NCเอาไป 50% ก่อนนะคะ ขอเวลาตรวจทานส่วนที่เหลือ
จะโพสให้พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงค่ะ ตอนนี้เสพความสุขกับบทอัศจรรย์
ประมาณน่ารักๆ ของน้องทั้งสองก่อนเด้อ
กดบวก 1 แต้ม ให้กับเม้นท์ตอนก่อนหน้านี้ค่ะ
ขอบคุณนักอ่านนักเม้นท์ ที่ให้กำลังใจกันเนื่องแน่น
แทนการขอบคุณด้วยตอนนี้ค่ะ
My love
Part 39 “ตามสบายทุกคน ถือว่าฉลองจบคอร์สติวพวกเรา ชนกันหน่อย” ในฐานะเจ้าภาพ ผมชักชวนทุกคนชนแก้ว ขอชนด้วยโค้ก งานนี้มีทั้งเหล้าและโค้ก เหมาห้องวีไอพี
บอลลูนดื่มกับกลุ่มเพื่อน พวกพี่ต้น พี่ชายไอ้เอ็กซ์ พี่ชาติ โจ๊กมันก็ดื่มด้วย
“พี่ก็มาผิดงานสิ ไม่ได้ติวกับเขาเสียหน่อย” เสียงพี่ชาติแซวขึ้นมา ผมอดยิ้มให้วีรบุรุษชาติทหารคนนี้ไม่ได้
“ไม่ผิดหรอกครับ พี่คือแขกรับเชิญกิตติมศักดิ์ของผมโดยเฉพาะ” บอลลูนชิงพูด ก่อนลุกมาหาพี่เขาที่เก้าอี้
“ขอบคุณครับ ไม่ได้พี่คงแย่ ของขวัญแทนการขอบคุณให้พี่ครับ” น้องยื่นกล่องของขวัญห่อสวยงาม
พี่เขาลุกรั้งไหล่เข้ามากอดตบหลังเบาๆ ค่อยรับกล่องไปจากมือ
“แกะเลยคร๊าบ!!” เสียงลุ้นให้แกะจากเพื่อนบอลลูน พี่ชาติชูกล่องในมือให้ดู ค่อยแกะริบบิ้นกับกระดาษออก
ข้างในเป็นกล่องกำมะหยี่สีน้ำตาลเข้ม พี่เขาเปิดฝากล่อง พรายน้ำบนหน้าปัดล้อแสงไฟวาววับ
“ว้าว!สุดยอด” นาฬิกาเรือนครึ่งแสนดึงออกมาโชว์ พร้อมเสียงวี๊ดวิ้วแสดงความยินดีรอบโต๊ะ
“ขอบใจมาก ถูกใจพี่สุดๆ เอ้าชนฉลองให้กับเจ้าภาพกันหน่อย” พี่ชาติยิ้มร่าสวมข้อมือโชว์ทันที
บรรยากาศเป็นไปอย่างชื่นมื่น ทุกคนดูมีความสุข
ยกแก้วชนอีกรอบ กนกโนแอลกอฮอล์ แฟนสุดหล่อมันสั่งห้ามเด็ดขาด ทอมแสบไม่มีปากมีเสียง
ชนโค้กเป็นเพื่อนผมกับแบม ส่วนเหล้าเปิดกรีนเลเบิ้ลขวดใหญ่กันเลย
ตลกไอ้เถื่อนเขม ยุน้องหนุ่ยชนใหญ่ ไม่รู้เจตนามอมหรือเปล่า น้องเค้าก็บ้าโดนมันท้าเป็นไม่ได้
หน้าแดงหมดแล้ว ส่วนไอ้เถื่อนมันยิ้มกริ่มโคตรดูมีพิรุธสุดๆ ไว้ใจไม่ค่อยได้เหะ แต่ก็เรื่องของคู่รัก ได้แค่มองขำๆ
“บูตัส..โทษทีพี่มาช้า” พี่โชคเพิ่งมาถึง
“เชิญครับพี่” ผมลุกต้อนรับ เชิญพี่เขานั่งกับพวกพี่ต้น พี่ไอ้เอ็กซ์ชื่อพี่อาด ชื่อจริงสะอาด ท่าทางสะอาดสมชื่อ
ไอ้เอ็กซ์วันนี้มันไม่ได้มาด้วย
“แนวข้อสอบที่ให้ไป สงสัยตรงไหนไหมครับ” พี่โชคถาม
“ไม่ครับ..ผมอ่านใกล้จบแล้ว ตั้งใจเก็บรายละเอียดไว้ให้มาก ต้นเดือนหน้าแอดฯ แล้วครับ”
“พูดแบบนี้ค่อยสบายใจ หวังว่าได้รับน้องใหม่นะ..บูตัส” ยิ้มตอบพี่เขาเขินๆ ไม่ติดขึ้นมาคงอายพิลึก
“ชนมั้งสิวะไอ้โชค มัวแต่คุยนะมึง มาทีหลังตามให้ทันหน่อยพวก” พี่อาดยกแก้วชนพี่โชค
คนอื่นต่างเฮฮาคุยสัพเพเหระกันตามเรื่อง
“ไอ้บอล..มึงคงไม่เมาสร้างวีรกรรมอีกนะ” น้องเอกแซวบอลลูน หันไปดูน้องหน้าแดงก่ำคงกรึ่มได้ที่เลยทีเดียว
“กูมีคนขับเว้ย! เพิ่งได้ใบขับขี่มามาดๆ” น้องยิ้มกริ่ม
“ใครวะ..อย่าบอก” เพื่อนน้องหันมองผมเป็นตาเดียว
“โชว์พวกมันหน่อย..บู” บอลลูนบอก จำต้องเปิดกระเป๋าตังค์หยิบใบขับขี่ที่เพิ่งสอบได้ให้ทุกคนดู
“โห!..มิน่าไอ้ห่าบอลเล่นแดกไม่ห่วงขับรถ” น้องวิทย์แซวใหญ่
“กูอาจารย์ ถึงเวลาศิษย์ต้องบริการแล้ว อย่าอิจฉาไอ้ห่าวิทย์” น้องพูดติดตลก เรื่องจริงเถียงไม่ออก
หลังไปรับพีรูทที่ซ่อมเสร็จ บอลลูนก็รับหน้าที่สอนผมขับ
วันศุกร์ครูสอนตัวจริงนัดไปเจอขนส่ง น้องไปเป็นเพื่อนด้วย บอกให้ไปเรียนก็ไม่ยอม
อ้างวันศุกร์ชั่วโมงโฮมรูมไม่ซีเรียสเท่าไหร่ ที่จริงปลายเทอมส่วนใหญ่อาจารย์เน้นติวให้อ่านหนังสือสอบ
ผมสอบจนได้ใบขับขี่มา ถ้าไม่คิดไปเอง ดูบอลลูนจะคอยกันครูสอนขับรถจนพี่เขาหน้าบูด...
“ตกลงเรื่องรถ มีคนสนใจนะบอล วันอังคารหกโมงเย็นเขาขอไปดูสภาพหน่อย บอลติดธุระที่ไหนหรือเปล่า”
พี่ต้นพูดแทรก
“วันอังคารไม่ติดครับพี่ เชิญได้เลย สะดวกให้ผมขับไปให้ดูหรือมาเจอที่บ้านดีกครับ” น้องบอกกลับไป
“ที่บ้านบอลดีกว่า” พี่ต้นยืนยันที่บ้าน
ทุกอย่างดูลงตัว ตอนนี้เน้นอ่านหนังสือสอบ เข้าฟิตเนสบริษัทฯพี่วิชญ์ อาทิตย์หน้าบริษัทฯรถที่น้องไปจอง
นัดเอารถมาส่ง พอดีจังหวะขายคันเก่าด้วย ชีวิตช่วงนี้สงบสุขลงตัวไม่น้อย
งานเลี้ยงเลิกรา ผมเคลียร์ค่าใช้จ่าย ไม่ลืมคืนเงินที่ค้างพี่ต้นตอนเกิดเรื่องหนก่อน รบกวนพี่เขาไป
คราวนี้เลยถือโอกาสใช้คืนทีเดียว จากนั้นเราต่างแยกย้ายกันกลับ สภาพน้องหนุ่ยเถื่อนเขมหิ้วปีกไปขึ้นรถ
น่ากลัวไม่รอดเหะ ไอ้เถื่อนมันยิ้มกวนส้นโบกมือลาพาให้คิดชะมัด
สายตาพี่โชคมองผมก่อนขึ้นรถ รู้สึกแปลกๆไม่อยากเก็บมาคิด สมาธิอยู่กับการพาเด็กขี้เมา
ซึ่งนั่งหลับกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัย เข้าบ้านได้ต่างแยกย้ายขึ้นห้องอาบน้ำเตรียมตัวนอน
บอลลูนดันขอให้ผมไปนอนเป็นเพื่อนเฉย
ความจริงตั้งแต่น้องเป็นปกติ เราแยกห้องเหมือนเดิม ยอมรับผมอายน้องไม่กล้านอนด้วย
ไม่แม้กระทั่งมองน้องถอดเสื้อด้วยซ้ำ อร๊าย!!..บอกไม่ถูก รู้แต่บอลลูนชอบแกล้ง น้องรู้ผมอายยิ่งแกล้งใหญ่
ใช้หยิบนั่นหยิบนี่ให้ประจำ ทั้งที่ตัวเองแต่งตัวไม่เรียบร้อย
จนต้องยื่นคำขาดถ้าไม่นุ่งเสื้อผ้าให้เรียบร้อยผมจะไม่เข้าใกล้ นั่นแหละถึงยอมหยุดแกล้งเสียที
ช่างไม่รู้เลย ทำคนหัวใจวายแล้วเด็กบ้า..อิอิ คืนนี้น้องนึกยังไงเซ้าซี้ให้ไปนอนด้วย หวังว่าคงไม่คิดพิเรนทร์นะ
“บู..”
“อื้อ..” ขานรับเบาๆ
“หลับยัง”
“มีอะไร” หลับได้ไง รู้สึกแปลกๆ
“หมับ!..กอดหน่อย” ขอบ้าไรไม่รออนุญาต ว่าแล้วเชียว ผิดสังเกตตั้งแต่ไฟดับ
พอผมล้มตัวนอนน้องก็กระเถิบติดจนไหล่ชิด
“เออ..คะ..คือ” เกร็งทื่อไปแล้ว ลมหายใจกลิ่นแอลกอฮอล์อ่อนๆ เป่ารดซอกคอจนขนลุกซู่
“บูรู้ใช่ไหม พี่โชคคิดยังไง” ว่าจะไม่คิดเรื่องนี้ พอบอลลูนพูดอดคิดไม่ได้
“ไม่รู้สิ” ให้ตอบยังไงล่ะ
“พี่โชคเขาชอบบู” สรุปเสร็จสรรพ เงียบไม่ค้าน เป็นก่อนหน้าผมคงค้านคอตั้งไปแล้ว
ตอนนี้เริ่มสังเกตสายตาเข้าใจบ้าง
“บู..คิดยังไง” อดมองหน้าไม่ได้ จมูกโด่งเป็นสันสวย อยู่ห่างแก้มผมไม่ถึงเซ็นต์
“คิดอะไร” ถามไปแหละ
“รู้สึกยังไงกับพี่โชค..หืม..ฟ๊อด!” พูดจบกดจมูกหอมแก้มเฉย
“บอล..อือ..อย่าดิ” ชักเอาใหญ่ พอไม่ว่าซุกซอกคอดูดเม้มอีก
“ตอบก่อน..” แหนะ..แถไปได้
“จะคิดยังไง นับถือเป็นพี่ชาย” คิดแบบนี้จริงๆ
“ถ้ามีโอกาสบอกให้รู้ซะ บูมีแฟนแล้ว” อ้าว!..จู่ๆไปบอกได้ยังไง
“บ้าเหรอ..เขาไม่อะไรซักหน่อย ขืนพูดหน้าแตกสิ เกิดเขาว่าบูหลงตัวเองทำไงล่ะ” บอลลูนชักเพี้ยน หรือว่าน้องเมา
“ถ้างั้นบอลคุยเอง บูไม่ต้องแล้ว” อ้าว!..หนักเข้าไปใหญ่
“บอลจะคุยอะไร” แอบกังวลแหละ
“พูดตรงๆ บอลเป็นแฟนบู” เย้ย!..เวรแล้วไง
“พูดแบบนี้..ไม่น่าเกลียดเหรอ”
“น่าเกลียดตรงไหน เรารักกันหรือเปล่าล่ะ” เถียงไม่ออก
“ก็ใช่..จำเป็นต้องประกาศด้วยเหรอ ไม่กลัวคนมองหรือไงครับ”
เดิมทีน้องแคร์คนซุบซิบตายชัก นี่คิดอะไรอยู่ถึงจะออกตัวแบบนี้ แค่ในกลุ่มรู้ก็ไม่เท่าไหร่หรอก ยอมรับกันได้อยู่แล้ว
“เลิกคิดแทนบอลน่า มาถึงขั้นนี้ไม่มีผลกับบอลหรอก พี่โชคคงต้องคุยไม่ช้าก็เร็ว
ต่อไปไม่ว่าใครมาจีบ บอลไม่ปล่อยอีกแล้วนะ..รู้ไหม” ง่ะ!..กำชับเลยเชียว ใครจะมาจีบตรูวะ ตัวเองสิไม่ว่าหน้าตาขนาดนั้น
“แล้วบอลล่ะ คนมาชอบเยอะแยะ” ห้ามผมฝ่ายเดียวได้ไงกัน
“บอลห้ามคนมาชอบไม่ได้หรอก รับปากได้ว่าไม่นอกใจบูเด็ดขาด พอใจรึยังครับ...ผม”
มีเล่นลิ้นอีก แต่ผมก็ชอบนะ..อมยิ้มใหญ่เลยตอนนี้
“แล้วบูมีสิทธิ์ในตัวบอลหรือเปล่า” ถามก่อน เกิดผมหึงมาหาว่าจุ้นจ้านขึ้นมา คงเสียใจน่าดู
“มีสิ..บอลให้สิทธิ์บูเต็มที่ แต่ห้ามหึงโดยไม่มีเหตุผล ไม่เข้าใจให้ถามก่อน..ตกลงไหม”
น้องเปิดกว้างให้ผมไม่น้อยเชียว หวังว่าสิ่งที่พูดมา สามารถช่วยให้เราเข้าใจกันมากขึ้น
“ตกลง..บอลก็เหมือนกัน อยากรู้อะไรถามบูตรงๆ” ย้ำอย่างเต็มใจ
“บอลถามอยู่แล้ว..ไม่วู่วามแน่นอน” น้องพูดแบบนี้ค่อยเบาใจขึ้น
“บู..” เรียกอีกล่ะ ตกลงได้นอนไหมเนี่ยะ
“ครับ” แต่ก็ขานรับ
“ขอ..กอดได้ไหม” หืม..อะไรของเขา
“ก็กอดอยู่ไง” เพิ่งมาขอเหรอ กอดจนตัวจมจะสิงกันแล้ว
“ไม่ใช่กอดแบบนี้ กอดแบบผู้ใหญ่” ง่ะ!..คิดไว้แล้ว สักวันน้องต้องเรียกร้องเรื่องนี้
“บูยังไม่พร้อม ขอเวลาได้เปล่า” ยอมรับยังขยาดกลัวกลับสิ่งที่น้องเคยทำผม
มันไม่ได้รู้สึกดี น้องจากความเจ็บปวดเสียใจ
“นานแค่ไหน”
“หลังสอบแอดฯได้ไหม บอลเองต้องเตรียมสอบด้วยนี่ เราไม่ต้องมีเรื่องกังวล
เอาสมาธิไปทำเรื่องสอบก่อนดีกว่า” ยืดเวลาได้เป็นเดือน
“ก็ได้..แต่ตอนนี้ช่วยหน่อยได้เปล่า” ช่วยอะไรอีกเนี่ยะ
“อะไรล่ะ” พูดจบ น้องคว้ามือผมไปจับ..
“เอร้ย!!!...” ตกใจ อนาคอนด้าแข็งเป๊กเลยเชียว
“ทำให้หน่อยสิ” เออ..ชักว่าวเหรอ อายจังตัวเองยังทำไม่รอดเลย เมื่อยมือตายชัก ไม่เห็นได้เรื่องตรงไหน
“เอาจริงสิ” หลังเงียบไปพักใหญ่ ถามย้ำให้แน่ใจ
“อืม..ช่วยหน่อยนะ บอลไม่ไหวแล้วล่ะ” เสียงอ้อน ทำเอาใจอ่อนค่อยๆล้วงไปในกางเกงนอนผ้าฝ้าย
สัมผัสแท่งร้อนขนาดใหญ่ รวบกำเต็มมือ อูย..ใหญ่จังเว้ย!!!..ใจเต็นระทึก ตัดสินใจรูดขึ้นลงช้าๆ
“อ้าห์..ซี๊ดด!!” เสียงครางแผ่วเล่นเอาขนลุกตาม ก่อนริมฝีปากบดจูบไม่ให้ตั้งตัว
“อือ..อืมม!!!” น้องดูดกลืนลิ้น มือที่กำลังทำหน้าที่พลอยชะงัก บอลลูนดันรวบกำไว้ ชักนำให้สาวรูดต่อ
จูบเผ็ดร้อนทำเอาหัวหมุน รู้สึกมึนแอลกอฮอล์ที่ติดในโพรงปากนุ่ม
“อ่ะ..อ้าห์” เผลอครางในคอ ถึงกับผวารับรู้อุ้งมือร้อนรวบกำบูตัสน้อยอย่างจาบจ้วง
พร้อมการขยับสาวรับจังหวะมือผมไปด้วย
“อื้อ..อือ..อ่าาา..” อารมณ์เตลิด ไม่ยักรู้การชักว่าว ลองทำด้วยตัวเองแล้วไม่เห็นดีตรงไหน
พอเป็นมือบอลลูนขาสั่นหน้าท้องร้อนวูบ ก่อนเกร็งหด ตอนน้องขยับรัวมือเร่ง
รู้สึกอุ่นวาบเสียวจี๊ดกระตุกปล่อยหยาดขุ่นขาวเลอะเต็มมือน้อง เผื่อแผ่ไปยังกางเกงจนเขรอะ
ก่อนหอบแฮ่กๆกำอนาคอนด้าท่อนอวบแน่น
“ถึงแล้วสิ เป็นไงรู้สึกดีไหม” น้องกระซิบเสียงพร่า ซุกไซร้ซอกคอไปด้วย
ผมต้องหดคอหนี ไม่กล้าตอบได้แต่ผงกหัวงึกๆ
“หึหึ..บอลยังไม่ถึงเลย บูช่วยใช้ปากได้ไหม” ง่า!ปากเหรอ พอรู้อยู่ ให้ดูดใช่ไหม..ไม่เคยทำนิ
“คะ..คือ..บูไม่เคยทำ” กลัวทำแล้วไม่ได้เรื่องสิ
“ไม่เป็นไร ค่อยๆเลียแล้วอม ดูดเบาๆสลับไปมาอย่าให้โดนฟัน
บูทำให้หน่อยน้า..บอลไม่ไหวจริงๆ” อ้อนเสียงนุ่มเชียว ใครใจแข็งได้เล่า เอาก็เอา..?
ผมค่อยลุกคู้เข่า ถกกางเกงน้องลงหน้าขา บอลลูนนอนเอาแขนหนุนหัวซ้อนทับหมอนจ้องมานิ่ง
เขินอ่ะก้มหลบสายตา จ๊ะเอ๋..อนาคอนด้า..ว๊าก!..ใหญ่จังเย้ย..หลับตาปี๋ค่อยแลบลิ้นออกไปแตะพิสูจน์
น้องสะดุ้งโหย่งเกร็งตัวหลุดเสียงครางต่ำ
“อ้าห์...ซี๊ดดด!!” ได้ใจเหะหรือว่าเราทำดี เปลี่ยนจากแตะจัดการเลียซะเลย
หัวแดงคล้ายสตอเบอร์รี่ รสชาติไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่ น้ำใสหวานปะแล่มๆ อมแล้วดูดใช่ไหม อมก็อม..
อ้าปากกว้างสุดๆค่อยกลืนลงไปช้าๆ ดูดไม่ให้ฟันโดนไม่มีอารมณ์เสียวร่วมหรอก
มีแต่ความตั้งอกตั้งใจ ประหนึ่งเดินบนขอบเหวระวังไม่ให้พลัดตกลงไป ความระมัดระวังทะนุถนอมจึงเต็มเปี่ยม
มันสามารถทำให้เสียงครางกระเส่าของน้องดังระงม พร้อมมือที่เปลี่ยนมาลูบหัวผมเบาๆ
ก่อนจับท้ายทอยโยกให้เข้าจังหวะ
“อือ..ซู๊ดดด!!..โอวว..บูๆๆ” เสียงครางเรียกผม ทำให้อาการเกือบสำลักหายลงคอ
ความลิงโลดเกิดขึ้นท่วมท้น สามารถมอบความสุขให้น้องได้ดีใจมาก เลยตั้งอกตั้งใจอมดูดเลียกินใหญ่
หายใจทางจมูกเพื่อไม่ให้สำลักตาย กลิ่นกายน้องหอมดีจัง มอมเมาให้ได้รสชาติไปอีกแบบ
ใช้เวลาไม่นาน หลังบอลลูนกระเด้งเอวสวนเร็วขึ้น ผมต้องรีบยันหน้าขาไว้ ขืนให้เข้ามาจนหมดมีหวังคอหอยทะลุ
ยาวน้อยเสียเมื่อไหร่นั่น สุดท้ายน้องกดหัวผมนิ่ง พร้อมอาการกระตุกเกร็ง ผมแทบสำลักจริงๆแล้ว ของเหลวอุ่นร้อนทะลักทะลาย
พุ่งเป็นสายไหลเข้าคอต่อเนื่อง ไม่กลืนก็ต้องกลืนมือยันหน้าขาน้องแทบเป็นแทบตาย ไม่งั้นได้ตายสมใจ
“อ้าห์..ซี๊ดดด!!!..อืมมม!!!” เสียงน้องครางยาว รับการกระตุกพ่นลาวาอุ่นร้อนให้ผมกินจนอิ่มท้อง
“แอ่ก..แค่กๆๆ!!” สำลักครับ กลืนไม่ทันสำลักจนน้ำตาเล็ด น้องรู้สึกตัวยอมให้ผมคายอนาคอนด้าไซส์ยักษ์ รีบวิ่งพรวดเข้าห้องน้ำ ไม่ได้รังเกียจแต่มันไอไม่หยุด
รสชาติหวานเฝื่อนๆ คาวเหมือนกินซุปไก่ ไม่ได้ลำบากการกินนัก ถ้าน้องไม่กดหัวไว้ ปล่อยให้ค่อยๆกลืนเอง
ตามธรรมชาติคงไม่สำลัก น้องลุกตามมาลูบหลังอย่างห่วงใย
“ขอโทษ..เป็นไงบ้าง บอลไม่ตั้งใจ อารมณ์มันพาไปหยุดไม่ทัน” คำขอโทษของน้อง
เพียงพอแล้วที่จะอภัย รู้ว่าคงไม่ตั้งใจ
“ไม่เป็นไร ดีขึ้นแล้ว” หันไปยิ้มให้ ไม่ต้องการกังวล ทั้งที่น้ำตารื้นเต็มเบ้า เกิดจากการสำลักแทบตาย
“โห..น้ำตาเต็มเลย รสชาติแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ” น้องถาม
“เปล่า...มันสำลักกลืนไม่ทัน” บอกไปตามจริง
“อืม..ขอโทษนะ แต่บอลดีใจในตัวบูมี DNA ของบอลแล้วรู้ไหม” ผมจะตายเพราะคำพูดนี่แหละ
รีบเฉเปิดน้ำล้างหน้าบ้วนปาก ปล่อยคนพูดยืนยิ้มกริ่มจ้องผ่านกระจกไม่เลิก...
“รักนะ..” น้องยื่นผ้าขนหนูซับหน้าให้ ก่อนจุ๊บหน้าผากพร้อมคำบอกรักง่ายๆ
แต่ผมแทบลอยละล่องกลับเตียง ตายแน่ความรักแบบนี้พานร่างกายจะระเบิดเป็นเสี่ยงๆ อร๊าย!!!...เขินมากๆๆ
หวังว่าคงมีความสุขกับ 50% ที่นำมาอัพให้ก่อน
ส่วนที่เหลือ จะได้เห็นผลกรรมของสายไหมกันแล้ว
ไว้เจอกันพรุ่งนี้ก่อนเที่ยงค่ะ
Luk.
โพลล์
หัวข้อ: @@@โดยLuk {My..Love} ความรักของเพื่อนแท้ ที่ยั่งยืนถาวรตลอดกาล (อ่าน 1274762 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก