มจะตาย แม้แต่ผมยังคิดว่า หนูอาจจะเลือกข้อหนึ่ง เพราะมันไม่เจ็บตัวและผมก็ไม่ได้เสียหายอะไรกับการที่จะต้องไปนอนกับผู้หญิงออกจะดีด้วยซ้ำ หรือมันเลือกที่จะสู้ไม่ใช่เพื่อจะเสียผม แต่ลึกๆอาจจะอยากได้ตามประสาผู้ชายที่ของกลางยังใช้งานได้ มันหันมาสบตาผมที่มองอยู่แล้วเชิงว่าเอาไงดีเฮีย อยากมีเมียเพิ่มไหม หรือเฮียเลือกที่จะเป็นฝ่ายยอมเสียสละตัวเองเพื่อไม่ให้หนูเจ็บตัวแต่เฮียได้เสียว กับเฮียจะรอความหวังลมๆแล้งๆว่าหนูจะเลือกต่อสู้เพื่อปกป้องไม่ให้เฮียตกไปเป็นของใคร ผมรีบตอบกลับทางสายตาว่า เฮียไม่อยากเสียตัว ไม่อยากให้หนูเจ็บตัวด้วย ถ้าไม่ลำบากเกินไปช่วยปกป้องเฮียให้เป็นของหนูคนเดียวได้ไหม แต่ตอนนี้คงต้องฟังความจริงจากปากเจ้าตัวแล้วล่ะจะเลือกทางไหน
 
**********************************************************************************************************************

ปล. อ๊าคคคคคคคคคคค อย่าเพิ่งด่าหรือถีบคนเขียนที่มาช้าและทำให้ค้าง หรือต่อว่ายืดเยื้อ แค่อยากให้อึดอัดนิดหน่อย ในตอนนี้ ฮ่าๆๆๆๆๆ เริ่มรู้ปมเฮียกันแล้วมั้งเฉลยเยอะนะ (ที่จริงอยากปล่อยแบบกระปริบกระปอย แต่เสือกขมิบไม่เก่งเลยรั่วออกมาเยอะ) ตอนหน้าเคลียร์และเดินเครื่องต่อแน่นอน ขอเวลาให้คนเขียนสักนิด งานเยอะมากกกกกกกกกกกก จะพยายามมาต่อให้เร็วที่สุด ขอบคุณนะคะที่เป็นกำลังใจและติดตาม

[patee]

สั้นไปป่าว 

[patchylove]

 

[rujaya]

ทำไมอ่านตอนนี้แล้วน้ำตาแตกก็ไม่รู้ 

ไอ้หนูสู้ๆนะ ถึงคู่ต่อสู้มันจะเป็นผู้หญิงก็เหอะ

อยากรู้ละว่าหนูจะเลือกยังไง