รับบทเรียนต่อไป นะพี่เหม
แม้จะด่าพี่เหมโกรธพี่เหมแค่ไหน พี่มันก็เป็นอย่างที่เราด่าและมันก็ยอมรับ แถมมันก็ได้รับบทเรียนแล้ว แต่ถ้ามันเป็นอย่างที่พี่พูด เราก็ต้องยอมรับว่า พี่รักฟ่างจริงๆ ถึงแม้การกระทำ การแสดงออก หรือแม้แต่ ความรู้สึกแรกที่เจอฟ่าง จะบอกว่าเหมือนมิว
แต่เพราะคนเรา ต้องเลือกคนที่เหมาะสม กับ ตัวตนของเรา มันถึงจะไปกันรอด เราเชื่อว่าพี่เหมก็คงประทับใจฟ่างในตรงนี้ ฟ่างยอมรับในตัวตนพี่เหมได้ ยอมลงให้ อ่อนโยน ห่วงใย คนเราก็ต้องเลือกและพอใจกับคนที่เข้ากับเราได้
และเราว่าทั้งสองคนก็น่าจะได้รับบทเรียนอะไรมากขึ้น ทั้งฟ่างและพี่เหม น้องก็เข้มแข็งกล้าที่เปิดปากมากขึ้น ส่วนพี่เหมก็ใจเย็นลง ใส่ใจความรู้สึกของน้อง เปิดปากมากขึ้น ค่อยๆปรับตัวเข้าหากัน ไม่ใช่ให้ใครอีกคนปรับตัวเข้าหาฝ่ายเดียว
เห้ออออ อ่านๆไปก็เริ่มสงสาร พี่เหม และเข้าใจมากขึ้น ถ้าไม่มีพาสพี่เหมจนมาถึงตอนนี้ เราก็คงเข้าข้างน้องต่อไป ทุกวันนี้ก็ยังเข้าข้างน้อง และยังคิดว่าพี่เหมเห็นแก่ตัวเสมอ ทุกอย่างยังคงหมุนรอบพี่ แต่ก็เพราะฟ่างก็ทำให้พี่เหมดีขึ้น รวมถึงกับเพื่อนๆของพี่ด้วย
ก็หวัง ว่าคนยังรักกัน ก็ยังคงรักกันต่อไป พี่เหมขอเถอะ พูดและอธิบายให้น้องเข้าใจทั้งหมด เราเชื่อน้องยังรักพี่ เราฟังพี่อธิบายยังเลิกไม่ชอบพี่ได้ น้องคนที่มันรักพี่ก็คงให้อภัย
ขอให้เรื่องนี้จบลงด้วยดี
คนเขียนที่น่ารัก รู้ว่าคนรออ่านเยอะ แบกความกดดัน ทั้งต้องเร่งปั่นนิยาย เพราะคนรออ่าน และ ต้องเขียนออกมา ให้ดีที่สุดไม่ให้คนอ่าน ที่อารมณ์พลุ่งพล่านประนึงเป็นเมียพี่เหมซะเอง
ผิดหวัง
รักและขอบคุณคนเขียนมากๆค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
