☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ☆☆Magica Café☆☆ ตอนพิเศ๊ษ พิเศษ มาอ่านกันเต๊อะ (30/08/2556)  (อ่าน 125395 ครั้ง)

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้




1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ  เผ่าพันธุ์  ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ  ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0








 



Q : คุณเชื่อเรื่องโชคชะตาฟ้าลิขิตไหม?



อาร์ดิว : เชื่อครับ เพราะโชคชะตานำพาให้เรามาพบกัน *ยิ้ม*

การ์ฟ : ............

อาร์ดิว : (‘ ’)???

ชีวา : ไม่อ่ะ เพราะผมชอบลิขิตชีวิตตัวเองมากกว่านะ *หัวเราะ*



Q : ปอมปอมล่ะ?



ปอมปอม : หือ? ปอมไม่ว่าง อย่าเพิ่งถามครับ *ก้มหน้าก้มตาเขียนอะไรไม่รู้ยุกๆยิกๆ*

ชีวา : เขียนไรอ่ะ? *ยื่นหน้าเข้ามาดู*

ปอมปอม : หวา~ ป๋าห้ามดู!! *รีบดึงกระดาษไปซ่อนข้างหลัง*

ชีวา : =___=

ปอมปอม : อยากรู้ไปอ่านในเรื่องเอานะป๋า *หัวเราะคิกคัก*


:D                          :D                                      :D                                      :D



Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 30-08-2013 01:48:55 โดย wanmai »

ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
มารอปอมน้อย

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
รอค่ะ

ออฟไลน์ FFS_Yaoi

  • นู๋ยังว่างมาจีบนู๋บ้างก็ได้
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 468
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
รอติดตามอยู่ค่ะ
 :mc4: :mc4:

Narcissus

  • บุคคลทั่วไป
โอ้ เรื่องนี้กลับมาแล้ว~!!  :mc4:

นึกว่าจะรีไรท์นานกว่านี้ซะอีกค่ะ รู้สึกยินดีที่จะได้อ่านอีกครั้ง  :mc3:

ยินดีต้อนรับการกลับมาค่า~  :pig2:

เป็นกำลังใจให้นะคะ  :L2: :กอด1:

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #5 เมื่อ01-12-2012 06:34:41 »

MAGICA CAFÉ



START!!!





Magica Café


ช่วงเวลาเช้าตรู่ของวันหยุด ณ ร้านMagica Café ร้านที่ให้บริการด้านอาหารและเครื่องดื่ม ขึ้นชื่อด้านรสชาติและบรรยากาศ
ของร้านที่น่านั่ง ตัวร้านถูกตกแต่งให้ดูคล้ายบ้านที่สร้างด้วยอิฐสี สับหว่างให้เกิดความสวยงามคล้ายบ้านขนมหวานในเทพ
นิยาย ไม้ดอกทั้งแบบพุ่มและแบบห้อยระย้าถูกปลูกไว้รายรอบร้าน ดูลงตัวพอดิบพอดี

ตกแต่งภายในสไตล์แอนทีค โทนสีดูอบอุ่นไม่ทึมเทามากไป มีนาฬิกาโบราณเรือนใหญ่แขวนไว้ที่ผนังด้านข้างเคาน์เตอร์
นั่นยิ่งส่งให้ร้านนี้ดูมีมนต์ขลังมากขึ้นไปอีก กระจกใสถูกบุรอบตัวร้านให้แสงธรรมชาติส่องเข้าไปภายในได้ และให้สามารถ
มองเห็นธรรมชาติภายนอกร้านเป็นอาหารตาอีกด้วย


บนถนนเส้นเล็กที่ทอดยาวมายังร้านMagica Café หนุ่มน้อยวัยมัธยมตัวผอมบางคนหนึ่งกำลังวิ่งตรงมาที่ร้าน สีหน้าของเขาดู
เบิกบาน ช่างเหมาะกับเช้าที่แสนสดใสยามนี้เสียจริง ผมที่ตัดซอยเข้าทรงตามสมัยนิยมปลิวกระดกตามแรงเคลื่อนไหวจากการ
วิ่งลั้นลาของเจ้าตัว คนสนิทมักเรียกมันว่าทรงหัวเห็ด แต่เจ้าตัวกลับค้านหัวชนฝาว่ามันไม่ใช่เห็ด หนุ่มน้อยเปิดประตูเข้ามาใน
ร้าน พนักงานของร้านที่กำลังทำความสะอาดและจัดโต๊ะกันอย่างขะมักเขม้นต่างหันมามอง

“อรุณสวัสดิ์ครับพี่ ๆ~”

น้ำเสียงสดใสเอ่ยทักทายพนักงานในร้าน รอยยิ้มกว้างขวางจริงใจส่งให้ทุกคนโดยทั่วถึงกัน ดวงตาเรียวรีภายใต้กรอบแว่นแฟชั่น
อันโตหยิบหยีเมื่อเจ้าตัวยิ้มกว้างเสียขนาดนั้น

“อรุณสวัสดิ์ครับปอมปอม”

เหล่าพนักงานรุ่นพี่ในร้านเอ่ยทักทายหนุ่มน้อยตาหยี ปอมปอม ปริญญ์ ลูกชายเจ้าของร้านMagica Café แห่งนี้ เด็กผู้ชายตัว
ผอมบาง ผิวขาว หน้าตาดูจิ้มลิ้มเหมาะกับตัว จุดเด่นของเขาคงอยู่ที่ความร่าเริงสดใส ซึ่งส่งให้คนรอบกายต่างรักและเอ็นดู

ปอมปอมมีพี่ชายอีกคนคืออาร์ดิว ปราณรวี เด็กหนุ่มหน้าตี๋ ผู้มีวาจาสุภาพอยู่เสมอ ไม่เคยโหวกเหวกโวยวายเหมือนน้องชาย
อย่างปอมปอมเลยสักนิด ปอมปอมเคยพูดถึงพี่ชายคนนี้ว่าอีกไม่นานอาร์ดิวอาจจะอยากละทางโลกไปบวชเป็นพระก็เป็นได้
เลยโดนคนเป็นพี่สวนมาว่าพูดจาดี คิดดี ทำดี ถึงไม่เป็นพระก็ทำได้เหมือนกัน มันอยู่ที่ใจต่างหาก

หนุ่มน้อยส่งยิ้มให้พี่ๆพนักงานก่อนเดินเข้าไปด้านหลังร้านที่เป็นห้องสำหรับเปลี่ยนชุด วันหยุดอยู่ว่างๆเขาก็อยากมาทำงานที่
ร้านบ้าง สนุกดีออก คุณแม่กับคุณพ่อที่รักของเขาพากันไปท่องโลกกว้าง ปล่อยสองพี่น้องกับร้านอาหารเอาไว้ ให้ทั้งคู่เป็นคน
ดูแลกันเอง แต่ก็ยังดีหน่อยที่มีคุณน้าจันทรา น้องสาวของคุณแม่มาคอยช่วยดูให้อีกทาง ไม่อย่างนั้นคงมีหัวหมุนกันบ้างล่ะ

ปอมปอมเดินเข้ามาถึงหน้าห้องเปลี่ยนชุดสำหรับพนักงาน ก่อนที่หนุ่มน้อยร่าเริงจะได้ก้าวเข้าไป เสียงแปลกๆก็ดังลอดออกมา
ทำให้ขาเรียวเล็กนั้นหยุดชะงัก เมื่อลองเงี่ยหูฟังดีๆก็พอจะรู้ว่ามันคือเสียงอะไร อารมณ์ดีๆที่มีอยู่ปลิวหาย เท้าขวาถูกยกขึ้นถีบ
ประตูเปิดโครม ขอโทษนะครับที่ดูไร้มารยาท แต่มันเกินจะทนไหวจริงๆ

คนที่อยู่ในห้องหันมามอง เป็นชายหนุ่มกับหญิงสาวที่ท่าทางจะขาดความอบอุ่น เพราะช่างแนบชิดสนิทแน่นกันเหลือเกิน
ฝ่ายหญิงท่าทางตกใจที่เห็นลูกชายเจ้าของร้านโผล่มาเช่นนี้ เธอรีบผละห่างพนักงานของร้านเมจิคกะที่แนบชิดเธออยู่ก่อน
เลี่ยงออกไปอย่างเร็วไว ปอมปอมเพียงเหลียวมองตามแล้วหันกลับมาหาชายหนุ่มที่เหลืออยู่ในห้องนี้ ท่าทางของนายคนนั้น
ก็กระไรเลย ดูไม่สะทกสะท้านสักนิด ยังมีหน้ามายิ้มเหยียดใส่เขาอีก มันน่านัก!

หนุ่มน้อยมองอีกฝ่ายด้วยความขวางขุ่น ก่อนก้าวไปที่ล็อคเกอร์เก็บของของตนเอง เอาข้าวของในนั้นออกมาเพื่อที่จะแต่งตัวให้
เรียบร้อยแล้วออกไปช่วยพี่ๆเขาหน้าร้าน ดูเอาเถอะ ขนาดเขาเป็นลูกเจ้าของร้านยังมีความกระตือรือร้นอยากจะทำงานมากกว่า
พนักงานกินเงินเดือนอย่างนายคนนี้อีก ยิ่งคิดปอมปอมยิ่งขุ่นมัว บรรยากาศแสนสดใสในยามเช้าของเขาหายไปเพราะเรื่องบ้าๆ
นี่หมดแล้ว

พนักงานหนุ่มที่ทำเรื่องบัดสีเมื่อครู่เดินเข้ามาใกล้ปอมปอม สายตาที่ใช้มองหนุ่มน้อยดูน่าเกลียดเหลือทน มือเอื้อมไปจะจับก้น
คนตัวบาง ปอมปอมหันกลับมาตวัดตามอง ผู้ชายคนนั้นเพียงชะงักมือ ก่อนจะยกยิ้มมุมปากแล้วเท้าแขนกับตู้ล็อคเกอร์กั้นตัว
ปอมปอมเอาไว้

“ท่าทางซ่าส์นะเราน่ะ” นายคนนั้นพูด หน้าตาไม่ดีแล้วรอยยิ้มยังดูน่าเกลียดอีก

“อยากมากก็ไปทำที่อื่น ที่นี่ไม่ใช่โรงแรมม่านรูด!”

ปอมปอมว่าใส่หน้า ทั้งที่ดูไปแล้วอีกฝ่ายน่าจะอายุเยอะกว่าปอมปอมหลายปี แต่อายุเยอะกว่าแล้วไง ทำตัวไม่น่าเคารพ

“สนใจไปด้วยกันไหมล่ะคุณหนู?”

ปอมปอมฉุนกึกกับคำถามเชิงดูถูกนั่น ก่อนที่หนุ่มน้อยจะโต้กลับ

“เก็บเอาไว้ถามลูกพี่เถอะคำถามนี้น่ะ”

“ปากดี อยากจะรู้จริงๆว่าเวลาครางจะเสียงดีเหมือนเวลาด่าไหม”

พนักงานหนุ่มเค้นเสียงลอดไรฟัน ก่อนจับแขนเรียวเล็กของปอมปอมแล้วกระตุกดึงไปยังห้องน้ำที่อยู่ด้านใน ถัดจากห้องเปลี่ยน
เสื้อผ้าไปเล็กน้อย ปอมปอมหน้าตาตื่นตกใจกับสถานการณ์ เมื่อพนักงานคนดังกล่าวเข้าโรมรันจะหักหาญน้ำใจ หนุ่มน้อยดิ้นรน
พร้อมร้องตะโกนให้ใครอีกคนมาช่วย

“ป๋า!! ช่วยปอมด้วย!!!!”

สิ้นเสียงร้องของปอมปอมน้อย มือปริศนาของใครคนหนึ่งก็ลอยวืดมาคว้าคอของพนักงานหนุ่มคนดังกล่าวก่อนกระชากกลับ
เมื่อฝ่ายนั้นหันมาเจ้าของมือก็ชกไปเสียเต็มหมัด

“โอ๊ย!! ไอ้ชีวา!”

พนักงานใจทรามร้องเสียงหลงเมื่อเจอหมัดพิฆาตจากเด็กหนุ่มตัวโต ชีวา หรือ ป๋า ของปอมปอม เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาเฉี่ยวคมดู
ดุจนคนถูกมองต้องสะดุ้ง ปอมปอมรีบหลบไปอยู่ด้านหลังของชีวา เด็กหนุ่มเหลียวมามองน้องก่อนหันกลับมาหานายพนักงาน
ชีกอ

“รังแกเด็ก น่าภูมิใจมากสินะ”

ชีวาจ้องเขม็ง ท่าทางเอาจริงของเด็กหนุ่มทำให้นายชีกอไม่กล้าวัดด้วย ยิ่งชีวาชอบชกมวยเป็นชีวิตจิตใจยิ่งไม่ควรเอาชีวิตมา
เสี่ยง นายชีกอมองปอมปอมที่หลบหลังชีวาอยู่ ก่อนจะฟึดฟัดออกจากห้องไป ชีวาถอนหายใจเฮือกกับความวุ่นวายที่เกิด หัน
มาหาคนด้านหลังแล้วจึงเอ่ยถาม

“เป็นไงน่ะเรา?”

“ป๋า~~”

ปอมปอมโผเข้ากอดคนเป็นพี่แน่น ชีวาชะงักไปเล็กน้อยก่อนกอดคนตัวบางตอบ ลูบไหล่ลูบหลังปลอบใจเด็กเสียขวัญ

“มันจับไอ้นั่นปอมด้วยอ่ะ ฮึ่ก!” หนุ่มน้อยฟ้องพี่พร้อมเสียงสะอื้น

“แค่จับ มันไม่ได้เอาไปสักหน่อย อย่าร้องไห้เลยน่า”

ชีวาพยายามปลอบ แต่ฟังดูแล้วมันไม่เหมือนการปลอบเท่าไหร่เลย หนุ่มน้อยในอ้อมกอดเลยเงยหน้าขึ้นมาต่อว่า

“ป๋าอ่ะ มันจับปอมน้อยนะ จะให้ปอมหัวเราะหรือไง!”

“เอ้า ปลอบอยู่นะเนี่ย ไหงมาโกรธกันวะ?”

ป๋าชีวาถึงกับเอ๋อ เขาอุตส่าห์ปลอบนะ ทำไมเขาถึงถูกงอนเล่า ดู มาทำหน้างอใส่อีก เด็กอะไร

“มีอะไรกันปอมปอม เสียงดังเชียว”

อาร์ดิว พี่ชายของปอมปอมน้อยโผล่เข้ามาเมื่อได้ยินเสียงเอะอะ สวนกับพนักงานเจ้าปัญหาไปโดยที่ไม่รู้ว่ามีอะไรเกิดขึ้น ปอม
ปอมปาดน้ำตาก่อนย่นจมูกใส่ชีวา หนุ่มน้อยเดินไปคล้องแขนพี่ชายอย่างอาร์ดิวแล้วพากันออกไปจากห้องเปลี่ยนชุด บอกกับ
พี่ชายว่าเดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง ให้พี่ชายอย่างอาร์ดิวช่วยตนเองด้วย

ชีวามองตามสองพี่น้องที่คล้องแขนกันออกไปแล้วเกาหัว เอาใจไม่ถูกแล้วนะนี่ คบเด็กสร้างบ้านรึเปล่าฟะ?

แอบบ่นในใจแล้วชีวาก็เดินตามสองพี่น้องออกไปบ้าง เมื่อออกมาด้านนอก นายพนักงานชีกอนั่นก็กำลังทำงานอยู่ ชีวาปรายตา
มองอีกฝ่ายที่ไม่มีท่าทีสะท้านสะทกแม้แต่น้อย คนแบบนี้ถ้าไม่เจอของจริงคงไม่รู้สึก

เด็กหนุ่มตาคมเดินเข้าไปหาปอมปอมกับอาร์ดิวที่ประจำการอยู่หลังเคาน์เตอร์ ปอมปอมหน้างอ มองนายพนักงานชีกอด้วย
ความเคืองขุ่น ชีวาโยกศีรษะน้อง ทำให้คนหน้างอเลิกให้ความสนใจนายพนักงานนั่น เมื่อเริ่มเปิดร้านและมีลูกค้าเข้ามา
พนักงานทุกคนก็ทำหน้าที่ของตนเองไม่ให้ขาดตกบกพร่อง

ร้านMagica Café แห่งนี้ ถ้ามองเพียงผิวเผินก็คงไม่ต่างจากร้านอาหารธรรมดาร้านหนึ่ง แต่ลึกลงไปกว่านั้นร้านแห่งนี้ไม่เพียง
แต่มีชื่อเป็นร้านแห่งเวทมนตร์เท่านั้น แต่ในความเป็นจริงแล้วก็มีเวทมนตร์บางอย่างซ่อนอยู่ตามชื่อร้านอีกด้วย และคนที่จะร่าย
เวทย์ เสกมนตราคนนั้นก็คือ ...


อาร์ดิว ปราณรวี



เขามีความลับบางอย่างที่บอกใครไม่ได้... เขาเป็นพ่อมด ...


.

.

เชื่อจริงๆน่ะหรือ? เขาไม่ใช่พ่อมดหรอก เพียงแต่เขาสามารถมองเห็นในสิ่งที่คนธรรมดาไม่สามารถมองเห็น ไม่ใช่ผี ไม่ใช่
วิญญาณ แต่เขามีญาณวิเศษ นิมิตเห็นบางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับใครก็ตามที่เขาได้สัมผัสกาย มันคือความประหลาดที่เขาไม่
ได้อยากมี แต่เมื่อเขามีมันติดตัวอยู่แบบนี้ คุณแม่ของเขาจึงสอนให้รู้จักควบคุมมัน และใช้มันให้เกิดประโยชน์ เพื่อลบล้าง
ความคิดที่ว่าเขาเป็นตัวประหลาดให้หมดไป

แต่พอนานวันเข้ากลับมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเขา เหมือนมีพลังงานหรือไฟฟ้าสถิตไม่ทราบได้ ทำให้บางครั้งเขาก็ทำในสิ่งที่คน
ธรรมดาทำไม่ได้



... หรือแท้ที่จริงแล้วเขาจะเป็นพ่อมดจริงๆกันนะ ? …



ปอมปอม น้องชายที่น่ารัก และ ชีวา เพื่อนสนิทในวัยเด็กของเขา ทั้งสองคนรู้เรื่องนี้ ไม่มีใครรังเกียจ แต่ต่างก็คอยประคับ
ประคองจิตใจที่เปราะบางของเขาเอาไว้เสมอ



กรุ๊ง~ กริ๊ง~~



“ยินดีต้อนรับครับ~”

เสียงกระดิ่งหน้าร้านMagica Café ดังขึ้น ทำให้พนักงานในร้านหันไปเอ่ยคำต้อนรับโดยทั่วกัน เด็กหนุ่มตัวสูง หน้าตาจัดว่าดี
ผนวกกับท่าทางดูไว้ตัวนั่นส่งให้เขายิ่งดูเด่นมากขึ้น ร่างสูงเดินเข้ามาในร้าน อาร์ดิวที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์เมื่อเห็นว่าผู้ที่ก้าว
เข้ามาคือใครก็ชะงักไป มีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวเขา เหมือนถูกช๊อตเล็กๆ อะไรกันนะ?

เด็กหนุ่มตัวสูงก้าวเข้ามาที่หน้าเคาน์เตอร์ ชีวาที่กำลังทำหน้าที่เสิร์ฟอาหารอยู่เหลือบมามองอย่างไม่ไว้ใจ ขณะที่ปอมปอมโผล่
ขึ้นมายืนข้างอาร์ดิว หนุ่มน้อยเปิดยิ้มตาหยีให้คนที่ตนเองคิดว่าเป็นลูกค้า ผู้ที่ก้าวเข้ามาหยุดหน้าเคาน์เตอร์มองอาร์ดิวกับเด็ก
น้อยที่ไหนไม่รู้ที่ยิ้มแป้นแล้นให้เขาแล้วจึงเอ่ยถาม

“นายใช่ไหม อาร์ดิว?”

“พี่อาร์ดิว~”

ก่อนที่อาร์ดิวจะได้เอ่ยตอบ เสียงของใครอีกคนก็เอ่ยเรียกเขาแทรกขึ้นมา เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักคนหนึ่งเอี้ยวตัวโผล่หน้ามา
จากด้านหลังของคนที่เอ่ยถามเขา อาร์ดิวยิ้มก่อนเอ่ยทักทายเด็กหญิงกลับไป

“สวัสดีครับ น้องเอิง”

“ดีค่า~”

เด็กหญิงเปิดยิ้มน่ารักแล้วตอบกลับมาเสียงทะเล้น คนที่ยืนอยู่ด้านหน้าเธอจึงปรายตามามองที่อาร์ดิว

“งั้นก็คงเป็นนายสินะที่ใครต่อใครบอกว่ามีญาณวิเศษ เห็นอนาคตได้น่ะ?”

“พี่การ์ฟ” น้องเอิงตีแขนพี่ชายที่พูดแบบนั้นกับพี่อาร์ดิวของเธอ ก่อนหันมาบอกกล่าวกับพี่อาร์ดิว

“พี่ชายเอิงเองค่ะ พี่เขาไม่เชื่อว่าพี่อาร์ดิวมองเห็นจริง เลยจะมาจับผิด โอ๊ย!!”

การ์ฟดีดเหม่งเด็กช่างจ้อ แทนที่จะเข้าข้างพี่ชายตัวเองนะเด็กคนนี้ น้องเอิงบุ้ยปากใส่พี่ชายก่อนลูบหน้าผากที่ถูกพี่ชายดีดป้อยๆ
เจ็บอ่ะ

“แล้วมันใช่ไหมล่ะ?” การ์ฟหันมาถามอาร์ดิวที่ยืนมองเขาและน้องสาวเงียบๆ

“เปล่าสักหน่อย”

“อะไรนะ?”

“ไม่ได้เห็นอนาคต แต่เขาเรียกว่านิมิตต่างหาก” อาร์ดิวว่าหน้าตาเฉย ก็เขาตอบตามความจริง

“แล้วมันต่างกันตรงไหนตี๋?”

การ์ฟกอดอกลอยหน้าถาม อาร์ดิวนึกฉุนกับคำเรียกขานของฝ่ายนั้น เรียกเขาว่าตี๋อย่างนั้นหรือ เพิ่งพบกันเองนะ มาตั้งฉายา
อะไรให้เขาแล้วนี่

“ก็มันเป็นแค่การเห็นในสิ่งที่อาจจะเกิดขึ้นในเวลาอันใกล้นี้ แล้วผมก็แค่เตือนให้ระวังตัวเท่านั้นเอง” อาร์ดิวอธิบาย

“หลอกลวง”

“ว่าไงนะ?”

“นายมันพวกหลอกลวง หาเงินด้วยวิธีง่ายๆแบบนี้น่ะเหรอ?”

คำถามของการ์ฟทำให้อาร์ดิวเม้มปาก ชีวาที่มองอยู่เงียบๆก็ชักเริ่มจะเขม่นหนุ่มการ์ฟหน้าหล่อแต่นิสัยเสียนี่เสียแล้ว เป็นใครมา
จากไหนถึงได้มาพูดจาทำร้ายจิตใจอาร์ดิวแบบนี้ เพื่อนเขายิ่งเป็นคนคิดมากอยู่

“ผมไม่เคยรับเงินจากใครในทุกกรณีที่เขามาขอความช่วยเหลือ” อาร์ดิวบอกเสียงเรียบ ชักจะโกรธนายคนนี้แล้วเหมือนกัน มี
ปัญหาอะไรกับเขานักหนา

“แล้วทำทำไม ถ้าไม่อยากได้เงิน?”

การ์ฟยังจี้ไม่เลิก น้องเอิงมองพี่ชายสลับกับพี่อาร์ดิวของเธอไปมา ก่อนจะสะดุ้งเมื่อพี่ชีวาเดินมาหยุดอยู่ข้างหลัง

“ก็ผมแค่เห็นแล้วอยากจะช่วยเขาเท่านั้น”

“นายเห็นจริงๆน่ะ ไหนลองดูให้ฉันหน่อยสิว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับฉันบ้าง?” การ์ฟหรี่ตา ยิ้มร้าย

“ไม่เอา อย่านะ... !!”

เอ่ยจบการ์ฟก็จับแขนอาร์ดิวแล้วดึงรั้งออกมาด้านหน้า ก่อนจะจับมือเรียวนั้นกระชับแน่น อาร์ดิวจะยื้อไว้แต่ไม่ทัน ภาพ
เหตุการณ์ต่างๆเกี่ยวกับการ์ฟผ่านวูบมาให้ได้เห็น มันมากมายจนอาร์ดิวหัวหมุน ทั้งที่จริงๆแล้วเขาควรเห็นมันเพียงแว้บ
เดียว เห็นเพียงบางสถานการณ์ แต่หนนี้ทำไมมันมากมายเช่นนี้ไม่รู้ และที่น่าแปลกใจกว่านั้น ในทุกๆเหตุการณ์มีตัวเขา
รวมอยู่ในนั้นด้วย

“ว่าไง เห็นอะไรบ้างล่ะ?”

การ์ฟเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไป อาร์ดิวกะพริบตาปริบๆ ยังมึนกับสิ่งที่ผ่านวูบวาบเข้ามาในหัว สลัดความคิดหลายหลากที่
เกิดขึ้นไม่ตั้งตัว ก่อนจะมองหน้าการ์ฟที่เลิกคิ้วท้าทายตนเองแล้วจึงว่า

“เห็นว่าคุณเดินออกจากร้านไปแล้วกระถางต้นไม้จะหล่นใส่หัวคุณ”

“แช่งฉันเหรอ?” การ์ฟเอ่ยถามทำนองหาเรื่อง

“ลองดูไหมล่ะ?”

อาร์ดิวท้าทายกลับ ขณะที่การ์ฟพยักหน้าเนิบนาบ กล้าท้า เขาก็กล้าลอง เด็กหนุ่มหมุนตัวก้าวออกไปจากร้าน น้องเอิงมอง
พี่ชายที่เดินออกไปตาโต จะเอ่ยห้ามแต่พี่ชายก็ไม่หยุดฟัง ปอมปอมน้อยเท้าคางมองคนที่มาท้าทายพี่ชายตนเองยิ้มๆ เดี๋ยว
จะรู้สึก หึ!

เพียงแค่การ์ฟก้าวพ้นประตูร้านเท่านั้น กระถางต้นไม้จากชั้นบนก็หล่นโครมลงมา เด็กหนุ่มกระโดดหลบก่อนจะมองเข้ามา
ในร้าน ท่าทางอึ้งกิมกี่ คราวนี้ถึงทีอาร์ดิวกอดอกยิ้มเยาะเย้ยอีกฝ่ายบ้าง การ์ฟเดินดุ่มกลับเข้ามาในร้าน โดยที่ไม่สังเกตเลย
ว่าเสียงกระถางต้นไม้แตกโครมครามขนาดนั้น แต่ลูกค้าที่มาทานอาหารที่ร้านนี้กลับไม่มีใครแตกตื่นหรือสนใจสักนิด เพราะ
มัวแต่โมโหคนที่ยืนยิ้มเยาะตนเองอยู่ทำให้เขาลืมสังเกตจุดนั้นไป

“นายแกล้งฉัน” การ์ฟเดินมาหยุดที่หน้าเคาน์เตอร์ ท่าทางโมโหโทโส

“ผมจะแกล้งคุณได้ยังไงในเมื่อผมอยู่ในร้าน ไม่ได้แยกร่างได้นะ”

อาร์ดิวว่า น้องเอิงพยักหน้าหงึกหงักเป็นพยานยืนยันด้วยอีกคน การ์ฟมองน้องดุๆ แต่น้องเอิงก็ไม่ได้กลัวสักนิด

“เรื่องแบบนี้พี่จะไม่เชื่อก็ได้ มันเป็นความเชื่อส่วนบุคคล พี่ไม่เคยได้ยินเหรอครับ?”

ปอมปอมลอยหน้าเข้ามาแทรก ก่อนส่งยิ้มหวานให้พี่ชายหน้าหล่อ แต่ตอนนี้หน้าตาบึ้งตึงดูไม่ได้เอาเสียเลย เฮ้อ~

สายตาทุกคู่มองมาที่การ์ฟ เด็กหนุ่มยืดอกขึ้นเล็กน้อย พยายามปรับสีหน้าของตนเองให้ดีขึ้น เมื่อสายตาแต่ละคู่ที่มองมาเหมือน
เขาทำอะไรผิดร้ายแรงอย่างนั้น เขาแค่ไม่เชื่อ เขาผิดตรงไหนกัน?

“ถ้าจะมาเพื่อหาเรื่องกันฉันว่านายกลับไปดีกว่านะ แต่ถ้าจะมาในฐานะลูกค้าก็เชิญที่โต๊ะแล้วสั่งอาหารซะ”

ชีวาก้าวเข้ามาร่วมวงเมื่อทนไม่ไหว เด็กหนุ่มจ้องการ์ฟเขม็ง การ์ฟเพียงมองด้วยหางตา ท่าทางหยิ่งยโสนั่นทำเอาชีวาปรี๊ดแตก
อยากจะต่อยหน้าเชิดๆของมันจริงๆพับผ่า!!

การ์ฟเบนสายตามามองอาร์ดิว ก่อนหมุนตัวกลับแล้วเดินออกจากร้าน น้องเอิงรีบร้องเรียกพี่ชายหน้าตาตื่นเมื่อถูกทิ้ง

“พี่การ์ฟ รอเอิงด้วยสิ~ ...พี่อาร์ดิวคะ อย่าใส่ใจเลยนะ พอดีว่าพี่ชายเอิงเขาแอนตี้เรื่องพวกนี้น่ะค่ะ เพราะว่า...”

“เอิง!”

“อุ้ย!”

ยังไม่ทันที่น้องเอิงจะได้อธิบายอะไรพี่ชายก็ส่งเสียงเรียกมาเสียห้วนดุ น้องเอิงสะดุ้งเล็กน้อยก่อนยิ้มแหยให้อาร์ดิว

“เอ่อ... เอิงไปดีกว่าค่ะ แหะๆ” เอ่ยลาพี่ๆในร้านแล้วสาวน้อยก็รีบตามพี่ชายออกไป

เมื่อสถานการณ์กลับเข้าสู่สภาวะปรกติชีวาก็ถอนใจเฮือกก่อนแยกไปทำงานของตนเองต่อ ขณะที่ปอมปอมก็กลับไปนั่งประจำ
ที่เครื่องคิดเงิน พนักงานคนหนึ่งนำรายการอาหารมาให้อาร์ดิว เด็กหนุ่มรับมาแต่ยังไม่ได้เดินไปให้คนในครัวทันที ยังคงมอง
ตามหลังการ์ฟไปด้วยสีหน้าไม่สบายใจ เมื่อสิ่งที่ตนเองเห็นนั้นมันมีสิทธิ์เกิดขึ้นได้เสมอ เขาจะต้องพัวพันกับนายการ์ฟนี่จริง
หรือ?

อาร์ดิวพยายามปลอบใจตนเองว่ามันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญที่ได้มาเจอกันเช่นนี้ ในเมื่อฝ่ายนั้นไม่ได้ชอบตนเองเลย ต่อไปก็คงไม่
มีโอกาสได้เจอกันแล้ว แต่ที่อาร์ดิวไม่รู้คือ... นี่เป็นเพียงการเจอกันครั้งแรกที่ Magica Café ร้านแห่งเวทมนตร์ ร้านนี้เท่านั้น





++++++++++++++





การ์ฟกลับมาที่บ้านด้วยความหัวเสีย เจอเทสต์ น้าชายของตนเองกำลังจะออกไปข้างนอกพอดี การ์ฟยิ่งไม่สบอารมณ์เมื่อคน
เป็นน้าเอ่ยทัก

“ไปไหนมาล่ะ?”

เด็กหนุ่มมองน้าชายตาขวาง เทสต์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนยิ้มมุมปากท่าทางยียวน

“โอ้ อย่าบอกนะว่าไปเจอเด็กคนนั้นมา แหมๆๆ ไหนว่าไม่สนใจไง?”

“ก็ไม่ได้สนใจ” การ์ฟตอบกลับเสียงห้วน เขาไม่สบอารมณ์กับอะไรหรือใครทั้งนั้นล่ะเวลานี้ โดยเฉพาะน้าชายของเขาคนนี้

“แล้วไปทำไมไม่ทราบ?”

เทสต์ยังถามต่อ แต่หลานชายไม่ยอมตอบ เดินหนีขึ้นบ้านไปเฉย เทสต์มองตามแล้วหัวเราะในลำคอ เขากับหลานอายุไม่ได้ห่าง
กันมากมายนัก ทำให้ดูเหมือนพี่น้องมากกว่าน้าหลานเสียอีก มีเรื่องบางอย่างทำให้การ์ฟไม่ค่อยจะชอบใจในตัวเขานัก น้องเอิง
วิ่งหน้าเริ่ดเข้ามาในบ้าน เทสต์หันมาหาหลานคนเล็กแล้วกางแขนออกรับตัวบางๆนั้นไว้

“เอ้าๆ ช้าๆลูก เดี๋ยวหกล้มหกลุกไป”

“น้าเทสโต้เจอพี่การ์ฟไหมคะเมื่อกี้?” น้องเอิงเอ่ยถามน้าชายปนหอบ เธอชอบเรียกน้าว่าเทสโต้ตามใครบางคนที่ตั้งชื่อใหม่
ให้น้าของเธอ

“เจอค่ะ” เทสต์ยิ้มบอก น้องเอิงท่าจะเหนื่อยนะ วิ่งตามพี่ชายอย่างการ์ฟน่ะ

“ว่าแต่เราสองคนไปไหนมาล่ะ?”

“ไปร้านเมจิคกะมาค่ะ แต่พี่การ์ฟอารมณ์ไม่ดี เกือบมีเรื่องกับพี่ชีวาแล้วอ่ะ”

คนเป็นน้าเลิกคิ้วสูงเมื่อได้ยินชื่อร้าน อดไม่ได้ที่จะหัวเราะในลำคออีกครั้ง การ์ฟกำลังหนีอะไรบางอย่าง แต่กลับเดินเข้าไปหา
มันโดยไม่รู้ตัว หรือที่จริงแล้วจะรู้แต่อยากท้าทายกันแน่



แต่จะอะไรก็ช่าง กงล้อแห่งโชคชะตาของการ์ฟกำลังหมุน หมุนไปพร้อมๆกับใครบางคนในร้านแห่งเวทมนตร์แห่งนั้น...









TBC






กลับมาอีกครั้ง ปอมปอมรีเทิร์น :D

ยินดีต้อนรับทุกท่านนะคะ เราจะไม่ทิ้งกันไปไหนแล้วน้า :กอด1:

อาจจะยังมีส่วนที่ผิดพลาดไปบ้าง แนะนำ ติ ชม กันได้เช่นเคยค่ะ

วันใหม่ :L2:



ปล. ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามารอ เดี๋ยวมาจิ้มบวกให้คืนนี้ค่ะ


ออฟไลน์ MooJi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 190
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-0
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #6 เมื่อ01-12-2012 07:21:47 »

ยินดีต้อนรับการกลับมาของกะปอมกับอาร์ดิว
เย๊ๆๆๆๆๆ
ในที่สุดก็กลับมาให้ยลโฉมกันแล้ว
คิดถึงกะปอมมมมมมมม
คิดถึงอาร์ดิวววว
^^
ปล.น้าเทสต์หรือเทสโต้เนี้ยมาใหม่รึเปล่าน๊าไม่คุ้นหรือเราอ่านข้ามเองในอันเดิม
     ไม่เป็นไร  ช่างเถอะ  แต่แลดูแล้วน้าเทสต์คนนี้ต้องรู้อะไรๆที่ไม่ธรรมดาแน่ๆเกี่ยวกับการ์ฟกับอาร์ดิว
     แล้วที่สำคัญที่สุด น้าต้องมีคู่ชิมิ(ฮฺฮฺ มีรึเปล่าไม่รู้เข้าข้างตัวเองไว้ก่อนว่ามี เอิ๊กๆ)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-12-2012 07:36:17 โดย MooJi »

ออฟไลน์ KhunToOk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 304
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +42/-4
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #7 เมื่อ01-12-2012 08:17:35 »

 มาแล้วๆ  ดีใจจัง  นึกว่าต้องรอนานกว่านี้อ่ะ  อิอิ   :mc4:


ชอบเรื่องแนวนี้จ้า  รอคนเขียนมาอัพต่อน๊าาา

ออฟไลน์ YounIn

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1524
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-8
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #8 เมื่อ01-12-2012 11:27:31 »

เย้ๆ

มาแล้ว

รู้สึกเหมือนมี เพิ่ม สินะ

หรือเราลืม?

ยังไงก็ดูน่าสนุก อ่ะนะ

ต่อๆจ้า

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #9 เมื่อ01-12-2012 11:48:11 »

ซัมติงกันแน่ ๆ เลย 2 คนนั้น

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
« ตอบ #9 เมื่อ: 01-12-2012 11:48:11 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






อยากกินไข่พะโล้ โปะ

  • บุคคลทั่วไป
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #10 เมื่อ01-12-2012 11:56:48 »

อ๊ากชอบๆ

ออฟไลน์ yeyong

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5857
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +917/-26
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #11 เมื่อ01-12-2012 11:57:50 »

ดีใจที่กลับมาอีกครั้งค่ะ

ออฟไลน์ FFS_Yaoi

  • นู๋ยังว่างมาจีบนู๋บ้างก็ได้
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 468
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #12 เมื่อ01-12-2012 14:09:58 »

มาแว้วๆ :mc4: :mc4: :mc4:

รีไรท์ใหม่ตัวละครเพิ่มมาอีกด้วย55+

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #13 เมื่อ01-12-2012 15:05:23 »

เกลียดไอ้ชีกอนั้นอยากฆ่ามัน หยามกันชัด ไม่เห็นใครจะลงโทรมันเลยหงุดหงิด

ออฟไลน์ ชัดเจนกาบ

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-23
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #14 เมื่อ01-12-2012 15:05:43 »

เกลียดไอ้ชีกอนั้นอยากฆ่ามัน หยามกันชัด ไม่เห็นใครจะลงโทรมันเลยหงุดหงิด

ออฟไลน์ NOoTuNE

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3255
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +317/-15
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #15 เมื่อ01-12-2012 15:41:09 »

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:



รีไรท์ มีตัวละครเพิ่มมาแล้ว  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

ออฟไลน์ inspirer_bear

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +206/-5
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #16 เมื่อ01-12-2012 15:57:30 »

เย้ๆๆๆๆ ปอมปอมมาแล้วววว

ยังค้างคากับก่อนหน้านี้

555 สู้ๆนะค้าบบ

ออฟไลน์ SaJung13

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1057
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-1
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #17 เมื่อ01-12-2012 17:35:30 »

:L2: ต่อเถอะๆ กำลังสนุกเลยคะ
แหวกหญ้า เอ๊ย!! แหวกแนวดีแท้  o13

ออฟไลน์ love2y

  • (′~‵)
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2059
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-11
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #18 เมื่อ01-12-2012 17:44:40 »

ไม่ได้อ่านรอบที่แล้ว เพิ่งได้อ่านวันนี้เลย หุหุ

ออฟไลน์ bobie

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2182
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +269/-7
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #19 เมื่อ01-12-2012 19:41:45 »

คราวนนี้เป็นเรื่องของปอมปอมกับเรื่องของอาร์ดิวแล้ว
เป็นแนวแบบนี้ก็สนุกไปอีกแบบล่ะเนอะ
ว่าแต่เป็นลูกเจ้าของร้านโดนทำแบบนี้ทำไมถึงไม่ไล่ออกไปจากร้านอ่าคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
« ตอบ #19 เมื่อ: 01-12-2012 19:41:45 »





ออฟไลน์ namngern

  • Flowers need to bloom
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1848
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +200/-2
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #20 เมื่อ01-12-2012 20:10:04 »

เย้เย้ อาร์ดิวกับปอมปอมกลับมาแว้ววว
โฉมใหม่ไฉไลกว่าเดิม!!!
รออ่านต่อนะคะ คุณวันใหม่ จ๊วบๆ

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #21 เมื่อ01-12-2012 22:19:18 »

จิ้มบวกให้ทุกท่านที่มารอน้องปอมปอมในบทนำค่ะ :L2:

เรื่องพนักงานนั่นใจเย็นๆกันก่อนนะคะ ตามท้องเรื่องของอันเก่าคนที่เคยอ่านก็คงพอจำกันได้เนอะ แต่ภาคนี้เปลี่ยนแปลงบท
เล็กน้อย ไว้รอติดตามตอนต่อไปนะคะ^^

>>> 'TBC'

ออฟไลน์ EverGreen™

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1684
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-1
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #22 เมื่อ01-12-2012 23:26:33 »

เรื่องน่าสนใจมากกก

 o13

ออฟไลน์ 111223

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 909
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-5
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #23 เมื่อ02-12-2012 04:33:41 »

การ์ฟดูเป็นคนอารมณ์ร้อน ขี้โมโหสุดๆ ใจเย็นๆน๊า
สิ่งที่ตาไม่เห็นใช่ว่าจะไม่มี ฮุฮุ
ไอ้พนักงานลามกใครก็ได้เอามันออกป๊ายยย
เห็นแล้วมันขัดตาจริงๆ ชิชิ

ออฟไลน์ $VAN$

  • Moderator
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1738
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +307/-6
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #24 เมื่อ02-12-2012 12:25:30 »

น้าเทสโต(รสเกลือป่ะ ชอบ) ท่าจะรู้อะไรบางอย่าง นายการ์ฟก็รู้เหมือนกัน
แล้วมันอะไรหนอ

ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #25 เมื่อ02-12-2012 14:31:03 »

เข้ามาเพราะชื่อ Wanmai นี่แหละ :กอด1:
ไม่ได้อ่านก่อนหน้านี้ เดี๋ยวติดตามตอนนี้เลยแล้วกัน
ไม่รู้ว่าไปยังไงมายังไง แต่เรื่องราวน่ารักมากๆค่ะ
แล้วก็ค่อนข้างได้ลุ้นด้วยสิ รอติดตามตอนต่อไปค่ะ
ชอบที่น้องปอมปอมเรียกชีวาว่าป๋าน่ะ น่ารักดี :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:



ออฟไลน์ gupalz

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4911
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +604/-20
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #26 เมื่อ02-12-2012 14:32:19 »

รออ่านตอนต่อไปจ๊ะ

ออฟไลน์ honeyhoon

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 140
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +26/-0
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #27 เมื่อ02-12-2012 19:54:11 »

 :mc4: :mc4: :mc4: :mc4:
ตอนแจ้งลบเราไม่ได้อ่าน คนอ่านผิดเอง คนอ่านขอโทษ
แต่กลับมาแล้วเราก้ดีจาย
 o18
 o18
 :L1:

ออฟไลน์ koikoi

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3861
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +311/-13
Re: ☆Magica Café☆ START!!!!!!!!! (01/12/2555)
«ตอบ #28 เมื่อ02-12-2012 21:04:12 »

มาติดตามปอมปอมน้อย

ออฟไลน์ wanmai

  • ★รักใสปิ๊ง★(>_<)
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 936
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1195/-5
Re: ☆Magica Café☆ magic (1) UP!!! <<04_12_2555>>
«ตอบ #29 เมื่อ04-12-2012 20:45:21 »

Magica Café



Magic (1)






ช่วงสายของวัน น้าจันทราเข้าร้านมาด้วยท่าทางเคร่งเครียด เรียกพนักงานที่สร้างเรื่องเข้าไปคุยที่ห้องทำงานด้านในร้าน ปรกติ
วันหยุดแบบนี้น้าจันทราจะมาตอนบ่ายๆเพื่อมาช่วยหลานชายเคลียร์บัญชีของร้าน แต่เพราะอาร์ดิวโทรไปรายงานเรื่องที่เกิดกับ
ปอมปอมทำให้ท่านต้องเข้าร้านก่อนเวลาปรกติที่เคยมา

ภายในห้องทำงานประกอบไปด้วยอาร์ดิว ปอมปอม นายพนักงานเจ้าปัญหา และคุณน้าจันทรา ส่วนชีวาได้แต่ชะเง้ออยู่หน้าร้าน
ด้วยความเป็นห่วง คุณน้ามองนายพนักงานชีกอที่มีท่าทีไม่ยี่หระต่อสถานการณ์ หลังจากได้ฟังเรื่องราวที่ท่านพูดแล้วก็ไม่มีคำ
ปฏิเสธจากพนักงานคนดังกล่าว นั่นแสดงว่าทุกอย่างที่อาร์ดิวบอกกับท่านคือความจริง

“หากคุณยังไม่เข้าใจ ก็ทำความเข้าใจเสียเดี๋ยวนี้เลยนะคะว่า... ที่นี่คือร้านอาหาร คนที่มาที่นี่เขามาเพื่อรับประทานอาหาร ไม่ได้
มาดูหนังสด รู้จักให้เกียรติสถานที่ทำงานสักนิด และกรุณาทำความเข้าใจกับคำว่าหน้าที่พนักงานให้บริการในร้านอาหารให้ดี
ด้วยนะคะ แล้วชีวิตของคุณจะดีขึ้น... เชิญค่ะ”

น้าจันทราพูดเสียงเรียบนิ่ง ท่านตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้โดยการให้พนักงานหนุ่มสิ้นสุดการทำงานในร้านเมจิคกะแต่เพียง
เท่านี้ ซึ่งฝ่ายนั้นเพียงบิดปากหมิ่นก่อนจะก้าวออกจากห้องไป มันน่าต่อยให้ปากเบี้ยวจริงๆให้ตาย

“โห~ น้าจันทร์สุดยอด เด็ดขาดไปเลยอ่ะ”

ปอมปอมห่อปากจนเป็นรูปตัวโอ พร้อมทั้งยกนิ้วโป้งให้น้าสาว เมื่อน้าไล่นายคนนั้นออกไปแล้ว สะใจปอมปอมมาก~~

“คนที่ไม่รู้จักหน้าที่ของตนเอง และไม่ให้เกียรติคนอื่น มันก็อยู่ร่วมกันไม่ได้หรอกจ้ะ”

คุณน้าอธิบายพร้อมรอยยิ้มใจดี เปลี่ยนบทบาทหน้าที่ของตนเองฉับไว กลายเป็นน้าสาวแสนใจดีของปอมปอมกับอาร์ดิว

“ปอมดีใจจริงๆที่มีน้าจันทร์อยู่ด้วย ขอกอดหน่อยฮะ”

“โถ พ่อหนุ่มน้อยปากหวาน”

คุณน้าหัวเราะ ลูบหัวเด็กขี้อ้อนอย่างเอ็นดู สองน้าหลานกอดกันกลมเกลียวทำให้อาร์ดิวส่ายหน้าขำ น้าจันทรามองหน้า
หลานชายคนโตแล้วจึงบอก

“ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกน้านะอาร์ดิว”

“ครับ น้าจันทร์” อาร์ดิวยิ้มตอบ

ร้านMagica Café ที่เขาและน้องชายอย่างปอมปอมช่วยกันดูแลอยู่นั้น ในวันธรรมดาที่ทั้งสองคนต้องไปโรงเรียนก็มีน้าจันทราที่
คอยช่วยดูแลให้ คุณน้าท่านแต่งงานแล้ว ทำหน้าที่แม่บ้านเต็มตัว เมื่อลูกๆโตกันหมดแล้วคุณน้าอยู่ว่างๆจึงได้มาช่วยที่ร้าน อาร์
ดิวกับปอมปอมน้อยก็ได้ท่านเป็นที่ปรึกษา เรื่องที่เกิดกับปอมปอม อาร์ดิวก็ได้โทรไปบอกท่านให้ช่วยจัดการให้ ที่ต้องให้ถึงมือ
คุณน้าเพราะทั้งอาร์ดิวและปอมปอมยังเด็ก เด็กกว่าพนักงานทุกคนในร้านเสียอีก ทุกคนเกรงใจเพราะเป็นลูกเจ้าของร้านแต่ไม่
ถึงกับเกรงกลัว ดังนั้น หากให้น้าจันทราช่วยพูดทุกอย่างก็ง่ายขึ้น นายพนักงานชีกอนั่นก็กระเด็นออกจากร้านไปอย่างง่ายดาย

เมื่ออาร์ดิวกับปอมปอมและน้าสาวออกมาจากห้องทำงาน ชีวาก็มาเลียบๆเคียงๆถาม จึงได้รู้ว่านายพนักงานนั่นถูกไล่ออกไป
แล้วเรียบร้อย มิน่า เห็นเดินดุ่มออกจากร้านไปแบบนั้น ทำตัวมีปัญหาเองก็สมควรแล้วที่จะไม่ได้ทำงานที่นี่ต่อไป

น้าจันทราเมื่อได้มาแล้วจึงอยู่ช่วยสองพี่น้องร้านเมจิคกะทำบัญชีและดูแลความเรียบร้อยของพนักงาน ก่อนที่จะแจ้งให้ทุกคน
ทราบถึงเรื่องที่ให้พนักงานชายคนนั้นออกไป เมื่อตอนที่ทุกคนช่วยกันปิดร้าน ไม่มีใครมีข้อท้วงติงใด ถือว่าเข้าใจโดยทั่วกัน





++++++++++++++





ช่วงค่ำ หลังจากช่วยกันปิดร้านแล้ว อาร์ดิว ชีวา และปอมปอมจึงเรียกรถกลับบ้าน บ้านของชีวาอยู่ติดบ้านของสองพี่น้อง เวลา
กลับบ้านจึงกลับด้วยกันเสมอ ซึ่งชีวาถือว่าเป็นการดูแลสองพี่น้องไปในตัวด้วย อาร์ดิวนั่งด้านหน้าคู่คนขับ ขณะที่เพื่อนอย่าง
ชีวานั่งด้านหลังมีปอมปอมนอนหนุนตัก ชีวามองหนุ่มน้อยที่หลับปุ๋ยแล้วก็ยิ้ม เด็กอนามัยนอนไม่เกินสามทุ่ม แต่ยังอยากมา
ทำงานกับพี่ๆที่กว่าจะเลิกงาน กว่าจะปิดร้านเสร็จก็เลยสามทุ่มไปแล้ว สภาพจึงเป็นอย่างที่เห็น

โทรศัพท์มือถือของชีวาดังขึ้น อาร์ดิวเหลียวมามอง ชีวาช้อนศีรษะเด็กน้อยที่นอนหนุนตักตนเองยกขึ้น ก่อนขยับตัวเพื่อหยิบ
โทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงออกมาแล้วค่อยประคองให้ศีรษะปอมปอมน้อยพักอยู่บนขาตนเองเหมือนเดิม ชีวามองเบอร์โทรที่
หน้าจอมือถือแล้วกดรับ เสียงพูดคุยของชีวากับคนปลายสายทำให้ปอมปอมขยับตัว เด็กหนุ่มก้มมองคนที่นอนหลับอยู่บนตัก
ตนเอง เห็นว่าไม่ได้ตื่นขึ้นมาจึงพูดต่อ

“ไม่มีอะไรครับ แค่น้องนอนดิ้นน่ะ”

“…………….”

“เปล่าครับ ยังไม่นอน กำลังกลับบ้าน น้องหลับอยู่บนรถน่ะ”

ชีวาคุยกับคนปลายสายไปเรื่อยๆ ก่อนจะชะงักเมื่อปอมปอมลุกขึ้นนั่งโงนเงน เด็กหนุ่มจับแขนเรียวดึงเบาๆจะให้นอนลงเหมือน
เดิม แต่ปอมปอมน้อยกลับเอนศีรษะไปพิงประตูรถเฉย อาร์ดิวที่นั่งอยู่ด้านหน้าลอบยิ้ม โดนเจ้ากะปอมเล่นงานแล้วไหมล่ะชีวา

“อืม พริมครับ แค่นี้ก่อนนะ วาจะถึงบ้านแล้วน่ะ ค่อยคุยกันใหม่นะครับ”

ชีวาตัดสินใจวางสายปุบปับก่อนรั้งปอมปอมมาพิงไหล่ตนเอง ซึ่งคราวนี้เด็กดื้อไม่ได้ขัดอีก ยอมเอนมาพิงแต่โดยดี

“เด็กขี้เซา”

ว่าแล้วก็บีบจมูกปอมปอมเบาๆ หมั่นเขี้ยว~

“อื้ออออ ป๋าแก่…”

“โหย ปากเหรอวะ!?”

ชีวาโวยวาย แต่คนพูดกลับหลับไม่รู้เรื่อง อาร์ดิวเหลียวมามองแล้วขำทำให้ชีวาหันไปมองเพื่อนก่อนเกาหัวแกรก

“จะต่อปากต่อคำกับคนหลับทำไมวะกู”

คนนั่งเบาะหน้าหัวเราะก๊าก แม้แต่ตอนหลับปอมปอมยังต่อปากต่อคำได้อีก ชีวามองคนที่พิงไหล่ตนเองอยู่แล้วส่ายหน้ายิ้มๆ
จากนั้นก็นั่งนิ่งๆให้เด็กน้อยอนามัยจัดนอนพิงไหล่ไปจนถึงบ้าน





+++++++++++++





หลังจากหมดวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ เด็กนักเรียนทั้งหลายก็ได้เวลากลับมาเรียนกันต่อ สองพี่น้องป.ปลา ปอมปอม ปริญญ์ และ
อาร์ดิว ปราณรวีเองก็มาเรียนกันตามปรกติ มีชีวาอยู่ด้วยเหมือนเคย เมื่อก้าวเข้ามาในรั้วโรงเรียน ปอมปอมก็รีบวิ่งไปหาเด็กหนุ่ม
ตัวสูงคนหนึ่งที่เดินอยู่ด้านหน้าพร้อมทั้งส่งเสียงไปทักทาย

“ตาต้า~”

เจ้าของชื่อหันมาตามเสียงเรียกก่อนส่งยิ้มให้กับคนเรียกที่วิ่งเข้ามาหา อาร์ดิวกับชีวาเดินตามปอมปอมตัวน้อยเข้ามาหาเพื่อน
พวกเขาอยู่มัธยมปลายปีสุดท้ายกันแล้ว ในขณะที่ปอมปอมยังเพิ่งมัธยมสาม แต่หนุ่มน้อยปอมปอมไม่เคยเรียกสามหนุ่มว่าพี่
นอกจากเรียกชีวาว่าป๋า เพราะเหตุผลที่ว่าชีวาแก่สุด น่าภูมิใจแทนชีวาจริงๆ

“มาแต่เช้าเลย”

อาร์ดิวเอ่ยทักเพื่อนที่กลายเป็นที่เกาะของลูกลิงปอมปอมไปแล้ว คล้องแขนกันแต่เช้าเลย ท่าทางน้องชายเขาจะปลื้มตาต้าเอา
มาก

“พี่ต้นมาส่งน่ะ... หวัดดีชีวา” ตาต้าน้อยเอ่ยตอบอาร์ดิว ก่อนหันไปทักชีวาอีกคน

“หวัดดี... กะปอม ขึ้นห้องเรียนเอากระเป๋าไปเก็บก่อนไป มันหนัก”

ชีวาทักทายเพื่อนแล้วเลยมาบอกปอมปอมให้เอากระเป๋าสะพายไปเก็บในห้องเรียน หนุ่มน้อยเอียงหน้ามองชีวาแล้วว่า

“ใครเป็นพี่ชายปอมกันแน่?”

“ใครก็ช่าง จะไปไหม จะช่วยถือ”

“ไม่ต้องช่วย ปอมถือเอง ปอมโตแล้ว” เห็นชีวาเว้นวรรคการพูด ปอมปอมเลยขอสามคำบ้าง

“เหรอ โตได้แค่นี้?” ชีวาเบ้ปาก ทำเป็นเหล่มองคนที่บอกว่าตนเองโตแล้ว

“ใครเขาจะเหมือนป๋า แก่แล้วยังแก่ได้อีกอ่ะ ความสามารถนะเนี่ย”

หนุ่มน้อยก็ไม่มียอมกัน ป๋าชีวาเลยเอื้อมไปขยี้หัวเห็ดนั่นจนผมยุ่ง ปอมปอมคว้าแขนคนทำแล้วจะอ้าปากงับ ชีวาดันหัวเห็ดยุ่งๆ
นั่นไว้แล้วหัวเราะ อาร์ดิวกับตาต้าน้อยมองทั้งสองคนแล้วส่ายหน้าขำ เถียงกันทุกวัน แต่ก็สนิทกันกว่าใคร ชีวาคว้ากระเป๋าของ
ปอมปอมมาถือให้ ขณะที่หนุ่มน้อยจัดผมตนเองให้เข้าทรงเหมือนเดิม ก่อนที่ชีวาจะกอดคอเด็กน้อยปากดีให้เดินไปด้วยกัน

“ไปที่ห้องเรียนกันเถอะ”

เมื่อชีวากับน้องชายของตนเองเดินไปทางตึกมัธยมต้นแล้ว อาร์ดิวจึงหันมาชวนเพื่อนบ้าง ตาต้าพยักหน้ารับก่อนออกเดินไปยัง
ตึกเรียนของมัธยมปลายด้วยกัน เมื่อมาถึงหน้าห้องเรียนของตนเองอาร์ดิวก็หยุดชะงัก ตาต้าที่กำลังจะก้าวเข้าห้องจึงหยุดตาม
แล้วหันมาถามเพื่อน

“อะไรดิว?”

“นายคนนั้น?” อาร์ดิวชี้มือไปยังเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่ยืนรวมกลุ่มกับเพื่อนสอง-สามคนอยู่หน้าห้องเรียนของชั้นม.6/1 ตาต้ามอง
ตามมือเพื่อนแล้วจึงว่า

“เด็กห้องหนึ่ง ได้ข่าวว่าหยิ่งมาก อย่าไปสนใจเลย” บอกเพื่อนไปเช่นนั้นแล้วตาต้าน้อยก็เดินเข้าห้องเรียนไปก่อน ปล่อยให้
อาร์ดิวยืนอยู่หน้าห้องอย่างนั้น

อาร์ดิวได้แต่ร้องถามตนเองในใจว่าทำไมโลกมันถึงได้กลมแบบนี้ เขาเรียนที่นี่มาหลายปีไม่เคยรู้ว่าคนๆนี้ก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน
แต่พอได้มาเจอกันที่ร้านMagica กลับทำให้โคจรมาพบกันอีก แถมอยู่ใกล้เพียงเท่านี้เองด้วยสิ



การ์ฟที่ยืนคุยกับเพื่อนอยู่หน้าห้องเรียนรู้สึกว่ามีคนกำลังมองตรงมาที่ตนเอง เด็กหนุ่มจึงหันมาทางที่อาร์ดิวยืนอยู่ เกิดการชะงัก
งันเล็กน้อยเมื่อเห็นคนคุ้นหน้า สายตาเด็กหนุ่มเงยมองตัวเลขหน้าห้องเรียนของอาร์ดิวแล้วยกยิ้มมุมปาก ก่อนหันกลับไปคุยกับ
เพื่อนต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น


ภาพนิมิตวูบเข้ามาในหัวของอาร์ดิว สิ่งที่ได้เห็นตอนพบกันที่ร้านเมจิคกะนั้นมันผ่านมารวดเร็วก็จริง แต่เขาก็พอมองออกว่ามัน
เกิดอะไรขึ้นบ้าง เด็กหนุ่มได้แต่ปลอบใจตัวเองว่ามันจะไม่มีทางเกิดขึ้น ในเมื่อเขาเห็นแล้วเขาก็ต้องมีหนทางที่จะแก้ไขมันได้
แค่อย่าเอาตัวเข้าไปใกล้นายคนนั้นก็พอแล้วนี่ ใช่ ไม่เป็นไรหรอก มันจะไม่มีทางเกิดขึ้นแน่ ไม่มีหรอก... มั้งนะ?



-----------------------------



เสียงกริ่งบอกเวลาหมดคาบเรียนในช่วงเช้าดังขึ้น นักเรียนทุกคนต่างทยอยกันออกมาหาอะไรทานกัน อาร์ดิวสะพายเป้ขึ้นบ่า
เพื่อจะไปทำธุรกรรมที่ธนาคารฝั่งตรงข้ามโรงเรียน

จนเมื่อจัดการธุระเสร็จอาร์ดิวก็ออกมาจากธนาคาร เด็กหนุ่มเดินไปหยุดริมทางเท้าเพื่อที่จะข้ามถนนกลับโรงเรียนของตนเอง
โดยที่ไม่ทันสังเกตว่ามีใครตามมาด้านหลัง กว่าจะรู้ตัวกระเป๋าเป้ก็ถูกกระชากไปแล้ว ด้วยความตกใจเด็กหนุ่มรีบวิ่งตามทันที
ผู้คนที่เดินอยู่บนทางเท้าต่างหลบหลีกเมื่อโจรกระชากกระเป๋าวิ่งตรงมา อาร์ดิวไม่ได้ร้องให้ใครช่วย ในเมื่อเขามีวิธีของตนเอง
แต่ในตอนนี้ยังใช้มันไม่ได้จึงต้องไล่ตามโจรไม่ให้คลาดสายตา



ขณะเดียวกัน การ์ฟที่ออกมาทานกลางวันที่ร้านอาหารนอกโรงเรียนกับเพื่อนในกลุ่ม หลังทานข้าวกับเพื่อนๆเสร็จแล้วออกมา
นอกร้านก็ได้ยินเสียงกรีดร้องแตกตื่นของสาวๆ เด็กหนุ่มหันไปให้ความสนใจที่มาของเสียง เห็นผู้ชายท่าทางไม่น่าไว้ใจคนหนึ่ง
หอบกระเป๋าวิ่งไม่คิดชีวิตมาทางที่เขายืนอยู่ ฝ่ายนั้นมัวแต่เหลียวไปมองด้านหลังทำให้ไม่ทันดูว่ามีขาของใครโผล่มาขวางทาง
เข้า ทำให้ล้มกลิ้งไม่เป็นท่า เมื่อขยับจะลุกก็มีเท้าปริศนายันโครมมากลางหลังจนจุกหนัก


อาร์ดิวหอบหายใจแรงเมื่อโดดถีบโจรขโมยกระเป๋าไปแล้ว เด็กหนุ่มแย่งกระเป๋าคืนพร้อมกับก้มลงพึมพำอะไรบางอย่าง การ์ฟ
ก้าวเข้ามาหยุดอยู่ด้านหลังขณะที่อาร์ดิวคล้องเป้ขึ้นสะพาย จัดเป้ให้เข้าที่เข้าทางเล็กน้อยแล้วจึงหันกลับมาเห็นว่าการ์ฟยืนมอง
อยู่ เด็กหนุ่มชะงักไปเมื่อเห็นเช่นนั้น

“เมื่อกี้นายทำอะไร?”

การ์ฟเอ่ยถามเพราะเห็นว่าอาร์ดิวก้มลงไปทำอะไรสักอย่าง แล้วผู้ชายคนที่วิ่งหอบกระเป๋ามาเมื่อครู่ก็นิ่งอยู่ท่าเดิมบนพื้นแบบนั้น
สะกดจิตหรือ? ไม่มั้ง มันจะเป็นไปได้อย่างไรกัน?

“เปล่า”

อาร์ดิวเอ่ยตอบอีกฝ่ายก่อนขยับถอยห่างไปสามก้าว การ์ฟขมวดคิ้ว ทำไมรู้สึกเหมือนโดนรังเกียจวะ!?

“จะจัดการยังไงกับหมอนั่น?”

การ์ฟชี้นิ้วไปด้านหลังที่มีโจรห้าร้อยฟุบหน้ากองอยู่บนพื้น อาร์ดิวมองตามมือของอีกฝ่ายแล้วบอก

“ปล่อยไว้อย่างนั้นแหละ เดี๋ยวตำรวจก็มา”

“นายแจ้งความ?”

การ์ฟเอ่ยเชิงถาม อาร์ดิวพยักหน้ารับส่งๆก่อนจะหันกลับเพื่อรีบเดินหนีไป อย่ามายุ่งกับเขานะ!

ขณะที่อีกคนก้าวหนี การ์ฟกลับก้าวยาวๆเพียงไม่กี่ก้าวก็เข้ามาเดินอยู่ข้างกายแล้ว ดวงตาเรียวรีของอาร์ดิวเหล่มองคนข้างๆ
ก่อนรีบเดินให้เร็วขึ้น แต่การ์ฟก็ยังคงตามติด

“ในสถานการณ์คับขัน นายมีสติพอจะโทรแจ้งความด้วยเหรอ?”

การ์ฟยังถามต่อขณะที่ก้าวตามไม่ลดละ สองมือล้วงกระเป๋าท่าทางสบายๆได้อีก อยากเดินหนีก็เดินไปสิ เขามีขาเสียอย่างตาม
ไม่ทันให้มันรู้ไป ก็ไม่รู้หรอกว่าอาตี๋นั่นจะรีบไปไหน แต่มันขวางหูขวางตาที่ทำเหมือนรังเกียจเขาแบบนี้น่ะ

“คุณจะอะไรกับผมนักหนา ผมไปทำอะไรให้คุณหรือไง จับผิดผมจัง”

“ฉันแค่ไม่ชอบเรื่องหลอกลวงพวกนี้” การ์ฟยักไหล่กวน

“คุณไม่รู้จักผมดีพอด้วยซ้ำ อย่ามากล่าวหากันจะดีกว่านะครับ”

น้ำเสียงอาร์ดิวเริ่มไม่พอใจ ถ้าไม่เชื่อหรือไม่ชอบก็แค่อยู่ให้ห่าง อย่ามาวุ่นวาย อย่ามาตอแยก็จบ

“ถ้าอย่างนั้น... ฉันกับนายมาเริ่มทำความรู้จักกันตั้งแต่วันนี้เลยดีไหม?” การ์ฟหรี่ตาเล็กๆเมื่อเอ่ยถาม

“ไม่!”

คำปฏิเสธทันควันนั้นทำเอาคนถามถึงกับนิ่ง ก่อนที่อาร์ดิวจะส่งคำพูดตามมาซ้ำอีกระลอก

“ผมไม่อยากเกี่ยวข้องกับคุณ อย่ามายุ่งกับผม”

“อยากยุ่งตายล่ะ” การ์ฟว่า รู้สึกฉุนขึ้นมาแล้วนะเฮ้ย ตัดรอนอะไรกันนักหนา

“ไม่อยากก็ไม่ต้องยุ่ง!”

อาร์ดิวทิ้งท้ายก่อนวิ่งข้ามถนนกลับไปฝั่งโรงเรียน คนยิ่งไม่อยากเจอยิ่งมาให้เจอ อะไรไม่รู้ โว้ย! วะ!!


อาร์ดิวหงุดหงิดอย่างหนักที่เจอคนแบบนี้ การ์ฟมองตามหลังอาตี๋น้อยที่วิ่งหนีไปแล้วยกยิ้มมุมปาก คนแบบนี้น่ะหรือมีญาณ
วิเศษ น่าเชื่อตายล่ะ เฮอะ!

เด็กหนุ่มข้ามถนนไปไม่เร่งร้อน แต่กลับเพิ่งมารู้สึกตัวเอาตอนนี้ว่าตนเองทำอะไรลงไป เขาไม่เชื่อเรื่องงมงาย ไม่เชื่อเรื่องพลัง
วิเศษ ตาทิพย์ หูทิพย์ พยายามจะเลี่ยงมันทุกทาง แต่เมื่อครู่นี้มันเป็นเขาเองไม่ใช่หรือที่เข้าไปหาฝ่ายนั้น เขาเป็นบ้าอะไรไปแล้ว


“ไม่จริงหรอก น้าเทสต์โกหก…”


การ์ฟพึมพำกับตนเองอย่างต้องการตอกย้ำความเชื่อมั่น แต่สีหน้ากับคำพูดกลับไปคนละทาง เขาไม่ได้หวั่นไหวกับคำทำนาย
นั่น ไม่ใช่!!


‘นายฝืนมันไม่ได้หรอกการ์ฟ ไม่ว่ายังไงนายกับเด็กคนนั้นก็ต้องได้พบกัน และ... รักกัน เหมือนฉันกับบิว’


คำพูดเทสต์แว่วเข้ามาในหู การ์ฟพยายามจะสลัดความคิดฟุ้งซ่านนั่นทิ้ง ทั้งยังโทษว่าเป็นเพราะการเจอกับอาร์ดิวทำให้เขานึก
ถึงเรื่องที่ไม่ควรนึก อาร์ดิวเป็นตัวอันตราย ต้องถอยห่างให้ไกลที่สุด!





+++++++++++++++





หลังกลับจากโรงเรียน สองพี่น้องป.ปลาตรงไปที่ร้านเมจิคกะเพื่อช่วยน้าจันทราทำงาน วันธรรมดาร้านปิดเร็วหน่อยเพราะอาร์ดิว
กับปอมปอมต้องกลับไปทำการบ้าน

เมื่อกลับบ้านมา ทำธุระของตัวเองเสร็จแล้วสองพี่น้องก็ต่อเน็ตคุยกับคุณพ่อ คุณแม่ ปอมปอมเอ่ยถามว่าพวกท่านจะกลับมา
เมื่อไหร่ ท่านก็บอกมาว่าขอเที่ยวอีกสักพักเดี๋ยวกลับไป ก่อนที่คุณแม่จะเอ่ยทักอาร์ดิวขึ้นมาว่ามีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา
ใช่ไหม ปอมปอมตาโตรีบบอกว่าคุณแม่พูดอย่างกับตาเห็น

“มีคนมาหาเรื่องอาร์ดิวที่ร้านครับแม่ แล้วท่าทางว่าจะไม่จบแค่นี้ เพราะพี่คนนั้นเขาอยู่โรงเรียนเดียวกันกับเราด้วยครับ โลกมัน
กลมมากกกก” ปอมปอมลากเสียงให้รู้ว่าโลกมันกลมจริงๆนะเออ

“อยากหนีหรือเปล่าอาร์ดิว?” คุณแม่เอ่ยถามคนพี่ เมื่อคนน้องบอกกล่าวเช่นนั้น

“แม่ว่ามันจะพ้นไหมครับ?” อาร์ดิวมีสีหน้าเป็นกังวลเมื่อเอ่ยถามคุณแม่ ท่านต้องรู้แน่ว่าเขากำลังไม่สบายใจ

“ความรู้สึกเราบอกว่ายังไงล่ะลูก?”

คุณแม่เอ่ยถามกลับมา ท่าทางลูกชายคนโตของท่านจะคิดไม่ตกกับเรื่องนี้จริงๆ อย่างอาร์ดิวนั้น เพียงสังเกตสีหน้าก็รู้แล้วว่า
กำลังคิด หรือรู้สึกเช่นไรอยู่ ต่างจากปอมปอมที่ทำทะเล้นกลบเกลื่อนได้ทุกสถานการณ์

“ดิวไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขา เพราะเขาดูถูกดิว” เด็กหนุ่มว่ามาแบบนั้น

“บางทีคนเขาไม่รู้ไงครับดิว ลูกก็ลองทำให้เขาเห็นสิ เผื่อจะเปลี่ยนใจบ้าง”

คุณแม่พยายามพาเบี่ยงออกนอกสถานการณ์ตึงเครียดของลูกชาย ท่านเป็นคนร่าเริง ไม่ค่อยจะเครียดกับเรื่องอะไรสักเท่าไหร่
คุณพ่อเองก็เช่นกัน เวลานี้จึงได้ออกมาท่องเที่ยวกันอยู่อย่างสบายใจเช่นนี้อย่างไรล่ะ

“เขาไม่มีทางเปลี่ยนใจหรอกครับแม่ เขาเกลียดดิว”

แค่นึกถึงเด็กหนุ่มก็หน้าบึ้ง ปอมปอมที่นอนกลิ้งอยู่บนเตียงหัวเราะหึหึ ไม่บ่อยนักที่จะเห็นพี่ชายทำหน้าแบบนี้

“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะไอ้หนู?” คุณพ่อโผล่มาทักบ้าง ปอมปอมรีบลุกจากเตียงมานั่งหน้าจอคอมข้างๆพี่ชาย

“พ่อ นี่ดิวนะครับ ไม่ใช่ปอมปอม เรียกไอ้หนู” อาร์ดิวเอ่ยแย้ง คุณพ่อหัวเราะเสียงดังไม่เกรงจะเสียภาพลักษณ์ใดๆ

“ใครทำอะไรให้ เดี๋ยวพ่อกลับไปจัดการให้ไหม?” คุณพ่อ ออกท่าออกทางนักเลงจนคุณแม่ที่อยู่ข้างกันขำคิก

“เมื่อไรล่ะครับป๊ะป๋า?” ปอมปอมโผล่หน้ามาถาม

“อีกสักเดือนสองเดือนนะลูก”

“โหย ฮันนีมูนนานจัง”

หนุ่มน้อยทำปากยื่นแก้มพอง อาร์ดิวจิ้มแก้มน้องแล้วหัวเราะ คุณพ่อคุณแม่ที่อยู่แดนไกลก็ต่างหัวเราะตามกัน คุยกับพ่อแม่อีก
สักพักพวกท่านจึงบอกให้สองพี่น้องไปพักผ่อน เด็กนักเรียนอย่านอนดึกนัก

“รักลูกนะ”

“รักปะป๊ากับมะมิฮะ/รักพ่อแม่ครับ”

อาร์ดิวกับปอมปอมเอ่ยบอกคุณพ่อคุณแม่กลับไป ก่อนที่จะปิดการสนทนาผ่านอินเตอร์เน็ต คนน้องบอกกับพี่ชายว่าจะขอไปทำ
ธุระสักเดี๋ยวหนึ่งแล้วเดินออกจากห้องของพี่ไป เมื่ออยู่คนเดียวแล้วอาร์ดิวก็ถอนใจเฮือก เขาต้องจัดการทุกอย่างด้วยตัวเองสินะ
เฮ้อ~





++++++++++++++





“ป๋า~~”

หลังจากคุยกับคุณพ่อคุณแม่เสร็จ กะปอมน้อยก็กลับเข้าห้องตัวเองแล้วเดินออกมาตรงระเบียงห้อง ซึ่งระเบียงนี้มันยื่นไปแทบ
ชิดกับระเบียงบ้านของใครอีกคน หนุ่มน้อยเรียกเจ้าของห้องที่เปิดไฟในห้องเพียงสลัวราง ประตูบานเลื่อนที่เป็นกระจกทำให้แสง
ไฟลอดออกมา แสดงว่าเจ้าของห้องยังไม่นอน

“ป๋า ได้ยินปอมไหม~~”

พอเรียกก็แล้ว ขว้างอะไรไปก็แล้ว ประตูบานเลื่อนที่ปิดสนิทอยู่นั้นก็ไม่ยอมขยับ ปอมปอมจึงชักจะเริ่มเคืองขึ้นมาแล้ว หนุ่มน้อย
ปีนระเบียงห้องของตนเองเพื่อที่จะข้ามฝั่งไปยังห้องตรงข้าม ประตูถูกเลื่อนออกมาเร็วไวพร้อมกับที่ชีวารีบออกมารับลูกลิงชอบ
ปีนป่าย ตัวผอมบางลอยวืดข้ามระเบียงห้องมาอีกฝั่งอย่างง่ายดาย เมื่ออ้อมแขนของพี่ชายตัวโตตวัดอุ้มข้ามมา

“เกิดตกลงไปคอหักตายทำไง ทำอะไรไม่รู้จักคิด” ชีวาเฉ่งลูกลิงตัวแสบทันทีที่เท้าของอีกฝ่ายแตะพื้น

“ก็ป๋าไม่มารับปอมอ่ะ” ปอมปอมโบ้ยความผิดกันซึ่งหน้า

“ปอมปอม ฉันต้องมีเวลาส่วนตัวบ้างนะเจ้าหนู และตอนนี้ เวลานี้ มันคือเวลาส่วนตัว โอเค้?”

“ไม่โอเคอ่ะ”

ทั้งที่พูดเสียชัดเจน ตรงเป๊ะ แต่คนฟังก็ยังมึนได้โล่ห์ ปอมปอมเอ่ยตอบได้หน้าตาเฉยจนชีวาอยากงับหัวเด็กหน้าเป็น

“ตอนนี้ฉันกำลังอยู่กับสาว กลับไปก่อนได้ไหม?”

ชีวาถอนใจเบาก่อนเอ่ยบอกถึงธุระสำคัญของตนเอง ปอมปอมถึงเพิ่งสังเกตพี่ชายข้างบ้านว่าไม่ได้สวมเสื้อ จะโชว์กล้ามทำไมกัน?

“ไหนป๋าบอกมันอันตรายไง จะให้ปอมข้ามกลับไปเนี่ยนะ เกิดตกลงไปคอหักตายขึ้นมาจะว่าไง?” หนุ่มน้อยกอดอกลอยหน้าพูด
ราวกับว่ามันคือความผิดของชีวาอย่างแท้จริง

“โห ดูมันย้อน” ชีวาถึงกับไปไม่เป็น ตกลงเขาผิด?

“แล้วจะเอาไง?”

เด็กหนุ่มเอ่ยถามน้องชายข้างบ้าน นั่นถือเป็นการเปิดโอกาสให้เด็กแสบเขาล่ะ

“ปอมไม่กลับ ไล่สาวของป๋ากลับไปเลย”

“เรื่องอะไรวะ!”

“เออ งั้นปอมกลับก็ได้”

พอป๋าชีวาไม่ยอมตามใจ ปอมปอมเลยประชดใส่ ชีวาเกาหัวงงๆเพราะตามอารมณ์เด็กแสบไม่ทัน

“ตกลงไปคงไม่เจ็บเท่าไหร่หรอกเนอะ แค่คอหักเอง” ตัวแสบพึมพำ แต่ดันมาเข้าหูชีวานี่สิ พึมพำประสาอะไรของมันวะ?

ปอมปอมตั้งท่าจะปีนขึ้นราวระเบียง ชีวากอดอกมองเฉยไม่เอ่ยห้าม พอเห็นว่าป๋าเขาไม่ห้ามปอมปอมเลยปีนขึ้นไปจริงๆมัน
เสียเลย แขนแข็งแรงคว้าเอวไอ้ตัวเล็กแล้วยกลงมายืนบนพื้น ก่อนจับให้หันมาเพื่อมองหน้า

“ไหนว่าจะให้ปอมกลับ ปอมจะกลับอยู่เนี่ย วู้!”

ปอมปอมทำเป็นอารมณ์เสีย ชีวาเลยดีดเหม่งเข้าให้ ท่าเยอะนัก ไอ้ตัวแสบร้องโอ้ยก่อนมองคนทำตาคว่ำ มันเจ็บไหมนี่ ดีดมา
ได้!

“หมั่นไส้”

ป๋าเขาว่าอย่างนั้น กะปอมน้อยเลยบุ้ยปากใส่ ก่อนบ่นอุบๆอิบๆไปเรื่อย

“รออยู่ตรงนี้ อย่าข้ามไปเข้าใจไหม?” ชีวาสั่งตัวแสบ

“อื้อ”

“เข้าใจไหมกะปอมผอมแห้ง” เด็กหนุ่มย้ำถามอีก

“เข้าใจแล้วไงล่ะป๋า แก่จนหูตึงหรือไง?”

“พูดไม่เพราะ ครับน่ะ พูดเป็นไหม?” ชีวาเท้าสะเอวมองหน้าตัวแสบที่ลอยหน้าลอยตา น่าเตะจริงๆ น้องใครวะ!

“คร้าบบบ เข้าใจแล้วครับป๋าวา จุ๊บๆ”

“เดี๊ยะๆ ดีดปาก มาจ๊งมาจุ๊บ”

คนพี่เข่นเขี้ยวก่อนที่จะผละเข้าไปจัดการพาสาวที่อยู่ในห้องกลับไปส่ง ก่อนไปยังโผล่หน้ามาบอกน้องชายข้างบ้าน

“กะปอม”

“หือ?”

“เข้ามารอในห้องก่อน ไปส่งสาวแป๊บ”

ชีวาเอ่ยบอกก่อนผลุบหายเข้าไปในห้องอีกรอบ ปอมปอมแลบลิ้นไล่หลังก่อนก้าวเข้าไปในห้องของชีวา หนุ่มน้อยเดินสำรวจไป
ทั่วทุกพื้นที่ภายในห้อง ไม่ใช่เพิ่งเคยมา เขาเคยมาห้องนี้บ่อยแล้ว แต่วันนี้มันมีอะไรบางอย่างที่พิเศษ ปอมปอมล้วงกระเป๋า
กางเกงเอาก้อนกระดาษกลมๆที่ยัดเอาไว้ออกมา รอยยิ้มปีศาจน้อยเริ่มปรากฏบนริมฝีปาก

หนุ่มน้อยเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาที่ซ่อนก้อนกระดาษกลมๆนี่ จะซ่อนใต้เตียงเดี๋ยวแม่บ้านมากวาดก็เจอ คิดไปคิดมาปอมปอม
จึงตัดสินใจยกฟูกนอนหนาขึ้น แขนเรียวเล็กนั้นออกแรงเสียเต็มที่ก่อนที่จะสอดก้อนกระดาษเข้าไปไว้ใต้นั้น แอบบ่นในใจว่ามัน
หนักมาก

“ทำอะไรน่ะปอมปอม?”

“หวา~~”

เสียงทักที่ดังขึ้นไม่มีปี่มีขลุ่ยทำให้ปอมปอมปล่อยมือจากฟูกหนา หนุ่มน้อยกระโดดเหย็งมายืนตัวแข็งทื่อเมื่อถูกชีวาจับได้ ไหน
ว่าไปส่งสาวไง ทำไมกลับมาเร็วนักล่ะ~~

“จะมุดเข้าไปทำอะไรใต้ฟูก?” ชีวาหรี่ตามองจับผิด

“ไม่ๆๆๆๆ ไม่มีอะไร” ปอมปอมทั้งส่ายหน้าทั้งโบกมือปฏิเสธ แบบนี้มันมีพิรุธเห็นๆ

“มีพิรุธ”

“ไม่มี๊~”

“ซ่อนอะไรไว้ ไหนดูซิ”

ชีวาจะเข้าไปดูใต้เตียงนอนว่าตัวแสบเอาอะไรไปซ่อนไว้ ปอมปอมเบิกตาโตก่อนเอาตัวเข้าไปขวางไว้สุดชีวิต

“ไม่ป๋า ไม่มีจริงๆน้า เชื่อปอมสิ”

หนุ่มน้อยกางแขนกั้นพี่ชายข้างบ้านเอาไว้ ชีวาเลี่ยงจะเข้าไปอีกด้าน ตัวผอมบางอย่างปอมปอมเสียเปรียบเห็นๆทำให้เจ้าตัวเขา
ใช้ไม้ตาย โดดกอดเอาไว้ทั้งตัวไปเลย

“ป๋าอ่ะ มันไม่มีจริงๆ” หนุ่มน้อยเงยมองหน้าพี่ ทำสีหน้าอ้อนๆเข้าไว้

“จริงอ่ะ?”

“อื้อ ไม่มีหรอก” ส่ายหน้ายืนยันกันอีกรอบ เชื่อปอมเถอะน่าป๋า~

ชีวาหรี่ตามองตัวแสบที่ทำหน้าใสซื่อ ก็เห็นอยู่ว่าเอาอะไรซ่อนไว้ใต้ฟูกนั่น ถ้าไม่จับให้มั่นคั้นให้ตายคงไม่มีทางยอมรับสินะ

“โอเค ไม่มีก็ไม่มี”

พอพี่ยอมเชื่อตัวแสบก็ยิ้มแฉ่ง ปล่อยแขนที่กอดพี่เอาไว้แล้วขยับออกมายืนยิ้มหน้าซื่อ

“งั้นเราก็กลับบ้านได้แล้วไป”

“ไล่จัง ไปก็ได้”

รอยยิ้มที่มีหุบฉับเมื่อเจ้าของห้องเขาเอ่ยไล่ ก่อนส่งค้อนให้พี่ชายข้างบ้านวงโตแล้วเดินออกจากห้องไป เมื่อตัวแสบออกไป
แล้วชีวาจึงไปยกฟูกขึ้นดูแต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรใต้นั้น ไม่มีอะไรจริงๆน่ะ?

“บอกแล้วไม่เชื่อ”

กะปอมน้อยโผล่หน้ากลับเข้ามายิ้มเยาะแล้วเดินลั้นลาออกไปอีกรอบ ชีวากอดอก ขมวดคิ้ว เด็กหนุ่มหันมามองฟูกนอนของ
ตนเองอย่างไม่เชื่อว่าจะไม่มีอะไรจริงๆ ปอมปอมต้องซ่อนอะไรเอาไว้แน่ๆ บางทีเด็กอย่างปอมปอมก็ชอบมีลับลมคมในกับเขา
อยู่เรื่อยๆเหมือนกันนะ








TBC






ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่มาต้อนรับน้องปอมปอมกับอาร์ดิวค่ะ :pig4:

บวก+บวก

วันใหม่ค่ะ :L2:


 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด