หัวข้อ: เรื่องสั้น [อย่าเงียบสิวะ!] จบในตัว

[หมวยลำเค็ญ]

ชอบอ่าาาาาา 
รู้สึกเหมือนโตมาพร้อมๆ กันเลยเน๊อะ เดาอายุกันได้เลย 
ไอ้เรื่องโทรแล้วเงียบนี่ พอมานึกย้อนไปแล้วแอบฮา เอาเป็นว่าเคยทุกอย่างที่ "ผม" กับ "มัน" ทำ

อยากรู้ว่า ณ ปัจจุบัณ "มัน" กล้าแสดงออกบ้างหรือยัง แบบจับมือสาธารณะ หอมแก้ม จุ๊บกัน และป่ามป๊าม ประมาณนี้
เป็นห่วงค่ะ กลัวมีลูกไม่ทันใช้

[imissyou]

ไม่เจอ ไม่ได้คุยกัน (โทรไปไม่รับสาย) ตั้ง 2 เดือน

ช่วงนั้น " ผม " เป็นอย่างไรบ้าง

คิดไหมว่าต้องเลิกกันแน่แล้ว

2 เดือนมันนานมากเลยนะ 

[BaoBao]

ชอบอ่าาาาาา 
รู้สึกเหมือนโตมาพร้อมๆ กันเลยเน๊อะ เดาอายุกันได้เลย 
ไอ้เรื่องโทรแล้วเงียบนี่ พอมานึกย้อนไปแล้วแอบฮา เอาเป็นว่าเคยทุกอย่างที่ "ผม" กับ "มัน" ทำ

อยากรู้ว่า ณ ปัจจุบัณ "มัน" กล้าแสดงออกบ้างหรือยัง แบบจับมือสาธารณะ หอมแก้ม จุ๊บกัน และป่ามป๊าม ประมาณนี้
เป็นห่วงค่ะ กลัวมีลูกไม่ทันใช้

มัน กล้าครับ แต่มันมีลิมิต
ทำได้ แต่ห้ามประเจิดประเจ้อ ห้ามทำกลางห้างงี้ ไม่ได้ครับ (แต่จับมือได้)

กับในหมู่เพื่อนกับคนรู้จัก หอมมันแทนของขวัญ แสดงความรู้สึก ต่อหน้าเพื่อนๆ พอทำได้ครับ แต่ผมต้องเจ็บตัวแลกกัน
แต่ต่อหน้าพ่อแม่ ไม่ได้เลยครับ แค่จับมือก็เกินพอแล้วครับ

ส่วนเวลาอยู่กันแค่สองคน ในที่ที่ไม่แจ้งตาคน ทำได้เลยครับ
ช่วงแรกๆ ต้องขอมันก่อน ผมอยากให้มันสมัครใจอ่ะครับ เห็นมันตกใจแล้วผมไม่รู้ไงว่ามันจะโกรธมั้ย?

พอหลังๆ ที่ชินๆ กัน ผมก็คล่องขึ้นจับทิศทางถูก
ยิ่งช่วงที่ย้ายกลับมาอยู่บ้านเกิด ก็สบายครับ ทำไรมันก็ได้
แต่ในเงื่อนไขเดิมของข้างบน... ไม่ประเจิดประเจ้อ

ไอ้จูบกันต่อหน้าคนอื่นน่ะ ไม่เคยเกิดขึ้นครับ
มากสุดแค่หอม แต่นับครั้งได้เหมือนกัน
บ่อยสุดคือ จับมือ... จับมือมันเดินเที่ยวงานแฟร์ผลไม้(จะรู้จักกันมั้ย?) มันก็โอเคครับ ไม่หน้าแดงแล้วด้วยครับ

ทุกวันนี้ ก่อนนอนผมจะหอมแก้มมัน มันก็หอมคืน แล้วค่อยนอน
ตื่นก็หอมแก้มกัน แต่ผมขอเบิ้ลอีกที หอมลาก่อนไปทำงาน
กลับบ้านหากนึกครึ้มอกครึ้มใจ ก็เดินไปหอมมันอีก
ผมหอมมันมากกว่ามันหอมผม

แต่มันก็บ้าๆ นะ บางที นั่งคุยกันเฉยๆ มันก็นึกอะไรไม่รู้มาจุ๊บปากผม....ไม่มีสาเหตุ

กอดกันก็เรื่อยๆ ครับ แต่ทำอยู่ในบ้าน บริเวณบ้านเรา
ตอนเรียนก็ทำในห้องของผม

ส่วนลูก เรามีทันใช้ครับ ไม่ต้องห่วง
ผมมันคนชอบลองของครับ 

[BaoBao]

ไม่เจอ ไม่ได้คุยกัน (โทรไปไม่รับสาย) ตั้ง 2 เดือน

ช่วงนั้น " ผม " เป็นอย่างไรบ้าง

คิดไหมว่าต้องเลิกกันแน่แล้ว

2 เดือนมันนานมากเลยนะ 

อ๋อ....
ไม่คิดเลยสักแวบว่าต้องเลิกกัน

คือมันอ่ะ โมโหผมบ่อย ด่าผมก็บ่อย โกรธผมก็บ่อย พุดไปจี้ต่อมมันมันก็เงียบไปที
รู้ครับว่ามันแค่โมโห เคือง เลยไม่คุยด้วย

แรกๆ ก็เป็นเดือดเป็นร้อนนะครับ สองสามวันแรกที่โทรไปมันอยู่แต่ไม่รับสาย
ตายๆ อยากตาย อยากคุยกับมัน อยากได้ยินเสียงมัน

แต่พอวันที่ 4 มั๊ง ผมจำไม่แม่นนะ
ได้ยินเสียงมันนะ
คือ อยากรู้ว่ามันเป็นไง เลยถามคนรับสายอ่ะว่า ไอ้...ห้อง .... อยู่มั้ย(ถามแบบเดิมๆ)
คนรับสายก็บอกว่า ไม่อยู่
ผมเลยถามไปว่า อยู่แต่ไม่มารับสายใช่มั้ย
มันก็อึ้งๆ
ผมเลยบอกไปว่า ไม่ได้โกรธอะไร แค่ห่วง อยากคุยด้วย แต่ทางนั้นไม่รับสายก็ไม่เป็นไร ผมอยากรบกวนถามแค่ว่า มันดูสบายดีมั้ย กินข้าวรึยัง นอนหลับมั้ย กินยาครบมั้ย? มันเพิ่งออกจากโรงบาล ผมห่วง
พูดยาวเลย ประมาณนั้นแหละ
ได้คนนั้นมันคงเห็นใจมั๊ง เลยไปถามๆ มา (คิดว่าไอ้คนที่ถามน่าจะรู้จักมันครับ มันของผมสนิทกับคนอื่นไปทั่วแหละ พ่อคนนี้เค้าเทพบุตรมิตรไมตรีครับ )

แล้วต่อจากนั้น ตลอด 2 เดือน
ผมก็เอาแบบนี้ตลอด ถามเรื่องมันกับคนที่รับแม่งเลย
มึงจะเป็นใครกูไม่รุ กูอยากรู้เรื่องของแฟนกู 555555555555+

ที่ฮาสุดๆ คือ เพื่อนมันคงเอือมมัน
แค่สองอาทิตย์หลังจากที่เอามันออกจากโรงพยาบาลแล้วมาส่งหอ
ผมได้ยินเสียงมันผ่านสายครับ ฮามาก

คือ คนรับสายน่ะ มารับ
ผมก็เหมือนเดิม ถามเลย มันกินข้าวยัง ถามให้หน่อย
ไอ้คนรับสายก็พูดเลยครับ "มึงแดกข้าวยัง"
มันก็บอกกับไอ้คนรับสาย "เอ้อ"
เสียงแม่งหงุดหงิดมาก 5555+
ผมก็ชอบดิ เอางี้ก็ได้ เลยถามมันขผ่านไอ้คนที่รับสาย
กินยามั้ย กินให้ครบนะ
ไอ้นั่นก็บอกมันตามที่ผมพูดเป๊ะ
ก่อนวางสายวันนั้น ผมไม่ลืมฝากบอกมันนะว่า
"ฝากบอกด้วยนะครับ รักนะครับ ห่วงนะครับ ห่วงมากๆ คิดถึงสุดๆ...."
ไอ้คนนั้นสบถเลย "ไอ้เหี้ย!" ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า ชัดเต็มหูผมเลย

มันคงไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้ แต่ไอ้คนนั้นสบถได้แป๊บนึงก็บอกไปตามที่ผมพูด
ไอ้คนรับสายบอกมันเสร็จ ก็ด่ามันของผมครับว่า "พวกมึงคุยกันเองสักทีเหอะ ไอ้ฉิบหาย พวกกูจะอ้วก เลี่ยนอะไรกันนักวะ แม่ง ไม่อยากรับรู้........."

 
ประมาณนั้นครับ
เดือนกว่าๆ นั้นก็เป็นแบบนี้แหละ

ไม่ได้ทุกข์อะไรมาก ไม่ห่วงว่าจะเลิกกัน
เชื่อครับว่ามันรักผมไม่น้อยไปกว่าผม ผมยึดมั่นไว้แบบนั้น
เราทะเลาะกันเอง ผมไม่กลัวครับ
ช่วงเรียน ผมกลัวแค่มือที่สาม มาช่วยปันใจของมันเท่านั้นครับ

[mro]

เพิ่งมาอ่านครั้งแ่กค่ะ
เรื่องนี้น่ารักมากกกก

[imissyou]

ช่วงเรียน ผมกลัวแค่มือที่สาม มาช่วยปันใจของมันเท่านั้นครับ

อ๊ะ อ๊ะ มือที่สาม ผู้หญิงหรือผู้ชาย ^ ^~*

ถามเยอะหน่อยเนะ นิยายจบคนไม่จบ 

[yeyong]

ยังให้ถามอยู่มั้ย
อยากรู้ว่าตอนบอกพ่อแม่ของแต่ละคน  ท่านมีปฏิกิริยายังไงบ้าง
แล้วสุดท้ายยอมรับได้ยังไง

เรื่องนี้เก๋ดีนะคะ ให้คนอ่านถาม แล้ว"ผม" ก็มาเล่าต่อ

[BaoBao]

อ๊ะ อ๊ะ มือที่สาม ผู้หญิงหรือผู้ชาย ^ ^~*

ถามเยอะหน่อยเนะ นิยายจบคนไม่จบ 

ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ที่มาปิ๊งๆ มัน
ผู้ชายตอนเรียนไม่ทราบครับ ไม่เห็น
แต่ตอนช่วงมันทำงาน มีผู้ชายมาส่ง "กล้วยหอม" บ้าง ก็ตัดเครือกล้วยทิ้งไปซะ จบ!

มือที่สามทุกคน เข้าหามันครับ
มันรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง ตามกาละ

จะหึงก็ตอนมันเทคแคร์มือที่สาม อันนี้ผมหึงสุดๆ
คือมันอ่ะ เป็นพวก...มนุษย์ทั้งโลกเป็นเพื่อนกู ดีกับเค้าหม๊ด ช่วยเหลือเค้าหม๊ด
มันก็ไม่ไ่ด้คิดไปชอบหรือรักเค้าหรอกนะ
แต่บางครั้งสิ่งที่มันทำ ก็เหมือนทอดสะพานให้เค้าเดินมาหา่อะครับ

หนักมากๆ ผมก็โมโหหึงมันที
บอกมันว่าอย่าให้คนอื่นมาทำแบบนี้ๆ กับ แฟนกู
หรือไม่ผมก็ไปบอกฝ่ายนั้นเองเลย (หากฝ่ายนั้นแรงอ่ะนะครับ)

แต่.....ก็ไม่มีมือที่สามรายไหนมากลายเป็นคนที่สามระหว่างเรานะครับ จบที่ขั้นเริ่มต้นทุกรายไป

อ้อ...มันของผม ไม่ได้หน้าตาดีนะ แต่บางคนบอกว่ามันมีเสน่ห์ ประมาณนั้นครับ

[Singleman]

ขอบคุณสำหรับคำตอบนะครับบบ อยากบอกคู่นี้น่ารักมาก จะได้เป็นแนวทางในการครองคู่ ของคนอื่นต่อไป

ชอบเวอร์ๆๆๆๆๆๆ ตอบซะ ฟินนาเล่เลย

[BaoBao]

ยังให้ถามอยู่มั้ย
อยากรู้ว่าตอนบอกพ่อแม่ของแต่ละคน  ท่านมีปฏิกิริยายังไงบ้าง
แล้วสุดท้ายยอมรับได้ยังไง

เรื่องนี้เก๋ดีนะคะ ให้คนอ่านถาม แล้ว"ผม" ก็มาเล่าต่อ

เจ็บที่สุดเลยครับ

ตอนนั้น พอผมกับมันแน่ใจว่าเราจะไปต่อกันแน่ๆ ถามใจตัวเองว่าจะรักกันไปแบบนี้ใช่มั้ย?
ผมจะไม่มีเมียมีลูกตอบแทนบุญคุณพ่อแม่แล้วใช่มั้ย? มันด้วยใช่มั้ย?

คำตอบทุกอย่างลงร่วมกันว่า "ใช่"

เราก็เลือกวันหยุด กลับมาบ้าน มาบอกพ่อแม่
ผมไปบอกพ่อแม่มันก่อน อยากเห็นปฏิกริยาของทางนั้นก่อนครับ
ผมมั่นใจว่าพ่อแม่ผม จะไม่ตัดลูกตัดพ่อกับผมแน่ เลยไปทางมันก่อน

แม่มันก็อึ้ง พ่อมันโกรธ ตบมันตั้งหลายที
มันบอกผมก่อนแล้วว่า อย่าไปห้ามพ่อ
โอยยยย ทรมานจะตาย
แ่ม่มันก็น้ำตาปริ่มๆ ร้องแบบไม่มีเสียงอ่ะครับ แม่ไม่ได้ห้ามพ่อมันนะครับ ผมว่าแม่มันช็อก
ผมก็มองมันโดนพ่อมันตบ น้ำตาก็แตก ทนนิ่ง ไม่รู้จะทนทำไม แต่มันขอไว้ก่อนขึ้นบ้านมาแล้ว มันว่าหากผมเข้าไปช่วย พ่อจะยิ่งโมโห แล้วไม่ยอมคุยด้วย

แต่พอพ่อมันคว้าของเข้ามือเท่านั้นล่ะ
ผมก็ไปขวางไว้เลย ไปกอดมันครับ กะว่าถ้าพ่อมันฟาดมา ก็ให้โดนผมแทน
ไม่ได้ไปว่าพ่อมันนะ ไม่ได้ไปห้ามพ่อมันด้วย ผมทำตามสัญญาทุกอย่าง
แต่ผม....ให้ผมมองมันเลือดออกเฉยๆ...ไม่ได้อ่ะ

วันนั้น พ่อมันก็ไม่ฟาดลงมาหรอกครับ พ่อโมโห เขวี้ยงไม้ตะบองทิ้งไปไหนไม่รู้ แล้วไล่ผมกับมันไปให้พ้นๆ หน้า
ผมก็หันมากราบพ่อมัน แล้วก็กราบแม่มัน
บอกขอโทษทั้งน้ำตาแตกนั่นแหละ
มันก็กราบพ่อแม่มัน บอกขอโทษที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง
แล้วเราก็เดินลงจากบ้านมัน

ผมถามมันว่าจะไปหาพ่อแม่ผมต่อมั้ย
มันว่าไปเลย ให้มันจบๆ ไป
บอกกันว่า ถ้าพ่อแม่ผมโกรธ เราก็กลับไปห้องพักผมที่กรุงเทพฯ (ตอนนั้นมันทำงานที่สมุทรปราการครับ)

คือเราก็ไม่หวังว่าจะได้รับการยอมรับเลยตั้งแต่ต้น

เวลาันั้น ผมกับมันไม่ได้เสียใจที่พวกท่านไม่ได้ยอมรับเรานะครับ
แต่พวกผมเสียใจทีี่่่ทำให้พวกท่าน "เสียใจ" ...มากกว่า

พอไปหาพ่อแม่ผม ฝ่ายผมไม่ได้รุนแรงเท่ามันหรอกครับ

เดินเข้าบ้านผม ตอนเย็นแล้วครับ
คือเป็นหยุดยาวสามวัน พวกผมโทรมาบอกว่าจะมาอยู่บ้าน
พอมาถึงก็เลี้ยวรถไปบ้านมันก่อน แล้วถึงค่อยกลับมาบ้านผม

พ่อแม่นั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะหินอ่อน ใต้ต้นมะม่วง (ตอนนั้นมีหลานฝ่ายแม่มาอยู่ด้วย เลยให้หลานช่วยขายของครับ)
เดินไปไหว้ พ่อแม่ผมก็ตกใจหน้าของมัน
ถามว่าไปทำอะไรมา มีเรื่องอะไร
คือผมน่ะตัวสะอาดสะอ้าน มีแต่มันที่หน้าบวม หัวยุ่ง เสื้อก็ยับยู่

ผมก็ไม่ไ่ด้ตอบพ่อแม่หรอก
นั่งเลยครับ นั่งกันทั้งสองคน
ผมบอกว่ามีเรื่องจะบอกกับพ่อแม่
พ่อแม่ก็นิ่งรอฟัง
แล้วบอกไปว่า ผมกับมันเป็นแฟนกัน
คบกันตอน ม.4 แล้วก็คบกันมาตลอด
และตั้งใจว่าจะคบกันต่อไปอีกเรื่อยๆ
เลยมาบอกให้พ่อแม่รู้

ก็แค่นั้นครับ พ่อผมอึ้งไปพักนึ่ง แล้วจู่ๆ ก็ลุกขึ้น เดินหนีไปเลย ขึ้นรถเก๋งแล้วขับไปไหนก็ไม่รู้
แม่ก็นิ่งจ้องพวกผม ไม่พูดสักคำ
โมโหครับ ท่าแบบนี้โมโหชัวร์
ผมก็ก้มหน้า....ยอมรับแหละ

แม่ถามว่า หน้าเราน่ะไปโดนอะไรมา

มันก็บอกว่า โดนพ่อตบมาครับ เมื่อกี้ไปบอกพ่อแม่ผมเรื่องเดียวกันนี่ล่ะครับ

แล้วแม่ก็ถามว่า ทางพ่อแม่เราว่าไงล่ะ

มันก็บอกว่า ไม่ทราบครับ พ่อโมโห แม่ก็ร้องไห้ แล้วพ่อก็ไล่ออกมา บอกว่า เอาหน้าพวกมึงไปให้พ้นๆ ตากู

แม่ก็ถอนหายใจหนักๆ ทีนึง แล้วแม่ก็พิงเก้าอี้ กอดอก จ้องพวกผมสองคนสลับกัน

นานล่ะกว่าแม่จะพูดอีกว่า จะเป็นกะเทยกันรึไง

ผมก็บอกว่า ไม่ใช่แม่ ไม่ได้จะแต่งหญิงทาหน้า คือพวกผมก็จะเป็นแบบนี้ล่ะครับ เท่าที่แม่เห็นไม่ไ่ด้เปลี่ยนอะไรไป

แล้วแม่ก็ถามว่า ไอ้ที่ผมเป็น เค้าเรียกกันว่าอะไร

ผมก็บอกว่า ผู้ชายที่รักผู้ชาย บางคนเค้าก็เรียกแบบนี้ว่า เกย์ แต่เป็นคนละอย่างกับกะเทย

แม่ก็บอกว่า ไม่เข้าใจหรอกนะ แล้วแม่ก็บอกว่า ทำไมต้องเป็นแบบนี้ แล้วนี่ตั้งแต่ ม.4 ทำไมเพิ่งมาบอก

มันบอกแม่ผมว่า ผมเพิ่งมั่นใจครับว่าจะรัก...(ชื่อผม)...ไปจนตาย ถ้าหากผมคิดว่า สักวันพวกผมต้องเลิกกัน ผมจะไม่มาบอกให้พ่อแม่ขุ่นข้องหมองใจครับ

------ตายห่ะ รักมันอีกแล้ว ผมตกหลุมรักมันบ๊อบบ่อย

แม่ก็ถอนหายใจแบบไม่พอใจอ่ะครับ แล้วก็บอกให้พวกเรากลับไปเถอะ
พ่อเค้ารับไม่ได้หรอก ไว้ค่อยๆ มาคุยทีหลัง แม่ก็ปวดประสาท คิดอะไรไม่ออกหรอก
จะให้อวยพรเห็นดีด้วยน่ะ ไม่รู้ คนเป็นพ่อเป็นแม่ ควรเห็นดีเห็นงามด้วยมั้ย แม่ไม่รู้ รู้แต่ว่าตอนนี้มันไม่ไหว
ไว้พ่อแม่คุยกันรู้เรื่องได้ความยังไง จะโทรไปหาละกัน

นั่นก็หมายความไล่เรานั่นเองครับ

ก็เหมือนเดิมครับ ผมกับมันก็ยกมือไหว้แม่ กราบขอโทษที่เป็นลูกอกตัญญู แล้วก็ฝากกราบพ่อด้วย

แม่ก็บอกว่า ให้กินข้าวกันซะ อิ่มแล้วค่อยขับรถกลับ ส่วนแม่พูดจบก็เดินไปหน้าร้าน ไม่กินต่อ

น้ำตาผมแตกเลยนะ ตอนแม่เดินหนีไป ไม่นั่งกินข้าวด้วยกัน มันก็กำมือผมที่วางไว้บนหน้าขา ให้กำลังใจครับ
ตามันแดงๆ แต่มันไม่ร้องไห้

สักพักใหญ่ เราก็กินข้าวครับ

คือ ใจมันไม่อยากกินหรอก
แต่อีกใจก็ต้องกินไง
เราตั้งใจมาสู้ แล้วต่อจากนี้ไป มันต้องมีสภาพเหมือนๆ แบบนี้อีกแหละ
ก็กล้ำกลืนมันไปตั้งแต่วันนี้เลย ไม่เสียหาย
ให้มันรับรู้ความรู้สึกว่า โดนพ่อแม่ทิ้ง ไม่สนใจไยดี มันเป็นแบบนี้...กันไปเลย

กินข้าวทั้งน้ำตาเสร็จ ก็เก็บถ้วยชาม เก็บกับข้าวเข้าตู้ เข้าตู้เย็น เช็ดโต๊ะ ทำความสะอาดจนเกลี้ยง เหมือนที่เคยๆ ทำมาตอนเด็ก
ของฝากที่เอาติดมา ก็วางไว้ให้ที่โต๊ะครัวในบ้าน อันที่ควรใส่ตู้เย็นก็ใส่ไว้ให้เลย

เสร็จแล้วก็เดินออกมาหน้าร้าน
มาลาแม่
แม่ก็รับไหว้ ถามแค่ว่าเก็บข้าวของรึยัง
ผมก็บอกว่าเก็บแล้ว เรียบร้อย แม่ไม่ต้องทำแล้ว

แม่ก็พยักหน้า แล้วไปขายของต่อ
ผมก็รู้ล่ะว่า แม่ไม่แลผมแล้วแน่นอน
เลยบอกไปว่า ไปนะแม่

แล้วก็เดินคู่กับมันมาขึ้นรถ ขับออกไปจากบ้าน
ขับๆ ไปก็เงียบกันไปตลอดทาง
ขับๆ ไปผมก็ร้องไห้ครับ หนักเลย
มันเลยเปลี่ยนมาขับเอง
พอเปลี่ยนที่กัน ผมก็ซบหัวกับตักมันร้องไห้ไปเรื่อย มันก็ขับรถไป
บางทีมันก็จะเอามือมาลูบหัวผมที บางทีก็ยกมือไป

หลังจากวันนั้น ผมก็ทำเหมือนเดิมนะ เคยโทรกลับบ้านไปถี่แบบไหนก็ทำ
พ่อไม่คุยด้วยก็ไม่ไปเซ้าซี้ แต่ถามถึงทุกครั้ง
แม่ก็คุยด้วยไม่มาก ก็ไม่ได้ไปเซ้าซี้ท่าน
แต่หมั่นโทร ตามปกติ
มันก็ทำเหมือนกันครับ

วันหยุด เอาของฝากไปให้ เอาหน้าแบบแพ็คคู่ไปกราบ แล้วก็กลับมาที่ของเรา
ไม่มีบ้านไหนเรียกเราค้างนี่ครับ ก็มีแต่ขับไปหา แล้วก็ขับกลับมา ไม่หอใครก็หอคนหนึ่ง
บางทีก็ขึ้นไปนอนเต้นท์ที่เขาใหญ่ เขาเขียว แต่ไม่ได้เที่ยวหรอกครับ ไม่มีอารมณ์ แค่อยากนอนในที่โล่งๆ บ้าง
ประมาณนั้น

วันๆ ชีวิตผมกับมันอยู่กับการรอครับ......รอวันที่พวกท่านจะยอมรับ

ช่วงนั้นสุดๆ ครับ
ตอนเอ็นท์ที่ผมว่าผมคิดมากแล้วนะ
เทียบไม่ได้กับตอนนี้่เลยครับ

ปีกว่าครับ กว่าจะมีการกระเตื้อง
ฝ่ายที่กระเตื้องก่อนคือบ้านผม

วันสงกรานต์ ไปไหว้แต่เช้า กะว่าไหว้สองบ้านเสร็จจะขึ้นไปเขาใหญ่ นอนเล่นกัน
แม่ผมก็ชวนไปงานบุญ ให้ขนของไปใส่บาตร ให้ขับรถไปให้ ให้มันไปกับผมด้วย
ก็หน้าบานสิครับ
ช่วยแม่กันงุดๆ
พ่อทำท่าแบบให้อยู่ห่างๆ ก็อยู่ห่างๆ ครับ
แต่ผมก็คอยหมั่นไปดูแลเทคแคร์ แบบเหมือนเดิมครับ
ท่านจะตอบรับผมมั้ย ผมไม่ได้นอยด์ ผมเคยทำไง ผมก็ตั้งใจทำอย่างงั้นต่อไป
เสร็จงานบุญช่วงสาย
แม่บอกว่าจะกลับวันไหน ค้างรึเปล่า
ก็อึ้งเลยดิ มันล้างหม้ออยู่ในครัว เสียงล้างหม้อหยุดกึกเลย
ผมหันหลังไปมองหน้ามัน มันก็หันมามองผมด้วยเหมือนกัน
มองหน้ากันสักพัก มันก็พยักหน้าให้ผม
หมายความว่า แล้วแต่มึงตัดสินใจ

ผมก็บอกว่า จองที่พักบนเขาใหญ่ไว้
อยากไปผ่อนสมอง
แต่วันก่อนกลับ ขอมาค้างด้วยสักคืน จะได้ไหม
แม่ก็อื้อๆ บอกว่า แวะไปเขาเขียว ซื้อของมาให้กินด้วย

นั่นคือการเริ่มต้นครับ
แล้วก็ค่อยๆ ดีขึ้น อย่างช้าๆ
พอทั้งสองบ้านรับได้ และเหมือนเดิมแล้ว
พวกผมก็กลับบ้านเกิดครับ

ผมว่าพวกพ่อแม่ของพวกผมคงคุยกันล่ะครับ

แต่ผมไม่ได้ไปซักนะ แค่พอรู้เลาๆ เอาเอง

ก็ประมาณนั้นล่ะครับ



 

[malula]

กว่าจะได้รับการยอมรับไม่ง่ายเลย
ชื่นชมกับความมั่นคงของทั้งคู่
ไม่วอกแวก มีแต่ความรักความเชื่อใจให้กัน

[yeyong]

ตอนสมัยเราเด็กๆ ก็ไม่รู้จักคำว่าเกย์หรอก 
รู้จักแต่ตุ๊ด กระเทย  เพิ่งมาเข้าใจช่วงหลังๆนี่แหละ

[obab]

 
อ่านเรื่องนี้แล้วอุ่นจังงง

[whynotme]

^
^
^   อ่านคำตอบเม้นข้างบนแล้ว วางตัวดีมาก ดีใจด้วยนะคะ ที่คุณพ่อคุณแม่ของทั้งสองฝ่ายยอมรับ
     ชอบคำพูดของ " มัน " ( เกรงใจจังที่เรียกแบบนี้ =='' )
     ที่บอกว่า เพิ่งแน่ใจจะรักจนวันตาย ถึงยอมมาบอกพ่อกับแม่ ...     

[kabung]

น่ารัก โฮ่ยย ชอบเรื่องนี้จังอ่า ถามไรอีกดี

[Mocha01]

ก่อนอื่นต้องกล่าวคำว่าสวัสดีก่อนละกันนะครับ สำหรับ คุณ"ผม"และคุณ"มัน"

ได้อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึก    เห้ย มันมีแบบนี้อยู่จริงหรอว่ะ  OMG กันเลยที่เดียว แบบชอบมากกอ่ะ บรรยากาศที่เล่านี้ผมก็ประสบพบเจอมาตั้งแต่สมัยยังเด็กๆ
ความรักของ คุณสองคนนี้มันคงจริงๆครับผมขอแสดงความยินดีด้วย ตั้ง20ปีแหนะ aniversary กันเลยทีเดียวโคตรอิจฉาอะ
นึกถึงสมัยก่อนดี หุหุ ยื่นต่อแถวใช้ตู้โทรศัพท์ สมัย 3310 เครื่องเป็นหมื่นๆ อันนี้น่าจะเริ่มมีมือถือเข้ามาใช้กันแล้วเนอะ ผมก็จำไม่ได้นานมาละ 55+


ตอนนี้ยังถามได้อยู่ป่าววครับถ้าได้ก็อันไหนตอบได้ก็ตอบนะครับเอาตามความสบายใจของ คุณ"ผม" หุหุ
คำถามแรก
คือคุณผมกับคุณมันนี้ แมนๆทั้งคู่เลยป่าว
(ผมขยายให้นะคือแบบว่า เอาสมัยตอนมอปลายนะ สกิลเฮด หุ่นนักกีฬา สูง 175+ ไรทำนองนี้อ่ะ หรือหน้าหวานๆครับ)
ปล.สูงเท่าไหร่เอ่ย
คำถามที่สอง
ตอนนี้คุณสองคนอยู่บ้านใครหรือครับหรือปลูกเรือนหอขึ้นมาใหม่เอง หุหุ
คำถามสุดท้ายอะ (อันนี้ใคร่ตอบก็ตอบนะครับ)
ใครรุกใครรับหรือเปลี่ยนกัน อิอิ ปล.ผมชอบเรื่องของคุณมากครับ   

[Onlymin]

รวดเดียวตั้งแต่หน้า 2 เลยค่ะ

น้อยคนนักที่จะยอมเปิดเผยเรื่องของตัวเองและตอบคำถามเปิดใจแบบนี้

เรื่องราวของพวกพี่ เป็นรักแท้ที่น่าประทับใจมากค่ะ

นี่สินะถึงเรียกว่า "คู่แท้" 

ขอบคุณมากค่ะ  [ ป๋อล๋อ.  " มัน " ของพี่ น่ารักมากเลย ]

[RinNam]

รบกวนฝากบอก "ผม"และ"มัน" ด้วยนะคะว่า ขอบคุณที่ทำให้ข้าน้อยมีรอยยิ้มและความสุข

ขอบคุณมากๆค่ะ 

[marionatte]

เรียบง่าย แต่น่ารักมากเลยจ้า ชอบๆ

[BaoBao]

ก่อนอื่นต้องกล่าวคำว่าสวัสดีก่อนละกันนะครับ สำหรับ คุณ"ผม"และคุณ"มัน"

ได้อ่านเรื่องนี้แล้วรู้สึก    เห้ย มันมีแบบนี้อยู่จริงหรอว่ะ  OMG กันเลยที่เดียว แบบชอบมากกอ่ะ บรรยากาศที่เล่านี้ผมก็ประสบพบเจอมาตั้งแต่สมัยยังเด็กๆ
ความรักของ คุณสองคนนี้มันคงจริงๆครับผมขอแสดงความยินดีด้วย ตั้ง20ปีแหนะ aniversary กันเลยทีเดียวโคตรอิจฉาอะ
นึกถึงสมัยก่อนดี หุหุ ยื่นต่อแถวใช้ตู้โทรศัพท์ สมัย 3310 เครื่องเป็นหมื่นๆ อันนี้น่าจะเริ่มมีมือถือเข้ามาใช้กันแล้วเนอะ ผมก็จำไม่ได้นานมาละ 55+


ตอนนี้ยังถามได้อยู่ป่าววครับถ้าได้ก็อันไหนตอบได้ก็ตอบนะครับเอาตามความสบายใจของ คุณ"ผม" หุหุ
คำถามแรก
คือคุณผมกับคุณมันนี้ แมนๆทั้งคู่เลยป่าว
(ผมขยายให้นะคือแบบว่า เอาสมัยตอนมอปลายนะ สกิลเฮด หุ่นนักกีฬา สูง 175+ ไรทำนองนี้อ่ะ หรือหน้าหวานๆครับ)
ปล.สูงเท่าไหร่เอ่ย
คำถามที่สอง
ตอนนี้คุณสองคนอยู่บ้านใครหรือครับหรือปลูกเรือนหอขึ้นมาใหม่เอง หุหุ
คำถามสุดท้ายอะ (อันนี้ใคร่ตอบก็ตอบนะครับ)
ใครรุกใครรับหรือเปลี่ยนกัน อิอิ ปล.ผมชอบเรื่องของคุณมากครับ   

สวัสดีครับ
ขอบคุณกับความชอบ แล้วก็ตอบนะครับ

คือคุณผมกับคุณมันนี้ แมนๆทั้งคู่เลยป่าว
(ผมขยายให้นะคือแบบว่า เอาสมัยตอนมอปลายนะ สกิลเฮด หุ่นนักกีฬา สูง 175+ ไรทำนองนี้อ่ะ หรือหน้าหวานๆครับ)
ปล.สูงเท่าไหร่เอ่ย
มองผาดๆ ก็เหมือนผู้ชายปกติครับ ทั้งผมทั้งมัน อย่ามองลงมาที่มือพวกผมเป็นใช้ได้ 
สูง 172 ครับ เท่ากัน
หน้าตา----ธรรมดาครับ ชายไทยธรรมดา ไม่มีเชื้อฝรั่งหรือจีน....ทั้งสองคนเลย


สีผิว....ผมจะขาวกว่ามัน แต่จริงๆ มันก็ขาวนะ แต่มันลูกชาวสาวอ่ะครับ กรำแดด เลยคล้ำเป็นช่วงๆ
หุ่นก็แบบนักกีฬา เพราะชอบออกแรงเหมือนกัน ไม่ถึงกับกล้ามนูนเรียกน้ำลายนะครับ ตัวบึกพอดีๆ ครับ
แต่ผมเหมือนผอมกว่ามันอ่ะครับ สรีระมันต่างกัน มันเหมือนกระดูกหนากว่าผม

ทรงผม.....ผมชอบผมยาวหน่อย(แต่ก็เป็นทรงรองทรงอยู่ดีล่ะครับ) เวลาทำงานก็ปล่อยเลย ไม่ใส่เจล ใส่มูสอะไร เอาหน้าสั้นไว้ แต่ตอนเรียนผมตัดแบบยาวพอดีๆ แบบถูกระเบียบเป๊ะ ไม่เล่นทรงใดๆ ทั้งนั้น...กลัวอ่ะ กลัวโดนฝ่ายปกครอง ไถเป็นสี่แยก เลยยาวนิดนึงทรงปกติธรรมดา....มาไว้รองทรงที่ยาวขึ้นในแบบที่ชอบอีกทีก็ตอนเข้ามหาลัยครับ

ส่วนมัน...มันเป็นคนผมดกครับ มันว่าเลี้ยงผมไว้คลุมหัว เอาไว้กันแดดเวลาออกสวนกับพ่อ ผมมันไม่เป็นทรงอะไรหรอกครับ ยุ่งๆ เหยิงๆ ขี่มอไซด์มาเรียนไงครับ เป่าทรงธรรมชาติให้ในตัว555555+.... แต่ผมมันนุ่มดีครับ เลยชอบยีหัวมันเล่น....
ตอนทำงาน....มันขี้เกียจเรื่องจัดทรงผมมากครับ กลัวไม่สุภาพ ดูไม่ดี มันเกรียนเลยครับ แบบเห็นตอแพรมๆ โคตรโดนในสายตาผมเลยอ่า....ตอนนี้มันก็เกรียน เวลาเข้าสวนมันจะเอาผ้ามาผูกหัว บางทีก็ใส่หมวกสานปีกกว้างครับ




คำถามที่สอง
ตอนนี้คุณสองคนอยู่บ้านใครหรือครับหรือปลูกเรือนหอขึ้นมาใหม่เอง หุหุ

ตอนนี้อยู่บ้านของพวกผมเองครับ
ตาเหวง (พ่อมัน พ่อตาผม ) ให้ที่มากะแบะมือนึง
เราก็ปลูกบ้านของเราเอง หลังไม่ใหญ่ครับ เพราะไงๆ เราก็ไม่มีลูกเพิ่มมาอยู่แล้ว
บ้านไม้เสาสูงแบบชาวบ้านธรรมดาครับ

แบบให้มันเลือก
มันก็เลือกแบบคล้ายกับบ้านมัน มันบอกเย็นดี บ้านปูนเหมือนของผม...ร้อน
เคยเห็นบ้านพักครูกับบ้านพักพนักงานรถไฟสมัยเมื่อสิบกว่าปีก่อนป๊ะครับ
คล้ายแบบนั้นแหละ แต่เล็กกว่า

ในบ้านมี 2 ห้องนอน (อีกห้องเผื่อแขกมาหา) / ห้องเก็บเสื้อผ้าของใช้อีก 1 / ห้องน้ำ 1 / ช่วงในบ้านด้านหน้าก่อนเดินมาถึงห้องนอน ทำเป็นที่โล่ง พื้นโล่งๆ ครับ....อเนกประสงค์
เสาบ้านเราสูง เอาแบบไม่กลัวตอนแก่เดินขึ้นกระไดไม่ไหวเลย
ใต้บ้านเรามันเอาไว้เก็บของมัน เครื่องทำเกษตร ปุ๋ย นู่นนี่ เยอะ
ผมก็เอาส่วนนึงเป็นที่จอดรถ มีคันเดียวครับ ของมันเป็นแมงกะไซด์ คันเดิมตั้งแต่เรียนมัธยม ตอนนี้เก่ามาก แต่เครื่องมันยังใช้ได้ 55555+

เร็วๆ นี่ไปเจอบ้านน๊อคดาวน์ ช่วงนี้แถวบ้านผมเค้านิยม เลยไปถอยมาหลังนึง
ทีแรกจะวางกับดิน มันไม่เอา บอกให้ต่อเสาขึ้นสูงเท่าบ้านเดิมเลย (สูงอีกแหละ *0*)
ทำทางเพิ่มด้วยครับ ทางเดิมเชื่อมกับบ้านเก่า
ตอนนี้เห่อบ้านหลังใหม่ เลยย้ายไปนอนที่หลังใหม่
เหมือนไปรีสอร์ททุกวันเลย 55555+


คำถามสุดท้ายอะ (อันนี้ใคร่ตอบก็ตอบนะครับ)
ใครรุกใครรับหรือเปลี่ยนกัน อิอิ
คำตอบไม่ผ่านครับ มันลบไปแหละ
แต่อ่านๆ ก็น่าจะพอรู้นะครับ
คำถามนี้จบแต่เพียงเท่านี้นะครับ 555555+

[BaoBao]

รบกวนฝากบอก "ผม"และ"มัน" ด้วยนะคะว่า ขอบคุณที่ทำให้ข้าน้อยมีรอยยิ้มและความสุข

ขอบคุณมากๆค่ะ 

รับทราบครับ
มันก็รับทราบเช่นกัน
"ขอบคุณครับ"

[kabung]

อย่าขี้หวง มัน นักเลย เล่าโมเม้นน่ารักๆๆให้ฟังบ้าง  (แบบว่านึกคำถามไม่ออก เอิ๊กก)

[BaoBao]

สำหรับผู้อ่านที่เพิ่งเคยอ่านงานเขียนของนามปากกา BaoBao
ก่อนที่ โมฯดุ จะมาเข้าทู้นี้

ยังให้ถามอยู่มั้ย
อยากรู้ว่าตอนบอกพ่อแม่ของแต่ละคน  ท่านมีปฏิกิริยายังไงบ้าง
แล้วสุดท้ายยอมรับได้ยังไง

เรื่องนี้เก๋ดีนะคะ ให้คนอ่านถาม แล้ว"ผม" ก็มาเล่าต่อ

เชิญถาม "ผม" ต่อได้จ้า

[kabung]

ถามไรดีอ๊า

อย่างเวลาที่มีปัญหา หรือมีเรื่องเครียดๆ ไม่สบายใจ ผม และ มัน ให้กำลังใจกันและกันยังไงบ้างคะ

[Supermimt]

อบอุ่นในใจ.... 
สรุป เรื่องเล่าจริงๆ หรือเรื่องแต่ง แล้วตอบโดยคาแรกเตอร์ตัวละคร

ไม่รู้ยังไงแต่ชอบมากๆ

ความรักของ "ผม" กับ "มัน"
สุดยอดมาก นึกถึงช่วงนั้นเลยอ่า

[BaoBao]

ถามไรดีอ๊า

อย่างเวลาที่มีปัญหา หรือมีเรื่องเครียดๆ ไม่สบายใจ ผม และ มัน ให้กำลังใจกันและกันยังไงบ้างคะ

ถ้าแค่อารมณ์อึนๆ ท้อแท้ หมดกำลังใจ มีเรื่องให้คิด
มันจะชอบมาแหย่ ให้ขำ จี๋ๆ
บางทีก็ชกต้นแขนผมเล่น แหย่อ่ะครับ ให้ผมรำคาญ โมโห วิ่งไล่เตะมัน
เล่นกับมันเสร็จก็หายคิดมาก

อีกแบบ อย่างตอนไปสารภาพกับพ่อแม่ อันนี้เครียดจริง มันจะจับมือ บีบแน่นๆ
เวลาผมร้องไห้ มันก็จะลูบผม

มันไม่ค่อยพูดหรอกครับ

แต่ช่วงเรียนที่เราต้องห่างกัน ไม่ได้เจอกัน
ถ้ามันรู้สึกว่าผมมีเรื่องให้คิด มันจะถาม เค้นให้ตอบ ให้บอกมัน บางทีมันก็ช่วยคิดทางไปให้
หรือเรื่องไหนมันช่วยตัดสินใจให้ไม่ไ่ด้ มันก็บอกแค่ว่า อย่าคิดมาก ช่างหัวมันบ้าง คิดไม่ออกก็ไม่ต้องคิด ไว้หัวโล่งๆ ค่อยมาคิด...ประมาณนี้อ่ะครับ

ส่วนผม....ก็เหมือนๆ กัน
หากรู้ว่ามันมีเรื่องให้คิด จะถามครับ ช่วยมันคิดได้ก็ช่วย ช่วยไม่ได้ก็จะบอกให้ค่อยๆ คิด และย้ำว่า ห่วงนะ ทุกครั้ง

พอมาอยู่ด้วยกัน ถ้าเห็นว่ามันเครียด จะเดินไปกอดมันเลยครับ

ไม่ชอบเห็นมันหน้านิ่งๆ อ่ะครับ


ส่วนใหญ่ จะถามครับ จะเค้นกันให้พูด ให้บอก
หลังๆ ก็กลายเป็นว่า เดินไปบอกกันเองเลย

แต่ก็มีนะเรื่องที่ผมยังไม่อยากบอก

มันก็ไม่ได้ว่าอะไรนะครับ

ผมจะบอกแค่ว่า เดี๋ยวไว้ค่อยบอก

มันก็รับรู้ แล้วก็คอยมองอยู่ห่างๆ ถามเป็นช่วงๆ ไม่ถี่ยิบ

ประมาณนั้นครับ

ส่วนมัน หากผมถามมันตอบผมหมดแหละครับ

[BaoBao]

อบอุ่นในใจ.... 
สรุป เรื่องเล่าจริงๆ หรือ
เรื่องแต่ง แล้วตอบโดยคาแรกเตอร์ตัวละคร

ไม่รู้ยังไงแต่ชอบมากๆ

ความรักของ "ผม" กับ "มัน"
สุดยอดมาก นึกถึงช่วงนั้นเลยอ่า

ตอบแล้วนะครับ

[malula]

สุดยอด
เป็นธรรมชาติมาก

[witchhound]

แสดงว่าเวาลา"มัน"หึงคงน่ารักจริงๆสินะ
ขอบคุณที่มาตอบให้นะคะ

[Nnsicc]

เป็นเรื่องที่อ่านแล้วเต็มอิ่มมาก นั่งอ่านก็นั่งยิ้มมันอยู่คนเดียว แบบว่า..น่ารักกกกกกกกกกก 55 (เรื่องนี้เหมาะสำหรับอ่านก่อนนอน ..ฝันหวานกันเลยทีเดียว) ฮ่าๆ
อยากถามค่ะอยากถามม
“มัน” เคยอ้อนมั้ยคะ?