หัวข้อ: บริษัทบำบัด 'โสด' [บทที่ 22+ส่งท้าย] 18 ธ.ค. 56 หน้า 18 จบแล้วค่ะ :)

[เดหลี]

คุณ yisren. เสี่ยแกดูไม่เครียดนะ (หรือควรเครียดบ้างไรบ้างเสี่ย)

คุณ iforgive เดี๋ยวก็จะแพลมๆ มาเรื่อยๆ แหละค่ะ เมื่อแทคคิดถึงอดีต อิอิ

คุณ 1wariya1 มันควรจะห่วงรึยัง แต่แทคก็ยังดูโอเคอยู่ ฮา แทคก็ห่วงเสี่ยเหมือนกันค่ะ

คุณ Naenprin นิดนึง เขาก็ดูๆ อยู่ไม่รู้จะยังไง เหอๆ

คุณ cher7343 น่ารักตลอดอะตัวเนี้ย

คุณเฉาก๊วย จริงเห็นด้วย แต่แป๊บนึงนะ (เอ๊า) ก็รุกคืบกันเข้าไปค่ะ อย่าได้ถอย

คุณ mesomeo2 แอร๊ย จะม่ามั้ยน้องโอบไม่ใช่คนม่าสักเท่าไหร่ (เหรอ) โอบสอบได้จริงด้วย

คุณ KAEHUB ขอบคุณค่ะ 55 เมื่อไหร่เสี่ยแกจะได้แฮปปี้เอ็นด์เนี่ย

คุณ morningflower จะดีเหรอคู่นี้ กร๊าก

คุณ ่patsaporn จริงค่ะ นี่ก็ไปรับปากเขาเองอีก เดี๋ยวก่อนค่ะ ฮา ตอนนี้เพื่อนไมค์ก็มาอีกแล้ว คุณศรัณย์ก็ยังเหมียนเดิม อยากให้เสี่ยเรียบร้อยเหมือนกันค่ะ ก็ต้องดูกันต่อไปเนอะ ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันค่า

คุณ Millet ฝากอ่านต่อด้วยน้า รอยสักนี่เค้าคงได้ดู (ชัดๆ) กันตอนสนิทชิดใกล้กันแล้วอะ (แต่คนอ่านดูได้เลย ฮา)

คุณ Tassanee ขอบคุณมากค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ kyoya11 คนเขียนว่าอีกสักพักอะค่ะ ถ้าไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนล่ะก็นะ

คุณ ben ไม่นานจริงนะ อิอิ นี่แทคก็ให้ความร่วมมือจะแย่ละนะ รึป่ะ ก็มาดูกันต่อไปค่า

คุณ Windyne นิดนึงนะคะ ให้มีรสชาติ วุ้ย แต่ตอนนี้ก็ยังไม่เครียดน้า

คุณ drasil เริ่มละค่ะ จริง มาหาพระเอกดีก่า

คุณเมฆาสีน้ำเงิน แหมโดนดักด้วยเรื่องคลื่นใต้น้ำอย่างนี้ ฮ่าๆ ต้องขอฝากให้อ่านต่อไปด้วยค่า

คุณ Gokusan ต้องหมั่นไส้คุณศรัณย์อย่างหาที่เปรียบมิได้แน่เลยอะตอนนี้น่ะ เชียร์แพ็คคู่เลยนะคะ ต้องการค่ะ กร๊าก ภัคนี่จะแพ็คกับใครดี ส่วนน้องไมค์ฮีสเตรทอะ ให้ฮีไปเจอสาวละกันนุ

คุณ PapermintReal หนูเรืองนางแย่งซีนตลอด แหม

คุณ somuch 55 จะไปกันได้มั้ยเนี่ยคะคู่นี้ ขอบคุณสำหรับการอ่านนะคะ

คุณ Theomen ยังค่ะ แต่มีบ้างไรบ้างมั้ยพอเป็นกระสาย นิดหน่อย (อ้าว) ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ รักคนอ่านเหมือนกันค่ะ

คุณ NewYearzz อย่าเพิ่งกลัวไป รับรองไม่ถึงขั้นกระอักเลือด (เอ๊ะ) ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับการอ่านมากค่ะ

คุณ BeeRY ขอบคุณมากที่อ่านค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า เชียร์น้องโอบนะคะ (เธอต้องการ ฮา) ต้องรอดูกันต่อไปค่ะ

คุณ yumsonteen ขอบคุณที่รอนะคะ ฝากอ่านต่อด้วยค่า

คุณนอนกินแรง ตอนนี้ก็อ่อนมากกก ด้วยเหมือนกัน ขอบคุณที่ชอบนะคะ ฝากอ่านต่อด้วยค่ะ

คุณ malula จริง หนูเรืองนางไม่เครียด กร๊าก ขอบคุณสำหรับการอ่านนะคะ

คุณ pim_onelove จริงอีกค่ะ แต่เสี่ยนี่ไม่รู้จะหายห่วงหรืออะไรดี หนูเรืองสวย ส้ม 55

คุณ DarknLight ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่า ฝากอ่านต่อด้วยน้า 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

น้องไมค์... ชื่อกลางเธอคือการขัดจังหวะเหรอ กร๊าก
จากตอนที่แล้วมีทั้งคนเชียร์เสี่ยกับไมค์ เสี่ยกับคุณศรัณย์ เสี่ยดูเลือกได้นะ แหม
 
ป.ล. ทุกคนในเรื่องนี้ใจร่มๆ กันต่อปาย (บทที่แล้วยังบอกว่าอย่าชิลอยู่เลย 55 ความจริงมันก็ยังไม่มีอะไรเครียดนิ รึเปล่า)
ขอบคุณคนอ่านทุกท่านเป็นอย่างมากเช่นเคยค่า 

[Windyne]

เอาล่ะ คุณเดหลีเริ่มต้มน้ำแล้ว 555

ตาโอบนี่ยังไงน้า :?

[BeeRY]

ตอนที่แล้วชิล แต่ตอนนี้เริ่มเครียดแล้วอ่า
แทคเป็นคนมีเหตุผลมากเลยนะ ถ้าเคยเจอเรื่องไม่ดีแบบนั้นมาก่อนมันต้องมีระแวงบ้างล่ะ
ถ้าไม่มีอะไรก็อย่าทำให้แทคต้องระแวงสงสัย ไม่เชื่อใจนะน้องโอบ ไม่งั้นเราเปลี่ยนไปเชียร์เสี่ย เย้ย มาจากไหนอะ

[yisren.]

น้องโอบร้ายนะเนี้ย

[SenzaAmore]

จริงๆแล้วรู้สึกเหมือนแทคคิดกับโอบแค่น้อง แต่โอบนี้คิดกับแทคไปไกลละ 

ตอนนี้มันอึนๆยังไงไม่รู้ ขอหวานๆมาให้ชุ่มช่ำหน่อยน้าาา555


รักคนแต่งเท่าเดิมค่าาา จะตามอ่านไปเรื่อยๆ แม้จะใกล้สอบซัมเมอร์แล้วก้อตาม ฮาาา

[วงกลม]

ชอบจัง ^[++++]^

[malula]

เหมือนมีอะไรอึมครึม ซ่อนเร้น
โอบห้ามโลเลนะ

[ReiSei]

คิดถึงเรื่องนี้มาก นั่งรอวันอัพทุกวัน 
น้องโอบดูอึมครึมนะ  แอบรู้อะไรมาจากภัครึเปล่า สู้ ๆ  พี่แทคเริ่มใจอ่อนแล้ว

[Naenprin]

 

เริ่มมีความรู้สึกที่ไม่อยากให้เข้าใจผิดแล้ว

แล้วเด๋วก็จะยอมเปิดใจให้

รอวันนั้นนะ

[Aoya]

ได้เวลาต้มน้ำรอแล้วใช่ไหม 
เหมือนแทคจะเปิดใจให้โอบแล้วนะ
แต่โอบอ่ะอย่าทำให้แทคหวนกลับไปนึกถึงความรู้สึกเดิมๆ เลย
มีอะไรก็พูดก็คุยกันเถอะ ไม่อยากเห็นแทคเสียใจอีก

[่patsaporn]

ฮุ้ว เืพื่อนไมค์นี่ไม่มีเพื่อนคนอื่นเลยรึไงนะ มาหาแต่โอบตลอดดดด คนเค้าจะขอกำลังใจกันส่วนตัวล่ะแทบจะไม่มีโอกาส
ดีนะยังเปิดช่องให้จิ๊ดนึง ย้ำว่าจิ๊ดนึง ให้เค้าได้ประสานมือให้กำลังใจกัน เย้ๆๆๆๆ โอบผ่านไปครึ่งหนึ่งแล้ว
อยากให้ผ่านเร็ว ๆ จะได้มีเวลาจีบพี่แทคเต็มที่ แหม่...ได้ข่าวตอนนี้ก็จีบอยู่นะ จีบแบบแผ่ว ๆ เบา ๆ เข้าใจกันสองคน
เอ...ภัคกับโอบมาด้วยกัน แปลก ๆ นะ ไม่มีซัมติงใช่ป่ะ แค่ชวนกันมากินข้าว ดันมาเจอกันโดยบัีงเอิญอีกเนอะ
รอบหน้าไปส่งกันอีกน้า ไหน ๆ เค้าก็อ้อนมาแล้ว เติมกำลังใจกันนี้ดนึง

ขอบคุณค่า

[goosongta]

เพิ่งได้อ่าน สนุกมาก เชียร์โอบขาดใจ

[Zelsy]

ไมค์ = ตัวขัดจังหวะ ฆ่าตัดตอนดีไหม

เห็นไหมล่ะ กำลังใจดี มีชัยไปกว่าครึ่ง #ไม่เกี่ยว!!

+1 +เป็ดครับ

[kingviolet]

  ตามทันแล้ว ฮ่าๆ
ลุ้นๆ รออัพนะ

[Millet]

มันเหมือนจะดีแต่ว่า มีลางแปลกๆ กร๊ากกก

[kyoya11]

จบตอนได้หวานมากกก
ปล.มันจะเกิดอะไรที่ทำให้ต้องซดมาม่าหรือเปล่านิ

[drasil]

ตอนนี้น่ารักแบบเย็นๆ แอบมีปมนิดหน่อย

[NewYearzz]

 อยากเห็นคู่นี้มีความสุข ไร้อุปสรรค รักทั้งคู่นะ พี่คนเขียนด้วยครับ


รอตอนต่อไปครับ 

[นอนกินแรง]

ตอนนี้แอบหวานนะ ไม่รู้ทำไมถึงหวาน

แต่ชอบมากเลย แล้วตกลงภัคกับโอบนัดเจอกันเหรอ

รู้สึกเหมือนนัดเจอกันเลย สงสัยอีกแล้ว

[Gokusan]

เอ่อ...ถ้าคุณน้องไมค์มีทางปกติ
หาสาวงามๆ มาให้เขาปิ๊งๆ แล้วโดนขัดจังหวะบ่อยๆ แบบนี้ทีเถอะ
ยิ่งถ้าเป็นหนูเรืองลูกรักขัดจังหวะด้วยนะ จะยิ่งสะใจ!! 5555 ;p ชอบขัดจังหวะนัก หึหึ

ส่วนคุณลูกค้าน้องแทค...เบื่อจะรำคาญ ตัดสินใจแระ
ช้านเกลียดตาคุณศรัณย์นี่...มุกเนียนมาก ชอบเอาเรื่องงานมาอ้าง แหวะๆ
แต่รู้ตัวไว้เถอะ เธอทลายกำแพงน้องแทคไม่ได้หรอกย่ะ...รวยไปก็เท่านั้น ชิชะ << นี่ก็อินเกิน อารมณ์ล้วนๆ ^^"

แอบสงสัยตาม...แต่ก็นะ เรื่องความไว้ใจ มันจะทำได้ไม่ง่าย ถ้ามีปมมา
หวังว่าจะเคลียร์ได้โดยไม่มีใครบาดเจ็บ...ก็ภัคน่าจะมีคนของตัวนี่นา
และมีรังสีชมพูให้ดูตอนท้ายเล็กๆ ด้วย...ยกป้ายไฟกันต่อไป ^^V

[Morethan]

เกือบพลาดไปแล้วค่ะ TT ไม่ได้เข้าเล้านาน ไม่รู้ว่าคุณเดหลีเปิดเรื่องใหม่ ต้องขอบคุณเพื่อนที่เอาข่าวมาบอกมาก ไว้เดี๋ยวอ่านก่อนจะมาอีดีทนะคะ

____________________________

เพิ่งจบไปสองตอน ตอนนี้ยังบอกอะไรมากไม่ได้ ภาษาเรียบๆ แต่อ่านแล้วไม่น่าเบื่อ ตอนนี้ตัวละครที่โผล่มายังมีไม่เยอะ ไม่รู้ว่าจะมีใครมาจีบนายแทคอีกไหม แต่ตอนนี้ก็คิดว่าปักธงเชียร์โอบไปนะ 555555 แต่ทั้งคู่ดูมีความลับ อย่างแทคก็เรื่องที่เชียงใหม่ ของโอบก็รอยแผลนั่น...แล้วก็บรรยากาศ กลับมาเจอกันแบบนี้ ใช่แค่เรื่องบังเอิญจริงๆ รึเปล่า...

[cher7343]

มึนๆ อึนๆ ไม่น๊าาาา จะดราม่าแล้ว

[DarknLight]

  อมยิ้มจนแก้มผมจะปริแล้วครับ
ยิ่งมาหยอดหวานกันตอนท้ายอีก....

[yumsonteen]

ตอนต่อไปไม่อยากได้แบบเศร้าเลยครับ

[เดหลี]

บทที่ 12

เวลาเราเริ่มเรียนรู้ใครสักคน นอกจากจะรู้ว่าเขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร ของกิน หนังสือที่อ่าน หนังที่ดู... เรื่องส่วนตัวเล็กๆ น้อยๆ อย่างวันเกิด ไซส์เสื้อ หรือแม้แต่วิธีเคาะประตู บางทีก็ยังมีความรู้สึก... ที่คิดว่าพอรู้ ไปๆ มาๆ อาจจะรู้น้อยอยู่ดี
 
แต่ก็ไม่เป็นไร มันสำคัญที่ว่า... ยังอยากเรียนรู้กันไปอยู่หรือเปล่า และอีกฝ่ายเต็มใจที่จะให้เราค่อยๆ ได้รู้ โดยไม่มีอะไรปิดบัง
เพราะเราก็ยินยอมเปิดช่องว่างในหัวใจให้เขาเข้ามาทำอย่างนั้นแล้วเหมือนกัน


โอบเลิกดึกจริงแทบทุกวันอย่างที่เคยบอกไว้ กินข้าวเย็นที่โรงพยาบาล ตอนเช้าก็รีบออกไป เลยไม่ค่อยได้ปะหน้าพูดจากันเท่าไหร่ แต่เรื่องสำคัญตอนนี้คืออีกฝ่ายได้มีเวลาซ้อมทำแล็บเต็มที่เพื่อสอบให้ผ่าน ส่วนการงานผมก็เรื่อยๆ ดี ทุกคนดูมีความสุขตามอัตภาพรวมถึงเสี่ยน็อต คู่เดตเสี่ยเดตคนอื่นน้อยลงด้วยจนผมชักวางใจว่าคงมีพัฒนาการไปในทางที่ไม่ต้องเป็นห่วงมากนัก วันศุกร์พอเช็คบัญชีก็พบว่าครบกำหนดสัญญาของคุณศรัณย์แล้ว สอบถามไปคุณศรัณย์ตกลงจะต่อ แต่ว่างตอนเย็นเหมือนเดิม
 
ผมเลยรีบแวะคอนโด เอาอาหารให้หนูเรืองก่อนบึ่งไปพบคุณศรัณย์ที่อู่ เจ้าของอู่ต้อนรับขับสู้ผมอย่างดีเหมือนเคย พูดคุยเซ็นสัญญากันเรียบร้อยแล้วยังไม่ทันได้ถามถึงคนที่ผมเพิ่งให้ดูแฟ้มประวัติเมื่อคราวที่แล้วว่าคุณศรัณย์ยินดีจะออกไปด้วยหรือไม่ก็พอดีมีโทรศัพท์ด่วนจากต่างประเทศเข้ามาเรื่องอะไหล่

ผมนั่งรอคุณศรัณย์พูดธุระอยู่ในออฟฟิศ เพิ่งเห็นว่ามีข้อความเข้าเหมือนกัน
 
‘กินข้าวยัง’

ผมเงยหน้าขึ้น เห็นคุณศรัณย์ยังยุ่งอยู่กับการพูดโทรศัพท์เลยกดตอบ ‘ยัง... อยู่กับลูกค้า’

คราวนี้ข้อความปรากฎขึ้นเกือบจะทันที ‘คนเดิม?’

โอบก็เคยเจอลูกค้าผมอยู่คนเดียว ถ้าไม่นับรูปจงใจหลุด อุบัติเหตุของเสี่ยน็อตนั่น

‘งาน เดี๋ยวก็กลับ’

คุณศรัณย์วางหูพอดี ผมเลยเก็บโทรศัพท์กลัวจะเสียมารยาท หันไปสนใจลูกค้า

“ตกลง... คุณศรัณย์คงประวัติเดิมไว้นะครับ อยากเปลี่ยนแปลงแก้ไขอะไรเพิ่มเติมหรือเปล่า”

ผมยื่นเอกสารให้ดู ตอนนี้เรานั่งกันอยู่ที่ชุดโซฟาในห้องทำงาน ย้ายเพราะอีกฝ่ายว่า ‘ไปนั่งคุยกันสบายๆ ดีกว่า’ ก็เลยไม่มีโต๊ะตัวใหญ่กั้นเหมือนปกติ คุณศรัณย์ชะโงกมา สายตาไล่ไปจนหยุดที่ ‘สเปค’ เหมือนผม

ส่วนใหญ่ลูกค้าระบุจุดนี้ค่อนข้างชัด คือก็เปิดกว้างแหละ แต่ยังมี ‘แบบที่ชอบ’ อยู่ดีไม่ว่าจะเป็นรูปร่างหน้าตาหรือลักษณะนิสัยบางอย่าง แต่ของคุณศรัณย์ปล่อยว่างไว้ตั้งแต่ต้น

“ผมไม่มีสเปค... จนกว่าจะเจอคนที่ถูกใจ” เจ้าของอู่ว่ายิ้มๆ
   
ที่ไม่ต้องมีก็เพราะว่า อาจจะเป็นสเปคของทุกคนอยู่แล้ว

... เกือบทุกคนน่ะ

“คุณแทคล่ะ...”


“... แล้วตอบไปว่าไง”

คนถามยืนพิงผนังอยู่หน้าลิฟต์ เพราะพอเสร็จธุระกับคุณศรัณย์ผมกลับถึงตึกก็เจอว่าที่เภสัชกรซึ่งวันนี้คงเลิกเร็วเข้าพอดีตรงล็อบบี้ เลยขอไปเก็บของก่อนแล้วค่อยไปหาอะไรกินต่อ

ผมเหลือบมอง โอบหน้าตาเฉยๆ เหมือนเดิมแต่คิ้วขมวดนิดหน่อย

“เออ... ลิฟต์ช้าจัง”

“... รออยู่”

“ลิฟต์?”

“คำตอบ”

ผมพูดช้าๆ

“ก็มีไม่ได้แล้ว...”

ถึงตอนนี้ มีไปก็ไร้ประโยชน์นะเอาจริงๆ

คนฟังได้ยินแล้วหัวคิ้วยอมคลายลง ถามด้วยสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้

“เอ๊ะ ทำไมล่ะ”

“จะได้ไม่ต้องเที่ยวมองหาคนโน้นคนนี้อีกไง นู่นก็ไม่ตรง นี่ก็ยังไม่ใช่ เหนื่อย”

“พูดอ้อมโลก” โอบว่า แต่คราวนี้ยิ้ม

เวลาเรากำลังเรียนรู้ใคร ก็หวังว่า เขาคงเข้าใจอย่างเดียวกับที่เราเข้าใจ...


คืนวันเสาร์ผมกำลังกดรีโมตเรื่อยเปื่อยตอนที่ได้เมสเซจจากโอบว่ายังไม่ได้กินอะไรเป็นชิ้นเป็นอันและใกล้ถึงตึก ผมรู้ว่าวันนี้อีกฝ่ายเลยไปงานแต่งงานรุ่นพี่คณะ สายรหัสไมค์จากโรงพยาบาล ถึงตัวเองจะเรียบร้อยแล้วแต่พอมาแบบนี้ปกติผมก็ออกไปนั่งกินขนมอะไรเป็นเพื่อน ส่งกลับไปก็ได้คำตอบว่าให้เจอกันร้านประจำที่ตรงข้าม

ผมถึงก่อนแป๊บหนึ่ง โอบเดินหน้ายุ่งนิดๆ เข้ามาพร้อมเพื่อนเจ้าเก่า น้องไมค์ไหว้ผมอย่างรวดเร็วแล้วว่างานแต่งแบบค็อกเทลสมัยนี้กินอะไรไม่ได้อิ่ม เลยขอตามมากินข้าวก่อนกลับหอนอกเมือง โอบก็บอกให้รีบกินเสร็จแล้วจะได้รีบกลับ

“ไม่รู้เร่งทำไมนักหนา... เมื่อกี้โต๊ะนั้นสั่งของหวานน่ากิ๊น...”   

โอบปล่อยเพื่อนคอยืดคอยาวกับการพยายามดูของกินคนอื่น หันมาถามผมที่นั่งดูดโอเลี้ยง

“ทับทิมกรอบไหม? เจ้านี้อร่อย”

“จะสอบอยู่แล้วยังสั่งแห้วมาให้เป็นลาง” ไมค์บ่น ส่วนเพื่อนว่า

"เอ้า... กินแห้ว ดีกว่าแห้วกิน..."

คนถือโชคลางกระทั่งชื่อส่ายหัว บอกรายการกับเจ้าของร้านแล้วยักคิ้ว

“ต้องลอดช่อง คราวนี้จะได้รอดอีก”

แล้วแต่จะว่า... ผมฟังไมค์พูดไปเรื่อยถึงงานคืนนี้ จนมาสะดุดนิดหนึ่ง

“โลกกลมมากเลย เจอเพื่อนพี่แทคด้วย เพิ่งรู้ว่าโอบมันก็รู้จัก”

ผมเหลือบมองคนนั่งข้างกันที่ยกแก้วน้ำขึ้นดื่มก่อนวางด้วยท่าทางปกติแล้วยอมขยายความ

“... พี่ภัค”

“เห็นว่ารู้จักกับทางฝ่ายเจ้าบ่าว เรียนป. โทที่เดียวกันหรือไงนี่แหละ” น้องไมค์เอ่ยต่อ “ผมคุยกับเพื่อนอยู่หันมาอีกที สองคนนี้คุยอะไรกันไม่รู้ท่าทางติดพันเชียว... เรียกตั้งหลายหนกว่าจะได้ยิน”

“เรื่องทั่วไปนี่แหละ” โอบว่าก่อนบอกเพื่อนด้วยสุ้มเสียงติดจะรำคาญ “พูดให้มันน้อยๆ หน่อยได้ไหม”

น้องไมค์ก็ไม่สนใจ จ้วงลอดช่องต่อพลางเรื่อยเจื้อยเหมือนเดิม 

โอบไม่ได้ต่อบทสนทนาเรื่องนั้น และไม่ได้บอกว่าไม่มีอะไร... ผมไม่มีปัญหากับการที่ทั้งคู่ญาติดีกันอยู่แล้ว เพราะการเจอคนไม่ถูกชะตาแต่เลี่ยงไม่ได้เพราะเพื่อนเราเองดันรู้สึกตรงข้ามนั้นอึดอัดอึมครึมจนผมไม่อยากให้โอบหรือภัคต้องเผชิญทั้งสิ้น แต่ก็ยัง... คิดถึงตอนพบกันครั้งแรกที่ทั้งสองคนแทบถามคำตอบคำจนไม่น่าเชื่อว่าจะมีเรื่องให้คุยกัน ‘ติดพัน’ อย่างน้องไมค์ว่า
 
บางทีถ้าโอบเหมือนผม ไม่อธิบายก็เพราะมันไม่มีอะไรจะให้อธิบายจริงๆ

เพียงแต่ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าตัวเองไม่ถามเพราะเข้าใจจนไม่มีอะไรต้องถามด้วยเหมือนกันหรือเปล่า


ตลอดสัปดาห์นั้นผมขจัดเรื่องรบกวนจิตใจออก ประจวบกับโอบทำแล็บมืดค่ำเหมือนเคย เลยไม่ได้เจอหน้ากันอีก พอพฤหัสก็เตือนตัวเองให้ตั้งนาฬิกาปลุกเช้ากว่าเดิมในวันรุ่งขึ้นเพราะต้องไปส่งคนสอบใบประกอบวิชาชีพครั้งที่สอง...

เย็นนั้นผมบอกพี่อิทเอาไว้ว่าจะเลยไปส่งที่ร้านเพื่อนเธอก่อนเป็นการด่วน เพราะพี่อิทรับปากดูหลานให้ระหว่างเพื่อนไปทำธุระช่วงหัวค่ำ ถ้าพี่อิทยังไม่ถึง เพื่อนของเธอก็ออกไม่ได้ แต่คราวเคราะห์ หลังจากวิ่งไปได้ระยะหนึ่งรถเจ้ากรรมก็ดับลงและสตาร์ทไม่ขึ้นอีก

ผมลงไปเปิดกระโปรงรถแต่ทำไปก็เท่านั้น ถึงจะขยับอะไรไปคนไม่รู้เรื่องนี้อย่างผมคงแก้ให้ติดขึ้นอีกโดยเร็วไม่ได้ พี่อิทตามลงมา ถลกแขนเสื้อ

“นี่เธอจะให้ฉันเข็นอะไรก็บอกนะ ถึงจิกส้นสูงมาแต่ฉันพร้อม...”

ผมให้พี่อิทกลับไปถือพวงมาลัย แต่ก็ไม่ได้เรื่องเหมือนเดิม ตอนค่ำแบบนี้อู่เถ้าแก่ที่ผมใช้ประจำปิดไปแล้ว กำลังพยายามค้นหาเบอร์กรณีฉุกเฉินอื่นพี่อิทก็เอ่ยขึ้น

“เออ โทรหาคุณศรัณย์ดีกว่ามั้ย”

ผมชะงัก แต่พี่อิทเป็นคนพูดแล้วทำเลย เธอจึงฉวยโทรศัพท์จากมือผมไปแล้วจัดการโทรออกเอง

“โทรหาอู่สิพี่อิทจะโทรหาคนทำไมล่ะ”

“แทค เธอจะเรื่องมากอะไรตอนนี้ เธอมีเบอร์อู่คุณศรัณย์เหรอ”

“ก็เดี๋ยวหา...” แต่สัญญาณตรงนั้นริบหรี่มากพี่อิทก็คงเห็น

“ชักช้าเสียเวลา คุณศรัณย์เขารับรองแข็งขันว่ามีอะไรล่ะโทรได้ เราทำงานให้เขามาเกือบสองปีละนะ แล้วก็ไม่ได้จะกวนให้มาเองเสียเมื่อไหร่ แค่ขอให้บอกอู่เขาใกล้ๆ นี่เฉยๆ ตังค์ก็จ่าย”

“... พี่อิทรีบก็ขึ้นแท็กซี่ไปก่อนเลยเดี๋ยวเสียคำพูด”

“ฉันจะปล่อยเธอทิ้งไว้อย่างนี้คนเดียวได้ไง” พี่อิทบอกโดยไม่สนใจคำท้วงว่าผมคงเอาตัวรอดได้โดยไม่ถูกจี้ปล้นหมกข้างทางอย่างที่คุณเธอวิตกก่อนหันไปพูดโทรศัพท์ต่อ

พี่อิทยืนรอจนเห็นไฟหน้ารถ มิไยที่ผมจะบอกให้ไปก่อน แต่รถที่แล่นตามหลังรถอู่อีกทีนั้นกลับเป็นคันที่ผมจำได้ว่าคุณศรัณย์ใช้อยู่เสมอ แล้วก็ได้รับการยืนยันจากเสียงอุทานของพี่อิทเมื่อเห็นคนที่ลงมา

“ต๊ายคุณศรัณย์มาเองเลย เกรงใจจัง”

ช่างดูเครื่องยนต์รถผมแล้วได้ความว่า... ต้องลาก คุณศรัณย์จึงบอกให้จัดการให้เรียบร้อยแล้วเสนอจะไปส่งผมและพี่อิท

ผมอยากรบกวนให้ไปส่งพี่อิทคนเดียวพอ เพราะเดี๋ยวผมหาโบกแท็กซี่กลับได้ แต่คุณศรัณย์บอกว่าไหนๆ ต้องตีเข้าเมืองกลับไปอู่สาขาใหญ่ ผ่านไปทางคอนโดผมอยู่แล้วไม่ได้ลำบาก พี่อิทก็ตีความว่าผมเรื่องมากอยากขัดน้ำใจลูกค้ารายใหญ่ของบริษัทอีก จนต้องยอมเลยตามเลยในที่สุด

“... คุณแทคจำเป็นต้องใช้รถช่วงนี้หรือเปล่า” คุณศรัณย์ถามเมื่อขับรถมาได้ระยะหนึ่ง ผมเองก็คงเป็นเพื่อนคุยในรถที่ไม่ได้เรื่องเสียเลย เพราะบทสนทนาแทรกด้วยความเงียบเป็นพักๆ ตลอดทาง นึกเรื่องมาชวนคุยไม่เก่งเอาจริงๆ

“ก็... ครับ” ลำพังไปทำงานนั้นไม่เท่าไหร่หรอก แต่ไพล่ไปคิดถึงพรุ่งนี้... รับปากแล้วกับใครที่เคยบอก... ไม่กลัวไม่ผ่านเพราะมีคนไปส่ง

“งั้นเอารถผมไปใช้ก่อนไหม” คนขับเสนออย่างมีน้ำใจ ผมเคยได้ยินเหมือนกันว่าถ้ารถเสียบางทีอู่จะมีบริการให้ยืมรถใช้ แต่กับอู่ระดับของคุณศรัณย์รถที่ไปซ่อมมีแต่ดังๆ แพงๆ บริการยิ่งต้องดีเลิศอยู่แล้ว ซึ่งเทียบมูลค่าค่าซ่อมเจ้ารถเก่าของผมคงไม่ใช่วิธีปฏิบัติปกติแน่

ผมปฏิเสธไป และต้องปฏิเสธอยู่หลายครั้งกว่าเจ้าของอู่จะยอม นอกจากรบกวนโดยไม่จำเป็นแล้วก็รู้สึกว่าการแยกเรื่องส่วนตัวออกจากงานคงไม่เป็นผลถ้าผมจะมายอมรับสิทธิพิเศษอะไรแบบนี้อีก 

“... ที่คุณแทคพูดวันนั้นผมก็เข้าใจนะ” ผ่านไปสักพักคุณศรัณย์ก็เอ่ยขึ้น

“... ครับ?”

“ที่ว่ามีสเปคไม่ได้แล้วน่ะ ทำงานนี้จะไปมีมันก็ลำบาก เผื่อมีคนถูกสเปคเข้ามาเป็นลูกค้า ความรับผิดชอบตรงหน้ามันคือต้องหาคู่ให้เขาใช่ไหมล่ะ คุณแทคยิ่งไม่ชอบให้สองเรื่องปนกันอยู่ แต่จะว่าไปสมัยนี้คนเราก็ถูกใจได้หลายคน คุยได้หลายคนนะ ตราบใดที่ยังไม่ตกลงเป็นแฟน...”

คุณศรัณย์พูดเหมือนภัค... แล้วก็จริงของเขา เพราะบริษัทที่ผมทำอยู่นี่ก็ส่งเสริมด้วยซ้ำ... แต่ใครคนหนึ่งเคยพูดไว้ว่า ถ้าพบคนที่อยากเจอแล้ว ก็ไม่อยากเจอใครอีก

เหมือนผมที่ไม่จำเป็นต้องมีสเปคอีก


ฝ่ารถติดมาถึงตึกได้ก็ใช้เวลาพอสมควร คุณศรัณย์ไม่ยอมส่งผมหน้าปากซอยทั้งๆ ที่เตือนแล้วว่าข้างในกลับรถยาก จนต้องลงไปช่วยดูช่วยโบก รถคันงามจึงได้แล่นจากไปโดยสวัสดิภาพ ถ้าเป็นรอยขึ้นมาไม่อยากจะคิดว่าต้องใช้เงินเดือนกี่เดือนถึงจะพอเหมือนกัน

เหลียวไปก็เจอเงาร่างคุ้นเคยที่ยืนอยู่ข้างเสาปากประตูทางเข้าตึกเมื่อไรก็ไม่รู้ แต่ที่ไม่เห็นคงเพราะผมก้มๆ เงยๆ ดูรถให้คุณศรัณย์นั่นแหละ อ้าปากจะทักแต่โอบพูดขึ้นก่อน
   
“นี่ก็งานหรือ”

แสงตรงนั้นสลัว เลยไม่เห็นสีหน้าว่าเป็นอย่างไร แต่น้ำเสียงนิ่งสนิทผิดเคย

“รถตาย ตอนเย็น...”

คนฟังขยับตัวนิดหนึ่ง แต่ใช้เสียงเดิม

“ตอนเย็น? ตอนนี้จะสี่ทุ่มแล้ว”

“ก็กลับถึงบ้านเรียบร้อยดี” ผมกำลังจะบอกว่าถึงพี่อิทไม่ได้อยู่ด้วยตอนนั้นและโทรหาคุณศรัณย์ ผมก็พอจะเอาตัวรอดกลับมาได้ไม่ให้ต้องเป็นห่วง ถ้า... นั่นคือสิ่งที่คนยืนกอดอกอยู่ตรงเชิงบันไดคิด

“เห็นแล้ว มีคนมาส่ง”

โอบไม่จำเป็นต้องย้ำ ใช่ว่าผมขอร้องอ้อนวอนให้คุณศรัณย์มาส่ง หรือว่าดีอกดีใจที่ได้นั่งซุปเปอร์คาร์แบบที่คนเล่นรถอยู่ต้องมองเหลียวหลังเสียเมื่อไร 

อีกฝ่ายยังพูดต่อ “มีเรื่องอะไร บอกกันบ้าง... จะได้ไม่รู้สึกว่า... อยู่ฝ่ายเดียว”

ท้ายประโยคพูดเบาจนผมไม่ได้ยิน แต่ถ้าโอบคาดหวังว่าผมควรต้องกดโทรศัพท์ โทรหาเป็นคนแรกแล้วบอกให้แล่นมาช่วยทั้งๆ ที่ตัวเองจะสอบสำคัญอยู่วันพรุ่งนี้และคงกำลังใช้สมาธิกับการซ้อมทำแล็บเป็นครั้งสุดท้าย ก็ควรต้องรู้ว่าผมไม่ใช่คนอย่างนั้น จะไม่ทำแบบนั้น

แล้วผมก็ไม่เห็นอยากจะคาดคั้นมันเลยว่า ถ้าน้องไมค์ไม่พูดขึ้นมาผมคงไม่รู้ว่าโอบเจอภัคและได้ ‘คุย’ กันอีก ซึ่งจริงๆ ไม่ใช่เรื่องผิดธรรมดาผิดปกติจนต้องจงใจละเอาไว้สักหน่อย มีอะไรก็พูดให้ฟัง... อย่างนั้นหรือ เรื่องนี้แหละที่ไม่เล่า ก็ไม่รู้ทำไม แต่เพราะอย่างนี้ จะพูดเหมือนว่าตัวเองบอกทุกอย่างและทำอยู่คนเดียวก็ไม่ได้เหมือนกัน

โอบก็นิ่งเมื่อเห็นผมไม่ตอบ ก่อนเอ่ย “ไม่เป็นไร... เอาที่แทคสบายใจ”

ประโยคนี้โอบเคยพูดกับผม หลังเหตุการณ์ที่ร้านวันนั้น หลังจากที่ถามเรื่องรอยบนหลังคอ เพื่อบอกว่า จะรอรับฟังตอนผมพร้อมจะเล่า ซึ่ง... ตอนนี้ก็ไม่รู้ว่า ความสบายใจของเรายังตรงกันอยู่หรือเปล่า 

ผมมองตามคนที่หันหลังเดินเข้าตึกไป

พรุ่งนี้... คงไม่ได้ไปส่งแล้ว

[เดหลี]

คุณ Windyne 55 นิดหน่อยนะ ทดสอบความราบรื่นของชีวิต

คุณ BeeRY โอ๋ ไม่เครียดนะคะ มันมีมั้ยมีเหตุผลมากไป 55 บางทีก็อยากให้บอกบ้างไรบ้างนิ ตอนนี้ปล่อยเสี่ยมีความสุขไปก่อน เหอๆ

คุณ yisren. จริงๆ ก็ยังไม่ได้ทำไรเลยนะ หรือไง

คุณ Theomen คนเขียนว่ามันก็เกินน้องนะ แต่แบบจริงๆ ก็ยังไม่ชัดเจนซะทีเดียว หวานๆ เดี๋ยวก่อนน้า ป.ล. โชคดีในการสอบ (เหมือนน้องโอบ) นะคะ

คุณวงกลม ขอบคุณมากๆ สำหรับการอ่านค่า

คุณ malula ขออึมไปอีกหน่อย อันนี้ก็ต้องรอดูกันต่อไป

คุณ ReiSei ขอบคุณมากน้าที่รอ ฝากอ่านต่อด้วยนะคะ

คุณ Naenprin ความจริงก็เริ่มเปิดแล้วจริงๆ นั่นแหละ ต้องฝากอ่านต่อด้วยแล้วแหละอย่างงี้

คุณ Aoya นิดนุงนะ คนเขียนว่าไม่เยอะแต่มันก็ต้องมีบ้าง มีอะไรต้องพูดอะจริงๆ แตคือมันก็มีเหตุผลของมันอยู่ละมัง

คุณ ่patsaporn น้องไมค์คิด (เอาเอง) ว่าสนิทกับโอบสุดอะค่ะ 55 แต่ไม่งั้นแทคก็ไม่รู้อะไรๆ นะ เพราะน้องไมค์เธอช่างพูด ซัมติงหรือเปล่าอันนี้ก็ต้องรอดูกันต่อไป แต่คราวนี้อดไปส่งเลยง่ะทำไงดี ขอบคุณที่อ่านเหมือนกันค่า

คุณ goosongta ขอบคุณมากค่ะ ฝากอ่านต่อและเชียร์ต่อด้วยน้า

คุณ mesomeo2 กร๊าก น้องไมค์จะถูกฆ่าตัดตอนเสียแล้ว จากคนอ่าน ขอบคุณมากสำหรับบวกและเป็ดค่ะ

คุณ kingviolet ขอบคุณมากที่อ่านค่ะ ฝากอ่านต่อด้วยน้า

คุณ Millet ลางสังหรณ์คนอ่านคงแม่นนะ เหอ

คุณ kyoya11 ไม่รุอะ แต่นี่แหละชีวิต มันก็ต้องแก้กันไปเนอะ

คุณ drasil อันนี้ก็ต้องฝากอ่านต่อล่ะค่ะ นิดนุง

คุณ NewYearzz คนเขียนก็อยากให้เป็นงั้นแหละค่ะ แต่ก็นะเรื่องราว ก็มีบททดสอบบ้างอะไรบ้าง ขอบคุณมากนะคะ

คุณนอนกินแรง หวานบ้างแต่ก็ไม่หวานอย่างเดียว ฮา เขาไปเจอกันค่ะไม่รู้นัดไหม ต้องฝากอ่านต่อ กร๊าก ก็สงสัยตามคนเล่านั่นแหละเนอะ

คุณ Gokusan ฮ่าๆ เหมือนอยากให้ไมค์ได้รับกรรมสนองบ้าง คุณศรัณย์นี่ยังโผล่มาให้รำคาญอยู่อีกค่ะแต่อันที่จริงแกก็มีทางของแก ไว้อีกบทต่อๆ ไปคงได้คลี่ เผอิญมันเหมาะอะนะ รถเสีย เจ้าของอู่ แม้ เสี่ยก็รวยนะ แต่ไม่โดนหมั่นไส้อะ 55 ภัคมีคนของตัวเองหรือเปล่านั้นก็ต้องดูกันต่อไปเช่นกัน ขอบคุณมากสำหรับการอ่านค่ะ

คุณ Morethan ดีใจที่ได้พบกันอีกค่ะ ขอบคุณมากสำหรับการอ่านนะคะ ฝากอ่านต่อด้วยน้า ตัวละครก็มาเรื่อยๆ ค่ะ เราควรต้องเชียร์โอบถูกแล้วค่ะ 555 เรื่องความของทั้งสองที่สงสัยนั้นคงได้เผยอีกไม่ช้าไม่นานนี้แหละ 

คุณ cher7343 ไม่มากน้า มันก็มีไม่เข้าใจกันมั่งไรมั่ง นี่สองคนก็ทำตัวเข้าใจ๊เข้าใจกันมาตั้งนานแล้วนะ (รึเปล่า)

คุณ DarknLight แหะ อ่านตอนนี้ไม่รู้จะยิ้มได้หรือเปล่าสิคะ แต่ในอนาคตต้องกลับมายิ้มได้แน่ๆ ค่ะ

คุณ yumsonteen มันก็ไม่เศร้าซะทีเดียว ยังไงดี ต้องฝากอ่านต่อด้วยล่ะค่ะ ขอบคุณมากเลยน้า

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เอาเป็นว่าน้องโอบสอบให้ผ่านละกัน เรื่องอื่นไว้ค่อยคิด ชีวิตคนเรามันก็มีเข้าใจมั่งไม่เข้าใจมั่ง งี้แหละ

(ป.ล. แบบว่าบทนี้เขียนลำบากไงไม่รู้กว่าจะเสร็จ คือมันเป็นเหมือนกึ่งสะพานเชื่อมไปหาอะไรบางอย่าง...)

ขอบคุณคนอ่านทุกท่านมากๆ เลยค่า เป็ดให้ทุกคนนน 

[BeeRY]

ไม่รู้สิ ตอนนี้เข้าใจแทคนะ เพราะนิสัยคล้ายๆกันเลย เรื่องที่จำเป็นก็บอกอยู่แล้ว แต่เรื่องที่เราคิดว่าไม่จำเป็นเราก็ไม่ได้บอกอะไร
เพื่อนยังเคยพูด เหมือนคนมีความลับเยอะ แต่จริงๆไม่มีอะไรซักหน่อย เราเองก็อยากรู้แค่เรื่องที่สมควรต้องรู้เท่านั้น เลยถูกมองว่าเย็นชาไปป่าวะแก
แต่ตอนนี้รู้สึกว่าระหว่างโอบกับภัคไม่มีอะไรหรอก เผลอๆที่คุยกันอาจเป็นเรื่องของแทคก็ได้ อาจจะไม่ใช่เรื่องที่ไม่ดีหรอก
เอาเป็นว่ารักกันไว้ดีกว่าเนอะ อย่าทำให้คนอ่านอึนไปมากกว่านี้เลย

[mild-dy]

เฮ้อ 

[Windyne]

มันเป็นเรื่องมองต่างมุมที่ต่างฝ่ายจะมีความไม่สบายใจเป็นของตัวเองนะ
ซึ่งจริง ๆ เราไม่รู้หรอกว่าลับหลังเราเค้าจะไปทำอะไรบ้าง เค้าก็เหมือนกัน

ไม่รู้จะมีอะไรรึเปล่า แต่เปิดใจนะโอบ แทค เปิดจ๊ายยยยยยย

[malula]

คิดมากไปเองทั้งสองฝ่าย
นี่ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะ
อึดอัด ๆ