☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)  (อ่าน 125337 ครั้ง)

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #210 เมื่อ30-01-2013 09:34:32 »

โฮฮฮฮฮฮฮฮ ไม่ได้อ่านมาหลายตอนแล้ว ช่วงนี้ชีวิตวุ่นวายแท้ เดี๋ยวมาตามเก็บตกทีหลังน้า >_<~

alekung103

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #211 เมื่อ30-01-2013 10:56:13 »

อ่านแล้วหงุดหงิดกับชีวามากมาย

ตัวเองชอบปอมปอม แล้วยังไม่ยอมรู้ตัวอีกนะเนี่ย

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #212 เมื่อ30-01-2013 11:51:27 »

แล้วการ์ฟก็รอดมาได้อย่างปาฏิหารย์ เพราะอาร์ดิวหรอกนะ :a14:
ว่าแต่การ์ฟจะจำได้ไหมนะว่าก่อนจะฟื้นทำอะไรกับอาร์ดิวเค้าอ่ะ :-[
ฟากป๋ากับปอมน้อยนี่ก็นะ อีกคนก็จะถอยอีกคนก็จะดึงวุ่นวายดีแท้
ไอ้ที่ไม่ชอบใจการ์ฟน่ะเพราะอะไรเหรอป๋า เราก็ไม่เข้าใจป๋านะ
ไม่พอใจทางนั้นแล้วก็ยังจะมาทำเหมือนหวงน้องปอมอีกล่ะ  :เฮ้อ:
รีบๆรู้ตัวนะ ก่อนที่น้องจะตัดใจได้อย่างเด็ดขาด :m16:
ขอบคุณวันใหม่มากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดน้อยจ้า

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #213 เมื่อ30-01-2013 20:44:35 »

ป๋าชีวาถ้ายังไม่เลิกบื้อเดี๋ยวจะยกน้องปอมน้อยให้เขมซะเลย

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #214 เมื่อ30-01-2013 23:24:01 »

เซ้งชีวาอ่ะ ไม่เด็ดขาดเลย  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ nong PeePee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic ((8)) 28_01_2556 อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #215 เมื่อ01-02-2013 21:52:39 »

เมื่อไหร่เรื่องนี้จะมา รอน่ะค่ะ:)

อยากกินไข่พะโล้ โปะ

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #216 เมื่อ05-02-2013 18:27:53 »

ไหนๆ ลงยัง แอร๊ย

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #217 เมื่อ05-02-2013 18:50:22 »

Magica Café



Magic (9)






ร้าน Magica Café

เมื่อได้เวลาปิดร้านแล้วอาร์ดิวจึงออกไปเปลี่ยนป้ายหน้าร้านเป็นปิด แล้วเข้ามาช่วยพี่ๆเก็บร้านเพื่อความรวดเร็ว การทำงานในช่วงสัปดาห์แรกของการ์ฟผ่านไปได้ค่อนข้างทุลักทุเลพอดู เพราะเขามันไม่ใช่คนจำพวกให้บริการทุกระดับประทับใจ ไม่พอใจก็ไม่เคยเก็บ แต่การมาทำงานที่ร้านนี้เขาต้องจัดการระบบความคิดของตัวเองใหม่หมดทุกอย่าง ส่วนงานอื่นๆก็ได้อาตี๋ลูกเจ้าของร้านช่วยสอน หวิดจะตีกันไปก็หลายทีเพราะการ์ฟไม่ยอมจำที่อีกคนสอนให้เสียที

การ์ฟเข้าไปเปลี่ยนชุดเมื่อช่วยคนอื่นเก็บร้านเสร็จ เด็กหนุ่มสะพายกระเป๋าออกมาด้านนอก ครอบครัวอาร์ดิวก็กำลังจะกลับกันแล้ว คุณแม่รวิของสองพี่น้องปอปลาเห็นว่ามันดึกแล้วเลยชวนการ์ฟไปค้างที่บ้าน เพราะตอนนี้รถคงไม่ค่อยมีแล้ว แต่การ์ฟบอกโทรให้น้าชายมารับแล้วท่านจึงเบาใจ

“ตี๋” การ์ฟเอ่ยเรียกอาตี๋ที่คุณแม่รวิให้มายืนรอรถน้าชายของเขาเป็นเพื่อน

“หือ?” อาร์ดิวขานรับงงๆที่อยู่ๆอีกฝ่ายก็เรียก

“ขอบใจนะ”

การ์ฟเอ่ยบอกโดยที่ไม่ได้หันมามองคนที่ยืนอยู่ข้างกาย จนเมื่อไม่เห็นว่าอาตี๋จะตอบอะไรกลับมาจึงได้หันมามอง อาร์ดิวยิ้มให้คนที่หันมามองตนเองแล้วทำหน้าเอ๋อ หลังเกิดอุบัติเหตุดูการ์ฟจะเปลี่ยนไปนะ หรือว่าเขาจะพาวิญญาณคนหน้าเหมือนมาเข้าร่างการ์ฟกันน่ะ คิดแล้วอาร์ดิวก็หัวเราะขำ มันจะเป็นไปได้หรือเรื่องแบบนั้น

การ์ฟมองรอยยิ้มของอาร์ดิวแล้วก็เผลอยิ้มตาม งานวันนี้เขาก็ยังมีส่วนที่ทำผิดพลาดหลายอย่าง หากเป็นคนอื่นอาจเอือมระอาไปแล้ว ขนาดเขายังรู้สึกเอือมตัวเองเลยที่ไม่เอาไหนแบบนี้ แต่ครอบครัวนี้ช่างแปลก ทั้งคนเป็นพ่อแม่ และลูกชาย แปลกที่ยังให้เขาทำงานด้วย แถมยังบอกว่าเขาผิดพลาดน้อยกว่าวันแรกที่มา อืม ได้ฟังแบบนี้มันก็น่าภูมิใจอยู่ไม่น้อยเลยนะ หึๆ



...........................



อาร์ดิวยืนรอจนรถเทสต์มาถึงจึงได้เข้าร้านไปบอกคุณพ่อกับคุณแม่ คราวนี้จึงเป็นการ์ฟที่รอส่งสามคนพ่อแม่ลูกขึ้นรถกลับบ้านแล้วตนเองจึงได้กลับกับเทสต์ การ์ฟมาที่ห้องของพี่บิวแฟนน้าชายเพราะไม่อยากอยู่บ้านคนเดียว น้องเอิงก็ไม่ได้อยู่ด้วยแล้วเลยไม่รู้จะกลับไปนอนเป็นเพื่อนใคร อยากออกมาอยู่ข้างนอกแบบบิวบ้าง แต่ก็ไม่กล้าบอกให้พ่อแม่ขายบ้านที่มีอยู่ตอนนี้ เพราะอย่างไรท่านก็ตั้งใจซื้อให้อยู่ ท่านทำเพื่อเขาขนาดนี้แล้วเขาก็ไม่สามารถพูดขออะไรไร้สาระแบบนั้นไปได้

เด็กหนุ่มนอนดูทีวีอยู่บนพื้นห้อง หลังพิงโซฟาที่น้าชายกับแฟนนั่งอยู่ ดูไปดูมาก็ชักจะรำคาญอาการยุกๆยิกๆอะไรกันไม่รู้ข้างบนหัวตนเอง การ์ฟจึงกระแอมกระไอก่อนเอ่ยถามกวน

“เข้าห้องเลยไหมเทสต์?”

“เป็นความคิดที่ดีมากเลยหลานชาย” เทสต์ชูนิ้วโป้งให้หลาน

“เขาประชด/ผมประชด!!” บิวกับการ์ฟร้องใส่หูเทสต์ที่ทำหน้ามึนพร้อมกัน ตกลงรู้แต่แกล้งทำมึนใช่ไหม

“รู้จักอายหลานบ้างดิน้าชาย” การ์ฟว่า

“อายทำไม เรามากกว่าที่ต้องอายน้า มานั่งดูอะไรอยู่ได้ เป็นเด็กเป็นเล... อุ๊บ!!”

เพราะมัวแต่บ่นหลานเลยโดนศอกแหลมๆจากคนข้างกายกระทุ้งท้องเสียแรง แถมคนทำยังทำสีหน้าเรียบเฉยเสียอย่างนั้น

“ปากมาก” บิวว่าก่อนลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องนอน

“รอด้วยดิ้~”

“นอนข้างนอกน่ะแหละ”

“ไม่เอา~”

การ์ฟมองน้าชายของตนเองทำเสียงกระเง้ากระงอดออดอ้อนแฟนแล้วนั่งขำ ทำไปได้นะคนเรา เทสต์ลุกจากโซฟาจะตามแฟนเข้าห้อง ก่อนไปยังหันมาสั่งหลานชายเสียอีกที

“นอนตรงนี้นะ ห้ามแอบดู”

“โหย น่าดูตายอ่ะ!”

เด็กหนุ่มร้องไล่หลัง ใครเขาจะไปอยากดูกันเล่า เมื่อน้าชายเดินลับเข้าไปในห้องนอนแล้วการ์ฟก็ลุกขึ้นมานั่งบนโซฟาแทน เอาหมอนกับผ้าห่มที่พี่บิวเตรียมมาให้มาวางบนโซฟา เดินไปปิดไฟปิดทีวีแล้วกลับมานอน เมื่อได้อยู่เงียบๆคนเดียวแบบนี้ก็อดไม่ได้ที่จะคิดอะไรไปสารพัดอย่างจนต้องทอดถอนใจ ชีวิตเขาช่วงนี้กำลังยุ่งเหยิง กับมิมิวก็ยังหาข้อสรุปให้ตนเองไม่ได้ มิมิวบอกว่าหัวใจเราสองคนเปลี่ยนไป มันเปลี่ยนจริงหรือ แล้วมันเปลี่ยนตั้งแต่เมื่อไหร่กัน...





+++++++++++++++





“ปอมกลับมาแล้ว~”

เสียงร่าเริงของหนุ่มน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดังมาพร้อมตัว วันนี้ปอมปอมมาที่ร้านเมจิคกะพร้อมเพื่อนๆ เขาจะกลับมาประจำการที่ร้านเหมือนเดิมแล้ว แต่ที่พาเพื่อนมาด้วยเพราะจะเลี้ยงตอบแทนเมื่อช่วงที่หายไปจากร้านให้เพื่อนเลี้ยงตลอด ดังนั้น วันนี้จึงได้ขอคุณพ่อกับคุณแม่พาเพื่อนมาเลี้ยงที่ร้านด้วย ซึ่งท่านก็ยินดีต้อนรับ

กับชีวา สถานะตอนนี้ก็ยังก้ำกึ่ง ปอมปอมยังตัดใจไม่ขาดเสียที มันคงต้องใช้เวลานานกว่านี้เขาถึงจะทำใจได้ แต่คนเป็นพี่อย่างชีวาก็พยายามเข้าใจ ไม่เข้ามาใกล้น้องมากนักถ้ามันไม่จำเป็น เขาไม่อยากเห็นน้ำตาน้องอีกแล้ว

ชีวาเอาเมนูอาหารมาให้น้องกับเพื่อนสั่ง ปอมปอมเงยหน้ามามองแล้วยิ้มให้พี่ ก่อนที่จะดูเมนูแล้วปรึกษากันกับจูนว่าจะทานอันไหน ส่งอีกอันให้เพื่อนคนอื่นช่วยๆกันเลือกด้วย ชีวามองน้องที่กำลังเลือกของที่อยากกินยิ้มๆ ก่อนรอยยิ้มที่มีจะเจื่อนลงเรื่อยๆจนกลายเป็นสีหน้าบึ้งตึงเมื่อเพื่อนผู้ชายตัวโตที่เคยมีคดีเรื่องจูบน้องเอนตัวมามองเมนูอาหารเล่มเดียวกับน้อง มันใกล้เสียจนเขาคิดว่าเด็กนั่นต้องจงใจแน่ เพราะพอปอมปอมเงยขึ้นมาจมูกก็เกือบแตะกัน ใกล้มากไปแล้วนะเว้ย!

“ป๋า... ป๋า ยู้ฮู~~” ปอมปอมโบกมือตรงหน้าพี่ที่เอาแต่มองที่ไหนอยู่ไม่รู้

“อะ... รับอะไรดีครับ?” ชีวาหันมายิ้มเป็นการเป็นงานเมื่อรู้สึกตัว ปอมปอมมองหน้าพี่งงๆ ก่อนจะร่ายรายการอาหารที่จะสั่ง

เมื่อได้รับรายการอาหารจนครบแล้วชีวาจึงเอาไปยื่นให้คนในครัวเขาจัดการตามนั้น เดินชนการ์ฟที่ถือถาดอาหารสวนมาพอดี การ์ฟมองหน้าอีกฝ่ายเคืองๆ แต่เมื่อเหลือบมองอาตี๋น้อยที่ชะเง้อชะแง้มองมาเพราะกลัวมีเรื่องการ์ฟจึงเดินออกไปเสิร์ฟ ไม่เอาเรื่องอีกฝ่ายที่เดินไม่ดูจนเขาเกือบทำถาดหลุดมือ ดีที่อาหารมันไม่ได้เป็นน้ำ ไม่งั้นคงกระจัดกระจายมากกว่านี้



...........................



ชีวามาเข้าห้องน้ำเพื่อสงบจิตสงบใจ ถ้ายังเป็นแบบนี้เขาคงทำงานไม่ได้ เผลอๆจะโดนลุงไปป์ดุเอาเสียอีก เมื่อรู้สึกดีขึ้นจึงจะออกไปทำหน้าที่ของตนเองต่อ แต่ก็ต้องสะดุดกับเสียงของเด็กผู้ชายประมาณสองสามคนด้านนอกคุยกัน

“เขม มึงตัดใจจากไอ้ปอมมันได้จริงเหรอวะ?”

ชื่อของปอมปอมทำให้ชีวาชะงัก ใครคุยกับใคร ทำไมมีชื่อน้องด้วย??

“ไม่” เสียงของเด็กชื่อเขมตอบกลับเพื่อนอย่างหนักแน่น

“อ้าว” เพื่อนอีกสองคนพากันอุทานเสียงยาว ไหงงั้นล่ะ

“มึงว่ามีเพื่อนที่ไหนเขาจูบปากเพื่อนแบบกูบ้างไหมล่ะ?” เขมถามเพื่อนต่อ เพื่อนสองคนมองหน้ากันแล้วส่ายหน้าหวือ

“ถ้ากูอยากเป็นเพื่อนน่ะนะ วันนั้นกูไม่จูบมันหรอก” เขมว่าอย่างมั่นใจในความรู้สึกของตนเอง

“เฮ้ย! ถ้ามันรู้ว่ามึงยังคิดเกินเลยกับมันแบบนี้อยู่ล่ะก็ กูว่า... มันต้องเลิกเป็นเพื่อนมึงแน่ๆ” เพื่อนว่าอย่างเป็นกังวลแทน

“พวกมึงว่ามันไม่รู้เหรอ มันรู้ แต่แกล้งทำเป็นไม่รู้ต่างหาก หน้าซื่อตาใส มันถนัดอยู่แล้วนี่” เขมทำเสียงหึในลำคอ ใครว่าปอมปอมไม่รู้

“กูเห็นใจมึงนะเว้ย แต่กูคงช่วยอะไรมึงไม่ได้ เพราะปอมมันก็เพื่อนกู กูเคารพการตัดสินใจของมัน” เพื่อนบอกอย่างลำบากใจ ตบบ่าเขมอย่างให้กำลังใจตามที่พูด

“ใช่” เพื่อนอีกคนเอ่ยเสริมอย่างเห็นด้วย

“กูรู้ แค่พวกมึงไม่รังเกียจที่กูเป็นแบบนี้ก็ดีมากแล้ว”

“มึงก็คือมึง จะเป็นอะไรก็ยังเป็นมึง เป็นไอ้เขมเพื่อนของพวกกูอยู่ดี”

“คมมากอ่ะสัด”

ทั้งสามคนหัวเราะเมื่อเขมเอ่ยปิดท้าย ก่อนที่จะพากันล้างไม้ล้างมือแล้วออกไปปข้างนอกโดยที่ไม่รู้ว่าสิ่งที่พวกตนคุยกันไปเมื่อครู่จะมีคนรู้เห็น

เมื่อเด็กๆไปกันหมดแล้วชีวาจึงเปิดประตูออกมา สีหน้าที่เริ่มดีขึ้นเปลี่ยนเป็นถมึงทึงอีกครั้ง ทำไมเด็กนั่นยังไม่ตัดใจจากปอมปอมอีก ก็รู้ว่าเขาไม่รักไม่ชอบยังมาตามมาคอยวนเวียนอยู่ใกล้ๆอีก ชีวาหงุดหงิดงุ่นง่านจนแปลกใจตัวเอง ก็แล้วมันเรื่องอะไรเขาถึงต้องหงุดหงิดมากขนาดนี้ แค่มีคนมายุ่งวุ่นวายกับน้อง นั่นมันเรื่องส่วนตัวน้องไม่ใช่หรือ แต่ชีวาก็ยังมีข้อโต้แย้งให้กับตนเองว่าเขาเป็นพี่ มีสิทธิ์ที่จะเป็นห่วง เมื่อคิดไปแบบนั้นแล้วก็มีคำถามตามมาว่า มีพี่ชายที่ไหนจูบน้องได้หน้าตาเฉยแบบเขาบ้าง...?

ถึงแม้ชีวาจะให้เหตุผลว่าแค่อยากแกล้ง แต่มันก็ไม่เห็นสมเหตุสมผลสักนิด แค่แกล้งมันจำเป็นต้องจูบจริงๆด้วยหรือ เหมือนอย่างที่เด็กเขมนั่นว่า เพื่อนไม่จูบปากเพื่อน แล้วเขาเป็นพี่ชายประสาอะไรถึงจูบปากน้อง แถมยังคิดเลยเถิดเวลาเห็นน้องแต่งตัวไม่เรียบร้อย และอย่างวันนี้ที่มันชัดเจนที่สุด เขาไม่ได้แค่เป็นห่วงอย่างที่พยายามบอกย้ำกับตนเอง แต่เขาหวง... มันเกินเลยคำว่าพี่ชายมามากแล้วในตอนนี้ ทำไมเขาถึงไม่ยอมรู้สึกตัวเสียที จะปล่อยให้มันเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กัน...





+++++++++++++++++





เมื่อเริ่มรู้ตัวชีวาก็เริ่มหาทางเลี่ยง แต่สายตาไม่รักดีก็คอยมองตามน้องอยู่เสมอเวลาเจอกันที่ร้าน ทุกทีที่น้องขยับตัวทำอะไรก็ตาม เขามักจะเผลอมองบ่อยๆ เมื่อก่อนก็คงเป็นแบบนี้ เพียงแต่เขาไม่รู้ตัว เพราะไม่เคยสังเกตตัวเองจนวันนี้ ชักจะอาการหนักบางทีก็เหม่อจนพริมสงสัยเวลาอยู่ด้วยกัน

“พักนี้เหม่อบ่อยนะคะชีวา” หญิงสาวเอ่ยถามลองเชิง พยายามไม่คิดมากทั้งที่รู้สึกได้ว่ามันมีบางอย่างไม่ปรกติ

“ก็... มีเรื่องเครียดๆนิดหน่อย” ชีวาตอบไม่เต็มเสียงนัก

“พอจะเล่าให้ฟังได้ไหม...? ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร”

“เปล่าหรอก คือวา... วาคงบ้าไปเองน่ะ ขอโทษนะที่ทำให้เป็นห่วง”

ชีวากุมมือรุ่นพี่สาวที่ตนเองกำลังคบหาอยู่เวลานี้ ถึงจะบอกว่าความสัมพันธ์ที่มีมันไร้ข้อผูกมัด แต่ใครๆก็รู้ก็เห็นว่าทั้งคู่คบกันอยู่ แม้แต่ปอมปอมเองก็ด้วย นี่เขาผูกปัญหาไว้กี่ปมกัน

“วาคะ เราก็คบกันมานานพอสมควรแล้วนะ ใครๆก็รู้กันทั้งนั้น”

พริมเอ่ยขึ้นมาถึงเรื่องที่ชีวากำลังคิด เด็กหนุ่มเลิกคิ้วก่อนจะตอบรับคำพูดของเธอ

“ครับ”

“เราจะจริงจังกับความสัมพันธ์นี้ได้หรือยังคะ?”

“...............”

คำถามนั้นเหมือนฟ้าผ่าเปรี้ยงลงมาไม่ให้ทันตั้งตัว ชีวานั่งมึน เขาคิดน้อยไปอีกแล้วใช่ไหม ไม่เคยคิดเผื่อเอาไว้เลยว่ามันจะมีวันนี้ การก้าวล้ำข้อตกลงที่มีร่วมกัน ยอมรับว่าเขามันเห็นแก่ตัวจึงเลือกคบกับคนที่ไม่ยึดติดกับการที่ว่าจะคบกันแบบไหนและพริมก็มีความคิดเห็นที่คล้ายกัน ทั้งคู่ตกลงคบหาแบบไร้ข้อผูกมัดใดๆ เขาไม่ได้เป็นคนตั้งเงื่อนไข แต่มันรู้ได้ด้วยการกระทำว่าใครควรอยู่ตรงไหน ไม่มีข้อหวงห้ามหากใครจะบอกลา โดยที่ลืมคิดไปว่าวันหนึ่งคนๆนั้นอาจจะไม่คิดเหมือนตนเองแล้วก็เป็นได้...





++++++++++++++++





ตกค่ำ ปอมปอมกลับมาจากร้านก่อนคนอื่น เพราะเขานอนดึกไม่ได้ อาจจะหลับพับคาร้านถ้าอยู่ช่วยจนถึงตอนร้านปิด ก่อนคุณพ่อคุณแม่กลับมาอาร์ดิวปิดร้านเร็วกว่าปรกติเพราะน้องนอนดึกไม่ได้ เมื่อพวกท่านทั้งสองกลับมาแล้วร้านจึงเปิดเต็มเวลาเหมือนเดิม แต่ปอมปอมต้องกลับก่อนเวลามาอาบน้ำนอนเป็นปรกติทุกวัน

วันนี้ชีวาลาหยุด จริงๆปอมปอมก็ไม่อยากคิดมาก ป๋าเขาก็คงอยากมีเวลาส่วนตัวกับแฟนบ้าง ไม่ต้องสงสัยเลยด้วยซ้ำว่าที่ลาหยุดไปนั้นจะไปอยู่ที่ไหน คิดแล้วหนุ่มน้อยก็ถอนใจ ไหนว่าจะตัดใจไง เฮ้อ~~

หลังจากอาบน้ำแล้ว ก่อนจะเข้านอนปอมปอมก็ออกมาตรงระเบียงห้องตามความเคยชิน มองไปที่ห้องตรงข้ามไฟยังมืดสนิท มือเรียวลูบอกตนเองเบาๆ ก่อนที่จะเดินกลับเข้าห้องประตูกระจกของห้องตรงข้ามก็เปิดออก ปอมปอมหันกลับมามองเห็นเจ้าของห้องชะงักอยู่หน้าประตูหนุ่มน้อยจึงพลอยหยุดชะงักตามไปด้วย

ชีวามองน้องที่ยืนนิ่งอยู่เงียบๆ ก่อนหมุนตัวก้าวกลับเข้าห้องตนเองไม่พูดไม่จาใดๆ ปอมปอมมองตามงงๆ ไม่รู้ว่าพี่เป็นอะไรจึงได้แต่มองตามอย่างเป็นห่วง…





++++++++++++++++++





วันต่อมาจูนก็โทรมาเล่าให้ฟังว่าเจอพี่พริมควงหนุ่มคนใหม่ ปอมปอมคิ้วขมวดเมื่อได้ฟังรายงานสดจากปากเพื่อนจูน จริงๆแล้วการที่ชีวาและพี่พริมจะควงใครก็เป็นเรื่องปรกติ แต่พี่พริมไม่มีใครมาเกาะแกะนานแล้วก็นึกว่าคบกันจริงจังไปแล้ว แต่นี่กลับมาควงคนใหม่เปิดเผย มันคืออะไร แถมชีวาก็ดูซึมๆด้วย พอสรุปได้ไหมว่าสองคนนี้ทะเลาะกัน

“ชัวร์เลย” เสียงจูนฟันธงมาตามสาย

“ชัวร์อะไร?” ปอมปอมถามกลับ อยู่ๆมาชงมาชัวร์อะไรกัน

“ป๋าแกโดนทิ้งชัวร์อ่ะฉันว่า”

จูนบอกอย่างมั่นใจ คิดวิเคราะห์จนถ้วนถี่ดีแล้ว มันตีความได้อย่างเดียวเท่านั้นล่ะว่าสองคนนี้ต้องเลิกกันอย่างแน่นอน และอิป๋าของเพื่อนเขานั้นมันต้องโดนทิ้ง จูน ฟันเฟิร์ม!!

“ได้โอกาสแล้วนะปอมมี่” จูนกระเซ้าเพื่อนก่อนหัวเราะอิอิปิดท้าย

“ไม่ใช่ตอนนี้หรอกเว้ย ไม่ใช่ตอนนี้... เพราะฉันไม่อยากเป็นตัวแทนความเหงา…” ปอมปอมบอกเพื่อนเสียงเบาลง

“ฮู้ยย สำบัดสำนวน”

หนุ่มน้อยไม่สนคำเหน็บแนมจากเพื่อน เพราะไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่คิดจะใช้โอกาสที่ตนเองจะกลายเป็นตัวสำรองแบบนี้หรอก ถ้าป๋าจะรัก ต้องไม่ใช่รักเพราะอยากมีคนมาแทนที่ความรู้สึกเหงาในใจ ไม่ใช่เผื่อใจรอวันเจ็บ หากจะรักก็ต้องรักเขาแค่คนเดียวเท่านั้น...





++++++++++++++++





ชีวาหมกตัวอยู่แต่ในห้องจนคนในบ้านชักจะเป็นห่วง พอได้ยินมาบ้างว่าลูกชายอกหัก แต่ที่ไม่มีใครรู้คือการปิดกั้นตนเองจากภายนอกนั้นสาเหตุหลักมันไม่ได้มาจากการถูกทิ้ง ที่จริงชีวาคิดว่ามันสมควรแล้วต่างหากที่เขาควรจะโดนทิ้ง เขารู้ว่าพริมคงเจ็บไม่น้อยแต่เธอเข้มแข็งเกินกว่าจะแสดงมันออกมาให้ใครเห็น ชีวารู้สึกผิดกับเธอที่ให้ในสิ่งที่เธอต้องการไม่ได้ เขามันเห็นแก่ตัวและแสนโง่เง่า และที่ยิ่งไปกว่านั้น...

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูกระจกตรงระเบียงเรียกสติชีวากลับมาอยู่กับปัจจุบัน เด็กหนุ่มชันตัวลุกขึ้นจากที่นอน บนพื้นห้องเกลื่อนไปด้วยขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เด็กหนุ่มสะบัดศีรษะไล่ความมึน แต่รู้สึกว่ามันจะมึนยิ่งกว่าเดิม เมื่อก้าวลงมายืนบนพื้นมันถึงได้เอียงกระเท่เร่แบบนี้

ชีวาเดินโซเซมาเปิดประตูให้ลูกลิงข้างบ้านที่ยืนหน้าบูดอยู่ตรงระเบียง บอกจนขี้เกียจจะบอกแล้วว่าอย่าปีนมา ในเมื่อไม่เชื่อกันก็ช่างเถอะ ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์จะพูดอะไรกับใครทั้งนั้น โดยเฉพาะคนตรงหน้านี้

“ปอมจะเข้าไปในห้อง”

คนเป็นน้องบอกเมื่อพี่ยืนขวางทางไม่ยอมขยับห่างจากช่องประตู ชีวานวดขมับตัวเองแรงๆ ปวดหัวเหมือนหัวมันจะแตก

“ป๋า ปอมจะเข้าไปข้างใน” เมื่อพี่ยังไม่ไปปอมปอมจึงเพิ่มความดังของเสียงพูด

“อย่าเสียงดังได้ไหม พี่ปวดหัว”

“ก็เข้าไปสิปอมจะได้ช่วยดูให้” หนุ่มน้อยบ่น บอกว่าปวดหัวๆ แต่ยืนขวางทางอยู่แบบนี้เขาจะช่วยอะไรได้

“เป็นหมอหรือไง”

ชีวาว่ากลับแต่ก็ยอมเลี่ยงเดินเข้าไปในห้องให้น้องเดินตามมา ปอมปอมปิดประตูระเบียงแล้วจึงเดินเข้ามา เห็นสภาพห้องนอนที่มันกลายเป็นอะไรไปแล้วไม่รู้ อาจจะเป็นโรงงานผลิตเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ก็เป็นได้ แต่เห็นแล้วเขารับไม่ได้มากๆ แต่ก่อนที่จะจัดการกับสภาพห้อง ก่อนอื่นต้องจัดการกับสภาพเจ้าของห้องเสียก่อน ยังไม่ทันไรก็ล้มตัวนอนแผ่อยู่ปลายเตียงเสียแล้ว

“ป๋า ไปอาบน้ำหน่อยไหม เผื่อมันจะดีขึ้น” ปอมปอมเสนอ

“ไม่”

“นะป๋า อาบน้ำแล้วมาทานข้าว จะได้ทานยาด้วยไง” หนุ่มน้อยยังตื้อต่อ

“ปอมปอม เลิกพูดเสียทีพี่ปวดหัว”

“ปอมเป็นห่วง”

“...............”

เสียงหงอยๆของน้องทำให้ชีวานิ่งไป ก่อนที่จะลุกขึ้นมานั่ง หัวเขามันจะทิ่มพื้นอยู่เรื่อย รู้สึกว่ามันหนักมากจริงๆ

“ไม่อาบได้ไหม?” คนเป็นพี่เอ่ยบอกเสียงอ่อนลง

“แต่มันเหม็นนะ อาบเถอะ”

“ขี้เกียจ” ชีวาบอกเช่นนั้นแล้วหงายหลังลงไปนอนเหมือนเดิม

“ป๋า อย่าเพิ่งนอนลงไป ป๋าอ่ะ!” หนุ่มน้อยโดดขึ้นเตียงมาดึงให้พี่ลุกขึ้น ทั้งยังส่งเสียงขัดใจ

“ไม่เอา”

“ป๋า อย่าทำแบบนี้สิ ปอมเป็นห่วงนะไม่รู้หรือไง”

เมื่อพี่ยังดื้อปอมปอมจึงหยุดดึง แต่มือเรียวยังจับแขนพี่อยู่ ชีวาหันมามองน้องที่ยืนอยู่ข้างๆแล้วยิ้มหยัน

“หึ พี่ทำไม่ดีตั้งหลายอย่าง ทำให้ปอมปอมร้องไห้ตั้งหลายหน ยังจะมาเป็นห่วงพี่อีกเหรอ ใจดีเกินไปแล้ว หึๆ”

“ป๋า ทำไมถึงเป็นแบบนี้ รักเขามากเหรอ เพราะรักพี่พริมมากใช่ไหม?”

“...................”

ชีวาอยากบอกว่าไม่ใช่ แต่กลับไม่ยอมพูดมันออกมา เมื่อคิดว่าปล่อยให้น้องเข้าใจไปแบบนั้นดีแล้ว เมื่อพี่ไม่ยอมตอบปอมปอมก็ชักจะฉุนขึ้นมา ทิ้งแขนพี่ที่ตนเองจับอยู่ลงแรงๆ ก่อนที่จะโดดลงไปยืนข้างเตียง

“ถ้ารักเขาก็ไปง้อเขาสิ ทำไมต้องทำตัวแย่ๆแบบนี้ด้วย รักเขามากก็ไปง้อเขาเลย!”

“เพราะพี่ไม่ได้รักเขาไงพี่ถึงได้เป็นแบบนี้” ชีวาตอบเสียงเรียบ

“ไม่เห็นเข้าใจ ไม่รักกันแล้วคบกันทำไม!”

“เพราะคิดว่าจะรักได้สักวันไงเล่า!”

คนเป็นพี่ตะคอกกลับ ลุกขึ้นมามองหน้าน้อง ปอมปอมเองก็มองพี่นิ่ง สายตาผิดหวังกับคำตอบนั้นอย่างมาก

“ป๋าทุเรศอ่ะ คิดแบบนี้ได้ไง คนที่เขารักป๋าจริงๆเขาจะเสียใจไม่รู้เหรอ ปอมไม่ชอบที่ป๋าเป็นแบบนี้เลย”

“แล้วใครใช้ให้มาชอบ ไม่ได้ขอร้องสักนิด” ชีวาโต้กลับด้วยความปากไว เมื่อสำนึกได้ก็ทำน้องเสียใจไปแล้ว

“.......... ขอโทษด้วยที่ชอบคุณ…”

ชีวานิ่งงันกับคำพูดนั้น น้องไม่ได้ร้องไห้ แต่มันกลับให้ความรู้สึกเจ็บมากกว่าหลายเท่าตัว มือใหญ่เอื้อมไปหา ปอมปอมปัดออกแรงๆก่อนก้าวออกจากห้องไป เสียงประตูห้องปิดลงพร้อมๆกับหัวใจชีวาที่มันดิ่งวูบ

เด็กหนุ่มนั่งจับเจ่า มัวแต่ครุ่นคิดบ้าบอวนไปวนมา เขากำลังทำอะไรอยู่ เหตุผลที่ปลีกตัวออกห่างในระยะหลังมานี้เพราะไม่อยากให้น้องเสียใจ อยากจะให้น้องทำใจให้ได้ และมันก็ประจวบเหมาะที่เขาเลิกกับพริม คิดว่ามันคงเป็นเหตุผลที่นำมาใช้ได้หากจะอยู่ห่างจากน้อง แต่นี่มันอะไร ไม่ใช่แค่น้องทำใจไม่ได้ แถมยังมีแต่ทำให้น้องร้องไห้ แบบนี้หรือคือการทำเพื่อน้อง แค่หนีความจริงมากกว่า เลิกขี้ขลาดเสียทีชีวา หยุดเสียที!

ชีวาทิ้งตัวลงนอน ในหัวคิดวกวนวุ่นวาย เป็นนานกว่าจะลุกลากสังขารไปเข้าห้องน้ำและจัดการกับห้องรกๆของตนเอง...





+++++++++++++++++


ต่อด้านล่างค่ะ

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #218 เมื่อ05-02-2013 18:52:53 »



บนที่นอนนุ่ม ปอมปอมนอนฟุบหน้ากับหมอนใบใหญ่ ไม่รู้สึกอยากจะทำอะไรเลยสักอย่าง แม้แต่ขยับตัว มันเจ็บ เจ็บไปหมด เขารู้ว่าสักวันมันอาจดีขึ้น แต่ไม่ใช่วันนี้ เพราะความรู้สึกของเขาในวันนี้มันย่ำแย่เกินกว่าจะแกล้งทำเป็นร่าเริงได้อีกต่อไป ไหนใครบอกว่าความรักมันไม่เคยทำร้ายเรา แล้วทำไมมันทำร้ายเขาแบบนี้กันล่ะ

เสียงโทรศัพท์ที่วางทิ้งไว้ข้างกายดังขึ้น ปลุกให้เด็กน้อยที่จมอยู่กับความเศร้าผงกศีรษะขึ้นมามองหา มือเรียวควานหาไปทั่ว เมื่อได้มาแล้วเห็นว่าเป็นใครโทรมาก็เม้มปาก หน่วยตาคลอด้วน้ำใสอย่างห้ามไม่อยู่ ถ้อยคำร้ายๆจากพี่มันยังดังอยู่ในหู

ชีวายืนมองห้องน้องจากระเบียงห้องของตนเอง ในมือยังยกโทรศัพท์แนบหู เขาไม่กล้าเรียกเพราะกลัวว่าเรียกไปแล้วน้องจะไม่ออกมา ลองเสี่ยงโทรหาก็ไม่รู้ว่าน้องจะยอมรับสายไหม เสียงรอสายดังอยู่นานจนใจที่มันเต้นระรัวค่อยแผ่วลงเมื่อคิดว่าน้องคงไม่ยอมรับเป็นแน่ แต่เมื่อได้ยินเสียงกดรับหัวใจชีวากลับเต้นแรงขึ้นมา แม้ว่าน้องจะไม่ยอมพูดอะไรมาเลยก็ตาม ต่างคนต่างเงียบจนชีวาพูดขึ้นมาก่อน

“พี่ขอโทษนะ”

“ปอมขี้เกียจจะฟังแล้ว” เสียงอู้อี้ตอบกลับมาพร้อมกับสูดจมูกเบาๆ เขาทำน้องร้องไห้อีกแล้ว

“ถึงไม่อยากฟังแต่พี่ก็อยากบอก ขอโทษ...”

ชีวายังย้ำคำเดิม ไม่รู้ว่ามันจะมีคำไหนที่จะใช้แทนความรู้สึกของเขาตอนนี้ได้ มันแย่เกินคำบรรยายจริงๆ และเขามั่นใจว่าน้องเองก็คงรู้สึกแย่กว่าเขาเป็นหลายเท่านัก

“ถ้าป๋าขอโทษอีกคำเดียวปอมจะปิดเครื่อง”

ปอมปอมส่งเสียงขู่มาตามสาย ชีวานึกหน้าน้องเวลาพูดประโยคนั้นแล้วยิ้มบาง ไม่ว่าน้องจะทำอะไรเขาก็ยิ้มได้เสมอ ยิ่งรอยยิ้มที่น้องมีให้อยู่ตลอดนั่นมันดีกว่าน้ำตาที่ได้เห็นบ่อยๆในช่วงนี้เสียอีก ดีมากกว่ามากเลยล่ะ

“ปอมปอม เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้เหรอ?” เมื่อเงียบกันไปครู่หนึ่งชีวาก็เอ่ยถามขึ้นมาอีก

“ปอมไม่เคยเปลี่ยนนะ ปอมยังเป็นปอม เป็นแบบเดิมที่ปอมเคยเป็น ป๋าต่างหากที่เปลี่ยนไป พอรู้ว่าปอมชอบ ป๋าก็เปลี่ยนไป แบบนี้ปอมไม่บอกดีกว่า” เสียงสะอื้นเล็กๆดังมาท้ายประโยค ยิ่งมันดังอยู่ข้างหูแบบนี้หัวใจชีวายิ่งเจ็บ

“บอกเถอะ ให้พี่เลิกโง่เสียที”

เด็กหนุ่มอยากจะปลอบโยนน้อง แต่มันก็ยากเหลือเกินที่จะทำเช่นนั้น จึงได้แต่เพียงบอกในสิ่งที่ตนเองรู้สึกออกไป ไม่ว่าสิ่งที่เขาจะพูดต่อไปนี้ผลมันจะออกมาเป็นเช่นไร เขาก็จะยอมรับมัน

“ปอมปอม…”

“................”

“คนโง่อย่างพี่คนนี้... มันยังพอจะมีโอกาสบอกรักปอมปอมอยู่ไหม?”

“................”

น้องเงียบไปนานจนชีวาใจแป้ว ประตูระเบียงห้องตรงข้ามถูกเปิดออกมา ปอมปอมเดินมาหยุดยืนชิดขอบระเบียง ในมือยังถือโทรศัพท์แนบหู

“บอกสิ บอกปอมหน่อย” น้องพูดเสียงเครือ ดวงตาเรียวไม่ละจากหน้าพี่

“พี่รักปอมปอม”

“..................”

“.................”

“ถึงป๋าจะโกหก แต่ปอมก็ดีใจที่ได้ยินมัน” ปอมปอมยิ้มเศร้า กะพริบตาเมื่อรู้สึกว่าน้ำตามันจะไหลอีกแล้ว

“พี่ไม่ได้โกหก พี่โง่เอง โง่มาตลอด เอาแต่วิ่งไล่ในสิ่งที่ไม่มีวันได้มา และปักใจอยู่อย่างนั้นว่ามันคือสิ่งที่พี่ต้องการ โดยมองข้ามสิ่งสำคัญที่อยู่ใกล้ตัว…”

ชีวาเอ่ยบอกอย่างจริงจัง ปอมปอมมองพี่นิ่ง ไม่รู้ว่าในใจน้องกำลังคิดอะไรอยู่

“ขอโทษที่ดีแต่ทำให้ร้องไห้ ขอโทษที่ทำให้เสียใจมาตลอด ถ้ายังมีโอกาสเหลืออยู่บ้าง ยกมันให้พี่ได้ไหม ให้พี่ได้ทำให้ปอมปอมมีความสุข ให้พี่... ได้รักปอมปอมอย่างเต็มหัวใจเสียที”

“..................”

ปอมปอมพยักหน้าช้าๆเป็นการตอบรับคำขอนั้น ชีวาโน้มตัวข้ามฝั่งไปจูบหน้าผากน้องเบาๆ หนุ่มน้อยค่อยๆหลับตาลงเมื่อพี่เลื่อนมาแตะจูบริมฝีปากของตนเอง ชีวาผละออกมามองหน้าน้อง มือใหญ่กุมแก้มนิ่ม นิ้วเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้น้อง น้ำตาที่มันมีสาเหตุมาจากเขา แม้ว่าน้องจะต้องร้องไห้เพราะเขามาเท่าไหร่ แต่น้องก็ยังคงให้โอกาส มันคงไม่ผิดใช่ไหม... หากเขาจะคว้าเอาโอกาสนั้นไว้ และตอบแทนหัวใจของน้องที่มั่นคงต่อเขามาเนิ่นนาน...





+++++++++++++++++





“หมอนั่นไม่มาเหรอ?”

การ์ฟเดินเข้ามาหาอาตี๋น้อยที่เพิ่งมาถึงร้านและกำลังแต่งตัวจะออกไปทำงานด้านนอก ก่อนเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นคู่ปรับอย่างชีวา ปรกติต้องมาปะทะคารมกับเขาแล้วป่านนี้ นี่หายไปเลย ไม่เห็นโผล่มาแต่เช้าแล้ว

“ชีวาเหรอ แฮงค์น่ะ”

อาร์ดิวยิ้มบอกก่อนที่จะหันไปทำอะไรก๊อกแก๊กอยู่หน้าตู้เก็บของ การ์ฟเบ้ปากที่ได้ยินเช่นนั้น เมาค้างอย่างนั้นหรือ เด็กหนุ่มยักไหล่ เมื่อคิดว่าเรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีกันบ้างล่ะน่า

“ดิว”

ปอมปอมโผล่หน้าเข้ามาในห้องแต่งตัวแล้วเอ่ยเรียกพี่ชาย ยิ้มให้พี่การ์ฟที่ยืนอยู่ใกล้กันด้วย

“ว่าไง?”

“พี่มิมิวมา”

หนุ่มน้อยยิ้มบอก อาร์ดิวพยักหน้ารับรู้ ขณะที่คำบอกกล่าวนั้นทำให้การ์ฟชะงักกึก

“เดี๋ยวพี่ออกไป พาพี่มิมิวไปนั่งโต๊ะประจำก่อนนะ” อาร์ดิวเอ่ยบอกกับน้องชายเมื่อเหลือบไปเห็นว่าสีหน้าการ์ฟไม่ค่อยดี

“คร้าบบ เร็วๆน้า~”

“อื้อ”

ปอมปอมตอบรับอย่างร่าเริง วิ่งลั้นลาออกไปหน้าร้านเพื่อพาเพื่อนพี่ชายไปนั่งโต๊ะประจำอย่างที่พี่บอก อาร์ดิวปิดตู้เก็บของเมื่อแต่งตัวเสร็จ จะออกจากห้องไปบ้างแต่การ์ฟก็คว้าจับแขนเรียวไว้

“ฉันอยากรู้…” เด็กหนุ่มเอ่ยนำขึ้นมาสีหน้าไม่มั่นใจ

“อยากรู้?” อาร์ดิวทวนคำงงๆ การ์ฟมองอาตี๋ตรงหน้าแล้วจึงพูดต่อ

“นายยังมองเห็นมันอยู่ไหม?”

“คุณบอกไม่เชื่อ” อาร์ดิวเอ่ยแย้ง เอาคำที่การ์ฟชอบย้ำมาเตือนความจำ

“ฉันอยากจะเชื่อ ช่วย…”

“ไม่”

ยังไม่ทันที่การ์ฟจะเอ่ยจนจบประโยคอาร์ดิวก็บอกปฏิเสธเสียงแข็ง การ์ฟอึ้งไปเมื่อคำร้องขอของเขาได้รับการปฏิเสธตั้งแต่ยังไม่เอ่ยมันออกมา อาร์ดิวปลดมือการ์ฟลงจากแขนของตนเองก่อนบอกช้าๆ

“ผมไม่ใช่หมอดู ไม่ใช่คนที่ล่วงรู้อนาคต เป็นแค่คนธรรมดาที่ไม่ได้อยากรู้เรื่องของคนอื่น ไม่ว่าอะไรจะเกิดต่อจากนี้ไป คุณก็ต้องเผชิญมันด้วยตัวเอง”

บอกเพียงเท่านั้นแล้วอาร์ดิวก็เดินออกไป การ์ฟยืนนิ่ง ถอนใจบางเบาแล้วหัวเราะเยาะตนเองที่ต้องให้อาตี๋น้อยมาสั่งสอน ถอนใจเสียอีกทีก่อนที่จะเดินตามอาตี๋ไป เรื่องของตนเอง ก็ต้องแก้ด้วยตนเองมันถึงจะถูก อย่างนั้นสินะตี๋...







TBC





(คอมเม้นท์นิยายตัวเองนิดนึง บ้าไปแล้ว 555)

กล้าๆหน่อยเด้การ์ฟิว ไอ้แมวอ้วน!55555 // ส่วนอิป๋า เลิกโง่เสียทีนะ อย่าทำน้องร้องไห้อีกละ กอดปอมปอมน้อยลูกแม่ :กอด1:

เรื่องชื่อของการ์ฟใหม่เคยบอกไว้ตั้งแต่ตอนเปิดเรื่องคราวนู้นนนน (ที่ลบไปแล้ว) แต่ไม่ได้บอกซ้ำอีกครั้งทำให้หลายท่านคิดว่าชื่อของการ์ฟมันคือ กราฟ (ที่เป็นเส้นกราฟ) แต่มิใช่เด้อค่า มันมาจากคำว่าการ์ฟิว เจ้าแมวตัวอ้วน~~

ขอบคุณที่ติดตามกันค่ะ ทั้งคอมเม้นท์ทั้งบวก ขอบคุณมากๆ บวกคืนให้ทุกท่านค่ะ :L2:

วันใหม่


ออฟไลน์ PK37

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 207
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +62/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #219 เมื่อ05-02-2013 19:33:15 »

ชอบน้องปอมปอมมาก น่ารักสุดๆ แถมยังมีความคิดเป็นผู้ใหญ่เกินตัว แต่ไม่ค่อยแสดงออก ฮาาาา
ป๋ารู้ตัวสักทีนะว่าตัวเองก็รักน้องปอมปอม ทำให้น้องเสียใจตั้งหลายครั้งดีนะที่น้องไม่เปลี่ยนใจไปซะก่อน
หลังจากนี้ป๋าคงจะได้หึงน้องบ่อยแน่เลย ก็นะคนมันน่ารักมีเสน่ห์อย่างน้องเนี่ย
น้องเขมก็คงไม่ตัดใจง่ายๆ ป๋าจะต้องคอยระวังแน่เลย แต่อย่าไปทำให้น้องงอนเข้าละกัน  :laugh3:
ป๋ากับน้องปอมปอมเคลียร์กันแล้วเรียบร้อย ถึงคิวนายการ์ฟกลับมาทวงตำแหน่งพระเอกแล้วใช่ไหม หลังจากที่กลายเป็นตัวประกอบมาตั้งนาน กร๊ากกกกก
การ์ฟยังต้องเคลียร์กับมิมิวให้เรียบร้อย แล้วหลังจากนั้นจะเป็นอย่างไรก็ไม่รู้

เป็นกำลังใจให้ค่ะ  :pig4:

ปล. ก็ว่าอยู่ว่าทำไมถึงเขียนอย่างนี้ การ์ฟ เพราะมาจากการ์ฟิวนี่เอง หึหึ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
« ตอบ #219 เมื่อ: 05-02-2013 19:33:15 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #220 เมื่อ05-02-2013 19:46:22 »

 :กอด1:

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #221 เมื่อ05-02-2013 19:55:41 »

นึกว่าชีวาจะทำน้องเสียใจอีกรอบ
ดีนะพี่แกรู้ตัวเองซักที

อยากกินไข่พะโล้ โปะ

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #222 เมื่อ05-02-2013 20:02:37 »

ชั้นไม่ไว้ใจแกเลยอีป๋า  ;(
น้องปอมเขาให้โอกาสแล้วอย่าหลุดนะ ถ้าหลุดเมื่อไหร่เจอดีแน่นังป๋า
ส่วนกร์าฟ......สมน้ำหน่า!!!!!!!!

ออฟไลน์ PapermintReal

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 556
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +48/-13
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #223 เมื่อ05-02-2013 20:25:36 »

พี่วา กะ น้องปอม ในที่สุดดดด ก็ได้รักกัน o13
แต่เมื่อไหร่ที่การ์ฟ กะ ดิว จะเจอฉากหวานๆบ้างงง :sad4:

ออฟไลน์ yuyie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2112
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #224 เมื่อ05-02-2013 20:32:26 »

ยังดีนะที่น้องยังให้โอกาสอ่ะ รู้ตัวช้าจริงๆชีวาเอ้ย :เฮ้อ:


ส่วนการ์ฟ รีบเคลียร์กับมิมิวเหอะ

ออฟไลน์ Naenprin

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1172
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +203/-1
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #225 เมื่อ05-02-2013 20:43:00 »

 :oo1:

สุดท้ายชีวาก็รู้ใจตัวเองซะที

แล้วก็อย่าทำให้ปอมปอมเสียใจอีกนะ


ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #226 เมื่อ05-02-2013 20:45:40 »

ชีวา วันนี้นายทำได้ดี แต่ยังไม่หายเคืองนะ

ทำปอมปอมฉันร้องไห้อะ เรายังเคืองนายอยู่

การ์ฟ เคลียร์ตัวเองให้เรียบร้อยอะ ดิวรออยู่ 55555555

ออฟไลน์ nong PeePee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 239
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +45/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #227 เมื่อ05-02-2013 21:02:20 »

 o13 o13
เค้าเป็นแฟนกันแล้วอิอิกว่าจะกล้าน่ะพี่ชีวา  o13

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #228 เมื่อ05-02-2013 21:11:45 »

ดีใจกับน้องปอมน้อยที่ป๋ารู้ใจตัวเองซักที

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #229 เมื่อ05-02-2013 21:59:01 »

ในที่สุดปอมปอมน้อยก็สมหวังซะทีนะ แต่ไม่รู้ว่าจะราบรื่นแค่ไหน กว่าป๋าแกจะเข้าใจตัวเองได้ทำเอาน้องเสียน้ำตาเป็นปี๊บ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
« ตอบ #229 เมื่อ: 05-02-2013 21:59:01 »





ออฟไลน์ Ryoooo

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +288/-2
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #230 เมื่อ06-02-2013 01:53:14 »

เสียีนะป๋า เสียที
ปล่อยน้องร้องไห้ น้องเศร้ามาหลายตอนแหละ
ได้เวลาทำให้น้องหัวเราะยิ้มมีความสุขได้แล้วว
เลิกขี้ขลาดได้แบบนี้ เค้าดีใจด้วย
ต่อไปก็ใช้โอกาสที่ปอมปอมให้พิสูจน์เสียนะ ว่าที่ผ่านมาปิดบังัวใจตัวเองมาแค่ไหน

การ์ฟิววววว รีบไชอบอาร์ดิวน่า เค้ารออยู่

ออฟไลน์ tuek

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +214/-3
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #231 เมื่อ06-02-2013 06:46:28 »

ในที่สุดป๋าก็รู้ใจตัวเองสักที
ปอมปอมจะได้มีความสุขสักที

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #232 เมื่อ06-02-2013 07:28:08 »

ถ้าป๋าทำน้องเสียใจอีก จะเอาน้องไปซ่อน ไม่ให้น้องกับป๋าแล้วแล้ว


เหลือแีค่คู่นี้ซินะ

ออฟไลน์ So_Da_Za

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 370
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +52/-3
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #233 เมื่อ06-02-2013 07:32:29 »

ป๋าไม่โง่แล้ว เย้ๆ
ปอมน้อยเราจะยิ้มได้แล้ว
ที่นี้เหลือแต่รอให้ ตาแมวอ้วนเคลียร์ปัญหาตัวเองซินะ
ให้แมวอ้วนรู้ใจตัวเองบ้างว่าคิดไงกะตี๋น้อย อิอิ

ออฟไลน์ TinyB

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 522
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +104/-0
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #234 เมื่อ06-02-2013 10:00:51 »

ต่อจากนี้ก็จะมีตอนหวานๆของอิป๋ากับปอมปอมน้อยบ้างแล้วอ่ะจิ   :z1:

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #235 เมื่อ06-02-2013 11:25:50 »

ฮื่อ! ขัดใจป๋าจังเลย ทำน้องร้องไห้อีกแล้วนะ :m16:
แต่ครั้งนี้พอจะอภัยให้ได้ เพราะคำว่ารักที่บอกน้องหรอกนะ
ถ้ายังไม่รู้ตัวอีก ตอนหน้าว่าจะยกน้องให้เขมแล้วนะเนี่ย
ส่วนการ์ฟก็ดีขึ้นนะ ทั้งเรื่องงานและของเรื่องอาร์ดิว
แบบว่าคุยกันมากขึ้น แล้วก็ดูจะไม่มีอคติแล้วด้วย
เหลือก็แต่เคลียร์เรื่องความรู้สึกของตัวเองกับมิมิวนั่นแหละ
รีบๆเข้า จะได้เดินหน้ากับอาร์ดิวเสียที :m18:
ขอบคุณวันใหม่มากค่ะ :กอด1:
+1และเป็ดเบาๆจ้า

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #236 เมื่อ06-02-2013 14:30:42 »

ชีวาตอนที่แล้วโดนคนอ่านบ่นเยอะดิ ตอนนี้เลยตัดสินใจได้แระว่าจะเอาไง :laugh:
ก็ดีใจกะปอมๆด้วย กว่าอิป๋าจะบอกรักก็เศร้าไปหลายรอบ หวังว่าหลังจากนี้คงมีความสุขนะ :กอด1:
บวกๆ^^

ออฟไลน์ nongrak

  • ยังไงก็รักคาเมะจังที่สุด
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4168
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +912/-14
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #237 เมื่อ06-02-2013 15:31:23 »

หวังว่าป๋าชีวาคงไม่ทำให้น้องปอมร้องไห้อีกนะ

nemesis

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #238 เมื่อ06-02-2013 15:41:11 »

ชีวาแน่ในแล้วนะถึงพูดอะ

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
Re: ☆Magica Café☆ magic ☆9☆ {05_02_2556} อัพแล้วค่ะ
«ตอบ #239 เมื่อ06-02-2013 21:10:47 »

ให้แน่ใจนะป๋า  อย่ามาโลเล หรือจับปลาสองมืออีกก็แล้วกัน
ถ้าทำน้องเสียใขอีก  แกโดนเชือดแน่ป๋า  o18

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด