หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“สายแล้วๆ กว่าจะโบกรถไปที่โลตัสอีก กูเอ๊ย!” ขณะที่ผมก้าวจ้ำๆ อยู่ในน้ำพร้อมกับบ่นตัวเองอยู่นั่นเอง เสียงรถยนต์ก็ค่อยๆ แหวกน้ำมาให้ผมได้ยิน

ผมเดินชิดมาให้ใกล้ทางเท้ามากขึ้น เพื่อให้ตัวเองไม่โดนคลื่นของน้ำที่จะเกิดจากการเคลื่อนที่ของรถกระเซ็นเปรอะเสื้อเชิ้ต

รถยนต์ค่อยๆ โผล่มาทางด้านข้างตัวผม แล้วพอคนขับค่อยๆ ขับรถมาถึงตัวผมซึ่งเดินหน้าตั้งอยู่.....เขาก็บอกกับผมว่า “เกาะไปหน้าหมู่บ้านมั้ยน้อง?”

ผมหันหน้าควับไปมองหน้าพี่เค้า....พี่แกไม่ได้แซวผม เพราะพอผมมองไปที่รถกระบะมีแคปของแก ประชาชนชาวหมู่ย้านเดียวกับผม เกาะกันอยู่ข้างรถทั้งสองฝากมาแล้วครับท่าน *0*

“เอ่อ.....”

ผมลังเลว่า มันจะดีเหรอครับพี่ แต่แล้วประชากรชาวหมู่บ้านเดียวกันก็พากันสรุปให้ผม

“เร็วกว่าเดินน้อง ขึ้นมาเลย เดี๋ยวไปทำงานสายหรอก!”

อ๊าว....เอาไงก็เอาวะ ผู้มีประสบการณ์เค้าแนะนแนวทางให้ผมแล้วนิ....ท่าทางของลิงที่เกาะรถคันนั้นก็เหมือนจะไปทำงานเหมือนกัน....ผมเป็นน้องใหม่ที่เพิ่งมาค้างบ้านตัวเองคืนแรก....ต้องเชื่อเค้าสิครับ

“ขอบคุณครับพี่ งั้นขอเกาะไปด้วยนะครับ” ผมหันหน้าไปยิ้มพี่เจ้าของรถกระบะ

“เอาเลยน้อง เลือกที่ได้ตามสบาย”

แหม....มีอารมณ์ขันจริงๆ

ผมเดินไปร่วมด้วยช่วยเกาะกับพี่คนหนึ่ง ซึ่งเค้าก็ดี๊ดี ขยับที่ให้ผมก้าวขึ้นไปยืนเกาะ

พอผมยืนนิ่ง.... รถก็เริ่มเหมือนจะออกตัว .... แล้วพี่คนที่ขยับที่ให้ผมก็บอกกับผมว่า “อนัน อันวาหน่อยนะน้อง”

“หือ?” ผมหันไปทำหน้าบื้อกับพี่เค้า .....ไม่เข้าใจ *0*

“ฮ่าฮ่าฮ่า.....” คนที่อยู่ใกล้ๆ กันสองสามคนก็พากันขำขึ้นมา

“ก็แน่นๆ หน่อยนะน้องนะ ..... ไงให้หนู โธ่....เกิดยุคไหนเนี่ย ลุงยังทันเพลงนี้เลยนะ ฮ่าฮ่าฮ่า....”

ลุงที่ยืนอยู่ถัดไปหัวเราะร่วน เรียกเสียงขบขันจากประชาชนชาวเกาะได้อีกคำรบ

แหม๊---------- คนในพื้นที่ประสบภัยเนี่ย เค้าช่างมุขล้นกันเหลื๊อเกิน!!!

......

.....

....

...

..

.

ผมเดินสวมรองเท้าหนังกลับสีดำ กางเกงบอลขาสั้นตัวย้วยๆ กับเสื้อเชิ้ตแขนสั้นผูกไทด์สวยงาม สะพายกระเป๋าหนังคู่ใจ พร้อมถือถุงพลาสติกใบใหญ่ขึ้นรถไฟฟ้า ต่อไปยังสถานีศาลาแดง......

ได้รับความสนใจราวกับเป็นนายแบบ.....แต่ผมหาแคร์ไม่

ทีแรกกะว่าลงรถแล้วจะมาเปลี่ยนกางเกงที่ห้องน้ำแถวอนุฯ แต่มันเหม็นจนผมต้องผงะ แถมที่สำคัญมันสายมากแล้วด้วย ผมเลย.....ช่างหัวมัน

ผมไม่ผิด ผมเป็นคนปกติ รึจะให้ผมกางเกงสวมบูท แต่มันเหม็นมากนะ นี่ผมกำลังปราณีพวกคุณอยู่นะ.....ฮึ

......

.....

....

...

..

.

และต้องขอบคุณไอพอตของไอ้แม๊คที่ผมหยิบผิดมา และได้เอามันอัดใส่หูมา 2 ชั่วโมงตลอดการเดินทามาทำงาน

เพลงร๊อคจังหวะสะใจของมัน ปลุกความกล้าและหน้าด้านให้ผมทรงทรงเครื่องเช่นนั้นมาจนถึงตึกที่ผมทำงาน.....ถนนสีลม

......

.....

....

...

..

.

เฮอะ ..... บ้านกูอินเทรนด์ ใครจะทำไมกู ..... มองได้มองไปซี่.....

......

.....

....

...

..

.

ผมเดินเข้าไปเปลี่ยนกางเกงแสล๊คก่อนเข้าแผนก

มองนาฬิกามันเป็นเวลา 9 โมงครึ่แล้ว ..... สายเหรอ ไม่ต้องบอก รู้แล้ว! แต่ถึงสายเราก็ต้องสุภาพ และพร้อมเข้าทำงานเลย ไม่ใช่ไปมัวเอ้อละเหย.....เช่นนั้น... ผมจึงแวะจัดการตัวเองที่ห้องน้ำก่อนเป็นอันดับแรก

เดินเข้าไป กำลังเปิดกระเป๋าหยิบกางเกงแสล๊คออกมา เตรียมจะใส่มัน เงยมาอีกที .............  ไอ้ฉิบหาย! เจ้านายกูยืนอยู่ข้างหลัง!!!

......

.....

....

...

..

.

[armmyrine]

รู้สึกไอพอดเครื่องนั้น. จะเป็นของน้องแม๊คนะไอ้พี่กั๊ก. 



ขอโทษค่ะที่ปาดหน้า   แต่เราเดาถูกแฮะ

[ชะรอยน้อย]

ฮ่าๆๆ เจ้านายมาได้ถูกที่ราวมีเรด้า

[Rafael]

ฮ่าๆ
เอาแล้วไงพี่กั๊ก กร๊ากก

[moredee]

:laugh:ทำเนียนไปเลย เอ ปกติแกก็มึนอยู่แล้วนี่ก๊อง

[koraorni]

พี่กั๊กนี่ทำเนียนตลอด กางเกงก็แอบเอาของเค้ามา แต่มาเจอเจ้านายนี่สิจะยังไงต่อละเนี่ย ลุ้นอีกแล้วจ้า

[DrSlump]

มาต่อแล้ว   

ขอปรบมือให้กับความขยันโพสต์ของเจ้าของกระทู้/ผู้แต่ง ด้วยนะครับ

ลุ้นๆ เมื่อไรหนอ สิงโต จะเริ่มเข้าใจ งูเผือก

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“คุณคชานนท์ บ้านคุณน้ำท่วม?” เจ้านายเอ่ยถาม

“ครับบอส!”

“แล้วทำไมคุณไม่มาพักกับเพื่อนที่อยู่ในเมือง?” เสียงของเจ้านายทั้งขัดใจทั้งสงสัย

“บ้านผมท่วมมาสองเดือนแล้วครับ ผมมาอยู่ไอ้เป้ตลอดครับ แต่เมื่อวานผมกลับไปขัดบ้านมาครับบอส!”

“เลยมาทำงานสภาพนี้....” เจ้านายกวาดตาบนตัวผมจากลนลงล่าง แล้วถึงเงยนห้าขึ้นมาจ้องตาผมอีกครั้ง

“ครับ! มันไม่มีที่สะดวกให้เปลี่ยนชุดก่อนเข้าตึกครับบอส! จะใส่กางเกงบูทเดินมันก็เหม็นครับ เลยเอาแบบนี้มาเลยครับ ง่ายดีครับบอส!”

“ไม่อายเลยเหรอ คุณคชานนท์”

“อายครับบอส!”

“แต่คุณก็ทำ...”

“ครับบอส!”

“งั้นคงแค่วันนี้สินะ โอเค โอเค...”

“ไม่ครับ! พรุ่งนี้ผมก็จะมาแบบนี้อีกครับ! ผมกลับไปนอนบ้านแล้วครับ!”

เจ้านายมองหน้าผมนิ่ง ................ สักพักเจ้านายก็เดินมาตบบ่าผมแล้วพูดว่า “โอเค ผมเข้าใจคุณ ภรรยาผมก็คิดถึงบ้านมาก มาอยู่คอนโดกับผมเธอก็เครียด ถึงน้ำยังไม่ลดดี แต่ถ้าคุณสบายใจก็เอาเถอะ”

“ขอบคุณครับบอส!” ผมจำได้ว่าบอสมีบ้านอยู่บางบัวทอง แต่วันทำงานบอสจะมาอยู่คอนโดในเมือง เพื่อความสะดวกในการเดินทาง

เจ้านายกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำแล้ว แต่แล้วเจ้านายก็หันหน้ากลับมาหาผมอีกครั้ง ...... “อ้อ คุณคชานนท์ คุณมีกางเกงขาสั้นแบบอื่นที่ไม่ใช่กางเกงบอลบ้างมั้ย? ที่มันเป็นเนื้อผ้า หรือกางเกงสามส่วนสี่ส่วนอะไรแบบนี้น่ะ”

“........ก็มีนะครับ ทำไมหรือครับบอส?”

“พรุ่งนี้....คุณใส่กางเกงแบบนั้นมานะ ผมขอร้อง ถึงคุณไม่แคร์สายตาคนอื่น แต่ก็ขอให้คุณเห็นแก่หน้าบริษัทผมสักหน่อย ผมว่าผมคงไม่ขออะไรคุณมากเกินไปใช่มั้ยครับ?.... อ้อ ผมมีข้อแลกเปลี่ยนให้ด้วยนะ ถ้าคุณทำได้..... คุณจะกลับไปอยู่บ้านคุณแล้วเข้าทำงานสายหน่อยก็ได้ ผมไม่ว่า ไว้หลังน้ำลดดีแล้ว คุณค่อยนับเวลาที่มาสาย ทำงานวันเสาร์ชดเชยให้ผมอีกทีก็ได้.......ตกลงนะ คุณคชานนท์”

“ครับบอส!”

......

.....

....

...

..

.

กลางวันเล่าให้ไอ้เป้ฟัง มันหัวเราะขี้แตกเลย

บอสของพวกผมอ่ะ ระเบียบจัดมาก จะพูดจะเสนออะไรนะ ต้องมีเหตุผล ต้องมีหลักฐานมายืนยัน.... ท่านชปอบความเนี๊ยบ ...... แต่ท่านไม่ใช่คนนิสัยจู้จี้นะครับ

แต่งตัวมาทำงาน ผมต้องเนี๊ยบ

ทำงานให้เจ้านายต้องเป๊ะ สวยงาม

ผมต้องทำงานให้เป็นระเบียบ ตามกฏ

มันอึดอัดสำหรับคนนิสัยอย่างผมก็จริง แต่บอสให้อิสระในความคิดกับพวกผมมาก....มากกว่าที่ไหนๆ เคยจ้างผม

ผมรักองค์การที่ผมอยู่นี้ ผมจึงอยู่กับบอสมาถึงสามปี และคิดว่าจะอยู่ต่อๆ ไปอีก

ผมเกลียดองค์การที่เห็นพนนักงานเป็นพนักงาน จิกหัวใช้ๆๆๆ เพราะถือว่ากูให้เงินเดือนมึง........ ตอนเรียนจบผมเปลี่ยนงานบ่อย เพราะเจออะไรแบบนี้นี่ล่ะ

ถึงผมไม่ใช่คนเก่งแบบจบมาด้วยใบปริญญาหนึ่งใบพร้อมเหรียญโลหะสีอะไรสักสี....แต่ผมมีความจริงใจจ่อองคืกรที่ผมจะรับใช้

ผมตามหาคนให้เงินเดือนแบบเจ้านาย

เจ้านายก็ตามหาคนที่ทำงานรับเงินเดือนแบบผม

แล้วเราก็มาเจอกัน ...... เห็นมั้ย? คนมันจะเจอกัน เดี๋ยวมันก็เจอกันจนได้ ----- คิกคิกคิก....รักบอสนะคร๊าบบบบบบ

......

.....

....

...

..

.

ผมแวะซื้อข้าวกล่องใส่ถุงมาสองกล่องก่อนขึ้นรถตู้... ไม่รู้ว่าตัวเองจะหิวขนาดไหน แต่แถวบ้านคงไม่มีให้กินแน่ เลยเอามาเผื่อไว้ก่อน

รถปุเลงๆ อยู่สองชั่วโมงก็พาผมมาหย่อนที่ป้ายสุดท้ายของเขา แล้วผมก็ตะปีนรถทหารต่อมายังหน้าหมู่บ้านตัวเอง เดินมาถึงหน้าหมู่บ้าน แล้วผมก็เอากางเกงบูทของไอ้แม๊คมาใส่ .... จากนั้นก็เดินลุยน้ำเข้าไปโดยเอากระเป๋าสะพายเทินหัวพร้อมกล่องข้างสองกล่อง

เย็นนี้ไม่เจอ รถคันไหนผ่านมาให้เกาะ แต่มีหรือไม่...ไม่ใช่ปัญหาของผมอยู่ดี เพราะอย่างไรเสีย ซอยที่ผมอยู่ มันก็เป็นระยะที่สามารถเดินถึงได้โดยไม่เหนื่อยอยู่แล้ว

ผมก็เดินชมดาวชมไม้มาเรื่อยๆ จนมาบ้านตัวเอง.....ถึงหน้าบ้านผมจะมืด และมีแค่แสงไฟที่เปิดทิ้งไว้ของข้างบ้าน ผมก็เห็นเงาลางๆ ของรองเท้าบูทหนึ่งคู่ที่เสียบอยู่กับซี่ลูกกรง....กางเกงพลาสติกสองตัวยังอยู่ที่เดิมของมัน

ผมเปิดรั้ว แล้วเอาสายยางฉีดน้ำล้างกางเกงบูท จากนั้นก็เอามันไปพาดผึ่งลมไว้กับรั้วบ้าน

สวมรองเท้าแตะ หิ้วกระเป๋ากับข้าวสองกล่องเดินต่อมายังหน้าประตูเหล็กดัด พร้อมลูกกุญแจในมือ.....แต่ไม่มีแม่กุญแจคล้องไว้.....และยังไม่ทันที่ผมจะถอนหายใจ ไอ้แม๊คก็เดินตัวปลิวมาเปิดประตูให้ผม

“นี่มึงจะมาอยู่เป็นผีบ้านผีเรือนกูรึไงวะ?” ผมก้าวเท้าเดินเข้าไปในบ้าน

แสงไฟนีออนสว่างพรึ๊บ.......ผมหยีตาสักพัก..... “นี่วันนี้มึงตื่นกี่โมงล่ะ?”

“สายๆ หน่อย สิบโมงได้มั๊งครับ? พี่กั๊กกินข้าวมายัง?” ไอ้แม๊คปิดประตู ล๊อคแม่กุญแจ แล้วเดินตามหลังผมมา

“ยัง แต่กูซื้อมาแล้ว.........มึงแดกอะไรล่ะ?” ผมถอดรองเท้าแตะแล้วก้าวขาขึ้นไปบนบันได

“มาม่า” ไอ้แม๊คเดินตามหลังขึ้นมา

“เออ มาแดกข้าว กูเอามาเผื่อแล้วกล่องนึง” ผมบอกมัน

“นี่พี่รู้เหรอว่าผมจะยังไม่กลับ!!” น้ำเสียงมันเหมือนคนดีใจ

“เปล๊า กูหมายถึงกูซื้อมาเผื่อกูไม่อิ่ม นี่ไง สองกล่อง” ผมชูถุงข้าวขึ้นมาให้มันดู

“.....................................................”

......

.....

....

...

..

.

อาบน้ำเสร็จผมก็เดินออกมา คิดว่าไอ้แม๊คจะแกะข้าวใส่จานไว้ให้ ที่ไหนได้ มันนอนแผ่อยู่บนเตียงซะนี่

“ไอ้แม๊ค เอ้าข้าวใส่จานดิ๊”

ผมบอกมันแล้วนั่งขัดสมาธิกับพื้น ขยี้หัวตัวเองกับขาหนูผืนเล็กต่อ

ไอ้แม๊คลุกจากเตียงมาแกะข้าวในกล่องคว่ำจานให้ แล้วเลื่อนจานข้าวมาไว้ตรงด้านหน้าผม

“อ้าว แล้วมึงไม่แดกล่ะ?”

“เดี๋ยวพี่กั๊กไม่อิ่ม.....”

“อ๊าว กะให้รางวัลคนดีที่ล้างกำแพงบ้านให้กูซะหน่อย แม่งไม่รับน้ำใจกูเลย”

ไอ้แม๊คหันหน้าควับ.............. “รู้ด้วย.....?”

“กูไม่ได้ตาบอด ขาวซะแตกต่างขนาดนั้น!”

“นึกว่าไม่เห็นซะอีก...” ไอ้แม๊คยิ้มตาหยี

“มานั่งนี่ๆ ....” ผมเอามือตบปุ๊ๆ ที่พื้นข้างตัวผม

ไอ้แม๊คคลานดุ๊กดิ๊กมาหยุดตรงที่ผมชี้ตำแหน่ง

“เอออ เก่งมากน้องรัก ขอบใจนะ มึงเก่ง มึงเก่ง” ผมยื่นมือไปขยี้หัวมัน.....ชมเชย

“..................ไม่ใช่หมานะ พี่กั๊ก เลวว่ะ ช.......” ไอ้แม๊คทำหน้าเบ้ แต่มันก็ไม่ได้เอาหัวถอยหนีมือผม

“ฮ่าฮ่าฮ่า...........ก็มึงเก่งไง นี่กูชมมึงนะ......” แล้วก็ขยี้หัวมันเล่นต่อ.......ผมไอ้แม๊คนุ่มมือดี....สงสัยเพิ่งสระหัว เพราะผมได้กลิ่นแชมพูสระผมกลิ่นเดียวกับของผม จากเส้นผมมัน

......

.....

....

...

..

.

[Rafael]

เพลินเลยดิ๊น้องแม็ค ฮี่ฮี่

[koraorni]

อะนะอุตส่าห์ขัดกำแพงแทบแย่ พี่กั๊กแค่ขยี้หัวเองเหรอ จัดชุดใหญ่ให้น้องหน่อยสิ

[TONG]

เิริ่มรู้สึกว่าผมน้องกลิ่นหอม ต่อไปก็คงกลิ่นตัว และต่อไปก็.....

ฟินนาเล่ด้วยตัวเอง

[ชะรอยน้อย]

รู้สึกว่าแม็คเหมือนโกเด้นรีทรีฟเวอร์แฮะ

[$VAN$]

หอมก็ดมใกล้ๆเลยดิ ฮุๆๆ

น้องแม๊กมีน้ำใจมากเลยน๊า คนเราเนี่ยจะเห็นน้ำใจกันก็ตอนลำบากนี่แหละเนอะ
เจองี้ตากั๊กไม่รักก็บ้าแล้ว

กูลูกผู้ชายอกสามศอกหน้าเหี้ยๆ เถื่อนๆ

จ้าๆ เชื่อแล้วว่ากั๊กไม่รับ คริๆ
แต่ว่าไม่ได้...
จากประสบการณ์ที่ผ่านมา เรื่องของคุณเบาเบาไม่อาจคาดเดา ไม่มีสิ่งใดชี้ชัด
จึงขอเหมาเอาว่า...ทุกเรื่องของคุณเบาเบา...
ตัวเอกเป็นโบททั้งคู่ สลับกันแล้วแต่อารมณ์ เคี้ยกๆๆ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

คืนนั้น....กินข้าวกันเสร็จ ไอ้แม๊คก็ถามว่าผมออกจากบ้านไปกี่โมง แล้วถึงที่ทำงานกี่โมง

ผมก็บอกมันไปตามตรง แล้วก็แถมเรื่องที่เจอะกับเจ้านายตัวเองในสภาพนั้นให้มันฟังด้วย มันก็ฮาก๊าก .....

และตามคาด ไอ้แม๊คชวนให้ผมกลับไปอยู่ห้องไอ้เป้อีกที มันเสนอเพิ่มขึ้นด้วยว่า ไปอยู่ห้องมันก็ได้.... แต่ไม่เอาครับ ผมยืนยันกับมันแบบไม่อายว่า กูคิดถึงบ้าน ถึงเดินทางลำบาก แต่เดี๋ยวมันก็จะดีขึ้นเอง ที่สำคัญเจ้านายให้ผมทำงานทดเวลาทีหลัง เมื่อสถานการณ์กลับมาสู่สภาพปกติแล้วด้วย....ผมไม่มีปัญหาอะไรเลยแล้วไง....ใช่ป๊ะครับ?

คราวนี้ไอ้แม๊คไม่เซ้าซี้

แต่มันก็ไม่ยอมกลับเหมือนกัน

ด่ามันก็แล้ว พูดดีกับมันก็แล้ว....มันก็ไม่ท่าเดียว

ผมบอกมันให้กลับคอนโดของมึงไปซะ ไปทำงานอาสาเพื่อสังคมของมึงสิ ... มันก็บอกว่า น้ำลดแล้วงานน้อยลง

ผมเลยบอกมันว่าให้ไปขัดบ้านมันที่รามอินทรา...มันก็บอกว่า ในหมู่บ้านมันน้ำไม่ท่วม เค้ากันไว้ ท่วมแค่ถนน

......

.....

....

...

..

.

เออ แล้วผมก็ชักมั่นใจล่ะว่ะ ตัวเองโดนเด็กติดเข้าให้แล้วสิ

......

.....

....

...

..

.

ใจจริงผมไม่อยากมีภาระมาแบกหรอกนะ แต่ไอ้แม๊คมันก็ไม่ได้ตัวให้เป็นภาระของผมเลยสักนิดเดียว

ถึงมันอยู่บ้านผม แต่มันก็ดูแลตัวเองได้ดี..เยี่ยม

หาข้าวหาขนมกินเอง ไปหางานทำเอง ฯลฯ .......

ไม่มีอะไรเป็นภาระให้ผมต้องรู้สึกเหนื่อยใจหรือรำคาญ...เหมือนมันแค่มาใช้ชีวิตของมัน.....อยู่ที่บ้านผม...ก็เท่านั้น

......

.....

....

...

..

.

มันค่อยๆ ไล่ขัดบ้านผมทั้งชั้นล่างจนเรี่ยมแร๊ ส่งกลิ่นสะอาดหอม........ แล้วมันก็ลามมาถึงเรื่องของผม..... ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันช่วยซักผ้าให้ผมเท่านั้นล่ะ...ซักมือนะคุณ ตอนนั่นเครื่องซักผ้าเก็บไว้อ่ะครับ ไม่มีใช้....แห้งมันก็รีดใส่ตู้

จากนั้นวันนึงมันก็บ่นว่าอยากทาสีบ้าน แต่ผมยั้งมันไว้ก่อน เพราะผนังยังชื้นอยู่

ประมาณอาทิตย์กว่าๆ ไอ้แม๊คก็หมดเรื่องที่จะทำ ...... กับบ้านของผม

ผมก็ไล่มันกลับบ้านมันอีก...แต่มันก็ดื้อด้าน

ผมเลยให้มันไปจัดโต๊ะคอมมานั่งทำงานแปลฆ่าเวลา..... มันก็ว่าเพิ่งทำเสร็จไปก่อนมาช่วยล้างบ้าน... ยังไม่มีงานใหม่

มึนครับ แล้วก็ขี้เกียจช่วยมันคิด เลยปล่อยมันคิดหาทางเอาเอง

......

.....

....

...

..

.


แล้วหลังจากนั้นกลางวันช่วงทำงานมันทำอะไรบ้างผมก็ไม่คิดจะตรัสรู้....ผมมีหน้าที่แค่หิ้วของกินไปให้มันทุกวันหลังจากกลับจากทำงาน

ผมกลับมาอยู่บ้านได้ราว 20 วันถนนก็แห้ง ทุกอย่างเริ่มกลับสู่สภาพปกติ

แต่แล้ววันหนึ่งผมก็เริ่มสังเกตุพบว่า บ้านของผมมันเริ่มผิดปกติ!!!

......

.....

....

...

..

.



“ไอ้เชี่ยแม๊ค มึงไปขนห่าอะไรมาอี๊ก!!!!”

ผมเดินปึงปัง กางฝ่ามือจิกหัวไอ้แม๊คกดลงต่ำๆ ไอ้แม๊คก็ร้องโอดโอย แล้วก็บอกว่า ของมันยังดี ยังใช้ได้ มันจะเอาซ่อมให้ผมใช้

ผมก็ด่ามันว่า สกปรก!

มันก็เถียงว่า มันดูแล้ว มันเลือกแต่ที่ดีๆ กลับมา

ผมปวดเศียรเวียนเกล้าสุดๆ อยากโทรไปหาน้องแอ๊บให้เธอช่วยมารับน้องชายของเธอคืนไปที เพราะเวลานี้ผมอยากฆ่ามันเต็มแก่........  แม่ง!!!! วันๆ อยู่บ้านดีๆ ไม่ได้! ต้องร่อนไปหาขยะที่เค้าทิ้งแล้ว...เก็บกลับมาบ้าน

....แล้วบ้านใคร!    ก็บ้านผมน่ะสิ！！！！.....กูจะบ้า!!!!

......

.....

....

...

..

.

“โอ๊ย!”

ผมเอาตีนยันตูดไอ้แม๊คไปกองอยู่ที่พื้น รวมกับของสกปรกที่มันเก็บมาจากกองขยะ!

ผมปิดประตูปึงใหญ่ ล๊อคแม่กุญแจบ้าน แล้วบอกไอ้แม๊คว่า “มึงกลับบ้านมึงไปเลยนะไอ้แม๊ค กู ไม่ เลี้ยง มึง แล้ว !”

แล้วผมก็เดินหน้าตึงขึ้นบ้านไป โดยไม่สนใจเสียงกึงกังและเสียงร้องโอดโอยเป็นเจ้าเข้าของไอ้เชี่ยแม๊คที่...หน้าประตูลูกกรงบ้านผม...สักกะติ๊ด 

“พี่กั๊กอ่า.....ของดีๆ ทั้งนั้นเลยนะพี่ ผมเอามาให้พี่ทั้งนั้น! พี่จะทำแบบนี้กับผมเหรอ? พี่ทำแบบนี้กับผมไม่ได้น๊า----------------- พี่กั๊กกกกกก..........ยุงกัดอ๊า! เปิดประตู! เปิดประตู๊!!!”

......

.....

....

...

..

.

[DrSlump]

ไอ่พี่กั๊ก ใจร้าย  โป้งแล้วดัวะ

[Rafael]

พี่กั๊กโหดร้ายกับน้องจังน้อ
อย่าใจร้ายนักสิ ให้น้องเข้าบ้านเถ๊อะ น่าสงสาร

[yayee2]

แม๊คใจเย็นลูก ค่อยๆแทรกซึมไปทีละนิดๆ สร้างความเคยชินให้พี่กั๊กเข้าไว้
ว่าต้องมีแม๊คอยู่ข้างๆ อยู่ในสายตาเสมอ ต้องมีแม๊คคอยกวนๆด้วยวาจาท่าทางอยู่ข้างๆเสมอ
แล้วเมื่อถึงเวลาอันสมควรก็ค่อย ฮึบบ..กินหัวกินหางกินกลางตลอดตัวเลยไอ้น้อง

[♥lvl♀‘O’Deal2♥]

โหดแท้

[w[o]w]

สงสารน้อง อุตส่าห์ทำตัวเป็นแม่บ้านที่ดีของพี่กั๊ก

[malula]

ไมอะ แค่น้องชอบเก็บขยะเข้าบ้านแค่นี้ก็ต้องไล่กันด้วย

[armmyrine]

สงสารแม๊ค เริ่มเห็นอนาคตน้องละ

[nokkaling]

แม๊ค น่าร๊อกอ่ะ

[yayee2]

พี่ก้๊กมาทำแบบนี้กับน้องได้ไง น้องแค่หวังดี
และที่สำคัญ น้องแค่อยากหาอะไรๆทำที่นี่(เป็นการยืดเวลา)
เพื่อจะได้อยุู่ใกล้ๆพี่กั๊กแค่นั้นเองอ้ะ

[mate_utt]

อุตส่าห์หาเรื่องทำ      จะได้มีข้ออ้างเวลาอยู่บ้านเค้า 

ให้สมกับอยู่บ้านเค้าอย่านิ่งดูดาย  ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น

แม็คก็แค่ไปเก็บมาให้อ่ะ  กั๊กทำไมทำกับแม็คของป๋มแบบนั้นอ่ะ   

อย่างนี้ตัวๆป่ะ  หา?   


กราบ    คนเขียนน่ะครับ  มาแต่งรอให้ผมอ่านตั้งกะบ่ายเลย


เดี๋ยวดึกๆ มาอ่านใหม่ครับ

[yeyong]

แต่ไม่คิดว่าแม็คจะเก็บของเก่ามานะเนี่ย

[ชะรอยน้อย]

ฮ่าๆๆ

[vassalord4822]

 

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ทะเลเมื่อมีคลื่นลมมันจะสับสนอื้ออึง.... แต่คลื่นลมมาแล้วก็ไป

ในที่สุด เมื่อมาถึงเวลาหนึ่ง หมู่บ้านของผมก็กลับมาสงบสุขอีกครั้ง

หลายสิ่งเปลี่ยนแปลงไป......มีทั้งดีและร้าย

รั้วบ้านผมไม่สวยเท่าเดิม ผักของผมตายเรียบ แต่โมกข์ยี่สิบกว่าต้นของผมยังอยู่

บ้านผม....ดูใหม่กว่าเดิมเพราะผมกับไอ้แม๊คช่วยกันทาสีชั้นล่างซะเอี่ยมอ่อง

มีไอ้แม๊คมาเกาะติด ชีวิตผมก็เบาขึ้นมาหน่อย....งานหนักที่ผมคิดว่าจะต้องทำคนเดียวซึ่ง....หากทำคนเดียวจะกี่เดือนเสร็จวะ เพราะผมน่ะ ว่างแค่วันอาทิตย์....แต่งานหนักของผมจบในเวลาแค่ไม่ถึงเดือนนึงดี

ยกความดีความชอบให้น้องมันไป......มันว่าง ไม่มีเรียน เลยขยันมาก

ก็นะ....ไอ้แม๊คมันว่างได้ไม่นานหรอก เพราะอะไรน่ะเหรอ? อ๊าว มันยังสอบไม่เสร็จเลย คุณลืมกันแล้วเหรอ....น้ำท่วมมหาลัยมันก่อนมันจะสอบเสร็จทุกตัว

เวลานี้มันเลยต้องเปิดเทอมไปด้วยสอบของเก่าไปด้วย

แล้วอีท่าไหนของมันก็ไม่รู้......พอมันช่วยผมขนของลงมาวางชั้นล่างจนเรี่ยมเร๊แล้ว มันก็ยึดพื้นที่ในห้องชั้นบนอีกห้องไปซะงั้น!

ถามมันซี่ว่ามึงมาสิงอยู่บ้านกูทำไม

มันก็ทำหน้าบู้บอกว่า ช่วงนี้ผมเรียนหนักอ่ะ พี่กั๊ก หนักมั๊กมั๊ก แล้วผมก็ต้องทำงานพิเศษด้วย ผมเหนื๊อยเหนื่อย....

ถุย......ผมล่ะอยากอ้วก.....อ้าปากกูก็เห็นลิ้นไก่แล้ว ไอ้แม๊ค!...อยากอยู่กับพี่ชายก็บอกมาตรงๆ เหอะ  .....ว่าแล้วผมก็เก็บตังค์ค่าเช่าห้องกับไอ้แม๊ค

อะไร อะไร!!! .....ของฟรีไม่มีในโลกครับคุณ....โธ่ เก็บเงินกับมันแค่เดือนละ 3 พัน แต่ให้มันใช้ได้ทั้งบ้าน รวมเฟอนิเจอร์แถมเครื่องใช้ไฟฟ้าให้ด้วย รวมค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าอินเตอร์เน็ตไปแล้วด้วยนะคุณ......ถูกจะตาย!

ไร? ไร? ไร?... ใจดำ ใจร้าย...... อ๊าว! บอกแล้วไง คนดีมันมีถมไป ขอผมเป็นคนเลวสักคนจะเป็นไรล่ะครับ 


































































































































































































......

.....

....

...

..

.

“เสียงไรวะไอ้แม๊ค!”

ผมเงยหน้าไปมองทางรั้วบ้าน ผมได้ยินเสียงประกาศอะไรสักอย่างที่ดังไม่พอให้ผมฟังแล้วจับใจความได้

“รถรับซื้อของเก่ามั๊งพี่” ไอ้แม๊คไม่สนแม้กระทั่งเงยหน้าขึ้นมา มันคิ้วขมวดอยู่กับการตอกไม้ของมันอยู่

ตั้งแต่เปิดเทอมมาไอ้แม๊คเรียนหนักมาก แต่มันก็ยังไปทำงานพิเศษที่บ้านเพื่อนมัน สมควรที่มันร้องว่าเหนื่อย และขอมาอยู่บ้านผม .... แต่นานวันเข้า ผมก็เริ่มทนไม่ไหวกับ “ของดีทั้งนั้น” ที่ในเก็บมาจากกองขยะหลังน้ำท่วม

อันที่จริงมันก็ทำบางส่วนเก็บไปใช้แล้ว...ในช่วงวันอาทิตย์ที่มันว่าง

แต่ก็นั่นแหละ....มันยังเหลืออีกกองนึง แล้วผมก็รำคาญตาชะมัด วันนี้ผมหยุดและอารมณ์ดี เลยมาเป็นลูกมือมัน จัดการกับของกองนั้นให้มันเรียบร้อย

เอ๊ะ .... ผมบอกไปรึยังว่า ของที่มันเก็บมากะว่าจะเอามาให้ผมใช้น่ะ มันไปอยู่ที่ไหนของบ้านผม...?

.......ห้องนอนไอ้แม๊คครับ!

ถึงของที่มันเอามากอง พอล้าง ขัด ทาสีแล้วมันก็ดูดีผิดตาก็จริงอยู่.........แต่ของของผมมันเต็มพอดีบ้านอยู่แล้วครับ ผมเลยเอาน้ำใจของมันไปยัดไว้ในห้องนอนของมันแทน

มันก็บ่นกระปอดประแปด แต่ห้องนั้นมีแค่เตียงหลังเดียวแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลย ส่วนไอ้แม๊คที่ย้ายมาอยู่กับผม มันก็หิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าหนึ่งใบกับกองหนังสือหนึ่งลัง พร้อมโน้ตบุ๊คของมันมา....แค่นั้น

สิ่งละอันพันละน้อยที่มันได้มาจากกองขยะ จึงมีประโยชน์กับการใช้สอยในห้องนอนไอ้แม๊คมากที่สุดครับ

“พี่กั๊กว่าขามันจะแข็งแรงพอมั้ยอ่ะ?” ไอ้แม๊ค ยืนเล็งวัตถุที่มันเพิ่งประกอบเข้าด้วยกันเสร็จ มันเอาเศษนั่นนี่มาทำโต๊ะวางคอมครับ

หน้าตาดูประหลาดหน่อย แต่มันก็ใช่นะ-----โต๊ะ

“มึงลองขึ้นไปยืนสิ”

พอผมพูดแบบนั้น ไอ้แม๊คก็เดินไปหยิบเก้าอี้มาวางใกล้ๆ โต๊ะที่มันเพิ่งประกอบ

ผมยืนมองมันทุกอากัปกริยา...อยู่ใกล้ๆ

มันก้าวไปยืนบนเก้าอี้ แล้วก็ค่อยๆ ก้าวขึ้นไปยืนบนโต๊ะที่มันเพิ่งประกอบ.......

แล้วก็เป็นดังที่ผมคาดไว้ ขามันแหกครับ ไอ้แม๊คร้องเหวอดังลั่นบ้าน

......

.....

....

...

..

.

“พอเหอะว่ะ ขาโต๊ะมันไม่ใช่สักแค่ว่าตอกไม้ใส่กันแล้วมันจะรับน้ำหนักได้นะมึง ทิ้งแม่งไปเหอะ”

ผมพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่ไม่มีแววของความโมโหหรือหงุดหงิด พลางค่อยๆ วางตัวไอ้แม๊คที่ตกปุ๊มากองอยู่กับอกผมให้ขาแตะพื้น

“.....................” ไอ้แม๊คเงียบ

สงสัยมันจะเสียหน้า เพราะมันนั่งคิดนั่งทำมาเป็นครึ่งค่อนวัน....แล้วก็เหลว

อันที่จริง...ผมกะแล้วว่าไอ้โต๊ะนี่มันต้องใช้ไม่ได้ ผมเลยมายืนดักรอรอมันอยู่ใกล้ๆ.....พอมันร้องเหวอปุ๊บ ผมก็อ้าแขนยื่นมือไปรับมันมาปั๊บ

ไอ้แม๊คมันสูงเท่าคางผม แต่มันค่อนข้างผอมกว่า น้ำหนักมันไม่เยอะด้วย แล้วมันก็ตกจากความสูงระดับแค่นั้นเอง....ไม่กระเทือนกล้ามเนื้อผมสักเท่าไหร่หรอกครับ....ผมกะไว้แล้วในหัว ก่อนบอกให้มันลองขึ้นไปยืน

“มึงนี่ ไอ้เด็กปอดแหก หน้าขมำจากโต๊ะแค่นี้ก็หน้าแดงอีกแหละ.......” ผมเอานิ้วชี้จิ้มหน้าผากไอ้แม๊ค พอหน้ามันหงายขึ้น ผมถึงเห็นว่ามันแดงเรื่อยลงมาถึงคอมันทีเดียว

“สวัสดีครับ ไม่ทราบเจ้าของบ้านอยู่มั้ยครับ?” ชายคนหนึ่งเดินมาถามที่หน้ารั้วบ้าน

ผมเดินไปหาเขา “ครับ มีอะไรครับ?”

“เรามาแจกข้าวสารให้ผู้ประสบภัยครับ....มาบ้านนี้ด้วย!” แล้วชายคนนั้นก็หันหน้าไปบอกกับใครไม่รู้

สักพัก....ผมก็เห็นที่มาของเสียงประกาศซึ่งดังให้ได้ยินค่อยๆ เมื่อสักพักนึงมานี้...มันเป็นรถกระบะหาเสียงของสว.ในพื้นที่ ที่มาแจกข้าวสารให้ตามรายบ้านครับ

พอถุงข้าวใหญ่มากมาวางอยู่หน้าบ้านผม.....คนเหล่านั้นก็ไปต่อยังซอยข้างๆ

ผมหันหลังไป เห็นไอ้แม๊คกำลังก้มเก็บของอยู่.....ท่าทางมันจะลามือละ

“แม๊ค มึง....รู้จักใครที่เค้าไม่ค่อยมีกินมั้ยวะ?” ผมถามมัน

ไอ้แม๊คเงยหน้าขึ้นมาขมวดคิ้ว หน้ามันไม่แดงแล้ว สงสัยจะหายตกใจละ “ก็......พอนึกออกนะ ขี่มอไซด์ มีผ่านตาอยู่เหมือนกัน ไมอ่ะ?”

“เออ งั้นถ้ามึงผ่านไปแถวนั้น เดี๋ยวเอาข้าวกระสอบนี้ไปให้เค้าด้วยละกัน”

“อ่าว...”

“งงอะไร? ข้าวต้องถุงเบ้ง กูจะกินหมดได้ที่ไหน วันๆ กูซื้อกินตลอด จะหุงเองก็แค่ช่วงวันหยุด เอามาวางในบ้านให้มอดขึ้นเสียเปล่า” ผมบอกมัน

“อ้อ.....ได้ ได้....” มันพยักหน้ารับรู้ แล้วก็ก้มหน้าห้มตาเก็บของเตรียมทิ้งต่อไป

“มึงรีบเก็บของซะ เดี๋ยวกูพาไปเที่ยว” ผมบอกมัน

“ห๊า!” ไอ้แม๊คเงยหน้าขึ้นมาตาโต

“งงอะไรอีก มึงนี่!!” ผมพูดทั้งที่ปากยิ้มนิดๆ

“............ไม่เชื่อหรอก พี่กั๊กอ่ะ นิสัยว่ะ.....” ไอ้แม๊คเบ้ปาก

“กูพูดจริงๆ เนี่ย...กูอยากซื้อผ้าม่าน ของเก่ามันแช่น้ำสีด่างหมด มึงก็เห็น เป็นเดือนแล้วกูก็ไม่ว่างไปซื้อสักที วันนี้อากาศดี อารมณ์กูดี กูเลยว่าจะไปดูๆ หน่อย”

“จตุจักรเหรอ?！” ไอ้แม๊คทำตาแพรวพราว 

“เปล๊า! ฟิวเจอร์...” ผมบอกมัน....  ฮ่าฮ่าฮ่า-----------------หูลู่หางตกเลยครับ ฮาดี

“ชิ！นึกว่าจะไปไกล....”

“แล้วจะไปมั้ยล่ะ? ไม่ไปมึงก็เฝ้าบ้าน”

“ไปดิ”

......

.....

....

...

..

.

ไอ้แม๊ค........ตั้งแต่น้ำท่วมมาถึงหลังน้ำท่วม.....ผมเริ่มจับทางนิสัยมันได้หลายอย่าง

มันหน้ามึนและดื้อ แต่ก็แบบนิสัยลูกชายคนเล็กของบ้าน

ห้ามดุมันนะครับไอ้แม๊คเนี่ย! ดุมันแล้วจะยิ่งมึน ยิ่งดื้อด้าน!

ผมเรียนรู้จากน้องแอ๊บเวลาที่เธอคุยกับไอ้แม๊ค ...... ถ้าพูดดีๆ สุภาพ ไม่ว่า ไม่ด่ามัน บอกมันเฉยๆ เหมือนแค่บอก กูไม่ได้ว่ามึงนะ.... ถ้าทำแบบนี้ ให้มันโดดน้ำคลองไปเก็บผักบุ้งมาให้ ไอ้แม๊คแม่งก็ทำ....

ผมดีใจที่สามารถกำจัดขยะกองสุดท้ายไปจากหน้าบ้านตัวเองได้ เลยจะไปซื้อผ้าม่านมาฉลองสักหน่อย

แล้วที่โฮมโปรซื้อผ้าม่านของทั้งบ้านทีนึงมันก็หลายตังค์อยู่ แต่หากรวมโต๊ะอ่านหนังสือสักตัว ....... ยอดมันก็พอดีกับที่ทางนั้นเค้าจะเอาโต๊ะที่เราซื้อมาส่งให้ถึงบ้านแบบฟรีๆ

ไม่ใช่ว่าผมเริ่มใจดีอะไรกับมันหรอกนะ ก็แค่กำลังทดลองอะไรบ้างอย่าง

คือผมสังเกตุว่า ถ้าผมกวนตีนกับมัน มันก็จะกวนประสาทผม

แต่หากผมใจดีกับมัน ไอ้แม๊คจะนิสัยน่ารักขึ้นมาเป็นก่ายกอง

ดังนั้น บางวันที่ผมอยากได้วันหยุดที่แสนสงบสุขในแบบที่ผมชอบ...ผมจะใจดีกับไอ้แม๊ค

......

.....

....

...

..

.


แต่การแกล้งไอ้แม๊ค และการโต้ฝีปากกับมัน......ก็เป็นสิ่งที่ผมไม่ได้ทิ้ง

ทำบ้าง บางเวลา ให้พอหายเบื่อ ...... แก้เหงาปาก....

......

.....

....

...

..

.

[moredee]

ช่องว่างของเบาเบา มันห่างเหมือนหัวใจพี่สิงห์กับนุ้งงูเรย
เพราะความห่างเริ่มใกล้เข้ามาแล้ว

[Rafael]

มองเห็นแววชัดแจ๋วเลยคราวนี้
เปลี่ยนสถานะทางความคิดกันแทบไม่ทัน
น้องแม็คเอ๋ย
ตอนตกจากโต๊ะหัวใจจะวายแล้วใช่มิเคอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ