กรี๊ด~ โจ๊กตอนนี้แมนมว๊าก~ เท่ ฉลาดสุดๆ

ยิงปืนนัดเดียวได้นกหลายตัว
ได้ปกป้องหนกจากการถูกแบล็คเมล์ ได้จูบ ได้เปิดตัวกับครอบครัวหนกอีก
แอบขำม๊าดีใจออกนอกหน้า ได้เขยหล่อ คริๆ

ส่วนยัยเดียร์ โจ๊กชี้ทางสว่างให้แล้วก็ไปดีเถิดน้อง อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเลย

v
v
v
“สัด..แสดงว่าลับหลังกูคุย” ผมสบถจนมันสะดุ้ง
โหย่ง...โหยง
“ปล่อยแขนกูก่อน เจ็บ” เออ..ลืมไป พอปล่อยมือมันรีบคลำ
ปอยๆ ...ป้อยๆ
“หึ..พี่จะพูดยังไงก็ช่างเดียร์ไม่มีทางเชื่อ ทอมที่ไหนเปลี่ยนใจไปคบผู้ชายแค่ไม่กี่เดือน
แถมเป็นตุ๊ดที่เป็นเพื่อนสนิท” มุมนี้ของเธอไม่เหลือคราบสาวน้อยน่ารักให้เห็น แววตาเยาะหยันชะนี
กร้าวชีวิตชัดๆ
...กร้าน ?
= 2 =
“พี่โจ๊ก มันเรื่องส่วนตัวของเดียร์ อย่างน้อยเดียร์เคยคบกับหนกมาก่อน ถึงตอนนี้พี่จะเป็นแฟนก็ไม่เกี่ยว”
สงสัยกลุ่มยัยชะนีสายหมอย ระยำจัญไรกันทั้ง
ก้วน...ก๊วน
“โจ๊ก..กูกลัวเดียร์มาบ้าน” เอ่ยปากแล้ว ตั้งแต่นั่งรถมาผมยังคงเป็นคนขับ
จนเลี้ยวเข้าซอยบ้านอยู่
ร่อมร่อ ...รอมร่อ
“นี่..อย่ามาบ้าบอแถว
นี่สิครับน้องเดียร์ พี่ว่าน้องควรกลับได้แล้ว
...นี้
“ทำไมถึงพลาด” เป็นการปรึกษา
ปัญญาชีวิตไปแล้ว
...ปัญหา
“เดียร์ ไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่รักลูกตัวเอง เรื่องโกรธมันก็อีกเรื่อง แต่หลานซึ่งเป็นเลือดเนื้อเชื้อไข
เขาหาทางออกให้เราได้ เว้นเสียแต่แม่ใจยักษ์ที่คิดฆ่าลูกได้ลงคอเท่านั้นแหละ อีกอย่างถ้าผู้ใหญ่รับรู้
เรื่องของรุจน์กับเดียร์อาจมีการผูกมัดมั่นคงกว่านี้ ดีกว่ารักสนุกแล้วมานั่ง
ทุกถนัดอย่างนี้นะพี่ว่า”
...ทุกข์