Their Wedding and Honey Moon .....................................................................
บ้าน พักริมทะเลบนเกาะส่วนตัวของครอบครัวกัณฑราช ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากชายหาดที่ซึ่งหาดทรายยังคงเป็นสีขาว เนื่องจากมีเพียงสมาชิกในครอบครัวเท่านั้นที่ได้เชยชมความงามของเกาะแห่งนี้ ทำให้สภาพแวดล้อมของเกาะยังคงความเป็นธรรมชาติไว้ได้อย่างเต็มเปี่ยม บัดนี้บ้านเพียงหลังเดียวบนเกาะได้เปิดไฟทั้งหลังบ่งบอกให้ทราบว่าขณะนี้ได้ มีสมาชิกของกัณฑราชมาพักผ่อนไม่คนใดก็คนหนึ่ง
เป็นเวลาหนึ่งเดือน แล้วนับตั้งแต่เกิดเรื่องร้ายขึ้น ตอนนี้ร่างกายกัณฑ์ฟื้นตัวเต็มที่ และก็เป็นวันที่เขาพาคนรักมาพักผ่อนที่บ้านริมทะเลบนเกาะส่วนตัวของครอบครัว เขาเพียงลำพัง
“พี่กัณฑ์ซื้ออะไรมาตั้งเยอะแยะ” ร่างบางมองดูถุงอาหารมากมายที่อีกฝ่ายถือลงจากเรือ
“ก็ พวกอาหารที่เราจะกินในวันต่อไปไงจ๊ะทูนหัว” จุ๊บแกมเนียนหนึ่งที ก่อนจะเดินนำถุงเสบียงมากมายไปแช่ในตู้เย็นขนาดใหญ่ที่สามารถจุของสดได้หลาย วัน
เมื่อเดินเข้ามาในตัวบ้าน ก้านใบจึงสามารถพิจารนาตัวบ้านได้อย่างถ้วนถี่ บ้านหลังนี้ถือได้ว่าเพียบพร้อมทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นการดีไซน์ที่เรียบง่าย แต่สามารถใช้งานได้ทุกพื้นที่ ห้องนอนสามห้องที่กระจายอยู่อย่างลงตัว และที่ที่เขายืนอยู่เป็นห้องโถงกว้างซึ่งเป็นที่สังสรรค์ของสมาชิกในบ้าน เคาเตอร์ที่อยู่มุมซ้ายของห้องมีเครื่องดื่มหลากหลายชนิดวางเรียงรายอยู่ รวมทั้งตัวบ้านที่หันหน้าเข้าหาทะเล หาดทรายขาวสะอ้านที่ทอดยาวจากชานบ้านลงไป ยิ่งยามค่ำคืนเช่นนี้ได้ยินเสียงคลื่นกระทบฝั่งอย่างชัดเจน
“ผมนอนห้องไหน” เด็กหนุ่มถามร่างสูงที่ง่วนอยู่กับการค้นอะไรบางอย่างในกองของกิน
คำถามนั้นทำให้อีกฝ่ายชะงักแล้วหันมาทำหน้าสงสัย
“ก็ นอนห้องเดียวกันสิครับ จะหนีพี่ไปนอนคนเดียวทำไม เราเป็นแฟนกันแล้วนะ” ทบทวนความจำให้ก้านใบ เมื่อไม่นานมานี้ยังพูดกับเขาอยู่เลยว่าต่อไปนี้เราจะไม่แยกจากกันอีกแล้ว แต่ไหงมาเที่ยวด้วยกันกลับจะนอนแยกห้องกัน เขาหูฟาดหรือเปล่า
“เอ่อ คือผมยังไม่พร้อม” เด็กหนุ่มสารภาพออกมาในที่สุด ด้วยรู้ดีว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้างกับการมาเที่ยวเพียงลำพังเช่นนี้
“อันนั้นพี่รู้ เลยเตรียมของมาเพียบ มานี่มา” เรียกก้านใบให้มาที่โต๊ะอาหารที่เขาวางกล่องอาหารหลายอย่างลงไป
“อะไรครับ” เด็กหนุ่มมองกล่องโฟมที่ปิดทับด้วยพลาสติกใส ข้างในบรรจุก้อนเล็กนิ่มๆสีขาววางซ้อนกันอยู่หลายก้อน
“เขาเรียกว่าหอยนางรม” กัณฑ์เฉลย
“พี่จะกินแต่หอยนางรมเหรอ ไม่มีกับข้าวอย่างอื่นหรือไง ผมอยากกินอย่างอื่นมากกว่า” ค้นถุงกับข้าวในถุงอย่างไม่เอ๊ะใจสักนิด
“มี แต่ยังไม่ให้กินตอนนี้ ค่ำนี้อาหารของเราคือหอยนางรมกับเบียร์เย็นๆเท่านั้น”
ชาย หนุ่มแกะพลาสติกออก หยิบหอยตัวใหญ่มาหนึ่งตัว ส่งเข้าปากร่างบางแล้วฝานมะนาวชิ้นเล็กบีบใส่ปากก้านใบที่กำลังทำหน้าเบ้ เพราะไม่เคยกินของสดๆมาก่อน
“แล้วนี่นะต้องตามด้วยยอดกระถิน” ส่งยอดกระถินให้อีกฝ่ายอีกครั้งแต่คราวนี้ก้านใบส่ายหน้าเป็นเชิงว่าพอแล้ว
“ไม่ได้นะ ห้ามพอด้วย” ชายหนุ่มกล่าวเมื่อเห็นคนรักเดินเลี่ยงออกไปดื่มน้ำ
“ไม่เห็นอร่อยเลย” เด็กหนุ่มว่า
“พี่ก็ไม่ได้กินเอาอร่อย กินเอากำลัง” กัณฑ์พูดด้วยรอยยิ้มก่อนจะส่งหอยนางรมเข้าปากตัวเองบ้าง
“กำลังอะไรครับ”
“ก็หอยนางรมนี่เป็นยาโด๊ปอย่างดีเลยนะ คืนนี้เราจะได้มีแรงไง” ชายหนุ่มบอกหน้าตาย
“บ้า ผมไม่กินหรอก” ว่าอย่างนั้นแล้วเข้าห้องไป ปล่อยให้กัณฑ์นั่งโด๊ปหอยนางรมอย่างไม่กลัวคลอเรสเตอรอลจุกอกตายไว้ลำพัง
“ก็ตามใจ ร่างสูงตะโกนไล่หลัง ก็ดีคืนนี้ก้านจะได้ไม่มีแรงขัดขืนพี่”
“ไม่ เอา ห้ามทำอะไรที่ผมไม่ยอมด้วย” ก้านใบเดินกลับทันทีที่ได้ยินประโยคนั้น ทำตาโตห้ามอีกฝ่ายที่ดูเอาจริงเหลือเกิน จะว่าไปมาคราวนี้เขาก็เตรียมใจมาบ้างแล้ว แต่ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเตรียมพร้อมมากกว่าเขาไม่รู้กี่เท่า ก็เลยรู้สึกกลัว พูดตามตรงก็คือยังฝังใจกับ sex ครั้งแรกกับชายหนุ่มอยู่นั่นเอง
“จิจ๊ะ” ร่างสูงทำปากขัดใจ ก้านผลัดพี่มาจะเป็นเดือนแล้วนะเนี่ย พี่ก็มีความอดทนจำกัดนะ เดินมาดึงร่างเล็กเข้าแนบอก
“ก็ผมกลัวนี่นา” กอดเอวร่างสูงไว้อย่างเอาใจ หวังให้อีกฝ่ายยืดเวลาให้เขาอีกหน่อย
“ไม่ ต้องกลัวสัญญาว่าจะไม่ทำรุนแรง แล้วถ้าก้านบอกว่าไม่ พี่ก็จะหยุดทันทีตกลงไหม พี่เคยไม่รักษาสัญญาหรือเปล่า” กอดตอบปลอบใจ “ก้านอยากกินอะไรหละพี่เวฟให้” เปลี่ยนหัวข้อสนทนาให้อีกฝ่ายสบายใจ
“ไม่ หิวแล้วครับ เลี่ยนหอยนางรม” ก้านใบใจชื้นขึ้นบ้าง เขาเข้าใจชายหนุ่มดีว่าต้องการเขา ดังนั้นเขาก็จะพยายามเพื่อตอบแทนความรักที่อีกฝ่ายมีให้
“งั้นก้านก็ไปพักผ่อนเถอะ พี่จัดของเสร็จแล้วจะตามไป”
“ครับ” เดินเข้าห้องไปในที่สุด
...
ที่นอนข้างๆตัวยุบฮวบลงตามน้ำหนักของคนที่พึ่งนอนลงมา ทำให้ร่างที่นอนตะแคงซึ่งหลับสนิทอยู่ก่อนรู้สึกตัวทันที
“พี่กัณฑ์”
“หืม พี่ทำเราตื่นเหรอ ขอโทษที” หอมแก้มเนียนเบาๆ แล้วกอดร่างเล็กไว้
ส่วนก้านใบนั้นใจเต้นแรงจนคนกอดอยู่ทางด้านหลังรู้สึก
“พี่ ไม่ทำอะไรหรอก นอนเถอะ พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปเที่ยวกัน” กระชับอ้อมแขนแน่นเข้าเพื่อให้ความอบอุ่น เนื่องจากอากาศยามค่ำคืนริมทะเลในช่วงหน้าหนาวแบบนี้อุณหภูมิค่อนข้างจะเย็น เป็นพิเศษ
“แต่พี่กัณฑ์ยังไม่....เอ่อ......”
“เอาเป็นว่าพี่ทนได้ ok มั๊ย นอนเถอะนะ” จูบหลังคอระหงหอมกรุ่นเบาๆอีกครั้ง
“ขอบ คุณครับ” ก้านใบพึมพำกับอกชายหนุ่ม แล้วพลิกตัวกลับมาใช้สองแขนเล็กๆ กอดเอวชายหนุ่มไว้อย่างมีความสุข ไม่ช้าร่างเล็กก็หลับไปอีกครั้ง ทิ้งให้คนที่กินอาหารเสริมพลังนอนค้างอยู่อย่างทำอะไรไม่ได้
..............................
.............................
.............................
.............................
ขณะ นี้เวลา 01.22 น. แล้วคนที่กินหอยนางรมเข้าไปเป็นอาหารเย็นก็ยังคงนอนไม่หลับ ยิ่งคนที่นอนเกยอยู่บนตัวเขากำลังนอนหลับด้วยท่าทางน่ารักแบบนี้เขายิ่งข่ม ตาไม่ลง และในที่สุดชายหนุ่มก็ทนไม่ไหว
“อย่าว่าพี่ทะลึ่งเลยนะ ทนไม่ไหวแล้วจริงๆ” กระซิบข้างหูนิ่มเบาๆ ก่อนจะใช้มือหยาบลูบไล้สะโพกนิ่มผ่านเสื้อนอนตัวโคร่งที่เขาจัดแจงไปหามาให ก้านใบใส่ด้วยตัวเองไปมา ส่วนอีกข้างก็กุมอวัยวะร้อนๆที่หว่างขาตัวเองไปด้วย เขาต้องควบคุมอารมณ์แทบตายไม่ให้เผลอขยำก้อนเนื้อนุ่มใต้ฝ่ามือนั้น ด้วยกลัวว่าคนรักจะตื่น
และขยับมือไปมาไม่นานชายหนุ่มก็ทนไม่ไหว รีบลุกออกไปจัดการตัวเองให้เรียบร้อยในห้องน้ำ เพราะไม่อยากรบกวนคนที่นอนหลับสนิทอยู่ และเมื่อระบายความต้องการบางส่วนออกไปแล้ว ชายหนุ่มก็กลับมานอนบนเตียงด้วยความทรมานอย่างเดิม แต่คราวนี้แตกต่างตรงที่ในที่สุดเขาก็ข่มตาให้หลับได้ตลอดคืนเสียที แม้จะฝันว่าได้ทำอย่างนู้นอย่างนี้กับคนที่ที่นอนกอดอยู่หลายรอบก็ตาม
...............................................................................
เช้า วันใหม่คืบคลานเข้ามาพร้อมกับเสียงคลื่นที่กระทบหาดทรายขาวสะอาดเบาๆ แต่ก็ดังพอที่จะทำให้ร่างเล็กที่ซุกตัวอยู่ภายใต้อ้อมแขนอุ่นเปิดเปลือกตา ขึ้นมาอย่างงัวเงีย
ก้านใบค่อยๆลุกจากเตียง เพื่อจะไปเตรียมอาหารเช้า แต่ไม่ทันก้าวลงจากเตียงอ้อมแขนอุ่นที่คลายออกเมื่อกี้ก็รัดเขาเข้าไปใหม่
“จะรีบลุกไปไหน” เสียงห้าวถามอยู่กับตักนุ่ม
“ไปชงกาแฟแล้วก็เตรียมอาหารเช้าครับ” ตอบยิ้มๆเมื่อเห็นอาการออดอ้อนของคนตัวโต
“ยังไม่อยากลุก” ขยับศรีสะทุยให้เกยอยู่บนตักคนตัวเล็กกว่ามากกว่าเดิม เพื่อกันไม่ให้ร่างเล็กลุกไปไหนได้
“พี่กัณฑ์ก็นอนต่อสิ เดี๋ยวก้านไปเตรียมอาหารเอง” พยามยามแกะมือหนาที่ป้วนเปี้ยนบริเวณเอวไปด้วย
“ไม่เอาอยู่ด้วยกันก่อน” เริ่มทำตัวเหมือนเด็กชาดความอบอุ่น
ก้านใบส่ายหน้าให้กับความเอาแต่ใจนั้น ก่อนจะก้มลงมาจูบแก้มสากเบาๆ
“ก้านหิวแล้วครับ พี่กัณฑ์ปล่อยเถอะนะ วันนี้พี่สัญญาว่าจะพาผมไปดำน้ำด้วยนะ” พยายามหาเหตุให้ชายหนุ่มปล่อยเสียที
“ก็ได้ แต่ขอ morning kiss ก่อน” สบตากลมอย่างมีความหมาย
จุ๊บ ร่างบางสัมผัสเบาๆบนริมฝีปากอีกฝ่ายๆเร็วๆหนึ่งที ก่อนจะรีบลุกออกไปอย่างเขินอาย ทิ้งให้ชายหนุ่มนอนยิ้มอยู่คนเดียว
................................................................................
ภาย ในห้องครัวขนาดกะทัดรัด แต่เพียบพร้อมด้วยเครื่องอำนวยความสะดวก มีร่างๆหนึ่งในชุดเสื้อนอนตัวยาวตัวเดียว กำลังก้มๆเงยๆหาของบางอย่างอยู่
ช่วง ขาเรียวยาวขาวสะอ้าน โผล่พ้นชายเสื้อลงมาทำให้คนที่พึ่งเดินออกมาต้องมนต์จนต้องยืนนิ่งมองภาพ นั้นด้วยหัวใจระทึก ลุ้นว่าร่างบางจะก้มลงอีกเมื่อไหร่
“อ๊ะ พี่กัณฑ์” ก้านใบอุทานเมื่อโดนขโมยหอมแก้มจากด้านหลัง มือหนารวบเอวคอดไว้แนบตัว ทำให้สะโพกกลมสัมผัสอยู่กับหน้าขาชายหนุ่ม จนก้านใบต้องก้มหน้างุดกับความเปลี่ยนแปลงที่สัมผัสสะโพกเขาอยู่
“หอมจัง” ชายหนุ่มพึมพำเสียงพร่าอยู่กับหูบาง
ร่าง เล็กพยายามฝืนตัวออกจากอ้อมแขนราวคีมเหล็กนั่น แต่ยิ่งดิ้นกัณฑ์ก็ยิ่งรัดแน่นขึ้น จมูกและปากของชายหนุ่มหยอกเย้าอยู่กับลำคอขาวเนียนหอมกรุ่น
และไม่ นานก้านใบก็เลิกดิ้นเมื่อชายหนุ่มลากมือสากของตัวเองไปทั่วร่างกายเขา เสื้อเชิ้ตเนื้อบางที่ใส่อยู่ให้ความวาบหวาม เมื่อมันสัมผัสร่างกายเด็กหนุ่มอย่างแนบชิด สะโพกมนถูกมือหยาบฟอนเฟ้นอย่างหนักหน่วง ร่างบางใช้สองมือยันเคาเตอร์ไว้เพื่อพยุงตัวรับการรุกราน
“อ๊ะ .........อา...........” ก้านใบครางอย่างอดไม่ไหวเมื่อร่างสูงคุกเข่าลงใช้ริมฝีปากขบเม้มแก้มก้นนิ่ม ผ่านเนื้อผ้าอย่างหลงใหล มือใหญ่ลอดผ่านชายเสื้อเข้าไปรูดชั้นในตัวเล็กลงมาช้าๆ โดยที่ไม่ลืมไล้ลิ้นลงมาตามขาเรียวยาวอย่างหยอกเย้า
ในที่สุด ชั้นในตัวเล็กก็หลุดลงมากองที่ข้อเท้าเล็ก กัณฑ์ค่อยๆเลิกชายเสื้อขึ้นไปเผยให้เห็นสะโพกสวยที่ตึงแน่นตามวัยลอย เด่นอยู่ตรงหน้า
ชายหนุ่มตีเบาๆบนก้อนเนื้อขาวนั้น พร้อมทั้งใช้ริมฝีปากงับเนื้อนิ่มไม่แรงนักแต่ก็ทำให้เจ้าของร่างหลับตาปี๋ด้วยความเสียวซ่าน
“อืม พี่กัณฑ์” เด็กหนุ่มครางเสียงแผ่วเมื่อชายหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและเอื้อมมือสาก มาสัมผัสกลางหว่างของเขาอย่างเร่าร้อน มืออีกข้างก็จับใบหน้าชื้นเหงื่อให้หันมารับจูบดูดดื่มจากชายหนุ่ม ก้านใบนั้นหายใจแทบไม่ทันเมื่อชายหนุ่มเร่งมือเร็วขึ้นอีกกอปรกับริมฝีปาก เล็กที่ถูกดูดดุนอยู่จนแทบไม่มีโอกาสให้เขาหอบหายใจ และในที่สุดความต้องการก็มาถึงจุดที่ทนไม่ไหวอีกต่อไป
“อ๊ะ อา” เสียงหวานลอดออกมาจากริมฝีปากอิ่มเมื่อความต้องการเดินทางมาถึงขีดสุด เด็กหนุ่มปลดปล่อยความต้องการออกมามากมายจนเละไปตามหว่างขาและมือใหญ่
ก้าน ใบทรุดตัวลงอย่างหมดแรง รีบอ้าปากหายใจทันทีที่ริมฝีปากบางเป็นอิสระ ชายหนุ่มรับร่างเล็กไว้ในอ้อมแขน จูบขมับหอมเบาๆ และเอื้อมมือไปปลดชั้นในตัวเล็กที่ติดอยู่กับข้อเท้าก้านใบมาเช็ดคราบต่างๆ จนสะอาด ก่อนจะอุ้มร่างที่นอนหมดแรงขึ้นในวงแขนแล้วพาเดินเข้าห้องนอนไป
“พักซะ พี่จะไปเตรียมอาหารเช้าเอง” ร่างสูงพูดกับคนที่ยังหอบหายใจอยู่
“แต่พี่กัณฑ์” ก้านใบคว้าข้อมือแกร่งไว้
“พี่ ไม่เป็นไรแค่ก้านมีความสุข พี่ก็มีความสุข” ยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างอ่อนโยนและเดินออกจากห้องไป ทิ้งไว้เพียงความปลาบปลื้มใจของร่างบางที่นอนหลับตาอย่างเหนื่อยอ่อน
...
ในตอนบ่ายของวันหลังจากก้านใบตื่นขึ้นมาอีกครั้ง และทั้งคู่กำลังเตรียมตัวจะไปเที่ยวกัน
“หยู๊ดดดด หยุดเดี๋ยวนี้เลย” เสียงห้าวที่ดังมาจากทางด้านหลังของเรือทำให้ร่างบางชะงัก
“เอ๋?”
“จะทำอะไร” ร่างสูงถามคนที่ยืนทำหน้างงอยู่ไม่ไกล
“ก็ เตรียมตัวลงไปดำน้ำไงครับ” ตอบอย่างงๆ ก็พวกเขาอุตสาห์ล่องเรือออกมายังอีกเกาะหนึ่งตั้งแต่สาย ก็เพื่อจะลงไปดำน้ำดูปะการังนี่นา พอเขากำลังจะถอดเสื้อยืดออก แล้วพี่กัณฑ์บอกให้หยุดทำไม?
“เอาเสื้อลงมาเลย” มือหนาดึงเสื้อยืดตัวโคร่งที่ตัวเองเลือกให้ร่างบางกับมือลงมาที่เดิม เมื่อเห็นคนรักกำลังจะถกเสื้อขึ้นเพื่อที่จะถอดมันออกให้พ้นตัว
“ทำไมละครับ” ถามอย่างสงสัย หรือว่ากัณฑ์จะเปลี่ยนโปรแกรม
“ใส่ไว้อย่างนี้แหละ” บอกหน้าตาเฉย
“อะไรหนะพี่กัณฑ์ เรากำลังจะไปดำน้ำกันนะครับ ถ้าใส่เสื้อยืดกับกางเกงแบบนี้ก็ไม่คล่องตัวสิ”
“พี่ไม่ให้เราถอด ไม่เห็นเหรอผู้ชายอยู่เต็มเรือ” ทำท่ามองไปรอบๆเรือส่วนตัวของตัวเองที่มีเพียงคนขับเรือและพวกเขาเท่านั้น
“พี่ กัณฑ์!!!!” ก้านใบอุทธรณ์ เนื่องจากเขาไม่ให้ว่าจะมีอะไรน่าเสียหายตรงไหน กัณฑ์เองก็เหลือเพียงกางเกงว่ายน้ำตัวเดียวเท่านั้น และที่ว่าผู้ชายเต็มเรือนี่หมายความว่ายังไง ถ้าบอกว่าผู้หญิงเต็มเรือค่อยน่าคิดหน่อย
“ไม่ต้องทำเสียงอย่างนั้น เลย พี่ขอข้อตกลงไว้แล้ว” ร่างสูงทวงสัญญาและใส่แว่นกันน้ำให้ร่างเล็กไปด้วย วันนี้พวกเขาดำน้ำไม่ลึกจึงไม่ต้องใส่ชุดดำน้ำและถังออกซิเจน
ก้านใบได้แต่มองหน้าคม อย่างพูดอะไรไม่ออก อะไรจะขนาดนั้น แต่ก็ยอมทำตามที่ชายหนุ่มบอกแต่โดยดี ทำไงได้ก็รักไปแล้ว
..............................................................................
โลก ใต้น้ำดูจะเป็นที่ตื่นตาตื่นใจกับก้านใบเป็นอย่างมาก ปะการังหลากสีที่ขึ้นอยู่ตามโขดหิน ปลาสีสันสดสวยน้อยใหญ่ที่แหวกว่ายท่ามกลางทะเลอันอุดมสมบูรณ์ดึงดูดให้ร่าง บางว่ายเข้าไปดูอย่างสนใจ
บางครั้งแนวปะการังที่สวยงามก็ทำเอาเด็ก หนุ่มเผลอมองอยู่นาน นานจนเกินไป ทำให้คนที่ดำน้ำมาด้วยกันอดเป็นห่วงไม่ได้ จึงต้องจูบปากอิ่มถ่ายเทอากาศไปให้บ้าง เพราะกลัวว่าก้านใบจะว่ายขึ้นไปสูดหายใจบนผิวน้ำไม่ทัน เขาเป็นคนที่ออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ ดังนั้นความจุของปอดก็มากกว่าคนรักอยู่แล้ว
ก้านใบนำชายหนุ่มไปยัง ที่ๆที่ตัวเองสนใจที่แล้วที่เล่าอย่างมีความสุข ทำให้ร่างสูงที่อยู่ข้างๆพลอยมีความสุขกับรอยยิ้มสดใสนั่นไปด้วย
ผ่านไปราวชั่วโมง กัณฑ์ก็ทำสัญลักษณ์ด้วยมือ เป็นการบ่งบอกว่าพอแล้ว ทำให้ก้านใบต้องขึ้นจากน้ำด้วยความเสียดาย
“ฮ้า” ร่างบางอ้าปากกว้างสูดอากาศเข้าปอดเฮือกใหญ่ทันทีที่โผล่ขึ้นเหนือน้ำ
“เป็นไง” อีกคนที่โผล่ขึ้นมาทีหลังถามขึ้น
“สวย มากครับ” เสยผมเปียกที่แนบหน้าออกเพื่อจะได้มองเห็นได้ชัดขึ้น และยังไม่ทันได้พูดอะไรต่อกัณฑ์ก็ว่ายน้ำเข้ามาใกล้ก่อนจะรั้งต้นคอเล็กเข้า มา และบดจูบดื่มด่ำเนิ่นนานจนก้านใบอึดอัด
จุ๊บ ร่างสูงจูบกลีบปากตูมเบาๆอีกครั้งก่อนจะผละออกอย่างเสียดาย
“ทำไมเซ็กซี่อย่างนี้นะ” บอกชิดหูบาง
“ตรง ไหนครับ” ก้านใบตามขำๆกับคำพูดของชายหนุ่ม ในความรู้สึกของเขาก็ยังไม่เคยเห็นว่ามีอวัยวะส่วนใดของร่างกายตัวเองที่ให้ ความรู้สึกอย่างนั้นเลย
“ก็ตรงนี้” สัมผัสอกเล็กที่เห็นลางๆจากเสื้อที่เปียกน้ำ “ตรงนี้” ลูบสะโพกมนผ่านกางเกงขาสั้นแนบตัวไปมา
“หึ” ก้านใบทำเสียงในคอ ก่อนจะว่ายผละออกไปที่เรื่อซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล โดยมีร่างสูงว่ายตามหลังมาติดๆ
“ก้าน อย่าว่ายเร็วนักเดี๋ยวเป็นตะคริว” ยังส่งเสียงตามหลังมาอย่างเป็นห่วง
“คร๊าบบบ” ชะลอความเร็วลงจนร่างสูงว่ายแซงหน้าไปในที่สุด เพื่อที่จะคอยรับร่างเล็กให้ขึ้นมาบนเรืออย่างไม่ลำบาก และยังไม่ลืมที่จะตะโกนบอกคนขับเรือให้หันไปทางอื่นก่อนที่คนรักจะขึ้นจาก น้ำ ทำให้ก้านใบต้องส่ายหน้าไปมาอย่างปลงๆ
และแล้วการดำน้ำดุปะการังของวันนี้ก็จบลงด้วยความสุขของทั้งสองฝ่าย
ท่ามกลางหาดทรายขาวยามค่ำคืน เสียงคลื่นกระทบฝั่งดังเป็นระยะ ประกอบกับดวงดาวมากมายบนท้องฟ้าทำให้ค่ำคืนนี้เป็นคืนที่โรแมนติกมากสำหรับ ร่างสองร่างที่นั่งชิดกันอยู่ริมหาด
“พี่กัณฑ์รู้มั้ยว่า ก่อนจะมาเจอพี่เวลาผมอยู่คนเดียว ผมมักจะนึกถึงใครคนหนึ่งเสมอ” ก้านใบเริ่มบทสนทนาขึ้นมาก่อน
คำพูดนั้นทำให้ร่างสูงสนใจขึ้นมาทันที “คิดถึงใคร ถามเสียงห้วน”
“ก็คิดถึงเด็กคนหนึ่งที่มักจะตามผมไปทุกที่ แถมยังแกล้งผมทุกครั้งที่มีโอกาส จนผมชินไปเลย”
“หืม” มองหน้าหวานเงียบๆรอฟังต่อไป
“แล้วอยู่ ดีๆวันหนึ่งเขาก็หายไป ไม่มาหา ไม่มาเล่นด้วย โดยที่ไม่เคยบอกผมเลยว่าเขาหายไปไหน และทำไมไม่มาอีก” เสียงเริ่มสั่นเมื่อนึกถึงอดีตที่ฝังใจมาตลอด
“พี่กัณฑ์รู้มั๊ยว่า ผมนั่งคอยเค๊าทุกวัน จะแกล้งก็ได้ขอแค่มาหาผมเถอะ ผมคิดอยู่อย่างนั้นเป็นปี” เช็ดน้ำตาที่หางตาเบาๆ
“แล้วทำไมก้านถึงไม่ไปหาเขาเองหละ” ร่างสูงถามขึ้นบ้าง จูบซับน้ำตาบนแก้มเนียนให้ไปด้วย
“ผม เคยไปครั้งหนึ่ง แต่เห็นเขาอยู่กับเพื่อนกลุ่มใหญ่ ขี่จักรยานเล่นเป็นกลุ่มอย่างสนุกสนาน ก็เลยคิดว่า เค๊าคงเบื่อเล่นกับเราแล้ว จากนั้นผมก็ไม่ไปหาเค๊าอีกเลย” เงยหน้าขึ้นมาสบตากับร่างสูง
“แล้วก้านรู้ไม๊ว่าทำๆไมเด็กคนนั้นไม่ไปหาก้านอีก” เว้นระยะให้อีกฝ่ายได้คิดตาม
ก้านใบส่ายหน้าไปมาเป็นเชิงบอกว่าไม่รู้ แล้วจ้องอีกฝ่ายนิ่งรอฟังคำตอบ
“ไม่ ใช่เพราะเบื่อหรอกนะ แต่เพราะกรรมตามทันมั้ง น้องของเด็กคนนั้นถูกพี่ของก้านแกล้งจนร้องไห้ไปหลายวัน เด็กคนนั้นก็เลยตัดสินใจไม่ไปตอแยกับก้านอีก”
“จริงเหรอครับ” หน้าหวานเอียงคอถามอย่างสนใจ
“จริง สิ ก้านรู้มั๊ยว่าเวลาก้านร้องไห้น่ารักที่สุดเลย” บอกยิ้มๆ “ตอนนั้นพี่เสียดายแทบแย่ เกือบจะไปหาตั้งหลายครั้งแต่ติดว่าสัญญากับกิ่งไว้แล้วว่าจะไม่ไปหาก้านอีก”
ร่างบางยิ้มอย่างมีความสุขที่ไม่ได้มีแต่เขาฝ่ายเดียวที่คิดถึง ซบหน้าลงกับอกแกร่ง
“ก้าน พี่รักก้านนะ” ชายหนุ่มบอกความในใจอีกครั้งก่อนจะใช้ร่างกายสูงใหญ่ของตัวเองทาบทับก้านใบให้นอนราบลงกับผืนทราย
“ก้านก็รักพี่กัณฑ์ครับ” ยิ้มหวานที่สุดเท่าที่เคยยิ้มมา
ร่าง สูงค่อยๆโน้มตัวลงไปสัมผัสหน้าผากมน ค่อยไต่มาตามพวงแก้มเนียน แล้วหยุดที่ริมฝีปากบาง ปลายลิ้นอุ่นลากไล้บริเวณริมฝีปากตูม เชิญชวนให้กลีบปากบางเปิดออกรับการรุกราน และไม่นานชายหนุ่มก็ได้สัมผัสกับลิ้นเล็กๆที่โต้ตอบเขาอย่างเต็มใจ หวาน หวานเหลือเกิน
มือหนาเลื้อยไปมาตามร่างกายของก้านใบผ่านเนื้อผ้าบาง ก่อนจะค่อยๆปลดกระดุมออกทีละเม็ด แต่ก็ยังไม่ละริมฝีปากจากร่างเล็ก จนกระทั่งเสื้อถูกปลดออกไป ชายหนุ่มจึงได้ลากลิ้นสากลงมาตามซอกคอเนียน ขบย้ำอยู่สองสามทีก่อนจะย้ายริมฝีปากลงมาจนกระทั่งถึงยอดอกเล็กที่กระเพื่อม ขึ้นลงตามแรงหายใจ ร่างสูงครอบครองเม็ดสีชมพูเข้มอย่างอ่อนโยน ดูดดึงเล่นอย่างหยอกล้อ แต่ก็ทำให้เด็กหนุ่มต้องบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน มือเล็กดันแผ่นอกหนาไว้แผ่วๆ
กัณฑ์ถอดเสื้อของตัวเองออกมาปูบนหาดทราย แล้วยกตัวก้านใบขึ้นมาวางไว้บนเสื้อนั้นเพื่อจะดำเนินการขั้นต่อไป
“จะ จะทำตรงนี้เหรอครับ” ร่างบางถามด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“พี่คงรอให้ไปถึงห้องไม่ไหว” พูดเสียงพร่า
“แต่เดี๋ยวใครผ่านมาเห็น” บอกอย่างเป็นกังวล จะให้มามีอะไรกันบนชายหาดเนี่ยนะ เขาไม่ได้หน้าหนาขนาดนั้น
“น่า ตื่นเต้นดีออก ที่สำคัญ นี่มันเกาะส่วนตัวนะครับ ทั้งเกาะเนี่ยมีเราแค่สองคนเท่านั้น” พูดจบก็โน้มตัวลงมาฟอนเฟ้นก้านใบอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มไม่ยอมเสียเวลาแม้เพียงนิด กางเกงขาสั้นที่ร่างบางใส่อยู่ถูกถอดออกอย่างง่ายดายเหลือเพียงชั้นในชิ้น เล็กติดตัว
หน้าคมก้มลงมาหยอกล้อบริเวณกลางลำตัวของก้านใบผ่านเนื้อ ผ้า จูบเบาๆตามซอกขาขาว แล้วเลยลงไปตามขาเนียนทั้งสองข้างจนถึงหลังเท้าอูมสะอาด
ก้านใบนั้น แทบทนไม่ไหวกับการเล้าโลมนั้น แค่นี้เขาก็เกือบจะถึงจุดอยู่แล้ว ซึ่งกัณฑ์เองก็รู้ดีถึงความต้องการของคนรัก ร่างสูงจึงดึงกางเกงชั้นในของร่างเล็กออกให้พ้นตัว เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าสะท้อนแสงจันทร์ยามค่ำคืน ส่งให้ร่างนั้นงดงามราวกับรูปสลัก
“สวย สวยเหลือเกิน” พึมพำกับซอกคอหอมกรุ่ม พลางถอดกางเกงตัวเองไปด้วย ในที่สุด สองร่างบนชายหาดก็มีสภาพไม่ต่างกัน
ชาย หนุ่มจับข้อเท้าเล็กทั้งสองข้างให้แยกออกกันและแทนที่ด้วยตัวเองเข้าไปใน ช่องว่างนั้น ตอนนี้กลายเป็นว่าสองขาขาวของก้านใบได้โอบรอบร่างกำยำของกัณฑ์เอาไว้
ร่าง สูงดึงต้นขาขาวขึ้นมาวางบนต้นขาแข็งแรงของตัวเอง เพื่อให้สะดวกต่อการรุกราน กัณฑ์ค่อยๆจับท่อนลำแข็งและร้อนผ่าวของตัวเองเข้าไปเคาะเบาๆและถูไถไปมา บริเวณช่องทางสีชมพูของคนที่นอนอยู่ เพื่อสร้างความคุ้นเคย และเมื่อเห็นว่าก้านใบพร้อมแล้วจึงกดตัวเองเข้าไปอย่างระมัดระวัง แต่ก็ทำให้ร่างบางเกร็งตัวทันที
“ชู่ว์ ไม่ต้องกลัวคนดี ให้พี่เอาออกมั๊ย” ถามกับหูบางที่ตอนนี้แดงเถือกจากการเกร็งเมื่อครู่
“ไม่เป็นไรครับ” พยายามฝืนบอกแม้จะทั้งจุกทั้งเจ็บขนาดไหน
มือ หนาเอื้อมมาสัมผัสด้านหน้าของเด็กหนุ่มเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ และดูเหมือนจะได้ผลเมื่อก้านใบลดอาการเกร็งลงไป จนเขาสามารถเข้าดันตัวเองเข้าไปได้จนสุดทาง
ชายหนุ่มช้อนเอวเล็ก ขึ้นมาให้เกยอยู่บนตัวเขา เลยกลายเป็นว่าตอนนี้เขานั่งเหยียดขาอยู่โดยมีร่างบางของก้านใบทับอยู่ด้าน บนแก่นกายของเขา ชายหนุ่มรู้ดีว่าท่านี้จะช่วยลดความเจ็บปวดของก้านใบ แถมเขายังสามารถแนบสนิทกับร่างบางได้มากที่สุดอีกด้วย
“พี่กัณฑ์” เด็กหนุ่มเรียกอีกฝ่ายเบาๆเมื่อตระหนักได้ถึงท่าทางที่น่าอายของตัวเอง
“พี่จะขยับละนะ ก้านแค่ยันตัวเองไว้บนเข่าทั้งสองข้างเท่านั้น พี่จะขยับขึ้นไปเอง” ชายหนุ่มกระซิบคำน่าอายอีกครั้ง
กัณฑ์เริ่มขยับเคลื่อนไหวร่างกายของตัวเองช้าๆ มือหนาบีบนวดก้อนเนื้อนุ่มทั้งสองข้าง เพื่อไม่ให้ร่างบางเครียดและเกร็งเกินไป
เสียงเนื้อกระทบกันดังรัวและเร็วขึ้นตามแรงอารมณ์ ร่างบางกอดคออีกฝ่ายแน่น ลับตาปี๋เมื่อรู้สึกว่าเริ่มทนไม่ได้
“อ๊ะ... อ๊ะ ...” หลุดเสียงออกมาอย่างทนไม่ไหว “พี่กัณฑ์..อือ...โอย...ก้านจะไม่ไหวแล้ว..อ๊ะ”
“พร้อมกันนะ” ชายหนุ่มเองก็ทนไม่ไหวเหมือนกัน ความคับแน่น อบอุ่น และกลิ่นกายหอมหวนตามธรรมชาติกระตุ้นอารมณ์เขาเกินรั้ง และในที่สุด
“อา...อืม...” สองร่างก็ปลดปล่อยความรู้สึกออกมาพร้อมกันในที่สุด
ก้านใบทรุดตัวลงอย่างเหนื่อยอ่อน ส่วนกัณฑ์นั้นค่อยๆประคองร่างเล็กให้ลงมานอนพักโดยที่ยังไม่ถอนตัวออก
ร่าง สูงเอื้อมมือไปหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันเป็นแหวนทองคำขาวที่สลักคำว่า K&G for Eternity ที่บัดนี้ได้เข้ามาอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเขาได้อย่างพอดี
“แต่งงานกับพี่นะ พี่สัญญาว่าจะรักและดูแลก้านตลอดไป” จูบปากเล็กเบาๆ
ก้านใบมองแหวนที่อยู่บนนิ้วของตัวเองอย่างตื้นตัน ไม่เคยมีครั้งไหนที่เขารู้สึกอิ่มเอมใจได้เท่าครั้งนี้
“ครับ” ยันตัวขึ้นมาจูบแก้มสากเบาๆ เป็นการบอกตกลงที่จะใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกัน ไม่ต้องมีพิธีอะไร มีแค่เขาสองคนที่สัญญาว่าจะรักมั่นซึ่งกันและกันตลอดไปเพียงเท่านั้นก็เกิน พอ
ค่ำคืนโรแมนติกใต้แสงดาว บนหาดทรายสีขาวสะอาด ดำเนินต่อไปชั่วโมงแล้วชั่วโมงเล่า ความรัก ความเข้าใจก็ดำเนินไปเฉกเช่นเดียวกับน้ำทะเลที่เข้ามากระทบแผ่นดินเสมอ จากนี้ชีวิตของเขาทั้งสองคนยังต้องเจอเรื่องอีกมากที่ต้องร่วมกันฝ่าฝัน แต่ไม่ว่าเรื่องจะร้ายแรงแค่ไหน ขอเพียงแค่สองคนเข้าใจกัน เท่านี้อุปสรรคที่รออยู่ก็จะต้องผ่านพ้นไปได้อย่างแน่นอน
....................................................................................
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
