…………37………..
….ชลธร….
Rrrrrrrrrrrrrrrrr ผมมองชื่อที่โชว์บนหน้าจอก่อนจะยกยิ้มกว้าง ไอ้คิน ไม่เคยทำให้ผิดหวังจริงๆด้วย
“ว่าไงมึง”
“กูเจอเมียมึงแล้วนะ จะให้ทำไงต่อ” ปลายสายบอก
“ไม่ต้องทำอะไร เอาที่อยู่มาให้กูก็พอที่เหลือกูจัดการเอง อ้อ ขอบคุณมากนะเว้ย ที่ช่วยกู”
“ไม่เป็นไร เพื่อนกันแล้วที่สำคัญ ครั้งนี้กูก็ได้ประโยชน์ด้วย แค่นี้นะ มึงจะทำอะไรก็รีบทำล่ะ กูไม่อยากให้ว่าที่เมียกูไปเป็นผัวใคร
หรอกนะ” มันบอกติดตลก
“เออ รู้แล้วครับ หวงจริงไอ้ชินน่ะ แค่นี้ล่ะ”
ผมวางหูก่อนจะยกยิ้มกว้าง คนของไอ้คินทำงานเร็วกว่าที่คาดแค่ไม่กี่วันก็รู้แล้วว่าไอ้ชินพาเมฆไปไว้ที่ไหน หรือจริงๆเป็นไอ้คินที่ใจร้อนก็ไมรู้นะครับ แต่ช่างเถอะเรื่องของคนอื่นผมไม่อยากใส่ใจ ตอนนี้ต้องง้อเมฆก่อน ว่าแต่ ผมจะทำเริ่มต้นยังไงดีล่ะ..
ผมจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่งก่อนจะลอบมองเข้าไปในบ้านเพื่อหาใครบางคนแต่เพราะบ้านนี้ต้นไม้ค่อนข้างเยอะ ทำให้มองลำบากไปสักหน่อย นี่ถ้าใครมาเห็นเข้าคงคิดว่าผมเป็นโจรแน่ๆ
“มาหาใครครับคุณ” ลุงคนหนึ่งที่ผมคิดว่าน่าจะเป็นคนสวน ถามขึ้น
“อ้อ เอ่อ ผมเป็นเพื่อนไอ้ชินน่ะครับลุง ไม่ได้เจอกันนานก็เลยมาเยี่ยม”
“อ้าว เพื่อนคุณชินเหรอครับ เชิญครับเชิญ ตอนนี้คุณชินไม่อยู่พาคุณเมฆไปตัดเผือกคงอีกสักพัก ถึงจะกลับน่ะครับ เชิญคุณเข้า
มารอในบ้านก่อนนะครับ” แกบอกอย่างกระตือรือร้น
“ขอบคุณครับลุง” ผมคงต้องขอบคุณที่ลุงแกเชื่อคนง่ายด้วยนะครับ ถึงทำให้ผมมานั่งอยู่ในบ้านได้แบบนี้
ปริ๊นๆ เสียงของแตรรถยนต์ทำให้ ใจผมเต้นแรง จะใช่เมฆหรือเปล่า แล้วถ้าเจอเมฆผมควรจะพูดอะไร
“เฮ้ย ไอ้ใหญ่ ” เสียงของคนมาใหม่ทำให้ผมต้องหันไปมอง
“ไอ้คิน”
“มึงมานี่ได้ไง” ผมถามอย่างแปลกใจ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นมันว่างแล้วนี่นึกยังไงถึงมาบ้านนี้
“มึงมาได้ ทำไมกูจะมาไม่ได้ว่ะ”
“กวนแล้วมึงน่ะ ตอบกูมาดีๆ ดีกว่า”
“มึงมาหาเมียมึงได้ กูก็มาหาว่าที่เมียกูได้เหมือนกัน” มันบอกก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์
“เออ ดีเหมือนกัน มึงช่วยกันมันออกห่างจากเมียกูจะดีมาก” ผมยิ้มตอบ ถึงไอ้คินจะช่วยให้เมฆใจอ่อนไม่ได้ แต่ก็น่าจะช่วยกันไอ้
ชินออกไปได้สักพักล่ะนะ
ปริ๊นๆๆ
เสียงแตรดังขึ้นอีกครั้งและครั้งนี้ผมคิดว่ามันต้องเป็นรถของเจ้าของบ้านแน่นอน
“ใครมาเหรอครับ ลุงชม” เสียงที่ผมจำได้ว่าเป็นของไอ้ชินถามขึ้น
“เพื่อนคุณชนน่ะครับ ลุงให้ไปรอคุณๆที่ห้องรับแขกแล้วนะครับ”
“ขอบคุณมากครับลุง”
เสียงฝีเท้าที่ดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้ผมใจสั่น บองตามตรงว่าคนอย่าง ชลธร สิริพิทักษ์ ไม่เคยตื่นเต้นขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต
“พี่ใหญ่” เสียงทีผมคุ้นเคยดีเรียกชื่อผมแผ่วเบาก่อนที่จะถูกไอ้ชินบังซะเกือบมิด
“ไอ้ใหญ่ มึงมาที่นี่ได้ยังไง!!”
“นั่นคงต้องยกความดีให้ คนของกูว่ะ” ผมไม่ตอบแต่เป็นไอ้คินที่ตอบ
“อะ ไอ้เหี้ยคิน มึงมาได้ไงว่ะ!!!” ไอ้ชินเบิกตาโพลงพลางชี้หน้าคนที่ยืนข้างๆผมไปด้วย
“ก็มาหามึงไงครับ คิดหรืองไง ว่าจะหนีกูพ้นน่ะ กูให้เวลามึงเล่นมานานแล้ว ถึงเวลาต้องกลับแล้วนะครับ” ไอ้คินบอกด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมว่าบทสนทนาของพวกมันแปลกๆนะ แต่ช่างเถอะคนที่ผมสนใจไม่ใช่มันสองคนซะหน่อย
“เฮ้ย ไอ้คินปล่อยกูสิว่ะ จับทำไมเนี่ย!!” ไอ้ชินแหวลั่นหลังจากที่โดนไอ้ชินลากไปหลังบ้าน ตอนนี้ทั้งห้องเหลือแค่ผมกับเมฆ
และความเงียบที่แสนอึดอัดนั่นอีกครั้ง
“น้องเมฆ”
“ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะครับ คุณชลธร ผมบอกไปตั้งไม่รู้กี่ครั้งแล้ว ว่าอย่ามาเจอกันอีก” อีกคนบอกเสียงเรียบ
“ไม่ได้หรอกครับ พี่ทำตามสัญญาไม่ได้หรอก พี่บอกเมฆไปตั้งแต่วันนั้นแล้วว่าพี่ รักเมฆ และพี่จะไม่ยอมให้ความรักของพี่หายไปอีกแล้ว”
“คุณชลธรครับ ผมว่าเราก็โตๆกันแล้วนะ คุณน่าจะเข้าใจสักที ว่าเราไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกัน แล้วคุณเองก็กำลังจะแต่งงานมันคงดูไม่ดีถ้าคุณยังตามตื้อผมอยู่แบบนี้”
“เมฆครับ พี่ไม่ต้องแต่งงานกับคุณแพรแล้วนะ พี่ไม่ได้รักเธอ ทุกสิ่งทุกอย่างที่พี่ทำไป ก็แค่จะประชดเมฆเท่านั้น พี่รู้ว่าพี่ผิด ที่ทำร้ายเมฆมาตลอด แต่เมฆไม่คิดจะให้โอกาสพี่เลยเหรอครับ” ผมถามเสียงแผ่ว
“ผมไม่เคยปิดโอกาสใครหรอกครับ แต่คุณเองที่ไม่เคยต้องการมัน ” เสียงนั้นยังคงราบเรียบจนผมไม่สามารถเดาอารมณ์ของคนพูดได้เพราะเมฆเป็นฝ่ายหันหลังให้ผมตั้งแต่ต้น
“แล้วถ้าวันนี้พี่ต้องการล่ะครับ”
“มันคงสายไปแล้วล่ะครับ น้องเมฆ คนนั้น ของคุณ ตายไปตั้งแต่วันที่โดนรถชนแล้ว ไม่มีเมฆ คนที่โง่งม เชื่อในความรักคนนั้นอีกแล้ว ถ้าคุณจะขอโอกาสผมขอบอกเลยว่า เสียเวลาเปล่า”
“มันไม่เสียเปล่าหรอกครับ แค่เมฆให้โอกาสพี่อีกครั้ง พี่สัญญาว่าจะไม่ทำให้เมฆเสียใจอีก”
“หึ ครับ ผมคงไม่มีทางเสียใจอีก เพราะ ผมเสียใจมามากเกินพอแล้วคงไม่เสียใจมากไปกว่านี้หรอก จริงไหมครับ” น้ำเสียงที่มีแววประชดอยู่ในทีทำให้ผมได้แต่ถอนใจ
“พี่จะพิสูจน์ให้เมฆเห็น ว่าพี่รักเมฆจริงๆ ให้โอกาสพี่ได้ไหม”
“ผมบอกแล้วไง ว่าผมไม่เคยปิดหรือเปิดโอกาสของใคร อยากจะทำอะไรมันก็เรื่องของคุณ ผมขอตัวนะครับ” คนทื่นหันหลังอยู่บอกผมก่อนจะเดินขึ้นชั้นสองไป
“ไอ้ใหญ่ มึงทำอะไรเมฆหรือเปล่า!!” เสียงของไอ้ชินดังขึ้นก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาผลักอกผม
“กูทำอะไร ก็แค่คุยกัน”
“อย่าให้กูรู้นะว่ามึงทำอะไรเมฆ กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่ มึงด้วยไอ้คิน!!”
“ คนอย่าง อนาคิน จำเป็นต้องกลัวด้วยหรือไง แล้วมึงน่ะก็เลิกยุ่งเรื่องครอบครัวชาวบ้านเขาได้แล้ว ถ้าขืนยุ่งมากๆ จะหาว่ากูไม่เตือน ” ไอ้คินบอกเสียงเข้ม
“มึงจะทำอะไรกู”
“หึ กูทำได้หลายอย่างเลยล่ะ มึงก็รู้นิ”
“เหี้ยเอ้ย!!” ไอ้ชินที่เถียงไม่ได้ สบถลั่นก่อนจะเดินกระแทกเท้าขึ้นไปชั้นสอง
ผมมองไอ้สองคนนี้เถียงกัน ก่อนจะยกยิ้ม ผมว่ามันมีอะไรแปลกๆ ในคำพูดของมันสองคนนะครับ และถ้ามันเป็นจริง ผมว่าก้างของผมอาจจะกำจัดง่ายกว่าที่คิดนะเนี่ย
“ไอ้คิน มึงบอกกูมาตามตรงได้ไหม”
“อะไรวะ”
“มึงกับไอ้ชิน ไปถึงไหนแล้วกันแน่”
“หึ ก็ตามที่มึงคิดนั่นแหล่ะ” ไอ้คินบอกก่อนจะยกยิ้มเจ้าเล่ห์ อย่างที่มันชอบทำ
“งั้น ก็ง่าย ถ้าเราสองคนร่วมมือกัน มึงว่าไง”
“ตกลงตามนั้นครับเพื่อน” เราสองคนยิ้มให้กันอย่างหมายมาด ความรักมันเหมือนธุรกิจ อยู่อย่างรู้ไหมครับ บางครั้งเราก็ต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เราต้องการ
.................................TBC.......................
พระเอกเรื่องนี้ จะทำให้ คน สงสาร บ้างได้ไหม ฮ่าๆๆ
ถ้าไม่ร้ายก็เจ้าเล่ห์
นายเอกก็ใจอ๊อน อ่อน ฮา
เนื้องเรื่องอย่างเอื่อย
เค้าขอโทษน๊าตะเอง
สัญญาว่าจะพยายาม ขยัน มากกว่าเดิมนะ
ปล พี่คินนั้น พิตเคยพูตถึงแวบๆ ใน ตอนพิเศษ นะคะ
มีคนจำได้ด้วย ฮ่าๆๆ
โพลล์
หัวข้อ: ซีรีย์ เล่ห์/ร้อย/รัก By Pita : ร้อยบ่วง ห้วงรัก (จบ) + แจ้งข่าว P1 17/4/14 (อ่าน 345873 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก