หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[♠DekDoy♠]

ปล่อยน้องรอนานเกินไปแล้วนะ ส่งเมลล์บอกรักไปเส่ะ ฮึ้ยยยย ขัดใจ

[ice_spok]

น้องแมคๆๆๆๆ คิดถึงงง

[witchhound]

คิดถึงท่านเบาเบาอยู่พอดีเลยค่ะ

[winndy]

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีนะ พี่ก๊องยอมรับหัวใจตัวเองแล้ว ขาดก็แต่ทำอะไรให้น้องมันรู้บ้าง
ตอนหน้าพี่ก๊องสู้ ๆ นะค๊ะ ทำให้ชัด ๆ ไปเลย ตรงไปตรงมาเหมือนนิสัยเลยค่ะ

[zerea]

ดีใจที่มาก่อนเดือน พ.ย. ค่ะ หายคิดถึงไปนิดนึง
จะรออย่างใจจดจ่อ

[koraorni]

นึกว่าตาฝาด ดีใจกรี๊ดแตกกันไปเลยที่คุณเบาเบายอมสละเวลามาก่อนกำหนด
แถมมาแบบยาวๆๆเอาให้หายคิดถึง ที่สำคัญนายกั๊กของเรายอมสารภาพความในใจสักที
ปล่อยให้คนอ่านลุ้นมาตั้งนาน แต่ก็ยังต้องลุ้นต่อไปว่าน้องแม๊คของเราที่หายเงียบไปจะว่าไงบ้าง
ขอบคุณมากๆๆนะคะ

[mascot]

มาแล้ว...ได้อ่านก่อนกำหนด
ทำได้แค่นี้หรอเฮียยยยยย

[yayee2]

รอน้องแม๊คกับพี่กั๊ก ในวันที่พร้อมจ้ะ

[$VAN$]

เพื่อนเป้จะแต่งงานแล้ว
เพื่อนกั๊กยังแป่วๆอยู่
ได้กำลังใจไปแล้ว เพื่อนกั๊กก็สู้ๆนะ คนอ่านเชียร์

[moredee]

รักเชี่ยเป้ว่ะ

[TONG]

มาฟินเบาๆ กว่าจะรู้ตัวนะพี่กั๊ก น้องแมคจะรอไหมเนี่ย

[sunshine538]

คนเขียนแอบมาต่อให้ตั้ง 2 ช่วงแน่ะ 

ในที่สุดก็รู้กันซักที ว่าไอ้พี่กั๊ก ...มันกั๊กตัวจริงเสียงจริง สรุปรู้ตัวแล้วนี่หว่า แถมมีแฟนบังหน้าอีก มันน่า...

สงสารน้องแม๊คจริงๆ    ไม่อยากจะคิดเลยว่าที่เงียบหายไป น้องอยู่ในอารมณ์ไหน...

เล่นตัวต่อไปนะน้องแม๊ค ให้ไอ้พี่กั๊กมันเจ็บๆ ไป จะได้สำนึกตัวซะทีว่าทำอะไรลงไปมั่ง (ชักอินเกินเหตุ)

เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอนะคะ งานเสร็จเมื่อไหร่ค่อยแวะมาต่อน้าาา

รออ่านตอนต่อไปค่ะ 

[anawas]

สนุกมากๆ

 

[whynotme]

โธ่!!! พี่กั๊ก ขาดความมั่นใจไปเยอะเลย ... T-T
ทำแบบเป้ว่าแหละ .. จะได้รู้ไปเลยว่าแม็ครออยู่รึเปล่า?
.. เฮ้อ!!!!!!!!!! แต่มันเป็นปีเลยนะนั่น หึหึ
ไม่เป็นไรนะพี่กั๊ก .. เป็นกำลังใจให้ สู้สู้
ติดต่อน้องแม็ค แล้วบอกความใจในไปเลย
จะได้ไม่อึดอัด อีกต่อไป
.
.
.. อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด เนอะ ๆ ^^
.
.
ขอบคุณนักเขียนมากมากนะคร้าบบบ 

[BaoBao]

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.

ผมและเพื่อนๆ อยู่ค้างที่โรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดบ้านเกิดของไอ้เป้…ไปกันคืนวันศุกร์ เหมารถตู้ไป ระยะทางไม่ไกลเท่าไหร่ เดินทางแค่ 3 ชั่วโมงจากกรุงเทพฯ ก็ถึงแล้ว

บ้านของเจ้าสาวเค้าอยู่กรุงเทพฯ  แต่ไอ้เป้อยากให้พ่อแม่กับญาติโขยงใหญ่ของมันได้เห็นมันทำพิธีอย่างใกล้ชิด  มันเลยขอกับแฟนของมันให้มาทำพิธีที่ต่างจังหวัดซึ่งเป็นบ้านเกิดมันแทน ไอ้เป้มันคนญาติเยอะ ฝ่ายแฟนมันญาติน้อย แค่รถตู้คันเดียวก็เอามาได้หมดแหละ เรื่องจึงสรุปได้ไม่ยาก

พิธีแต่งงานเริ่มกันวันเสาร์แต่เช้าตรู่ ฤกษ์แห่ขันหมากคือ 6:09 น.  ขบวนขันหมากแห่จากโรงแรมที่พวกผมพักไปที่บ้านของไอ้เป้ เจ้าสาวเค้าจะรอเข้าพิธีอยู่ตรงนั้น

พวกผมต้องวิ่งวุ่นกันทั้งเช้า แต่ก็มีความสนุกดี มีเรื่องให้หัวเราะกันได้ตลอดพิธี พอได้พักในช่วงบ่าย พวกเราจึงนอนแผ่สองสลึงพักเอาแรงกันกลางบ้านไอ้เป้ซะเลย เพราะเดี๋ยวยังมีงานเลี้ยงรอบเย็นในวันเดียวกันนั้นอีกหนึ่ง….

ส่งไอ้เป้เข้าเรือนหอตอนสี่ทุ่ม แล้วพวกผมก็นั่งรถตู้กลับโรงแรม พรุ่งนี้เช้าพวกเราจะกลับกันเลย…ทันทีที่ทุกคนตื่นและพร้อมเดินทาง....ไม่ต้องรอไอ้เป้ เพราะมันจะไปฮันนีมูนต่อ

คืนนี้เพื่อนหลายคนเมาเป๋ ผมเองก็กรึ่มๆ นิดนึง…แต่ยังเดินไหว

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
อาบน้ำเสร็จแล้ว ผมออกมานั่งให้ลมโกรกหัวอยู่ตรงระเบียงห้องพัก

เมื่อคืนไอ้เป้มานอนกับพวกผม แต่วันนี้มันเป็นเจ้าบ่าวแล้ว และเจ้าบ่าวก็ต้องนอนกับเจ้าสาว…ดังนั้นคืนนี้ผมจึงต้องนอนคนเดียว

นอนคนเดียว…ใช่ว่าไม่เคย

บ้านที่เช่าอยู่กว้างกว่าห้องพักในโรงแรมนี่อีก ผมยังนอนได้เฉย

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
แต่เมื่อวันหนึ่งที่ผมลืมตามาพบกับความรู้สึกหนึ่ง… “นั่น”

มันก็คล้ายกับว่า “กว้างเกินไป” ……ไม่ว่าจะบ้านเช่าหลังนั้น เตียงที่ผมนอนทุกวัน สังคมที่ผมอยู่ โลกที่ผมใช้ชีวิต

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ผมมองมือถือที่กำไว้ในมือตัวเอง

ผมเพิ่งเปลี่ยนรุ่นใหม่…เลือกอันที่สามารถรับส่งเมล์ได้สะดวก……เพื่อ “รอ”

แต่เงินที่ผมจ่ายไปทั้งค่าโทรศัพท์มือถือเครื่องนี้ รวมทั้งโปรโมชั่นที่ซื้อมารายเดือน….ดูเหมือนไร้ความหมาย

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ผมอึดอัดกับความไม่กล้าของตัวเอง

รำคาญกับความนึกกลัวของตัวเอง

แต่กระนั้น…ผมก็หยุดยั้งความคิดและความรู้สึกของตัวผมเอง…ไม่ได้

เป็นครั้งแรกในชีวิตผมที่คนคนหนึ่งจะมีอิทธิพลต่อผมได้มากถึงขนาดนี้ แต่มันมากซะจนผมเริ่มเหนื่อย...เหนื่อยกับตัวเอง…เหนื่อยทั้งใจ และเหนื่อยทั้งกาย…เหนื่อยจนผมเริ่มผมทรมาน….

'ไม่แปลกหรอกว่ะ ก๊อง กับคนที่มีความสำคัญต่อหัวใจเรา...เค้าก็จะมีอิทธิพลกับเราแบบนี้ละมึง'

ไอ้เป้บอกกับผมเช่นนั้น….ด้วยรอยยิ้มกลั้วเสียงหัวเราะ

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.


เห็นไอ้เป้วันนี้แล้ว เหมือนผมได้เห็นปลายทางแห่งความสุขในเส้นทางของความรัก

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.


แต่ผมก็ตระหนักดีว่าในเส้นทางความรัก เรามี “หวัง” แค่สองอย่างนี้เท่านั้น….

“สมหวัง”

“ผิดหวัง”

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.

 
"เฮ้อ...." ผมถอนหายใจทิ้ง

มองตัวเองในวันนี้...เวลานี้...

ถึงแม้ผมเริ่มเข้าสู่อาการขั้นโคม่าแล้ว แต่ที่ผมเป็นมันยังน้อย…และน้อยมาก

ผมยังเหนื่อยและทรมานน้อยกว่า “คนนั้น”.....เยอะ

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.

ปิ๊ก ปิ๊ก…ผมกดปุ่มเลื่อนดูภาพงานแต่งของไอ้เป้ไปทีละภาพ

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ผมเลือกภาพหนึ่ง….ภาพตอนรดน้ำสังข์ ที่มีเพื่อนทั้งฝ่ายเจ้าบ่าวและฝ่ายเจ้าสาวถ่ายภาพร่วมกัน…บรรยากาศดูสนุกรื่นเริงกันดี

นิ้วโป้งของผมพิมพ์ข้อความแนบกับภาพไปสั้นๆ ว่า ---วันมงคลของไอ้เป้---

ผมสุดลมหายใจลึกเข้าปอด แล้วค่อยๆ ระบายมันทิ้ง พร้อมกับขยับนิ้วกดอักษรภาษาอังกฤษลงไปในช่องหนึ่งที่อยู่เหนือรูปใบนั้น

เมื่อทุกอย่างถูกต้องเรียบร้อย ผมจึงกดส่งเมล์ไปหาผู้รับ

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
"เฮ้อ..." ผมถอนหายใจพร้อมเอนหลังพิงเก้าอี้

ถอนหายใจหนึ่งครั้ง เราจะเสียความสุขไปหนึ่งอย่าง

แต่กระนั้นผมก็ยังถอนหายใจทิ้งไปอีกหลายครั้ง...แบบไม่เสียดาย

ท้องฟ้าคืนนี้พร่างพราวไปด้วยดวงดาว

นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่เคยแหงนหน้ามองท้องฟ้ายามค่ำคืน

ผืนผ้าสีดำเป็นประกายระยิบ....สวยจับใจ แต่กระนั้นผมก็เลือกที่จะหลับตา

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
นานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้ฝันเห็นหน้า...มัน

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 











































































ชั่วขณะที่ผมเริ่มเคลิ้ม

ชั่วขณะที่ใบหน้าสีขาวที่ผมคิดถึงกำลังเริ่มก่อตัวเป็นภาพเลือนลางอยู่ในกลุ่มควันสีขาว....

จู่ๆ เสียง "ปี๊ด" สั้นๆ ก็ดังเข้ามาในรูหูของผม

ผมสะดุ้ง....และลืมตาขึ้นโดยฉับพลันทันใด

ใจผมเริ่มเต้นถี่...ระรัว

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ผมเม้มปากและเอาฟันกัดริมฝีปากตัวเองเอาไว้แน่น พร้อมกับค่อยๆ ยกโทรศัพท์ที่กำไว้ในมือขึ้นมาดู

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
โปรโมชั่นที่เสียเปล่ามาทั้งเดือนของผม...มันกำลังถูกใช้!

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ถึงไทยพรุ่งนี้ครับ แล้วจะเอาของฝากไปให้
                                                            Mc

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
























































......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
เอาเยอะๆ กูโลภ
                      กั๊ก



























































......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
ถ้าที่เอาไปให้มันไม่พอ เดี๋ยวผมพาพี่ไปต่อที่ร้านเจ๊เล้งละกัน

ขึ้นเครื่องละ ไว้เดี๋ยวเจอกันครับ
                                                                                       Mc


......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.


“ฮึ๊….!”

ผมเบ้ปากใส่หน้าจอมือถือของตัวเอง


......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.

ทำไงดีล่ะ….ดูเหมือนผมหุบยิ้มไม่ได้

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
แถมผมยังกลั้นน้ำตาที่มันเอ่อขึ้นมาในเบ้าตาตัวเองไม่ได้ด้วย

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 
คืนนี้......ดาวมันสวยจริงๆ

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 


































เดินทางปลอดภัย แล้วเจอกัน
                                         กั๊ก

......
 
.....
 
....
 
...
 
..
 
.
 

































หนีงานมาหน้าไมค์
อย่ากระโต๊กกระต๊ากไป ปุเดี๋ยว "เจ้านาย" จะแล่เนื้อ BaoBao
เบาเบานะ @.@

ห้าม F5 เพราะไม่รู้จะหนีงานมาได้อีกทีเมื่อไหร่ .....

ด้วยรักและคิดถึง 

[♠DekDoy♠]

กรี๊ดร้องด้วยความบ้าคลั่ง

น้องแม็คกลับมาแล้ววววววว

[armmyrine]

  . เค้าไม่ย๊อมมมมมมม.  มาหลอกให้เค้าอยากแล้วจากปายยยยยยยย


   คุณเบาเบา ลาออกแล้วมาเขียนนิยายเถอะ

ล้อเล่น  เดี๋ยวเค้าจะเจอกันแล้ว. หัวใจสองดวงที่พลัดพรากจากกันไปนาน... เน่าเนอะ

[ipookza]

   มาต่อเร็วๆน่า   

[RinNam]

อ๊ายยยยยยยย มีความสุขอย่างแร๊งงงงง

จะได้เจอกันแล้ว แม๊กจะเป็นไงบ้างน้าาา

[moredee]

บ้าไปแล้ว เบาเบา เอ๊ยนุ้งMc มาแล้วววววววววววววววววววววว

[beautifuldead]

ในที่สุดดดดดดดด>< น้องก็กลับมา เลิกหน่วงงง

[Noo_Patchy]

 

หุบยิ้ม ไม่ได้แล้ว อ่ะ

[Rafael]

กรี๊ดดดด
เอาแล้วไง
เอาแล้วไง
น้องแม็คคัมแบ๊กแล้ว เหลือก็แต่ไอ้พี่กั๊กแล้วล่ะ
ว่าจะทำยังไง
ฮิ้วววววว

[koraorni]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
รักคุณเบาเบาที่สุด แอบหนีงานมาต่อให้
อ่านไปแล้วประหนึ่งว่าตัวเองเป็นพี่กั๊กเลยอะ
แอบยิ้มตอนที่มีเสีงดังปิ๊ดจากโทรศัพท์
จากนั้นก้อหุบไม่ลงจนจบตอน จากนี้ก็ลุยให้เต็มที่เลยนะพี่ก๊ก
 

[Hikaru23]

โอ๊ยยย ลุ้นตัวโก่ง หวังว่าเจอกันคราวนี้น่าจะสารภาพอะไรในใจให้รู้กันสักทีนะ
ปล.น้องแม็คไม่ต้องพาใครติดมือกลับมานะจ้ะ เอาตัวและหัวใจกลับเมืองไทยมาแค่นั้นพอ

[namngern]

กดไปแล้วอะ F5  ฮ่าๆๆ
แหม เค้าก็อยากมีความหวังบ้างเล็กน้อยๆอะคนแต่ง
เล่นดักไว้ทุกทางก็แย่สิ 555
อ่านตอนนี้แล้วอยากอ่านต่ออออ
แม็คจะกลับมาแล้วว ฮูเร่!!!!!!  จะกลับมาแล้วว
(เหมือนจะบ้ายิ่งกว่าพี่กั๊ก)

รอคอยเวลาที่ทั้งสองคนจะกลับมาอยู่ใกล้ๆกันอีกครั้ง
ลั้นลาๆๆ รอจ้าา

[nokkaling]

  แม๊คจะกลับมาแล้ว
แต่น้องแม๊คคงไม่เอาใครกลับมาด้วยหรอกนะ 

[ice_spok]

กลับมาแว้วววว น้องแม็ค!!

[alekung103]

กรี๊ดดดค่ะ น้องกลับไทยแล้ว แล้วจะยังไงกันต่อ

[TONG]

กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด

ซาบซึ้งน้ำตาจะไหลเจ้าค่ะ