Lesson 38
( Kim Part )
โอย มึนหัวจังทำไมโลกทั้งใบมันถึงได้หนักไปหมดแบบนี้เนี่ย ผมพยายามลืมตาอันแสยจะหนักอึ้งขึ้น ทำไมมันถึงยากเย็นขนาดนี้แถมยังขยับตัวไม่ได้อีกต่าง แล้วทำไมถึงรู้สึกแน่นๆ ข้างหลังจัง...
“อื๊ออออ” ผมพยายามพลิกกลับมานอนหงายแต่ว่า...
“ตื่นแล้วหรอครับ…ฟอด”
“พี่โชว์ ทำอะไรคิม ทำไมคิมปวดตัวแบบนี้แถมอึดอัดตรงข้างหลังด้วย....อ๊า”
“ใช่ตรงนี้หรือเปล่าครับ” พี่โชว์ถามผมแล้วก็กระแทกตัวเข้ามา...อื้อ ผมรู้แล้วครับว่ามันคืออะไรที่คาอยู่ในตัวผม”
“พี่โชว์ ทำอะไร...อ๊า อื้อ อย่าพึ่ง...อึก” ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุอ่า บ้าจริงๆเลย
“แน่ใจหรอครับว่าอยากให้หยุด” พี่โชว์ค่อยๆหมุนเอวตัวเองเป็นวงกลม แต่ผมนี่สิจะอ่อนระทวยไปหมดแล้ว
“พี่โชว์...คิม...อ่า” พี่โชว์ไม่พูดพล่ำทำเพลงต่อครับแต่จับเอวผมไว้แน่นแล้วก็เริ่มกระแทกตัวลงมาไม่บันยะบันยังจนกระทั่งผมรู้สึกถึงของเหลวอุ่นๆที่มันไหลเข้ามาในตัวผม เฮ้อ รู้สึกเนอะนะตรงนั้นจังเลยอ่ะครับ
“คิม ไม่ไหวแล้วพี่โชว์” ผมบอกพร้อมกับฟุ๊บลงกับเตียงด้วยความเหนื่อยอ่อน และดูเหมือนว่าแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเมื่อวานยังคงเหลือฤทธิ์อ่อนๆอยู่ด้วยแหละครับ
“เหนียวตัวไหม”
“เหนียว....เหนียวมาก” ผมบอกเสียงแทบจะกระซิบ ผมไม่มีแรงแม้แต่จะพูดเลยด้วยซ้ำ
“เดี๋ยวพี่พาไปล้างนะ แล้วค่อยมานอน” พี่โชว์อุ้มผมขึ้นสภาพที่เห็นในตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกเขินอายอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว เพราะเราทั้งคู่ไม่มีเสื้อผ้าปกปิดร่างกายเลยสักชิ้นเดียว
“พี่โชว์”
“ครับ...ว่าไง”
“คิมถามอะไรอย่างสิ”
“...” เงียบถือว่าถามได้นะ
“ทำไมหื่นจัง” นี่แหละคำถามของผม
“หือ รู้ได้ไงครับว่าพี่หื่น” อึ้งเลยครับ เจอถามแบบนี้แล้วผมจะตอบว่ายังไง จะให้ตอบว่าพี่โชว์ชอบจิ้มผมหรอ ใครจะไปกล้าพูดล่ะ
“รู้อยู่แก่ใจ” พูดตรงไม่ได้ แถเอาก็แล้วกัน
“ไม่รู้หรอก วันนี้พี่โง่” สาธุสมพรปาก
“อ่ะนั่งก่อนนะ พี่หยิบผ้าเช็ดตัวแปปนึง” พี่โชว์เอื้อมขึ้นไปหยิบผ้าเช็ดตัวบนตู้เก็บผ้าเหนือหัวลงมาพาดไว้ที่ราว
“พี่โชว์คิมอาบเองก็ได้” ไม่ได้เกรงใจนะ อายเว้ย!!!
“ไม่ต้อง เดี๋ยวพี่อาบให้” พูดจบพี่โชว์ก็อุ้มผมวางลงในอางน้ำอย่างเบามือแล้วก็เริ่อาบน้ำให้ผมทันที
“อื้อ พะ...พี่โชว์ ทำอะไร” อยู่พี่โชว์ก็บุกรุกเขตสงวนด้านหลังของผมด้วยนิ้วอ่ะสิ
“ไม่เหนียวข้างในหรอ...พี่เสร็จในทั้งคืนเลยนะ ผ้าปูยังเลอะเลย” ไอ้บ้า!!!! พูดมาได้ไม่อายปาก หน้าโบกซีเมนต์มาหรือง๊ายยยยยย
“พี่โชว์พอเถอะนะ คิมไม่ไหวแล้ว อ๊า” ยิ่งล้างเหมือนมันจะยิ่งเสี่ยงเลอะเพราะมันทำให้ผมอารมณ์พุ่งพล่าน ไม่ใช่แต่ผมหรอกพี่โชว์เองก็ท่าทางเก็บกดเอามากๆ มันดูออกจากสีหน้าที่กำลังแสดงอยู่ตอนนี้ แต่พี่โชว์ก็ยังไม่ยอมหยุด
“พี่โชว์หยุดก่อน” ผมพยายามร้องท้วงครับ แต่เหมือนจะไม่เป็นผล
“พี่โชว์!!!!!” ผมหมดความอบทนแล้วครับ อยู่แต่กับเรื่องอย่างว่าแทบตลอดเวลา มันอยากมากขนาดที่อดไม่ได้เลยหรือไง
“…” พี่อึ้งๆ แล้วมองหน้าผมครับ
“ทำไมพี่ไม่ฟังคิมบ้าง...คิมบอกพี่ว่าคิมไม่ไหวแล้ว แต่พี่ก็ไม่ฟัง......ทำไมอ่ะ หัวพี่มันมีแต่เรื่องแบบนี้หรอ หรือเห็นคิมเป็นที่ระบายคิดจะเอาก็เอาได้น่ะ” ผมพูดไปพูดมาน้ำตาก็ไหลมาเองครับ มันเสียใจนะครับเวลาที่คนรักของเราไม่ฟังคำขอของเราเลย
“คิมพี่...”
“พี่อยากมากใช่ไหม พี่มานี่เลย!!!” ผมบอกแล้วก็ลุกขึ้นอย่างเร็วแล้วกระชากพี่โชว์ออกจากห้องน้ำมาเหวี่ยงลงบนเตียง ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปได้ยังไง อาจจะเป็นเพราะแรงโมโหมั้ง ที่ทำให้ผมลากควายทั้งตัวมาทุ่มได้
“คิมหยุด”
“หยุดทำไมพี่ชอบไม่ใช่หรอแบบเนี่ย” พูดจบผมก็ไซร้คอพี่โชว์ทันที ตอนนี้กำลังสะดวกครับเพราะเราไม่มีเสื้อผ้าใส่ อะไรๆมันก็เลยง่ายขึ้น
“หยุดก่อนคิม” พี่โชว์พยายามดันหัวผมออก แต่ผมก็สู้แรงเค้าจนถึงที่สุด
“พี่บอกให้หยุดไง!!!!!!” พี่โชว์ตะคอกผมอย่างดัง
“ฮึก...อึก...ฮือๆ” ผมนอนร้องไห้อยู่ใต่พี่โชว์ครับ อารมณ์ตอนนี้มันน้อยใจไปหมดเลย
“พี่ขอโทษครับ พี่ไม่ได้คิดแบบนั้นนะคิม...พี่ก็แค่อยากจะมีความลึกซึ้งกับคนที่พี่รัก แล้วคนๆนั้นก็เป็นคิมนะ” พี่โชว์พูเสียงนุ่มๆแล้วก็กอดผมโยกไปโยกมาเหมือนแม่กล่อมลูก
“คิมง่วง” ผมบอกแล้วก็ปิดตานอนทันทีครับ สภาพผมตอนนี้ไม่ไหวครับ
“นอนซะนะ” นั้นคือเสียงสุดท้ายที่ผมได้ยินครับ
ผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกทีก็เพราะว่าพี่โชว์ตัวดีของผมมาปลุกเพราะจะพาไปกินข้าวข้างนอกเป็นการไถ่โทษ เรื่องเมื่อเช้านี้แต่ผมก็บอกแล้วนะว่าไม่ต้องแต่พี่โชว์ก็ไม่ยอมท่าเดียวเลยครับ
“คิมอยากกินอะไรครับ” พี่โชว์ถามผมในขณะที่กำลังขับรถ
“อยากกินสุกี้อ่ะ”
“งั้น MK ดีไหมครับ หรือว่าอยากไปร้านไหน”
“MK ก็ได้พี่โชว์” เมื่อรู้เป้าหมายปลายทางแล้วผมก็ปรับเบาะเพื่อที่จะหลับ แต่หลับไปแปปเดียวก็ถึงที่หมายแล้วครับ
“พี่โชว์เดินจับมือคิมแบบนี้ไม่อายหรอ” เพราะว่าคนมันมองกันเยอะครับ ถามว่าผมอายไหม ผมไม่อายหรอกแต่พี่โชว์น่ะสิ
“…” พี่โชว์ไม่พูดอะไรแต่ปล่อยมือผมไป ผมก็สะเทือนใจแว๊บนึงแต่ก็กลับมายิ้มได้อีกครั้งเมื่อพี่โชว์....
“แบบนี้โอเคไหม” กอดคอผมเดินเลยครับ เอ่อ มันก็ดีใจนิดนึงอ่ะ
“พี่โชว์เดินเร็วๆคิมหิว” ผมเปลี่ยนเรื่องเลยครับ พอผมเร่งมากๆเราสองคนก็มาถึงร้านด้วยความรวดเร็ว และเมื่อได้ที่นั่งแล้วผมกับพี่โชว์ก็สั่งของที่อยากกินกันทั้งคู่ครับ รอสักแปปเดียวของที่สั่งก็มากองตรงหน้าครับ
“พี่โชว์จะกินกันหมดไหมเนี่ย” อาหารตรงหน้ามันเยอะมากเลยครับ ตอนสั่งลืมคิดว่ากินกันสองคน
“ต้องหมดครับ” อ้าว ไมพูดงี้ล่ะ
“แล้วถ้าไม่หมดล่ะ”
“ก็แบบต้องเจอแบบเมื่อคืนจนถึงเช้าไงครับ ^^”
“!!!!!” ร้ายกาจที่สุด >///<
ตอนหน้าเตรียมเปลือกทุเรียน