ตอนที่ 16
[ติณฑ์]
มันถอดเสื้อผ้าตัวเองออกตอนไหนไม่รู้ รู้แต่ไอ้ร่างเล็กมันกะ กำลัง...เล่นกับตัวเองอยู่ ผมกลืนน้ำลายดังเฮือก!!! ยืนค้างไปนานหลายนาที พอได้สติก็รีบวิ่งไปล็อคประตูก่อนอันดับแรก เหี้ยแล้วไง...เหงื่อมันแตกเต็มพลั่ก ผมก็เหมือนกัน...ร่างเล็กหันมายั่วผมเต็ม ๆ
“คริคริคริ”มันหัวเราะตาเยิ้ม กินแค่สองแก้วเป็นขนาดนี้เหรอว่ะผสมยานรกเข้าไปอีก!!! น่าตีจริง ๆ รู้ว่าตัวเองกินเหล้าไม่เป็นยังเสือกดันทุรัง ถ้าหายบ้าเมื่อไหร่...ผมคงต้องสวดมันให้ยับ
ผมเดินมาใกล้ ๆ จับมือมันออกทั้งสองข้าง กูต้องอดทนครับพี่น้อง!!!! ใบหน้าผมร้อนผ่าวไปหมด...โคตรทรมาน มันเกร็งตัวและส่วนนั้นมันเกร็งขึ้น
“อืออออออออ~”ร้องออกมาเพราะมือมันถูกกำไว้เหนือหัว ร่างเล็กมันทำหน้ามุ่ยเพราะถูกขัดใจ
“ทนหน่อยดิว่ะ เสือกกินเข้าไปไม่ดูตาม้าตาเรือ...ดีนะมึงที่อยู่ในร้านกู มันน่าตีนัก!!!!”ผมตีมันจริง ๆ ที่ก้น...แต่แบบไม่ได้ตั้งใจให้มันแรงนะ ขึ้นเป็นรอยนิ้วมาเลย มันเริ่มเบะปากแล้วร้องไห้...เสียงดัง
“ฮือออออ ตีทำไม ตีเค้าทำไม!!!!”
ร่างเล็กบิดเร้ามากกว่าเดิม ผมรู้ว่ามันทรมานมาก มันหนีบขาตัวเองไว้บิดร่างไปมา
“มะนาว ทนหน่อยนะ ทนหน่อย”
“มะ ไม่ไหว ละ แล้วว แฮ่ก ๆ ”
มันดื้อมาก ดิ้นจนมือหลุดออก มือเล็กลงมาช่วยตัวเองอีกครั้ง แสรด...กูอยากจะบ้าตาย!!! ผมตามจับมันอยู่นาน...เรี่ยวแรงมันก็ช่างมหาศาล พอจับได้ปุ๊ปมันก็ไม่ยอม...มันเอาปากประกบผมแล้วดูดอย่างรุนแรง ไม่ใช่มันต้องไม่ใช่แบบนี้
“มะนาวมีสติหน่อยสิว่ะ”ผมผลักหน้ามันออก
“ไม่ได้เหรอ”มันทำตาละห้อยของลูกแมวน้อย มือมันไม่ได้หยุดนะ ลูบคลำจนผมขนลุก
“ไม่ได้ มีสติหน่อย...อยากมีครั้งแรกด้วยอาการแบบนี้หรือไง”
“ไม่ได้ ๆ ติณฑ์บอกไม่ได้ คนโหดร้าย ฮึก ๆ ๆ”มันงอแงมาก และเรียกร้องมากเช่นกัน ผมเผลอไม่ระวังนิดหน่อย...ร่างเล็กก็โถมเข้ามาทั้งตัว จนเสียหลัก...จะปล้ำกูเร๊อะ!!!!!!!
มันบดจูบไปทั่วหน้า ลูกชายมันถูไถอยู่บนหน้าท้อง
ก๊อก ๆ ๆ ๆ เสียงเคาะประตู ดึงสติผมกลับมา
“ใคร!?!??!”
“ป้าเอาน้ำอุ่น กับน้ำมะนาวมาให้ค่ะ”
“วางไว้หน้าห้องเลยครับ”ผมหยุดการเคลื่อนไหว รอฟังเสียงแม่บ้านว่าเดินลงไปหรือยัง คือแบบ...ไม่อยากให้ใครมองไอ้ตัวเล็กนี่ไม่ดี แต่ดีหน่อยที่แม่บ้านบ้านผมไม่มีใครสนอกสนใจงานของเจ้านาย แต่ว่า...ถ้าลับหลังป้าสาแกคงมาถามผมแหล่ะ เพราะไม่เคยพาใครเข้ามาที่นี่ ทุกคนรู้ว่าที่นี่คือการส่วนตัวมาก ๆ ของผม และผมก็หวงที่นี่มาก
เสียงข้างนอกเงียบ (ความจริงมันก็เงียบอยู่แล้วอ่ะนะ...แต่คนมันระแวง) ผมบอกหันมาใส่ใจร่างเล็กอีกที มันชักของตัวเองขึ้นลง ๆ ผมจับมือมันออกแต่ก็ไม่ทันแล้ว
“อ๊ะ อะ อ๊า”น้ำขาวใสพุ่งใส่หน้าท้องผม ให้มันได้อย่างนี้สิ!!!! มันเหนื่อยหอบนอนราบลงบนอก...และอีกสองนาทีถัดมา ก็เริ่มจะเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง ..... =_=
ร่างเล็กประกบปากผมอย่างเร็ว ยั่วยวนผมทุกทาง ผมโอนอ่อนตามมันบ้าง พอเผลอหน่อยมันกำจอร์จผมไว้ในมือ บ้าเอ้ย!!!! กูเสียเอกราชไปแล้วส่วนนึง ไอ้จอร์จมันก็สู้มือจนกูโคตรอึดอัด...แต่ไม่คิดเสียดินแดนแน่นอน มันเรียกร้องเอาแต่ใจจนผมก็ชักจะทนไม่ไหว ส่งลิ้นร้อน ๆ เข้าไปสำรวจปากมัน มันกลับดูดซะเต็มแรง
“ช้า ๆ ดิครับเตี้ย” ผมตวัดลิ้มลองความหวานรอบแล้วรอบเล่า...
“ไม่อยากทำเลย ไม่อยากให้มึงไม่มีสติ”
“คริคริคริ ติณฑ์ ๆ ๆ”มันพูดพร้อมหัวเราะออกมา ดีนะ...ยังจำได้ว่าผมเป็นใคร เพราะถ้าคนที่ทำอย่างนี้ไม่ใช่ผม ผมคงทนไม่ไหว ตัดสินใจอุ้มมันมาลงอ่างอย่าลำบากอยากเย็น หวังเอาน้ำ...เป็นยาชโลมให้ไอ้สิ่งที่มันกินไปทั้งหมดเจือจางได้บ้าง ไอ้เตี้ยหัวเราะคิกคัก...เอาแรงมาจากไหนมากมายว่ะ...พอได้ลงอ่างปุ๊ปมันดึงผมสุดแรง สุดท้าย...ก็ลงไปในอ่างแบบเปียกปอนทั้งตัว
“อึก ๆ ๆ ๆ อ๊ะ อ๊า”มันรูดของตัวเองขึ้นลงอีกที
ผมไม่ยอมให้มันทำแบบนั้นแล้ว จับออก...
“ทนไหวไหม”
“ไม่ไหว ไม่ไหวแล้ว”
“ทนนะ...ต้องทน”
“ชะ ช่วยหน่อย ช่วยนาวหน่อยนะ...ไม่ไหว ละ แล้ว”น้ำเสียงขอร้องที่หวานปานน้ำผึ้ง มันทำหน้าเชิญชวนจนผมเริ่มจะอดใจไม่ไหว
“ถ้าทำให้แล้วจะจำได้รึเปล่า...จะจำที่ติณฑ์ทำให้ได้ไหม”ผมถาม
“จำได้ๆ ไม่ลืม นาวไม่ลืมหรอกนะ...ติณฑ์ช่วยหน่อย ๆ”ไม่รู้ว่ารับคำเพราะสติคืนมาจริง ๆ หรือเพราะฤทธิ์ยา ผมขยี้จูบร่างเล็ก ก่อนจะจับมันไปติดขอบอ่าง มันก็ไม่ยอมเหมือนกัน...จะถอดเสื้อผ้าผมให้ได้ ผมต้อง...ประวิงเวลา อย่างน้อย ๆ ให้มันได้สติขึ้นมากว่านี้บ้าง ให้ฤทธิ์ยาเจือจางไปได้บ้าง
ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อมือเรียวรูดไอ้จอร์จผมไว้เต็มแรง คนนะครับ..ไม่ใช่พระอิฐพระปูน อยากให้มันออกมาดูโลกใจจะขาด
พยายามโน้มน้าวมันไปทางอื่น ปัดมือมันออก...แต่มันจับมือผม จับไปที่น้องชายมัน...
“ตะ ติณฑ์”ร่างเล็กกัดปากตัวเองเบาๆ ผมว่า...มันต้องหายเมาบ้างแล้วล่ะ หน้าแดง ๆ นั่น แววตาแบบนั้นทำให้ผมรู้ว่ามันต้องการอย่างหนัก
“นี่ใครครับบอกก่อน”
“ตะ ติณฑ์”เสียงหอบกระเส่าน่ารัก
“ทำให้แล้วจะจำคืนนี้ได้ใช่ไหมว่ากูทำอะไรให้”
“อือ”
สิ้นคำแค่นั้นที่ผมต้องการ ผมรวบร่างเล็กล้างตัวแล้วอุ้มขึ้นเตียง โถมใส่ร่างเล็กทั้งตัว ลงลิ้นไล่ชิมทุกส่วนของร่างกายอย่างประณีตที่สุด อ่อนโยนที่สุด...ทั้งที่มันต้องการจะเร่งให้ผมไวขึ้น มือเล็กดึงหัวผมเวลาผมจูบไปตามที่ต่าง ๆ ผมดึงออกแล้วเอามือใหญ่ของตัวเองประสานเอาไว้ เงยหน้ามองเด็กน้อย...ตากำลังเยิ้มสุด ๆ
มันครางเรียกผมไม่หยุด มันขยับทีไอ้จอร์จก็ตื่นเต็มที่พร้อมออกรบแล้วเหมือนกัน มือเล็กเจ็บกางเกงผมแล้วดึงออก ทั้งที่ยังไม่ได้ถอดซิป ผมระดมจูบอย่างหนักหน่วง...มันทำตามอย่างเร้าร้อน พอกางเกงผมหลุดมันก็บีบไอ้จอร์จเต็มแรง
“ช้า ๆ ครับ”ผมรีบบอก ถ้าเร็วเกินไปมันเจ็บตัวแน่นอน ร่างเล็กโคตรขาวเย้ายวนใจ ตามันปรือ...ด้วยฤทธิ์ยา แต่รู้ว่าสติมันมาเกือบเต็มกำลังแล้วแน่นอน สีหน้ามันตอนนี้ทั้งแดงด้วยความอายและความอยากปนกัน
เสียงหายใจหอบเร้าอารมณ์ให้พุ่งสูงขึ้น มันครางออกมาไม่ขาดปาก ผมแกล้งกัดที่หัวนมสีชมพู มันสะดุ้งเฮือกทันที
“ตินนน~”เสียงเรียกกระเส่าทำให้ผมเงยหน้ามอง ใบหน้าเล็กหายใจแรง ๆ อยากเต็มที่แล้ว มันจับมือผมให้กอบกุมส่วนนั้นของมัน ผมทำตามอย่างว่าง่าย...พอจับแท่งเท่านั้น ร่างเล็กอ่อนลงไปนอนราบบนที่นอน ผมใช้ลิ้นโลมเลียส่วนปลายอย่างยอกเย้า
“อ๊ะ...อ๊ะ~”
ร่างเล็กกระตุกด้วยความเสียวกระสัน มันจับข้อมือผมไว้ แล้วครางออกมาไม่ได้สับ...
“มะ ไม่ ไหว แล้ว”มันบอก
“อยากให้ทำยังไงครับ”
“อือ...”
“บอกสิ อยากให้ทำยังไง...”
“โอ๊ย...”มันดิ้นเร้า เมื่อผมหยุด...ร่างเล็กแทบจะร้องไห้โฮ
“ทำให้หน่อย...”เสียงกระสันหวานหูทำเอาไม่อยากแกล้งอีกต่อไป ผมก้มลงอมให้แทบมิดด้าม...มันมองสิ่งที่ผมกำลังทำอย่างเขินอาย มือเล็กเกร็งจิกที่นอนจนยู่ยี่ไปหมด
“ถ้าจำที่กูทำไม่ได้นะมึง!!!!” ร่างขาวอมชมพูเริ่มมีจุดแดงเป็นจ้ำ ผมไล่วนขึ้นมาถึงท้องน้อย มันเกร็งและหายใจเข้าอย่างลึก...ร่างนั่นสั่นเบา ๆ
“อึก...”
ผมไม่อยากรอให้มันทรมาน ลงไปครอบครองเจ้าจอร์จน้อยด้วยปากของผมเองอีกครั้ง มันครางออกมาอย่างพอใจ มองดูผมจัดการมัน...ร่างกายเปล่าเปลือยของเราสองคนแนบชิดจนแทบเป็นร่างเดียว ผมลุกขึ้นมาจดจ่อที่ซอกคอขาว ก่อนจะก้มดูดก้มดูดด้วยความถูกใจ กลิ่นตัวของแป้งเด็กหอม ๆ ทำให้อดใจไม่ไหว จอร์จของผมกับมันชนกัน คืนนี้ท่าจะศึกใหญ่ มันไม่ยอมให้ผมห่างไปไหน...เตี้ยยั่วยวนผมซะจน ผมอยากจะ...ทำร้ายมันมากกว่าเดิม
ได้เวลาอันสมควรผมจับขามันแยกออก แล้วค่อย ๆ ลองใส่เข้าไปดื้อ ๆ ไม่ได้!!! น้ำตามันไหล...แต่ความต้องการทางร่างกายมันยังไม่จบ ผมเอาเจลทาที่จอร์จของตัวเองและปากทางเข้าของมัน แล้วค่อยลองใส่เข้าไปได้อีกครั้ง คราวนี้ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกผวาเข้ามากอดผมไว้เต็มกำลัง
“จะ เจ็บบบบ....ไม่เอา ๆ”มันร้องต้าน ไม่ทันแล้ว...หูผมอื้อเกินกว่าจะหยุดยั้งสิ่งต่าง ๆ ร่างเล็กจิกมือเต็มหลังและไหล่ผม มันทุบผมเต็มแรง ทั้งที่ของมันก็ตั้งไม่แพ้กัน
ผมแช่ตัวอยู่ในนั้นให้ร่างกายของมันได้ปรับชินก่อนจะโยกออกมาน้อย ๆ มันนั่งอยู่บนตักผมโอบกอดผมไว้...และสะดุ้งทุกครั้งที่มีการกระแทกจอร์จ
“อึก ๆ ไม่เอา เจ็บ ๆ”
เจอแบบนี้ก็สร่างเมาล่ะครับ ปัญหาคือ...น้องมันไม่ยอมหยุดตั้ง ผมจับจอร์จน้อยรูดขึ้นลง...มันหอบแฮ่ก ๆ เหงื่อไหลเต็ม ก่อนจะถึงฝั่งผมจับมันจูบก่อนหนึ่งที
“ไม่ไหวก็ปล่อยเลยนะ”ผมบอก สิ้นคำมันปล่อยน้ำรักเต็มหน้าท้อง =_= จากนั้นผมถึงตามมันไปติด ๆ ค่ำคืนที่แสนยาวนาน สองร่างกวัดก่ายกันแทบตลอดคืน ไอ้เตี้ยสลบไปเมื่อเกือบรุ่งสาง ผมเองก็หลับไปข้าง ๆ มันเช่นกัน...พรุ่งนี้ตื่นมาค่อยมาชำระความกันต่อ ผมจะโดนข้อหาพรากความบริสุทธิ์ของผู้เยาว์ไหม
/-----------------------------------------------------------------------------------------/
(มีต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: Re: [ Will You Be Mine ♥♥♥ คุณครับ...ผมรักมาก ] ตอนที่ Specialแยม 14/02/60 P.17 (อ่าน 436387 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก