หัวข้อ: ....เมื่อพี่ผมเบี่ยงเบน : เมื่อมนุษย์เมียอยากเป็นผัว (12/12/13)

[snooppy]

(อร๊ายยยย) แล้วจะเป็นไงต่อละเนี่ย

รอตอตต่อจ๊ะ

[mutyamania]

บทที่ 21 อิทธิฤทธิ์ของไอ้เห็ด




เอาล่ะ....ถึงแม้ว่าตอนนี้  หัวเห็ดของเราจะไม่ใช่หัวเห็ดของเราอีกต่อไปแล้วก็เถอะ  แต่เพื่อความเข้าใจที่ตรงกัน....เราก็จะยังคงเรียกเขาว่าหัวเห็ดต่อไป  แม้ว่าหัวของเขา....จะไม่ได้เป็นทรงดอกเห็ด(หุบ)อีกต่อไปแล้วก็ตาม....




“ไงวะแฝดสยอง....เมื่อวานไปแดกห่าไรกัน....กูแม่ม....แดกนมจนจุก.....”  เสียงทุ้ม ๆนุ่ม ๆ ขัดกับภาพลักษณ์ถ่อยเถื่อนของไอ้ตื๋อ้วนเอ่ยขึ้น  เต้าหู้กับหัวเห็ดมีหลายอย่างที่ค่อนข้างจะคล้ายกัน  แล้วอย่างหนึ่งที่เห็นได้ชัดเจนในตอนนี้ก็คือ  การเป็นคนที่ไม่รู้จักสังเกตสิ่งรอบข้าง  ไม่สนใจโลก  และสะกดคำว่ากาลเทศะไม่เป็น


นายมองไม่เห็น  เพราะตานายมันตี่เป็นขีดรึไง  ไม่เห็นเรอะ  ว่าไอ้ตัวขาวมันเปลี่ยนไป  มันไม่คึก  มันไม่เล่น  มันกำลังทำหน้าเซ็ง  หลังจากเดินห่อเหี่ยวเข้ามาคนเดียวโดยไม่มีน้องชาย....เบนซินน่ะเหรอ  มาจองที่ให้ตั้งนานนมแล้ว  เจ้าปั๊กกะเป๋าเองก็หน้าเจื่อน  อุตส่าห์ยิ้มแถมยังโบกมือทักทาย  แต่กลับถูกหัวเห็ดเมินใส่ซะงั้น!!!!


“เงียบไปเลยไอ้ตี๋หกเม็ก”  ตี๋หกเม็ก  คือโฆษณาอินเตอร์เน็ตค่ายดัง  ที่มีเด็กตี๋อ้วนเป็นพรีเซ็นเตอร์  แต่ตอนนี้มันคือคำด่าไอ้หมูอ้วน  ที่พูดพล่ามไม่หยุดเรื่องนม ๆ เอาล่ะ  ตอนนี้เต้าหู้เริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติแล้ว  คอสั้น ๆ พยายามยืดมองให้ได้เลนส์ที่กว้างขึ้น  เขาเห็นเบนซินกับเป๋าทำหน้าตาเคร่งเครียด  และคนทั้งคู่ก็เหลือบมองไอ้หัวเห็ดที่มาพร้อมผมกับทรงใหม่เป็นพัก ๆ  เป๋าเอนซบเบนซิน  ส่วนเบนซินก็ลูบหัวเป๋า  ไม่มีใครกล้ารบกวนไอ้เห็ดที่กำลังโกรธ  ทำไมน่ะเหรอ  นอกจากไอ้เสียงตะคอกเข้ม ๆของมันแล้ว  ตอนนี้ลูกตาของไอ้เห็ดดูเครียดแค้นสยองขวัญ  ตาโต ๆนั่นแทบถลนจวนเจียนจะหลุดออกมาจากเบ้าอยู่แล้ว


ส่วนไอ้คู่นั้นน่ะ  มันอะไรกันนักหนา....เห็นตั้งแต่เข้ามาแล้ว  งุ้งงิ้งง้องแง๊งอย่างกับคู่รักข้าใหม่ปลามัน  เต้าหู้ล่ะหมั่นไส้!!!!


“โอโม่มึงเปลี่ยนที่กับกูมั้ย”
“เออ....ก็ดีเหมือนกัน”


ความอยากรู้อยากเห็น  ทำให้ตี๋ร่างอวบตัวตันเอ่ยปากขอเปลี่ยนตำแหน่งกันหน้าด้าน ๆ จากนั้นจึงป้องปากกระซิบถาม  ไม่แคร์หรอก  ถ้าจะถูกด่า  เรื่องความหน้าหนาแล้ว  เต้าหู้ก็ไม่น้อยหน้าใคร  ไม่น้อยหน้าไอ้เห็ด  และไม่น้อยหนาความหนาของพุงตัวเอง....


“ไอ้เบนกับไอ้เป๋ามันทำอะไรมึงว๊ะ....กูเห็นพวกมึงแม่มมาคุใส่กัน....ทะเลาะไรกันเมื่อวานนี้”
“มันเป็นแฟนกันแล้ว!!!!”
“ง่าย ๆ งั้นเลย....ตอนไหนวะ”
“เมื่อวานนี้...”
“ต่อหน้าต่อตามึงเนี่ยนะ”
“กูไม่ได้ไป....แม่ง....ถามจัง....มึงดูไม่ออกเหรอว่ากูกำลังเฮิร์ท”
“ไม่ออกว่ะ....หน้ามึงเหมือนคนเดือดจัดมากกว่าอ่านะ”
“กูทั้งโกรธทั้งเฮิร์ท....จบม๊ะ!!!!”
“......หาเมียประชดแม่มเลย....ไม่ต้องเป็นแล้ว...ตุ๊ด....ตุ๊ดแม่มง่าย.....มึงดูอีขันทีนะ....เมื่อวานบอกจะไปเปิดซิง....ห่า....อย่างมันน่ะไม่ซิงแล้ว....วันนี้ไม่มาเรียน....สงสัยโดนนิโกรแทงไส้แตก”
“อุ๊บบบบบ....ครึครึครึ”


หัวเห็ดขำ....ก็มันน่าขำ....คนกำลังเครียด  พอมาได้ฟังอะไรตลก ๆ ก็อดหัวเราะไม่ได้  คู่รักข้าวใหม่ปลามันเห็น  ก็พาลคิดว่าอีกฝ่ายคงจะดีขึ้นมาบ้างแล้ว....





เสียที่ไหนล่ะ!!!!  ขำเสร็จก็ปรายตามองน้องชาย....และอดีต(ว่าที่)แฟน  ด้วยสายตาเย็นชาและหมางเมินเช่นเดิม



ป่วยการจะง้อ....ตอนนี้ปล่อยให้พ่อคุณอาละวาด  แผลงฤทธิ์แผลงเดชเสียให้พอ  อันที่จริงเบนซินพยายามแล้ว  พยายามมาทั้งคืน  ถึงแม้ว่าพี่ชายจะนอนตัวแข็งให้เขากอดจนหลับไป  แต่หัวเห็ดก็ยังไม่วายละเมอด่า  ออกไม้ออกหมัดใส่เขา  แล้วพอตื่นขึ้นมาก็อย่างที่เห็น  เงียบ...มึนตึง....ไม่ยอมไปเรียนพร้อมกัน....ไม่ยอมกินมื้อเช้าที่เตรียมไว้ให้....ออกจากห้องพร้อมกัน....แต่มันก็แว่บหนีไปกลางทาง....เอากับมันสิ!!!


“โอโม่โกรธพวกเรามากเลยเหรอเบน”  เป๋าถาม  ชักจะเป็นกังวลขึ้นมาแล้ว  ความรักของเขาแค่เริ่มต้นก็มีอุปสรรค  แถมอุปสรรคที่ว่ายังเป็นพี่ชายฝาแฝดของแฟน  ใช่....แฟน....ยังไม่ใช่คนรัก  แค่ตกลงคบหากันเป็นแฟน  ทำอะไรเหมือนที่แฟนทำกัน  ดูหนัง  กินข้าว  ศึกษาดูใจกัน....แล้วถ้าเกิดรักกันขึ้นมาก็ค่อย.....ลึกซึ้งกันมากกว่านี้  คนตัวโตบอกเขา  หลังทานมื้อเย็นกันเสร็จ  เขาเองก็เห็นด้วย  แบบนี้ดีกว่าที่เคยตกลง  มีแค่เขากับเบนซิน  ทีนี้เขาก็ได้ขยับขึ้นมาอีกขั้น  เขาเป็นแฟนกับเบนซินแล้ว.....

“แค่งอนน่ะ....เราอธิบายให้มันฟังแล้ว....เดี๋ยวก็คงคิดได้....ก็ค่อย ๆ ง้อกันไปอ่ะนะ  ช่วงนี้คงต้องปล่อยไปก่อน  รอให้มันเย็นลง”
“ถ้าจะนินทาเสียงดังขนาดนี้  นายเอาโทรโข่งมาพูดใส่หูพี่เลยมั้ย”





เฮือกกกกกกก.....เห็ด.....หูดีชะมัด.....ขนาดกระซิบกระซาบยังอุตส่าห์ได้ยิน




เย็นลงงั้นเรอะ....ตอนนี้ก็เย็นจนจะเป็นน้ำแข็งอยู่แล้ว  หัวเห็ดคนเก่าน่ะ  ถ้าไม่ชอบใจอะไรล่ะก็  โหวกเหวกโวยวายไปนานแล้ว  ไม่เงียบใส่แบบนี้หรอก.....หึ.....ต่อไปพวกนายจะได้เจอสงครามเย็น
.
.
.
.
.
.
.

“เห็ด....กินข้าวเย็นกัน”


สามวันมาแล้วที่พี่ชายไม่แตะต้องอาหารที่เขาทำให้  ไม่แม้แต่จะร่วมโต๊ะ  เห็นอีกฝ่ายซื้อกินต่างหากเขาก็หมดห่วง  แม้ว่าจะรู้สึกน้อยใจนิด ๆ แต่วันนี้พี่ชายไม่ได้ซื้อของกินขึ้นมา  เขาก็เลยลองชวนดู....เผื่อว่าจะ....



ดีใจอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ!!!!  พี่ชายของเขาเดินไปหยิบจานมาคดข้าวอย่างว่าง่าย  ตักกับข้าวที่เขาทำให้  กินอย่างเอร็ดอร่อย....



“ค่อย ๆ กินสิ.....เดี๋ยวติดคอนะเห็ด....อ่ะนี่น้ำ”
“ขอบใจ”
“อร่อยมั้ย”
“อาหารฝีมือนายอร่อยเหมือนเดิม....นายกับแม่ไม่ค่อยลงรอยกัน  แต่นายก็เหมือนแม่อย่างนึง....คือทำอาหารเก่งเหมือนกัน”
“หายโกรธเค้าแล้วหรือยัง”
“พี่เคยบอกนายแล้วไง....ว่าถ้าเป๋าเจอใครที่ดีกว่าพี่  พี่ก็เต็มใจจะยอมปล่อย....หึ....ยอมปล่อยงั้นเหรอ....ตลกเนอะ  ไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย  ไม่ได้เป็นเจ้าของตั้งแต่แรกอยู่แล้ว  จะไปปล่อยเค้าได้ไง๊”
“โธ่เห็ด.....อย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย  ไม่สมกับเป็นพี่เลย”
“หึ”


ไอ้ตัวขาวล้วงบางอย่างออกจากกางเกง  แล้ววางลงบนโต๊ะ  เบนซินจ้องมองธนบัตรใบละหนึ่งร้อยสองใบ  สลับกับมองหน้าพี่ชาย


“อะไรเหรอเห็ด”
“ค่ากับข้าวไง...”
“เฮ้ย....ไม่ต้อง”
“เอาไปเถอะเบน....เดี๋ยวคนจะหาว่าพี่เป็นภาระนาย....หรือว่ามันน้อยไป....หืม?”
“ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้....จะต้องให้ทำยังไงพี่ถึงจะเข้าใจ”
“ไม่ต้องทำอะไร....พวกนายไม่ได้ผิดซักหน่อย  คนผิดมันพี่....พี่ผิดเอง....จบมั้ย?”


ตอบอย่างเย็นชา  แล้วก็ลุกขึ้นเดินหนีเอาดื้อ ๆ พี่ชายยังโกรธอยู่  ไอ้ตัวโตได้แต่บอกตัวเองอยู่ในใจ....ว่าเรื่องนี้เขาเป็นคนผิด  บอกตัวเองให้ใจเย็น  ไม่ให้ระเบิด  พฤติกรรมของไอ้เห็ดมันก็น่าให้เขาระเบิดจริง ๆ นั่นแหละ  สามวันมานี่มันเอาแต่พูดจาเสียดสีประชดประชัน  ทำตัวเย็นชาห่างเหิน  ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม  เขาไม่กล้ากอดพี่ชายเวลานอนอีกแล้ว  พยายามข่มตาให้หลับอย่างยากลำบาก  กลิ่นหอมอ่อน ๆ อยู่ใกล้แค่เอื้อม  แต่ไม่สามารถกอดฟัดให้สมใจได้  เขาแทบคลั่ง....จวนจะเป็นบ้า....


ลุกขึ้นนั่งมองไอ้ตัวขาวตอนหลับ  เวลาสิ้นฤทธิ์สิ้นเดช  มันก็ดูน่ารักดี  ใบหน้าตอนหลับยังคงดูรั้น  ในสมองของพี่ชายคงจะมีแต่ความคับแค้น  ทุกอย่างแสดงออกมาได้ชัดเจนทางสีหน้า....แม้ยามนอน....







“แล้วซักวันพี่จะรู้.....ว่าที่เค้าทำแบบนี้ก็เพื่อเรา....เพื่อเราสองคน”

.
.
.
.
.
.
“นี่มันอะไรกันเห็ด”
“........”


อาทิตย์หนึ่งผ่านไป  เหตุการณ์ยังไม่ดีขึ้น  เขากับเป๋า  แม้ว่าจะตกลงกันแล้ว  ว่าจะลองคบหาเป็นแฟนกัน  แต่ความสัมพันธ์ก็ยังไม่คืบหน้าไปไหน  ติดแค่ตัวปัญหาตัวนี้ตัวเดียวเท่านั้น  ยิ่งนับวันความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ชายก็ยิ่งห่างเหิน  ราวกับคนแปลกหน้าที่อาศัยอยู่ในห้องเดียวกัน  เวลาแค่อาทิตย์เดียว  ทำให้เขากับพี่ชายห่างเหินกันได้ถึงเพียงนี้


จะไม่ให้เขาโกรธได้ยังไง  เมื่อครู่นี้แม่ของเขาโทรมาต่อว่า  ถามว่าเขากับพี่ชายมีปัญหาอะไรกัน  ถึงขั้นจะแยกกันอยู่  โดนเทศน์จนหูชา  แม่ไม่ได้เข้าข้างใครหรอก  ข้อนี้เขารู้ดี  แม่บอกว่าพี่น้องกัน  ไม่ใช่ใครอื่น  มีอะไรก็เคลียร์กันตรง ๆ  หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันไปเถอะ  แต่ก็ตามสไตล์แม่นั่นแหละ  ที่โทรมาโวยวายใส่แต่กับเขาก่อน  แล้วค่อยพูดสอนทีหลัง  กับลูกคนโปรดน่ะเหรอ  แม่ไม่เคยทำให้ขุ่นเคืองใจ  คอยโอ๋  จ๊ะจ๋ากันตลอด


ตั้งใจจะถามพี่ชาย  ว่าโทรไปฟ้องอะไรแม่  แต่สิ่งที่เห็น  ทำเอาอารมณ์ที่ข่มเอาไว้  ระเบิดออกมาในที่สุด  พี่ชายกำลังเปิดอินเตอร์เน็ตค้นหาห้องพัก  ต่อหน้าต่อตาเขา.....


“เค้าถามว่านี่มันอะไร!!!!  พี่กำลังเล่นสงครามประสาทอะไรอยู่!!!!”
“เปล่านิ....พี่ก็ดูห้องไปเรื่อยเปื่อย....อยู่ที่นี่น่าเบื่อ....อากาศก็ไม่ค่อยดี....พี่ก็เลยกะจะหาห้องที่บรรยากาศสงบ ๆ หน่อย”
“เพื่อที่จะแยกไปอยู่คนเดียวงั้นเหรอ  ถ้าสิ่งที่เค้าตัดสินใจมันทำให้พี่เป็นแบบนี้  จะให้เค้าโทรไปบอกเป๋าเดี๋ยวนี้เลยก็ได้  ว่าทุกอย่างเป็นอันยกเลิก  จะได้สมใจพี่ไง  พี่ไม่ได้คนอื่นก็ต้องไม่ได้งั้นสินะ  โตแล้วนะ  หัดทำตัวเป็นผู้ใหญ่ซะทีสิวะ  นิสัยเด็ก ๆแบบนี้เมื่อไหร่จะแก้หาย!!!! ”
“ถ้านายเลิกกับเป๋า  ต่อไปนี้เราก็ไม่ต้องมาพูดกันอีก”
“ทำอย่างกับตอนนี้เราพูดกันดีนักนี่  เห็ดจะเอายังไงว่ามา  ทำแบบนี้มันอึดอัดเข้าใจมั้ย”
“ไม่เข้าใจ!!!!....นายจะมาสนใจอะไร  พี่ก็ส่วนพี่  นายก็ส่วนนาย  นายอยากทำอะไรก็ทำ  พี่อยากทำอะไรพี่ก็ทำ  ไม่เกี่ยวกัน”
“ก็ดี....งั้นก็ต่างคนต่างอยู่....อยากไปไหนก็ไปเลยนะ”



แล้วทั้งคู่ก็ไม่ได้พูดกันอีก  ไอ้ตัวโตปึงปังออกจากห้องไปแล้ว  ส่วนหัวเห็ดก็กระแทกคอมพ์ปิด  ฟึดฟัดเข้าห้องนอนไป

.
.
.
.
.
.
“เรื่องมันก็เป็นงี้....”  หัวเห็ดเล่าทุกอย่างให้รุ่นพี่ฟัง  นายหนึ่งเพิ่งออกจากโรงพยาบาลเมื่อวานนี้  ส่วนหัวเห็ดก็ไม่ได้พูดกับน้องชายร่วมเดือนแล้ว
“แค้น ๆ ๆ ๆ ๆ.....อย่างกับโดนแทงข้างหลัง  ทั้ง ๆที่มันผิดแท้ ๆ แต่แม่ง....จะง้อก็เหมือนไม่เต็มใจง้อ.....ไม่มีความพยายามเลย”
“นายเองก็ทำเกินไป  คนเขาอุตส่าห์ง้อแล้วก็ยังทำเฉย....แถมยังไปแผลงฤทธิ์ใส่อีก”
“นายไม่เป็นเรานายไม่เข้าใจหรอก  ถ้าเป็นเมื่อก่อนอ่ะนะ  ต่อให้เป็นเรื่องเล็กกว่านี้  แต่มันก็ยังพยายามจะง้อมากกว่านี้  นี่อะไร  แค่อาทิตย์เดียวมันก็ใส่เราซะยับเลย  แถมไม่ทำอะไรให้กินด้วย”
“เอาแต่ใจชะมัด  โลกไม่ได้หมุนตามเรานะโอโม่”


เค้กแครอทถูกยกมาเสิร์ฟ  หัวเห็ดจัดการเขมือบโดยไม่รอช้า  ตามด้วยฟรุ๊ตเค้ก  ก่อนจะดูดช็อคโกแล็ตเย็นตามให้ชื่นใจ


“ร้านนี้อะไรก็อร่อย....เมื่อก่อนนะ....ถ้าทะเลาะกัน  มันจะซื้อขนมมาง้อแหละ”
“ก็แล้วทำไมไม่ลองเป็นฝ่ายง้อเค้าก่อนบ้างล่ะ.....”
“เรื่อง!!!!....นายว่าเรื่องนี้เราผิดงั้นเหรอ”
“ไม่มีใครผิดหรอกน่า.....บอกแล้วไง  มันเรื่องของความรู้สึก....ชอบ....ไม่ชอบแค่นั้นเอง  พี่บังคับให้นายชอบพี่เอามั้ยล่ะ  เป็นนาย ๆจะยอมมั้ย  ก็ไม่....เป๋าเค้าก็มีสิทธิ์จะชอบน้องชายของนาย  ไม่ชอบนาย”
“เรื่องนั้นมันไม่ใช่ประเด็น  ที่โกรธคือไอ้ห่าเบนมันชอบทำเหมือนเราเป็นเด็กอ่อน  ถ้ามันก็ชอบเป๋า  แล้วจะมาช่วยกันทำไม  เราไม่ชอบให้ใครมาสมเพช  เราแมนพอ”
“หึ....เด็กน้อย  นายมันก็แค่เด็กน้อยที่ทำเป็นคิดอ่านแบบผู้ใหญ่  ถ้านายเป็นผู้ใหญ่จริง  เรื่องแบบนี้มันจิ๊บจ๊อยมาก  ถ้าเทียบกับความเป็นพี่น้องกัน....คิดดูนะ....”
“ไม่ฟัง ๆ ๆ กินเค้กดิ.....ชวนมากินเค้ก  กินเข้าไป”


หนึ่งถอนใจ....ก่อนหน้านี้  ไอ้เด็กแสบก็คอยไปกวนเขาที่โรงพยาบาลอยู่เรื่อย  จนทั้งแม่  ทั้งป้า  แล้วก็พี่สาว  ต่างก็หลงมันกันยกใหญ่  มันคุยเก่ง  ขี้ประจบ  กินเก่ง  ส่งอะไรให้กินหมด  เลี้ยงง่าย....แม่ของเขาเอ่ยชมมันแบบนั้น  จะว่าไปมันเองก็เป็นเด็กผู้ชายธรรมดานี่เอง  เด็กผู้ชายที่แค่หวั่นไหวไปกับความน่ารักของเด็กผู้ชาย  เขายังมีความเป็นเกย์มากกว่ามันเสียอีก  ดูจากสายตาซุกซนที่มันมองพี่สาวของเขาก็รู้  มันชอบผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย  เป๋าอาจเป็นคนแรกที่มันชอบด้วยซ้ำ....


“ไม่คิดบ้างเหรอ....ว่าต่อให้ไม่มีน้องชายนาย  เป๋าก็อาจจะไม่ชอบนายก็ได้นะ”
“นายนี่ยังไงกันวะ!!!!....ไม่มีทางเป็นแบบนั้นไปได้หรอก....เป๋าเองก็ชอบเรา....เรารู้.....เป๋าเขินเราเวลาเราเล่นเราหยอก....นายไม่ต้องแก้ตัวให้พวกมันหรอก  ตอนนี้เรามีนายเป็นพวกแค่คนเดียว  ห้ามทรยศนะ  ไม่งั้นมีเคือง  หรือนายอยากจะเป็นศัตรูกับเราอีกคน....ก็ไม่ใช่มั้ย?....อ้อ....กินเสร็จแล้วไปเดินห้างเป็นเพื่อนเราด้วย  เราจะหาของขวัญไปเซอร์ไพรซ์ไอ้คนทรยศหน่อยน่ะ”






เอาล่ะสิ...ความซวยมาเยือนสุดหล่อแล้ว
.
.
.
.
.
.
.
“นายกลับมาแล้วเหรอเบน  ไปเที่ยวกับเป๋ามาสนุกมั้ย”
“นี่พี่จะมาไม้ไหนอีกวะ”


เบนซินงง  กับท่าทีที่เปลี่ยนไปอีกครั้งของพี่ชาย  สีหน้านั้นดูซุกซนและระรื่น  ราวกับว่าได้ทำเรื่องอะไรที่มันคิดว่าเจ๋งสุด ๆในชีวิต


“พี่ขอโทษที่ทำตัวงี่เง่า  แต่ชีวิตที่ไม่มีนายมันเหงามากเลย  แถมพี่ก็ยังอยากเป็นเพื่อนกับเป๋าอยู่อ่ะนะ.....”
“พูดจริงเหรอเห็ด”
“จริงซะยิ่งกว่าจริง....นี่....วันนี้พี่ไปเดินห้างมา  ได้ของมาฝากนายด้วยนะ”


หัวเห็ดชี้มือไปยังกล่องของขวัญขนาดใหญ่และยาว  ที่วางพิงผนังห้องอยู่อีกทาง  เบนซินจ้องมองมัน  สลับกับมองหน้าพี่ชายของตนอย่างหวาดระแวง  อย่างพี่ชายเขาเนี่ยนะ  จะลงทุนซื้อของขวัญมาให้เขา  ผิดวิสัยเห็ด


“ไปหยิบมาสิเบน  พี่ตั้งใจเลือกให้นายเลยนะ”
“มันคืออะไรอ่ะเห็ด”
“แกะดูสิน้องรัก”


กล่องของขวัญถูกแกะออกอย่างบรรจง  อะไรกันที่พี่ชายซื้อมาให้เขา  ลองกดดู  ของข้างในนุ่มนิ่มดี  น่าจะเป็นพวกตุ๊กตากระมัง.....



พี่ชายเองก็ทำท่าทางตื่นเต้น....เหมือนตัวเองเป็นผู้ใหญ่ที่ซื้อของเล่นให้เด็กอย่างนั้นแหละ


“เห็ด.....นี่มัน.....”
“ชอบมั้ยล่ะ.....เหมาะกับคนอย่างนายดีมั้ยเบน”
“หมายความว่าไงเห็ด?”
“ก็หมอนข้างสำหรับเด็กติดพี่อย่างนายไง  นายต่างหากที่เป็นเด็กไม่รู้จักโต  ถ้าวันไหนไม่ได้กอดพี่นายจะนอนไม่หลับ  น่าสมเพชเบน....พี่ซื้อให้นาย  เพราะต่อไปถ้าพี่ย้ายออกไปแล้ว  นายจะได้มีอะไรกอด....”



โมโห.....เบนซินโมโหพี่ชายจนเกินจะควบคุมได้  ยิ่งเขาเงียบก็แปลว่าเขายิ่งโกรธ  ไอ้ตัวโตทิ้งหมอนข้างลงบนพื้น  แล้วกระตุกยิ้มเยาะ



“ขอบคุณนะที่นึกถึงเค้า  แต่ไม่จำเป็นหรอก”
"หมายความว่าไง"
"ลืมแล้วเหรอ....ว่าเค้ามีเป๋าอยู่ทั้งคนน่ะ....หึ"
"ไอ้เบนซิน.....ไอ้หมาขี้ขโมย....โอ๊ยยยยยย"


ร่างของพี่ชายถูกดึงกระชากเข้ามาใกล้ในชั่วพริบตา  ตอนนี้คนขี้กวนรู้สึกกวนไม่ออก....ดวงตาของเบนซินจ้องมองอย่างเอาเรื่อง  สายตาแบบนี้  ครั้งสุดท้ายที่หัวเห็ดจำความได้  คือมีคนน็อคคาหมัด....คนสองหรือสามคนสลบเหมือดในหมัดเดียว  ถึงจะเป็นนักเรียนดีเด่น  แต่เรื่องความโหดนั้น  คนอย่างเบนซินไม่เคยน้อยหน้าใคร  เรื่องชกต่อยก็พอจะมีผ่านมาบ้าง  เป็นเรื่องปกติของลูกผู้ชาย  เขาไม่ใช่คนที่ดีแต่โวยวายอย่างโอโม่  พี่ชายของเขา....ไอ้คนไม่เอาไหน




ดวงตาคมดุจเหยี่ยว  จ้องมองลูกกระเดือกของพี่ชายกำลังเคลื่อนตัว  บรรยากาศเงียบจนได้ยินเสียงกลืนน้ำลาย.....เบนซินจ้องมองใบหน้าของเจ้าเด็กหัวรั้น  มองดวงตาที่กำลังสั่นระริก  มองจมูกเล็ก ๆที่ส่งเสียงลมหายใจอันติดขัด....




มองริมฝีปากสีชมพูอ่อนซีดที่กำลังขบเม้มกันแน่น




ปากดีแบบนี้.....จะลงโทษยังไงดี.....ถึงจะสาสม
.
.
.
.
.
.
.

To be con


ลงโทษยังไง  ถึงจะเข้าคอนเส็ปต์นิยายใส ๆ
กด 1 ขยี้จูบให้สะท้าน....ซาบซ่านทรวงใน
กด 2 ปล้ำแม่งเลย

[U_Ton]

  ไม่เลือกสักข้อ.... โหวต 3 ให้หัวเห็ดคบกับพี่หนึ่งไปเลย ไม่ก็ค้นหารักใหม่

อย่างเบนน่ะ ไม่เสียเห็ดไป ก็ไม่มีวันรู็สึกว่า ขาดเห็ดไม่ได้... เห็ดเองยังไม่เคยรู้เลยว่าเบนคิดยังไง

กับเห็ด แต่เบนตัดช่องน้อยไปคบเป๋า... ตอนนี้ไม่ชอบเป๋าเเล้ว ไม่เคยให้โอกาสเห็ดจริงๆซักที...

ตามเเต่ก้นเบน ขณะที่เบนก็เเสนจะโลเล รักเห็ด แต่ชอบเป๋า... อย่างงั้นก็อยู่กับของชอบแล้วปล่อยเห็ด

ไปเหอะ ให้เห็ดได้เจอคนที่จะเป็นของเห็ดจริงๆ

[Tassanee]

กด  1    แล้วตามด้วยกด 2  ได้ปล่ะ

[muiko]

เบนจะเอายังไงกันเเน่
ถึงจะเข้าใจว่าทำใจยากก็เถอะ เพราะเป็นพี่น้องกัน
เเต่คบเป๋าแบบนี้ก็ไม่ไหวนะ

อยากให้เห็ดคบพี่หนึ่งจัง
เบนจะได้ทำอะไรจริงๆจังๆซะที

แต่ว่าเบนปล้ำเห็ดไปเลย 

[nunnan]

กด 1 ตามด้วย 2

[gngane]

กดทั้งสองเบอร์เเล้วให้เห็ดหนีไปอยู่กับพี่หนึ่งเเบบพี่น้อง เเค่พี่น้องนะคะ

ซักระยะหนึ่ง ไม่ต้องไป รร ด้วย ให้ไอ้หมาเบนมันคลั้งๆตายไปเลย ชิส์

หมันไส้เปา ไม่เคยให้โอกาสเห็ดจริงๆซักครั้ง

เบนซินมีเหตผลหรอ เเล้วไม่สนใจความรู้สึกเห็ดรึยังไงกัน

โลเลนักขอให้ไม่ได้มันทั้งสอง

ขอเเค่เป่าอย่ามาเป็นตัวร้ายละกัน
จะขอให้รถชนเลย ชิส์

อินไปหน่อยขออภัยนะค่ะ

นักเขียนมาต่อไวๆนะค่ะ  มาปาความค้างไว้เเล้วก็จากไป  T^T

[forever-yunjae]

ไม่ชอบเปาเลยอ่าๆ --

[soul love]

กดหนึ่ง กดสอง พร้อมกัน
บึ้ม!!! กลายเป็นโกโก้ครั๊นซ์...ไม่ใช่แหละ

อุ๊กรี๊ด รออ่านนะจ๊ะ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ค้างอีกแย้ว แต่เห็ดโคตรจะเจ็บ ทำไปทั้งๆที่ใจดคตรจะเจ้บกว่าใคร

ภายนอกคนที่ไม่มีรุ้ดูร่าเริง แต่จิงๆมันเหมือนตัวคนเดียว (เหมือนกานป๊ะวะเนี่ย แฮ่ๆ)

เห้อ........รอรอตอนต่อไป

[daboo]

จูบเลย

[tonkhaw]

เป๋า มารผจญจริงๆ

หาผัวให้โอโม่ใหม่เหอะ

โอโม่ออกจะน่ารักต้องมีคนชอบโอโม่มั่งสิ

ชิมิ๊

[ชัดเจนกาบ]

ไม่เอาทั้งสองได้ป่ะ ให้เห็ดได้เจอคนใหม่ เห็ดนี้ก็จะว่ายังไงดีมากกว่าดื้อแถมโง่ด้วยนะชอบเข้าข้างตัวเอง ถ้ามันจะดราม่าจริงๆกรุณาเถอะคนแต่งขอให้เห็ดตาสว่างเลิกหลอกตัวเองและพฤติกรรมที่ชอบทำตัวเหมือนเด็ก โตจนรักใครชอบใครเป็นแล้ว ให้ไอ้เหี้ยเบนคู่กับอีเป๋าไปเลยก็ดีเพราะเลว ชั่วช้าทั้งคู่ชอบเล่นกับความรู้สึกของคนอื่นเขาไปทั่ว ก็นึกว่าจะไปดราม่าตอนทำให้พ่อแม่ยอมรับว่าลูกรักกันเองแต่นี้อะไรเศร้าตั้งแต่งยังไม่รักกันเลย แล้วยิ่งถ้าเห็นโดนไอ้เหี้ยเบนเสียบตูดตอนนี้นะ แทนที่มันจะได้รักกันมันจะฆ่ากันตายมากกว่านะ น่ำซ้ำยังไม่พอเห็ดคงเหมือนคนตายทั้งเป็นแน่ทั้งน้องชายและเป๋าไม่งั้นคงยิ่งจะบ้าทำร้ายตัวเองมากกว่านี้อีก ก็จะรอดูว่าคนแต่งจะเข้าข้างใคร เคืองเบนอย่างแรง เคืองคนแต่งด้วย ก็แล้วแต่คนแต่งจะแต่งเถอะ ถ้าผมพูดแรงก็ขอโทษด้วย แค่มันมีผลกระทบกับใจผมแรงไปหน่อย ตอนนี้ก็ได้ละบายแล้ว เฮ้อค่อยยังชั่ว

[gngane]

ปูเสื่อรอจ้า

[Tassanee]

ร๊ากกกกกกเธอเข้าแล้วเต็มทรวงงงงงง

อย่าลืมมาต่อไวๆ เน้  เค้ารออยู่นะ  อิอิ

[PEAK]

กำลังตื่นเต้น

สนุกดีครับ 
 
ขอบคุณครับผม

[Takarajung_TK]

ไม่ชอบเป๋า 

[ben]

ขอเป็นอีกเสียงนึงค่ะที่อยากให้เห็ดคบกับพี่หนึ่ง >> อยากจะรู้เหมือนกันว่า จะมีคนปากแข็ง ใจแข็งที่ไหนทนได้หรือป่าว

[nightsza]

กด 3 โล้ดดด เลือกทั้งสองอย่าง

[snooppy]

กด 1 พอ (ฮิ้ววว)

เห็ด! ทิ้งไอน้องเบนไปเลย!....ดูดิมันจะเอาไง
ไอ้นี่นิไม่ชอบเค้า เสือกไปคบเป็นแฟน...คิดแบบเด็กๆ (น่านนนนน) 

[sunshadow]

    เอาละไง เล่นมากๆจนเบนเดือดเข้าแล้ว
    กด 1 ก็พอ เดี๋ยวเห็ดตื่นหมด แล้วจะหนีตามพี่หนึ่งไป

[Tassanee]

กุ้งกิ้ง ๆๆๆๆ  ......    เมื่อไหร่จะมาอัพน้อ
.
.
.
.
.
.

.
.
.


เค้ารออยู่น้าตะเองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   


เง้อออออออออออออออออออออออออออออ

[mutyamania]

บทที่  22  เบนซินเป็นของปั๊กเป๋า




“ฮึก.....หยุดสิวะ.....พอได้แล้ว.....ฮึก......นายจะทำแบบนี้เพื่ออะไร......เพื่ออะไร!!!!!”
 “เห็ด.......เค้าขอโทษ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.


“ใกล้จะปิดเทอมใหญ่แล้วพวกเราไปเที่ยวทะเลกันมั้ย”  เสียงเล็ก ๆ ของปั๊กกะเป๋าเรียกสติของเบนซินให้กลับคืนมา  แฟนตัวน้อยของเขากำลังหน้ามุ่ย  เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายนั้นไม่ได้ฟังที่ตนพูดมาตั้งนมนานเลย  มือของเป๋าตบโต๊ะฉาด  แต่ก็ไม่ได้เอาจริงเอาจังอะไรนัก...
“เมื่อกี้เป๋าว่าอะไรนะ”
“หึยยยยยย......นิสัยนะเบน”  เป๋ามุ่ยหน้า  มองค้อนเขาอย่างงอน ๆ
“แหะ ๆ”


เบนซินกำลังนึกถึงใครอีกคนอยู่น่ะสิ  หลังจากที่พลั้งเผลอทำเรื่องแบบนั้นลงไปจนได้แล้ว  เขากับพี่ชายก็แทบจะไม่ได้พูดคุยอะไรกันเลย....ไม่สิ......พวกเขาไม่ได้พูดกันเลยต่างหาก  ความสัมพันธ์ที่เหินห่างกลับยิ่งเพิ่มช่องว่างขึ้นมากกว่าเดิม  ขนาดนอนยังต้องนอนหันหลังให้กัน  แถมยังต้องมีหมอนข้างคั่นกลางเอาไว้เหมือนในละครไม่มีผิด  มันคือข้อตกลง  ไม่อย่างนั้นพี่ชายก็จะเป็นฝ่ายออกไปนอนนอกห้อง.....


“เครียดเรื่องโอโม่อยู่เหรอเบน”
“อื่อ.....ขอโทษนะ.....ทำเสียบรรยากาศหมดเลย....อุตส่าห์ได้ออกมาเที่ยวกันแท้ ๆ”
“ไม่เป็นไร....เราเข้าใจนาย  ฟังใหม่อีกรอบนะเฮ้ย  ปิดเทอมนี้เราตั้งใจจะชวนทุกคนไปเที่ยวกัน.....ชวนโอโม่.....ชวนพี่หนึ่งไปด้วย.....เราอ่ะอยากไปทะเล  แต่ว่าถ้าโอโม่เค้าอยากไปเที่ยวที่อื่นก็ได้นะ  ให้เค้าคิดมาละกัน  ไปเที่ยวด้วยกันอะไร ๆ มันอาจจะดีขึ้น”


เบนซินไม่คิดแบบนั้นน่ะสิ  พี่ชายคงจะยอมไปด้วยหรอก  แค่พูดกันเหมือนแต่ก่อนยังยากเลย  พี่ชายเกลียดขี้หน้าเขาไปแล้ว  นับตั้งแต่วินาทีที่เขา.....


.
.
.
.
.
.
.
.
.

ปากดีแบบนี้.....จะลงโทษยังไงดี.....ถึงจะสาสม



ไม่เสียเวลาคิดเลยด้วยซ้ำ  เบนซินในวันนั้น  ความโกรธมันบังตาจนลืมความรู้สึกผิดชอบชั่วดีไปจนหมดสิ้น  เขากระชากไอ้ตัวผอมเข้ามาใกล้  พี่ชายไม่ดิ้นรนขัดขืน  เอาแต่ยืนตัวสั่นสะท้าน  ในดวงตาคู่นั้นฉายแววแห่งความหวาดกลัว......ใช่.....ไอ้เห็ดกลัวเขาจนตัวสั่น....มันรู้ดี.....มีไม่กี่ครั้งที่เขาจะโกรธได้มากขนาดนี้  แต่นี่เป็นครั้งแรกที่สาเหตุเกิดขึ้นจากมัน......


ริมฝีปากบดขยี้ลงไปอย่างรุนแรง  เขาจูบมันนานเนิ่น  แต่การจูบของเขามันรุนแรงจนอีกฝ่ายรู้สึกทั้งเจ็บ  ทั้งอึดอัดหายใจไม่ออก  น้ำตาของพี่ชายไหลซึม  กว่าที่มันจะมีสติพอที่จะกัดลิ้นของเขา  เขาก็สูบพลังชีวิตของมันจนเต็มอิ่ม  เขาเห็นน้ำตาของมันกำลังไหลพรั่งพรู  แต่ก็ยังไม่มากพอที่จะทำให้เขาหยุด.....


ยิ่งรับรู้ถึงรสชาติเค็มปร่าปะแล่ม  ผสมกลิ่นคาวของเลือด  เบนซินก็ยิ่งบ้าคลั่ง  ซอกคอขาว ๆ ถูกฟัด  หัวไหล่ทั้งสองข้างถูกบีบเค้น  แผ่นอกถูกขบกัดอย่างมันเขี้ยว  เสื้อผ้าถูกฉีกกระชากจนขาด  กลิ่นกายอันแสนคุ้นเคยนั้นเข้มข้นทวีขึ้นในความรู้สึก  กลิ่นหอมอ่อน ๆ ที่ทำให้เขาคลั่งทุกครั้ง  ตอนนี้เขาได้สูดดมกลิ่นนั้นเข้าไปจนเต็มปอด.....


กลิ่นกายของพี่  ยิ่งได้สูดเข้าไปลึก ๆ ความต้องการที่ถูกกดเอาไว้ก็ยิ่งระเบิดออกมาเป็นทวีคูณ  พี่ชายเริ่มดิ้นและต่อสู้แล้ว  แต่ทว่าร่างของอีกฝ่ายถูกทำให้ลงไปกองกับพื้นอย่างไม่เป็นท่า  เขารู้ดีว่าเขาทำมันเจ็บ  พอ ๆกับที่มันรู้ว่า.....






มันไม่เคยสู้แรงของเขาได้เลยสักครั้ง!!!!






และตอนนี้เบนซินก็กำลังจัดการกับกางเกงของมัน......มือของมันขืนดึงสุดชีวิต......ปกป้องปราการสองด่านสุดท้าย.....





“ฮึก.....หยุดสิวะ.....พอได้แล้ว.....ฮึก......นายจะทำแบบนี้เพื่ออะไร......เพื่ออะไร!!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
.
“พ่อกับแม่เราไปสัมมนา....อีกหลายวันกว่าจะกลับมา.....นายแน่ใจนะว่าจะมานอนค้างเป็นเพื่อนเรา”  ไอ้ตัวเล็กถามเขาอย่างไม่แน่ใจนัก  ตอนนี้เขาอยู่หน้าบ้านของเป๋า  บนบ่าของเขามีกระเป๋าเป้ที่ข้างในมีสัมภาระสำหรับสองสามวันพาดอยู่  กลายเป็นเขาเองที่ต้องระเห็จออกมา  เพราะทนความอึดอัดไม่ไหว
“แน่ใจสิ.....ก็เราเป็นแฟนกันแล้วไม่ใช่เหรอ....จะปล่อยให้แฟนอยู่บ้านคนเดียวได้ไง”
“แหม่....เราไม่กลัวหรอกเบนนนนนนน”
“เหรอ.....ใครจะไปรู้  อาจจะมีไอ้โรคจิตสาม....สี่.....ห้าก็ได้  ไม่กลัวใช่มั้ย....งั้นกลับนะ”
“โหยยยย.....พูดขนาดนี้  เราคงยอมให้นายกลับหรอกนะ”


เบนซินก้าวเท้าเข้ามาในบ้านหลังที่เขาคุ้นเคย  ยิ่งความสัมพันธ์ระหว่างเขากับพี่ชายแย่ลงเท่าไหร่  ความสัมพันธ์ของเขากับคนตัวเล็กเจ้าของบ้านก็ยิ่งแนบแน่นมากขึ้น  เขาเริ่มชินกับสายตาคนรอบข้างที่มองมาแล้ว  บางครั้งเขาก็รู้สึกว่าสายตาพวกนั้นเต็มไปด้วยความชื่นชมแกมอิจฉามากกว่า  เขาเองก็หน้าตาไม่ได้เลวร้าย  ส่วนอีกฝ่ายก็น่ารักน่าเอ็นดู  พวกเขาออกไปเที่ยวกันบ่อย  เพราะเขาไม่อยากกลับไปพบความอึมครึมที่ห้อง....


ห้องที่เขาเคยอยู่อย่างมีความสุข  แต่ตอนนี้มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว  ทำไมนะ....ทำไมพี่ชายถึงไม่ยอมเข้าใจอะไร ๆง่ายอย่างที่เขาคิด  เขาไม่เคยคิดเลย  ว่าพี่ชายจะฝังใจกับรักครั้งแรกแบบนี้  ใช่....รักครั้งแรก  เขากล้าเรียกได้เต็มปาก  เพราะเป๋าเป็นคนแรกที่ทำให้คนที่เอาแต่เล่นไปวัน ๆ อย่างพี่ชายของเขาเปลี่ยนไปมากมายขนาดนี้


“ขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องเราก็ได้นะเบน”


อีกฝ่ายเอ่ยชวนเขาด้วยเสียงเบาหวิว  ลางสังหรณ์ในตัวชายหนุ่มบ่งบอกว่าคืนนี้....จะต้องมี Something Wrong เกิดขึ้น.....เอาเถอะ  ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรนี่  ก็แค่เซ็กส์เท่านั้น  เขาเองก็พอจะมีประสบการณ์มาบ้างหรอก  เคยนอนกับผู้หญิงมาก็ไม่ใช่น้อย....แต่กับผู้ชายด้วยกัน.....


มันก็ไม่ได้ยากเย็นอะไรหรอกน่า!!!!


“ไม่หิวเนอะเบน.....เพิ่งกินกันมานี่”
“เอ่อ.....ไม่รู้สิ....เราตัวโตนะเป๋า....ดึก ๆก็คงจะหิวมั้ง”
“ไม่มีอะไรให้กินนะ....”
“คงต้องโทรสั่งพิซซ่าแล้วล่ะ”
“หึหึ”


ไอ้ตัวเล็กหัวเราะแปลก ๆ ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนออก  เบนซินกลืนน้ำลายเอื้อก  นอกจากไอ้มนุษย์เห็ดที่ห้องแล้ว  สาบานได้เลยว่าไม่มีอะไรที่จะกระตุ้นอารมณ์ได้มากไปกว่านี้อีกแล้ว....

เขาคงจะเป็นพวกชอบกินเด็กกระมัง.....พอได้เห็นหุ่นแบบเด็กประถม....บวกกลิ่นหอมอ่อนๆในอีกเวอร์ชั่นหนึ่งแล้ว  ความเป็นชายของเขาก็ผงาดง้ำจนเจ็บระบม

อีกฝ่ายจ้องเขาตาแป๋ว....ให้ตายเถอะ....คน ๆนี้ก็เจ้าเล่ห์น้อยเสียเมื่อไหร่  แววตาวิบวับแบบนั้นทำเอาเขาขนลุกซู่

“กินเราก็ได้นะเบน...”
“เย้ย”
“ฮ่าฮ่าฮ่า.....ก็ดูนายจ้องเราดิ.....เห็นเรือนร่างของเราแล้วอดใจไม่ไหวอ่าดิ๊”
“ยั่วกันเหรอเป๋า....ระวังเหอะ....โดนกินขึ้นมาจะร้องไม่ออก”
“กินแล้วไม่ปล่อยไปง่าย ๆ ต้องรับผิดชอบ  พาพ่อแม่มาสู่ขอเค้าด้วยนาเบน”


เป๋าไม่ได้พูดเล่น.....เขาไม่ใช่เด็กหนุ่มร่างบางผู้ไร้เดียงสาอย่างที่ใคร ๆ คิด.....เขาไม่ได้เล่นสกปรก.....หรือตั้งใจจะยั่วอีกฝ่าย  เขาคิดว่าหากอีกคนหนึ่งแข็งแรงพอ  เรื่องแบบนั้นก็จะไม่มีวันเกิด  ของแบบนี้มันตบมือข้างเดียวไม่ได้......






แต่ถ้าอะไรมันจะเกิดขึ้น....ขอให้รู้เอาไว้ว่าเขาเต็มใจตกเป็นของผู้ชายคนนี้  เป๋าอยากให้เบนซินเป็นคนแรก  ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่มั่นคง  พวกเขาอาจจะคบกันไม่รอด  หรืออาจจะต้องเลิกรากันไปสักวันหนึ่ง  แต่เป๋าจะไม่มีวันเสียใจที่เลือกแบบนี้.....






ขอแค่ครั้งหนึ่ง.....กับคนที่ใช่.....แค่ครั้งเดียวในชีวิตเท่านั้น



“เบน......เราพูดจริง ๆนะ......ถ้านายไม่รังเกียจ.....เราอยากมีเซ็กส์กับนาย”
“เป๋า........”
.
.
.
.
.
.
.
“เย้ยยยยยยยยยยยยยยย”


ตกดึกคืนนั้น  ชายหนุ่มตั้งใจจะขนเอาขยะถุงใหญ่ที่อยู่ในครัวออกมาทิ้งแทนพวกสาว ๆ  เขาเป็นผู้ชายเพียงคนเดียว  ถึงจะไม่ค่อยได้เรื่องได้ราวเท่าไหร่  แต่ก็มีหน้าที่ปกป้องดูแลมนุษย์ผู้หญิงอีกสามชีวิตในบ้าน  ทุกวันนี้งานในบ้านส่วนใหญ่  ถูกโอนย้ายมาเป็นหน้าที่ของเขาเสียเกือบหมด  หน้าที่ขนขยะออกไปทิ้งก็คงจะต้องตกเป็นของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย  อีกไม่นานหรอก....


จังหวะที่จะเปิดประตูรั้วหน้าบ้าน  เขาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นเงาตะคุ่ม  กำลังทำลับ ๆ ล่อ ๆ  อยู่ข้างนอก  ตอนนั้นยังไม่ค่อยดึกเท่าไหร่  แต่บ้านอื่น ๆ ซึ่งเป็นรั้วรอบขอบชิดอยู่แล้วนั้น  จึงไม่มีใครอื่นออกมาเผ่นผ่านกันในยามวิกาลเช่นนี้  เว้นเสียแต่....




ผี.......




หรือว่าขโมย....




หรือ......



ฆาตกรต่อเนื่อง.....นึกแล้วขนลุกซู่  เพราะตัวเองก็เพิ่งจะต่อกรกับคนพวกนี้มาหมาด ๆ ผลคือนอนเดี้ยงอยู่เป็นเดือน  เพิ่งจะออกมาได้ไม่เท่าไหร่  เขายังไม่พร้อมจะกลับเข้าไปอีกครั้ง  ไม่ว่าจะในสภาพไหนก็ตามที


“เปิดให้เข้าไปหน่อยได้มั้ย”
“ใครน่ะ”
“เราเอง”
“อ้าว.....นาย......ทำไมแต่งตัวแบบนี้ล่ะ.....”
“อากาศมันหนาวน่ะ......”


หนึ่งจำเสียงกวนโอ้ยแบบนั้นได้ดี  วันนี้ไอ้เด็กหัวดื้อมันบุกมาถึงบ้านของเขา  แถมยังแต่งตัวมิดชิด  สวมเสื้อคลุมสีดำแบบมีฮู้ด  บวกด้วยแว่นดำและผ้าปิดจมูกอีกต่างหาก  มันเดินไปทิ้งขยะเป็นเพื่อนเขา  ก่อนจะเดินตามเขาต้อยๆ เข้ามาในบ้าน.....แล้วเดี๋ยวคอยดูเถิด  ลองสาว ๆ ได้เห็นไอ้หมอนี่ล่ะก็....






บ้านแตกแน่ ๆ
.
.
.
.
.
.
“กรี๊ดดดดดดดดดด......อีหนึ่ง.....แกพาผู้ชายเข้าบ้านด้วยเหรอยะ....นังโม่นั่งค่ะนั่ง”
“หนูโม่ไปไงมาไงจ๊ะ.....แหม.....แต่งตัวซะเท่ห์เชียว.....ยังกะเด็กฮิปฮอป”
“ทานข้าวมารึยังลูก.....ตาหนึ่งหาอะไรให้น้องทานสิจ๊ะ....ไปอุ่นแกงเลียงไปลูกไป.....หนูโม่ทานแกงเลียงได้มั้ยจ๊ะ”


ไอ้เห็ดถูกสาว ๆ รุมซักไซ้จนหัวหมุน  ทั้งสามสาวต่างก็ชวนคุยแบบไม่เปิดช่องว่าง  ผมทรงใหม่ทำให้ทุกคนกรี๊ดกร๊าดกันมากกว่าเดิม  ตอนนี้หนึ่งรู้สึกเหมือนเป็นหมาหัวเน่า  ถูกไอ้เด็กนรกแย่งความรักจากสาว ๆในบ้านไปจนสิ้น


ไม่อยากทนอยู่ในห้องแบบนั้นได้อีกแล้ว  กับน้องชายที่มองหน้ากันไม่ติด  โอโม่ไม่ได้ไร้เดียงสา  ถึงขนาดที่จะไม่เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น  ไม่ใช่แค่การแกล้งกันหรือเอาคืนแบบแรง ๆ สิ่งที่เบนซินทำมันมีนัยยะมากกว่านั้น  เขาเองก็รู้สึกได้ตั้งแต่ตอนที่อีกฝ่ายพยายามจะเข้ามาอาบน้ำพร้อมกับเขาแล้ว  แต่เขาเลือกที่จะไม่คิด  ตอนนั้นเองเป๋าก็กำลังถูกพวกโรคจิตรังควาญอยู่ด้วย.....


พี่น้องไม่จูบกันแบบนั้น.....
พี่น้องไม่ฉีกกระชากเสื้อผ้ากัน......
ไม่สร้างร่องรอยน่าละอายแบบนั้นบนร่างกายของอีกฝ่าย......
ไม่พยายามที่จะ......


คิดว่าจะถูกชกซักหมัด....ถูกด่าว่าด้วยถ้อยคำรุนแรง.....แต่น้องกับเอาคืนด้วยเรื่องแบบนั้น  ร้องไห้จนเหนื่อย....ร้องจนแทบขาดใจ  กว่าอีกฝ่ายจะยอมหยุด  มือของเขาดึงรั้งกางเกงของตน  ไม่ให้อีกฝ่ายพรากมันไป  พยายามกระเสือกกระสนคลานไปขดตัวที่ผนังห้อง  จ้องมองอีกฝ่ายด้วยน้ำตานองหน้า....


เบนซินแรงเยอะ  ขนาดทั้งเตะถีบ....ชกหน้าน้องเต็มแรง....แต่น้องก็ยังไม่ยอมหยุด  สุดท้ายคงมีอะไรดลใจให้น้องหยุด  หากว่าเรื่องราวมันเลยเถิดกว่านี้  เขาเองก็ไม่รู้จะทำยังไง  จะบอกพ่อกับแม่ก็คงไม่ได้



กลัวน้องเกินกว่าจะกลับไปอยู่ด้วยกัน....










ทนอยู่กับคน ๆ นี้ไม่ได้อีกแล้ว
.
.
.
.
.
.
To be con


คนอ่านอย่าเกลียดเป๋าเลยนะ....เป๋าก็แค่ต่อสู้เพื่อความรักของตนก็แค่นั้นเอง  เรื่องนี้มีแต่คนเห็นแก่ตัว....ขนาดเบนซินที่อ้างว่าทำเพื่อพี่....แต่สุดท้ายก็เลือกที่จะไปเห็นแก่ตัวกับเป๋า  ดีใจที่คนอ่านอิน  ถึงจะโดนตำหนิไปบ้าง  แต่เราก็ยิ้มอย่างมีความสุข  ขอบคุณที่ยังมีคนอ่านอยู่  มีคนเม้นท์  มีคนตามทวง  ดีใจจนบอกไม่ถูก  พยายามจะมาต่อให้บ่อย  และไม่เว้นช่วงนาน  แต่บางทีมันตัน ๆ ก็ยังไม่อยากจะเค้น  กลัวเรื่องเพี้ยน.....ออกทะเล


มีคนเชียร์หลายทางมาก แต่คนแต่งขอแต่งตามใจตัวเองนะคะ  เพราะฉะนั้นถ้าเรื่องออกไปทางไหน  นั่นเป็นเรื่องบังเอิญ  หากเป็นสิ่งที่ใจตรงกันกับบางกลุ่ม  คนแต่งไม่ได้ลำเอียงหรือเลือกสปอยล์ทางไหนเป็นพิเศษจ้า

[nunnan]

เบนนายพลาดสะแล้ววว

[flawless]

สงสารน้องโม่น้อยอ่า...ตอนเบนซินกระทำแบบนั้นคงกลัวจะแย่เลยสิ
ก็ยังคงสติล ไม่ชอบเบน เป่า ไม่ชอบเมะหน่วงๆ เคะแบ๊วๆ ฮาๆ
แต่จะให้โม่น้อยมันไปกิ๊กกะพี่หนึ่งก็กระไรอยู่ เพราะดีเกินก็ไม่ชอบอีก
(แล้วเมิงชอบอะไร???) เอาค่ะรออ่าน รอลุ้นกันต่อไป
อยากรู้ว่าพี่น้องคู่นี้จะคืนดีกันอย่างไร  ชีวิตรักเบนเป่า จะราบรื่นไปตลอดหรือไม่
ต้องติดตามกันต่อปายยย...

[nightsza]

น่าสงสารเห็ดอ่ะ เบนคงเก็บกดมานานสินะ หึๆ

[thisispom]

สงสารน้องเห็ด T_T

[คนโง่]

โอโม่!!!!

แงๆ น่าสงสาร พี่หนึ่งรักโม่แทนนะ ฮือๆ

[muiko]

สงสารเห็ดอ่ะ

เบนทุเรศจริงๆ ตกลงคบเป๋าไปแล้วมาทำแบบนี้กะเห็ดได้ไง
ไปเลิกกะเป๋ามาก่อนดิ

หรือถ้าไม่ จะไปตายที่ไหน หรือจะไปมีอะไรกะเป๋าก็ไปเลยไป
แต่ถ้ามีอะไรกะเป๋าแล้ว อย่ากลับมาทำให้โอโม่เสียใจอีกนะ

เชียร์เห็ดกับพี่หนึ่งอ่ะ พี่หนึ่งคนดีอ่ะ
อยากให้มาชอบกันจัง

เป๋าก็ดูร้ายลึกเกิน เห็ดเลิกชอบได้เเล้ว
ให้คนเหตุผลเยอะอย่างเบนซิลไป ร้ายพอกัน 

รอตอนต่อไปค่ะ

[gngane]

เกลียทุกหมดทุกคน!!!


ยกเว้นนักเขียนเห็ดเเละครอบครัวพี่หนึ่งเกลียดมันหมดทุกคนนั้นละะที่เหลือ


เรากำลังเดาใจว่าพี่นนักเขียนจะเขียนให้เบนกะเป่าได้กัน คนอ่านทำใจจะไม่ไหวจริงนะะ

ไม่เข้าใจเบนซินชอบเป่าจะมาอะไรกับเห็ดอย่ามาบอกว่าช่วยสิ่

เกลียดๆๆๆๆ

มาต่ออไวๆนะคะอยากรู้ตอนต่อไปถึงอาจจะใจสลายก็เถอะ เห้อออออออออ