= 2 =[Ver.Balloon] ผมขับรถอย่างมีความสุข ไม่ใช่สุขที่ได้ขับรถคันโปรด แต่เกิดจากคนนั่งคู่ต่างหาก
หน้าแดงเถือกแทบเป็นสีเลือด ก้มหน้าเป็นเด็กไปแล้ว หลังรู้ว่าตัวเองหึง แต่ดันอึนตามประสาเค้าเลย
บูตัส..พี่ชายต่างสายเลือด คนที่ผมไม่อาจละสายตา คนที่ผูกพันกับผมตั้งแต่จำความได้
คนที่เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผมตอนนี้
ผมเสียเวลาสับสนค้นหาความรู้สึกของจิตใจไปหลายปี กว่าจะรู้ใจตัวเอง
ผมรักบูตัส..แบบคนรักไม่ใช่พี่น้อง บูเป็นคนมีน้ำใจ ใสซื่อทุกเรื่อง บูมีลักษณะนิสัยแบบนี้ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะผม ชีวิตของบูโฟกัสแค่ผมมาตลอด
โดยเฉพาะตอนเสียพ่อแม่ไป โอกาสเข้าสังคมทำกิจกรรมเรียนรู้เล่ห์เหลี่ยมต่างๆจากสิ่งแวดล้อม บูแทบไม่มีเหมือนเด็กปกติ
เพราะบูมัวแต่สนใจแต่เรื่องผม ติดตามเรื่องผม ดูแลผมมาตลอดนั่นเอง
เหตุการณ์ทั้งดีและร้ายในชีวิต ส่วนใหญ่ออกไปทางร้ายเสียเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ ทำให้ผมเข้าใจโลกได้ลึกซึ้งขึ้น
เข้าใจเล่ห์เหลี่ยมคนในสังคม เข้าใจความต้องการผลประโยชน์ และเข้าใจอันตรายจากความเห็นแก่ตัวของมนุษย์ได้มากกว่าบู…
ผมมั่นใจความคิดอ่านของผมเกินวัยมาก แต่เดิมก็คิดได้เยอะกว่ารุ่นเดียวกันเป็นทุนอยู่แล้ว
ติดจะพูดหรือแสดงออกหรือเปล่าเท่านั้น ซึ่งผมเลือกวางตัวขรึมป้องกันตัวเองเสียมากกว่า
ข้อเสียทุกคนย่อมมี หนึ่งในบรรดาข้อเสียแย่ที่สุดคือผมใจร้อนวู่วาม เหมือนโบราณบอกยิ่งนิ่งยิ่งร้อน
ยอมรับใจร้อนแต่ไม่เคยมีเรื่องไหนทำให้ผมร้อนจนขาดสติเท่าเรื่องที่เกี่ยวกับ
‘บูตัส’ ผมหวงรักหลงคิดว่าบูคือของผม แต่ค้านใจตัวเองมาตลอด ก่อนยอมรับในที่สุดหลังรู้ว่า ‘มันไม่ใช่เรื่องผิดอะไรเลย’
พอยอมรับผมดันประสบอุบัติเหตุ เกิดจากความใจร้อนที่ขาดสติ ชีวิตพลิกผันไปมาหลายตลบ
กระทั่งกลับเป็นปกติ ในวิกฤติย่อมมีโอกาส คำนี้ไม่เคยผิดจากความเป็นจริง ผมเจอวิกฤตสอนให้เติบโตทางความคิด
สามารถความคุมอารมณ์ตัวเองได้ดีกว่าเดิม จนผมยังทึ่งตัวเองด้วยซ้ำ
ถึงเวลาที่ผมต้องเป็นผู้นำ ดูแลคนรักข้างๆ ซึ่งเป็นที่รักของใครต่อใครมากมายเสียหมด
แน่นอนของบริสุทธิ์สะอาดจากภายในสู่ภายนอก ย่อมเป็นอัญมณีล้ำค่า ใครพบเห็นสัมผัสก็ต้องการครอบครอง
ก่อนหน้าได้พวกพี่แบมคอยดูแล แต่ตอนนี้ถึงเวลาแล้วที่ผมต้องปกป้องบูสุดกำลังความสามารถ
เพราะบูทำเพื่อผมมานานมากแล้ว
ความสุขที่ผมกำลังซึมซับ คืออารมณ์ดีใจเมื่อคนที่เรารักหึงเราแบบอึนๆมึนๆ
ต้องคอยต้อนให้ยอมรับ กว่ารู้ตัวรายนี้ต้องใจเย็นมากหน่อย ที่สำคัญผมได้ทวงสัญญาต่างหาก
ภาพงานหมั้นของพี่โจ๊กกับพี่หนก เป็นภาพที่ผมแอบคิด ถ้าหากบูเป็นผู้หญิง
ผมคงไม่เสียเวลาประกาศต่อสังคมให้รับรู้บูตัสคือของผม
แต่เพราะความรักเราเป็นแบบนี้ จำเป็นต้องให้เกียรติคนรักไม่ใช่แคร์สังคมหรืออายคน
ทุกวันนี้ผมไม่สนใจใครจะมองจะซุบซิบช่างหัวปะไร ไม่เคยทุกข์ร้อน สำคัญคือคนข้างกายผมต่างหาก
ไม่ต้องการให้โดนครหาและสายตาดูถูก บูเป็นคนใสซื่อสมควรอยู่กับสิ่งแวดล้อมที่ดี
และน้ำใจของมิตรภาพจากเพื่อนและคนรอบข้างตลอดไป
นิสัยคิดมากและสนใจความรู้สึกคนรอบข้างอย่างบู ย่อมกังวลเกินกว่าปกติเวลารับรู้ในเรื่องเลวร้ายต่างๆ
ป้องกันได้ผมเลือกทำมากกว่าจะเสี่ยงให้มันเกิด แม้ไม่ได้ทำแบบพี่โจ๊กแต่สองมือของผมพร้อมจับมือบูเดินไปด้วยกันชั่วชีวิต
ด้วยเกียรติลูกผู้ชายของตัวเองที่ผมเคารพยิ่ง..
“บู..ทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว มานอนดูหนังห้องบอลนะ” ผมบอกหลังกลับถึงบ้าน
คนที่ยังเขินไม่เลิกตั้งท่าหนีขึ้นห้องอย่างเดียว
“อืม..” ขานรับในคอเสียงเบา ไม่กล้าสบตาผม ไม่รู้มั้งท่าทางแบบนี้ของตัวเอง
มันทำให้ผมกระชุ่มกระชวยเพิ่มเป็นพิเศษ
รับปากเสร็จรีบชิ่ง เป็นหน้าที่ผมต้องไปดูแลความเรียบร้อยลูกชายทั้งสองตัวก่อน
ปล่อยให้ออกจากกรงพาวิ่งเล่นสนามหญ้าหน้าบ้าน
ผมรักกระต่าย ตาแป๋วของมันใสซื่อไม่ต่างคนตัวเล็กหน้าใสบนบ้านแม้แต่น้อย
ยิ่งเวลามันจ้องตอบ ทำให้นึกถึงตาโตดำขลับแวววาวของบูตัสทันที อารมณ์ความรู้สึกของบู
ถ่ายทอดผ่านดวงตาคู่นี้แทบทั้งสิ้น ไม่มีกั๊กอ่านง่ายสุดๆ โดยเฉพาะอารมณ์..งง?
เจ้าของขยันงงได้ทุกเรื่อง ยิ่งเรื่องของตัวเองไม่มีเข้าใจ พื้นฐานมาจากที่บูไม่หลงตัวเองมากกว่า
ไม่เคยเห็นความน่ารักส่วนตัวเป็นสิ่งพิเศษกว่าคนปกติ เลยทำให้อึนๆมึนๆตลอดมา
เพราะบูเป็นแบบนี้ จึงกลายเป็นที่รักเอ็นดูของใครต่อใครไม่ยาก ไม่ว่าจะเป็นรุ่นพี่รุ่นน้อง หรือพวกผู้ใหญ่
เห็นชัดบริษัทฯพี่วิชญ์ต่างปลื้มน้องบูตัสกันทั้งนั้น ปลื้มในที่นี้คือความน่ารักใสซื่อ หายากกับคนในวงการ
ที่ถ่ายทอดความรู้สึกผ่านดวงตาจากก้นบึ้งของจิตใจ พี่วิชญ์ถึงกับเอ่ยปากเป็นอัญมณีบริสุทธิ์ซึ่งทีมฝรั่งดีใจมาก
ได้บูตัสเป็นนายแบบงานชิ้นนี้
นั่งคิดเพลินๆ จนได้เวลาพาลูกเข้ากรง หลังปล่อยอึถ่ายทุกข์วิ่งเล่นกันสมใจ ลูกผมสองตัวแข็งแรงกำลังซน
น่ารักน่าชัง ผมหลงลูกมากแต่ไม่เท่าหลง
‘แม่ของลูก’ ผู้มอบลูกชายเป็นของขวัญให้ผม
กลับขึ้นห้องอาบน้ำเรียบร้อย สำรวจอุปกรณ์ที่ต้องใช้ในค่ำคืนพิเศษ เตรียมไว้บนหัวเตียง
ยอมรับที่ผ่านมาผมใช้อารมณ์ดิบล้วนๆ คงสร้างรอยแผลและความหวาดกลัวให้บูไม่น้อย
แต่คืนนี้เป็นคืนพิเศษที่ผมจะอ่อนโยนนุ่มนวลที่สุด ถ่ายทอดความรักความรู้สึกท่วมท้นใจผ่านบทรักให้บูสัมผัส
ลบล้างบาดแผลในใจที่ผมเป็นคนทำให้หมดสิ้น แม้ไม่หายขาดในทีเดียว แต่เวลาและความรักที่บูมีให้ผม
รับรู้ได้จากสายตาที่ใช้มองผมทุกครั้ง มันแทนคำบอกรักได้ดียิ่งกว่าคำพูดเสียอีก
จะทำให้บูหายจากบาดแผลเหล่านั้นได้ไม่ยากนัก
ถือว่าผมเป็นผู้ชายโชคดีคนหนึ่ง ต่อให้ไม่มีครอบครัวที่สมบูรณ์เป็นกำพร้าทั้งคู่ แต่เรามีกันแบบนี้
ผมไม่ต้องการสิ่งใดแล้ว ขอบคุณพ่อแม่ที่ท่านมอบคนรักให้ผม แอบไปจุดธูปกราบขอขมา
พร้อมคำสัญญากับรูปของพ่อกับแม่ในห้องพระตั้งแต่วันที่หายเป็นปกติ ‘ผมจะรักและดูแลบูไปชั่วชีวิตของผม’
พินัยกรรมทรัพย์สินกว่าร้อยล้าน ผมยกให้เป็นกรรมสิทธิ์ของบูเพียงคนเดียว
เป็นเพียงเสี้ยวหนึ่งที่ผมจะทำให้คนที่รักสุดหัวใจได้ คืนนี้จะเป็นอีกบทหนึ่งแห่งความรัก
ที่ผมจะถ่ายทอดผ่านการกระทำ เพื่อบูตัสของผมคนเดียว....
ตอนหน้า NC หวานหยด จนมดตายยกรัง
เจอกันตอนหน้านะคะ เป็น Part ของน้องบอลเล่าเองเลยงานนี้
เราจะได้เห็นมุมอิหนูบูตัส ตอนอะจึ้ยๆๆ...ว่าจะน่ารักแค่ไหน
ขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้นะคะ ตอนหน้าจะกดบวกแต้มให้ค่ะ
Luk.