บทที่ 4 หัวเห็ดออกเดทพ่อหนุ่มน้อยร่างเล็ก...นอนบิดขี้เกียจอย่างสบายตัวอยู่บนเตียงนอนนุ่มๆ ใจนั้นนึกไปถึงหนุ่มหัวเห็ดหน้าทะเล้น และท่าทางดี๊ด๊าอย่างออกนอกหน้าเกินใคร....ก็....แรดนั่นแหละ
....เราชอบแบบเป๋าไง....ประโยคสุดหลอนจากเมื่อวานนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัว เจ้าตัวกระเปี๊ยกไม่รู้จะดีใจหรือเสียใจ ที่เสน่ห์ของตนดันไปต้องตาเจ้าคนที่มีบุคลิคแปลก ๆ เหมือนเด็กไฮเปอร์ แทนที่จะเป็นพ่อหนุ่มมาดขรึมคมเข้มแมนเกินร้อย ถึงจะไม่ขาวตี๋อินเทรนด์ แต่ก็น่าหม่ำอย่าบอกใคร แถมดูเป็นผู้ชายจริง ๆ เสียยิ่งกว่าพวกบอยแบนด์ในช่องรายการเพลง...ที่ชอบฉีกเสื้อโชว์กล้ามอกเสียอีก
เจ้าตัวเปี๊ยกย่นจมูกอย่างขัดใจ ใครกันจะอยากหม่ำเห็ด ในเมื่อพ่อดาร์คช๊อคออกจะหอมหวานน่ากินขนาดนั้น หนุ่มน้อยพาลไปถึงนิยายชายรักชายที่เคยอ่านมาหลายต่อหลายเรื่อง น่ารักอย่างเขา....ควรจะได้คู่กับพระเอกสุดเท่ห์สิ ไม่ใช่...นายหัวเห็ดตัวประกอบ แต่ถึงกระนั้นก็อดชอบนิด ๆ ไม่ได้ในความเป็นคนตรงไปตรงมา กล้าที่จะบุกเข้าหาเขา....แถมยังตลก....น่ารัก....ต๊อง....เสียแต่....เขาดันไปชอบแฝดคนน้องอย่างถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้วสิ!!!!
ปั๊กกะเป๋าไม่ใช่คนหลายใจ....รู้ตัวเองมานานแล้วว่าเบี่ยงเบน....แต่ไม่เคยตกหลุมรักใครจริง ๆ จัง ๆมาก่อน....ที่ผ่านมามีหนุ่ม ๆ รุ่นพี่มาขายขนมจีบ แต่เขาก็ปฏิเสธไปอย่างสุภาพ ก็คนมันชอบของดำนี่นะ!!!!
........~แยแยแหย่แยแยแยแย๊~.......เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ทำให้หนุ่มเป๋าต้องดีดตัวลุกขึ้นมาอย่างเสียไม่ได้ ใครนะโทรมาซะเช้าเชียว
“เบอร์เบนซิน...” หัวใจแทบจะหยุดเต้นพอเห็นว่าใครโทรมา
....รับสิ รับเลย ขืนปล่อยให้มันดังอย่างนี้ โอกาสดีดีคงหลุดลอยไปแน่ ๆ....“ฮัลโหล” ปรับเสียงตัวเองให้แจ่มใส พยายามควบคุมน้ำเสียง ไม่ให้ดูผิดธรรมชาติ
“วันนี้ว่างป่ะ” ปลายสายที่โต้ตอบกลับมา ทำให้เป๋ายิ่งตื่นเต้น เมื่อมันไม่ใช่การโทรมาคุยเรื่องงานแน่ ๆ
“ว่าง...........ว่างทั้งวันเลย”
“ไปดูหนังกันมั้ย”
“เรื่องอะไรอ่ะ”
“ยังไม่ได้คิด...ไว้ไปช่วยกันเลือกดิ”
“แล้ว...นายเห็ดไปด้วยมั้ย”
“ไปสิ ว่าไงสนมั้ย หรือว่าไม่สะดวกจะไม่ไปก็...โอ๊ยยยย”
ปลายสายเงียบไปชั่วเดี๋ยวหนึ่ง โดยมีเสียงทะเลาะกันแว่ว ๆ ออกมา ทำให้นายเป๋านั้นจินตนาการไปใหญ่โต
...ตีกันแหงเลย พี่น้องคู่นี้ จะมีใครตายเพราะเรามั้ยนะ หุหุหุ.......เย๊ยยยย~....“ฮัลโหล.....โทษทีนะ ไอ้เห็ดมันกวนตีนน่ะ สรุปว่าจะไปมั้ย?”
“อืมมม....ตกลง...ไปแน่นอนอยู่แล้ว....หมายถึง....เราก็กำลังเบื่อ ๆ อยู่พอดี”
“งั้นบ่ายสองเจอกันที่เมเจอร์รัชโย.....พาเพื่อนไปก็ได้นะ.....โอ๊ยยย ไอ้เห็ดอยากตายใช่มั้ย เดี๋ยวเหอะมึง เป๋า ๆ.... แค่นี้นะขอตัวไปตื้บพี่ก่อน บาย”
เป๋ากดวางสายอย่างอารมณ์ดี จะว่าไปแล้วพี่น้องคู่นี้น่ารักเป็นบ้าเลยแฮะ....ด้วยความเป็นลูกคนเดียว เป๋าก็อดอิจฉาไม่ได้ แถมยังเป็นฝาแฝดอีก ต้องสนิทกันสุด ๆ ไปเลยสินะ...
เป๋าโทรไปชวนเพื่อนอีกสองคน แต่ก็ถูกปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ราวกับนัดกันไว้
......ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ.....ต้องขอบใจเพื่อนผู้แสนน่ารักสองคนนี้จริง ๆ จะว่าไปแล้วเจ้าเต้าหู้กับนายฮ่องเต้...ถึงจะกัดกันอยู่บ่อย ๆ แต่ก็แอบใจตรงกันอยู่บ่อย ๆ เช่นกัน
.
.
.
.
.
.
“เป็นไง ๆ ๆ เป๋าน้อยจะไปดูหนังกับเรามั้ย”
“ไป”
“เย้”
หัวเห็ดกระโดดโลดเต้นไปทั่วห้องอย่างเป็นสุข วิ่งจากประตูไปยังระเบียงกลับไปกลับมาไม่หยุด จนกะทั่งสะดุดขาตัวเองล้มนั่นแหละ ถึงจะหยุดอาการลิงโลด
“อนาถใจชะมัด มีพี่แบบมันนี่” แฝดผู้น้องเปรยกับตัวเองดัง ๆ
“บ๊ะเอนนนน.....ซะอิวววววววว” คนที่เพิ่งล้มไปเมื่อครู่ยันกายขึ้นมาอีกครั้งโดยไม่มีสลด
“นายไม่ต้องไปนะ พี่จะไปกับเป๋าสองคน ขอบใจมากที่ให้ความร่วมมือ....ไอ้น้องรักของพี่”
“เจริญเหอะ เค้าเป็นคนชวนนะ แต่ก็ดี เชิญเห็ดไปเป็นส่วนเกินเหอะ เพราะว่าที่แฟนของเห็ด...เค้าคงจะชวนเพื่อนอีกสองคนไปด้วยแน่ ๆล่ะ” เบนซินพูดอย่างเป็นต่อ หัวเห็ดหุบยิ้มก่อนจะวิ่งไปกอดแข้งกอดขาน้องชาย
“บิ๊กเบนไปด้วยกันเถอะ นี่ ๆ พี่รีดกางเกงให้เอาป่ะ ไปนะ ๆ ไปดูหนังลั๊ลลากันนะน้องพี่”
“ไม่!!!! กางเกงยีนส์ใครเค้ารีดกันไอ้เห็ด”
“งั้นพี่ออกค่าตั๋วให้”
“หุหุหุ ไม่!!!! อย่าลืมดิเค้าเป็นคนกุมบัญชีของเรานะ จะหักค่าขนมเห็ดก็ยังได้เหอะ”
“งั้นจะเอาอะไร...ว่ามา...ไอ้ลูกรักคุณพ่อ!!!”
“หอมแก้มเค้าดิ สองข้างเลย”
“โธ่แค่เนี๊ยะ สบายมาก ก้มลงมาดิ พี่หอมไม่ถึงนะ”
เบนซินพองแก้มป่อง ก่อนจะโน้มตัวลงไปเพื่อหัวเห็ดฝังจมูกลงบนแก้ม
“ไม่สบายเหรอคิงคอง หน้าแดงแปร๊ดเลย เขิลลลพี่ล่ะเซ่ ใช่ม๊า....ไอ้คิงคองของพี่!!!”
“เฮ้ย!!! เมื่อกี้ก่อนวางสายบอกไอ้เป๋าว่าจะไปตื้บเห็ด ยังไม่ได้ตื้บเลยนิ มาให้น้องเตะซักป้าบมาเห็ดมา...”
“งิ”
.
.
.
.
.
.
1: 50 น. เมเจอร์รัชโยธิน
“ไอ้เห็ดมึงต๊องป่ะเนี่ย เอาหนวดปลอมออกเดี๋ยวนี้นะไอ้บ้าเอ๊ย คนมองมึงใหญ่แล้ว” เบนซินอดไม่ได้ เมื่อพี่ชายตัวดีติดหนวดปลอมแบบฮิตเลอร์ พร้อมหมวกทรง รด. เดินแรดออกมาจากบ้าน
“ไม่เนียนเลยเหรอ”
“ไม่เลยซักนิดเดียว”
“ก็คนมันอยากเท่ห์บ้างงิ”
สองพี่น้องยืนคุยกันเรื่อยเปื่อยระหว่างรอเพื่อฆ่าเวลา
วันนี้หัวเห็ดสวมเสื้อยืดหลวม ๆ ลายทางคอปาดกับกางเกงขาสั้นสบาย ๆ ส่วนนายคิงคองใส่กางเกงขาเดฟ พร้อมกับสวมแจ๊คเก็ตแนวสปอต กับร้องเท้าผ้าใบหุ้มข้อสีเขียว
“จะเซ็กซี่ไปไหนเนี่ยเห็ด” มือของแฝดน้อง ลูบไล้ไปบนเนื้อน่องขาว ๆ หัวเห็ดยกมือขึ้นปิดแก้ม ก่อนจะบิดตัวไปมาอย่างมีจริต
“อ๋าย....คนลามกอย่ามาลูบขาอ่อนเค้านะ”
“กระแดะแล้วพี่ พอเหอะ...กูไม่เล่นกับมึงแล้ว”
“ไอ้คิงคองแต่งตัวเท่ห์เกินไปแล้วนะ...ขโมยซีนพี่ตลอด”
“ช่วยไม่ได้อยากตัวผอมเอง ก็เลยหากางเกงยีนส์ใส่ลำบากไงล่ะ ไอ้กุ้งแห้ง”
“นั่น เป่าเป๋ามาแล้ว ว่าที่แฟนพี่น่ารักมากเลยนายดูสิ ใส่ขาสั้นเหมือนพี่เลยด้วย” หัวเห็ดหันไปเห็นนายเป๋าที่เดินมาแต่ไกล จึงสะกิดให้น้องชายดูอย่างตื่นเต้น
แต่หารู้ไม่ว่า
บัดนี้สายตาของเบนซินนั้นตรงดิ่งไปที่คนตัวเล็กเรียบร้อยแล้ว
นายเป๋าซึ่งสวมเสื้อเชิ้ตสีขาว กับกางเกงขาสั้นสีเทาธรรมดา ๆ แต่ที่พิเศษคือเสื้อคลุมตัวนอกแบบมีฮูดเป็นหูแมว สวมแว่นสายตาอันใหญ่ที่ตัดเอาไว้สำหรับใส่ไปเที่ยว ส่วนรองเท้านั้นเป็นผ้าใบสีขาวสะอาด
“ดู....ดูแมวน้อยของพี่ซะก่อน....ง๊า”
“น่ารัก...............................................ตายล่ะ” คนปากเสียพูดออกมาจนได้ ดวงตายังคงจับจ้องไปยังคนตัวเล็กที่เดินใกล้เข้ามาเรื่อย ไม่ว่าจะแต่งแบบไหนก็ดูน่ารักไร้เดียงสาเสียจริง ๆ
“เสื้อน่าเกลียดมั้ยแฝด แม่เราซื้อมาให้อ่ะ แถมบังคับให้เราใส่อีก แม่บอกกลัวเราไปนั่งสั่นในโรงหนังง่ะ” เป๋าบอกเขินๆ
“น่ารักที่สุดเลยครับผม....พี่เห็ดเทใจให้หมดหน้าตักเลย”
“น้อย ๆ หน่อยไอ้เห็ด......เป๋าดูมันนะ เราบอกมันแล้วให้มันเอาเสื้อคลุมบาง ๆ มาด้วย แต่มันเถียงว่าไงรู้มั้ย....ยังไม่ถึงหน้าหนาวซักโหน่ยยยเบนซิ๊นนนน” เบนซินบีบเสียงล้อเลียนพี่ หัวเห็ดหันไปถลึงตาใส่ แต่น้องชายกลับเพียงแค่ยักคิ้วกวน ๆ ส่งมา
“ไปเลือกหนังกันเหอะ” หัวเห็ดตัดบท เพราะไม่อยากเถียงกับน้องโชว์ งานนี้ต้องสร้างภาพกันสุดฤทธิ์
“อายจังเดินมามีแต่คนมอง” เป๋าชวนโอโม่คุย ส่วนเบนซินนั้นเดินนำลิ่ว ๆ ไปข้างหน้าแล้ว หนุ่มแว่นโตได้แต่แอบเหลือบมองอย่างน้อยใจ เป็นระยะ ๆ
“จริงอ่ะ ทีหลังตื้บ ๆ มันเลย ไอ้พวกนี้มันไม่มีมารยาท เป็นเราอ่ะไม่ยอมอยู่แล้ว” หัวเห็ดโชว์แมนทำท่าทางขึงขัง
“นั่นก็เวอร์ไป” เป๋าหัวเราะ ส่วนหัวเห็ดก็ฉวยโอกาสแต๊ะอั๋งจับมือให้เดินไปด้วยกัน
.
.
.
.
.
.
หนังฉายไปถึงกลางเรื่องแล้ว แต่มีเพียงโอโม่คนเดียวเท่านั้น ที่กอดไหล่ตัวเองด้วยความหนาวโดยมีอีกสองหนุ่มขนาบข้างซ้ายขวา บนจอหนังกำลังฉายหนังตลกเบาสมอง สองเสียงย่อมชนะหนึ่งเสียง คิงคองเลยอดดูหนังแอ็คชั่นไปตามระเบียบ
“เค้าบอกเห็ดแล้ว” เบ็นซินกระซิบข้างหูพี่
ส่วนนายเป๋าก็จดจ่อสายตาอยู่กับหนัง บนใบหน้ามีรอยยิ้มจาง ๆ สลับกับการปิดปากหัวเราะเบา ๆ แบบผู้ดี ไม่เหมือนคนที่นั่งตรงกลางได้แต่สั่นไปขำไป ชักกระตุกด้วยความขนลุก
“เอ้านี่เสื้อ เอาไปคลุมตัวไว้ก่อนจะหนาวตาย” เบนซินถอดเสื้อคลุม ก่อนจะวางแหมะลงบนหัวเห็ด ๆ คนตัวโตอย่างเขา แอร์ในโรงหนังไม่สามารถทำอะไรได้อยู่แล้ว
“แหมเว่อร์” พี่ชายสวมเสื้อคลุมอย่างเขิน ๆ
พอดูหนังกันเสร็จ ทั้งสามก็เดินออกมาจากโรงในสภาพที่ไม่ค่อยปกติ เบนซินข่มความหนาวจนปากเขียว ส่วนเป๋าก็กลั้นฉี่จนแทบจะเดินไม่ไหว
“ปวดฉี่จังเลยโอโม่”
“เราก็ปวด....ป่ะ....ไปฉู่ฉี่ปลากระบอกกันเถอะที่รัก”
หัวเห็ดฉวยโอกาสโอบบ่าคนตัวเล็กกว่าไว้อย่างย่ามใจ ลืมไปแล้ว ว่าวันนี้มากันสามคน
โป๊กกกก มะเหงกที่มองไม่เห็นลอยมากระแทกหัวเห็ดอย่างจัง
เหมาะเหม็ง
“นี่ไอ้เหียก.....ลืมเค้าไปเลยนะ เสื้ออ่ะขอคืนเหอะ เห็นแล้วเหมือนเด็กเอาเสื้อพ่อมาใส่เลย”
“พี่เบน.....อ้าว.......มาดูหนังเหมือนกันเหรอเนี่ย....เป๋า....เราเจอพี่เบน ชลาทิศแหละ ถ่ายรูปกันแม๊ะ”
“ไม่ตลก รีบถอดเสื้อเค้ามาไม่งั้นตาย”
“ชิส์....ทำเป็นเก๊ก พี่ก็เห็นนายหนาวจนตัวสั่นเหมือนกันแหละวะ อ่ะ....เอาไปเลยไป เหม็นด้วยเสื้อนายอ่ะ ตืดอย่างแรงนิ”
“แล้วอุ่นมั้ยล่ะ”
“มาก ๆ อ่ะ”
ตอนนี้กลายเป็นพ่อแว่นโตเสียเอง ที่โดนสองพี่น้องเมินใส่ เป๋าถอนหายใจเบา ๆ ทว่าใบหน้าก็ยังคงเปื้อนรอยยิ้มจาง ๆ ก่อนจะเดินตามไปให้ทันสองคนข้างหน้า
....หาช่องว่างแทรกลำบากชะมัดเลย.....พ่อหนุ่มน้อยแอบกระซิบกับตัวเองในใจ
.
.
.
.
.
.
.
To be con
มาต่อตามสัญญา ถ้าชอบก็เม้นท์กันเยอะ ๆ นะคะ
..............................................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
โพลล์
