หัวข้อ: :((( ไม่ต้องเอ่ยคำว่า 'รัก' แจ้งข่าว P.15 ถึง 31 ตุลาคม 2556

[ordinary]

นายวีป่วยไข้ใจ คุณนนท์มาดูอาการด่วนนน
แต่แอบสะใจแฮะ 555

[WilpeR]

ป่วยคราวนี้นายวีก็น่าจะรู้ใจตัวเองซักทีนะ เป็นไข้ใจจนลามมาเป็นไข้ป่าซะเลย

สงสัยที่ใหญ่เรียกนนท์มาต้องเป็นเพราะนายวีเพ้อเรียกนนท์แน่เลยอ่ะ นนท์คงยังไม่ได้ตัดใจจากนายวีได้แล้วหรอกนะ

[koikoi]

ถึงกับเพ้อเลยเรอะทีเมื่อก่อนทำเป็นเมิน

[sunshinesunrise]

อาการหนัก! เป็นเอามาก! เพ้อสุดๆ! ปากแข็งเอง!

[nunnan]

สงสัยจะหมดเวรกรรมแล้วสิน่ะ จะได้รักกันสักที

[broke-back]

จองตั๋วเครื่องบินด่วน
ไฟล์ทนี้เลย

หึหึ รีบร้อนไปมั้ย..นนท์
นายวี..ที่ร้ากกกกกกกกกก ฮ่าฮ่า

[MeepadA]

ป่ะ เราไปเช็ดตัวให้นายวีกันเถอะ 

[mystery Y]

กว่าจะฉลาดได้นะนายวี ว่าแต่สะใจไอ้ดำจริงๆ หุหุ

[NewYearzz]

ส่อแววว่าจะดำเนินไปในทางที่ดี แต่...คนเขียนคงไม่ลากไปถึงที่บ้านนนท์ไม่ยอมรับหน่ะนะ ใช่มั๊ย? 


รอตอนต่อไปครับ 

[mro]

คุณนนท์เล่นตัววววววไว้

[littlesilver]

ตอนที่ 24 ไขว่คว้า

   นนทวัชถึงกับน้ำตาซึมเมื่อเห็นสภาพร่างกายซูบผอม และใบหน้าหมองคล้ำของวีระที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลประจำจังหวัด เขารีบขับรถจากกรุงเทพเดินทางมาหาวีระทันทีที่ได้รับโทรศัพท์แจ้งข่าวจากพี่ใหญ่ เมื่อมาถึงวีระก็ถูกย้ายออกห้องฉุกเฉินมาพักที่ห้องพักผู้ป่วยแล้ว
   “คุณนนท์” เสียงเรียกเบาๆ ของคนที่นอนเพ้อไม่ได้สติทำให้นนทวัชรีบขยับตัวเข้าไปใกล้เตียงผู้ป่วยมากยิ่งขึ้น
   “นายวี” นนทวัชร้องเรียกวีระอย่างดีใจก่อนจะรีบเข้าไปจับแขนจับมือวีระที่นอนหลับตาไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่บนเตียงด้วยความเป็นห่วง
   นนทวัชอยู่ดูแลวีระที่โรงพยาบาลทั้งกลางวันและกลางคืน ป้อนข้าว ป้อนน้ำ และเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้วีระเกือบหนึ่งอาทิตย์ จนวีระมีอาการดีขึ้นมาก ไข้ลดลง ไม่พูดเพ้อ แต่ร่างกายยังอ่อนเพลียอยู่มาก ยังไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้ หมอจึงให้พักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลต่ออีกหนึ่งอาทิตย์ ช่วงที่นนทวัชอยู่ดูแลวีระนั้นวีระแทบจะไม่ได้สติ เอาแต่เพ้อเรียกชื่อนนทวัชอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งนนทวัชเองเมื่อได้ฟังก็รู้สึกทั้งรัก ทั้งเป็นห่วง ทั้งสงสาร แต่นนทวัชก็ใจแข็งพอที่จะตัดใจกลับกรุงเทพทันทีที่รู้ว่าอาการของวีระดีขึ้นมากจนใกล้หายเป็นปกติแล้ว เพียงแต่ต้องใช้เวลาพักฟื้นอีกสักระยะ
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   วีระรู้สึกสัมผัสเย็นๆ ที่เคลื่อนไหวอยู่แถวใบหน้าจึงพยายามลืมตาขึ้นมองอย่างช้าๆ เขาเห็นปุณณวิชกำลังเช็ดหน้าให้เขาอยู่ โดยมีภูธิปยืนมองอยู่ด้านหลัง
   “นายวี ฟื้นแล้วเหรอ เป็นยังไงบ้าง นายวีหมดสติ หลับๆ ตื่นๆ ไปเป็นอาทิตย์เลยนะรู้ไหม” ปุณณวิชถามรัวด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบกุลีกุจอหยิบแก้วน้ำแล้วเข้าไปประคองให้วีระดื่มแก้กระหาย
   “ไม่เป็นไรครับ” เสียงแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบของวีระพร้อมกับการส่ายหน้าเบาๆ เป็นสัญญาณบ่งบอกว่าเจ้าตัวดีขึ้นแล้วจริงๆ
   “เออ เห็นมึงพูดรู้เรื่องอย่างนี้กูก็ค่อยโล่งใจ มึงนะมึง กูคิดว่ามึงจะไม่รอดแล้ว แม่ง ทำเอากูจิตตกไปเป็นอาทิตย์” ภูธิปพูดอย่างเป็นห่วงพร้อมกับถอนหายใจโล่งอก
   “ใช่ คุณใหญ่เป็นห่วงนายวีมากเลยนะ พวกที่รีสอร์ตก็ผลัดกันมาเยี่ยม มาหานายวีเกือบทุกวันเลย นี่ก็เพิ่งกลับกันไปหลายคน ดีใจจริงๆ ที่นายวีฟื้นแล้ว หมอบอกว่าอีกไม่กี่วันก็ให้กลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้วนะ” ปุณณวิชบอกกล่าวด้วยความยินดีพร้อมกับยิ้มให้กำลังใจ
   “ใครมาบ้างครับ” วีระเอ่ยถามเบาๆ พร้อมกับมองหน้าปุณณวิชสลับกับภูธิป
   “ก็เกือบทุกคนในรีสอร์ตได้เลยมั้ง ชิด ชิน ยายอ่อน ลุงสม นายบุญชัย นายนพ แล้วก็คนงานในรีสอร์ต...” ปุณณวิชพยายามนึกไล่ชื่อทุกคนที่มาเยี่ยมนายวีช่วงระยะเวลาเกือบหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมา
   “แล้ว...คุณ...เอ่อ...” วีระเอ่ยขึ้นอยากจะถามถึงใครบางคนที่เขาเห็นลางๆ เหมือนจะเป็นคนที่เขานึกถึงอยู่ตลอดเวลาทั้งยามหลับและยามตื่น แต่ไม่แน่ใจว่าคนที่อยากพบอยากเจอคนนั้นมาหาเขาจริงๆ หรือว่าเป็นแค่ความฝันกันแน่
   “มึงจะถามถึงใคร” ภูธิปที่ยืนฟังอยู่นานถามขึ้นแล้วก็แอบยิ้มที่มุมปาก
   “นายวี จะถามถึงคุณนนท์ใช่ไหม” ปุณณวิชถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมา เห็นหน้าเศร้าๆ ของวีระแล้วไม่อยากแกล้ง
   “ครับ” วีระตอบรับเบาๆ พร้อมกับเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อรอฟังคำตอบจากปุณณวิช
   “คุณนนท์มาเยี่ยมนายวีตั้งแต่วันแรกที่นายวีเข้าโรงพยาบาลเลยนะ คุณใหญ่โทรไปบอก แล้วคุณนนท์ก็อยู่ดูแลนายวีตลอดเลย ตอนกลางคืนก็นอนเฝ้าอยู่ที่นี่ อยู่ดูแลนายวีเป็นอาทิตย์” ปุณณวิชตอบด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
   “ครับ....แล้ว....” วีระรู้สึกใจชื้นขึ้นมาทันทีเมื่อได้รู้ว่าคนที่ตนเฝ้าคิดถึงมาโดยตลอดนั้นมีตัวตนจริงๆ ไม่ได้ฝันไป จึงพยายามเหลียวมองไปรอบห้องพักเพื่อจะมองหาคนคนนั้น แต่ก็ไม่เจอ
   “นายวี...” ปุณณวิชเมื่อเห็นสีหน้าผิดหวังและดวงตาเศร้าหมองของวีระก็ถึงกับอึ้งไม่กล้าบอกความจริง
   “ไอ้วี ไอ้นนท์มันมาหามึง มาอยู่ดูแลมึงจริงๆ แต่มันกลับไปแล้ว พอดีมันติดงานด่วนที่โรงแรมน่ะ” ภูธิปจำใจเป็นคนบอกความจริงแก่วีระเอง แต่ก็เป็นความจริงแค่บางส่วน...
   “ครับ” วีระถึงกับหน้าเสีย รู้สึกเสียใจอย่างท่วมท้นเพราะรู้ดีว่าสิ่งที่นายบอกนั้นคงไม่ใช่ความจริงทั้งหมด เขารู้ดีว่าคุณนนท์คงไม่ได้รีบกลับไปเพราะติดงานด่วนอะไรนั่นหรอก แต่คงกลับไปเพราะยังไม่หายโกรธเขามากกว่า แต่มันก็สมควรแล้วที่นนทวัชจะโกรธ เพราะวีระก็รู้ตัวดีว่าตัวเองทำให้คุณนนท์เสียใจไว้มาก...มากจนบางทีนนทวัชอาจจะไม่ให้อภัยเขาแล้วก็เป็นได้
      >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
   “ไอ้วี มึงเป็นอะไรนักหนาวะ กูเห็นมึงทำหน้าเหมือนคนจะตายอยู่ตลอดเวลา” ภูธิปอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามวีระในขณะที่นั่งพักกินอาหารกลางวันอยู่ด้วยกันที่สำนักงาน หลังจากที่วีระหายไข้และกลับมาทำงานได้ตามปกติแล้ว เจ้าตัวก็อดทั้งเหล้าทั้งบุหรี่ตามที่หมอสั่ง และพยายามกินข้าวให้มากขึ้นตามที่ ‘นาย’ สั่ง ทั้งสั่ง ทั้งบังคับขู่เข็ญ แต่วีระก็ยังคงมีอาการซึมและเหม่อลอยอยู่บ่อยครั้ง
   “เปล่าครับ” วีระเงยหน้าขึ้นและรีบปฏิเสธทันที
   “มึงอย่ามาโกหกกู มึงอยู่กับกูมากี่ปีแล้วว่ะ มีเหรอที่เรื่องแค่นี้กูจะไม่รู้ ขนาดตอนที่โรสตายมึงยังไม่ทำท่าจะเป็นจะตายขนาดนี้เลย ทำไมว่ะ มึงคิดถึงมันมากเหรอ” ภูธิปเอ่ยขึ้นอย่างอดรนทนไม่ได้ ความจริงก็ไม่อยากเข้าไปก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แต่ในเมื่อมันเกี่ยวกับน้องชายของตนเองและเห็นสภาพวีระแล้วก็อดเป็นห่วงไม่ได้
   “นาย” วีระหันไปมองหน้าภูธิปแล้วก็เบือนหน้าหลบสายตาที่คอยจ้องจับผิดอยู่ทันที
   “กูไม่รู้หรอกนะว่าพวกมึงทะเลาะอะไรกัน แต่กูเห็นสายตาอาลัยอาวรณ์ของมันตอนจะกลับกรุงเทพ แล้วก็ท่าทางเหมือนคนจะเป็นจะตายของมึงแล้วกูก็อดพูดไม่ได้ว่ะ ไอ้วีมึงเองก็อยู่กับกูมานาน ที่ผ่านมากูก็เห็นมึงเป็นคนใจเด็ดเดี่ยวไม่เคยยอมแพ้อะไรง่ายๆ แล้วทำไมเรื่องแค่นี้มึงถึงยอมแพ้ ปล่อยให้ตัวเองจมทุกข์อยู่อย่างนี้วะ” ภูธิปพยายามพูดให้กำลังใจวีระอย่างเต็มความสามารถ
   “แต่เรื่องบางอย่างมันก็ยาก...นี่ครับ” วีระพูดขึ้นอย่างคนที่ท้อแท้หมดกำลังใจ
   “ไอ้วี มันไม่มีอะไรที่ยากเกินความพยายามของมึงไปได้หรอก ถ้ามึงคิดจะตั้งใจทำจริงๆ กูเชื่ออย่างนั้นนะ บางทีมึงก็ต้องไขว่คว้าหาโอกาสให้ตัวเองนะ ดีกว่าจะมานั่งท้อแท้หมดอาลัยแบบนี้ มึงต้องลุกขึ้นสู้ได้แล้วนะ แล้วโอกาส แล้วความหวังมันจะเข้ามาหามึงเอง มึงอย่าทำให้เสียชื่อที่อุตส่าห์เป็นน้องที่กูรักซิวะ” ภูธิปพูดเตือนสติวีระแล้วก็ตบบ่าวีระแรงๆ เพื่อให้กำลังใจ
   วีระมองหน้าภูธิปที่ส่งสายตาเหมือนจะให้กำลังใจอย่างสุดกำลัง และคำพูดที่เป็นเหมือนแรงผลักดัน ทำให้วีระรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาทันที จริงซินะเขาควรจะทำอะไรให้มากกว่านี้...มากกว่าการนั่งรออย่างสิ้นหวังอีกต่อไป!
      _________________________________________________

ง่วงเหลือเกิน 
วันเสาร์-อาทิตย์คนเขียนไม่อยู่นะจ๊ะ เจอกันอีกทีวันจันทร์เลยนะ 
 

[U_Ton]

  นายวีหายเเล้ว... แถมได้กำลังใจดีจากว่าที่พี่เขยอย่างนี้ จะทำยังไงต่อล่ะ...

บุกไปหาคุณนนท์เลยมั้ย?... แต่ดูแล้วคุณนนท์เองก็ใจเเข็งน่าดูแหละงานนี้ เผลอๆอาจจะยัง

คิดว่า นายวีไม่ชอบขี้หน้าตัวเองอยู่ด้วย... แต่เจ้านายว่าที่พี่เขยเปิดช่องให้ขนาดนี้เเล้ว...

อะไรๆคงง่ายขึ้น... นายวีเองก็กล้าๆหน่อย อย่าเผลอปากร้ายอะไรไปอีกล่ะ... คุณนนท์จริงๆ

ยิ่งอ่อนไหวต่อเรื่องความรักอยู่ด้วย เดี๋ยวจะพาลก่อสงครามเอาง่ายๆ

[NewYearzz]

คิดได้แล้วเนอะ ขอสาปแช่งให้มีอุปสรรคเยอะๆ จะได้รักกันตลอดไป ให้รู้ว่ารักมันไก้มายาก 

เชื่อมั๊ย? แล้วพอเค้าเขียนให้อุปสรรคเยอะจริง เค้านี่แหล่ะจะโวยวาย บ้าดีเนอะ 


รอตอนต่อไปครับ 

[403]

วีจะไปหานนท์ล่ะซิ ขอให้นนท์ไล่วีกลับ เหมือนที่วีเคยไล่นนท์ทีเถอะ ฮ่าๆ 

[bobie]

ตอนทำน่ะไม่คิดนะนายวี
พอเค้าไปก็มาคิดถึง
ไปตามคุณนนท์กลับมาเลย
คราวนี้ก็พูดดีๆล่ะ
ไม่ใช่พูดจาปากไม่ดี
เดี๋ยวคุณนนท์จะไม่อยากมามากกว่าเดิม

[mystery Y]

สู้ๆนะนายวี ง้อคุณนนท์ให้สำเร็จ เราเอาใจช่วย~

[saradino1]

ง้อด่วนนนน  นายวี

[namtarn11]

หน่วงอ่ะตอนนี้ 

[sunshinesunrise]

นั่นไง ไปง้อได้แล้ว เลิกนั่งทิฐิแล้วทำตามใจตัวเองสักที

[maru]

วีรู้ความจริงเรื่องผู้หญิงคนนั้นจนได้ แต่วีต่อดำเรื่องอะไรกันนะเรื่องผู้หญิงคนนั้นหรือเรื่องที่ดำพูดถึงนนท์กันนะ วีเอาแต่หงอยไม่ช่วยอะไรสักหน่อย ฟังที่ใหญ่พูดแล้วคิดดูว่าควรจะทำอะไร

[mro]

น่านนนนไงนายวีรุกแล้วๆ

[gupalz]

ไปงัอด่วนเลย

[ammamooty]

นายวีไปตามนนท์เลย
แหมใหญ่ก็พูดดีๆแบบมีข้อคิดกับเขาก็เป็น//ถูกใหญ่ตบ(ห้าๆ)

รีบๆไปตามเลยนะนายวีก่อนจะสายไป~~~

[WilpeR]

ใหญ่พูดได้ดีมาก

นายวีไปตามนนท์เร็ว นนท์ยังตัดใจไม่ได้ซินะ แต่ก็เป็นห่วงเลยมาดูแลนายวี คงกลัวนายวีรังเกียจแน่เลยอ่ะ

[koikoi]

คิดได้แล้วก็รีบไปตามหัวใจกลับมาสิ

[yunchun]

รีบเคลียร์เลยนายวี 
คราวนี้ก็แล้วแต่คุณนนท์แล้วล่ะว่าจะอย่างไง

[MeepadA]

จะเล่นตัวเสียให้เข็ด อิอิ   

[maru]

รอค่ะ

[NewYearzz]

แวะมาบอกว่าวันนี้วันจันทร์ 

[jimmyFG]

วันจันทร์แล้วนะคนแต่ง