เคะโนเนะ...ภาษาพี่ใบเตย อ่านแล้วนึกภาพบูออกเลย ฮุๆ
โดนจับแต่งตัวซะเซะซี่

ตอนแรกนึกว่าบอลจะให้ไปเปลี่ยนซะแล้ว

บรรยากาศสอบวันสุดท้ายน่าซาบซึ้งมาก

ใครๆก็บอกว่าตอนม.6เนี่ยจะสนิทกับเพื่อนๆและมีความสุขด้วยกันมากที่สุดแล้ว
พี่แวนเรียนถึงแค่ม.5 นึกแล้วเสียดาย
v
v
v
“นี่แหละครับ ลูกเราสองคน” บอลลูนตัดหน้าบอกแทนเสียก่อน ผมได้แต่เกาหัวยิ้ม
แหย่ให้พี่เขาไป
...แหย
“ทำไมถึงแยกเป็นลูกคน
นั่นคนนี้จ๊ะ” พี่อนงค์ถาม หลังทุกคนจ้องสนใจซักกันใหญ่แล้ว
...นั้น
“พร้อมใช่ไหม เริ่มเลยเถอะ วันนี้พี่ขอดู
บอร์ดี้ที่ฟิตกันมาเป็นเดือน พัฒนาถึงไหนแล้ว รบกวนบอลกับโจ๊ก
...บอดี้
“อุ๊!จุ๊ๆ!..สุดยอดแห่งเดวิดยุคสองพัน” นอกจากไม่ตอบดันปรบมือพูดไปคนละเรื่อง
ก่อนรวบชายเสื้อขึ้น
หมัดประมาณเอว
...มัด
“สองหนุ่มเข้าถ่ายร่วมเลย” เปลี่ยนเป็นถ่ายสามคน บอลลูนกับโจ๊กเป็นฝ่ายแสดงการเอาใจผม
ใน
อิริยาบทต่างๆ เหมือนเอาใจน้องขี้งอแง
...อิริยาบถ
สีหน้าอาการแล้วแต่พี่สไวบอกบท มีให้ผมพองแก้มป่องทำปากยื่นเหมือนงอน
แบ๋วไปเรื่อยเปื่อย
...แบ๊ว
= 2 =
รอยน้ำตาจากพวกที่แน่ใจไม่ได้เจอกันอีก ต้องไปเรียนไกล มีการกอดคอร้องเพลงอำลาอาลัยอย่างประทับใจ
เสียงร้องประสานดังก้องสะท้อนไปทั้งอาคารเรียน แต่ละห้องออกมายืนหน้าระเบียงกอดคอเรียงกันเป็นตับ ร้องเพลงสถาบัน
พร้อมกับน้ำตา
ปริมแก้มเสียเป็นส่วนใหญ่
...ปริ่ม
ป.ล. ขอบคุณสำหรับพรปีใหม่นะจ๊ะ^^ โดยเฉพาะที่บอกว่าขอให้รวยอ่ะ ถูกใจม๊าก~ 555