หัวข้อ: หนุ่มหน้าใสกุมหัวใจนายจอมโหด Ms.Shizuru Lesson 77 End 19/01/2014 P.66

[shizuruviola]

Lesson 15

( Show Part )

ผมเอายาระงับการประสาทการเคลื่อนไหวโปะคิมไว้ เพราะคิดไว้แล้วว่ายังมันก็ไม่มีทางยอมผมแน่ๆ เมื่อมันนิ่งไปแล้วผมก็เริ่มสานเรื่องที่ค้างแต่ทันที ผมมองดวงตาของคิมที่ส่งสายตาอย่างอ้อนวอนขอร้องผม แต่ไม่ได้ผลซะหรอก ยังไงซะ มันก็เป็นของผม ของผมคนเดียว!!!

“มองทำไม มึงไม่ต้องอ้อนวอนกูหรอกนะ กูให้มึงถึงเช้าแน่ๆ หึหึ” พูดจบผมก็กดริมฝีปากลงไปอย่างหนักหน่วง และกัดปากมันด้วยความโมโห จนผมรู้สึกถึงรสเลือดฝาดๆ ผมค่อยๆไล้จากปากลงมาที่ซอกคอ และทำรอยให้เห็นเอาไว้อย่างชัดเจนเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ เมื่อผมตีตราเสร็จก็เงยหน้าไปสบตากับมัน

“มึงเป็นของกูจำไว้” เมื่อพูดจบผมก็ถอดเสื้อและกางเกงของตัวเองอย่างรวดเร็ว

“ฮือ...” เสียงเล็ดรอดออกมาจากคนตรงหน้าพร้อมกับดวงตาที่เบิกกว้างที่เต็มไปด้วยความตกใจ

“ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกน่า ยังไงคืนนี้มึงก็จะได้ทั้งคืนอยู่แล้ว” ผมถอดเสื้อมันออกทันทีที่พูดจบพร้อมกับกางเกง ดูท่าทางคนตรงหน้าอยากจะขัดขืน แต่ทำอะไรไม่ได้เพราะฤทธิ์ยา

ผมมองร่างกายที่เปลือยเปล่าของคิมแล้วทำให้อารมณ์ผมพุ่งพล่านขึ้นมาอีกมากมาย ผิวที่ขาวเนียน ตอนนี้ผมรู้สึกปวดมากๆที่ส่วนกลางของร่างกาย ผมก้มลงไซร้ที่ซอกคอคิมอีกครั้ง ตอนนี้มันทำให้ผมคลั่งมาก ผมทำรอยไว้เต็มตัวมันเลยครับ

“อ๊า  ไม่ไหวแล้วกูจะเข้าไปแล้วนะ” ผมบอกอีกฝ่ายที่ตอนนี้เริ่มมีน้ำตาคลอเบ้าแล้ว

“โอ้ อย่าร้องเลยนะ เดี๋ยวมันก็เป็นของมึงแล้ว” เมื่อผมพูดจบผมก็แทรกแก่นกายของผมเข้าไปในตัวของคิมทันที มันสะดุ้งนิดหน่อยเพราะขยับตัวมากไม่ได้ น้ำตาไหลพราก ผมพรมจูบมันไปทั่วหน้า และเช็ดน้ำตาไปในตัวด้วย และผมก็ก้มไปดูดยอดอกของมันเพราะผมรู้สึกแน่นข้างล่างมากๆ เพราะคิมมันเก็ง

“อย่าเก็งสิ จะได้ไม่เจ็บ” ผมบอกพร้อมกับเลียยอดอกมันไปด้วยสักพักผมรู้สึกช่วงล่างเริ่มคลายการบีบรัดบ้างแล้วผมก็เริ่มเข้าจังหวะทันที

“ซี้ดดดด อ๊าาา” ผมครางออกมาความต้องการของผมตอนนี้จะทำให้ผมขาดสติ ผมเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้นเรื่อยๆจนในที่สุดผมก็เสร็จไปรอบนึง ผมหยุดกิจกามของตัวเองแล้วใช้มือช่วยอีกคนที่อยู่ใต้ผมจนเสร็จ เท่ากับเราคนละรอบผมก้มลงไปป้วนเปี้ยนแถวๆคอของคิมอีกครั้งและกระซิบบอกอะไรบางอย่างกับมัน

“ต่ออีกหลายรอบนะ”

( Kim Part )

ตอนนี้ผมเจ็บช่วงล่างอีกแล้ว นี่เป็นครั้งที่สองแล้วนะที่คุณโชว์ขืนใจผม แต่ทำไงได้ เราสู้คุณโชว์ไม่ได้เลย แถมมาบอกจะต่ออีกหลายรอบ ผมก็น้อยใจตัวเองที่ต้องเกิดมาอ่อนแอปกป้องอะไรไม่ได้แม้แต่ศักศรีดิ์ของตัวเอง!!!

“อื้ม...ซี๊ดดดดด อย่าตอดสิ” ผมเก็งตัวอีกครั้งเมื่อมีบางอย่างลุกล้ำเข้ามาผมไม่ชินแล้วไม่มีทางชินด้วย ผมเจ็บจนน้ำตาไหลอีกครั้ง

“ร้องไห้ทำไม เดี๋ยวก็ดีเองแหละ จะได้ชินๆ” คุณโชว์พูดพร้อมกับเอามือมาปาดน้ำตาให้ผม ผมตามผู้ชายคนนี้ไม่ทันบางครั้งเหมือนเทพบุตร แต่บางครั้งก็เหมือนซาตาน คุณโชว์เร่งจังหวะขึ้นเรื่อยๆ จนผมรู้สึกถึงน้ำอุ่นที่พุ่งขึ้นมาถึงช่องท้องเป็นรอบที่สองแล้ว ผมเริ่มทนไม่ไหวจึงตัดสินใจหลับตาลง เพื่อจะไม่คิดอะไรอีก เผื่อมันจะลดความเจ็บปวดลงไปได้บ้างแล้วผมก็หลับไป

ผมลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นและมองไปที่นาฬิกาก่อนเป็นอันดับแรกตามความเคยชิน เฮ้ยตอนนี้ สี่โมงเย็น บ้าไปแล้ว ผมนอนไปได้ไงขนาดนั้นน่ะ ปกติผมไม่ใช่คนขี้เซาอะไรมากมายซะหน่อย และผมก็ได้ยินอีกเสียงดังขึ้น

“คะ...คุณโชว์” ผมเรียกชื่อและมองด้วยสายตาที่หวาดกลัว ผมกลัวมากจริงๆ

“พึ่งตื่นหรอ มากินข้าวก่อนมา” คุณโชว์ทำท่าจะเข้ามาหาผม

“ยะ..อย่า ทะ  ทำอะไรผมเลยครับผมกลัวแล้ว ฮึก..ฮือ” ผมเสียงสั่นนึกถึงเรื่องเมื่อวานก็กลัวจนน้ำตาไหล คุณโชว์ทำถึงขนาดเอายาโปะผม

“กลัวอะไร พี่ไม่ทำอะไรหรอกน่า” ตอนนี้ผมไม่ฟังเสียงอะไรอีกแล้ว

“ไม่ ไม่ ไม่!!!!! อย่าเข้ามา ฮือออ” ผมตะโกนสุดเสียงด้วยความหวาดกลัวเหมือนฝังใจมานานแสนนาน

“...” คุณโชว์ไม่พูดอะไร แต่พุ่งตัวเข้ามาดึงตัวผมเข้าไปกอด น่าแปลกทั้งที่คุณโชว์เป็นคนทำร้ายผม แต่อ้อมของคนๆนี้ทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยและหยุดสะอื้นได้ในที่สุด

“ไม่ต้องกลัวนะ พี่สัญญาจะไม่ทำอีก” คุณโชว์พูด

“คุณโชว์” ผมเอ่ยชื่อของเขาเบาๆ

“ต่อไปนี้เรียกว่าพี่โชว์นะ ห้ามเรียกคุณ” ผมงงกับสรรพนามที่ถูกบังคับให้ใช้

“ครับ...คุณโชว์” ผมเผลอพูดคุณออกไปด้วยความเคยชิน

“…” คุณโชว์ไม่ได้ว่าอะไรแต่ก้มหน้าลงมาจูบปากผม

“อื้อ” ผมตกใจแล้วดันตัวคุณโชว์ออก

“ถ้าเรียกคุณอีก จะโดนทำโทษแบบนี้ทุกครั้งนะ”

“เอ่อ...คะ  ครับ...พี่โชว์” ผมกลับลำแทบไม่ทันเกือบไปแล้วก็มันยังไม่ชินนี่

“อ่ะกินข้าวซะ จะได้กินยา” พี่โชว์ยกชามเข้าต้มขึ้นมาเตรียมป้อน

“ให้ผมกินเองดีกว่านะพี่โชว์” ผมพูดแล้วจะดึงถ้วยข้าวต้มมาแต่ถูกอีกคนขัด

“อย่าขัดใจพี่ กินซะ เร็ว” พี่โชว์เอาช้อนมาจ่อที่ปากผม ผมจึงต้องจำใจกิน เมื่อกินข้าวเสร็จแล้วผมก็กินยาแล้วนอนลงและหลับไปด้วยฤทธิ์ยา

ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงทุกคนคุยกันอยู่ในห้องผม ผมลืมตามองไปทั่วๆ ก็มากันเซตเดิมๆ หน้าเดิมๆ แล้วก็คนเดิมๆ

“คิม ตื่นแล้วหรอ เฟียร์เป็นห่วงแทบแย่ ป่วยบ่อยจังนะคิมน่ะ” เฟียร์พูดแล้วยิ้ม

“ไม่เป็นไรมากหรอกเดี๋ยวก็หาย” ผมตอบกลับไป

“อีกละ ไม่เป็นไรมากหรอกเดี๋ยวก็หาย พูดเป็นนิสัยแล้วมั้ง" เฟียร์พูดกับผมจบก็หันไปพูดกับทุกคนต่อทันที

“ออกไปให้หมดเลยนะ เฟียร์จะเช็ดตัวให้คิม”

“เฮ้ย ไม่ต้องหรอกเฟียร์แค่นี้เองไม่ต้องก็ได้” ผมบอกเพราะเกรงใจ

“จะเช็ด บอกแล้วไงจะทำอะไรให้ห้ามปฏิเสธน่ะ” เฟียร์ไล่ทุกคนออกไปจากห้องแต่ก็มีคนดื้อด้านอยู่อีกสองคนคือ พี่วิน กับพี่โชว์ นั้นแหละครับ

“จะอะไรนักหนาเฟียร์แค่อยากดูอาการว่าเป็นไงบ้าง”

“ฮุ้ยยย อยากอยู่ก็อยู่ไป!!!” เฟียร์หน้าบูดแล้วหันมาถอดเสื้อผม

“…”

“เฟียร์เป็นอะไรไปหรอ” ผมหันไปมองหน้าเฟียร์ เมื่อเห็นเฟียร์หน้าแดงๆแล้วนิ่งไป เมื่อผมหันไปมองพี่วินก็หน้าเหวอเลย ส่วนพี่โชว์ก็ส่งยิ้มมาให้ผม อะไร ผมงงไปหมดแล้ว

“ไอ้พี่โชว์บ้า” เฟียร์พูดแบบเขินๆ

“เอ่อ   มึง” พี่วินพูดติดอ่าง

“มีอะไรหรอครับพี่วิน” ผมถามเมื่อเห็นพี่วินจ้องมาที่ตัวผม ผมจึงก้มไปมองตัวเองบ้าง พระเจ้า!!! รอยบ้าอะไรเนี่ยเต็มตัวไปหมด

“เฮ้ยยยย  อะไรอ่ะ” ผมดึงผ้าห่มเข้ามาคลุมร่างกายทันที

“ไม่ต้องตกใจหรอก โดนขืนใจสิท่า” เฟียร์พูดดังแล้วหันไปค้อนพี่โชว์ เฟียร์เหมือนมีตาทิพย์

“เลวพอกัน ไม่สงสัยว่าเป็นเพื่อนกันได้ยังไง” เฟียร์บ่นและหน้าตาดูเครียด

“เอ้า เกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ” พี่วินพูดสวน

“ต้องรื้อฟื้นใช่ไหม ถึงจะจำได้แต่พี่วินจำไว้นะว่าเฟียร์ไม่เคยลืม!!!” พี่วินนิ่งไปครับ

“เอาน่าเฟียร์อย่าไปคิดมากเลย ถือว่าฟาดเคราะห์ไปละกันนะ” ผมพูดบอกเฟียร์

“งั้นคิมคงต้องฟาดเคราะห์ทั้งชีวิตแล้วหล่ะ”




ปล.สงสัยคืนนี้จะไม่ได้นอน
เพราะนิยายที่แต่งดองไว้กำลังจะหมดสต๊อก
ต้องแต่งเพิ่มแย้ว >.<

[AnimajuS]

หนีเลยคิม หนีไปให้ไกลๆ

อยากฆ่าคนเว้ยยยยยยย

[tutata]

ใช้ไปเลยน้องคิม  มาอยู่กับพี่ก็ได้   

[ujen]

 

[why yyy]

คิมป่วยอีกแล้วอะ

[C_na]

ไอ้พี่โชว์นิสัยไม่ดี ขืนใจคิมแล้วทำมาเป็นพูดดีด้วย   

[mystery Y]

ไอ้พี่โชว์ผีเข้ารึไง เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย คิมอย่าใจอ่อนง่ายๆสิ

[yunchun]

เหนื่อยใจแทนน้องคิม เบื่ออิโชว์
อยากจะทำก็ทำไม่นึกถึงใจคนอื่นมั้งเลย
น้องคิม สู้มันมั้งงง

[koikoi]

สองครั้งแล้วนะพี่โชว์ที่ข่มขืนคิมต่อไปห้ามทำแบบนี้อีกนะ

[coon_all]

สู้ๆ นะจ๊ะคนแต่ง
คนอ่านเป็นกำลังใจให้ อิอิ

[หมอตัวเปียก]

โชว์ แม่งข่มขืนน้องตลอด จีบดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องทำรุนแรงเลย

[cavalli]

 

[Gnannanz]

โชว์กินอะไรผิดมาป่าววะ?
มาทำเป็นคนดี เดี๋ยวแม่ตบบบบบ!!
มาต่อเร็วๆนะคะ ติดตามๆ

[Satang_P]

อย่าไปยอมนะคิม เราต้องปกป้องสิทธิของเรา 

[Pakbung Mazo]

รอดูพัฒนาการของพี่โชว์

[EXILE07]

สู้ๆนะครับคนแต่ง
จะตามอ่านและเป็นกำลังใจให้ครับ
แต่อย่าฝืนมากนะครับ^^~

[KaorPaor]

อ่านทันแล้ว โชว์นี้ไม่ไหวเลยปากกับใจไม่ตรงกันเลย

[mro]

น้องคิมเหมือนเป็นของตาย อย่าไปยอมนะลูกสู้เค้า

[phenomintna]

เฮ้ออออออออออออ เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายยย 555

[Satanza321]

โชว์แม่งเก็บกด จนต้องขืนใจจับน้องคิมกดเลย 

คิมถ้าไม่อยากโดนงี้อีกหนีไอ่พี่โชว์ไปเลย มันจะได้สำนึกซะบ้าง 

[rain0akira]

สนุกม๊วกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก ชอบมากๆครับ มาต่ออีกไวๆนะคับ

[shizuruviola]

Lesson 16

( Show Part )

ตอนนี้ผมรู้สึกได้ถึงรังสีบางอย่างจากตัวเฟียร์ คงจะเป็นเรื่องที่ผมทำ...กับคิมนั้นแหละ เพราะเฟียร์มันก็โดนไอ้วินขืนใจมาเหมือนกันในตอนแรกๆ

“ฟาดคงฟาดเคราะห์อะไรกัน ไร้สาระน่า” ผมพูดตัดบทขึ้น

“ไร้สาระหรอ หึ พี่ก็คิดได้แค่นี้เหมือนเดิมเลยสินะ” เฟียร์แขวะผม

“จะอะไรนักหนา ผู้ชายด้วยกันไม่เสียหายหรอก” ผมพูดแบบไม่ใส่ใจ

“ไม่เสียหายหรอ!!!” เฟียร์ตะโกนเสียงดัง

“ใช่ ร่างกายอาจจะไม่เสียหายมาก แต่จิตใจของคิมที่ถูกพี่กระทำล่ะเคยนึกถึงบ้างไหม”

“…” กึก จุกเลยครับเจอคำนี้เข้าไป ผมลืมนึกถึงความรู้สึกของคิมไปจริงๆนั้นแหละ

“เอาน่าเฟียร์ เราไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย เรา...ฮึก...มะ...ไม่...อึก...เป็นไร” ผมทำอะไรไม่ถูกเมื่อคิมร้องไห้ออกมา แต่พยายามฝืนยิ้มให้พวกผม

“คิม อย่าร้องเลยนะ” เฟียร์พูดแล้วเข้าไปโอ๋คิม

“ฮึก  ฮืออออ” คิมจากที่ยิ้มก็ร้องไห้แบบเต็มรูปแบบแล้วครับ ผมเห็นแบบนี้ก็ทนไม่ไหวแล้วครับ ผมรู้สึกผิด

“เฟียร์ ออกไปข้างนอกก่อน ไอ้วินด้วย”

“ทำไม จะทำอะไรคิมอีก!!!” เฟียร์ตวาดผมลั่น

“ออกไปก่อนเถอะเฟียร์ เร็วเชื่อพี่” ไอ้วินดึงเฟียร์ออกไปจากห้องและล็อคห้องให้ผมด้วย รู้หน้าที่ดีนี่เพื่อน

“หยุดร้องก่อนเร็ว” ผมเข้าไปนั่งข้างๆ แล้วปลอบคิม

“ฮืออออ อึก”

“…” เมื่อเห็นไม่มีท่าทีว่าจะหยุดร้องผมเลยดึงคิมเข้ามากอดไว้

“ขอโทษ พี่ขอโทษ พี่ขาดสติคิมหยุดร้องเถอะนะพี่ไม่อยากรู้สึกผิดไปมากกว่านี้” ผมบอกคิม

“ผมไม่โกรธพี่โชว์หรอกครับ”

“แล้วร้องไห้ทำไม” ผมถาม

“เปล่าครับ”

“งั้นก็หยุดร้องสักทีสิ” ผมบอก

“ครับ” เสียงร้องของคิมเงียบลงทันทีถึงจะมีสะอึกอยู่บ้างก็เถอะ

“ดีมากต่อจากนี้คิมจะเป็น.........น้องชายของพี่คนนึงนะ”

“ครับ” คิมพูดแล้วมองกลับมาที่ผม ผมยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะบอกคิมเป็นอย่างอื่นในตอนนี้ ผมกลัว  กลัวว่าถ้าหากคิมไม่ยอมตอบรับผม ผมจะรู้สึกยังไง

“คิมหิวหรือยังเดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวต้มมาให้”

“ไม่ต้องหรอกพี่โชว์เดี๋ยวผมลงไปกินพร้อมพวกพี่ๆแหละ”

“จะดีหรอ ยังไข้อยู่เลย พี่ว่าไม่ดีมั้ง” ผมค้านนิดหน่อย

“ไม่เอาอ่ะ ผมเบื่อแล้ว วันๆเอาแต่นอน”

“เอ้า เอ้า แล้วแต่ละกัน งั้นลงไปกินข้าวกันเถอะ” ผมเอ่ยชวนคิม แล้วเดินออกจากห้องซึ่งคิมก็เดินตามผมมา พอผมออกมาหน้าห้องก็เจอ ไอ้สองตัวนั้นหน้านี่แถบจะสิงเข้ามาในประตูแล้ว เห็นแล้วหมันไส้!!!

“เสือกจริงๆ คนห่านี่” ผมแอบแขวะไปนิดหน่อย

“ว่าใครอ่ะพี่โชว์” เฟียร์หันมาถามผม

“ด่าควายอยู่ครับ” ผมกวนตีนกลับ

“หรอครับแต่ผมว่ากำลังมีควายด่าผมอยู่ แบร่~” เฟียร์พูดจบก็ฉุดมือไอ้วินแล้ววิ่งหนีลงไปข้างล่างที่คนอื่นกำลังรออยู่

“ฮ่าๆๆ” ผมหัวเราะอย่างร่าเริงกับความฉลาดของเฟียร์ที่ยังอุตส่าพลิกกระดานมาด่าผมคืนได้

“ไปกันเถอะ คิม” ผมบอกคิมแล้วเดินลงไปที่ห้องอาหารทันที

“คิมทำไมลงมาข้างล่างล่ะ” ไอ้ส้มถามครับ

“ผมเบื่อๆน่ะพี่ ไม่อยากอยู่บนห้องอ่ะ”

“หรอ งั้นนั่งเลยเถอะเดี๋ยวจะวูบเอาซะ” ส้มพูดจบ คิมมันก็หาที่นั่งซึ่งผมก็จงใจที่จะนั่งข้างมันด้วยครับ

“พี่โชว์   เอ่อ    ไม่ไปนั่งที่ประจำหรอครับ” คิมหันมาถามผม

“ก็อยากนั่งตรงนี่ จะได้ดูแลคิมถนัดๆไง”

“โหยพี่โชว์ ผมไม่ได้พิการนะถึงต้องมีคนดูแล ตอนนี้ผมรู้สึกดีขึ้นเยอะแล้วแหละ” คิมพูดแล้วยิ้มให้ผม

โอ้ว ฆ่าผมเถอะรอยยิ้มนี้กำลังทำให้ผมร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ความรู้สึกของผมเริ่มแปลกๆไปตั้งแต่ตอนไหนกัน พอพวกเรากินข้าวเสร็จก็มานั่งคุยกันที่ ห้องรับแขก ส่วนอีกวงก็เหมือนเดิม นั่งเล่นไพ่

“คิมดีขึ้นแล้วจริงเปล่า” เฟียร์ถามคิม

“อื้มดีกว่าเมื่อเช้าเยอะ เราว่าพรุ่งนี้จะไปมหาลัยแล้วแหละ”

“ยังๆ พี่ว่าเร็วไป อีกสักสองสามวันค่อยไป” ผมค้านทันที

“ผมไม่เป็นไรแล้วจริงๆพี่โชว์” คิมบอกผมแล้วทำหน้าเซ็งๆ คงเบื่อนอนล่ะมั้ง

“จะรีบไปทำไม มหาลัยมันไม่หนีไปไหนหรอก”

“ไม่ได้กลัวมหาลัยหนี แต่ผมเบื่อ อยู่บ้านก็ไม่ได้ทำอะไร” ก็จริง ตั้งแต่มันป่วยงานบ้านแทบไม่ได้แตะเลย

“เออๆ แล้วแต่เถอะขี้เกลียดเถียง” ผมตอบปัด

“ขอบคุณครับ พี่โชว์น่ารักที่สุดเลย” คิมบอกผม ผมหันไปมองคิมทันที ผมน่ารักหรอ ต้องหล่อสิถึงจะถูก

“อืมๆ” ผมตอบปัดๆ เหตุที่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับคิมตอนนี้เพราะ...........ผมเล่นไพ่อยู่!!! ฮ่าๆๆๆ   สรุปคืนนั้กว่าผมจะได้นอนก็เกือบตีหนึ่ง ส่วนคิมขอขึ้นไปนอนตั้งแต่  สามทุ่มแล้ว คงง่วงเพราะฤทธิ์ยานั้นแหละ

[หมอตัวเปียก]

เค้ามารอแต่เช้าเลยรู้ไหม

ติดเรื่องนี้มาก

[supizpiz]

น้องชายเร๊อะ!!!!!!! จิ้มคิมไปแล้วได้แค่น้องชายเร๊อะ!!!!!!!!!!! 

[Eshardy]

“อืมๆ” ผมตอบปัดๆ เหตุที่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับเฟียร์ตอนนี้เพราะ...........ผมเล่นไพ่อยู่!!! ฮ่าๆๆๆ   

 ผู้เขียน  คงเขียน ผิด หรือปะ 

“อืมๆ” ผมตอบปัดๆ เหตุที่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับ(น่าจะเป็นคิมมากว่านะ)เฟียร์
ตอนนี้เพราะ...........ผมเล่นไพ่อยู่!!! ฮ่าๆๆๆ

 เรื่อง นี้ เขียนได้ สนุกดี   ตามอ่านจบไปตั้งแต่ ภาควินกับ  เฟียร์ แล้ว ภาคนี้ โชว์ กับ คิม เขียนได้ดี  ครับ  เป้นกำลังใจให้ 

[ujen]

พี่โชว์เริ่มชอบน้องคิมแล้วล่ะสิ

[day9day]

รอตอนหน้านะครับ ติดตามเสมอครับ

[why yyy]

แค่น้องชายเองเหรอ?

[shizuruviola]

“อืมๆ” ผมตอบปัดๆ เหตุที่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับเฟียร์ตอนนี้เพราะ...........ผมเล่นไพ่อยู่!!! ฮ่าๆๆๆ   

 ผู้เขียน  คงเขียน ผิด หรือปะ 

“อืมๆ” ผมตอบปัดๆ เหตุที่ผมไม่ค่อยอยากคุยกับ(น่าจะเป็นคิมมากว่านะ)เฟียร์
ตอนนี้เพราะ...........ผมเล่นไพ่อยู่!!! ฮ่าๆๆๆ

 เรื่อง นี้ เขียนได้ สนุกดี   ตามอ่านจบไปตั้งแต่ ภาควินกับ  เฟียร์ แล้ว ภาคนี้ โชว์ กับ คิม เขียนได้ดี  ครับ  เป้นกำลังใจให้ 

แก้ไขเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณนะครับที่บอก ^^~

[krit24]

คิดแค่น้องชายเองเหรอ กล้าพูดอ่ะ