แอบหนีไปดูหนังมา >.<
Lesson 31
( Show Part )
ตอนนี้ผม ไอ้วิน เฟียร์ ไอ้แป้ง ไอ้ส้ม ไอ้ฟ้า ไอ้เกียร์ ไอ้แสบ ไอ้ต้น มานั่งสุมหัวรวมกันอยู่ที่ห้องนั่งเล่นในบ้านผมครับ ซึ่งแต่ละคนก็มีท่าทางที่ไม่เข้าใจกับการหายตัวไปของคิม อย่าแต่พวกมันเลยครับผมเองยังไม่เข้าใจเลยว่าคิมไปไหน
“มึงจะเอาไงต่อวะไอ้โชว์” ไอ้ฟ้าถามครับ
“กูก็ไม่รู้ว่ะ เดี๋ยวกูออกไปตามหาในดีกว่า”
“มึงจะไปหามันที่ไหน” ไอ้ฟ้าถามต่อ
“ไม่รู้....หาไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอ” ผมบอกมันแล้วก็กำลังจะลุกขึ้น
“เออ งั้นมึงนั่งลงเหมือนเดิมอ่ะดีแล้ว ทำเหี้ยอะไรไม่เคยมีวางแผนก่อนเลย” หึ เออ มึงมันเป็นมันสมองของกลุ่มนี่มึงก็ช่วยกูคิดสิไอ้เพื่อนเวร!!!!
“งั้นเอางี้แยกย้ายกันก็แล้วกัน จับไปกันเป็นคู่ ไอ้วิน-เฟียร์ แป้ง-แสบ ส้ม-เกียร์ ไอ้ต้นมึงมากับกู.....ไอ้โชว์มึงบุกเดี่ยวได้ใช่ไหมวะ” มันหันมาถามผมครับ
“ได้อยู่แล้วเว้ย” พูดจบผมก็แยกย้ายกันเลยครับ โดยที่ไอ้ฟ้าบอกให้ผมหาตามห้องพัก หอ หรือที่พักอะไรแบบเนี่ย แต่ผมก็แวะแม่งทุกที่อ่ะครับเผื่อจะเจอ แต่ไม่ว่าจะแวะกี่ที่ต่อกี่ที่ก็ไม่มีวี่แววของคิมมันเลยครับ
“เฮ้อ เป็นยังไงบ้างวะ” ไอ้ต้นถามครับ ตอนนี้พวกเรากลับมารวมกันที่บ้านผมอีกครั้งนึงแล้วครับ ซึ่งแต่ละคนที่นั่งอยู่ก็แสดงสีหน้าเครียดไม่ต่างกันเลยครับ หาทั่วกรุงเทพและปริมณฑลก็ไม่เจอครับ
“กูว่าพักผ่อนกันก่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยหาต่อนี่มันก็จะตีสามแล้วนะมึง” ผมหันไปดูนาฬิกาก็จริงอย่างที่ไอ้ฟ้าว่าครับ นี่ผมออกไปตามหาคิมกันตั้งแต่ช่วงหกโมงเย็น เวลามันผ่านไปได้เร็วจริงๆเลย
“พักผ่อนอ่ะถูกต้อง....แต่ตอนนี้กูหิวมากเลยอ่ะมึง” ไอ้ส้มบ่นครับ เมื่อมีคนเปิดประเด็นคนอื่นมันก็คิดตามอ่ะดิครับแล้วมันก็บ่นว่าหิวกันเป็นแถว
“เดี๋ยวกูเรียกป้าน้อยมาทำให้” ผมบอกพวกมันแต่ก็โดนเบรกเอาไว้ก่อน
“ไปรบกวนป้าแกทำไมดึกดื่นเฟียร์อยู่ทั้งคน เดี๋ยวทำจานด่วนให้” พูดจบเฟียร์ก็ลุกเดินเข้าครัวไปเลยครับ โดยมีไอ้วินเดินตามตูดไปด้วยเหมือนเดิม เห็นภาพนี้แล้วก็พาลให้นึกถึงใครอีกคน...ป่านนี้จะเป็นไงบ้างนะ
( Kim Part )
ที่นี่มันที่ไหนแล้วผมมาทำอะไรที่นี่ ผมก้มมองตัวเองตอนนี้ก็ใส่ชุดนักศึกษาอยู่แต่รอบๆบริเวณที่ผมอยู่มันไม่คุ้นเอาซะเลย ถนนหนทางเป็นสีขาวไปหมดแถมมีแสงสว่างไสวไปทั่ว ผมเดินไปเรื่อยๆอย่างไม่มีจุดมุ่งหมายและแล้วอยู่ดีๆทางที่ผมกำลังจะเดินไปนั้น ทางมันก็กลายเป็นสีที่หม่นหมองขึ้นเรื่อยๆ แต่ขาผมก็ก้าวต่อไปไม่หยุดจนกระทั้งรอบๆตัวผมมืดมิดไปหมดและผมก็รู้สึกเหมือนตกลงจากที่สูง ที่นี่ที่ไหน!!!!
( Show Part )
“อาหารเสร็จแล้วมากินกันเถอะจะได้รีบไปนอนกัน” เฟียร์เดินออกมาเรียกพวกผมไปกินครับ ว่าแต่ทำไมไวจังหายเข้าไปสิบนาทีเอง พอพวกผมเดินตามกันเข้าไปก็เจอไอ้วินนั่งโซ้ยมาม่าผัดขี้เมาอยู่ที่โต๊ะครับ
“ไอ้สันดารแดกก่อนเพื่อนได้ยังไง” ไอ้แสบด่ามันครับแล้วก็รีบไปหยิบจานมาตักนั่งกินเหมือนกันไอ้วิน คนอื่นก็เริ่มกรูกันเข้าไปแล้วครับเพราะว่ามันยังไม่ได้กินอะไรกันเลยตั้งแต่เย็น ผมก็รีบกินครับพอเสร็จกันหมดแล้วผมก็บอกให้วางจานไว้เนี่ยแหละเดี๋ยวป้าน้อยมาเห็นตอนเช้าก็เก็บล้างเอง คราวนี้เฟียร์ไม่ปฏิเสธครับ คงเหนื่อยเหมือนกัน
เช้าวันต่อมาผมตื่นตั้งแต่เจ็ดโมงครับหันไปดูพวกเพื่อนผมมันก็ยังไม่ตื่นกันหรอกครับ แต่เห็นเฟียร์กำลังบิดขี้เกียจอยู่ข้างๆไอ้วินที่กำลังนอนสลบไสลไม่รู้เรื่องอยู่
“ตื่นเช้าจังนะครับพี่โชว์” เฟียร์พูดแล้วยิ้มโชว์ฟันขาวให้ผม
“เหมือนกันแหละ” ผมตอบกลับแล้วก็ลุกไปเข้าห้องน้ำทำธุระส่วนตัวจนเสร็จพออกมาพวกมันก็ยังไม่ตื่นครับ มีแต่เฟียร์นั่งรออาบน้ำกับไอ้วินที่พึ่งงัวเงียตื่น แต่แม่งโคตรสุดยอดเลยพึ่งตื่นแท้ๆเสือกยังนัวเนียเฟียร์อีก คนเหี้ยอะไรวะโคตรหื่นเลย(มึงด่าใครช่วยดูจากกระจกด้วยไอ้ควาย)
“แล้ววันนี้เอายังไง” ไอ้วินพูดครับ
“นั้นดิหากันทั่วเขตปริมณฑลหมดแล้วยังไม่เจอเลย” ต่อด้วยไอ้ต้น
“กูว่าคงต้องออกต่างจังหวัดแล้วล่ะ” ไอ้ส้มบอก
“เดี๋ยวก่อนนะ” เฟียร์พูดขัดขึ้นทำให้พวกเรามองตรงไปที่เฟียร์
“มีอะไรหรอเฟียร์” ไอ้แป้งถามครับ
“ผมหากันแบบนี้ทั้งชาติก็ไม่เจอหรอก” เมื่อเฟียร์พูดทุกคนก็เห็นด้วย เพราะมันเป็นการหาตัวกันแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่มีทิศไม่มีทาง
“แล้วจะทำยังไงละครับ” ไอ้สัดวินแม่งหื่น 24 ชั่วโมงเลยปากถามก็จริงแต่มึงถามแบบนี้มึงจูบน้องไปเลยไม่ดีกว่าหรอ
“ก่อนอื่นเฟียร์ขอถามก่อนนะว่าคิมทำไมถึงต้องมาอยู่บ้านพี่”
“เห็นว่าแม่ป่วยอะไรทำนองเนี่ยแต่พี่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร” ผมตอบตามข้อมูลที่รู้มาครับ
“โอเค แล้วบ้านเดิมของคิมอยู่ที่ไหน”
“พี่ไม่รู้”
“อืม แล้วคิมเคยแนะนำเพื่อนให้พี่รู้จักบ้างไหม”
“ก็มีไอ้เต้คนเดียวอ่ะ”
“…” เฟียร์ก็นิ่งไปครับเหมือนกำลังใช้ความคิด
“ผมว่าพี่โทรถามแม่พี่ดีกว่าว่าบ้านคิมอยู่ที่ไหน”
“เออว่ะ จริงด้วย” เมื่อเฟียร์พูดเสนอพวกเราก็เฮเลยครับทำไมถึงคิดไม่ได้วะเนี่ย ผมก็รีบต่อสายหาคุณหญิงทันทีครับ
“ฮัลโหลคุณหญิงครับ”
(ว่าไงคุณลูกชาย ร้อยวันพันปีไม่เคยโทรหาแม่เลยนะ)
“แหม แม่อย่าน้อยใจไม่เลยครับ ขี้น้อยใจมากเดี๋ยวแก่นะ”
(ว้ายตายแล้ว แม่ก็พูดไปงั้นแหละลูกน้อยจงน้อยใจอะไรไม่มี๊) ฮ่าๆๆๆผมรู้ครับแม่ผมกลัวความแก่ยิ่งกว่ากิ้งกือซะอีก
“ผมมีอะไรจะถามหน่อยครับแม่”
(มีอะไรล่ะลูก)
“บ้านของคิมอยู่ที่ไหนอ่ะแม่”
(ถามทำไมล่ะลูกมีอะไรหรือเปล่า) เอาล่ะสิเสียงแม่ผมเริ่มเข้มแล้วด้วย บ่งบอกได้เลยว่าคนขี้เล่นเมื่อกี้หายไปแล้ว
“ก็ผมพาน้องมาบ้านน่ะแม่แต่น้องหลับเลยไม่อยากกวน” แถชัดๆ เวรเอ้ย ขอโทษละกันนะครับแม่
(แล้วไปแม่ก็นึกว่ามีอะไร อยู่ราชบุรีแล้วใช่ไหมลูก) โหไกลจังวะ
“ครับ” แล้วแม่ผมก็บอกที่อยู่น้องมาผมก็จดเอาไว้ครับเมื่อเสร็จธุระแล้วผมก็วางสายอย่างเร่งด่วน
“เป็นไงวะมึง” ไอ้วินถามครับ
“เรียบร้อย” พูดจบผมก็วิ่งออกจากบ้านเลยครับไม่ฟังเสียงท้วงของพวกมันด้วย มันก็โทรตามครับแต่ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวจัดการเอง
ผมขับรถมาได้ประมาณสองชั่วโมงก็ถึงราชบุรีครับพอมาถึงผมก็ไปตามที่อยู่ของบ้านคิมที่จดเอาไว้ ไปถูกบ้างผิดบ้างต้องคอยถามทางคนแถวนั้นตลอดจนในที่สุดผมก็ถึงเป้าหมาย....สภาพบ้านเป็นแบบบ้านจัดสรรค์ขนาดกลางเหมาะสำหรับการอยู่เป็นครอบครัวเล็กๆไม่ได้ใหญ่มากเหมือนบ้านผมแต่มันก็หรูมากในระดับนึงเลยครับ แต่เอ๊ะนี่ก็มืดแล้วทำไมไฟมืดหมดบ้านแถมประตูหน้าบ้านก็เปิดอ้าอีกต่างหาก และเมื่อผมเดินเข้ามาในบ้านก็เปิดไฟทั่วบ้านเลยครับ และผมก็เห็นร่างของคนที่คุ้นเคยนอนอยู่บนโซฟาแต่....
“คิม!!!!!!!”
คืนนี้เอาอีกสักตอนไหม?
หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66 (อ่าน 731456 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก