หัวข้อ: Unbelievable Love [END]

[A-J.seiya*]

พุ น่ารักมากกกกกก
><
ชอบอ่ะ ดูเอ๋อๆดีนะ ฮ่าๆๆๆ
น้องชายก็น่าเอ็นดู อร๊ายยยยย
แต่เล่ย์ฟินสุด ไปรับไปส่ง ไปหา
เหยยยย เข้าทางพ่อทางแม่ด้วย
ขอให้โชคดีนะ กรั๊กๆ

><
มีเรื่องใหม่แล้ว อย่าลืมเรื่องเก่านะะะ
รอน้องนอยอยู่ เบาๆ

[❥ʞαxiќɒ。]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก!!
ตกลงเล่ย์นี่จีบพุอยู่ป่ะ ? >< 55555555555555

เฮียแพทหายงอนยังเนี่ย ระวังน้องพุจะเสร็จคนอื่นก่อนนะเฮียยยยยย! 5555555555

ชอบซอลลลลล ให้คู่กับน้องพันได้มั้ยยย xD

[RoseBullet]

 
มาเต้นๆรอตอนต่อไปไปพลางๆค่ะ แหะๆ
อยากอ่านน้องพุกับเล่ย์จังเลยยยย

[nunnuns]

คาวาอี้จริงๆ

ใจจริงชอบเฉียแพท♥♥

[from_mars]

พ่อหนุ่มน่ารัก รู้ตัวป่ะเนี่ยว่าเค้าตามจีบ 555
แล้วจะสับราง บริหารเสน่ห์ยังไงดีน้อ...
ขอบคุณและรออ่านต่อจ้า

[JingJing]

น่ารักจ้า สนุก อ่านแล้วไม่เครียด เพลินๆ มีความสุขดี

ถ้ารุ่นพี่รู้ว่ารุ่นน้องมาจีบลูกชายจะว่าไงเนี๊ย 

[darling]

+1 ค่ะ อ่านแล้วตลกดี หลงรักพุ เลย์และพองเพื่อน รอตอนต่อไปจ้ะ

[❝CHŌN❞]

อย่างงี้ก็เข้าทางคุณพ่อได้สินะ
ส่วนน้องพันหวงพี่ชายพอตัวอยู่นะเนี่ย

[jiw]

อ่านเรื่องนี้อีกจัง เมื่อไหร่จะมาต่ออีกอ่ะ

[RoseBullet]

 
*เข้ามาดีดดิ้น*
อยากอ่านๆๆ
คิดถึงคนเขียน-พุ-เล่ย์-เพื่อนๆ-ฯลฯจังเลย

[BAKA]

ทำไมแอบเห็นว่าพุเป็นที่เอ็นดูของน้องพันล่ะ?

ฮาาาา น่ารักจริงจัง

[rainbow67]

UNBELIEVABLE LOVE

Chapter Seven

 

 

ขณะที่พ่อกำลังโม้จนน้ำลายเปียก...หน้าไอ้เดียว เพราะดันไปนั่งซะใกล้ เสียงเพลงจากมือถือของผมก็ดังขึ้น

“%$#@*^&_**&*$^&$^##” เพลงนี้ตั้งไว้เพื่อพี่พิทโดยเฉพาะครับ เป็นเพลงฝรั่ง ผมฟังไม่ออกหรอก แต่จังหวะมันดี เลยเอามาเป็นเพลงรอสาย “ครับ”

[อยู่ไหนวะ]

“อยู่บ้านดิ พี่พิทล่ะ”

[อยู่บ้าน]

“บ้านใคร บ้านพี่พิทหรือพี่จ๋า”

[บ้านกูดิ จะไปอยู่ไมบ้านไอ้จ๋า] พี่จ๋าเป็นแฟนพี่พิทครับ และก็เป็นผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชาย แต่ที่พี่พิทเรียกว่า ‘ไอ้จ๋า’ เพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน เลยยังติดเรียกแบบเดิมๆ อยู่

“อ้าว ไหนบอกจะไปเชียงใหม่”

[อาทิตย์หน้าโน่น ไปด้วยกันปะล่ะ]

“ไม่เอา ไม่อยากไปเป็น ก ข ค ง จ ฉ”

[เยอะล่ะ เยอะ]

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วอยู่บ้านกับใครครับ พ่อกับแม่ แล้วก็พี่แพรอยู่เปล่า”

พี่พิทเป็นคนกรุงเทพฯโดยกำเนิดครับ ถึงจะอยู่คอนโดแต่ก็กลับบ้านบ่อยๆ บางทีเสาร์อาทิตย์ไหนไม่ได้กลับพิษณุโลก ผมก็ไปนอนกับพี่พิทที่บ้าน พ่อกับแม่ใจดี ส่วนพี่แพรนี่ ตอนแรกที่เจอเกร็งมากเลยครับ ตอนสวัสดี พี่เขาก็แค่พยักหน้าให้เฉยๆ ไม่พูด ไม่ยิ้มด้วย เลยนึกว่าพี่เขาไม่ต้อนรับ พอพี่พิทชวนไปบ้านอีก ผมก็หาข้ออ้างไม่ยอมไป พอบ่อยเข้า พี่พิทก็ถามเพราะพี่แพรหรือเปล่า แล้วก็บอก ไม่ต้องซีเรียส พี่แพรเป็นแบบนั้นกับทุกคน พวกมีโลกส่วนตัวสูง ขนาดพี่พิทเป็นน้อง พี่แพรยังไม่ค่อยจะคุยด้วยเลย นับประสาอะไรกับคนนอกอย่างผม...

หลังจากนั้นพอไปบ่อยๆ เข้า พี่แพรก็เริ่มพูดด้วย แล้วก็ยิ้มให้ บางทีเวลาไปเที่ยวก็ซื้อของมาฝากผมด้วย เฮียแพทรู้ยังบอก ‘มึงนี่โคตรจะโชคดี ขนาดกูรู้จักพี่แพรก่อนมึงอีก ยังไม่เคยได้ของฝากจากเขาสักชิ้นเลย’

[อยู่กันครบแหละ ไอ้จ๋าด้วย กำลังทำเสต็กกันอยู่] เสาร์อาทิตย์เป็นวันครอบครัวครับ มีจัดเลี้ยงเล็กๆ ทำเสต็กมั่ง บาร์บีคิวมั่ง หมูสะเต๊ะมั่ง แล้วแต่ว่าอาทิตย์ไหนอยากกินอะไร... นี่คือเหตุผลหลักที่ทำให้ผมชอบไปบ้านพี่พิท คึคึ

“โห เสียดายอะ”

[เสียดายก็มาดิ เยอะด้วย ไม่รู้จะกินกันหมดเปล่า]

“เก็บไว้ให้ด้วย เดี๋ยวกลับไปกิน”

[หึ หึ เดี๋ยวกูจะเก็บไว้ให้ แต่กว่ามึงจะมาคงขึ้นรา แล้วถ้าไม่แดกนะมึง] มีขู่ๆ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

[เฮ้ย เฮียแพทก็มานะเว้ย อยากคุยมั้ย]

“อยากดิ ว่าแต่เฮียเขาจะอยากคุยกับผมเหรอ”

[ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูจัดการเอง] ว่าแล้ว ก็ได้ยินเสียงกุกกักๆ เหมือนพี่พิทกำลังเดิน ก่อนจะได้ยินเสียงแว่วๆ ว่า 'เฮีย มีคนอยากคุยด้วย' ก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงตามสายมา [ฮัลโหล]

“....อะ เอ่อ...เฮีย นี่พุนะ เฮียเป็นไงมั่ง สบายดีเปล่า”

[ก็ดี] เฮียแพทตอบห้วนๆ แล้วผมก็ได้ยินเหมือนเสียงถอนหายใจ ก่อนที่แกจะพูดต่อ [แล้วมึงล่ะ]

“ครับ ดีครับ ตอนนี้อยู่บ้าน เพิ่งกินข้าวเช้าเสร็จ... เออ เฮียกินไรยัง”

[กินแล้ว]

“เหรอ กินไรอะ”

[กาแฟ] เฮียแกตอบสั้นๆ เหมือนไม่อยากจะสนทนาต่อ แต่ผมก็ทำหน้ามึน ถามต่อ “แล้ว...อร่อยป๊ะ”

ถามไปแล้วก็ด่าตัวเอง เป็นคำถามที่ปัญญาอ่อนมาก กาแฟ อร่อยมั้ย.. และเฮียแพทก็คงจะคิดเหมือนกันจึงเงียบไป ก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงที่ดูดีกว่ากี้นี้นิดหนึ่ง [หึ หึ เออ อร่อย]

“หัวเราะไมอะ กาแฟก็อร่อยได้นะ”

[ก็ไม่ได้ว่าอะไร อร่อยก็อร่อยไง]

“แล้ว...เฮียจะไปเชียงใหม่กับพี่พิทป๊ะ อาทิตย์หน้าอะ”

[ไม่ไป] เฮียแพทว่า ก่อนจะถามผมบ้าง [มึงจะไปกับมัน?]

“จะไปเป็นกขคเขาทำไม๊ อยู่บ้านดีกว่า เพื่อนเยอะแยะ”

[เพื่อนไหน]

“เพื่อนที่ไปพัทยาด้วยกันอะ”

[ไปพัทยามาด้วยเหรอ วันไหน]

“หลังสอบ ก่อนกลับมานี่”

[วันที่มึงโทรหากู?]

“ใช่ วันนั้นแหละ” อยากจะต่อด้วย ‘วันที่เฮียไม่ยอมรับสายอะ’ แต่เดี๋ยวเฮียแกโดดถีบขาคู่ เพราะคดีติดตัวยังไม่ได้สะสาง เลยต้องเงียบไว้“แล้วเฮียจะไปไหนเปล่า หยุดยาวขนาดนี้”

[ไม่รู้จะไปไหน ไม่มีที่ไป]

“ไม่มีที่ไป ก็ไปเชียงใหม่กับพี่พิทดิ น่าสนุกออก”

[จะให้กูไปดูมันจีบแฟนเหรอ]

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า งั้นมาเที่ยวบ้านผมป๊ะล่ะ”

[กูกำลังรออยู่เนี่ย ว่าเมื่อไหร่มึงจะชวน]

“ก็มันลำบากอะ เลยไม่อยากจะชวน”

[กูไปบ้านมึง แล้วต้องไปแบกหินแบกปูนรึไง ถึงต้องลำบาก]

“เปล่า ไม่ถึงขนาดน้านน แต่ถ้ามาก็ต้องนอนเบียดๆ กับคนอื่นนะ ห้องไม่มี”

[นอนที่ไหนกูก็นอนได้ ไม่ใช่คนเรื่องมาก]

“หรา….” แล้วทำไมเวลามานอนที่ห้อง ต้องมาแย่งเตียงนอนผมทุกทีเลยวะ

[ฮ่า ฮ่า ฮ่า] เฮียแพทหัวเราะแล้วก็ต่อเหมือนรู้ใจ [ไร มึงเป็นน้อง นอนพื้นอะถูกแล้ว]

“น้องต้องเป็นคนเสียสละใช๊ป่ะ”

[ใช่ ฮ่า ฮ่า ฮ่า]

เห็นเฮียแพทกำลังอารมณ์ดี ผมก็เลยตัดสินใจลองเสี่ยงอีกสักรอบ “เฮีย วันนั้นผมขอโทษนะ

[หยุด ไม่ต้องพูด กูอุตส่าห์ไม่คิดแล้ว เดี๋ยวก็โกรธอีกซะเลย] เสียงเข้มมาเลยอะ

ผมรีบเปลี่ยนเรื่องทันใด “ครับๆ แล้วเฮียจะมาบ้านผมวันไหนอะ”

[เพื่อนมึงจะกลับวันไหน]

“ไม่รู้อะ” ไม่ได้ถามครับ เดี๋ยวพวกมันจะหาว่าไล่ “ไมอะ เฮียกลัวได้นอนพื้นใช่ป่ะ”

[เออ]

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สรุปจะมาวันไหนอะ เดี๋ยวจะได้ล้มควายไว้เลี้ยง”

[ควายที่พ่อมึงเก็บไว้ขายส่งมึงเรียนอะนะ]

“แร้งงงง ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

[หึ หึ จะไปเมื่อไหร่เดี๋ยวโทรบอก]

“คร๊าบบ” ผมรับคำยิ้มๆ ใจมาละ เฮียแพทยอมพูดด้วย...

ผมถอนหายใจโล่งอก หลังจากที่คุยกับเฮียแพทจบ แต่เมื่อหันไปมองรอบๆ “เฮ้ย คนหายไปไหนกันหมด”

“หมดที่ไหน กูยังอยู่เนี่ย เห็นมั้ย” ไอ้เอ้ ที่นอนเล่นอยู่บนเปลบอกกวน ผมเลยสวนกับ “อ้าว นี่คนเหรอ”

“เดี๋ยวกูถีบ” มันว่าแล้ววาดขาลงจากเปลเหมือนจะลุกขึ้นมาถีบจริงๆ ผมเลยต้องรีบลุกขึ้นยืนเตรียมตัววิ่งหนี “ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ไอ้เล่ย์ไปดูไร่กับพ่อมึง ส่วนไอ้เดียวกับไอ้ซอลไปดูเขาจับปลากับน้องมึง” ไอ้เอ้บอก

“แล้วแม่อะ”

“ไปบ้านข้างๆ เดี๋ยวมา” ว่าแล้วก็ลุกขึ้นยืน “ส่วนกูก็รอมึงว่าจะไปไหน ระหว่างไร่กับไปจับปลา”

ไปไร่ก็โคตรจะไกล ขี่มอเตอร์ไซค์ไปเมื่อไหร่จะถึง “ไปดูเขาจับปลาดีกว่า”

 

“ได้เยอะป๊ะ” ผมถามไอ้พันที่ยืนดูเขาจับปลากันอยู่ มันหันมามองแล้วยื่นมือให้จับ ดึงขึ้นไปยืนบนขอบสระด้วยกัน “ไม่เยอะเท่าไหร่”

รู้จักสระกันหรือเปล่าครับ มันจะคล้ายๆ คลอง แต่จะเล็กกว่า ประโยชน์คือเอากักเก็บน้ำไว้ใช้ในหน้าแล้ง และเอาไว้ดักปลาที่ไหลมาตามคลอง ประมาณช่วงมีนาเมษาก็จะสูบน้ำออกแล้วจับปลา เรียกว่าวิดสระ

...ตอนเด็กๆ ผมชอบมาก บ้านไหนวิดสระไม่ได้ ต้องไปช่วยเขาตลอด

“สระเราจะวิดเมื่อไหร่”

“เสาร์หน้า”

“แล้วไมไม่ลงไปช่วยเขาจับล่ะ”

“ไม่เอา เปื้อน” โห ไอ้คุณชาย แต่ผมก็ไม่ลงเหมือนกัน ไม่ได้กลัวเปื้อน แต่ขี้เกียจ คึคึ

ขณะที่ยืนดูเขาจับปลากันอยู่ ก็เพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเพื่อนผมหายไปคนหนึ่ง“อ้าว เดียวไปไหนอะ”

“โน่น ช่วยเขาจับปลาอยู่โน่น” ไอ้ซอลชี้ให้ดูคนที่กำลังพยายามจับปลาไหลอยู่ตรงขอบสระ ท่าทางสนุกมาก

ยืนดูไอ้เดียวจับปลาอยู่สักพัก ก็ได้ยินเสียงมันร้องโหยหวน“โอ๊ย!!”

“เป็นไร” พวกเราร้องถามพร้อมกันด้วยความตกใจ

“เชี่ย โคตรปวดเลย” ไอ้เดียวสบถเสียงสั่น พร้อมกับบีบนิ้วไว้แน่น คนที่จับปลาอยู่ข้างๆ มันก้มลงหยิบอะไรสักอย่าง แล้วโยนให้พวกเราดู...  ปลาแขยงครับ เคยโดนเหมือนกัน เวลาจับปลาทีไร ไม่เงี่ยงปลาแขยง ก็ปลากด ไม่งั้นก็ปลาดุกต้องทิ่มเอาสักที ยิ่งปลาแขยงยิ่งปวด เห็นตัวเล็กๆ ยังงี้ พิษโคตรเยอะ โดนทีน้ำตาแทบร่วง

สรุป ไอ้เดียวปวดนิ้วจนไม่มีอารมณ์จะจับปลาต่อ พวกเราก็เลยพากันกลับบ้าน การจับปลาก็จบลงด้วยประการ ฉะนี้

 

ตอนบ่ายๆ หลังจากอิ่มหนำสำราญกับมื้อเที่ยงแล้ว นั่งรอให้อาหารย่อยสักพักเล็กๆ ไอ้พันก็จูงรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากใต้ถุนบ้าน ขึ้นคร่อม แล้วเรียก “พุ ไปเอาหมูกัน”

“หมูไรอะ” ถามโดยไม่รอคำตอบ ผมขึ้นไปนั่งซ้อน

“ราวนมหมู”

“อ๋อ” ผมพยักหน้าเข้าใจ แต่มันคงไม่เห็น “ที่ไหน”

“ที่ตลาดสิ”

นี่มันกวนตีน หรือผมถามไม่เคลียร์เองวะ “ตลาดไหน”

“ตลาดกลาง” มันหมายถึงตลาดในหมู่บ้านแหละครับ อยู่ไม่ไกลจากบ้านเราเท่าไหร่

“งั้นก็ผ่านร้านป้าบัวดิ วันนี้เปิดป๊ะ” ร้านก๋วยเตี๋ยวหมูต้มยำครับ อร่อยมาก ถ้ามีโอกาสผมต้องแวะกินประจำ

“เพิ่งกินข้าวเที่ยงไปเนี่ยนะ”

“นั่นมันข้าว นี่มันก๋วยเตี๋ยว ไม่เหมือนกัน”

“เหรอ….” มันลากเสียงกวนๆ หมั่นไส้เลยโบกไปที

มันขี่รถไม่เร็วครับ เลยได้ยินเสียงมันจิ๊ปาก “พุ ชอบเล่นหัว เดี๋ยวเถอะ”

“ก็อยากเล่นอะ จะทำไม”

“อยากรู้ ก็ลองทำอีกทีสิ” มีขู่เสียงดุ ไม่กลัวเว้ย แค่ไม่อยากทำเฉยๆคึคึ

ไอ้พันมันเป็นวัยรุ่นที่หัวโบราณมากครับ ไม่ชอบให้ใครเล่นหัว ใช้เท้าก็ไม่ได้ ดีนะว่าผมเป็นพี่มัน ไม่งั้นคงโดนชกคว่ำไปแล้ว

เรื่องความหัวโบราณของมันมีเยอะครับ ไม่ได้มีเรื่องเล่นหัวหรือใช้เท้าอย่างเดียว อย่างเรื่องเพื่อนก็เหมือนกัน ถ้ามาบ้านแล้วไม่ไหว้พ่อแม่ ไม่ไหว้ผม มันก็จะไม่ให้มาที่บ้านอีกเลย บอกถ้าไม่เคารพพ่อแม่และพี่มัน มันก็ไม่คบ... เครียดแทนเพื่อนมันจริงๆ

อย่าว่าแต่เพื่อนเลยครับ แฟนก็เหมือนกัน ถ้าพามาบ้านแล้วทำตัวเป็นคุณหนู ไม่หยิบไม่จับอะไรช่วยแม่นะ มันเลิกหมดอะ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมมันถึงเปลี่ยนแฟนบ่อยๆ ไม่ใช่เพราะเจ้าชู้แต่อย่างใด

ผมก็สงสัย มันเลือกมากขนาดนี้ ชาตินี้ผมจะมีน้องสะใภ้กับเขามั้ยเนี่ย... เฮ้อ

 

หลังจากที่ได้ราวนมหมูมาแล้ว กลับมาถึงบ้านไอ้พันก็ไปก่อกองไฟไฟเตรียมย่างกับแกล้มวันนี้ทันที…

“ต้องมีเบียร์เย็นๆ” ไอ้เดียวเปรยออกมาระหว่างใช้สมุดปกอ่อนพัดไฟให้ติดเร็วๆ

“เหลือของเมื่อคืนลังหนึ่ง แต่ยังไม่ได้แช่” ไอ้พันบอก

ไอ้เดียวลุกขึ้นยืน แล้วบอก “ไอ้ซอล ไปแช่ดิ๊”

“อ้าว สัส เห็นลุกขึ้นยืนกูก็นึกว่าจะไปทำเอง” ไอ้ซอลด่า ส่วนไอ้เดียวก็หัวเราะขำ เป็นงี้ตลอดสองคนมัน สงสัยเพราะคบกันมานาน เลยคุยกันดีๆ ไม่ได้ ต้องมีหยอกมีด่ากันทุกที

“เดี๋ยวแช่ให้ จะไปอาบน้ำด้วย ร้อน” ผมบอกแล้วเดินขึ้นเรือน

หยิบเบียร์หมดทั้งลังยัดใส่ตู้เย็นทั้งข้างล่างทั้งช่องฟรีซ แล้วก็เดินเข้าไปห้องไอ้พัน เปลี่ยนเป็นผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำที่ห้องน้ำชั้นบน

บ้านผมมีห้องน้ำสองห้องครับ ชั้นบนคนในบ้านใช้ ส่วนชั้นล่างทำไว้เวลาแขกมา เพราะรังเกียจแขกไม่อยากให้ขึ้นไปข้างบน ม่ายช่ายแขกจะได้เข้าห้องน้ำสะดวกไม่ต้องขึ้นไปชั้นบน

น้ำเย็นดี อาบด้วยสระผมด้วย ก็ร่วมครึ่งชั่วโมงกว่าจะเสร็จ รีบเดินไปที่ตู้เย็นเปิดช่องฟรีซดูเบียร์ กลัวมันแตกครับ แต่หาไม่เจอซักขวด แสดงว่าพวกข้างล่างเอาไปกินเรียบร้อยแล้ว เลยเดินเข้าห้องไปใส่เสื้อผ้า

ใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วก็ชะโงกออกไปทางหน้าต่าง ตะโกนถามพวกข้างล่าง “กินได้ยัง”

“กินได้แล้วครับคุณชาย พร้อมเมื่อไหร่ก็ลงมานะครับ” ไอ้เอ้ตะโกนตอบมา

ผมยกนิ้วกลางให้มัน แล้วผลุบหัวเข้ามา แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อหันมาเจอคนยืนซ้อนหลังอยู่ ใจหายวาบเลยครับ“เฮ้ย!” นึกว่าผี

“โทษที ตกใจเหรอ” คนทำให้ผมตกใจถามยิ้มๆไม่ได้จริงใจเลย

“ตกใจดิ” ผมบอกเสียงสั่น ใจเต้นตึกตักๆ ไอ้บ้านี่ มาไม่ให้สุ้มให้เสียง คนยิ่งขวัญอ่อนอยู่ด้วย ไหนใครบอกคนเกิดวันเสาร์ดวงแข็ง แล้วทำไมผมขี้กลัวนักวะ ตอนเด็กๆ ผมเล่นไฟฉาย แกว่งไปแกว่งมา แล้วแสงมันไปกระทบกับตาหมา ทำให้ตามันเรืองแสง ผมกรี๊ดลั่นเลย พ่อตกใจกระโดดลงบ้านมาดู เพราะลงบันใดไม่ทันใจ ดีขาไม่หัก... แล้วคืนนั้นผมก็ไข้ขึ้นเพราะความกลัว ตอนเช้ามาเสียงหายอีก แค่เห็นตาหมาก็ไข้ขึ้น ตาขาวขนาดไหน คิดดูละกัน

“ตกใจมากเหรอ” ไอ้เล่ย์ถามหน้าตากังวล คงไม่คิดว่าผมจะกลัวขนาดนี้

ผมพยักหน้า แล้วบอก “ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย”

“แก้มเย็นเจี๊ยบเลย” อีกฝ่ายบอก ใช้นิ้วเกลี่ยแก้มผมเบาๆ ส่วนมืออีกข้างก็ลูบหลังปลอบอย่างอ่อนโยน

เดี๋ยวนะ ลูบหลังปลอบเหรอ...

เฮ้ย! แล้วมาซบกับอกมันตอนไหนวะ รู้สึกตัว ผมรีบผละออก แต่แขนมันรัดแน่นมาก “ปะ ปล่อยก่อน ไม่เป็นไรแล้ว”

“ใจยังเต้นอยู่เลย” มันบอก แต่ผมว่าที่ใจมันเต้นตึกตักๆ ตอนนี้ไม่ใช่เพราะตกใจเรื่องเมื่อกี้แล้ว

“ไม่เต้นก็ตายดิ” เอิ่ม ลืมตัวไปหน่อย ดันไปกวนมันซะงั้น... หยีตาเตรียมรับโทษ ไม่โดนดีดหน้าผากหรือจมูก ก็หู ชอบนักมันอะ

แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่ทั้งสามอย่าง… ให้เดาว่ามันทำไร

แน่ะๆ คิดไรอยู่ รู้นะ คึคึ

“เพี๊ยะ!” เสียงอะไร? เสียงมันตีก้นผมครับ... สะดุ้งเลย

ไม่เจ็บหรอกครับ แต่อายอะ ทั้งอายทั้งโมโหแต่อายเยอะกว่า... ไอ้บ้านี่ ทำไรวะ!

ลืมตาขึ้นมา เห็นมันอมยิ้ม ประกายตาบอกว่าขำชัดๆ หมั่นไส้ว่ะ เอาซักทีดีมั้ย ง้างหมัด เตรียมต่อยเต็มที่ ถ้าไม่ได้ยินเสียงดุๆ ขู่เอาซะก่อน “อยากโดนหนักกว่านี้ ก็ลองต่อยดู”

เออ ไม่ต่อยก็ได้วะ บิดแม่งเลย ตรงไหนรู้มั้ยครับ ก็ตรงที่ใกล้มือที่สุด ตรงหัวนมมันนั่นแหละ หึๆ เจ็บล่ะสิ ซู๊ดปากใหญ่“พุ เจ็บ”

“ก็จะทำให้เจ็บ” ผมบอกอย่างสะใจ

“ซาดิสม์เหรอ ปล่อย” มันบอกรอดไรฟัน ตอนแรกไม่คิดจะปล่อยครับ แต่เจอประโยคต่อมาเลยต้องรีบปล่อย “หรืออยากจะโดนบิดมั่ง”

พอผมปล่อย มันก็ยกมือลูบหน้าอกตรงที่โดนบิด แต่แขนอีกข้างก็ยังโอบเอวผมอยู่ดี “ปล่อยดิ จะลงไปข้างล่าง”

“ผมยังไม่แห้งเลย จะรีบลงไปทำไม” เวลาสระผมเสร็จ ผมจะเช็ดหมาดๆ แล้วปล่อยให้แห้งเองครับ ไม่ชอบไดร์ “เดี๋ยวโดนลมก็แห้งเองแหละ”

“เดี๋ยวก็หัวขึ้นรา ผมร่วง หัวล้าน” มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยเหรอ แค่ไม่เช็ดผมเนี่ยนะ “เกินไป”

ไอ้เล่ย์หัวเราะหึๆ แล้วดึงผ้าขนหนูผืนเล็กที่พาดอยู่บนคอผมมาเช็ดให้ “มา เช็ดให้”

“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวทำเอง” ผมรีบบอก พยายามแย่งผ้ามาเช็ดเอง แต่มันก็ไม่ปล่อย แถมยังจิ๊ปากอีกต่างหาก “อย่าดื้อ ว่าง่ายๆ สักเรื่องได้มั้ย”

ไรวะ ไม่ได้เป็นไรกันสักหน่อย อยู่ดีๆ ก็มาดุ... ผมทำหน้ายุ่ง แต่ก็ยอมทำตัวเป็นเด็กว่าง่าย ยืนนิ่งๆ ให้มันเช็ดผมให้จนแห้ง

“อ๊ะ แห้งแล้ว” ไอ้เล่ย์บอก แล้วก้มลงหอมหัวผม“หอมจัง”

ตลอดอะ หาเศษหาเลยตลอดยังงี้ต้องจัดการ “ตุ๊บ”

“เจ็บนะ เดี๋ยวเถอะ” คนโดนต่อยจิ๊ปาก แต่ผมก็ไม่สนใจ ยักคิ้วให้มันกวนๆ แล้วบอก “ไมอะ ไม่ได้ต่อย แค่ทุบ”

ถามว่าผมโกรธมั้ยที่โดนมันกอด มันหอม ถ้าไม่โกหกตัวเอง โม่โกรธครับ แต่ที่ทุบมันไปก็เพราะเขิน... อย่างเดียวเลย

แกล้งทำเป็นเก่งไปงั้นแหละ แต่ที่จริงใจสั่นจะแย่ หน้านี่ร้อนวูบวาบ ขนาดไม่ได้ส่องกระจกยังรู้ว่าตัวเองต้องหน้าแดงแน่ๆ เลย...

ไม่รู้อย่างนี้เขาเรียกว่า ‘รัก’ หรือเปล่า... แต่ที่แน่ๆ ผมคงมีใจให้คนๆ นี้ไม่น้อย

 

เดินลงเรือนมาแบบเบลอๆ ผมนั่งลงข้างๆ ไอ้ซอลที่อมยิ้มกวนๆ “อะไร”

ไอ้ซอลแกล้งทำเป็นตกใจซะเว่อร์ “อะไร ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย ร้อนตัวนะมึง” แล้วมันก็เอนตัวมากระซิบบอกเบาๆ “ที่คอเป็นรอยอะ”

ผมตกใจรีบตะปบคอตัวเองไว้ แล้วก็นึกได้ว่า ไอ้คนที่กำลังอาบน้ำอยู่ข้างบนมันแค่หอมหัวผมเองนี่หว่า แล้วจะมีรอยที่คอได้ไงวะ

“รอยแป้ง” ไอ้ซอลเฉลยเมื่อผมหันไปมองมันตาเขียว ก่อนจะหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ... กวนตีนจริงๆ เพื่อนกู

หมั่นไส้เลยโบกมันไปที ก่อนจะเดินไปหาไอ้พันกับไอ้เดียวที่นั่งย่างหมูอยู่ไม่ไกล “ไหนบอกสุกแล้ว ไม่เห็นมีซักชิ้น”

“หมดไปแล้ว ลงมาช้าเอง ช่วยไม่ได้” ไอ้พันบอกกวนๆ

“ก็อาบน้ำอยู่”

“อาบหรือนอน นานขนาดนั้น” มันบ่น แล้วก็คีบหมูชิ้นที่น่าจะสุกเรียบร้อยแล้วใส่จาน “อะ เอาไปหั่นสิ”

ผมนั่งกินหมูแกล้มเบียร์ได้สักครู่ ไอ้เล่ย์ก็เดินลงมาจากเรือน หน้าขาวใสมาเลย...

ไอ้เล่ย์มันเป็นคนที่ขาวมากครับ ขาวแบบคนที่อยู่เมืองหนาวอะ ขาวแบบใสๆ ซึ่งต่างจากผมกับไอ้พันที่ขาวเหลือง เพราะได้เชื้อพวนมาจากแม่

“เขยิบไปหน่อย” มาถึงก็มีปัญหาเลย

“ไปนั่งตรงนั้นสิ ว่าง”

“จะนั่งตรงนี้” ที่มีตั้งเยอะตั้งแยะ จะมาเบียดทำไมเนี่ย... ผมทำหน้าเซ็ง แต่สุดท้ายก็ต้องยอมมันเพราะไม่อยากดราม่า แล้วก็นึกขึ้นได้ว่าถ้าไอ้เล่ย์มา พ่อก็ต้องมาด้วยสิ “เออ พ่อล่ะ ไม่ได้กลับมาด้วยเหรอ”

“ไปบ้านลุงปัน” ไอ้พันที่เดินเอาจานหมูมาส่งให้บอก ก่อนจะมองหน้าไอ้เล่ย์ “พี่ พอดีผมนัดเพื่อนไว้ว่าจะไปรับ แต่รถไม่อยู่ พี่ช่วยไปรับพวกมันกับผมหน่อยสิ”

ไอ้เล่ย์หันมามองผม แล้วถามหาของที่ฝากไว้เมื่อเช้า“กุญแจรถ”

“อยู่ตรงหัวเตียงบนห้อง เดี๋ยวไปหยิบให้”

“เดี๋ยวไปหยิบเอง นั่งเถอะ” มันกดบ่าผมให้นั่งลง แล้วเดินขึ้นเรือนไป... ขายาวมาก ก้าวทีสองสามขั้น แป๊บเดียวมันก็ลงมา ยื่นกุญแจให้ไอ้พัน แต่น้องผมกลับส่ายหน้า “พี่ขับให้หน่อยสิ ผมขับไม่แข็ง”

ผมมองไอ้คนพูดแบบไม่ไว้ใจ ถ้าอย่างไอ้พันที่ขับรถเป็นตั้งแต่อยู่ ม.1 ไม่เรียกว่าขับแข็ง แล้วผมที่เพิ่งจะขับเป็นตอน ม.5 ล่ะ เรียกว่าอะไร

...อย่าว่าแต่รถยนต์เลยครับ รถสิบล้อ รถไถ รถขนหินปูนทรายมันก็ยังเคยขับ แล้วมาบอกว่าขับรถไม่แข็งเนี่ยนะ “ไปรับใครอะ เดี๋ยวไปเป็นเพื่อน จะซื้อขนมกินด้วย”

“หลายคน พุไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวขากลับไม่มีที่นั่ง จะกินอะไร บอกมา เดี๋ยวซื้อให้”

“เอาพวกมันฝรั่งทอด แล้วก็ขาไก่” ผมบอกอย่างจำใจ เพราะท่าทางแบบนี้ ยังไงมันคงไม่ยอมให้ไปกับมันด้วยแน่ๆ

“ฝากซื้อนมรสสตอเบอรี่ให้ด้วยสิ” ไอ้เดียวครับ หน้าตาอย่างกับมหาโจร กินนมสตอเบอรี่

หลังจากที่ไอ้พันกับไอ้เล่ย์ขับรถออกจากบ้านไปแล้ว ผมก็เดินไปช่วยไอ้เดียวย่างหมู ในใจก็กังวลนิดหน่อยว่าไอ้น้องชายตัวดีมันคิดจะทำอะไร

…ผ่านไปพักใหญ่ เสียงเครื่องยนต์ของรถก็ดังมาแต่ไกล เป็นรถกระบะครับ แต่ไม่ใช่รถพ่อ

“พี่พุ หวัดดีครับ” ไอ้ข้าวครับ จำมันได้มั้ย คนที่ไปกรุงเทพฯกับไอ้พันอะ

ผมพยักหน้าให้มันยิ้มๆ เห็นมันเอาศอกกระทุ้งเพื่อนที่มาด้วย เหมือนจะบอกให้ไหว้ผม “เพื่อนผมพี่ ชื่อปักษ์”

ผมพยักหน้าอีกรอบเมื่อเพื่อนไอ้ข้าวยกมือไหว้ ก่อนจะแนะนำเพื่อนๆ ให้ไอ้ข้าวกับเพื่อนรู้จัก “นี่เพื่อนพี่ คนนี้ชื่อเดียว นี่ซอล ส่วนคนนั้น ชื่อเอ้”

ไอ้ข้าวกับเพื่อนยกมือไหว้เพื่อนผม แบบไหว้กราดเหมือนนักมวย “หวัดดีครับ พี่ๆ”

“ทำไม เด็กแถวนี้มีแต่คนหน้าตาดีๆ วะ” ไอ้ซอลเปรยออกมา ก่อนจะหันมาแขวะผม “ยกเว้นมึง”

“กวนตีน” โดนผมด่าแทนที่จะสลด ไม่มี หัวเราะคิกคักๆ เห็นเป็นเรื่องตลกไป

“แล้วไอ้พันไปไหนอะพี่” ไอ้ข้าวถาม

“เห็นบอกจะไปรับเพื่อนอะ นึกว่าไปรับข้าวซะอีก”

ไอ้ข้าวส่ายหน้า “เปล่าพี่ มันบอกให้ผมมาเอง”

ผมพยักหน้า แล้วพยักพเยิดไปที่ขวดเบียร์ “กินมั้ย กินก็จัดการเองเลย ไม่ต้องเกรงใจ”

“นึกว่าจะไม่ชวนซะแล้ว”

 

ไอ้ข้าวกับเพื่อนมาได้สักพักใหญ่ๆ ไอ้พันกับไอ้เล่ย์ก็กลับมา ไม่เห็นคนอื่นสักคน “อ้าว ไหนบอกไปรับเพื่อน”

“ไม่อยู่บ้าน ช่างมันเหอะ ไม่มาก็ดี ไม่เปลือง” ไอ้พันบอก แล้วทำท่าจะเลี่ยงขึ้นเรือนไป แต่ผมตาไวมองเห็นหน้ามันแว๊บๆ “เฮ้ย! เดี๋ยว อย่าเพิ่งไป หน้าไปโดนไรมาอะ”

“เปล่า ไม่มีอะไร” มันบอก พอดีกับที่ผมเหลือบเห็นหน้าไอ้เล่ย์อีกคน “ไม่มีอะไรได้ไง ทำไมหน้าตายับเยินกันขนาดนี้”

ตอนนี้คนอื่นๆ ก็เริ่มสนใจเหมือนกันแล้วครับ หยุดมือหันมามองกันหมด

ผมมองหน้าไอ้เล่ย์ ซึ่งมันก็แค่ยักไหล่ ไม่พูดอะไร เลยต้องมาคาดคั้นเอากับน้องชายสุดที่รักแทน “พัน”

ไอ้พันมันก็นิ่ง ไม่ยอมตอบ แต่แล้วไอ้ข้าวก็โพล่งขึ้นมา “เจอคู่อริ! ใช่ป่ะ”

ไอ้พันทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้ แล้วบอก “อือ ใช่ พวกไอ้ใหญ่”

...บ้าหรือเปล่า ไปตีกับเขามา แต่ไม่รู้ว่าตีกับใคร

“มันมากันกี่คน” ไอ้ข้าวถามต่อ

“กี่คนวะพี่” มันหันไปหาผู้ร่วมอุดมการณ์

ไอ้เล่ย์ใช้นิ้วถูจมูกที่มีเลือดกำเดาแห้งกรังติดอยู่ แล้วงึมงำตอบ “สามคนมั้ง”

“เออ ใช่ๆ สามคน” แม่ง ตีกันยังไงวะ ไม่รู้ว่าศัตรูมีกี่คน…

...มีพิรุธครับ อย่างนี้เขาเรียกมีพิรุธ

“แล้วพวกมันเป็นไงมั่ง” ไอ้ข้าวทำหน้าที่ซักต่อ มึงน่าจะไปเรียนทนายนะ ไม่ควรจะเรียนช่าง... ไอ้ข้าวเป็นเพื่อนกับไอ้พันมาตั้งแต่ประถมแล้วครับ แต่ไอ้พันต่อมอปลาย ส่วนไอ้ข้าวไปต่อเทคนิค

“ก็...เจ็บแหละ” มันตอบได้กำปั้นทุบดินมาก ตีกันแล้วใครจะไม่เจ็บมั่งวะ ฮู้ น้องผม

แล้วพอไอ้ข้าวจะถามต่อ ไอ้พันก็ยกมือห้าม “เอาไว้ให้กูอาบน้ำเสร็จก่อนได้มั้ย เดี๋ยวมาให้ถามใหม่... ไปทำแผลให้หน่อยดิ” ประโยคหลังมันบอกผมครับ

“ไปอาบน้ำก่อนดิ” ฝุ่นเต็มตัวเลยครับ แขนขาก็ถลอกปอกเปิก สงสัยคงจะล้มลุกคลุกคลานกันเลยทีเดียว ซึ่งก็ไม่ต่างจากอีกคนที่กำลังเดินตามผมขึ้นเรือนมาซักเท่าไหร่

“พี่อาบข้างบน เดี๋ยวผมอาบข้างล่างเอง” ไอ้พันเสียสละให้แขก

 

หลังจากที่ไอ้เล่ย์อาบน้ำเสร็จ ผมก็ให้มันนั่งที่ห้องโถง หยิบกล่องปฐมพยาบาลที่วางอยู่ใต้โต๊ะวางทีวีออกมา... ไม่ใช่ว่าคนบ้านผมชอบมีเรื่องจนต้องมีกล่องปฐมพยาบาลติดบ้านไว้หรอกนะครับ แต่มันคือของขวัญวันเกิดที่ไอ้พันซื้อให้ตอนผมอยู่ ม.4 มันบอกว่าผมซุ่มซ่ามให้เอาไว้ทำแผลตัวเอง

…น้องเวร

“คิ้วแตกด้วยอะ แอนตาซิลไม่แจกหรอกนะแบบนี้” ผมแซวมัน แล้วพอเอาทิงเจอร์ไปทาให้ที่แผลมันก็ซี๊ดปาก “เจ็บเหรอ”

“ลองมั้ย” มันถามหน้านิ่ง ไม่รู้พูดเล่นพูดจริง

“ไม่เอาอะ ไม่ใช่นักเลง”

อีกฝ่ายยกยิ้มน้อยๆ แต่ไม่พูดอะไรนั่งให้ผมทำแผลเงียบๆ แผลมันไม่ค่อยเยอะหรอกครับ แต่เน้นๆ ทั้งนั้น คิ้วแตก ปากเจ่อ แก้มเริ่มม่วงแล้ว ถ้าทายาหม่องจะแสบตาเปล่าวะ “ทายาหม่องนะ”

“อืม... อย่าทิ่มเข้ามาในตาแล้วกัน” มันพูดยิ้มๆ

“พูดมาก เดี๋ยวก็ควักมาโปะใส่ซะเลย”

“ใจร้าย” มันบอก แล้วจ้องมาจนผมต้องหลุบตาลง ทาโหนกแก้มสีม่วงๆ เสร็จก็บอก “ไหน ขอดูมือหน่อย”

มันยื่นมือมาให้ดูแต่โดยดี แต่พอผมจับมือมันไว้เพราะทายาไม่ถนัด มันก็ใช้นิ้วโป้งลูบหลังมือผมเล่นเบาๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาลอยๆ “นุ่ม”

“อยากทำเองใช่มั้ย”

“นิดๆ หน่อยๆ” มันบ่น แต่ก็หยุดลูบ

ไม่นานผมก็ทำเสร็จ ไอ้เล่ย์ยกมือข้างที่มีผ้าพันเป็นปุ้มๆ ดูแล้วก็หัวเราะขำ “หึ หึ เหมือนอาการหนัก”

เห็นมือมันแล้วผมก็นึกขำไปด้วย “ทำสุดฝีมือเลยนะเนี่ย ฮ่า ฮ่า ฮ่า... แม่ทำเก่ง เดี๋ยวแม่กลับมาให้แม่ทำให้ใหม่”

บอกแล้วผมก็ลุกขึ้นยืน แต่ถูกจับมือไว้ “พุ.....”

“เป็นแฟนกันนะ”

 

+++++unbelievablelove+++++

ขอบคุณที่ติดตามอ่าน แล้วเจอกันตอนต่อไป ^^

[yeyong]

ยังไม่จุใจเลย

[atblueann]

 :z3:คิดถึงเรื่องนี้มากกก มาอัพบ่อยๆน้าาาา ยังแอบงงตกลงใครพระเอก 55555 เล่ห์หรือพี่แพท

[♠DekDoy♠]

มาน้อยจังน๊ออออ

[srikoon]

เคยช่วยวิดบ่อปลา...มันมาก

อยู่ต่างจังหวัดมีความสุขจัง

แล้วเจ้าพันจะรับได้หรอก

ว่าพี่มีแฟนผู้ชาย...หัวโบราณเสียยังงั้น

[RoseBullet]

*กรีดร้องงง* ดีใจจังได้อ่านเรื่องนี้แล้ว
สรุปคืนดีกับเฮียแพทแล้วเน้อ ตอนแรกๆที่โทรคุยกันเฮียแกก็ดูจะวางฟอร์มอยู่นะ
นี่ถ้ายังงอนต่อนะ จะหักคะแนนให้สะบั้นเลย โทษฐานงอนเกินงามจนน่าหมั่นไส้
ถ้าเฮียแพทมาแล้วเจอกับเล่ย์จะเป็นยังไงน้าาา~~~
ว่าแต่ตอนนี้พี่เล่ย์ขวัญใจอิฉันโผล่มาแต่ชื่อเองอ่ะ แงงงง ไม่รู้ไปทำคะแนนกับว่าที่พ่อตาถึงไหนแล้วน้อ
ถึงพุจะว่าน้องพันช่างเลือก หัวโบราณ แต่หัวโบราณเรื่องมารยาทอะไรแบบนี้เราชอบออก เหอๆ
 

[nunnuns]

ู^
^
เคยเหมือนกัน ตอนไปเยี่ยมบ้านยายที่ต่างจังหวัด
เป็นประสบการณ์ใหม่ของเด็กกรุงเทพจริงๆ สนุกสนาน555

[takara]

อัยย๊ะ จะรถไฟชนกันป่ะเนี้ย

[jimmyFG]

แอบสั้นนะ

อยากอ่านอีก

[A-J.seiya*]

จะเอาอีก
><
พุแม่งน่ารัก
ชวนเฮียแพทมาทำไมอ้ะะะ
แต่เอามาเจอกันก็ดีนะ
ฮ่าๆๆ อยากรู้ เล่ย์ จะทำไง!!

[BitterSweet~]

เฮียแพทยอมดีกับน้องแล้ว
เป็นผู้ชายนะเฮียอย่างอนนานน

ตอนนี้สั้นเนอะ รอตอนต่อไปนะคะ ^^

[JingJing]

อิเฮียแพทนี่ท่ามากชะมัด  ถ้ามาจริงก็รถไฟชนกันล่ะงานนี้ จะมีงอนน้องพุอีกป่ะเนี๊ย
พุน่ารัก เหมือนเป็นน้องของพันเลย พี่กลัวน้อง

[Ju]

แจกเป็ด 

[pahpai]

อั๊ยยะ เฮียกะเล่ย์จะได้เจอกันแล้ว รอลุ้นสถานการณ์ต่อไป
แต่แอบเชียร์เฮียนะ รีบตามมาทำคะแนนด่วนๆ

[❝CHŌN❞]

เฮียแพทยอมดีกับน้องสักทีน้า นึกว่าจะเล่นตัวต่อ ฮ่าๆๆๆ

อยากให้เฮียแพทมาเจอกับเล่ย์อ่ะ ท่าจะสนุก แค่คิดก็สนุกละ

[quiicheh.]

เล่ย์ ............. สู้!

[namtarn11]

มีสิ ก็เพื่อนน้องพันที่ไปกทม.ด้วยกันไง 555 // เราเหมือนจะเชียร์เฮียแพทอ่ะ จะโดนเตะไหมอ่ะ ดูท่าแม่ยกเล่ย์จะเยอะ

[iforgive]

เฮียแพทมาเล๊ยยย  ดูสิว่าเล่ย์จะออกอาการหรือพี่แพทจะออกยังงัยบ้าง

[BeeRY]

เฮียแพทมาบ้านพุก็จะได้รู้ว่าคนที่ทำให้พุเบี้ยวนัดอะเป็นใคร
แล้วจะมีศึกชิงพุเกิดขึ้นมะ เพราะเล่ย์ก็เปิดตัวเรียบร้อยแล้ว เฮียยังไม่ชัดเจนเลย
งั้นขออีกหน่อยได้ไหมอ่า อยากอ่านต่อจังเลย