(https://scontent.fbkk5-3.fna.fbcdn.net/v/t1.0-9/152659259_1929937820487382_2458888432014252626_o.jpg?_nc_cat=105&ccb=3&_nc_sid=0debeb&_nc_ohc=YW55VmE-ydQAX_Bqg6t&_nc_ht=scontent.fbkk5-3.fna&oh=894eeeb3e4145e4117b77a266e0684f3&oe=605AA364)
[สวนทาง]
ครืดดดด------- เสียงลากประตูรถตู้ให้เปิดดังขึ้น
ผมรู้สึกตัวตื่นจากความงัวเงีย พร้อมขยับตัวเตรียมลุกตามผู้โดยสารคนอื่นเพื่อลงจากรถ
ขณะที่ผมเดินไปจนจะถึงเบาะหน้า ผมเหลียวมองภาพนอกรถแล้วจึงนึกขึ้นมาได้ “พี่ เข้าฟิว’ มั้ยครับ?”
“ป้ายนี้สุดท้ายแล้วน้อง” คนขับรถพูดพลางเงยหน้าขึ้นมายื่นเงินทอนให้สาวออฟฟิศคนหนึ่งที่ลงจากรถไปก่อนหน้าผม
ผมเดินลงจากรถไปแล้วยื่นเงินให้คนขับรถตู้
วันนี้เล็งสายรถตู้พลาด (บางวินจะวิ่งไปถึงคิวรถหน้าบิ๊กซีให้เลยครับ) เลยต้องเดินไปยังคิวรถตู้ที่อยู่หน้าบิ๊กซี
ผมต้องไปต่อรถตู้สายจตุจักรเพื่อไปยังที่ทำงานของผมซึ่งอยู่โน่น....ถนนสีลม
ผมค่อยๆ เดินข้ามถนนไปยังฝั่งฟิวเจอร์อย่างไม่เร่งรีบ เพราะถึงรีบไปก็เหนื่อยเปล่า วันนี้เป็นวันเสาร์
ออฟฟิศของผมตั้งอยู่ในใจกลางเมืองหลวง...เส้นเลือดใหญ่ของเมืองกรุง แต่ผมเลือกที่จะมาเช่าบ้านอยู่แถบปริมณฑล โดยนั่งรถตู้ไปทำงานแต่เช้า แล้วก็นั่งรถตู้กลับมาบ้าน ถึงประมาณทุ่มนึง
หลายคนที่ได้ยินเรื่องที่อยู่ของผมมักจะทำหน้าตกใจ และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า: ทำไมไปอยู่ไกลขนาดนั้น จะเดินทางให้ลำบากทำไม
ตอบคำเดียวเลยครับว่า...ชอบ
ผมชอบใช้ชีวิตและนอนในที่ที่มีธรรมชาติหน่อยๆ ได้สูดอากาศจากดินจากหญ้าตอนเช้าหรือหลังฝนตก ชอบที่จะเดินในที่โล่งๆ ชอบที่จะตากผ้าด้วยราวตากผ้าอันใหญ่ คอยลากมันไปโดนแดดทั้งในช่วงเช้าช่วงบ่าย ชอบที่จะนอนเล่นโดยได้ยินเสียงนกร้องบ้าง เสียงหมาเห่าบ้าง เสียงสมาคมแม่บ้านคุยกันบ้าง....
ดังนั้นทุกเช้าที่ผมตื่นขึ้นมา ผมจึงต้องพบกับความเร่งรีบของชีวิต -----ตื่น อาบน้ำ แต่งตัว ซื้อของกิน นั่งรถออกจากหมู่บ้าน โดยสารรถตู้ไปครึ่งทาง กินมื้อเช้าระหว่างรอรถ ลงจากรถตู้ต่อรถไฟฟ้า(ใต้ดินหรือลอยฟ้าเลือกได้ตามความเหมาะสมของเวลา) สุดท้ายจึงเดินเท้าเข้าสู่ที่ทำงาน
ขากลับจากทำงาน วงจรมันก็ไม่ได้ต่างกันสักเท่าไหร่ -----นั่งรถไฟฟ้ามาลงกลางทาง รอคิวโดยสารรถตู้กลับมายังหมู่บ้านที่พำนัก สั่งอาหารจานเดียวบ้าง ก๋วยเตี๋ยวบ้าง หิ้วมื้อเย็นร้อนๆ เข้าไปกินในบ้าน อาบน้ำก่อนกินข้าวบ้างหรือกินข้าวแล้วค่อยอาบน้ำ...อย่างไหนก็ได้แล้วแต่สะดวก จากนั้นก็ถึงเวลาพักผ่อนหย่อนใจเพื่อเตรียมเข้านอน
ทุกวัน...ผมต้องเดินทางผ่านไปมาในเส้นทางเดิมๆ.......ไปยังสถานที่เดิมๆ .......แล้วกลับมายังสถานที่เดิม-----เป็นแบบนี้มา 3 ปีแล้ว และมันก็ยังต้องดำเนินต่อไป
มีเรื่อง...ให้ผมทำมากมาย
มีเรื่อง...ให้ผมสนใจเยอะแยะ
ใครที่นั่งรถตู้คันเดียวกับผมในยามเช้าบ้าง ผมไม่เคยสังเกตมอง
ใครอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันกับผม แล้วเข้า-ออกไปทำงานเหมือนผมบ้าง.........ผมไม่เคยจำ
ในหนึ่งอาทิตย์...นับแค่อาทิตย์เดียว...ผมสวนทางกับคนตั้งไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่....
ทำไมต้องแคร์ว่าตัวเองเดินสวนกับใครไปบ้าง
--------ผมเคยคิดแบบนั้น จนกระทั่ง
......
.....
....
...
..
.
ปึ๊ก!!!!
ความแรงของการปะทะทำให้ตัวผมหงายล้มก้นจ้ำเบ้าอย่างไม่คาดฝัน แซนวิสที่ผมกำลังหม่ำระหว่างเดินไปยังคิวรถตู้หลุดไปจากมือของผม
ผมล้มหงายอยู่บนพื้นโดยมีคนตัวใหญ่กว่าทับอยู่บนตัวผม...
ผมรู้สึกเจ็บที่ข้อศอก เพราะเหมือนตอนล้มจะงอศอกยันตัวไว้ มันเจ็บจนน้ำตาแทบเล็ดเลยทีเดียว
“shit!” เสียงสบถของเจ้าคนที่ล้มทับอยู่บนตัวผม
“หนัก! รีบๆ ลุกไปหน่อยเถอะคุณ!” ผมเหวี่ยงเสียงบอกอีกฝ่ายอย่างหัวเสีย
“.......sorry.... sorry....” เจ้าคนที่ล้มทับผมอยู่พูดพลางรีบยันตัวของเขาเองไปให้ห่างจากผม
“เดินไม่ดูทางเล๊ย จะรีบไปตายที่ไหนวะ” ผมบ่นอุบพลางค่อยๆ ลุกขึ้นยืน ในช่วงเวลาเดียวกัน มือสองข้างที่อยู่ในเสื้อยีนส์ยื่นมาจับแขนทั้งสองข้างของผมไว้...แบบช่วยพยุง
“ขอโทษครับ ผมมีธุระด่วน.....เอ่อ....พี่เจ็บตรงไหนรึเปล่า?” คู่กรณีของผมเริ่มพูดในภาษาที่ผมรู้จัก น้ำเสียงอีกฝ่ายฟังดูมีแววของความสำนึกผิดดี
ผมเงยหน้าขึ้นไปมองคู่กรณีของตัวเอง เห็นสีหน้าจริงใจจากอีกฝ่าย เลยคลายความโมโหลงไปได้บ้าง “เออ...แสบๆ ยอกๆ หน่อย ไม่เป็นไรมากหรอก....มั๊ง”ผมตอบคำถามอีกฝ่ายแล้วค่อยสำรวจร่างกายของตนเอง
“ดีครับ พี่ไม่บาดเจ็บก็ดี งั้นผมขอตัวนะครับ ขอโทษนะครับพี่ ผมรีบจริงๆ”
ผมเงยหน้าขึ้นมา เห็นคู่กรณีของผมยกมือพนมไหว้ผม แล้วอีกฝ่ายก็รีบวิ่งผลุนผลันไปที่ริมถนนใหญ่....จากนั้นแท๊กซี่สีชมพูแป๊ดก็พา ‘คนรีบจริงๆ’ พุ่งทะยานไป
“เออ...มาเร็วเคลมเร็วแท้วะ!” ผมพึมพัมกับตัวเอง มองแท๊กซี่สีชมพูคันนั้นไปจนมันลับหายจากสายตา
ผมหันกลับมามองหากระเป๋าของตัวเอง ตาเหลือบไปเห็นอาหารเช้าที่จิ้มคลุกฝุ่นอยู่บนพื้น “เฮ้อ------” ผมถอนหายใจ พลางคิดเสียว่า...ฟาดเคราะห์
ผมก้มลงไปเก็บกระเป๋า แล้วคิ้วผมมันก็ขมวดปมขึ้นทันที
‘วัตถุสีดำ’ ขนาดพอดีมือหนึ่งอยู่ใต้กระเป๋าของผม
ผมมองมันอยู่ชั่วอึดใจแล้วถึงค่อยหยิบมันขึ้นมามือถือรุ่นที่กำลังเป็นที่นิยมอยู่ในเวลานี้นั่นเอง
สมองกำลังประมวลผลถึงที่มาของมัน.........ไม่นานนักผมก็คิดออกว่ามันควรมาจากไหน ทันทีที่นึกได้ผมก็รีบหันหน้าควับไปยังถนนใหญ่.... อนิจจา แท๊กซี่สีชมพูในกรุงเทพฯ มีล้านแปด แล้วผมจะไปตรัสรู้ได้ไงว่าไอ้คันไหนมันรับ “คู่กรณี” ของผมไปส่งที่ไหน... *0*
“เฮ้อ------” ผมถอนลมหายใจทิ้งอีกเป็นครั้งที่สองของเช้านี้ จากนั้นจึงเอา ‘วัตถุสีดำ’ ในมือหย่อนลงกระเป๋าตัวเอง เดินไปเก็บมื้อเช้าขึ้นมาจากพื้น สาวเท้าก้าวฉับๆ ให้เร็วขึ้น เดินพลางสอดส่ายสายตามองหาถังขยะ
เมื่อทิ้งมื้อเช้าของตัวเองลงถังแล้ว ผมก็รีบวิ่งเหยาะๆ ไปทางคิวรถตู้สายที่ต้องการ
เสียเวลากับอุบัติเหตุอยู่พอดู สายหมอชิตจึงมีคนรอต่อแถวราวๆ 30 คนได้ ต่างจากคิวอนุสาวรีย์ที่มีแค่ 5 คน.... ผมชอบไปทางจตุจักรเพราะไม่ต้องไปเปลี่ยนรถที่สยาม แต่เวลานี้คงต้องสังเกตุดูว่ารถตู้คิวไหนจะเข้ามาก่อน
การเดินทางเข้าเมือง ไม่ใช่แค่ดูจำนวนคนต่อคิวขึ้นรถแล้วก็ตัดสินใจได้นะครับ....เราต้องดูว่า...ดินฟ้าอากาศดีไม่ดียังไง วันนี้เป็นอะไร (จันทร์ถึงอาทิตย์/วันหยุดนัขตฤกษ์) วันนี้กิจกรรมพิเศษรึเปล่า (ม๊อบเอย วันรับปริญญาเอย....) ทุกอย่างมีผลกับคิวรถทั้งสิ้น
แต่ถึงคิดดีแล้ว มันก็ใช่ว่าจะเป็นไปตามที่คุณคิดเสมอไป เพราะถนนในกรุงเทพฯ----มันคาดเดาไม่ได้ !!!
กลัวที่สุดก็ไอ้คำจากนายท่าที่ว่า "รถขาดช่วงครับน้อง"
ตัวอย่างเช่นวันนี้ เป็นวันเสาร์แท้ๆ แต่ไหงคนมาต่อแถวสายจตุจักรซะเยอะขนาดนี้...
ทันใดนั้นเอง รถตู้สายอนุสาวรีย์ก็เลี้ยวควับมาจอดที่ท่า.....แล้วผมจะคิดต่อทำไมล่ะครับ ผมก็เดินปรี่ไปเป็นคนที่ 6 ในแถวนั้นน่ะสิ ^^
......
.....
....
...
..
.
รถตู้ทะยานไปบนถนน แสงสีแดงอมเหลืองเริ่มกระจายขึ้นมาบนท้องฟ้า เครื่องปรับอากาศส่งความเย็นมาให้ผู้โดยสาร ผู้โดยสารทุกคนในรถตู้ต่างนั่งกันแบบเงียบๆ
ผมเอามือควานเข้าไปหาไอพอตซัฟเฟอร์ของตัวเอง ดึงเฉพาะหูฟังออกมา เสียบมันเข้าหู แล้วล้วงมือเข้าไปกดปุ่มเปิดเพลง
เพลงโปรดหนึ่งของผมเริ่มร้องท่อนที่ผมชอบ
---- When the evening shadows and the stars appear,
and there is no one there to dry your tears ----
ขณะที่กำลังจะเอามือออกมานอกกระเป๋า มือของผมก็ไปสัมผัส ‘วัตถุสีดำ’ ที่คู่กรณีของผมทำตกไว้อีกครั้ง
ผมกำมันอยู่ในกระเป๋า ไม่ได้หยิบมันออกมา
ผมฟังเพลงโปรดของผมไปพลางนึกถึงหน้าของ “เจ้าของ ‘วัตถุสีดำ’” อันนี้
อีกฝ่ายสูงกว่าหรือเตี้ยกว่าผม ... ผมจำไม่ได้
ใบหน้าที่ดูรีบร้อนผสมกับเสียใจอย่างสุดซึ้ง แล้วโครงหน้าแบบไหน ... ผมจำไม่ได้
ผิวหน้าที่ขาวโอโม่ตัดกับคิ้วหนาสีดำเข้ม แล้วเครื่องหน้าอย่างอื่นเป็นไง ... ผมจำไม่ได้
คลับคล้ายคลับคลาว่าผมสั้นดูยุ่งเหยิงหน่อยๆ แล้วมันเป็นทรงอะไร ... ผมก็จำไม่ได้
อีกฝ่ายไม่ได้มีจุดสังเกตุอะไรให้ผมจำ....ยกเว้นสีของลูกตาคู่นั้นซึ่งเป็น----สีน้ำเงิน
ผมอยู่ท่ามกลางผู้คน
ผมเดินสวนกับผู้คนมากหน้าหลายตนในทุกๆ วัน
ผมไม่เคยสนใจ “คนที่ไม่รู้จัก”
ขนาดคนรู้จักผมยังจำหน้าพวกเขาได้ยากเลย แล้วกับ “เจ้าของ ‘วัตถุสีดำ’” อันนี้.... มันจะมีความพิเศษกว่าคนอื่นในความทรงจำของผมได้ยังไง
แต่กระนั้น....แม่ผม สอนผมมาตั้งแต่ผมจำความได้ ------- เก็บของอะไรได้ เราต้องคืนเจ้าของ หากหาเจ้าของไม่ได้ต้องเอาไปให้ผู้ใหญ่... แล้วพอโตขึ้นมาอีกหน่อยแม่ก็สอนให้ผมเอาของไปให้ตำรวจ
ดังนั้น ผมไม่แฮ๊บมันเป็นของตัวเองหรอกครับ ประเดี๋ยวจะเอามันไปเจ้าของ โดยไม่ต้องผ่านมือตำรวจ....แค่เปิดเครื่องดูรายชื่อแล้วสุ่มถามหาเจ้าของมันซะก็เรียบร้อย ^^
แต่ยังก่อน...ขอผมฟังเพลงให้สบายใจก่อน ไว้ถึงที่ทำงานแล้วค่อยเริ่มกระทำตัวเป็นคนดีของสังคม.... ชั่วโมงนิดๆ เอง รอหน่อยนะ ‘นายหน้าขาวตาสีน้ำเงิน’
ผมกดเพลงโปรดซ้ำอีกครั้ง ..... รู้สึกว่าวันนี้อยากฟังเพลงนี้เพลงเดียวไปจนถึงอนุสาวรีย์
เพลงเริ่มบรรเลงอีกครั้ง ด้วยทำนองเศร้าๆ เย็นๆ
ไม่ถึงอึดใจเสียงทรงพลังในแบบที่สั่นหัวใจของผมได้เสมอก็ดังก้องขึ้นมาในหัวของผม
----- When the rain is blowing in your face
And the whole world is on your case
I could offer you a warm embrace
To make you feel my love -----
......
.....
....
...
..
.
---ในวาระดิถี "ลอยกระทง" ... หากให้คุณขอ BaoBao ได้ ๑ อย่าง...คุณอยากได้---
“อยากได้เรื่อง "หวานสไตล์ BaoBao" สักเรื่อง”
จัดให้แหละน๊า ^^
[บังเอิญ] ..... สวนทาง 16:00
หมายเหตุ... ตาดีได้ตาร้ายเสีย
ด้วยรักจาก เบาเบา
อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอดซิ่น่า ยังไม่อยากเอวังเลย
ยังไงแม๊คก็สลับให้พี่กั๊กบ้างนะ :z1: ไหนๆก็สูงเท่ากันแล้วนี่เนอะ ถึงไซส์จะไม่ใช่ XL ก็เถอะเนอะ :-[
[บังเอิญ] ..... สวนทาง 16:00
หมายเหตุ... ตาดีได้ตาร้ายเสีย
ด้วยรักจาก เบาเบา
:serius2: 16:00
ช่วงห้าทุ่มคืนของวันลอยกระทง...คุณทำอะไรกันครับ?
ผม...นายคชานนท์กำลัง
จากนั้นก็รีบหันหน้าไปมองนาฬิกาที่แขวนอยู่ตรงข้างฝา---------ฉิบหาย…สี่โมงเย็น!
“หลงรักพี่มาตั้งเกือบห้าปี ฝันว่า make love กับพี่เป็นหมื่นเป็นล้านครั้ง สงสารผมหน่อยเหอะ เป็นของผมเถอะนะครับ น๊า…นะ…” (อันนี้เรียกว่าตาดีป่าว)
เจ็บใจ!
ทำไม…..ทำไมไอ้แม๊คมันมีอิทธิพลกับผมได้ถึงขนาดนี้
ตั้งแต่รักมัน…ผมกลายเป็นคนที่ตัวเองไม่รู้จัก
เป็นในสิ่งที่ไม่เคยเป็น
และทำได้….ในที่สิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทำได้(แล้วนี่ตาร้ายเสียมั๊ย)
:m23: เค้าไม่เก็ทอ่ะ แต่fontขาวเค้าได้อ่านนะ ตาดีมั๊ย
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ สนุกมากเลยคะ ชอบความกวนแบบพี่กั๊กแล้วน้องแม็กก็น่าลุ้น แรกๆก้เดาแล้วว่าน้องแม็กต้องรุกพี่กั๊กแน่นอน แต่พอมาเจอตอนที่บอกสวนสูงอะ ก็คิดแล้วอ้าว ไมน้องแม็กสูงแค่คางพี่กั๊กได้ละเนี่ย แต่สุดท้ายพี่กั๊กก็แพ้ลูกอ้อนน้องแม็กเนอะ
อ่านเรื่องนี้ไปก็แอบขำไปแบบว่าจงๆแะกวนกันไปไหนเนี่ย แถมเราคิดไปไกลขนาดที่ว่าจริงแล้วน้องแม็กเป็นงูมาตามจีบพี่กี๊กตอนแรกๆด้วยอะ ฮ่าๆ
ชอบการดำเนินเรื่องแบบนี้นะคะมันเหมาะมากๆกับเรื่องนี้อะ แต่อยากอ่านมุมน้องแม็กยอะๆหน่อยอะ หวังว่าจะได้อ่านเรื่องอื่นจากคุณคนเขียนอีกนะคะ ^^
งานเก่าที่เขียนจบแล้วก็มีนะคะ
( :z3: พอมาทำสูตรนี้เลยรู้สึกตัวเองเขียนเยอะอ่ะ จะเยอะไปไหนหว่าตรู)
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
รายนามเรื่องสั้นที่จบแล้ว
แนว น่ารัก ไม่ปวดหัวใจ
[หึง & ง้อ] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32258.0
[กระดาษ] + [สมุดออแกไนท์เซอร์] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32535.0
[ข้างๆ] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32730.0
[กระซิบ] + [บอก] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32646.0
[อย่าเงียบสิวะ!] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34200.0
[แค่นี้ได้มั้ย?] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34200.30
*ภาคต่อของ[อย่าเงียบสิวะ!] กำลังลงตอนพิเศษ [แค่อยากฟังคำว่า "รัก"]
แนว ปวด+บีบ+หน่วง หัวใจ
[สองก้าว] + [ก้าวต่อมา] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32258.30
[เวลา] + [เวลาต่อมา] ในวันทำงาน http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32382.0
[แอบ] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32607.0
รายนามเรื่องเขียนไปเรื่อย
ซีรีย์ [บังเิอิญ]
[บังเิอิญ].... ณ โรงพยาบาล http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34345.new#new
[บังเอิญ] ..... สวนทาง http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.0
รายนามเรื่องสั้นที่ยังไม่จบ
แนว น่ารัก ไม่ปวดหัวใจ
[ทะเล_ฝัน] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32358.0
งดอัพ...ชั่วคราว
[ลอย] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33885.0
งดอัพ...ชั่วคราว
แนว ปวด+บีบ+หน่วง หัวใจ
[รู้แล้ว] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33130.0
กำลังต่อ [รู้ใจ] ตอนเปิดม่าน งดอัพ...ชั่วคราว
[เก็บ] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34144.0
งดอัพ...ชั่วคราว
รายนามเรื่องเขียนไปเรื่อย
แนวย้อนยุค
[ค่ำคืน] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33424.0
งดอัพ...ชั่วคราว
[คำมั่น] http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34326.new#new
เรื่องนี้ข้าจักลงตามอัธยาศัยนะ...พ่อเอย แม่เอย :กอด1:
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ทุกเรื่องในรายชื่อด้านบนนี้
เป็นสิ่งที่แต่งขึ้นตามจินตนาการของผู้เขียนทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารณาณในการอ่าน
:-[
ลุ้นทั้งเรื่อง
ขอบคุณมากมาย นะคับ
:m25:
มุม [เก็บตก] ก่อนหน้านี้
เก็บตก 01 ตอน สำคัญ? (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2194635#msg2194635)
เก็บตก 02 ตอน ตื่น! ไปใส่บาตร! (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2255492#msg2255492)
เก็บตก 03 ตอน ปลาช่อน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2305606#msg2305606)
เก็บตก 04 ตอน อุรคาเทวี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2317254#msg2317254)
เก็บตก 05 ตอน หายากนะที่แฟนผมจะเดินหนีผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2375468#msg2375468)
เก็บตก 06 ตอน น้ำยาป่ากากๆ สูตรของไอ้พี่กั๊กของผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2452488#msg2452488)
เก็บตก 07 ตอน หนีแฟนมาหน้าไมค์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=34952.msg2620928#msg2620928)
############################################################
เก็บตก(รวมญาติ) 08
ตอน คุณทำยังไงกับ แสตมป์ 7-11?
o8 คุณทำยังไงกับ แสตมป์ 7-11?
ธีปสุวรรณ: ให้น้องครับ
พฤกษ: รวบรวมจากทุกคน ทุกสารทิศ เอาไว้ใช้แทนเงินสดครับ!
.
.
.
มัน: ไม่ค่อยได้ซื้อของในนั้นนะ ไม่รู้สิ ยัดๆ ใส่กระเป๋า แล้วมันก็หายไปเองอ่ะ!
ผม: เอาไปให้ลูกของเพื่อนร่วมงานครับ เห็นเด็กๆ เค้าชอบสะสมกัน
.
.
.
เจต: ให้เมีย อุ๊บ! เชี่ย~ กูเจ็บ!
โต้: เอาไว้ซื้อของกินครับ หมาที่บ้านกินจุ
เจต: บ้านใคร! :angry2: บ้านมึงคือบ้านกู บ้านกูไม่มีเลี้ยงหมา! มึงบอกมา! มีชู้ใช่มั้ย!!?
โต้: ก็มึงใครครับ ไอ้หมาหวงก้างเอ๊ย!!! :z6:
.
.
.
เต็ง: แลกซื้อของเท่านั้นครับ!
โต: ผมดูเป็นรุ่นๆ ไปครับ ถ้ามีที่อยากได้ก็สะสมไว้แลกของ ถ้าไม่มีที่เข้าท่าก็ใช้แทนเงินสด..
เต็ง: อ้าว! เค้าบอกตัวเองแล้วไง ให้เอามาให้เค้า! อารายง่า~~~
โต: :m29: โธ่~ ตัวเอง~ บางทีเงินเค้าไม่พอ ก็ใช้ไปนิดหน่อย ส่วนใหญ่เค้าก็ให้ตัวเองไง~ โหย~ ไม่เอาซี่~ ทำปากจู๋เป็นตูดลิงอีกแล้ว... มะอาว มะอาว~
.
.
.
ภักดี: เก็บไปให้หลานครับ น้องหนูชอบสะสมแสตมป์เซเว่น
มะยม: เก็บไว้ให้หลานเหมือนกันครับ
.
.
.
กั๊ก: ใช้แทนเงินสดเท่านั้น! :laugh3:
Mc: ดูก่อนครับ :teach: เป้าหมายส่วนใหญ่เป็นกระเป๋า เอาแต่ของที่ใช้ประโยชน์ด๊ะ---
กั๊ก: ห๊า! งี้มึงก็มีเยอะเลยสิวะ!
Mc: ไม่เยอะ เพิ่งเริ่มแค่ไม่กี่วันนี่เอง มีนิดเดียว~
กั๊ก: เอามาให้กู! :interest:
Mc: ไม่เอา~ คราวนี้มันมีกระเป๋า!
กั๊ก: ....มึงจะให้ดีๆ หรือจะให้ทั้งน้ำตา!
Mc: โหย~ กลัวตายล่ะ ก๊ากกกก---
กั๊ก: งั้นไปนอนบ้านมึงจนกว่าเทศกาลแสตมป์จะหมดโปร!
Mc: ...เฮื๊อก!............พูดจริง? :o
กั๊ก: กูเพื่อนเล่นมึงเหรอ!
Mc: ไม่ใช่อยู่แล้ว เราเป็นแฟนกันงาย~ :impress:
กั๊ก: กูไม่ตลก!
Mc: :freeze: พี่จะซีเรียสอะไรกับอีแค่แสตมป์เซเว่นวะ!
กั๊ก: พอดีเงินทุกบาททุกสตางค์กูเก็บไว้สร้างเรือนหอว่ะ :o10:
Mc: ... :impress: ...พูดจริง?...
กั๊ก: ก็แล้วแต่มึงจะคิด...(กอดอก หันหน้าไปทางอื่น)...
Mc: ........................................(ล้วงกระเป๋าหนังใบเล็กสำหรับใส่เศษเหรียญออกมาจากกระเป๋ากางเกง ยื่นส่งให้กับคนที่นั่งข้างกัน) ...อะ มีเท่านี้แหละ ไว้เดี๋ยวได้มาอีกจะเอามาให้.....นะคร้าบ...
กั๊ก: ......(ยังคงนั่งท่าเดิม)...
Mc: ...เป็นไรอ่ะ เอาไปสิ ผมให้ ไม่มีซุกไว้อีกด้วย มีแค่นี้แหละ ยังไม่ถึง 100 ดวง ขาดอีก 20 กว่าๆ
กั๊ก: (หูผึ่งตรงคำว่า 100 หันหน้าควับกลับมาทันที คว้ากระเป็าหนังไปเปิดซิปดู ตาลุกวาว :interest:) ....ไอ้เชี่ย~~ มึงฝากชีวิตไว้กับเซเว่นเหรอวะ! สาดดดดเอ๊ย! ...(เทแสตมป์ออกมากองในฝ่ามือตัวเอง แสตมป์เซเว่นของแท้!):oni2:
Mc: เปล่า ผมฝากชีวิตไว้กับพี่กั๊ก... :impress:... ว่าแต่หลังไหนเหรอ? พี่เล็งหมู่บ้านไหนไว้อ่ะ?
กั๊ก: (หันหน้ากลับมา ทำตากระพริบปริบๆ) :confuse: ...หมู่บ้านไร?
Mc: ก็เรือนหอเรางาย~ :give2: ไหนๆ ผมก็รู้แหละ มาช่วยกันเลือกดีกว่า~
กั๊ก: อ๋อ~ กูพูดไปงั้นแหละ (ลุกขึ้นพรวด แล้วเดินออกไปจากจุดเกิดเหตุ พร้อมเสียงหัวเราะแบบตัวร้าย) :laugh3:
Mc: ..........................(มองตามหลัง 'ตัวร้าย' ไปแบบตาปริบๆ...) :undecided: ....
::: ขอขอบคุณ 7-11 มา ณ ที่นี้ o1
BaoBao (เวิ่นไปเรื่อย 29/7/2014)
ลงใน BaoBao cafe'@facebook เป็นห้องลับ จำกัดผู้ใช้บริการ แต่สามารถขอเข้าเป็นสมาชิก คาเฟ่ได้ ทางหลังไมค์
----> ทางไป คลิ๊ก~ BaoBao cafe' (https://www.facebook.com/groups/430463490406840/)