มาต่อเเล้ววว5555... ไม่เป็นไรคนเขียนต่อไม่ติด คนอ่านต่อได้ๆ
พี่เหมยิ่งมาถึงตอนนี้ยิ่งรู้สึกน่าสงสารเหมือนกัน... กลายเป็นว่า ไปๆมาๆ
ฟ่างเข้าใจผิด พี่เหมเองก็โลเลจนน้องไม่มั่นใจ ทำอะไรใช้สมองกับเหตุผลมากไปนิด
จนลืมถามใจกับเชื่อสัญชาตญาณตัวเอง... ส่วนอิพี่มิว ไม่น่าเชื่อว่าจริงๆเเล้วเป็นคนเเบบนี้
เเต่ก่อนความรักคงบังตาพี่เหมแหละ หลงมากกว่า!!! ยืนด้วยตัวเองเป็นเเค่การเเสดง
มารยาทเเย่นะ เอาเท้าไปวางบนโต๊ะ ที่บ้านจะทำคงไม่มีใครว่า นี่ที่อื่น บนโต๊ะทำงานชาวบ้านอีกตะหาก
ทำไปได้คนเรา... พอเลิกรัก เลิกหลงหน้ามืดตามัวนี่เเหละ ข้อเสียมันตามมาเป็นพรวนเลย
ก็นะพี่เหมตาสว่างเเล้ว ปัดพี่มิวออกไปให้ได้จริงๆเเล้วกัน ไม่ใช่ฟ่างกลับมาเจอมารยาริษยาพี่มิวเข้าล่ะ
ดีใจที่ฟ่างได้ไปอาศัยบ้านคนดีๆเเบบพี่โจ้และผองญาติ555... อยากได้คนทำงานบ้านเก่งเเบบฟ่างมาช่วยที่บ้านบ้าง
ประเสริฐไปอยู่บ้านใครก็ไม่มีใครรังเกียจเเน่นอนเเบบนี้