หัวข้อ: ซีรีย์ [บังเอิญ]...สวนทาง (จบในตัว)

[ชะรอยน้อย]

ไข้ขึ้นละซิ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

“ฮึ๊ม---” เสียงครางต่ำของคนที่ฝังหน้าอยู่ใต้หมอน

ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง เห็นตาแป๋วๆ สีน้ำเงินของมันมีวาวน้ำ จึงกล่าวปลอบใจมัน “ทนหน่อยนะ นิดนึง เดี๋ยวอีกแผลก็เสร็จแล้ว”

ไอ้แม๊คเอาหน้าซุกกับหมอนอิง แล้วเอาแขนรัดหมอนอิงไว้แน่น มันตัดใจไม่มองแล้ว

ผมส่ายหัวนิดๆ แล้วเบามือที่ทาเบตาดีนเหนือแผลที่ขาไอ้แม๊คให้ยิ่งกว่าเดิม... ไอ้แม๊คมันรถล้ม ไม่ไกลจากหมู่บ้านผมเท่าไหร่นี่เอง

สภาพมันพอชื้นพอเปื้อน ไม่เปียกแฉะเละเทะ แต่ตอนที่จับตัวมันครั้งแรก ร้อนฉ่าเชียวครับ เลยไม่ถามอะไรมันให้มากความ ลากมันเข้าบ้าน เอาผ้าขนหนูมาเช็ดตัวมัน

เปลี่ยนเสื้อที่เปียกออก เห็นเนื้อตัวมันไม่มีรอยเปื้อนโคลน ผมเลยไล่มันไปอาบน้ำเปล่าๆ ก่อน แต่ผมก็เอาเดทตอลผสมในน้ำเปล่าใส่กาละมังไปให้มันราดเป็นการปิดจบการอาบน้ำ ก่อนจัดที่ที่โซฟาให้มันนั่งนิ่งๆ เพื่อทำแผลให้มัน

มันก็แสบมั๊ง ร้องซี๊ดๆ อยู่นั่นแหละ ถามมันว่าเจ็บมั้ย ปวดตรงไหน มันก็ส่ายหน้า ไม่พูด ผมก็ไม่ซักมันละ ช่างมัน ทำแผลก่อน

......

.....

....

...

..

.

“เอาละ เสร็จ! พี่เก็บของก่อน เราจะนอนก็นอนเล่นที่โซฟาไปก่อนนะ อยากกินน้ำไรมั้ย? กินของอุ่นๆ นิดนึงก็ได้นะ เดี๋ยวจะได้กินยาแก้อักเสบ”

ไอ้แม๊คเอนตัวราบไปกับโซฟา มันเลื่อนหมอนลงมา แต่โผล่ให้เห็นแค่ลูกตา “..........มีโกโก้ร้อนปะครับ?” เสียงอูอ้อี้เพราะมีหมอนอิงกั้นปากไว้

“มี พอดีเลย เมื่อกี้ซื้อนมสดมาสองถุง ผสมกับนมสดเอาละกัน...มั้ย?” ไม่แน่ใจครับ ถามมันไว้ก่อน

พอไอ้แม๊คส่งเสียงอื้อมาให้ผมได้ยิน ผมก็เดินเข้าไปทางหลังบ้าน

ระหว่างรอนมเดือด ผมก็คิดลำดับว่าควรทำไงก่อนดีระหว่างให้ไอ้แม๊คกินยาแล้วขึ้นนอนพัก ค่อยโทรบอกที่บ้านมัน กับเอานมไปให้มันแล้วก็โทรบอกที่บ้านมันเลย ไม่ต้องรออะไร.....

เมื่อกี้เห็นหน้ามันเซื่องซึม เลยไม่ดุมัน ไม่อยากซ้ำเติมมันว่า นี่ไงบอกแล้ว.... (เป็นผม ผมไม่ชอบอ่ะ ผมไม่ชอบให้ใครมาพูดแบบนี้กับผม เวลาผมเจออะไรร้ายๆ มา... แต่เวลาแบบนั้นแหละ หากอยากพูดอะไรแล้วจะให้ผมฟัง ต้องเวลาแบบนี้เท่านั้นนะครับ คิกคิก...)

เฮ้อ---- ถึงในแผนผมตั้งใจจะให้มันมาค้างบ้านผมอยู่แล้วก็เหอะ แต่ที่คิดไว้มันเพราะเหตุฝนตกหนักจนกลับไม่ได้ ไม่ใช่เพราะทั้งฝนตกทั้งโดนรถล้มแบบนี้... ยิ่งคิดก็เหมือนรู้สึกผิดที่ตัวเองภาวนาอยู่ในใจว่า....จงติดแหง๊กอยู่บ้านกู บ้านกู.....

“ค่อยๆ นะ มันยังร้อนอยู่เหมือนกัน” ผมวางแก้วโกโก้ร้อน กับกระปุกน้ำตาลลงบนโต๊ะกระจก ไอ้แม๊คลุกขึ้นมา เอาหมอนอิงวางข้างๆ ตัว ผมเลยเห็นแก้มมันแดงๆ พิกล

“แก้มไปโดนอะไรมาน่ะ ทำไมมันแดงข้างเดียว? ล้มอีท่าไหนน่ะเรา” ผมถามพลางนั่งที่พื้นกระเบื้อง ยกโซฟาให้มันนอนไปคนเดียวเพียวๆ

“โดนชกอ่ะ” ไอ้แม๊คเอาสองมือกุมแก้วไว้ สีหน้ามันดูดีใจขึ้นมานิดๆ

“.....ไม่เข้าใจ รถล้ม โดนชก?” ผมจ้องตามัน อยากได้คำอธิบาย

“................ ก้อ......... ไอ้รถคันที่เฉี่ยวผมอ่ะ มันลงมาโวยวายจะให้ผมชดใช้รอยบุบของรถมัน แต่ผมไม่ผิดนะพี่กั๊ก มันมาชนท้ายผมจริงๆ นะ มันจะแซงมั๊ง แล้วมันก็มาเกี่ยวท้ายผม ผมก็ปัดดิ๊ โชคยังดี ไม่ปัดล้มไปทางมัน ไม่งั้น โดนมันทับหัวแบะแน่....”

ไอ้แม๊คเริ่มมีสีหน้าฮึดฮัดขึ้นมาอีกครั้ง

“แล้วไงต่อ......” ผมขอคำอธิบายเพิ่ม เพราะยังไม่ถึงจุดที่ผมสงสัย

“แล้วผมก็เถียงมันดิ เถียงกันไปเถียงกันมา แม่งก็ชกหน้าผมเปรี้ยงเลย ผมก็เอามันคืน....เฮอะ!”

“แล้ว.....”

“แล้วฝนก็เริ่มตกอีกที แล้วคนในรถที่มากับมันก็พากันลงมา กี่คนไม่รู้ ผมนัวกับมันอยู่ ไม่ทันได้สนใจ รู้ตัวอีกทีผมก็โดนพี่วินแถวนั้นมาล๊อคคอจับแยกกับไอ้นั่น พอฝนเทหนักๆ เข้า พวกมันก็ขึ้นรถขับหนีไปเลย ฮึ๊ย! โมโหว่ะพี่กั๊ก! นี่ถ้าพี่ๆ วินมอไซด์ไม่จับผมไว้นะ ผมไม่ปล่อยมันหร๊อก รถผมก็เจ๊งนะพี่!”

“ล้มแถวไหนจำได้ไหมล่ะ?”

“จำได้ดิ๊!”

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เอาของกินไปขอบคุณพี่วินนั้นเค้าซะ"

"ไมอ๊า!!"

"นี่ถ้ามึงไม่ได้เค้าช่วยแยก มึงโดนแม่งเสียบไปแล้ว! ไอ้ลูกหมา! ตัวคนเดียวยังไปมีเรื่องกับเค้าอีก คิดเป็นมั้ย? !  สมองเนี่ย! สักแต่ว่ามีไว้ท่องตำรารึไงวะ!”

ป๊าบ---- ผมอดไม่ไหว เบิ๊ดกระโหลกมันไปสักที ขอหน่อยเหอะ

“โอ๊ย! พี่ตบหัวผมทำไมเนี่ย!” ไอ้แม๊คโวยวาย

“สั่งสอนแทนพ่อแม่มึงไง นี่ถ้ามึงเป็นน้องกูนะ จะโดนยิ่งกว่านี้!” ผมชี้หน้ามันอย่างคาดโทษ

“ผมผิดตรงไหน!” มันเถียงคอขึ้นเอ็น

“ผิดที่ไม่รู้จักดูสถานการณ์!”

“ผมไม่ผิด! !”

“ผิด! ! !”

“ไม่ผิด! ! ! ! !”

“กูบอกว่าผิด! ก็ผิดสิ! ! ! ! ! ! ! !”

“ไม่ผิด! !  ผมไม่ผิด! ! ! ! ! ! ! ! ! ! !”

“งั้นมึงโทรถามพี่สาวมึงดูเลย ให้เค้าตัดสินเลยว่ามึงผิดหรือกูผิด เอาดิ๊!” ผมเลือดขึ้นหน้า ท้ามันแบบเอาจริง 

แต่ไอ้แม็คมันหน้าอึ้ง มันอ้าปากค้าง แล้วไม่เถียงผมต่อ

“ไง รู้สึกตัวแล้วล่ะสิ?”

“ไม่ใช่ ยังไงผมก็ไม่ผิด!”

“เอ๊ะ แล้วมึงทำหน้าเงิบทำไมวะ?”

ไอ้แม๊คเอียงคอมองหน้าผมตาแป๋ว “...... เงิบ.... หน้าเงิบ หมายความว่าไง?” 

“พอดีบ้านกูไม่มีกระจกที่เคลื่อนที่ได้อ่ะนะ ถ้ามึงอยากรู้ว่าหน้าเงิบเป็นไง ก็เอาหน้ามึงเนี่ยแหละ เดินไปอยู่หน้ากระจกบานไหนก็ได้ เดี๋ยวมึงก็เข้าใจ”

“...........................”

WIN! ..... แม่งเอาหน้าซุกหมอนอิงเลยครับ ...  ฮ่าฮ่าฮ่า สะใจเว๊ย!

......

.....

....

...

..

.

[ice_spok]

ติดตามๆครับ รุกเข้าๆ

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

ผมปล่อยให้ไอ้แม๊คไว้อาลัยตัวเองสักพัก แล้วจึงเดินไปสะกิดหลังมันพร้อมบอกมันว่า “แม๊ค ลุกขึ้นมากินโกโก้ กินอล้วจะได้กินยานอน เอ้อ....ลุกมาโทรบอกที่บ้านเราก่อน จะให้เค้าเอารถมารับ หรือจะให้พี่พาขึ้นแท๊กซี่ไปส่ง แต่ทางไหนก็ต้องโทรบอกที่บ้านเราก่อน นี่มันดึกพอดูแล้ว”

ไอ้แม๊คคะแคงหน้ามาจ้องตาผม สีหน้ามันดูยังเคืองผมไม่หาย........ “ไม่โทรหรอก”

พูดจบมันก็ลุกขึ้นมานั่ง เอาแก้วโกโก้ไปจิบ

“ไม่โทรได้ไง มีคนเค้าเป็นห่วงน่ะ รู้ตัวบ้างมั้ย?”

“................ เดี๋ยวนั่งแท๊กซี่กลับเอง”

“ถึงเดี๋ยวกลับก็ต้องโทรก่อน ไม่ใช่เรื่องน่า คิดเองเป็นใช่มั้ยแม๊ค ต้องให้บอกด้วยเหรอว่ามารยาทของลูกที่ดีมันต้องทำยังไงน่ะห๊า!”

“พี่กั๊ก....”

“ไร!” ห้วนสั้นเพราะปวดเฮดตุบๆ

“พี่นี่แก่มารยาทยิ่งกว่าแม่ผมอีกว่ะ!” ไอ้แม๊คยิ้มตาหยี

“......................” ผมยิ้มตอบตาหยี

ผมเดินไปใกล้ๆ มัน หยิบแก้วโกโก้ร้อนออกมาจากมือมันแบบละมุ่นละม่อม

“อ๊าว จะเอาไปไหนเล่า คนกำลังกินอยู่นะพี่กั๊ก”

วางแก้วไว้ไกลๆ เกือบสุดแผ่นกระจก แล้ว.....

“โอ๊ย!!!!!”

เสียงไอ้แม๊คร้องโหยหวน เพราะผมกำลังจะฆ่ารัดคอมันกลางบ้านผมนี่แหละ!!!!

--------------- ใครแม่มึงใครเด็กเวร! หนอยยิ่งกว่าแม่งั้นเรอะ! ตายซะเหอะ!












































































































































......

.....

....

...

..

.

ระบายอารมณ์เสร็จ ก็ทิ้งไอ้แม๊คให้นอนไอค๊อกแค๊กอยู่บนโซฟาแบบทรมาน

“ไอเสร็จมึงก็ลุกมาโทรศัพท์ซะ อย่าให้กูต้อง ‘ซ้ำ’ ”

“คึ๊ก คึ๊ก.... กูอีกแล้ว อีโด่ นึกว่าจะพี่จะเราไปได้สักกี่น้ำ” ไอ้แม๊คหงายหน้าขึ้นมาต่อยอด

“ทำไมครับ? คนนะครับ ย่อมมีอารมณ์เป็นของธรรมดา เราน่ะยวนพี่ก่อนนะ”

“รู้ครับว่าคน แถมเป็นคนขี้เก๊กซะด้วย”

ผมเหล่หางตาไปฟาดฟันกับสายตาน้ำข้าวของไอ้แม๊ค


......

.....

....

...

..

.

งูเห็นนมไก่ฉันใด ไก่เห็นตีนงูฉันนั้น

......

.....

....

...

..

.

“ฮึ๊!” ผมทำเสียงขึ้นจมูก 

“ฮึ๊” ไอ้แม๊คทำเสียงขึ้นจมูก   

......

.....

....

...

..

.

“พักยก มึงโทรหาที่บ้านมึงก่อน สงสารแม่มึงว่ะ ป่านนี้ห่วงตายห่าแล้ว” ผมลอกคราบ...ในที่สุด

“ชิ!...” ไอ้แม๊คลุกขึ้นจากโซฟา มันก้มตัวลงมาคว้าเป้สีดำใบเก่งของมัน ค้นหามือถือสักพัก แล้วมันก็กดเบอร์ ............... “แม่......แม๊คไม่กลับนะ จะนอนบ้านพี่กั๊ก!”

  อุ้ย! มึงขอกูยัง ไอ้แม๊ค แล้วไหนเมื่อกี้มึงบอกว่าจะนั่งแท๊กซี่กลับบ้าน-----ผมคิดในใจ

“คร๊าบ----ฝันดีครับแม่ จุ๊บจุ๊บจุ๊บ”

ไอ้แม๊คพ่นน้ำลายใน่โทรศัพท์สมใจมันแล้ว มันก็วางสายจากว่าที่แม่ยายของผม แล้วจากนั้นมันก็ทำในสิ่งที่ผม...ดีใจ

“เจ้....นอนยาง?”

ขอกูคุยด้วยยยยยยยยย กูคิดถึงว่าที่ภรรเมียของกู ไอ่แม๊คคคคคค------  ผมดีดดิ้นอยู่ในใจตัวเอง

“อยู่บ้านพี่กั๊ก ฝนตกหนักเลย ไม่อยากขี่รถกลับอ่ะ......ม่าย.....พอดีมากินข้าวแล้วเจอพี่กั๊กตรงโต้รุ่งอ่ะ......ก็ไม่นะ พี่เค้าชวน ไม่ได้ไปรบกวนเค๊า.......อื้อ.....พูดจริง.....เคร เคร แป๊บนะ....”

ไอ้แม๊คเอามือถือวางลงบนกระจก แล้วมันก็หันมาหยิบกระดาษโน้ตกับปากกาที่ผมวางไว้บนโต๊ะคอมใกล้โซฟามาเขียนอะไรไม่รู้ยิกๆ

เสร็จ....มันก็ยื่นมาให้ผมอ่าน

----- เจ้จะคุยด้วย

ห้ามบอกว่าผมมากินข้าวกับพี่หลายรอบแล้ว

ห้ามบอกว่าผมฝากซื้อขนม

ห้ามบอกว่าเมื่อกี้ผมรถล้ม

ห้ามพูดอะไรเกินหน้าที่ของแค่คนรู้จักกัน-----

แม๊ง------มันขีดเส้นใต้ตัวหนาๆ ตรงคำว่า “แค่คนรู้จัก” ซะด้วย *0*

ชิ....ก็แค่ช่วงนี้ล่ะว๊า อีกไม่นานหร๊อก มึงจะได้ขีดเส้นคำใหม่-----  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

พอผมอ่านเสร็จ ผมก็เงยหน้าขึ้น พยักหน้าให้มัน แล้วไอ้แม๊คก็ยื่นมือถือของมันมาให้ผม

“ครับ พี่กั๊กครับ”

“พี่กั๊กขา----”

อั่ยยะ....ขา นางฟ้าของพี่ เสียงหวานจังเลย อยากให้มาเรียกชื่อพี่ที่ข้างหูทั้งวันทั้งคืนเยย--------  “ครับ น้องแอ๊บ”

“น้องของแอ๊บไปรบกวนพี่กั๊กอีกแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ”

“ไม่เป็นไรครับ ฝนมันตกหนักจริงๆ ขี่มอไซด์อันตรายออกครับ แบบนี้ดีแล้วล่ะครับ”

“ค่า เนี่ยแอ๊บก็ห่วงเค้าอยู่ น้องยังเป็นไข้อยู่เลยนะคะ แต่ก่อนแอ๊บมาสัมนา แอ๊บจัดยาใส่กล่องไว้ในกระเป๋าเป้ของแม๊คแล้ว รบกวนพี่กั๊กเตือนเค้าให้กินยาทีนะคะ น้องชอบดื้อค่ะ ขี้เกียจ ลืม แล้วก็ไม่กิน แล้วก็ไม่หายซักที”

“ได้ค่ะ ไว้เป็นหน้าที่พี่เองนะคะ” ------  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก .... แฟนไอ้เป้บอกว่า ผู้หญิงมักรู้สึกดี หากผู้ชายอายุมากกว่า พูดลงท้ายคำว่า ค่ะ คะ กับตัวเอง...ดูน่ารักมากกว่าอะไรทั้งปวง พี่กั๊กเลยจัดให้นางฟ้าสักหน่อย

“คิกคิก ขอบคุณค่ะ พี่กั๊กใจดีจัง ไว้เดี๋ยวแอ๊บจะเอาของฝากไปให้นะคะ พี่กั๊กมีอะไรไม่ชอบทานมั้ยคะ?”

“ไม่มีค่ะ พี่กินอะไรก็ได้ค่ะ แต่จริงๆ ไม่ต้องก็ได้นะคะ พี่ไม่ได้ลำบากอะไร”

“ค่า เดี๋ยวดูให้นะคะ อ้อ พี่กั๊กคะ คือเวลาไม่สบายน่ะค่ะ น้องจะงี่เง่าหน่อย ถ้าแม๊คเค้างอแงยังไง พี่อย่าไปว่าอะไรเค้านะคะ อย่าไปเสียงดังดุเค้า ปล่อยเค้างอแงไป เดี๋ยวเหนื่อยหรือเบื่อเค้าก็เลิกเองค่ะ แหะ แหะ ลำบากพี่กั๊กแน่ๆ เลย”

“ไม่ ไม่....เลี้ยงง่ายออก สบายๆ ครับ....ว๊ะ.....”

ขณะที่ผมจะชวนนางฟ้าคุยต่อ โทรศัพท์ที่แนบอยู่กับหูผมก็ลอยหวือไป....... หันไปอีกที ไอ้แม๊คทำตาเขียวปั๊ด มันเอามือถือของมันแนบหูแล้วพูดกับนางฟ้าของผมว่า “เจ้ ดึกแล้วน๊า เจ้นอนเหอะ พรุ่งนี้น่าจะตื่นแต่เช้าใช่มั้ย?......”

กระแดะทำเสียงหงุ๊งงิ๊งด้วยน๊า ไอ้แม๊ค..... ต่างจากกูตรงไหนล่ะวะมึงน่ะ! 

“ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่หน้ามึน จะเป็นเด็กดีคร๊าบ นอนซะ ฝันดีคร๊าบ จุ๊บบบบบ”

ไอ้แม๊คแม่งพ่นน้ำลายใส่มือถืออีกแหละ

แต่คราวนี้ผมอยากทำมั่งง่ะ อยากจุ๊บๆ ราตรีสวัสดิ์นางฟ้าของผมบ้างง่า.....

......

.....

....

...

..

.


 

[yayee2]

เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก
ไม่รู้ใครวางแผนใครล่ะนะ ระหว่างพี่กั๊กกะน้องแม๊ค
เรานั่งๆนอนๆแบบชิลๆ รอดูว่าแผนใครจะเวิร์คกว่ากัน

[Noo_Patchy]

    เสร็จแมคแน่

[sukie_moo]

ฮา พี่กั๊กเก๊กแตก 

[malula]

เหวย ๆ กำลังสนุกได้ที่
กั๊กเอ๋ยไอ้ที่วางแผนไว้มันไม่ได้ใกล้แม่นางฟ้าเลยนะ
แต่มันกะลังจะแนบสนิทไอ้น้องแม๊คเข้าไปทุกที ๆ น่ะสิ

[whynotme]

อยากเห็นแม็ค งอแงกั๊กจังเลย .. 

ติดตาม ๆ 

[BaoBao]

......

.....

....

...

..

.

จะว่าไม่ได้เตรียมตัวเผื่อให้ไอ้แม๊คมานอนที่บ้านผม...มันก็ไม่ใช่ คือมันอยู่ในแผนไง เลยทำความสะอาดห้องชั้นบนที่ว่างอยู่อีกห้องไว้แล้ว เพื่อโชว์ว่ากรูเป็นคนเรียบร้อยนะเมิ๊ง ฝากผีฝากไข้น้องแอ๊บไว้กับกรูได้ กูพร้อมดูแล-----  เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

ว่าแล้วก็ยัดมันให้นอนในห้องที่ว่า เสร็จแล้วผมก็เดินกลับมานอนห้องตัวเอง แต่ผมก็ยังไม่ลืมกำชับมันจากใจจริงว่า......

“แม๊ค”

“หือ?” ไอ้แม๊คอ้าประตูห้องค้างไว้

“จะตายมึงก็เดินมาเรียกกูนะ อย่ามาสร้างประวัติในบ้านกู กูขี้เกียจย้ายบ้านใหม่”

“คนจะตายมันคงเดินไปสะกิดพี่ได้หรอกเนอะ”

“งั้นมึงก็โทร แล้วนอนอ้าปากพะงาบพะงาบรอกูไปอยู่บนเตียงนั่นแหละ โอเค๊”

“เป็นพระคุณยิ่งครับพี่กั๊ก”

ปึ๊ก---- มันปิดประตูใส่หน้าผม ..... เบาๆ

ไม่ใส่ใจครับ กริยาไม่ดีนิดหน่อย เรื่องปกติของเด็ก ว่าที่พี่เขยอย่างผมต้องรับมือให้ได้ ไม่ใช่จะโมโหมันตะพึดตะพือ-----    เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก ......ไปนอนดีกั่ว สบายใจเว๊ย！เดี๋ยวกูจะได้เห็นหน้าน่ารักจับจิตของน้องแอ๊บแล้วเว๊ยเฮ๊ย！
















































































































......

.....

....

...

..

.

เสียงทำนองหวานเศร้าดังลอยเข้ามาในหูของผม

เสียงกระทบของไม้กับแผ่นไม้ในแบบเครื่องดนตรีไทยขับกล่อมยามนิทราให้สุนทรีย์ยิ่งๆ ขึ้น

สติที่ยังไม่ชัดเจนดีบอกผมที่กำลังหลับลึกว่า...น่าจะใกล้รุ่งสางแล้ว

น้องที่อยู่บ้านถัดกันไปสามสี่หลังเค้าเป็นมือระนาด และน้องมักตื่นแต่เช้ามาซ้อมระนาด ซ้อมอีกทีก็ตอนก่อนนอน

ฝีมือน้องเค้าดี ไม่ระคายหู เลยไม่มีใครไปว่าอะไรน้องเค้า

ซึ่งส่วนตัวผมก็ชอบนะ...เหย จะหาได้ที่ไหนวะ มีระนาดมือดีมาตีให้ฟังถึงบ้านเนี่ย!

ว่าแล้วก็ผมขอนอนซุกตัวอยู่ในผ้าห่มแพรผืนบางต่อ

สักพักใหญ่ๆ เลยล่ะ ผมรู้สึกตัวจากการที่ขาของตัวเองมันโดนท่อนเนื้ออุ่นมาทาบทับ

จากนั้นผมก็รู้สึกว่ามีบางสิ่งไถลมาซุกอยู่ที่หัวไหล่ของผม

ผมปล่อยมันไปตามเรื่องของมัน

คิดว่าตัวเองคงเคลิ้มหลับอีกครั้ง และไอ้งูเผือกนั่นคงมาเข้าฝันผม....เหมือนเช่นบ่อยครั้งที่เป็น แต่ไอ้งูเผือกมันไม่ได้มาหาผมทุกวันหรอกนะ แต่ก็ไม่ใช่น๊านนานจะมาสักที

ไม่นานจากนั้นเท่าไหร่ ก้อนเนื้ออุ่นๆ นั้นก็ขึ้นมาเกยอยู่บนหัวไหล่ของผม

“หึหึ...ไหนมากอดดิ ไม่มาหลายวันเลยนะมึง”

ผมพูดทั้งที่ยังไม่ลืมตา พร้อมยกแขนไปกอดรัดมันอย่างเคยคุ้นมือ และเมื่อผมระลึกถึงความผิดแปลกของลำตัวไอ้งูเผือก ผมก็รีบลืมตาพรึ๊บขึ้นมาทันที

“เชี่ย! มึงเป็นใครวะ?!”

ผมทั้งผลักทั้งถีบยันไอ้คนที่มานอนอยู่ในอ้อมแขนของตัวเองเป็นพัลวัน จนมันกลิ้งตกเตียงของผมไป

“อูยยยยย-----” เสียงครางโอยจากไอ้นั่น

ผมผุดลุกขึ้นมายืนจังก้าเหนือเตียงนอนของตัวเอง พร้อมชี้หน้าไอ้บ้านั่นด้วยความเดือดดาล “มึงเป็นใคร? ! หนอย ย่องเข้าบ้านกูเรอะ! มึงตาย! ! ! !”

ผมคว้าอะไรสักอย่างเหนือหัวเตียงติดมือแล้วก้าวจ้ำลงจากเตียง เตรียมเหวี่ยงของในมือไปใส่กบาลมัน ............ ทว่า ! !

......

.....

....

...

..

.

หน้าที่ขาวเผือดกับลูกตาสีน้ำเงินเบรคผมได้เอี๊ยดในทันที *0*

......

.....

....

...

..

.


“ถ้าพี่เอาไอ้นั่นฟาดหัวผมนะ ผมเลิกคบพี่ทันที และพี่จะไม่มีวันได้อยู่ในวงโคจรของพี่แอ๊บอีกเลยตลอดชีวิต!”

......

.....

....

...

..

.

“อุ้ย! น้องแม๊ค ตายล่ะ พี่เมาขี้ตา โถ เจ็บมั้ยครับ มามะ เดี๋ยวพี่ช่วยพยุงน๊า”

“ไม่ต้องมาสตอ” มันแยกเขี้ยวใส่ผม

“...................”  ผมเกาหัวกรากๆ ยกมือที่เหลือท้าวสะเอว “แล้วมึงอ่ะ ดอดเข้ามาอยู่ในเตียงกูทำไม ห้องมึงอยู่โน่น!”

“ชู๊------” ไอ้แม๊คเอานิ้วชี้ขึ้นทาบปากของมัน

“อะไรของมึ๊ง! กูถามว่ามึงเข้ามาในเตียงกูทำไม! มึงจะจุ๊ปากใส่กูทำไม? !”

“เงียบก่อนพี่กั๊ก” ไอ้แม๊คพูดพลางตะกายขึ้นมาจากพื้น

“ไรของมึง!”

ไอ้แม๊คเดินมายืนอยู่ข้างๆ ผม แล้วมันก็มองซ้ายมองขวาไปรอบห้องผมก่อนจะพูดเบาๆ ว่า  ...... “พี่กั๊ก ได้ยินเสียงระนาดมั้ย? เนี่ยเสียงดังแผ่วๆ เหมือนอยู่แถวนี้ล่ะ ฮึ๊ย...”

ไอ้แม๊คทำตาเหลือก หน้าตามันดูจริงจังมาก

“เหรอ? !” ผมแสร้งทำหน้าตกใจมากกกก “เสียงยังไงๆ” ทำเสียงตื่นเต้นด้วย

“เสียงเนิบๆ เศร้าๆ ...” ไอ้กั๊กทำหน้าบอกไม่ถูก เหมือนทั้งบรื๊อทั้งเซื่อง สงสัยแม่งจะเริ่มสร้างสตอรี่ในหัวของมันแหละ

“เสียงแบบนี้ใช่มั้ย นอย-นอย นอย นอย น๊อย นอย น่อย น่อย นอย นอย.....”

“ฮึ๊ย...ใช่เลยพี๊กั๊ก----” ไอ้แม๊คทำตาโต แล้วโผเข้ามากอดแขนพร้อมกับซุกหน้าที่ต้นแขนของผม “พี่ก็ได้ยินใช่มั้ย?”

“เออ เพลงลาวครวญ เศร้าจะตาย” ผมลดเสียงลงหน่อยๆ ให้ดูมีนัยยะ

“ฮึ๊ย.....ยังจะรู้อีกว่าชื่อเพลงอะไร!” ไอ้แม๊คเอาหัวซุกไซ้ที่ต้นแขนผมปัดปัด

“ก็มันดังทุกวัน กูเลยไปค้นว่ามันชื่อเพลงอะไร” ผมบอกมัน แล้วถอนหายใจเฮือกหนึ่ง

“นี่พี่ได้ยินทุกวันเลยเหรอ?” ไอ้แม๊คเงยหน้าขึ้นมาจ้องตาผมแป๋ว แววตามันตกตะลึงมาก 

“ก็ดังช่วงนี้บ่อยๆ แหละ ตามเวลา” ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แล้วหันหน้า ทอดสายตาไปมองยังนอกหน้าต่าง

“ฮึ๊ย.........” ไอ้แม๊คตัวสั่นพรึ๊บ “พะ...พะ....พี่รู้.....” ไอ้แม๊คกระฮึกกระอักแบบไม่มีสาเหตุ

ผมหันหน้ากลับมามองมัน “อ๋อ ใครตีระนาดน่ะเหรอ?” ผมถามต่อแทนมัน

ไอ้แม๊คพยักหน้าหงึกๆ เสร็จแล้วก็เงยหน้าขึ้นมาจ้องตาผมรอคอยคำตอบ ..... แววตาแม่งก็ทั้งกลัวทั้งอยากรู้.... ผมเลยสนองน้องมันหน่อย -----    เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

“อื้อ น้องเค้าอยู่บ้านถัดกูไปสามสี่หลังนี่แหละ เค้าตีระนาดเป็นงานอดิเรก เนี่ย เค้าจะตื่นมาช่วงนี้ทุกวันแหละ ก่อนนอนก็ตีนะ ราวๆ สามทุ่มสี่ทุ่มได้ ฝีมือดีเชียวมึง ตีได้หลายเพลงเลย วันนี้สงสัยยังไม่คึก เลยเล่นเพลงช้าแต่เช้า” -----    เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก

ไอ้แม๊คมองผมตาปริบ

ผมก็มองมันตาปริบ

เอ๊ะ...จะว่าไปตาไอ้แม๊คแม่งก็สวยดีนะ ถ้าอ้าปากมาแล้วไม่กวนส้นตีนนี่ มันสามารถจัดว่าเป็นคนน่ามองได้อยู่นะเนี่ย.....

......

.....

....

...

..

.

“พี่กั๊ก แม่งเลวว่ะ!”

“คนดีมันมีถมไปแหละ กูอยากเป็นคนส่วนน้อยบ้างจะเป็นไรไปวะ ฮ่าฮ่าฮ่า” 

......

.....

....

...

..

.

[malula]

หมดกัน จินตนาการของฉัน
โธ่ ไอ้เด็กปอดแหก

[ชะรอยน้อย]

ฮ่าๆๆ

[armmyrine]

    เฮ้อออออออ. จบตอนซะที น้องงูเราโผล่มาจึ๋งนึง

[yeyong]

กั๊กฮามาก ดูทันแม็คนะ

[yayee2]

กลัวผีจริงอะ..แม็ค 

[whynotme]

แหม ๆ หมั่นไส้กั๊กอะ ... อยากจะเป็นพี่เขยแม็คซะจริง ๆ เลยนะ เชอะ ๆ ..

[Rafael]

โอ๊ย อีตาสองคนนี้
กวนกันไปก็กวนกันมาอยู่นั่นแหล๊ะ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

ฮาอ่ะ    รู้ทันกันจริงๆ แต่คุณพี่กั๊กก็ปฏิบัติตัวเยี่ยงพี่เชื้อผู้ปกครองจริงๆนั่นแหละ เล่นเอาจิ้นไม่ออกเลยอ่ะ มันเหมือนแม่บ่นลูกจริงๆนั่นแหละ ทำแบบนี้น่าจะได้เป็นพี่เขยละนะ ถ้าคุณน้องแม็กเอาพฤติกรรมทั้งหลายแหล่นี้ไปบอกแม่กับพี่น่ะ แต่ท่าทางจะปิดมิดมากอ่ะ ถ้าแม็กจะรวบกั๊กไว้เองก็น่าจะไม่รอด ไอจะดูวันนั้นนะ 

[❝CHŌN❞]

ฮาทั้งคู่

อิน้องแม๊คที่มาวนเวียนบ่อยๆ นี่มีแผนอะไรรึเปล่าเนี่ย

[Takarajung_TK]

แม็กกลัวผี!!!
ฮาอ่ะ

[golove2]

อยากอ่านพาทของแม็กบ้างจัง

 

[moredee]

:laugh:เกรียนทั้งคู่ แต่จี้ดี

[TONG]

ที่แท้ก็กลัวพี่ 55555 หรือว่าแอ๊บกลัวผีกันแน่เนี่ย

อยากอ่านพาร์ทของแม๊คบ้างจัง จะได้รู้ว่าคิดอย่างไรกัน

[nokkaling]

  :m20:พี่กั๊กอย่างฮาเลย

[BaoBao]

อยากอ่านพาทของแม็กบ้างจัง

 

ที่แท้ก็กลัวพี่ 55555 หรือว่าแอ๊บกลัวผีกันแน่เนี่ย

อยากอ่านพาร์ทของแม๊คบ้างจัง จะได้รู้ว่าคิดอย่างไรกัน

เห.....  เรื่องเน๊มัน one stand โดย นายคชานนท์ ไม่ใช่เหรอ!!












เคี๊ยก เคี๊ยก เคี๊ยก -----

[monoo]

 

[bulldog17]

แอ๊บเนียนมาก...ถ้าไม่เฉลยก่อนเรามีหลอนอ่ะ

แต่อยู่บ้านคนเดียวแล้วได้ยินเสียงระนาดบรรเลงนี่ คิดแล้วมันวังเวงจริงๆ

[RoseBullet]

ฮ่าาาา ทันกันจริงๆสองคนนี้
พี่กั๊กแม้แกจะแอบเอ๋อขี้ลืมไปบ้าง แต่กับเรื่องนี้นี่ไม่พลาดอ่ะ
เนียนจริงจริ๊ง น้องขี้หดตดหายไปเลย แอบสะใจนิดๆ หมั่นไส้เจ้าแม็คมันกวนมานานละ
ปล.ตอนเห็นหัวกระทู้ ตกใจมากตรงคำว่า'จบ' นึกว่าเรื่องจบแล้ว
เราก็แบบเฮ้ยยย เกิดไรขึ้น ทำไมจบแล้วเหรอ
พอเข้ามาถึงได้รู้ว่า อ่อ จบตอนนี่เอง แฮ่ๆ ...บ่นซะยาวเนอะเรา

[ice_spok]

รุกเข้า ๆ แม็ค อิอิ

[BaoBao]

08




นั่นคือครั้งแรกที่ไอ้แม๊คมันได้มาซุกหัวนอนอยู่บ้านผม

หลังจากนั้น....ก็ตื่นกันแต่ตีห้านั่นล่ะครับ ไอ้แม๊คมันไม่นอนละ ส่วนผมนี่เป็นเวลาปกติที่จะลุกมาเตรียมซักผ้า สูดออกซิเจนเข้าปอด ไปหาของกินอร่อยๆ

เห็นไอ้แม๊คยังบ่นผมหูตูบเรื่องเสียงระนาดอยู่บนโซฟาหน้าทีวี เลยบอกให้มันไปล้างหน้าแปรงฟัน ชวนมันไปใส่บาตรทำบุญ ... เห็นมันเพิ่งผ่านอุบัติเหตุมา... เวลาดวงซวย แม่ผมสอนว่าให้ไปทำบุญ เพราะเจ้ากรรมนานเวรเค้าเริ่มมาทวง
มันก็เจ้าหนูจำไมกับผมตามคาด

“แม่กูบอกว่า คนเราทุกคนเกิดมาต้องมีเจ้ากรรมนายเวรตามมาด้วย เพราะเหตุที่เราทำกรรมกับเค้าไว้ชาติก่อน ชาตินี้เค้าจึงตามมาทวงกับเรา หากเราเริ่มดวงซวย เราต้องทำบุญไปให้เขา เพื่อผ่อนหนักให้เป็นเบา”

“.........ไม่เข้าใจอ่ะพี่กั๊ก งี้เจ้ากรรมนายเวรของผมก็เป็นไอ้คนที่มันชกหน้าผมเมื่อวานดิ แต่มันผิดนะพี่ แล้วทำไมผมต้องไปทำบุญให้มันด้วยล่ะ เฮอะ...หน้าอย่างมันคงไม่คิดทำบุญคืนให้ผมหรอก!” ไอ้แม๊คทำหน้าเบ้ เหมือนไม่เห็นด้วยอย่างแรง

“ช่างหัวมึง! แล้วมึงจะไปป๊ะล่ะ?” ผมสรุปจบในตัวเอง คนอื่นไม่เข้าใจก็ช่างหัวมัน ^^

ไอ้แม๊คพยักหน้าหงึกๆ “อื้อ....” แล้วลุกขึ้นจากโซฟา เดินซอยเท้าถี่ๆ ขึ้นไปชั้นบน....สักแป๊บผมก็ได้ยินเสียงมันปิดประตูห้องน้ำของชั้นบน

เออ ตอนนี้ล่ะที่ผมต้องพูดประโยคคล้ายๆ กับมัน-------กูไม่เข้าใจว่ะ ไอ้แม๊ค!

......

.....

....

...

..

.

ผมค่อยๆ ปั่นจักรยานเข้าไปในซอย 8 ของหมู่บ้านตัวเอง

พระจะเดินมาบิณฑบาตรตอนหกโมงครึ่ง ผมเลยบอกไอ้แม๊คให้เลือกของใส่บาตรก่อน ของกินไว้กลับมาซื้อทีหลัง
“แล้วต้องเอาอะไรใส่ล่ะพี่กั๊ก?” ไอ้แม๊คเดินเขยกขามายืนใกล้ๆ ผม

ผมยื่นถุงกับข้าวที่ตัวเองเลือกไปให้แม่ค้า พร้อมบอกมันว่า “ของที่มึงชอบกินก็ได้”

ที่พูดแบบนั้นเพราะกะว่า...หากไม่สรุปอะไรให้มัน เดี๋ยวแม่งจะคิดมากแล้วเลือกนาน ไม่ทันใส่บาตร

“อ่าว ให้เจ้ากรรมนายเวรแล้วทำไมต้องเอาที่ผมชอบล่ะพี่?”

“.......เจ้านายเวรน่ะ เค้ารับแต่บุญ แต่กับข้าวที่มึงใส่น่ะ เค้าให้ใส่เก็บไว้ให้ตัวเองกินตอนตาย”

“เห-------------” ไอ้แม๊คที่หน้าตาตกตะลึงพึงเพริดหันหน้ามามองผมแบบไม่เชื่อในสิ่งที่ผมบอกมัน

“แม่กูสอนมางั้น ไง มึงมีปัญหา!” ประโยคลงท้ายของผมไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่มันเป็นแค่คำทิ้งท้าย

“แล้วกับข้าวมันจะบูดมั้ย? กว่าผมจะตายมันน่าจะนานโขเลยนะพี่...”

“................” ผมหันไปมองหน้าไอ้แม๊ค ควานหาความกวนตีนจากนัยน์ตามัน ....

.... ไม่มีครับ หน้าซื่อตาใสมาก สงสัยมันคงไม่รู้จักศาสนาพุทธ..... ผมเลยยกเว้นให้ และตอบไปว่า “ไม่ต้องห่วงนะแม๊ค พระท่านจะเก็บรักษาข้าวกับกับข้าวที่มึงใส่บาตรท่านในวันนี้ให้เอง”

ผมตบบ่ามันปุปุ ย้ำความเชื่อมั่นให้มัน

“เห-------------” ไอ้แม๊คทำหน้าตกตะลึงมากกว่าเดิม แล้วจึงถามผมด้วยน้ำเสียงตื่นเต้นว่า “ทำไงอ่ะพี่กั๊ก?”

“พระท่านก็จะฉัน แล้วเจริญพรให้มึง เสร็จจากนั้นวิญญาณของข้าวและอาหารของมึงจะถูกพรแว๊บไว้อย่างดี กันบูดกันเสีย กันรสชาติเปลี่ยน จากนั้นมันจะถูกเก็บรักษาไว้ในสถานที่ลับ แต่พอมึงตายมึงก็จะรู้เองว่ามึงต้องไปเอากับข้าวของมึงที่ไหน”

“เห-------------” ไอ้แม๊คทำหน้าตกตะลึงยิ่งๆ กว่าเดิม

“เร็วๆ แม๊ค พระท่านเดินมาโน่นแล้ว” ผมตบบ่าไอ้แม๊คหนักๆ ก่อนจะหันไปบอกแม่ค้าพร้อมยื่นแบ๊งค์ร้อยสองใบให้ไป “ของผมคิดรวมกับน้องเค้าเลยนะครับ น้องเค้าก็เอาชุดใส่บาตรชุดนึงเหมือนกันครับ”

“จ้า”

พอแม่ค้ารับคำเสียงหวาน ผมก็เดินหิ้วถุงของตัวเองไปที่ร้านผลไม้แผงใกล้ๆ เพื่อดูว่ามีอะไรน่าอร่อยบ้างไหมวันนี้ ..... ปล่อยไอ้แม๊คให้ตั้งใจอยู่กับการเลือกกับข้าวที่มันชอบไปคนเดียว













































































































































......

.....

....

...

..

.

ตักบาตรเสร็จ ก็เดินกลับมามาซื้อกับข้าวไปกิน

ไอ้แม๊คก็ถามผมว่ามีร้านแค่นี้เหรอ ผมก็บอกมันว่าสายๆ จะมีร้านอื่นมาตั้งอีก ช่วงเสาร์อาทิตย์มีให้เลือกกินบานเลย ผิดกับวันจันทร์-ศุกร์ ตอนเช้าจะมีแค่สองสามร้านเท่านั้น

แล้วมันก็ถามหาร้านซ่อมมอไซด์ ไอ้แม๊คมันบอกว่ารถมันแปลกๆ อยากให้ช่างดู ผมอยากปั่นจักรยานออกกำลังอยู่แล้วเลยปั่นจักรยานพามันไปที่ซอย 2 กับซอย 4 .... ในหมู่บ้านผมมีร้านซ่อมมอไซด์อยู่สองร้าน แต่ผมไม่เคยใช้บริการเขา ผมมีแค่จักรยาน เวลาเติมลมก็หยอดเหรียญเอา ยางรั่วก็เอาไปร้านที่ใกล้ที่สุดตอนมันรั่ว ให้เค้าปะยางเฉยๆ ไม่เคยอาการหนัก เลยให้ไอ้แม๊คมันคุยกับช่างแล้วเลือกเอาเอง

ตอนปั่นจักรยานจากซอย 4 มาซอย 2 จะผ่านแผงขายข้าวแกงช่วงเช้าตอนวันธรรมดา ผมเลยชี้ให้มันดูว่าตรงนี้แหละที่เค้าขายกับข้าวตอนเช้า มันก็ดูมีปฏิกริยาตอบรับดี แถมยังเล่าให้ผมฟังด้วยว่า หมู่บ้านเพื่อนมัน อยู่ติดถนนใหญ่ก็จริง แต่ไม่มี ร้าน 7-11 หรือร้านอะไรขายของเยอะเท่าของผม เพราะเป็นหมู่บ้านใหม่

ไอ้แม๊คบอกว่าร้านตามสั่งอันเดียวของหมู่บ้านเพื่อนมัน กินกันตายเฉยๆ แต่มันก็ต้องกิน เพราะขี้เกียจขี่รถออกไปกินนอกหมู่บ้าน มันบอกว่าตอนเย็นได้มานั่งกินข้าวที๋โต้รุ่งหน้าหมู่บ้านผม ความรู้สึกมันเทียบเท่ากับก้าวขึ้นบันไดสวรรค์เลยทีเดียว เช้ามาก็ไม่มีทางเลือก กลางวันไปเรียนก็ต้องรีบกิน แล้วมาเข้าเรียน เวลาเย็นเป็นช่วงที่ผ่อนคลายที่สุดของมันเลยทีเดียว

......

.....

....

...

..

.

กลับมาถึงบ้าน ก็เป็นตามที่คาด อีกราว 15 นาที ผ้าก็จะปั่นหมาดเสร็จ ผมหุงข้าวไว้แล้วก่อนออกไป เลยบอกไอ้แม๊คให้กินข้าวเช้ากันเลย

มันเปิดการ์ตูนช่อง 9 ดูไปพลางนั่งกินข้าวมันไก่ของมัน ส่วนผมวันนี้ได้เมนูของโปรด...แพนงหมูกับไข่พะโล้

กินไปพลางคุยไปพลางไม่นานก็หมด

ไอ้แม๊คขอล้างจาน ผมก็ปล่อยมัน แล้วเอาผ้าจากเครื่องออกไปตาก

ตอนที่ผมลากที่ตากผ้าออกไปนอกรั้ว ไอ้แม๊คก็เดินเขยกออกมาพร้อมกับบอกว่าจะเอามอไซด์ไปซ่อมที่ร้านซอย 2 ...... ผมเลยบอกว่า เดี๋ยวเอาไปให้ มันบอกว่าเครื่องสตาร์ทติด มันจะขี่ไปเอง แล้วจะคุยกับช่างเค้าด้วย ผมก็เออๆ ไป เพราะตัวเองไม่มีความรู้เรื่องมอไซด์ คงได้แค่จูงไปให้ช่างแล้วเดินกลับมาบ้านเท่านั้น

ไอ้แม๊คสตารืรถสองที แล้วก็บิดมอไซด์ไปด้วยความเร็วพอดีๆ ....

ผมมองตามหลังมันไป เสียงมอไซด์มันแปลกจริงๆ นั่นละ ไม่นุ่มเหมือนทุกที....

ผมหันกลับมาเรียงผ้าของตัวเองต่อ เสร็จจากนั้นผมก็เดินเข้ามาในบ้าน ว่าจะเดินเข้าไปในครัวเพื่อดูว่าไอ้แม๊คเก็บเรียงอะไรเรียบร้อยมั้ย หางตาผมก็แวบไปเห็นกล่องตู้ยาในตู้โชว์ของบ้านตัวเอง

ผมจึงเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ไอ้แม๊คมันเดินเขยกขาซ้าย แต่มันเอามอไซด์ไปที่วอย 2 แล้วต้องเดินกลับมา

......

.....

....

...

..

.

ผมเดินสำรวจในบ้านเสร็จ ก็ปิดไฟแต่เปิดทีวีค้างไว้ เพราะเดี๋ยวก็กลับมา

ผมเดินออกมาจากตัวบ้าน ล๊อคกุญแจแค่ตรงลูกบิด ไม่ใส่แม่กุญแจ แล้วก็เดินไปจูงจักรยานออกไปจากบ้าน....และปั่นไปรับไอ้แม๊คที่ซอย 2

......

.....

....

...

..

.