ตอนที่แล้ว ตอน 29 จริง ๆ ด้วย ฮาาา...พิมพ์ผิด อายเบา ๆ
งั้นมาอ่านต่อตอนที่ 30 กันเลยนะคะ
ตอนที่ 30
[ติณฑ์]
ตื่นเช้ามาก็ไม่เห็นเจแล้ว แม่บ้านบอกว่าออกไปแต่เช้า ไปเรียนพิเศษ...ผมเปิดประตูห้องที่ยกให้เตี้ยมันตั้งแต่มาอยู่ที่นี่เข้าไปดู มันยังนอนกับไอ้หมาน้อย ท่าจะยังไม่ตื่นง่าย ๆ
ที่ต้องทำห้องแยกให้มันเพราะว่าพ่อกับแม่มันไม่ยอมให้เรานอนห้องเดียวกัน ถึงแม้ท่านจะรู้ว่าผมมีอะไร ๆ กับลูกเขาแล้วก็ตาม ของมันที่ขนมาทั้งหมดก็อยู่ห้องนี้ แต่ส่วนใหญ่มันจะไปนอนห้องผมมากกว่า ถ้าเจไม่มานอนด้วยนะ...หึหึหึ ผมเดินตามหาโทรศัพท์ตัวเอง เมื่อคืนยังวางไว้หัวเตียง เช้ามาจะเอามาโทรหาคุณประกอบ มันไม่ได้วางอยู่ที่เดิมเสียแล้ว นึกก็นึกไม่ออกว่าเอาไปวางไว้ไหน
“กาแฟให้ผมด้วยครับ”ผมบอกแม่บ้าน เจ้ากระถางเดินเข้ามาคลอเคลีย ไอ้นี่มันหยิ่ง ๆ นะ...ผมลูบหัวมันไปสองสามทีมันก็เดินเชิด ๆ เข้าครัวออกไปด้านหลัง เตี้ยมันมีหมาตัวใหม่...ไอ้กระถางมันเลยเป็นหมาหัวเน่าไปเลย
เดินไปหยิบโทรศัพท์ไร้สายของบ้าน มากดเข้าเบอร์ตัวเอง...แล้วเดินตามหาเสียงที่ชั้น 1 เงียบสนิท...หรือว่าจะอยู่บนห้อง ผมโทรแล้วเดินเข้าห้องตัวเอง สักแปป...มีคนรับสาย~
“ครับ”
เฮ้ย!!!!!!
“เตี้ย~”ลองเรียก
“อะไร”น้ำเสียงงัวเงียไม่ยอมตื่น ผมเลยเดินเข้าห้องมันเพื่อไปดูว่าโทรศัพท์ผมอยู่ที่มันรึเปล่า พอเข้าไปเห็นเคสก็จำได้แล้ว หยิบมาไม่บอกเลย!!!!
“เอาโทรศัพท์มา”ผมบอก มันสะดุ้งลืมตาโพรง...มองโทรศัพท์ในมือ
ฮี่ฮี่ฮี่.....ทำหน้าทะเล้นใส่อีก
“เอามา ของตัวเองก็มีทำไมไม่ใช้”
มันทำหน้ายั่วกำมือถือชูขึ้นเหนือหัว...บิดขี้เกียจไปมา
“อย่ามากวนตีน แล้วก็ลุกได้แล้ว...นี่มันสายแล้ว วันนี้นัดใครไว้”ผมถาม
“กี่โมงแล้ว”มันถามกลับอีกเรื่อง แล้วดูนาฬิกาที่โทรศัพท์
9.30 น.
“โหอีกนาน คิ้วมันต้องพาลูกชิ้นไปรพ.ก่อน”เตี้ยบอก มันแย่งโทรศัพท์มาจากมือมัน มันดึงให้ถึงที่สุดแล้วลุกนั่งเมื่อเห็นว่ากำลังเพลี่ยงพล้ำ...
“อ๊ะ ๆๆๆๆ”
“อะไร ๆ นี่ของใคร...เดี๊ยะ ๆ”ผมใช้นิ้วชี้ผลักหน้าผากมันจากหน้าหงาย
“จึ้ก!!! เอามาเด้!!!!”มันหงุดหงิดใส่
“นี่แบตจะหมดแล้ว ไม่ยอมชาร์จให้อีก ไปอาบน้ำแปรงฟัน...แล้วลงไปข้างล่าง”ผมบอก
“ไม่!!!! เอามือถือมา!!!”มันร้อง
ชักยังไง ๆ ปกติไม่เคยมายุ่ง...ผมสำรวจโทรศัพท์ตัวเอง จนเห็นความผิดปกติ มองคนตัวเล็กมีน้ำตาเอ่อใสคลอ...นั่งกอดลูกหมาตัวน้อยในมือ ผมจับมันมานั่งตัก...กอดเอวไว้หลวม ๆ
“อย่าคิดมากครับ”
“ก็เขามาด่า พูดไม่ดีใส่”มันสารภาพ
“ช่างเขา...กูไม่ได้อะไรกับเขาแล้ว เขาจะพูดจะว่าอะไรก็ช่างเขา”
“เขาบอกว่า มึงเคยคิดจะแต่งงานกับเขาด้วย ฮึก...”มันก้มหน้า น้ำตาหยดแหมะ แหม่...ไหลเร็วจริงวุ้ย
“นานมาแล้วน่า ก่อนจะเจอมึงด้วยซ้ำ”
“ถ้าเขากลับมา....”
“ไม่กลับแล้ว เขาอยู่ที่โน่นมีแฟนแล้ว เขาไม่เคยมายุ่งกับกู...ถึงกลับมากูก็รู้ว่าตอนนี้ใจกูอยู่ที่ใคร ที่หลังระแวงอะไร...ก็อย่าคิดมากหรือคิดไปเองคนเดียว แล้วนี่แอบคุยกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่”ผมถาม
“เป็นอาทิตย์แล้ว ตั้งแต่เอารูปคู่ลง เขาก็เด้งแชทมาประจำ”
“กูไม่ค่อยได้เข้าไปดูหรอก ไม่ได้ค่อยคุยกับเขา เพราะฉะนั้นไม่ต้องมีอะไรให้มึงต้องระแวงนะครับ”
“อือ”
“รักกูมากใช่ไหม”ผมถาม จับคางเล็กเชิด มันพยักหน้ากระพริบตาถี่ ๆ น้ำตาร่วงแหม่ะอีก ผมจูบซับน้ำตาให้...คลอเคลียมันไม่ห่าง
“บอกกี่ทีแล้วว่ารักมาก ทำไมชอบกังวลอะไรอยู่อีกนะ”
“กะ ก็ขนาดคนที่มึงเคยคิดจะแต่งงานด้วย มึงยังตัดเขาได้ง่าย ๆ เลย...ถ้าวันนึงกูทำไม่ดีมึงก็อาจจะตัดกูได้ง่าย ๆ เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนหรอกเตี้ย มึงไม่มีวันเหมือนเขา...” ถ้าผมบอกแค่นั้น...ตัวเล็กนี่ก็คงจะไม่สบายใจอยู่ดี เลยเล่าให้หมดแล้วกัน ไม่งั้นปล่อยให้รู้เองจะเก็บไปคิดมากอีก
“เขาไปมีคนอื่น ขณะที่ยังมีกูอยู่...กูตัดได้ เพราะกูไม่ได้รักเขามากเท่าที่รักมึง”
“จริงนะ!!!”มันเบิ่งตาโต...
“อือ...”
“รักกูคนเดียวนะ ห้ามรักใคร”
“คร้าบ...คนเดียวก็จะตายแล้วคร้าบบบบ”ผมบอก
“เย้ ๆ ๆ”มันโผกอดผม จุ๊บปาก จุ๊บคาง จุ๊บแก้มรัว ๆ กว่าจะยิ้มได้...555+
“ติณฑ์คิดชื่อลูกหมาได้หรือยัง”
“เอ้ากูคิดว่ามึงคิดกับเจได้แล้ว”
“ก็คิดไว้หลายชื่อนะ แต่กูอยากให้มึงตั้งให้มากกว่า”
“ทำไมล่ะ เพราะว่ารักกูมาก...ใช่ไหม ถึงจะให้กูตั้งให้เนี่ย”
“ก็ด้วย แต่กูซื้อมาฝากไง.....”
“.........!?????................”
“ที่เมื่อวานมึงบอกว่าให้ซื้อของฝาก กูก็ซื้อนี่มาฝากไง นี่ไงครับ...ผมน่ารักไหมครับ อย่าตีผมนะครับ”มันจับหน้าหมามาเกือบจะชนหน้าผม
“ตลกล่ะเตี้ย!!! ของฝากที่ไหนว่ะ...เงินไอ้หมวดชัด ๆ แล้วของฝากที่ไหนมึงเอามานอนกกทั้งคืน ถ้าเป็นของของกูก็เอามา มึงไม่มีสิทธิ์อุ้มมันแล้ว”ผมแกล้ง
“ง่ะ ไม่เอาอ่ะ!!!!!!”มันกระโดดลงจากตักผม อุ้มหมาแนบอกไว้
“หึหึหึ มานั่งนี่...”
“ไม่เอาอ่ะ มึงจะแกล้งกู”
“ไม่แกล้งแล้ว มานั่งตักนี่...จะตั้งชื่อหมาให้”มันโดดมานั่งตักอย่างรวดเร็ว ผมหอมแก้มไปหนึ่งฟอด
“ให้มันชื่อ.....อะไรดี”
“อ้าว!”
“555+ ใจเย็นดิครับ พ่อชื่อติณฑ์ แม่ชื่อมะนาว ลูกจะชื่ออะไรดีน้า...”ผมแกล้ง เตี้ยมันเอามือตีปากผม
“กูนี่พ่อ...!!!”
“ไหนเตี้ยบอกซื้อให้กูไงครับ”ผมท้วง
“เออ ซื้อให้แต่ว่ากูจะเป็นพ่อมันอ่ะ”
“แล้วกูเป็นอะไร?”
“เป็น...ผู้พิทักษ์”
“พิทักษ์เชี่ยไรว่ะ”
“พิทักษ์ลูกกูจากไอ้กระถาง อย่างให้มันมาใกล้ลูกกูนะ เมื่อวานมันมาดม ๆ ด้วย กูดูหน้าไอ้กระถางแล้วเหมือนมันอยากจะงาบลูกกูยังไงไม่รู้”มันบอก
“เยอะนะมึงน่ะ!!!”555555+ อาการหนัก
“เร็ว ๆ ตั้งชื่อให้หน่อย”
“ชื่อไอ้เตี้ยดีไหม...ตัวมันเตี้ยๆ”ผมบอก
“หน็อยยยย!!!! ให้มันชื่อไอ้ตินดูบ้างไหมล่ะ”มันสวนกลับมา
555555555555555+
“อย่าเหวี่ยงครับ”
“มึงอ่ะขี้แกล้ง ไม่ต้องตั้งก็ได้...กูให้คนอื่นตั้งให้”
“ใคร?”
“พี่ฟ้า...”มันแกล้งยั่ว เพราะสีหน้ามันยิ้ม ๆ ยักคิ้วกวนตีนอีก ผมลูบริมฝีปากมันเบา ๆ ยังยิ้มได้อยู่เหมือนกัน
“พี่บุ้ง...”มาอีกชื่อ สบาย ๆ ครับ~
“พี่หมวด...”
“พี่พุท...”
“เดี๋ยวเจงอนนะ”ผมบอก
“พี่กาว...”
“โรล...”
“ต้น ต๊ะ บอล โหน่ง ~~”ชื่อพวกนี้ไม่เคยได้ยิน
“หึหึหึ ยั่วเข้าไป...กูโมโหจริงแล้วจะหนาวนะครับเตี้ย”ผมบอกอย่างรู้ทัน
“พี่ธัน คนนี้หล่อด้วยมาจีบกูตอนรับน้อง เอ๊ะหรือว่าหมอนะดี ว่าที่หมอเรียนแพทย์ด้วยนะ”
“แลดูรู้จักคนเยอะเนอะ”
“กูฮอตอ่ะ”
“กูพูดชื่อคำเดียว ทำให้มึงหุบปากได้เลย”ผมบอก มันทำหน้ากวนตีน
“ใคร?”
“เอาแบบ คำเดียวแล้วร้องไห้ได้เลยเอาป่ะ”ผมท้า มันอุ้มลูกมันกระชับขึ้น มองหน้าผม
“ใครว่ะ????”
“ไม่เอา ไม่อยากแกล้งเดี๋ยวมึงร้องไห้”ผมบอก แต่นิสัยมันต้องแบบ...รู้ให้ได้
“ใครว่ะ!?! ป๊าเหรอ? นี่มึงเล่นถึงชื่อพ่อเลยเหรอ??? เดี๊ยะ ๆ”มันเอาขาหน้าหมาน้อยมาตีคางผม
“หึหึหึ....”
“น้องวี~”ผมบอกเสียงเบา เตี้ยมันชะงักมือ...อ้าปากค้าง หึหึหึ....ก่อนมันจะลุกหนี ผมรีบคว้าเอวมันไว้
“55555555555+ เป็นไง...กูบอกแล้ว”
“ไอ้ติณฑ์ ฮึกกก...ไอ้บ้า ไอ้โรคจิต ไอ้ขี้แกล้ง~”
5555+ นี่แค่พูดชื่อยังไม่ได้ เป็นเอาหนักนะ...เด็กน้อยของผม
“ไม่แกล้งแล้ว ๆ ชู่ว อย่าร้องดิ...ดูตัวน้อยมันมองหน้าแล้ว ร้องไห้...ทำไมครับผม”ผมจับหน้าลูกหมา
“ฮึกกก ๆ ๆ”เริ่มสะอื้นแล้วฮะ
โอ๋ ๆ ๆ ๆ ๆ เด็กน้อย ๆ ๆ ๆ เอามือลูบหลังปลอบ
“มานี่...กูจะเรียกลูกหมาตัวนี้ว่า ไอ้มะกรูดดีไหม แม่ชื่อมะนาว ลูกชื่อมะกรูดดีไหมครับ”
มันกระพริบตาถี่ ๆ พยักหน้า ผมเช็ดน้ำตาให้...โอ๋...เด็กน้อย~ บทสรุปการตั้งชื่อที่ยาวนานก็ได้แล้ว หึหึหึ...ต้องให้ได้น้ำตาก่อน
“พอได้แล้วเดี๋ยวตาแดง”
“ร้องให้แมร่งปวดหัวไปเลย”มันบอก ผมจับไอ้มะกรูดหนี มันก็วิ่งปรูดเล่นทั่วห้อง จับแม่มันนอนลงแล้วพรมจูบตาม
“จุ๊บ”
“ทำอะไรไอ้มะกรูดมันมองอยู่นะ”มันกระซิบ
น้านนน...อายหมาอีก 5555+
“พ่อจะสวีทกับแม่...หมารอก่อน”ผมไซร้หลังใบหูจนมันหัวเราะออกมาได้ ...5555+
-------------------------------------------------------------------
เกือบบ่ายคิ้ว ไอ้ชัด และลูกชิ้นพากันมาเล่นที่บ้าน ลูกชิ้นท้องโตขึ้นมาก ไอ้ชัด...ก็เดินได้คล่องกว่าเดิมแม้ขาจะเข้าเฝือกยังไม่ถอด ส่วนที่เดินตามหลังมาคิ้วกับ....กาว ใครเชิญว่ะ....หงุดหงิด ๆ ไอ้เตี้ยเห็นเพื่อนแล้วก็รีบวิ่งออกไปรับ คงจะดีใจมาก
“ไฮ ดู๊ดด...”ไอ้ชัดทัก เตี้ยมันเบิ้ดกะโหลกเพื่อนมันไปที
“กองไว้ตรงนั้น”
55555555555555+
ไอ้ชัดทำปากขมุบขมิบ
“มาช่วยขนเร็ว ๆ”คิ้วสั่ง เอาขนมและของกินมาเพียบ วันนี้คงจะได้อยู่กันทั้งวัน
“เป็นไงบ้างลูกชิ้น”ผมยื่นมือออกไปจับพุงยื่น ๆ ลูกชิ้นเดินจับแขนพี่ชายเข้ามา ไอ้เตี้ยเดินโผล่มาจากไหนไม่รู้ ตีมือผมเพลี๊ยะ...
“ทะลึ่ง!!!!”มันทำหน้าเหวี่ยงแล้วเดินสะบัดตรูดเข้าบ้าน ทุกคนหัวเราะ...
“วันนี้จะทำอะไรกินกันดีเฮีย”ไอ้ชัดถาม
“เดี๋ยวผัดมาม่า ทำยำ...ทอดไส้กรอก”
“คิ้วซื้อเฟรนฟรายมาด้วยอ่ะ”
“อือ...งั้นก็ทอดให้หมด”ผมบอก วันนี้คนมาเยอะอยู่เหมือนกัน เดี๋ยวเจกลับมาตอนเย็นกับไอ้พุทคงจะมาร่วมด้วย ไอ้หมวดไปส่งไอ้กล้าที่ชลบุรีเสร็จแล้วก็คงจะแวะมา (ไอ้กล้าไปสัมมนางานที่ชลบุรี) โรล...เลิกกะตอน 4 โมง โห...ปาร์ตี้ย่อม ๆ เลย ผมจูงลูกชิ้นขึ้นบันไดบ้าน เข้าไปนั่งในห้องรับแขก
“เตี้ยออกไปขนของอีก...ยังไม่หมด”ผมร้องบอก มันเดินออกมา
“คร้าบบบ”
“เดี๋ยวนี้เชื่องโว้ย”ไอ้ชัดปากไวแซว 555+
“หวัดดีครับ”
“เออ ตามสบายนะ”ผมบอกกาว ที่เดินเข้ามายกมือไหว้ ในบรรดาคนที่มาไอ้นี่...มีกาลเทศะมากที่สุด ฮ่าฮ่าฮ่า
“บ้านหลังใหญ่จังเลยนะครับ”
“ครอบครัวใหญ่น่ะ”
“เอาไว้ในครัวเลยเปล่า”คิ้วถาม ผมชี้นิ้วให้แม่บ้านนำทาง...
“ตามสบายนะ ลูกชิ้นเอาน้ำอะไรดี...”
“อะไรก็ได้ค่ะ”
ผมให้เด็กยกน้ำมาเสิร์ฟ ไอ้มะกรูดวิ่งเข้ามาคลอเคลีย
“อุ๊ยน่ารักจัง”ลูกชิ้นอุทาน เรียกหมาเข้าไปใกล้ ๆ
“ชื่ออะไรคะ”
“มะกรูด”
“หึหึหึ...รู้เลย แม่มันที่ปากหมา ๆ หน่อยใช่ป่ะ”ไอ้ชัดแซวอีก ไอ้เตี้ยเดินผ่านมาได้ยินพอดี
“เออ ๆ ที่พ่อมันโหด ๆ กระโดดเตะปากคนได้ด้วย”แล้วมันก็เดินผ่านไป
5555555555555555555555555555555555555555555555555555+
ศึกนี้ท่าจะมันส์~~~
เข้าข้างเมียว่ะ!!!!!!!!!!!!!!!!
ไอ้ชัดหัวเราะแหะ ๆ ทำเอาคนในห้องหัวเราะร่วน
*--------------------------------------*
เตี้ย คิ้ว กำลังพาลูกชิ้นลงน้ำ คิ้วประคองไม่ห่าง...ผมให้แม่บ้านยืนกันอยู่ขอบ ๆ สระ เผื่อเหตุฉุกเฉิน ส่วนผม กาว ไอ้ชัด นั่งดื่มเบียร์อยู่ใกล้ ๆ คิ้วบอกว่าไปอ่านเจอในเว็บ การให้คุณแม่มือใหม่ลงน้ำนอกจากจะช่วยให้สดชื่นผ่อนคลายแล้ว ยังจะช่วยให้ลูกชิ้นสบายกับการที่มีน้ำมาผ่อนรับน้ำหนัก ซึ่งนับวันจะเพิ่มมากขึ้น...คิ้วเคยพาลูกชิ้นซื้อคอร์สไปทำ แต่ลูกชิ้นบ่นว่าแพง เลยต้องทำเอง นั่นแหล่ะ...ถึงต้องให้คนอยู่รอบ ๆ สระ เผื่อลูกชิ้นเกิดเป็นตะคริวขึ้นมา เล่นไปได้สัก 15 นาที คนท้องก็ขึ้นไปเปลี่ยนชุด เหลือแต่พ่อรูปหล่อนอนกลางสระ...สงสัยจะหลับจริง
“แหม่เฮีย...มองไม่วางตาเลยนะ”ไอ้ชัดแซว ผมยักคิ้วให้ รู้สึกดีที่มันพูดต่อหน้าไอ้กาวหน่อย ๆ เหมือนได้โอ่ยังไงไม่รู้
“เฮียแมร่งเจ๋งจริงว่ะ เอาซะอยู่หมัด”มันพูดชม
“กูนี่ของจริง ตัวจริง!!!!”ผมก็ชมตัวเอง ไอ้ชัดหัวเราะ
“เจ๋ง ๆ เอ้าดื่ม”ไอ้กาวเงียบ แต่มองเมียกูไม่วางตาเหมือนกัน แมร่ง...หงุดหงิด ทำอะไรไม่ได้...
“ขาเป็นไงมั่งว่ะ”
“จริง ๆ หายแล้วนะเฮีย ขยับได้ละ...แต่หมอแมร่งงี่เง่า บอกว่ายังเอาออกไม่ได้ วัยรุ่นเซ็งเลยไปไหนก็ไม่ได้”
“มึงก็ทำตามที่หมอเขาบอกหน่อย แล้วแม่เป็นยังไงบ้าง”ผมถามไปถึงแม่มัน
“แกก็แข็งแรงขึ้นมาก ไม่ต้องอยู่คนเดียว...ช่วยทำงานบ้านไอ้คิ้วมัน ดูเขามีความสุขมากนะเฮีย”
“แล้วบ้านตกลงจะเอายังไง? ขาย”
“อือ คิ้วมันจัดการให้แล้ว...”
“ตกลงนี่...น้องคิ้วเป็นเมียหรือแม่ว่ะ?”ผมถาม มันช่วยเยอะนะ...เอาจริง ๆ เพื่อนปกติเขาจะช่วยกันขนาดนี้เหรอ ให้ไปอยู่บ้าน เลี้ยงแม่ เลี้ยงน้อง
“เพื่อนโว้ย!!!!!!!”ไอ้ชัดรีบพูด ไอ้กาวจ้องตามันเขม็ง~
“เฮียหาเรื่องว่ะ”
“หาเรื่องห่านไรว่ะ มึงคิดดู...เพื่อนที่ไหมแมร่งทำกันแบบนี้ว่ะ ดูแลขนาดนี้มีแต่คู่ชีวิตแล้ว~”ผมบอก
กึก!!!!! ไอ้กาววางแก้วเบียร์แล้วลุกหนีออกไป
ผมกับไอ้ชัดหยุดขยับปากแล้วมองหน้ากัน หน้าไอ้ชัดเหมือนอยากจะด่าอะไรผมสักอย่าง
“เหอ ๆ ๆ เฮียไม่รู้เหรอ...ไอ้พี่กาวมันคบอยู่กับไอ้คิ้ว~~~~”
ห๊ะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
หน้าผมเอ๋อแดรกไปแล้ว คบกันเนี่ยนะ???? ไปสปาร์กกันตอนไหนว่ะ ที่ผมรู้ไอ้กาวมันยังตามไอ้เตี้ยต้อย ๆ อยู่เมื่อเดือนก่อนไม่ใช่เหรอ?
“ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”
“วุ้ย สองอาทิตย์ฝ่า ๆ แล้ว”
“นึกยังไงว่ะถึงได้มาคบกัน”
“เอ้าเฮี๊ยยยยย....ไอ้คิ้วมันเฝ้าของมันมานานหล่ะ เห็นว่าพี่เค้าเพิ่งอกหัก...มันเลยได้เสียบแทน มันก็เร่งทำคะแนนอยู่นา ไอ้พี่กาวแมร่งก็หน้านิ่งเหลือเกินเดาทางมันไม่ค่อยถูก”
“อกหัก? จากใครว่ะ?”
“ไม่รุดิ คงจะหนักมาก...คนที่คณะบอกว่าเฮิร์ตมาก”
“เฮิร์ตแล้วมาเอาคิ้วได้ไงว่ะ?”ผมถามต่อ
“ทำให้ลืมมั่ง ไม่รู้ดิ”
เออ...แปลกดี อย่างนี้ก็มีด้วย...ดีเหมือนกัน จะได้ไม่วกเข้ามาหาเมียกรู ผมมองคนที่นอนเบาะลอยน้ำ ท่าจะหลับจริงซะละมั้ง ไม่กระดิกตัวเลย
“ไอ้เตี้ยตื่น!!! ไปเปลี่ยนชุดได้แล้ว”ผมร้องบอก มันสะดุ้งลุกขึ้นมาเสียหลักตกน้ำ
ตูม~~~~!!!!!
“55555555555+ หมาตกน้ำว่ะเฮีย”ไอ้ชัดแซว ไอ้เตี้ยมองค้อน
“สาส”
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวส่งให้ มันคว้าได้ก็สะบัดตรูดหนีเดินเข้าบ้าน เอ้า...งอนกูอีก =_=!?
“เฮ้ย...เฮียไม่ง้อนะโว้ย”ไอ้ชัดตะโกน ไอ้เตี้ยยืนทำหน้ายักษ์
“ไอ้ชัด ไอ้ค.วาย”
55555555555555555555555555+ ไอ้ชัดแกล้งเดี๋ยวคอยดูงานจะเข้าตรูเปล่า?
เด็ก ๆ นั่งทานอาหารกันสนุกสนานละฮะ ตกเย็นเจกลับมากับพุทก็รีบมาที่นี่กันเลย
“เจมากินไส้กรอก”เตี้ยมันเรียกน้อง วันนี้เตี้ยใจดี แบ่งอาหารให้ลูกชิ้นและดูแลน้องเป็นพิเศษ ผมเห็นมันปฏิบัติกับคนอื่นดี อย่างนี้ก็ชื่นใจ...จริง ๆ มันคงเห็นคิ้วดูแลลูกชิ้นมากกว่า คงอยากเป็นพี่ที่ดีบ้าง แค่มันไม่จับชิ้นเหวี่ยงแบบเจผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ 555+
“ออกไปกินเหล้าข้างนอกนะ”ผมเดินมาบอกมัน แค่กระซิบมากกว่า มันไม่สนใจเลย...ผมก็ไม่กล้าทำอะไรประเจิดประเจ้อ
“ไปด้วยดิว่ะ”พุทบอก พากันเดินออกมา...นั่งข้างนอก กาวกับชัดกำลังก่อไฟเตาปิ้งย่าง สักแปปหมวดมันก็ขับรถเข้ามา
“ช่วยขนเบียร์หน่อยคร้าบ”ไอ้หมวดเรียก ผมกับพุทเดินไปพอดี ยกลงมา 3-4 ลังเลยทีเดียว
“โห...จะหมดไหมว่ะนี่”
“นอนนี่ก็ได้นะโว้ย”ผมเดินไปบอกชัดกับกาว
“ไอ้คิ้วกับลูกชิ้นมันจะนอนเหรอเฮีย”
“เดี๋ยวให้เตี้ยชวน น่านาน ๆ อยู่ด้วยกันสักที”ผมบอก
“เฮียพูดยังงี้ ผมเสียงตรูดนะเนี่ย!!!!!”
“ถุ้ย!!! หน้าอย่างมึงกูเอาไม่ลงหรอกว่ะ” 555555555555+
เรานั่งดื่มนั่งคุยกับชิลล์ ๆ ไปเรื่อย ๆ ปิ้งโน่นนี่กินตามปกติ ลูกชิ้นนั่งดูทีวีในห้องนั่งเล่น คิ้วจับน้องเจมัดเปีย สนุกสนานกันใหญ่ ไอ้เตี้ยผมหายไปไหน?????
ผมกระดกเบียร์หมดแก้ว แล้วลุกขึ้นได้ยินเสียงแซวตามหลังมา
“เมียหายเหรอเฮียยยยย”
แสรดดดดด~
เดินผ่านเด็ก ๆ ก็ยิ้มให้นิดนึงดูเป็นพี่ชายใจดี เดินขึ้นไปบนชั้นสอง...เห็นมันเอาโทรศัพท์ผมมากด ๆ อีกแล้ว
“เอาอีกแล้ว...ไปยุ่งกับเขาทำไม”ผมบอก มันสะดุ้ง...หันมาแต่เก็บโทรศัพท์ไม่ทัน ผมคว้าทั้งคนทั้งโทรศัพท์ไว้ในอ้อมกอด
“มานี่ ๆ ลบแมร่ง หมดเรื่องหมดราว”ผมบอก ลบวีออกจากเฟรนด์ เพื่อความสบายใจ
“นี่ส่งข้อความไปยั่วเขาอีก~ มึงนี่มันแสบจริง ๆ”ผมบอก
“ทำไม แตะไม่ได้เหรอ?”มันกวนกลับ
“ครับแตะไม่ได้~”ผมบอก มันชักสีหน้า
“เมียกรูคนนี้ ใครก็แตะไม่ได้~” หึหึหึ...มันจุ๊บแก้มผมแล้วโผกอด
“แค่เห็นเขาออนไลน์กูก็หงุดหงิด”
“อารมณ์มึงเหมือนคนท้อง...นี่มึงท้องป่ะว่ะ”ผมถาม
“แสรดดดด~”
“หือ!?!?! พูดจาไม่เพราะเลย...มาทำโทษทีนึง”ผมจูบปากมันดูดดื่ม ไอ้มะกรูดวิ่งออกจากใต้เตียงมาแซะขาแม่มัน ไอ้เตี้ยมันเลยเทความสนใจให้ลูกมันหมด ห่านเอ้ย~
“ติณฑ์จูบมะกรูดด้วยดิ”
“ไม่เอาบ้าเปล่า หมาได้เมาเบียร์”ผมบอก มันหน้าแดง
“กูอยากกินบ้างอ่ะ...”
“เอาจริง?”ผมถาม มันคงได้รสจากรสจูบเมื่อกี้ มันพยักหน้า
“ขมนะ~”
“อยากลอง...ได้ไหม”
“เรียกคุณพ่อก่อนดิ แล้วเดี๋ยวให้กินแก้วนึง”
“อิโด่แค่แก้วเดียว”
“แก้วเดียวมึงก็น็อคแล้วเตี้ย เร็ว ๆ เพื่อน ๆรออยู่”
“คร้าบ ๆ คุณพ่อ~”มันเอาหมาจุ๊บแก้มผม แมร่งเลียหน้ากูด้วย =_=
“แก้วเดียวนะ”
“คร้าบบบบบ~”