ตอนที่ 27
[ติณฑ์]
หมวดแวนมาหาที่บ้านเพิ่งกลับ เอาขนมมาให้เตี้ยมันเพียบเลย ผมเตือนให้มันกินข้าวก่อนแล้ว ถ้ายังไม่ฟังและกวนตีนอยู่แบบนี้ ได้เจอผมเล่นบทโหดแน่ พักนี้มันซนกว่าเดิมเยอะจัง ต้องหาวิธีกำราบมันให้ได้
“พี่หมวดดีเนอะ หล่อด้วยใจดีด้วย ไม่เหมือน....”มันพูดแล้วเหล่ ๆ มองหน้าผม
“เออ กูหล่อด้วยโหดด้วย แล้วถ้ากูโหดมาก ๆ พูดไม่ฟัง กูจะโกรธแบบฆ่าคนได้เลย”ผมพูด
“พักนี้มึงชอบโมโหใส่กู”
“แล้วมึงทำอะไรให้กูโมโหบ่อย ๆ ป่ะล่ะเตี้ย...พูดอะไรฟังกันมั่ง เหนื่อยนะเห้ย...”
“คร๊าบบบบ...พ่อ”
กวนตีนอีก!!!!!! มันก็เล่น ๆ วุ่นวายไปตามประสา ผมเห็นสิ่งที่ไม่น่าจะเกิดอุบัติเหตุได้ แต่พออยู่ในมือไอ้เตี้ยมันกลับเป็นอาวุธร้ายสามารถทำให้มันเจ็บตัวได้ทุกชิ้นเลย ไม่ว่าจะเป็นสายยางเอย สเก็ตบอร์ดอันเก่า ๆ เอย ล่าสุดมันพยายามจะขี่ไอ้กระถาง =_= โคตรสงสารหมา!!!
น้ำตาจะไหลลล~
คือแบบชอบเล่นผาดโผน เล่นพิเรนท์ ทำในสิ่งที่คนเขาไม่ทำกัน พักนี้จะดื้อเป็นพิเศษเพราะต้องอยู่ที่นี่ทุกวัน สักวันคงต้องพามันไปเช็คแล้วล่ะ ว่ามันเป็นโรคไฮเปอร์รึเปล่า ตอนนี้ผมจับมันออกกำลังทุกเช้า จะได้เบิร์นพลังงานที่มีอยู่ในตัวมันออกบ้าง อยู่กับมันแล้วผมว่าผมไปเป็นครูเด็กอนุบาลได้นะ ผมว่าผมเข้าใจเด็กทั้งโลกแล้วล่ะ หึหึหึ
“เมื่อไหร่จะพาไปหาน้องเจ”มันพูดทำหน้าอ้อน ๆ
“เมื่อมึงทำตัวดี พูดอะไรเชื่อฟัง”
“กูก็ฟังอยู่นี่ไง”กวนตลอด
“เชื่อ-ฟัง! คือให้ฟังและปฏิบัติตาม มึงไม่เหนื่อยเหรอว่ะ...กระโดดโน่นกระโดดนี่”
“ไม่เหนื่อย อยู่กับมึงสนุกดี”มันบอก ผมจูบกระหม่อมบางนั่นสักที
กูโคตรเหนื่อย~~
“มานอน เดี๋ยวสักบ่าย ๆ พาไปหาเจ”ผมบอก
“จริง ๆ นะ~!!!!”คนตัวเล็กทำตาโต เอามือยันหน้าอกผมไว้
“อือ”
มันก้มลงประกบปากผมหนึ่งที ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลย...มันก็ผละออกซะแล้ว ไม่ยอมมองหน้าด้วยอ่ะ คิดเหรอว่าผมจะปล่อยผ่าน
“เดี๋ยวๆ มานี่ก่อนดิ๊”ผมบอก ดึงมันโน้มตัวลงมา ตาแป๋วมองไม่มองหน้าผมแต่ผลุบต่ำลง
“จูบใหม่ดิ๊”ผมบอก มันกัดปากตัวเอง หยิกหน้าอกผมอย่างขวยเขิน
“เอาช้า ๆ ลึก ๆ”บอกพร้อมกลั้วหัวเราะ เพราะยิ่งทำมันเขินมากขึ้นไปใหญ่ หยิบโทรศัพท์ออกมาเตรียมถ่ายรูป เราสองคนยังไม่เคยมีรูปคู่เลย
“ฮึ่ย!!!”
“เร็วดิครับ”ผมบีบท้ายทอยนั่นเป็นเชิงบังคับ ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธอยู่แล้ว มันก้มลงมาค่อย ๆ ยอมทำตามที่บอก
รสจูบนุ่มนวล ผมส่งลิ้นเข้าไปหยอกล้อมัน แล้วก็
แชะ~~~ หึหึหึ มันผละออกเช็ดปากตัวเอง มองมือถือผม
“อือ ถ่ายไว้ทำไม!!!”
“มาถ่ายอีก ๆ”ผมบอกให้มันนอนทับแขนกอดกันไว้
“กูไปหยิบโทรศัพท์มาถ่ายมั่ง!”มันออกจากอ้อมกอดผม วิ่งปรู๊ดไปหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมา เรานอนถ่ายรูปเล่นกันจนได้หลายใบ
“คริคริคริ ติณฑ์ทำหน้าหมูกัน”นั่น...เล่นแบบปกติไม่ได้
5555555555+ ผลัดกันถ่ายกล้องมันบ้าง กล้องผมบ้าง อันที่ตลก ๆ ไอ้เตี้ยมันอัพให้เพื่อนมันดูใหญ่เลย ผมแอบเหล่มอง FB มัน เป็นสาธารณะซะด้วย คนมากดไลค์เพจมันเกือบพันคน เฮ้ยยย...เยอะโคตรอ่ะ!!!!! นี่ผมเพิ่งรู้ว่ามันฮอตมากขนาดนี้ สักแปปมีคนเข้ามาเม้นรูปมันเพียบเลย
‘ว้าววว...ใครเหรอครับ’
‘มีแฟนแล้วเหรอ’
‘อิจฉา~~~’
‘รักกันนานๆ นะคะ’
เด้งมาเรื่อย ๆ แปปเดียวก็ร้อยกว่าไลค์ เฮ้ย ๆ ๆ ๆ หวง!!!!!!! มันเห็นข้อความนึงแล้วหัวเราะก๊ากออกมา เป็นไอ้โรลนั่นเอง
“นอกใจกูเหรอครับ!!!”
แสรดดดดดด~ เตี้ยมันพิมพ์กลับไป “ของใหม่เร้าใจกว่า”
555555555+
“พอ ๆ หวงนะ!!!”ผมจะแย่งมือถือมันมา มันเบี่ยงหนี...
“ไรเล่า เล่น ๆ อ่ะ”
“เออดี งั้นกูเล่น ๆ กับสาว ๆ มั่งดีกว่า”
เปิด FB ของผมมั่งถึงไม่ฮอตเท่ามันแต่ขอโทษ เพื่อนในนั้นล้วน ๆ เกือบห้าร้อยคน รู้จักทุกคนครับขอโทษ...สาว ๆ เพียบด้วย มันวางโทรศัพท์มันไว้ที่พุงแล้วจับข้อมือผมดู ผมเลื่อน ๆ ให้มันดูเพื่อนที่เป็นพวกนางแบบบ้าง เพื่อนสมัยเรียนเมืองนอกบ้าง หุ่นดี ๆ กันทั้งนั้น
“เดี๋ยว ๆ เลื่อนช้า ๆ ดิ๊”มันบอก แล้วจับมือผมเลื่อนช้า ๆ ดูทุกอย่างอย่างค่อย ๆ หึหึหึ...
มันมองรูปแล้วมองค้อนมาที่ผม สาว ๆ ประกบซ้ายขวาอ่ะ มีแต่คนน่ารัก ๆ กันทั้งนั้น มันจะแย่งไปจากมือ ผมตีมือเพลี๊ยะเลย นิสัยไม่ดีต้องแก้ซะบ้าง
“เจ็บนะ!!!”มันมองหน้าระคนตกใจไม่คิดว่าผมจะกล้าตีมือมัน ผมทำหน้าดุใส่
“ดูอยู่ที่หลังอย่าแย่งไปจากมือนิสัยไม่ดี”
“ก็จะดูอ่ะ”
“พูดดี ๆ สิครับ ถ้าทำอีกคราวนี้กูจะตีอีกนะ...”
“ใจร้าย ชิส์~”
มันไม่กล้าจับเลยคราวนี้ มองดูอันที่ผมเลื่อน ๆ มีคนทักเข้ามา หลายคนว่าเมื่อไหร่จะกลับมาเยี่ยมเยียน ผมก็ทักตอบไปปกติ เสียงโทรศัพท์มันดังขึ้นคราวนี้ ยกดู..เป็นไอ้พี่กาว ฮึ่มมม...!!!!! มันมองโทรศัพท์สลับกับมองหน้าผม แล้วก็กดตัดสาย
“ไม่รับก็ดะ ฮี่ฮี่”มันซุกหน้าลงอกผม น่ารัก...ทำให้ตลอดนะมึง!!!
“พอล่ะ นอน...คราวนี้”ผมวางโทรศัพท์ไว้ ตะแคงข้างแล้วรวบเอวเล็กเข้ามาแนบชิด มันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ผม กล้า ๆ กลัว ๆ
“ติณฑ์ กูขอเล่นเกมส์นะ”
“อือ....”รู้ทันมันหรอกน่าจะเอาไปดูล่ะซิว่าผมคุยกับใคร เออดี...ให้มันมีอารมณ์หึงกับเขาซะมั่ง เห็นมันกดโน่นกดนี่หลายที เสียงเงียบไป ตั้งใจอ่านทุกซอกทุกคอมเม้น...ดูทุกภาพอ่ะ จนผมเคลิ้มหลับไปจริง ๆ
ตื่นขึ้นมาอีกที เตี้ยมันหลับคาโทรศัพท์ไปแล้วล่ะครับ ผมค่อย ๆ หยิบออก เห็นมันลงรูปคู่เต็ม FB ผมเลย มีเพื่อนเข้ามาทักเพียบคราวนี้ น่าตีจริง ๆ
ผมเลื่อนดูเห็นมีคนนึงเข้ามาโพสต์ว่า ‘แฟนใหม่เหรอ น่ารักดีนะ’ ผมจะไม่อะไรเลย ถ้ามันไม่ใช่ แฟนเก่าของผม...แล้วเขาก็ตามคอมเม้นทุกภาพที่มีไอ้เตี้ยด้วย ผมไม่ได้ลบออก...ไหน ๆ ลงแล้วก็ลงเลย เหลือบไปเห็นเตี้ยมันตั้งสถานะใหม่ให้เสร็จสรรพ แต่งงานแล้ว~ หึหึหึ ร้ายนักไอ้ตัวเล็ก จูบมันทีฟอดใหญ่ คนหลับอยู่ไม่รู้เรื่องอะไร...
ลุกขึ้นมาจัดกระเป๋าให้มัน ไปบ้านน้องเจซึ่งอยู่ติดกันนี่เอง โทรไปหาเจแล้วบอกว่าไม่มีคนอยู่บ้าน เลยจะให้มันไปเล่นด้วยกัน ผมต้องไปรับไอ้พุทที่สนามบินเสียด้วย เตี้ยมันเงยหน้ามามองนิดนึง แล้วบิดขี้เกียจ
“ทำไมไม่ปลุกอ่ะ”
“นอนต่ออีกสัก 20 นาทีดิ กูอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วค่อยตื่น”ผมบอก มันเดินมาคลอเคลียด้วยเหมือนลูกแมว พักนี้อ้อนใหญ่แล้วนะ
“เป็นอะไรตาแดง ๆ”ผมถาม มันหลบตา...เดินหนีไปส่องกระจก กัดปากไม่ยอมพูดอะไรอีกแล้ว
“มานี่ดิ๊ อย่าขยี้ดิ...เคืองตารึเปล่า”
“อือ...”
“ถ้าอย่างนั้นไปล้างหน้า”มันเดินเข้าไปล้างโดยดี รู้สึกแปลก ๆ แฮะ....เดินตามเข้าไป รวบเอวเล็กมากอด...
“ไปเล่นน้ำกับเจอย่าดื้อนะ....กูไปรับพุทที่สนามบินก่อน”
“อือ”
“จูบที”ไม่รอให้มันหันมาเอง แต่จับหน้านั้นหันมาแล้วละเลียดรสจูบหวาน ๆ จากริมฝีปากนั้น ร่างเล็กครางออกมาเบา ๆ ก่อนจะกอดเอวผมแน่น
“ดูมึงยังงง ๆ นะ ไปนอนต่ออีกป่ะ...”
ผมคิดว่ามันยังนอนไม่เต็มอิ่มหรอกฮะ ได้นอนนิดเดียวทีไร มันจะมีอาการเอ๋อ ๆ อย่างนี้ทุกที จูงมันลงบนที่นอนแล้วจูบขมับบาง มันคว้าหมอนมากอด ผมเลยห่มผ้าให้....นี่มันละเมอป่ะว่ะ 5555+
ผละออกจากมันผมก็อาบน้ำใส่เสื้อผ้า ก่อนจะเดินลงมาทำอาหารข้างล่าง ทำเผื่อน้องเจด้วย...ไม่รู้ว่าพักนี้ได้กินข้าวรึเปล่า ก่อนน้ำตาลจะกลับก็ได้แวะไปหา ไม่เห็นมาเล่าอะไรให้ฟังเลย ผมแพ็คอาหารใส่กล่องอย่างดี แล้วขึ้นมาดูคนที่นอนหลับอุตุ...น่ารัก
เปิดคอมเช็คเมล์ก่อน ‘น้องวี’ ส่งเมลล์เข้ามา ถามว่าคนที่ลงรูปด้วยกันเป็นแฟนใหม่เหรอ น่ารักดี...ผมคิดอยู่ว่าจะตอบกลับดีหรือเปล่า แต่คิดไปคิดมา ถึงเราเลิกกันก็ไม่จำเป็นว่า...จะต้องเลิกติดต่อความเป็นพี่เป็นน้องกันนี่ฮะ ถึงแม้เขาจะทำผมไว้เจ็บแสบมากก็ตาม
ผมกับวีคบกันมาเกือบ 3 ปี เรียกได้ว่าจริงจังสุด ๆ ล่ะนะ สุดท้าย...วีก็ทิ้งผมไปมีคนอื่น ไม่มีเหตุผล ไม่มีการจากลา ระหว่างเรามีแต่ความว่างเปล่า แรกทีเดียวมันยากที่จะยอมรับ แต่พอนานไปความห่างและระยะเวลาทำให้เราชินชา ผมกับวี วีกับผม มันเป็นแค่อดีตไปแล้ว ตอนนี้ฟ้าส่งเทวดาตัวน้อยมาสู่อ้อมอกผมแล้ว ผมจะไม่ปล่อยเตี้ยไปอย่างน้องวีแน่ ๆ ดวงใจของผม...ดวงนี้ ต้องเป็นของผมดวงเดียวตลอดกาล
นั่งนานเท่าไหร่ไม่รู้อิพอตอนจะลุกหันหลังกลับมา เตี้ยมันมายืนอยู่นานเท่าไหร่แล้วไม่ทราบ...แถมยังมองแบบจับผิดอีกตั้งหาก
“อ้าว! ตื่นแล้วเหรอ”
“ทำอะไรอ่ะ”
“ส่งเมลล์หาเพื่อน ไปล้างหน้านะ...ไปบ้านเจกัน”บอกชวน มันขืน ๆ ตัวไว้ แต่ก็ยอมให้จูงโดยดี ผมให้มันสะพายกระเป๋าที่มีเสื้อผ้าไปอาบน้ำบ้านโน่น กับถุงเครื่องสำอางมัน ส่วนตัวเองถืออาหารเต็มตระกร้า พากันเดินลัดสวนกว้างมุดประตูเล็ก ๆ เข้าสู่รั้วบ้านของน้องเจ
“โห...บ้านใหญ่จัง”เตี้ยอุทาน ผมยิ้ม...พาเดินเข้าไปข้างในเร็ว ๆ เพราะแดดร้อนเหลือทน
“พี่นาวววววววววววววววววววววว~”
“เจจจจจจ~”
ไอ้คู่พี่น้องวิ่งกอดกัน แต่กระนั้นเจยังไม่ยอมออกมาโดนแดดสักนิดเดียว 555+
“ไม่ได้ไปหาพี่นาวเลยฮะ เป็นไงบ้าง”เจถาม
“ชิลล์ ๆ”
555+ หน้าใหญ่ตลอด กูเจ๋งตลอด....ร้องไห้เป็นเผาเต่าไม่เคยเล่าให้เจฟังหรอก!!! ผมหัวเราะยื่นตระกร้าอาหารส่งให้เจ
“ทานข้าวรึยังเจ”
“ยังฮะ ให้แม่บ้านรอพี่นาวอยู่ ทานด้วยกันนะฮะ มีราดหน้าหมี่กรอบ...อร่อยด้วย”ผมพยักหน้า แต่ไอ้เตี้ยมองหน้าสระน้ำ
“ไปเล่นน้ำก่อนไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้!!! กินให้เสร็จ ๆ ก่อน กูจะได้รีบออกไปรับพุทด้วย”
“ก็ดะ~”
“พี่ติณฑ์ถามพี่พุทให้หน่อยนะครับ ว่าไปทำอะไรอยู่สวิสตั้งหลายอาทิตย์ ทีแรกบอกว่าแค่อาทิตย์เดียว”
“อ้าวแล้วทำไมน้องเจไม่ถามเองล่ะ มาใช้พี่ทำไม?”
“เจกลัวพี่พุทหาว่าวุ่นวายนี่”เจทำเสียงน่าสงสาร
“โอ๊ยยยย ไม่เห็นต้องกลัว อยากรู้อะไรก็พูดไปเลยสิ”เตี้ยมันเสี้ยมสอนน้อง เจทำหน้าเจื่อน ๆ ไม่ค่อยกล้าหือกับพี่พุทมันหรอกครับ
“หึหึหึ ปากดีจังนะครับแฟน~”ผมแซว เรื่องคนอื่นมันรู้ดีตลอด มันทำหน้าเชิดหน้าหมั่นไส้ เดินกอดคอน้องเจเข้าบ้าน วันนี้บ้านเงียบสงสัยกลับกันไปหมดแล้ว
“ไม่มีใครอยู่เหรอเจ”ผมถาม
“ฮะ กลับกันไปเมื่อวันก่อน เห็นว่าจะไปฮ่องกงกันน่ะฮะ ทีแรกแม่จะให้เจไปด้วย แต่เจไม่อยากไป...บอกเค้าว่าพี่พุทกำลังจะกลับ แม่ก็หัวเสียนิดหน่อย”
“ดีแล้ว ไม่ต้องไปหรอก...ไปก็ได้แต่เดินตามถือของ เดินตามจ่ายเงินให้เค้าเปล่า ๆ หัดแข็งข้อซะบ้าง”
“ฮะ...”รับคำเสียงอ่อยไม่รู้จะกล้าแข็งข้อจริง ๆ รึเปล่า กลัวแต่จะเป็นลูกไล่ให้เขาข่มแหงอีกล่ะสิ เฮ้อ...
[มะนาว]
ไอ้โหดมันไปรับพี่พุทแล้วฮะ ผมอยู่บ้านกับเจสองคน กำลังจะเปลี่ยนชุดลงน้ำ เปิดกระเป๋าหาชุดตัวเอง แบบว่า...ไม่มี ไม่มี....ไม่มี!!!!!!!!!!!!! หรือติณฑ์มันลืมหว่า!!!!!
“ฮัลโหล...ติณฑ์ ไม่มีชุดว่ายน้ำอ่ะ!!!!!”ผมเสียงดัง
“ใส่กางเกงขาสั้นนั่นแหล่ะ ใส่เสื้อยืดด้วย เดี๋ยวดำ...อย่าเล่นนานเข้าใจไหม ก่อนลงทาครีมกันแดดด้วย”มันสั่งยาว
“เออ ๆ แค่นี้ ๆ เสียเวลา...”ผมกดตัดสาย แล้วใส่เสื้อที่มันเตรียมมาให้
น้องเจก็ใส่ชุดกางเกงขาสั้นเสื้อยื้ดคลุมแขนลงน้ำ สระน้ำบ้านนี้ลึกดีจริง ๆ ลึกกว่าบ้านติณฑ์อีก แถมยังกว้างกว่า...ลักษณะของสระไม่ได้เป็นทรงสี่เหลี่ยมเหมือนทั่วไป แต่มีส่วนที่ยื่นเข้าไปลึกเกือบถึงตัวบ้าน ทำไมบางส่วนของสระมีร่มเงากว่าอีกฝั่ง ผมมองไปชั้น 2 สูงเกือบสักประมาณ 2 เมตรกว่าๆ ได้ น่าจะเรียกว่าชั้นลอยมากกว่า มันเป็นระเบียงที่ยืนออกมาไม่มีกำแพงกั้น อยากลองกระโดดลงมาสักที ความสูงไม่น่าจะน่ากลัวเท่าไหร่!
กำลังคิดอะไรเพลิน ๆ น้องเจให้พี่เลี้ยงเป่าลมยางมาสองอัน
“พี่นาวแข่งกัน”
เจเลื่อนมาให้ผมอันนึง
“มาดิ ใครถึงฝั่งโน้นก่อนคนนั้นชนะนะ แล้วคนแพ้ก็ต้องทำตามที่อีกคนบอก”
“ได้เลย ว่าแต่ใครจะเป็นกรรมการดีล่ะ”
เราสองคนมองหน้าพี่เจี๊ยบพี่เลี้ยงน้องเจ แกส่ายหน้าดิก...
“พี่ต้องเข้าครัวแล้วค่ะ น้องเจ...”
“ว้า...อย่างงี้ก็ไม่มีกรรมการน่ะสิ”
“งั้นพี่เป็นกรรมการเอง”ผมบอก เจอ้าปากค้าง
“ที่ไหนมีแบบนี้กัน แข่งเองเป็นกรรมการเอง”
“เอาน่า พี่ไม่โกงหรอก 5555555555555+” น้องเจทำปากมุบมิบเหมือนไม่พอใจสักเท่าไหร่แต่ก็ยอมทำตามผม
“เอาน่ะ 3.....2.....1.....ไปปปปปป!!!!!”
กวักน้ำ ตีขาไม่คิดชีวิตเลยฮะ ถ้าให้ว่ายโดยทิ้งห่วงยางยังทำได้เร็วกว่า เจก็ตามมาติด ๆ เหมือนกัน
“เฮ้ย ๆ ๆ ๆ”
“อร๊าก ๆ ๆ ๆ ๆ”
ยังไม่ครึ่งสระเลย เจแววว่าจะนำ ผมเลยดึงห่วงยางไว้ 555555555555555+
“อ้า...อย่าดึง ๆ ๆ ปล่อย ๆ”
“55555555555+”
ลู่ถูลู่กังจนถึงขอบสระได้พร้อม ๆ กัน เจหันมาทำหน้าเคือง ๆ กึ่งยิ้ม
“ไหนบอกไม่โกงไงพี่นาว!?!??!?!?!”
“พี่เผลอไปหน่อย เอาอีกรอบไหม”
“ขอเจพักแปปนึงแล้วกัน”
ผมพยักหน้า...นอนตีขาบนห่วงยาง “บ้านหลังใหญ่จัง อยู่คนเดียวเหรอเจ”
“ไม่ฮะ บางทีครอบครัวแม่กับครอบครัวพ่อ ก็มานอนที่นี่ ถ้าพวกเขามาพี่พุทก็จะมานอนนี่ด้วย”
“เขาชอบรังแกเจเหรอ ทำไมไม่สู้บ้างล่ะ”
“ไม่รู้สิพี่นาว บางทีเจก็อยากให้พวกเขายอมรับในตัวเจบ้างนะ บางทีมีพวกเขามันก็อบอุ่น แต่บางทีก็ไม่”
“น้องเจเป็นลูกแม่พี่แล้วนะ จำไม่ได้เหรอ...ตอนนี้เจก็เป็นน้องพี่แล้วด้วย ถ้าอยากมีพี่น้องนะ เอาไว้จะแนะนำ พี่ขิง พี่บุ้ง พี่ต้นหอมให้รู้จัก อ่อ...พี่ฟ้าอีกคน เจต้องอบอุ่นกว่าพี่น้องที่เจมีแน่ ๆ”ผมบอกลูบหัวอย่างสงสาร
“ขอบคุณฮะ”
“แล้วพี่นาวล่ะฮะ...จะมาอยู่กับพี่ติณฑ์ถาวรไหม”
“กะ ก้อ ถาวรสิ!!!!”ผมบอกเสียงดัง น้องทำหน้าตกใจนิดนึง
“แต่พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน”
“ทำไมล่ะฮะ พี่ติณฑ์รักพี่นาวมากจะตาย ไม่ปล่อยให้ไปอยู่ที่อื่นหรอก”
“ไม่รู้สิ วันไหนเขาเบื่อพี่แล้ว คงจะทิ้งพี่ไปเลยก็ได้มั้ง”ผมบอกเสียงเศร้า
“เออ...ถามอะไรหน่อยสิ เจรู้จักคนชื่อวีไหม”ผมถาม เพราะว่าตอนที่เล่นโทรศัพท์ติณฑ์ ลงรูปอยู่ดี ๆ จู่ ๆ คนนี้ก็เข้ามาทัก ผมบอกว่าผมไม่ใช่ติณฑ์เพราะมันหลับอยู่ คนนั้นก็มาว่าผม ว่าเอาโทรศัพท์คนอื่นมาเล่นไม่ละอายแก่ใจเหรอ อะไรว่ะ...จู่ ๆ ก็มาด่า ผมเลยด่ากลับว่าผมไม่ใช่คนอื่น ผมเป็นแฟนติณฑ์ ทางนั้นก็เงียบไป แต่ยังทิ้งท้ายมาให้เจ็บใจเล่นว่า อยากเห็นหน้าจริง ว่าจะสดเท่าในรูปไหม ผมด่ากลับ...บอกอยากมาเจอก็ได้จะลับฝีปากรอ
ทางนั้นเขาบอกว่าเป็นแฟนเก่า เป็นคนที่ติณฑ์รักมาก และเคยจะแต่งงานด้วย...
แค่ได้ยินก็อึ้งแล้ว....
ไม่เห็นติณฑ์เคยพูดถึงเลย~
“วี พี่วี?”
“อะ อืม...คนนั้นละมั้ง”ผมตอบ
“เรื่องอดีตน่ะ แฟนเก่าพี่ติณฑ์...พี่นาวคิดมากเหรอฮะ”
ผมพยักหน้า...
“ไม่ต้องกลัวหรอก พี่วี...ได้สามีฝรั่งไปแล้ว ตอนนี้อยู่เมืองนอกโน่น...”
“เหรอ แต่เขาบอกว่าติณฑ์มันรักเขามากเลยนะ แล้วแบบว่า....”
“โอ๊ยยย...ก่อนหน้าคงรักอยู่หรอก แต่ตั้งแต่รู้ว่าเอาเงินพี่ติณฑ์ไปบำเรอผัวฝรั่ง พี่ติณฑ์ก็ไม่สนใจใยดีอีกเลย อย่าไปสนใจเขาเลยพี่นาว คนนิสัยไม่ดีอย่างนั้น พี่กล้าเคยไปเจอที่อังกฤษด้วย...พี่พุทเล่าว่า พี่กล้าชกหน้าผัวเมียคู่นี้จนต้องเขารพ.ไปเลย”
“จริงดิ...555+”
“อือ อย่าคิดมากนะฮะ พี่ติณฑ์รักพี่นาวมาก...”
“อือ...”ผมตอบน้อง ได้คุยอย่างนี้ก็สบายใจ แต่จะจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ ในเมื่อผมยังเห็นมันส่งเมลล์คุยกับทางนั้นอยู่เลย
“เล่นน้ำกันต่อเถอะ...”น้องจูงมือผมเล่นน้ำ ทำให้ผมลืมเรื่องติณฑ์มันไปได้ชั่วคราว
[ติณฑ์]
รถติดบรรลัย....กว่าจะถึงบ้านก็เกือบสี่โมงกว่า ขับรถเข้ารั้วบ้านน้องเจ เห็นร่างคนกำลังดิ่งลงพื้น ผมกับไอ้พุทอุทานพร้อมกัน เพราะรู้ทันทีว่าร่างนั้นคือ ไอ้เตี้ยแน่นอน...
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย!!!!!!”
ผมเบรกรถกึก ระหว่างเราไม่มีคำพูด ต่างคนต่างดีดตัวลงรถ...วิ่งไปหาจุดเกิดเหตุ ยิ่งวิ่งเข้าใกล้ยิ่งได้ยินเสียงหัวเราะดังลั่น
“ไอ้เตี้ย!!!!!!!”มันกระโดดจากชั้น 2 ลงน้ำมา!!!!!!!!!!
ผมโกรธและกำลังโมโหจัดมาก หน้าแดงไปหมดแล้ว มันหันมาเห็นผมน่าซีด
“ติณฑ์!!!! // พี่ติณฑ์!!!!....พี่พุท!!!!!”
“ทำไมเล่นกันอย่างนี้ ถ้าบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไง”ไอ้พุทเริ่มติง น้องเจหน้าเสียไปแล้ว เตี้ยมันก้มหน้ากำมือแน่น ไม่กล้าพูดอะไร ผมกระชากล่างมันลุกขึ้นมา
“โอ๊ย เจ็บ!!!”
“ติณฑ์มีอะไรค่อย ๆพูด”พุทมันร้องห้าม หยิบพาขนหนูมาให้เจกับเตี้ยคนละผืน
“เจี๊ยบ ....เจี๊ยบบบ!!!!!!”
“ขา...คุณติณฑ์”
“ไปอยู่ไหนทำไมปล่อยให้เด็กสองคนเล่นน้ำกันเอง”ผมด่ากราดด้วยความโมโหลุแก่โทสะ พี่เจี๊ยบของน้องเจหน้าซีดไม่ต่างจากไอ้เตี้ยเท่าไหร่นัก!!!!!
“คะ คือว่า เจี๊ยบเข้าครัวน่ะค่ะคุณติณฑ์”
“แล้วทำไมไม่ให้ใครสักคนมาดูเด็ก เกิดเป็นอะไรไปขึ้นมาจะทำยังไง!!!!”ผมตวาด จนพี่เลี้ยงตัวลีบ พุทเป็นคนเดินมาตบบ่า
“ไม่ใช่ความผิดของเจี๊ยบหรอก มีอะไรก็ไปทำเถอะเจี๊ยบ...ใจเย็น ๆ ดิว่ะ”
“กูไม่เย็นแล้ว แมร่งทำอะไรไม่เคยจะคิด!!!! โดดลงมาได้ไง ถ้าเกิดหัวฟาดขอบสระเป็นอะไรไปทำไง!!!”หันมาด่าไอ้เตี้ยที่ยืนอยู่กับน้องเจ ผมกระชากร่างเล็ก...บีบข้อมือจนหน้ามันเหยเก รู้ว่าเจ็บมาก...
“ไอ้เหี้ยทำน้องเบา ๆ หน่อย”พุทร้อง จะจับเราสองคนแยกออก
ยอมรับเลยว่าครั้งนี้มันทำผมโมโหได้มาก มากกว่าทุกครั้งจริง ๆ มันบิดข้อมือมันออก แต่ผมก็กำแน่นขึ้นไปอีก จ้องหน้ามันแต่มันก็หลบหน้าหนี!
ลากมันกลับบ้านครับ มันก็ขืนตัวอยู่ยันขาเอาไว้ไม่เดินตาม กูก็กระชากตัวลอยละครับ
“ไม่ ๆ ๆ ปล่อย ๆ ๆ”ร้องลั่นเลยที่นี้ เจยืนขาสั่น...ไม่เคยเห็นผมโกรธมาก ๆ
“ไอ้ติณฑ์มึงมีอะไรพูดกันตรงนี้ ไม่ต้องลากน้องมันไปไหน”ไอ้พุทร้องไม่ยอมให้ลากมา เพราะมันรู้ว่าไอ้เตี้ยต้องเจ็บตัวแน่ ๆ นี่ผมจะจัดการยังไงกับมันดีว่ะ!
“แมร่งขยันทำเรื่องอีกเหลือเกิน”ผมหันมาหาไอ้เตี้ย ตามันแดง ๆ จะร้องไห้แล้ว
พุทยื้อข้อมือผมไว้ แล้วจับข้อมือเตี้ยมันไว้ด้วย เห็นรอยมือตัวเองแล้ว แดงมากจริง ๆ
“ฮึก ๆ ๆ ไม่ไปนะ!!”มันร้องขอ เหมือนแมวตัวน้อย ๆ ร้องขอชีวิตจากยมบาล เหมือนมีควันออกหูผมปุด ๆ ๆ ๆ หัวใจก็เต้นแรงและรัว ตึก ๆ ๆ ๆ ๆ ตัวงี้สั่นด้วยความโกรธจนแทบแสดงสีหน้าฆ่าคนได้
“มานี่!!!!!!”ลากมันตัวไถลไปกับพื้นล่ะครับ ไอ้พุทเป็นคนวิ่งมาจับมันลุกขึ้น
“ไอ้เหี้ยติณฑ์มึงทำน้องมันเบา ๆ ดิไอ้เหี้ย!!!!!”
“มึงดูสิ่งที่มันทำนะ!!!! จะให้กูทนยังไงไหว”
“เออกูรู้ แต่น้องมันไม่ได้ตั้งใจ มึงก็พูดกับมันดี ๆ”
“กูเคยพูดดีก็แล้ว ทำดีก็แล้วไม่ชอบ ชอบให้กูโหด ๆ มานี่เลยมึง...ชอบเล่นพิเรนท์นัก!!!!”ผมไม่สนคำพูดเพื่อน ลากไอ้ตัวเล็กมาฝั่งบ้านตัวเอง เจวิ่งมาจับแขนพี่พุทมันไว้ คนงานยืนดูไม่มีใครกล้าเข้ายุ่งสักคน
“ไม่นะ ฮึกกกก!!! เจ็บนะ!!!! ปล่อยกู!!!!!”
มันร้องลั่น!!!!!!
“เงียบ!!!!”ตะคอกใส่หน้าแมร่ง...ปล่อยโฮเลยครับ ผมอุ้มมันพาดบ่า เดินขึ้นห้องรวดเร็ว ป้าสาแกร้องโวยวายว่าทำน้องแรง แต่ผมไม่สนใจ จับมันโยนลงบนที่นอนแล้วเดินมาล็อคประตู!!!!!! มันถอยร่นหนีด้วยความกลัว
“รู้ใช่ไหมว่าผิด”
“.........ฮึก ๆ ฮือ ๆ”ร้องไห้ใหญ่แล้ว
“กูคงไม่ถามนะว่าใครเป็นคนคิด รู้ว่าผิดแล้วมีอะไรจะพูดไหม”
“กะ กู คะ...แค่ อยาก ลอง โดด...โดด แค่ ครั้ง เดียว ฮึกๆ”
“แล้วรู้ไหมมันอันตราย...”
“................................”
“ไม่ได้คิดใช่ไหม!!!!!! ไอ้เหี้ยเอ้ย!!!!!!”
อยากจับแมร่งตบสักทีสองที!!!!!
“มานี่!!!!!”ผมเรียกมันเข้ามา มันส่ายหน้าเอาผ้าห่มคลุมตัวเองไว้
“มานี่ไอ้เตี้ย!!!! ที่นอนเปียกหมดแล้ว!!!!!”ผมกระชากผ้าห่มออก แต่ร่างเล็กไม่ได้ตามมาด้วย เดินไปกระชากร่างบางขึ้นมา ร้องไห้ใหญ่เลย...
ผมถอดเสื้อผ้ามันออกเหลือแต่กางเกงใน...จูงมือเข้าไปอาบน้ำ กูแทบจะจับมันกดน้ำ โทษฐานที่ชอบเล่นอะไรแผลงดี ๆ นัก!!!
“กูจะทำยังไงกับมึงดีว่ะไอ้เตี้ย!!!!”
มันร้องไห้โผเข้ากอดผม...ร่างสั่น ร้องให้ตายกูก็ไม่หายเดือดตอนนี้!!!!!!
ผมกอดมันจนร่างเล็กร้อง กระชากมันมาติดแผงอก...ก้มลงจูบอย่างดุเดือด มันดิ้นหนีเป็นพัลวัน เพราะความเจ็บ...น้ำตาไหลออกมาเป็นทาง เมื่อมันขัดขืนผมก็ฟาดเข้าให้ที่สะโพกหนึ่งที คงแรงไปหน่อย...มันถึงกับตกใจเปิดปาก ยอมให้สอดลิ้นเข้าไป ผมทั้งกัดทั้งดูดจนปากมันแดงเป็นสีเข้ม กูไม่ต้องปราณีมันแล้ว ชอบนักซาดิส ๆ
ร่างเล็กถูกดันจนหลังไปติดกำแพง ผมใช้สองมือล็อคหน้ามันไม่ให้หนีไปไหน น้ำตามันเอ่อเต็มสองตาน่าสงสาร แต่ผมเลือกที่จะมองผ่าน ๆ แล้วก้มดูดจูบอย่างเรียกร้องต่อไป ปากแดงจนเกือบช้ำ ผมลดมือลงไปจับไหล่...
“จะ เจ็บ....ติณฑ์ เจ็บบบ! ฮือออ”มันร้อง
“เจ็บก็ดีจะได้รู้สำนึก!!! อย่างมึงพูดเตือนอย่างคนอื่นเขาไม่รู้เรื่อง”
ผมไล่ดูดตั้งแต่หัวจรดเท้า ร่างเล็กถูกจับหันหน้าหันหลัง...ร่างมันสั่นไปหมด ไม่รู้ว่าเพราะหนาวหรือเพราะกลัว ผมแกล้งบีบจอร์จมัน บีบแรง ๆ เอาให้แมร่งอึดอัดมาก ๆ มันก็ดิ้น ๆ ไม่ยอม แต่สู้แรงผมไม่ได้!
“จะ เจ็บ!!”มันร้องอยู่คำเดียว ผมยกตัวมันขึ้นนั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า จับขามันยกสูงสองข้าง แล้วค่อย ๆ สอดนิ้วเข้าไป มันถอยร่นหนีเพราะเจ็บมาก! ผมสงสารเลยต้องใช้เจล ตัวมันสั่นร้องไห้สะอึกสะอื้น เห็นหน้าแล้วโคตรหมั่นไส้ เตือนอะไรไม่เคยจะฟัง ทีอย่างนี้ทำมาร้องไห้...กี่ครั้งแล้ว ถ้าไม่จัดการมันก็จะเป็นเด็กนิสัยไม่ดีไปเลย ผมกระแทกนิ้วเข้าไป จนตัวมันลอยขึ้น จับแขนผมเบรกให้ช้าลง แต่ผมไม่ยอมทำตามมัน จนมันเสร็จไปรอบนึง...
“ฮึกกก เจ็บ~”
มันพูดเสียงอ่อย ร้องไห้ตาเริ่มแดง
ผมจัดการมันในห้องน้ำจนตัวมันซีด เลยต้องย้ายขึ้นมาทำบนเตียง ร่างเล็กถูกจับพลิกหน้าพลิกหลังหลายรอบ จากที่เคยขัดขืนตอนนี้ไม่เหลือแรงพอจะสู้อะไรแล้ว ผมยกสะโพกมันขึ้นเอาหมอนรองไว้ ก่อนจะยัดจอร์จตัวเองเข้าไป แล้วก็เริ่มกระแทก ๆ ๆ มือเล็กมันกำหมอนและที่นอนจนเป็นรอยบิด มันหลับตาปี๋ กัดปากตัวเองไว้ไม่ยอมครางออกมา
ผมหยุดกลางอากาศ เพราะอยากแกล้งมัน มันค่อยเปิดตามองอย่างกลัว ๆ พยายามจะบิดเอวเองทำหน้ายั่ว...ผมตบสะโพกมันหนึ่งที
“หึหึหึ...”สัญนิษฐานว่าหน้าตัวเองคงเหมือนโรคจิตแน่ ๆ ตอนนี้!
“ตะ ติณฑ์~”เริ่มทำเสียงอ้อน ผมกระแทกมันรุนแรงจนมันร้องออกมา เตียงสะเทือน พั่บ ๆ ๆ ไอ้เตี้ยกัดปากตัวเองกำมือแน่นกว่าเดิม ผมทิ้งยกสุดท้ายด้วยการใส่สุดแรง จนมันน็อคสลบไป
ก่อนที่ผมจะทิ้งร่างตัวเองลงข้าง ๆ หอบหายใจอย่างเหนื่อย หลับไปเช่นกัน
หัวข้อ: Re: [ Will You Be Mine ♥♥♥ คุณครับ...ผมรักมาก ] ตอนที่ Specialแยม 14/02/60 P.17 (อ่าน 437825 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก