หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[malula]

โอ้ แค่ต้องตอบคำถามน้องแม๊คเรื่องนั้นเรื่องนี้ ก็ไม่มีเวลาไปคิดอย่างอื่นแล้ว
กั๊กเซอร์วิสน้องเต็มเหนี่ยวจริง ๆ

[Rafael]

บริการดีจริงๆเลยลนะพี่กั๊ก หุหุ

[$VAN$]

พี่กั๊กดูแลเจ้าหนูจำไม่อย่างดี
ตอบคำถามที่น่าเบิ๊ดกะโหลกอย่างใจเย็น
หนูแม๊คต้องตอบแทนดีๆนะ อิอิ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

แผนของผมสำเร็จลุล่วงแถมได้ผลประโยชน์เกิดเป้าอีกต่างหาก

เพราะหลังจากวันอาทิตย์นั้น.....

1. ไอ้แม๊คขาซ้ายเดี้ยง ต้องเขยกไปอีกทั้งอาทิตย์ 

2. รถมอไซด์ไอ้แม๊คอาการไม่สาหัส แต่คิวช่างยาว จะซ่อมเสร็จก็วันศุกร์หน้า 

3. น้องแอ๊บนางฟ้าของผมไปสัมนาและเอารถยนต์ไปด้วย 

4. พ่อแม่ไอ้แม๊คไปเยี่ยมญาติที่ภาคเหนือ พ่อแม่มันไปเป็นเดือนๆ ก็เป็นปกติ ซึ่งพ่อมันขับรถไปเอง จึงไม่มีรถเหลืออยู่อีก 

5. ในอาทิตย์เดียวกันนี้เอง บ้านเพื่อนไอ้แม๊คมีญาติมาขอพัก เพราะคนแก่ต้องมาโรงพยาบาล


--- สรุปคือ น้องชายของนางฟ้าผมก็แช่ตูดพักอยู่บ้านผมไปจนกว่าขาจะหายดีและมอไซด์ซ่อมเสร็จ ....  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

ตอนปรึกษากันผมคุยกับน้องแอ๊บอีกครั้ง...แต่ด้วยโทรศัพท์ของไอ้แม๊ค

น้องแอ๊บรู้จนได้ละว่าไอ้แม๊ครถล้ม ซึ่งไอ้แม๊คมันบีบคอผมไม่ให้พูดว่ามันไปมีเรื่องกับเค้าด้วย ให้ผมบอกพี่สาวมันแค่ว่า มันลื่นเพราะฝนตก เลยรถล้ม... ผมอ่ะ ยังไงก็ได้ ยิ่งมีความลับให้กูรู้เยอะๆ ก็ยิ่งดี กูจะได้มีเรื่องไว้ปิดปากมัน

น้องแอ๊บลำบากใจมากที่น้องชายมารบกวนผม ซึ่งผมบอกไปแล้วว่าผมยินดี อยากบอกทางโทรศัพท์ครั้งนั้นแทบใจจะขาดว่า ------สำหรับน้องแอ๊บ พี่กั๊กไม่อยากเป็นคนอื่นที่น้องแอ๊บต้องมานั่งเกรงใจนะครับ....     เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

ส่วนไอ้น้องชายนั่น...ผิดกับพี่สาวราวฟ้ากับดิน มันทำตัวเยี่ยงเจ้าชายดังคาดครับ

มาถึงตอนนี้มันก็รู้ชัวร์ละว่า ผมจีบพี่สาวมันแน่ แถมผมยังสู้ด้วย มันเลยเชิดหน้าเรียกร้องให้ผมดูแลมัน

ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อของผม โอกาสทองที่ผมต้องทำคะแนนฝากไว้ในดวงใจน้องแอ๊บ

และเพราะเหตุนั้น สองอาทิตย์ที่ไอ้แม๊คมาพักอยู่กับผม...... ชีวิตอันแสนสงบสุขในบ้านสองชั้นเรียบๆ ของหมู่บ้านเงียบๆ แถบปริมณฑลของผม....ก็มีอันต้องเปลี่ยนไป *0*

......

.....

....

...

..

.

วันทำงาน....จันทร์-เสาร์

ซึ่งผมยังไม่ได้เปลี่ยนเวลาทำงาน แม้มันเข้าหน้าฝนแล้ว แต่ทั้งหมดนี่ก็เพราะไอ้เชี่ยแม๊ค เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของแผนที่ว่า ---บังเอิญเจอกันแถวโต้รุ่งเพราะพี่เพิ่งกลับมาจากทำงาน---

ผมเลยต้องอดทนกับสภาพอากาศที่เอื้อต่อรถติดต่อหกวันต่ออาทิตย์ (ผมกะว่าเดือนหน้าผมจะเปลี่ยนวันทำงานละ ช่วงนั้นไอ้แม๊คก็กลับบ้านมันพอดี)

เช้าขึ้นมา ผมตื่นตามปกติ แต่มีธุระต้องทำเพิ่มคือไปซื้อกับข้าวถุงที่ซอย 3 มาให้ไอ้แม๊คไว้กินตอนเช้า เพราะไอ้แม๊คมันจะตื่นช่วง 8 โมงเช้า ซึ่งเวลานั้นข้าวแกงเค้าขายหมดแล้ว.... และไอ้หาแม๊คแม่งก็เลือกกินฉิบหายวายป่วง!

มันจะนั่นจะนี่จนผมต้องจดกระดาษเก็บไว้เพราะจำได้ไม่หมด (หือ? ถามว่าตอนมันขี่มอไซด์มามันก็ตื่นแต่เช้า ทำไมมานอนบ้านผมแล้วตื่นสายงั้นเหรอครับ....ฮึฮึฮึ มันกวนตีนผมไงครับ จบป๊ะ  )

จากบ้านผม ไปมหาลัยมันแค่ไม่ถึงชั่วโมง เพราะมีทางลัด

ขากลับจากเรียน มันนั่งรถประจำทางไปบ้านเพื่อนมันเพราะต้องไปสอนพิเศษ

ช่วงที่ผมเลิกงาน ผมลงรถมาแล้วต้องโทรหามันเพื่อถามมันว่า มึงจะแดกอะไรคืนนี้....แล้วก็เอาของที่มันสั่งซื้อ หิ้วเข้าบ้าน

มันกลับมาจากบ้านเพื่อนมัน ผมก็เริ่มเตรียมตัวเข้านอน แต่ก็ต้องมาถ่างตาอุ่นอาหารร้อนๆ ให้เค้า!

โชคดีที่ไม่ต้องรอมันแดกเสร็จแล้วถึงนอนได้ .... ผมปล่อยมันกินไปตามเรื่องมัน ให้มันล้างจานเอง ส้วนผมก็นอน เพราะต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า

......

.....

....

...

..

.

วันอาทิตย์

เพราะแขกมาให้พัดวีถึงบ้าน ผมเลยตื่นสายกว่าปกติ ลืมตามาก็ 7 โมงเช้าแล้ว

ตลาดเกือบวาย แต่ที่เหลือก็ไม่มีอะไรที่ไอ้แม๊คกินได้ เลยจำต้องเอาแค่ปาท่องโก๋มาให้มันยัดปาก วันอาทิตย์แรกที่ผมคิดว่าตัวเองจะได้พักผ่อนสบายๆ ทั้งที แต่แล้วผมก็ซึ้งกับน้องชายสุดที่รักของน้องฟ้าผมจนเกือบถีบมันหน้าหงาย.....

แต่นั่นเองคือ ความพลาดอันใหญ่หลวงของผม.... ผมไม่น่าทำแบบนั้นเลยให้ตายสิ ..... ขอนั่งไทม์แมชชีนไปแก้ไขได้มั้ย? 

......

.....

....

...

..

.

“อยากกินหนมจีนอ่ะพี่กั๊ก” ไอ้แม๊คกอดหมอนอิงหน้าง่วงเป็นหมาอยู่บนโซฟา แต่มันก็พยายามถ่างตาดู “ช่องเก้าการ์ตูน”

“ไม่มีขายหรอก มึงอยากอย่างอื่นป๊ะ ไม่งั้นก็รอสายหน่อย 10 โมงกว่าร้านก๋วยเตี๋ยวเจ้าที่มึงชอบก็ขายแหละ” ผมจิ้มปาท่องโก๋กับนมข้นนิดนึง แล้วโยนเข้าปากตัวเอง

“........ อยากกินอ่ะ.....” ไอ้แม๊คซุกหน้าลงหมอนอิง แต่เปรยหางตามาทางผม

ผมจิ้มปาท่องโก๋กับนมข้นนิดนึง แล้วโยนเข้าปากตัวเอง เคี้ยว...... เสร็จก็ยกกาแฟขึ้นดื่ม....... “เอาแบบง่ายๆ แดกมั้ยล่ะ สูตรกู.....”

“ห๊า! พี่กั๊กทำเป็นด้วย!” ไอ้แม๊คร้องเสียงหลง

“มันก็ไม่ใช่น้ำป่าแท้ๆ หรอกนะมึง แต่มันก็พอแหลกร่าย มึงจะเอามั้ยล่ะ” ครับ เป็นอย่างที่พูด น้ำยาป่าที่ผมทำได้ มันอาจไม่สามารถเรียกน้ำยาป่าได้เต็มคำ

“ยังไง?... พี่ทำยังไงอ่ะ?” ไอ้แม๊คสงสัย

ผมมองหน้าไอ้แม๊ค ด้วยประสบการณ์ที่ผ่านมา ทำให้ผมรู้ว่า ผมต้องแจงส่วนผสมกับวิธีการทำให้มันทราบก่อนทำให้มันแดก...ครับ

“ตอนกูอยู่กับเพื่อน กูลองเอาปลากระป๋องแบบที่แช่น้ำเกลือ มายีๆ แล้วผสมกับพริกแกง ทุบกระชายใส่ เติมน้ำปลาร้าหน่อย เทมันลงน้ำร้อน รอมันเดือด แล้วก็ใส่ลูกชิ้นปลา แล้วก็รอมันเดือด แล้วก็แดกได้แหละ”

“แค่เนี้ยะเองเหรอ?” ไอ้แม๊คพูดเหมือนไม่น่าเชื่อถือ

ผมจิ้มปาท่องโก๋กับนมข้นนิดนึง แล้วโยนเข้าปากตัวเอง เคี้ยว...... “เออ แค่นั้นแหละ แต่กูบอกก่อนนะ แค่พอแดกได้ กล้อมแกล้มเฉยๆ กูแม่งชอบหนมจีน แต่หาซื้อยาก จะไปกินในห้างก็ทั้งไกลทั้งแพงฉิบ กูเลยเอาสูตรนี้แหละ ไว้ทำกินแก้อยากไป”

ผมยกกาแฟขึ้นดื่มจนหมดแก้ว

“.....................................................................ก็ลองดู....”

----แม่งคิดนานมากกกกก

ผมวางแก้วลงบนโต๊ะกระจก แล้วลุกขึ้นยืน “งั้นมึงเก็บของตรงนี้ไปล้าง กดตั้งน้ำร้อนให้กูด้วย กาเดียวพอ เอาเต็มกา เดี่ญวกูปั่นไปซื้อเครื่องกับผักก่อน”

“อื้อ...” ไอ้แม๊คพยักหน้ารับคำสั่งผมอย่างว่าง่าย

“เอาผักอะไรบ้างล่ะมึง”

“ผักบุ้ง แตงกวา ผักดอง ถั่วฝักยาว”

“อื้อ....” แล้วผมก็เดินไปจูงจักรยานออกไปจากรั้วบ้าน เพื่อปั่นไปซื้อวัถุดิบ......

......

.....

....

...

..

.

“ไม่เอาสีม่วงอ่ะ” ไอ้แม๊คทำคิ้วย่น

“ไม มีวิตามินนะมึง” ....ผมไม่สนใจ คว้าเส้นหนมจีนได้ก็ฉีกเส้นใส่ชามตัวเอง โรยผักตามพอเหมาะ

“สีม่วงมันฝาด สีเขียวลวกแล้วจะไม่ฝาด”

----- ยังไม่เลิก

“แดกๆ ไปเหอะ” เอาทัพพีคนหม้อ แล้วเลือกลูกชิ้นปลาพองฟูเข้ามาในชาม เอาแต่พอดี เสร็จแล้วค่อยตักน้ำยาป่าราดลงมา

“......ไม่เอาอ่ะ มันฝาดลิ้น งี้ผมก็กินหนมจีนไม่อร่อยดิ”

----- ยัง...ยังไม่จบ

“งั้นมึงก็แดกแต่ผักบุ้งกับใบแมงลักไป” ตักพริกป่นมาโรยนิดหน่อย เป็นอันเสร็จพิธี

“ไม่เอา อยากกินถั่วฝักยาวอ่ะ”

“เรื่องมาก ไม่ต้องแดก”

ว่าแล้วผมก็ถือชามหนมจีนหอมฉุยมานั่งกินคนเดียว

......

.....

....

...

..

.

“หิวนะพี่กั๊ก”

“หิวก็แดกสิ ของกินอยู่ตรงหน้ามึง รึต้องให้กูป้อนถึงปาก” ผมตักเส้นเข้าปากอย่างเมามัน วันนี้ฝีมือรุ่งเว้ย อร่อยว่ะ *0*

“ก็ดีนะ....ว่าแต่อร่อยป๊ะ?”

“...อึ๊ก.....” ผมกลืนก้อนหนมจีนกับผักคำสุดท้ายเข้าปากให้เรียบร้อยก่อนพูดต่อว่า “ฝีมือใคร มึงดูหน้าคนทำซะก่อน”

“งั้นคงกินไม่คล่องคอ”

ผมวางชามหนมจีนที่เหลือแต่น้ำยานิ๊ดๆ อยู่ก้นชามลงบนแผ่นกระจก ก่อนจะหันไปพูดกับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ กันว่า “อยากแดกตีนก็ไม่บอกกู น้องแม๊ค มะมะ เดี๋ยวกูเช็ดให้สะอาดก่อนนะ รอเดี๋ยว รอเดี๋ยว”

ผมเอามือแกล้งปัดฝุ่นบนฝ่าเท้าตัวเอง

“เก็บตีนพี่ไว้เดินเถอะ ทุกวันนี้แค่พี่เดินด้วยตีนก็เจอเสี้ยนละ ว่าแต่เสี้ยนตำมือกับตำตีน อันไหนมันเจ็บกว่ากันอ่ะพี่กั๊ก”

“............”




















































































































......

.....

....

...

..

.

ผมเลิกคุยกับมัน แล้วเดินเข้าไปในห้องครัว หยิบแตงโมออกมาผ่าซีกหนึ่ง ไม่ใหญ่เท่าไหร่ เอาแค่พอดีคนเดียวกิน หั่นเป็นชิ้นเล็กขนาดพอดีถือกัด ไม่ตัดเปลือกออก แล้วจัดมันลงจาน

เดินถือมันมานั่งกินหน้าทีวี

“พี่กั๊ก”

“หื๊อ” ผมกัดแตงโมฉ่ำหวานเข้าปากแล้วเคี้ยวอย่างมีความสุข

“อยากกินหนมจีน”

“ถ้าหนมจีนเป็นงู แม่งฉกมึงตายห่าไปแหละ” พูดจบผมก็กัดแตงโมเข้าปากกร้วมๆ แบบไม่ยั้งจนหมดซีกเล็ก

“อยากกินกับถั่วฝักยาว...สีเขียว...” ไอ้แม๊คเน้นคำหลังชัดๆ

“ไม่มี มีอะไรก็แดกไปงั้นเหอะ” ผมวางเปลือกในมือลงข้างจาน แล้วจดจ้องมองหาชิ้นใหม่ จะเลือกทำไมก็ไม่รู้ ก็แตงโมเหมือนกัน แต่นิสัยผมมันเป็นงี้อ่ะ *0*

“...อร่อยป๊ะ?”

“โครตๆ เลยมึง”

“อยากกินมั่งอ่ะ”

“อ้าปากของมึงแล้วก็เคี้ยว จบ”

“ไม่ชอบเม็ด ตอนเด็กๆ เคยกินแล้วติดคอ”

“เรื่องของมึง!” พูดจบผมก็ส่งแตงโมชิ้นน้อยหวานฉ่ำเข้าปากตัวเอง

“ก่อนนี้นะ มีอยู่คนนึงชื่อนาย ก. เค้าเรียนที่เดียวกับพี่แอ๊บ เค้าไปรู้มาจากไหนไม่รู้ว่าผมไม่กินผลไม้ที่มีเมล็ด เค้าไปเที่ยวมาแล้วซื้อองุ่นไร้เมล็ดมาให้พี่แอ๊บ บอกว่าของฝากให้ผม มีอยู่ครั้งนึง พี่แอ๊บคุยโทรศัพท์กับนาย ก. อยู่ แล้วผมบอกให้พี่แอ๊บไปซื้อหนมจีนมาให้ผมกินหน่อย ไม่ถึงครึ่งชั่วโมง นาย ก. เค้าก็มากดกริ่งที่หน้าบ้าน เค้าเอาหนมจีนมาฝากทั้งบ้านผมเลยอ่ะ นาย ก. เค้ามีน้ำใจดีเนอะ แต่ตอนนี้นาย ก. เค้าก็หายไปแหละล่ะ.......”

......

.....

....

...

..

.

ผมลุกจากโซฟาแล้วเดินเข้าไปในครัว หยิบเขียงกับมีดออกไป

ผมหยิบแตงโมที่ผ่าไว้เป็นซีกเล็กพอดีมาวางบนเขียง

ตัดส่วนปลายของชิ้นที่เป็นส่วนรวมของเมล็ดแตงโมออก กองมันไว้ทางหนึ่ง แยกส่วนกับส่วนที่เนื้อยังติดกับเปลือก ถ้าชิ้นไหนตัดออกมาแล้วยังมีเมล็ดเหลือติดอยู่อีก ผมก็เอาปลายมีดเขี่ยวมันออกอย่างเบามือ

จัดจานเป็นสองกองเสร็จ ผมก็ไถจานไปทางคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

“พี่กั๊ก....”

“อื้อ....” ผมยื่นมือไปหยิบส้อมที่คาอยู่ในชามหนมจีนที่เมื่อกี้เพิ่งกินเสร็จออกมาจิ้มแตงโมเข้าปาก...อะ แน่นอนว่าต้องเป็นกองที่มีแต่เมล็ดติดอยู่นะ เพราะอีกกองนั่นมันของเค้า!!!

“มันต้องกินหนมจีนก่อนสิ ถึงค่อยล้างปากด้วยแตงโม หิวๆ แบบนี้ ขืนกินแตงโมก่อน ผมได้ปวดท้องกันพอดี ถ้าเกิดมาปวดท้องที่บ้านพี่กั๊ก พี่แอ๊บคงเป็นห่วงผมแน่ๆ....”

ผมลุกขึ้นยืนมองหน้าไอ้แม๊คนิ่ง......ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาให้มัน


















































































































































......

.....

....

...

..

.

แอ๊ด แอ๊ด แอ๊ด----- ผมปั่นจักรยานลึกเข้ามาในซอยของหมู่บ้านตัวเอง

ผมถีบแป้นถีบอย่างแรงเป็นการระบายอารมณ์ พร้อมกร่นด่าอยู่ในใจตัวเอง

-------ได้ทีว่ากูจะจีบพี่สาวมึงนะไอ้แม๊ค! ..... แล้วไอ้นาย ก. นั่น แม่งได้สักครึ่งกูมั้ย? ไม่มีท๊าง! มันเคยอยู่บ้านเดียวกับมึงแบบกูมั้ยล่า? ไม่มีใช่มั๊ย? ลองแม่งมาเป็นกูตอนนี้สิ แค่ 3 วันมันก็เปิดตูเอามึงใส่พานถวายคืนบ้านมึงแหละ! ......ชิ นาย ก. นาย ข. แม่งจะมาแข่งอะไรกับกูได้? ..... หนอย----ทำมาพูดเกทับกู๊ คอยดู๊ คอยดูกู! มึง...ไอ้แม๊ค!!!

เอี๊ยด---------เสียงเบรคของจักรยานดังเสียดหู ก่อนจะตามมาด้วยเสียงตะโกนอย่างเร่งร้อนว่า “ป้า เอาถั่วฝักยาว 10 บาท สีเขียวนะป้า สีเขียวเท่านั้น！”

......

.....

....

...

..

.

แล้ววันอาทิตย์วันนั้น ไอ้แม๊คก็ได้แดกหนมจีนน้ำยาป่าสมใจ แถมด้วยถั่วฝักยาวสีเขียวเท่านั้นด้วย

แต่นั่นแหละคือความผิดพลาดหนึ่งในชีวิตอันสงบสุขของผม

เพราะตั้งแต่นั้นมา ถึงรถมอไซด์ไอ้แม๊คจะซ่อมเสร็จแล้ว และถึงไอ้แม๊คจะขาหายและเดินได้เป็นปกติแล้ว แต่ไอ้แม๊คก็ยังมาวนเวียนมาหาผมทุกวันเสาร์ เพื่อมากินหนมจีน ก่อนไปทำงานพิเศษบ้านเพื่อนมัน

และอย่าคิดนะว่าผมจะได้ประโยชน์จากการนี้! ! !

ไอ้เชี่ยแม่งมันขู่ผมตาใส่ซื่อว่า ทั้งเรื่องที่มันฝากผมซื้อขนมทุกวันศุกร์และเสาร์กับเรื่องที่มันมาหาผมตอนเข้าวันเสาร์ ห้ามเล็ดลอดไปถึงพี่แอ๊บเด็ดขาด หากพี่มันรู้ว่ามันมารบกวนผมเรื่อยๆ พี่มันจะสั่งให้มันเลิกมารบกวนผม และมันซึ่งเป็นน้องชายก็ต้องเชื่อฟัง

ความฉิบหายก็จะมาเยือนผม เพราะสามเดือนที่ผ่านมา แรงกายแรงใจที่ผมทุนเทไป

ผมได้กลับมาแค่...... คุยกับน้องแอ๊บผ่านโทรศัพท์และการต่อสายของไอ้แม๊ค ส่วนหน้าน้องแอ๊บนั้น ผมก็ได้เห็นแค่อีกครั้งเดียวตอนที่น้องแอ๊บกลับจากสัมนาแล้วเอาของฝากมาให้ผม (ซึ่งนั่นก็ใช่ว่าจะได้มาได้ง่ายๆ ผมต้องบากบั่นหลายอย่าง เพื่อขอให้ไอ้แม๊คไม่หิ้วของฝากจากน้องแอ๊บมาให้ผม และให้น้องแอ๊บ หิ้วของฝากมาให้กับมือผมเอง)

ให้ตายสิ!

ผมแค่อยากได้เบอร์ของน้องแอ๊บเฉยๆ แล้วอย่างอื่นผมจัดการตัวเองได้ แค่จีบสาว ผมทำเป็น!

ถึงไม่ได้เบอร์ ผมก็ขอเฟชฯ ก็ได้ จะให้เมล์ผมแค่นี้ก็ยังได้ จีบหญิงมันทำได้หลายทาง ไม่จำเป็นต้องเจอหน้าหรือขอให้ได้พูดคุยกันตรงๆ

แต่! ! ! ! .................ไม่ได้อะไรเลย ผมไม่มีอะไรเล๊ย

ผมเหลือแค่ทางเชื่อมเดียวที่จะยังอยู่ในวงโคจรของน้องแอ๊บของผม-------------สะพานที่ชื่อ “ไอ้เชี่ยแม๊ค” ! ! ! !

......

.....

....

...

..

.

ผมต้องการจีบสาวเฉยๆ

และสาวที่ผมจะจีบเค้าก็ไม่ได้เป็นแม่ม่ายลูกติดที่ผมต้องเอาชนะใจลูกของเค้าให้ได้

ผมเป็นพวกมีโลกส่วนตัวสูง

และผมก็ชอบความเงียบสงบ

ผมก็ไม่อยากให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับพื้นที่ส่วนตัวของผม

นอกจากชีวิตทำงานของผมจะทวงเวลาส่วนตัวผมไปแล้วถึง 90 % ต่อเดือน อีก 10 % ที่เหลือผมก็ยังต้องเสียมันไปด้วยงั้นเหรอ?

....

...

..

.

แต่ผมก็หลงรักน้องแอ๊บ

......

.....

....

...

..

.

แต่ผมก็อยากได้ความสงบของผมคืนมา----- อ๊ากกกกกกก    ปวดหัว!!

......

.....

....

...

..

.

[ice_spok]

แม็ค อ้อนเข้าๆ อิอิ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“ล้างจานเสร็จแหละ พี่กั๊ก ผมไปนะ .... อ้อ! ของฝากจากแม่กินให้ผมเลยนะครับ แช่ตู้เย็นแล้วไม่อร่อยหรอก ไปละ” ไอ้แม๊คเดินมาบอกผม แล้วมันกก็เปิดประตู เดินอกไปจากบ้านผม ขึ้นคล่อมมอไซด์ของมันที่จอดไว้นอกรั้วหน้าบ้านผมอย่างคุ้นเคย

มันไปสอนพิเศษที่บ้านเพื่อนมัน กว่าจะมันจะมาอีกทีก็ทุ่มกว่าๆ เพราะวันนี้เป็นวันเสาร์ ไอ้แม๊คจึงเลิกสอนเร็วกว่าปกติ

ผมเดินไปล๊อคประตูตามหลังมัน จากนั้นก็กลับมานั่งที่โซฟาเพื่อรอเครื่องปั่นหมาดเสร็จแล้วถึงเอาไปตาก

วันเสาร์ไอ้แม๊คแม่งจะมาแต่เช้าช่วงเกือบหกโมงเช้าทุกครั้ง มันมีสอนตอน 9 โมง และมันจะแวะมากินหนมจีนที่บ้านผมก่อนขี่มอไซด์ไปบ้านเพื่อนบ้านที่อยู่ไม่ไกลจากกันนี้เท่าไหร่

ขนมจีนน้ำยาป่าฝีมือกากๆ โดนผีห่าซาตานจากทุกขุมนรกมาช่วยดลใจมันให้ “ชอบ” ดังนั้นมันจึงมาร้องขอกินทุกเช้าวันเสาร์ 

แล้วเย็นของวันเสาร์มันก็จะกลับมาเอาขนมหวานที่สั่งซื้อไว้กับผมก่อนขี่รถมอไซด์กลับบ้านของมันไป

ส่วนวันอาทิตย์ที่ไอ้แม๊คไม่มา ผมก็มีอันต้องหลับเป็นตายอยู่แต่ในบ้าน ฟื้นมาก็มีเวลาเหลือแค่กินข้าวกับรีดผ้า แล้วก็ต้องนอนอีกละ

เฮ้อ------ ถึงเดือนนี้ผมจะเปลี่ยนมาทำงานแค่จันทร์ถึงศุกร์ แต่ผมก็ต้องทำงานหนักกว่าเดิม เลิกงานค่ำกว่าเดิม และกลับมาถึงบ้านตัวเองเรทบัดซบตามสภาพการจราจรของท้องถนน

ผมเหนื่อยเป็นทุนอยู่แล้ว แต่วันหยุดสองวันที่แสนล้ำค่าของผมยังต้องเสียไปให้ไอ้แม๊คอีก

ส่วนสิ่งที่ผมตั้งเป้าไว้ ผมก็ไม่ได้มันมาสักที

ผมทั้งเอาน้ำเย็นเข้าลูบทั้งเอาน้ำร้อนสาดไอ้แม๊ค แม่งก็ไม่สนใจ

เหนื่อย ผมเหนื่อยมากๆ......และผมเริ่มจะไม่ไหว

......

.....

....

...

..

.

มีความรัก มันสุขเหมือนตัวลอยอยู่บนปุยเมฆ

ใช่ ทุกครั้งทีได้รับความเอื้อเฟื้อจากไอ้แม๊ค และผมได้แบ่งสายมาคุยกับน้องแอ๊บมั่ง ผมสุขใจจนเหมือนตัวลอย แจ่ผมก็ยังรู้สึกว่าฝ่าเท้าตัวเองมันเหยียบอยู่บนพื้นกระเบื้องเย็นๆ....เหมือนเดิม

......

.....

....

...

..

.

ผมเล่าทุกอย่างให้ไอ้เป้ฟัง

เล่าทุกความรู้สึกให้แฟนไอ้เป้วินิจฉัย

ถึงแฟนไอ้เป้เห็นถึงความกระเตื้องจากน้องแอ๊บที่ยอมคุยเล่นกับผมมากขึ้น และเริ่มชวนผมพูดคุยด้วยมากขึ้น ที่สำคัญ เฉพาะเรื่องไร้สาระเท่านั้นด้วย.....แต่สิ่งเหล่านี้ก็ฉุดความล้าของกล้ามเนื้อหัวใจผมไม่ได้

แฟนไอ้เป้บอกว่า สาวๆ เค้าอยากเห็นถึงความตั้งใจของผู้ชาย

ไอ้แม๊คก็เหมือนพญามารที่มารบกวนกระพุทธเจ้าไม่ให้ได้บรรลุธรรม

......

.....

....

...

..

.

แล้วพระพุทธเจ้าใช้เวลากี่ปีกี่เดือนถึงบรรลุธรรม?

......

.....

....

...

..

.

แล้วผมเป็นใคร?

......

.....

....

...

..

.

ผมคือไอ้กั๊ก หรือไอ้ก๊องของเพื่อนๆ

ไอ้เชี่ยก๊องที่ขี้เบื่อ ขี้รำคาญ และขี้เกียจจำ

......

.....

....

...

..

.

ผมเป็นไอ้ก๊อง

......

.....

....

...

..

.

ผมไม่ใช่พระพุทธเจ้า

......

.....

....

...

..

.

และไอ้ก๊องที่ว่ามันกำลังเริ่มเป็นตัวของตัวเอง

......

.....

....

...

..

.

เบื่อ!!

......

.....

....

...

..

.

[malula]

ปูทางเพื่อเป็นว่าที่พี่เขยหรือเป็นทาสน้องแม๊คกันแน่หา...นายกั๊ก

[BaoBao]

---ในวาระดิถี "ลอยกระทง" ... หากให้คุณขอ BaoBao ได้ ๑ อย่าง...คุณอยากได้---


“อยากได้เรื่อง "หวานสไตล์ BaoBao" สักเรื่อง”


จัดให้แหละน๊า ^^

[♠DekDoy♠]

พอดีเลยกะลังแอบเบื่อน้องแม็คอ่ะ เพราะรู้สึกอ้อนเกินพอดี รึเรานิสัยเหมือนพี่กั๊กหว่า

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.


บื๊น------- เสียงเครื่องยนต์ของมอไซด์ไอ้แม๊คดังลอยมาเข้าหูผม เสียงวิ่งเลยผ่านบ้านผมไป....ตามปกติ

ผมลุกขึ้นไปหยิบถุงขนมที่ไอ้แม๊กฝากซื้อไปให้มันที่หน้าบ้าน

ช่วงเย็นมันจะไปลงมาในบ้านผม ยกเว้นมันปวดห้องน้ำ

ปกติผมจะยื่นให้มันโดยส่งผ่านรั้วบ้าน เงินไม่ต้องเพราะมันเอาวางไว้ให้แล้ว ตังค์ทอนผมจะเอาใส่ถุงไว้ให้มันเลย

วันนี้ผมเปิดประตูไปยืนรอไอ้แม๊ควนรถแล้วแวะไปหยอกกับหมาของบ้านระแวกผมเล่น....เอาสนุก

ไอ้หมาตัวนั้นถึงมันเห่าขรมก็ตาม แต่หากไปท่าทางมันเวลาเห็นหน้าไอ้แม๊คแล้วจะคนละเรื่องเลย.....มันหมอบตัวลู่กับพื้น หางส่ายจนก้นแทบไม่ติดพื้นทีเดียว

“หงิ๊ง หงิ๊ง----” เสียงครางอิ๋งดังขึ้นทันทีที่ไอ้แม๊คบิดมอไซด์ผ่านหน้าบ้านมันมา

“วันนี้มีใส่ไส่ป๊ะพี่กั๊ก?” ไอ้แม๊คถามเสียงดัง เพราะมันใส่หมวกกันน๊อคอยู่

“ยังไม่มีว่ะ” ผมยื่นถุงขนมไปให้มัน

ไอ้แม๊คสะบัดคอ แล้วบอกว่า “ใส่ในเป้ให้หน่อย”

ผมเดินไปข้างหลังมัน จับซิปรูดลงแล้วหย่อนถุงขนมลงไป จากนั้นก็รูดซิปปิดตามเดิม

“ไปนะ” ไอ้แม๊คพูดงึมงัมผ่านหมวกกันน๊อค ก่อนจะยกมือซ้ายขึ้นมาเป็นเชิงลา

“แม๊คเดี๋ยว แป๊บนึงสิวะ” ผมคว้าไหล่ไอ้แม๊คไว้ก่อนที่มันจะเอามือลงไปวางที่แฮนด์รถ

ไอ้แม๊คหันหน้ามาหาผม

“กูพูดแบบลูกผู้ชายนะ กูชอบพี่สาวมึง อยากลองจีบ ขอเบอร์โทรน้องแอ๊บหน่อย” ผมบอกมัน

ไอ้แม๊คนิ่งไปครู่หนึ่ง แล้วมันก็ดับเครื่อง ถอดหมวกกันน๊อค “มาซีเรียสอะไรตอนนี้น่ะพี่กั๊ก เป็นไรวะ แม่ที่บ้านนอกสั่งให้กลับบ้านไปแต่งงานเหรอ?” มันหน้ายั่วประสาท

“เปล่า กูเบื่อและเหนื่อยที่จะต้องมาเอาใจคนผิดคนน่ะ” ผมพูดตรงๆ ในแบบของตัวเองไม่มีบิดมีงอ

ไอ้แม๊คหุบยิ้ม ตาสีน้ำเงินของมันเหมือนดูเข้มขึ้นตอนมันจ้องตากับผม ผมไมได้หลบตามัน และจ้องตอบมันแบบลูกผู้ชาย

“อยากได้ก็ต้องขอกับเจ้าตัวเค้า ถึงผมเป็นน้อง แต่พี่ผมก็มีความไม่สะดวกใจเหมือนคนทั่วไป” ไอ้แม๊คบอก แววตามันจ้องผมเฉยๆ ไม่มีแววของอารมณ์ใดๆ ทั้งสิ้น

เหมือนกำลังมอง สำรวจ ตรวจสอบ พิจารณา

“โอเค คงเป็นชาติหน้า..... สี่เดือนที่ผ่านมากูเจอเค้าแค่ 3 ครั้ง แม่งนับได้เท่านี้เอง และสองครั้งที่กูขอไป เค้าก็เลี่ยงมาตลอด....โอเค กูเข้าใจละ.... เท่านี้ละแม๊ค มึงไปเหอะ” ผมพูดจบก็เอามือตบบ่าซ้ายของมัน แล้วถอยหลังไปยืนอยู่ที่หน้ารั้วบ้านตัวเอง

ไอ้แม๊คยังจ้องตาผมไม่วาง

ผมยิ้มให้มัน “ไปดิ๊”

ไอ้แม๊คยังจ้องผมนิ่งอีกสองสามอึดใจ แล้วมันถึงค่อยสวมหมวกกันน๊อค และบิดมอไซด์ออกไปจากซอยบ้านผมด้วยความเร็วที่เป็นปกติ....เหมือนเช่นทุกวัน

......

.....

....

...

..

.

ผมเดินกลับเข้ามาในบ้าน ผมปิดรั้วบ้าน สับกุญแจของรั้วเช้าล๊อคของมัน แล้วเดินตรงเข้าไปในบ้าน

ผมปิดม่านในบ้านชั้นล่าง

สำรวจฟืนไฟจนเรียบร้อยดีแล้วก็ขึ้นไปชั้นบน

ผมเดินเข้าไปในห้องนอน ปิดประตูห้องนอนตามหลัง แล้วตรงเข้าไปยืนที่หัวเตียง ผมยื่นมือไปที่ลิ้นชักอันเล็กข้างหัวเตียง ผมหยิบไอพอตซัพเฟอร์ขึ้นมาจากในลิ้นชักอันนั้น

ถือมันไว้ในมือพร้อมเอนตัวลงนอนราบไปกับที่นอน

ผมเสียบหูฟังใส่หูทั้งสองข้างของตัวเอง และกดปุ่ม

เสียงจังหวะเบาๆ ดนตรีดังขึ้นในหัวผมสักแป๊บจึงตามมาด้วยเสียงของผู้ชาย “It starts with one....”

ผมหย่อนไอพอตลงไปในกระเป๋าเสื้อนอน แล้วกลิ้งตัวไปหยิบหนังสือนิยายที่อ่านค้างไว้หลายเดือนมาอ่านต่อ....กะให้จบเล่มให้ได้ในคืนนี้

......

.....

....

...

..

.


I tried so hard

And got so far

But in the end

It doesn't even matter

I had to fall

To lose it all

But in the end

It doesn't even matter

......

.....

....

...

..

.

[whynotme]

  เฮ้อ!!!!!! เหนื่อยก็พักนะกั๊ก .. อยู่กับตัวเองสักพัก คงจะดี   

[armmyrine]

ตอนแรกก็  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก อยู่หรอก. ไหงลงท้ายคุณbaobao ถึง    ซะอย่างนั้นอ้ะ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

20.00 น. วันศุกร์

“พี่กั๊ก อยู่ไหนแล้วน่ะ?”

“ออฟฟิศ ไมวะ”

“ถึงว่าไม่เห็นโทรมาถามว่าจะเอาหนมอะไร ไมอ่ะพี่ ทำงานอยู่เหรอ?”

“อื้อ ลูกติดพันว่ะ”

“เคร๊ เคร แค่นี้ละ ไม่รบกวน”

“เออ”

......

.....

....

...

..

.



6.00 น. วันเสาร์

“พี่กั๊ก!”

“ราย----”

“เปิดประตูหน่อย อยู่หน้าบ้านพี่อ่ะ”

“แม๊ค กูอยู่บ้านเพื่อนกู เมื่อคืนนอนค้างนี่เว้ย”

“อ๊าว! แล้วผมจะกินอะไรล่ะเนี่ย!”

“มึงก็ซื้อข้าวแถวนั้นเอาดิ”

“ไม่มีช้อน”

“ขอช้อนเค้า เค้ามีแบบพลาสติกให้”

“เออ เออ เออ... เย็นกลับมั้ยเนี่ย?”

“กลับดิวะ ผ้ายังไม่ได้ซักเลย”

“เออ เออ แค่นี้ละ”

......

.....

....

...

..

.



21. 00 น. วันเสาร์

“พี่กั๊ก อยู่ไหนเนี่ย ผมอยู่หน้าบ้านพี่แล้วนะ”

“โทษทีวะ กูแวะมาซื้อของ ยังไม่เสร็จเลย”

“อ๊าว หนมผมล่ะ”

“ไม่ได้ซื้อดิ กูเพิ่งมาถึงฟิว’ ตอนหกโมงเย็น”

“ว๊า---ก็อดดิ๊”

“เออ .... อดเหมือนกันล่ะวะ”

“เออ เออ งั้นไปล่ะ”

“เออ”

......

.....

....

...

..

.



20.15 น.  วันจันทร์

“พี่กั๊กลงรถยัง?”

“ไมล่ะ”

“กินข้าวกัน วันนี้เด็กกลับเร็วว่างแหละ”

“มึงกินเลย กูกินมาแล้วก่อนขึ้นรถ”

“........กินหนมปังสังขยามะ?”

“ไม่ล่ะ เหนื่อยว่ะ อยากรีบๆ นอน”

“........โอเค ไม่กวนล่ะ บายครับ”

......

.....

....

...

..

.




7.00 น.  วันเสาร์

“พี่กั๊ก ตื่นยัง?”

“ตื่นแล้ว”

“เอาอะไร กับข้าวน่ะ เดี๋ยวซื้อเข้าไป แต่พี่หุงข้าวไว้ด้วยนะ”

“โทษทีว่ะมึง กูมาทำงาน กูนั่งอยู่บนรถตู้เนี่ย”

“..............เออ โชคดีนะที่โทรมาถามก่อน ไม่งั้นคงซื้อเก้อ”

“เออ โทษว่ะ”

“..........ไหนพี่กั๊กว่าเปลี่ยนเวลาไม่ทำวันเสาร์แล้วไง”

“งานมันแน่นๆ ว่ะ เลยเปลี่ยนคืน”

“.......อ้อ.........”

“............................”

“OK! See ya.”

“อื้ม”

......

.....

....

...

..

.



10.00 น. วันอาทิตย์

“พี่กั๊ก ตื่นยัง?”

“ตื่นแล้ว มีไรวะ กำลังตากผ้าอยู่”

“เดี๋ยวเอาของฝากไปให้”

“เออ มาไม่เจอก็เอามาวางในบ้านนะ เดี๋ยวกูต้องออกไปข้างนอก”

“.........แป๊บนะพี่กั๊ก.......”

“หือ........”

“พี่กั๊กคะ”

“คะ”

“คุณแม่ไปเที่ยวสวนเพื่อนมาน่ะค่ะ ได้มะปรางมาเต็มเลย พี่กั๊กชอบทานมะปรางมั้ยคะ?”

“ทานได้ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวแอ๊บจะเอาไปให้ที่บ้านนะคะ”

“ค่ะ แต่ฝากแม๊คเค้าเอามาพรุ่งนี้ก็ได้นะคะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาขี่รถเทียวไปเทียวมา ลำบากกันเปล่าๆ”

“ไม่ลำบากค่ะ เดี๋ยวต้องเอาแบ่งไปให้คนนู้นคนนี้พอดี”

“ค่ะ ตามใจน้องแอ๊บค่ะ อ้อ ถ้ามาแล้วไม่เจอพี่ รบกวนเอาเข้ามาวางไว้ในบ้านนะคะ จะมีม้านั่งอยู่อันนึงในบ้าน เอาวางไว้ตรงนั้นเลยค่ะ รั้วบ้านพี่ไม่ได้ล๊อค น้องแอ๊บเอื้อมมือมาปลอดแม่กุญแจออกได้เลยนะคะ”

“......ค่ะ พี่กั๊ก”

“โอเคนะคะ งั้นพี่ขอตัวตากผ้าก่อนนะคะ อ้อ ฝากขอบคุณคุณแม่ด้วยนะคะ น้องแอ๊บ”

“ได้ค่ะ...”

......

.....

....

...

..

.

[w[o]w]

สะใจ555

[yeyong]

ถ้าแม็คจะไปไม่ถูกแล้ว เจอพี่กั๊กโหมดนี้เข้า

[koraorni]

ขอสมัครเป็นแฟนคลับพี่กั๊กด้วยคนค่ะ แบบว่าชอบมากความเป็นตัวเองของพี่กั๊กเนี่ย     เป็นไงล่ะเจอพี่กั๊กเราเล่นตัวบ้างอึ้งไปเลยอะดิ                                                                                          

[armmyrine]

เอาพี่แอ๊บมาล่อก็ไม่อยู่ละ. เคี๊ยก. เคี๊ยก เคี๊ยก

[yayee2]

ตาแม๊คนี่งอแงจริง ประมาณ"หนูจะเอา หนูจะเอ๊า หนูจะเอา"
แล้วต้องเอาให้ได้เลยเนอะ แกล้งพี่กั๊กเขาหรือเปล่านั่น
ตอนช่วงท้ายนี่พี่กั๊ชักจะงอนๆไปเหรอจ๊ะ
หรือว่าเป็น"แผน" ถอยห่างอีกนิดให้ได้จังหวะพอดีๆก่อน แล้วค่อยรุกฆาตเหรอ รึว่างอนจริงอะไรจริง

[whynotme]

โหย!!!!  พี่กั๊ก ... หึหึ  ได้ใจจริง ๆ

แม็คคร้าบบบบบบบ โชคดีนะ ... คงต้องง้ออีกนานนนนละ ... ฮ่า ๆ ๆ 

[Takarajung_TK]

กั๊ก นายแน่มาก เอาใจเราไปเลย
สะใจสุดๆ รำคาญไอ้น้องแมคหลายหนและ

[♠DekDoy♠]

สะใจมากกกกกก อย่าให้เด็กมันปีนเกลียว เบื่อคือเบื่อไม่ตามน้องแอ๊บแล้วนั่งหล่อ ๆ รอให้น้องแม็คมาตามสยบก็พอนะพี่กั๊ก

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เยี่ยม!    ได้ใจจริงๆ ^^ ก็เข้าใจพี่กั๊กเนอะ ไอเข้าใจอย่างแรงเลย เพราะไอก็เป็นคนหนึ่งที่โลกส่วนตัวสูงและขี้เบื่อขี้รำคาญ  คนมันเหนื่อย.... มันสุดจะทนแล้ว มันไม่ไหวแล้ว ... จะให้ทำอะไร ถึงเอาของที่เราชอบแค่ไหนมาล่อมันก็ไม่เอาแล้ว ยิ่ง"พื้นที่ส่วนตัว" "เวลาอันแสนมีค่า"โดนรบกวนมากๆ โดนเอาไป มากขึ้นๆๆ..มันก็ไม่ไหว ท่าทางพี่กั๊กกะตัดขาดเด็ดขาดเลย ต่อให้มีนางฟ้ามาล่อลวงก็ไม่เอาแล้ว ถ้าแม๊คไม่เลิกงี่เง่า ไม่ง้อจริงจัง อย่าฝันว่าคนโลกส่วนตัวสูงจะยอมเปิดรั้วให้อีกต่อไป

ปล.แอบอยากรู้อ่ะ คราวนี้น้องงูเผือกในฝันจะพูดว่าอะไร ฮ่าๆๆ ไอแอบชอบงูเผือกนี่มากกว่าแม๊กซะอีก เหอๆๆ (*^◯^*)

[Rafael]

เอาแล้วล่ะสิ พี่กั๊กงอนแล้ว
แม็คทำไงต่อล่ะทีนี้

[nokkaling]

พี่กั๊กงอน   คราวนี้แม๊คจะทำงัยดีล่ะ 

[RoseBullet]

โอ๊ยตาย ตอนล่าสุดนี่อ่านไปยิ้มกริ่มไป
มันแบบว่าแอบสะใจอ้าาาา > <
หมั่นไส้น้องแม็คเล็กๆมาซักพักละ
หึๆ พี่กั๊กตอนนี้ได้ใจเราจัง กลับเป็นตัวของตัวเองแล้ว
แอบขำตอนแม็ครีบให้พี่แอ๊บมาคุย แหม ทีเมื่อก่อนละกีดกันนักนะ
ณ นาทีนี้สิบพี่แอ๊บก็มิสามารถฉุดพี่กั๊กได้หรอก
รอดูว่าเจ้าเด็กน้อยจะหัวหมุนขนาดไหนนะ

[TONG]

มันต้องอย่างนี้เลย สะใจจริงๆ

[beautifuldead]

เงิบค่ะ...ฮ่าๆๆ มันต้องงี้เซ่พี่กั๊กกก

[ชะรอยน้อย]

เฮอๆๆ ชายแม็คต้องมาตามตื๊อบ้างละคราวนี้

[rainbow67]

อยากจะมอบ 'รางวัลนิยายสุดประทับใจ' ให้


 


แต่พอดียังไม่มีสิทธิ์โหวต เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก (ชอบจริงๆ ขอยืมใช้หน่อยนะ    )

[malula]

เฮ้ย...พี่กั๊กมันโต้กลับเป็นด้วย สาแก่ใจยิ่งนัก
เหอ ๆ อิน้องแม๊ค สำนึกหรือยังว่ากั๊กไม่ใช่นางทาสของเอ็งนะ
แม้แต่นางฟ้าก็ไม่มีผลแล้วสินะ
ใจแข็งไว้ลูกกั๊ก...คิคิ อ้อเขาเล่นตัวนี้กันนี่หว่า  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก