ตอนที่ 11
“รักนะคะ คนดีของฉัน
จะวันไหนก็รักเพียงเธอ
และจะบอกว่ารักเธอที่สุด
ใจดวงนี้ของฉันหยุดที่เธอ
รักนะคะ คนดีของฉัน
โปรดจงมั่นใจ ทุกๆ อย่างที่ฉันทำ
ทุกๆ คำ คือคำว่ารักเธอ…..โอ้ย!!!ไอ้เชี่ยกันต์!! ทำอะไรของมึง”
ผมเขวี้ยงหนังสือการ์ตูนใส่ไอ้เต้ที่นั่งดีดกีต้าร์ร้องเพลงอยู่ที่ห้องของผม โดยที่ไอ้คุณกับไอ้ทอมนั่งตบมือให้จังหวะ แม่ง พวกมันจงใจร้องเพลงนี้กวนผมหรือเปล่าว่ะ แต่ผมก็ไม่ได้บอกพวกมันนี่หว่า แล้วทำไมมันถึงบังเอิญแบบนี้ล่ะโว้ยย
“เป็นผู้ชาย พูดว่า รักนะคะได้ไงว่ะ ทุเรศ!!!!”ผมที่นอนแผ่อยู่บนเตียงพูด
“ทุเรศเหี้ยอะไร แบบพูดแบบนี้ ผู้หญิงเค้าชอบเว้ย!! พวกกูอุตส่าห์โดดเรียนพากันมานั่งบำบัดมึงที่เป็นง่อยอยู่”
ไอ้ทอมพูด
“บำบัดอะไรของมึง กูแม่งเห็นนั่งร้องเพลง นั่งกินขนม นั่งรื้อห้องกูอยู่แค่นี้”
“ดนตรี สามารถ รักษาโรคได้ มึงไม่รู้เหรอกันต์”ไอ้คุณบอกแล้วเดินมานั่งบนเตียงผม
“กูจะปวดประสาทมากกว่า แล้วไอ้เพลงเมื่อกี้อย่าร้องอีกนะ กูฟังแล้วคันหู”ผมพูด แล้วไอ้เชี่ยเต้ก็ดีดกีต้าร์ขึ้น
“ ไม่รู้เป็นอะไร~~เอากีต้าร์มาปั่นก็ไม่หาย คันจรี๊งงง คันอยู่ข้างใน หันหู้ว ทีไร ขนลุกทุกที อ๊ะ อ๊าาาา~~”
“ไอ้เต้ เสียงครางมึงทำไอ้หนูของกูหดเลยสัด!!!!” ไอ้ทอมถีบไอ้เต้หงายไปพร้อมกับกีต้าร์
“ฮ่าๆๆๆ ของมึง หดได้ชาตินึงแล้วมั้งทอม”ไอ้คุณโยนไอ้ผลาญเงินของผมไปใส่ไอ้ทอมแต่ดันไปโดนหัวไอ้เต้แทน
“ไอ้คุณ ตุ๊กตากู เดียวแม่งติดโรคกับไอ้เต้ ทอมส่งคืนมาให้กูดิ๊!!!” ผมบอกไอ้ทอม ไอ้ทอมหยิบไอ้ผลาญเงินของผมขึ้นมามอง
“ตุ๊กตามักหน้าเหี้ยเหมือนเจ้าของ อ่ะ ไปหาเจ้าของมึงซะ” ไอ้ทอมพูดจบก็โยนส่งมาให้ผม ไอ้เชี่ยนี่= =+++
“สัดทอม= =”ผมรับไอ้ผลาญเงินมากอดไว้
“ตุ๊กตานี้ท่านได้แต่ใดมา ทำไมข้าไม่เคยเห็น”ไอ้คุณมองไอ้ผลาญเงินของผมแล้วถาม
“กูซื้อมา”
“อ๋อ…..”
“กูหิว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”จู่ๆไอ้เต้ที่นอนอยู่บนพื้นก็เด้งตัวขึ้นมาแล้วตะโกนเสียงดัง
“บ้านกูไม่มีอะไรกินนะ กูถึงบอกให้พวกมึงซื้อของกินมาด้วยไง”ผมบอกพวกมัน แต่ได้เชี่ยเต้ก็นอนดิ้นอยู่บนพื้นไม่หยุด
“หิวๆๆๆๆๆ เต้หิวๆๆๆๆๆๆๆๆ ToT” กู รำคาญมึง= =
“ไอ้เต้ มึงก็ลงไปดูของกินในตู้เย็นสิว่ะ ในนี้มีใครทำกับข้าวเป็นมั่งนอกจากกู” ผมพูด แล้วทุกสายตาก็จ้องมาที่ผม เอาล่ะ ผมพอรู้ชะตากรรมของตัวเอง
“แม่กูหุงข้าวไว้ คิดว่าในตู้เย็นมีไข่อยู่ เดียวกูทำให้พวกมึงแดกแล้วกัน….”ผมถอนหายใจแล้วพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่ง
“เย้~~~~~~~~~~~”พวกมันสามตัวโห่ร้องดีใจ ไอ้พวกเชี่ย มึงมาเยี่ยมคนป่วยแต่เสือกให้คนป่วยทำข้าวผัดให้กิน= =
ไอ้คุณช่วยพยุงผม ส่วนไอ้เต้คลานไปเอาไม้ค้ำมาให้ผม ปรนนิบัดกูดีจริงๆพวกมึง
“ยังไงพวกมึงก็ลงไปช่วยกูหน่อยแล้วกัน”ผมบอกแล้วพวกมันก็ลุกขึ้นวิ่งลงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว ไอ้เหี้ย!!แล้วไม่คิดจะมีใครช่วยพยุงกูลงบันไดหน่อยเหรอว่ะ!!!! ผมเดินลงบันไดแบบทุลักทุเล พอลงไปถึงก็เห็นพวกมันจัดโต๊ะอาหารรอ
“คุณ มึงไปตักข้าวกับเอาไข่มาให้กูสิ”ผมบอกไอ้คุณแล้วเดินไปที่เตาแก๊ส ไอ้ทอมกับไอ้เต้นั่งรอกินอย่างเดียว ส่วนไอ้คุณมาเป็นลูกมือผม แต่จะโอเคกว่านี้ถ้ามันนั่งอยู่เฉยๆตั้งแต่เอาข้าวกับไข่มาให้ผม
“ไอ้เชี่ยคุณ กูบอกว่า น้ำตาลไม่ใช่เกลือ !!! เชี่ย ข้าวผัดกู ไปนั่งเฉยๆเลยไปคุณ”
“เอ้า เดียวหาว่ากูไม่ช่วย ไม่เป็นไรหรอก ใส่เกลือแทนซีอิ้วไงมึง ถ้ากลัวเค็มมึงก็ใส่น้ำตาลกลบเยอะๆ”
ห่าคุณ พูดมาได้ เสียรสชาติหมด T^T หลังจากที่ผมไล่ไอ้คุณไปนั่งแล้ว ผมก็ทำคนเดียวแบบประหลาดๆ มือนึงต้องถือไม้ค้ำไม่ให้ตัวเองล้ม อีกมือถือตะหลิว แต่ทำไมพวกเราถึงไม่ออกไปซื้อกันมากินล่ะ มันคงง่ายกว่านี้ TwT
“เอ้าเสร็จแล้วพวกมึง มาตักกันเองนะ ตักให้กูด้วย กูเหนื่อย”ผมบอกแล้วเดินไปนั่งเก้าอี้ พวกมันสามตัว ก็วิ่งไปถือกะทะมาวางบนโต๊ะแล้วยื่นช้อนให้ผม
“แดกในกระทะนี่แหละ เดียวมึงลำบากตอนล้างจาน”ไอ้ห่า นี่พวกมึงกะจะให้กูล้างจานด้วยเหรอว่ะ=[]=!!!!!!!! ว่าแล้วพวกมันก็ตักกินเอาๆ เหมือนห่าลง
“กูทำแล้ว พวกมึงก็ล้างสิว่ะ”
“กูแพ้ ซันไลต์ ไลปอนเอฟ และน้ำยาล้างจานทุกชนิด” ไอ้เต้เอาตัวรอดคนที่หนึ่ง
“กูเหมือนกัน เดียวมือกูลอก”ไอ้ทอมตัวที่สอง
“มือกูผื่นจะขึ้น”ปิดท้ายด้วยไอ้เชี่ยคุณ
“เออ!! พวกมือบอบบาง กระแดะ แม่ง ช่วยห่าอะไรไม่ได้เลยพวกมึง” ผมพูดแล้วตักกินบ้าง แต่ผมก็ได้กินแค่ไม่กี่คำหรอกครับ พวกนี้มันแม่งกินเร็วมาก T^T ฮืออ พวกมึงมาทำให้อาการกูแย่ลงใช่ไหม!!! พอกินเสร็จพวกมันก็วิ่งขึ้นไปบนห้องผม ทิ้งให้ไอ้เป๋อย่างผมจัดการกับซากที่พวกมันกิน เพื่อนเอย……พวกมึงช่างดีกับกูเหลือเกิน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ขอโทษครับ มีใครอยู่บ้านไหมครับ” ผมที่กำลังจะเดินขึ้นชั้นสอง สะดุ้งเพราะเสียงเคาะประตูบ้าน ตามมาด้วยเสียงที่ดูคุ้นหูสุดๆ
“คะ ครับ!!!!”ผมขานรับแล้วเดินไปเปิดประตู พอเปิดออกไปก็พบกับ พี่พีชและเดอะแก้งค์ =o=……เชี่ยแล้ว บ้านกูไม่ได้ทำมาเพื่อรองรับแขกเยอะขนาดนี้นะ ไหนจะพวกไอ้คุณด้านบนอีก
“มาเยี่ยมครับ!!!!!”พี่ธัญพูดแล้วยื่นกล่องแบรนด์ให้ผม ผมเองก็รับมาแบบ งงๆ แล้วไอ้พี่ธัญพี่ย้งพี่ชินก็เดินเข้าบ้านผมไปแบบไม่ได้ขออนุญาต เหลือแต่ไอ้พี่พีชที่ยืนอยู่หน้าบ้าน
“เชิญเข้าไปหน่อยสิ”พี่พีชพูด
“ขะ เข้ามาสิครับ”ผมบอกแล้วหลีกทางให้ ไอ้พี่พีชยิ้มแล้วเดินเข้าไปในบ้านผม ยะ อย่ามายิ้มแบบนี้สิว่ะ!!! แม่ง เดินขึ้นบันไดไหวไหมเนี่ยกู…..ผมปิดประตูบ้านแล้วเดินตามหลังพี่พีชไป
“กู…..พี่ช่วยพยุงไหม” ไอ้พี่พีชหันมาถามผม
“กูเหมือนเดิมก็ได้พี่ ฟังดูลื่นหูกว่าเยอะ!!”
“อ้าว…..กูนึกว่ามึงอยากให้กูพูดเพราะๆ มากูช่วย…”ไอ้พี่พีชเดินมาข้างๆแล้วช่วยพยุงผมขึ้นบันได อยากขัดขืนโว้ย!!!!แต่ทำไมร่างกายมันอ่อนยวบยาบแบบนี้ว่ะ ไม่มีแรงเลย…..
พอผมถึงห้องแล้วเปิดประตูเข้าไป หกชีวิตที่อยู่ในห้องก็จับจ้องมาที่พวกผมเป็นตาเดียว
“เมื่อวานตีกันจะเป็นจะตายแล้วทำไมถึงได้ประคองกันมาแบบนี้ล่ะว่ะ”ไอ้คุณ
“กูว่าเฝือกที่มันให้น้องเขาอาจจะเป็นของหมั้นก็ได้”ไอ้เชี่ยพี่ย้ง
“รักแท้แพ้ส้นตีน….”ไอ้เต้พูด อะไรของมึงว่ะ
“ไอ้เต้หมายถึง มีคนดีดีดูแลเราดีดีมากมาย แต่ดันเลือกไอ้คนที่ใช้ส้นตีนทำร้ายเรา หรืออีกนัยนึงก็คือ ผู้หญิงมักชอบคนเลว” ไอ้ทอมอธิบาย ไอ้พวกที่ทำหน้างงอยู่ก็ พยักหน้าเข้าใจกัน
“ผู้หญิงพ่อมึงสิเชี่ยทอม!!!”ผมยกไม้ไปตีไอ้ทอม
“อย่าทำซ่าส์นักสิ เข้าไปนั่งก่อนเถอะ”
“วู้ววววววววววววววววววว” พอไอ้พี่พีชพูดจบ เสียงหมามันก็เห่าก็หอนทันที
“หุบปากไปเลยนะ ไม่งั้นกูเอาไม้นี่ยัดปากพวกมึงทุกคนแน่”ไอ้พี่พีชพูด แล้วพยุงผมให้มานั่งลงบนเตียง
“แล้วแบบนี้แสดงว่าคบกันแล้วเหรอครับพี่พีช”ไอ้คุณถามพี่พีช
“ไอ้เชี่ยคุณ!!ถามเหี้ยอะไร”ผมพูดเสียงดัง
“ยังหวะ….กูพยายามจีบเพื่อนมึงอยู่ อยากให้พวกมึงทุกคนรู้เอาไว้ด้วย”ไอ้พี่พีชพูด เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย แม่งพูดอะไรต่อหน้าผู้ชายทุกคนแบบนี้ว่ะ
“ไม่ต้องพูด พวกผม/กู ก็รู้แล้วล่ะครับ”ไอ้หกตัวพูดพร้อมเพรียงกันประหนึ่งว่าอ่านสคริปเดียวกัน
“แค่มาเยี่ยมใช่ไหม งั้นกลับไปได้แล้ว เดียวแม่กูก็จะกลับมาแล้ว กลับไปให้หมดเลย!!” ผมบอกพวกมันทุกตัว
“ทุกคน….มีคนเขินด้วยล่ะ”ไอ้เชี่ยพี่ชินพูดขึ้นแล้วมองที่ผม
“คะ คะ ใคร!!!ไม่ได้เขินเว้ย!!แต่เหนื่อย จะนอนแล้ว กลับไปซะ!!!”
“เขินจริงๆเหรอหืม….”ไอ้พี่พีชยื่นหน้าเข้ามาถามผม เหี้ย!!ใกล้กูเกินไปแล้ว
“ไม่ได้เขินเว้ย ไอ้พี่ห่า เอาหน้าออกไป!!” ผมดันอกไอ้พี่พีชออก แม่งมาทำรุ่มร่ามต่อหน้าพวกนี้ได้ไงว่ะ กู กูจะไม่ไหวแล้ว
“ไอ้พีช หน้ามึงจะใกล้ขนาดนั้น ไม่ดูดปากน้องเขาไปเลยล่ะ!!!”เสียงไอ้พี่ย้ง อย่ามาบอกแนวทางให้ไอ้เวรนี่สิโว้ยย=[]=!
“กูอยากทำนะ แต่เกรงใจพวกมึง”
“พวกกูไม่มองหรอก!! จูบเลยๆๆๆๆๆๆ” ไอ้พี่ย้งพูดแล้ว ตบมือเป็นจังหวะ ไอ้พวกที่เหลือก็ตบตาม แถมพูดเสียงดังพร้อมกันว่า จูบเลยๆ อีกต่างหาก ไม่เอาโว้ย กูไม่จูบ=[]=!!!
“เงียบเลยพวกมึง!! เห็นไหม คนที่กูชอบเขาข้างเดียวหน้าแดงเป็นตูดลิงแล้ว”ไอ้พี่พีชบอกแล้วเอาหมอนมาปิดหน้าผม
กูไมได้หน้าแดง กูป่วย กูไม่สบาย อากาศร้อน กูใช้พอร์นหน้ากูเลยขาวอมชมพู
“โว้ย!!!พอรึยัง จะพักผ่อนแล้ว กลับไปๆๆ”ผมไล่พวกหมานี่อีกครั้ง พวกมันบ่นอุบอิบแล้วเดินมาตบหัวผมคนล่ะที
“เขินแค่นี้ต้องไล่พวกกูกลับเลยเหรอว่ะ ฮ่าๆ”ไอ้ทอมเดินมาพลักหัวผมสุดแรง
“กูไมได้เขินเว้ยไอ้ห่า!!กูป่วย!!!”
“เออ ป่วยก็ป่วย!!”ไอ้ทอมพูดแล้วออกจากห้องผมไป เพื่อนของไอ้พี่พีชก็เดินมาบอกว่าให้ผมหายไวๆแล้วก็เดินลงไปเหมือนกัน เหลือก็แค่….ไอ้พี่พีชพี่นั่งอยู่ปลายเตียงผม…
“อะ ออกไปสิว่ะพี่”ผมบอก
“กูยังอยากอยู่กับมึงนี่”
“อยู่นานพอแล้วล่ะ ไป!!เพื่อนพี่รออยู่ข้างล่างนะเว้ย”
“ขออยู่ต่ออีกนิดสิ…นะ”เชี่ย!!!แม่ง ไปหัดทำหน้าหมาอ้อนแบบนี้มาจากไหนว่ะ!! กะ กูแพ้หมา
“มะ …ไม่ได้โว้ย!!!ออกไป!!!”ผมก้มหน้าหลบสายตาหมาน้อยแล้วชี้ออกไปที่ประตู
“ไปก็ได้….แต่ก่อนไป………………………..” ผมยังคงหลับตาอยู่ แต่รู้สึกได้ถึงเตียงที่ยวบลงข้างๆผม
แล้ว………………………………………………..
……………………………………………………………
…………………………………………..จุ๊บ….
ผมรู้สึกร้อนผ่าวที่หน้าผากของผม พอลืมตาขึ้นก็เห็นว่า ไอ้พี่พีชกำลังจูบหน้าผากของผมอยู่ ผมที่รู้สึกเบลอๆพอตั้งสติได้ก็รีบดันอกไอ้ตัวดีที่ไม่มีทีท่าว่าจะเอาปากออกจากหน้าผากผม
“ปะ ปะ..ไปได้แล้ว…..”เสียงผมเบาและสั่นสุดๆครับ ใจผมเต้นไม่เป็นจังหวะเลย หรือกูจะเป็นโรคหัวใจ
“………ไปก็ได้….แต่ว่า….” ไอ้พี่พีชขยับห่างจากตัวผมเล็กน้อย
“อะ อะไรอีกล่ะ” ผมก้มหน้าเพราะตอนนี้รู้สึกไม่กล้ามองหน้าพี่พีช
“….มึงน่ะ……รีบๆ ตกหลุมรัก…กูสักทีนะ…”
ไอ้พี่พีชพูดแล้วชิงหอมแก้มผมอีกที แล้วเดินออกจากห้องไป ทิ้งให้ผมนั่งเอ๋ออยู่ในห้อง มึน มึนสุดๆ ทั้งหน้าผาก ทั้งแก้ม แถมหัวใจก็เต้นไม่หยุด ยะ แย่แล้วสิ…..แบบนี้แย่แน่ๆ…..แม่ครับ!!!ช่วยผมด้วยยยย!!! ผม ผมยังไม่พร้อมที่จะรักผู้ชาย!!!! แก้ม…..ปาก….ละ แล้วก็หน้าผาก….มันแย่งชิงไปหมดแล้วครับแม่!!ToT
----------------------------------------------------
หลังจากที่เหตุการณ์ระทึก ที่ผมโดยชิงหอมแก้ม และหน้าผากผ่านไปได้อาทิตย์กว่าๆ วันนี้ผมมาเอาเฝือกออกครับ ไอ้คุณเป็นคนมารับผม พร้อมพวกไอ้เต้ไอ้ทอม พร้อมใจกันมาสุดๆ แถมที่ท้ายรถมี เบียร์อยู่ลังนึง ไว้ฉลองที่ผมหายดีแล้ว คึคึ-.,-
“คราวนี้ เอามาเป็นลังแบบนี้ จะไปกินที่ใดครับ” ผมยื่นหน้าไปถามไอ้ทอมที่นั่งอยู่ข้างคนขับ
“ที่ไหนก็ได้ ที่ไม่มีผัวมึงไง”
“อะ ไอ้เหี้ยทอม!!! ผัวพ่อมึงสิ กูมีแต่เมียโว้ย!!!”ผมผลักหัวมันแล้วพูดเสียงดัง ผัวเผออะไรกัน แม้แต่รูตูดกูมันก็ไม่มีวันได้เห็นเฟ้ย!!
“อ้าว ตกลงว่า พี่พีชนี่เป็นฝ่ายรับเหรอว่ะ”ไอ้เต้ที่นั่งเล่นไอโฟนอยู่ข้างผม หันมาถาม
“ไม่มีใครรุก ใครรับทั้งนั้นแหละ พวกกูไม่ได้เป็นอะไรกัน!!!”
“มึงจะปล่อยให้พี่เขาชอบมึงข้างเดียวแบบนี้เหรอกันต์”ไอ้คุณที่ใส่แว่นดำขับรถถามผมโดนที่มองหน้าผมผ่านกระจกมองหลัง
“กู…..ไม่รู้เว้ย มึงขับรถไปเลย ไม่ต้องมามอง ไม่ต้องมาถาม เดียวได้ตายห่าพอดี” คิดผิดหรือเปล่าว่ะที่มากับพวกมัน ทำให้ผมหัวเสียแต่เช้าเลย บงเบียร์ก็ไม่มีอารมณ์กินแล้วเนี่ย!!! แต่น่าแปลกนะครับ ไอ้ฟาย3ตัวนี้ ยิ่งเห็นผมหัวเสีย พวกมันยิ่งชอบ ยิ่งมีความสุข T^T
“เวลามึงเขินเนี่ย กูช๊อบชอบ!!!” ไอ้เชี่ยทอมหันมาหาผม
“ไอ้ห่า กูไม่ได้เขิน!!!!”
“กันต์ มึงเคยรู้ตัวไหม เวลามึงเขิน มึงจะพูดเสียงดัง…”ผมหันควับไปหาไอ้เต้ที่นั่งเล่นไอโฟนอยู่ มันพูดแต่ไม่ได้มองหน้าผม
“เจ๋งมากไอ้เต้ มึงจงบอกให้มันรู้ตัวซะ” ไอ้คุณพูดเสริมอีกคน ว๊ากกกกกกกกกก
“อะไรของพวกมึงว่ะเนี่ย ทำไมรุมกูคนเดียว!!”
“รุมอะไร ไม่ได้รุม…แค่อยากให้มึงรีบๆรู้ใจตัวเอง ใช่ไหมพวกมึง” ไอ้คุณพูด
“ใช่แล้วขอรับ!!!” อีกสองตัวขานรับพร้อมเพรียงมาก= =
“รู้ใจเหี้ยอะไร แล้วนี่พวกมึงรับได้เหรอถ้าเพื่อนมีแฟนเป็นผู้ชาย!!!”พวกมันมองหน้ากันทันทีที่ผมพูดจบ
“นี่พวกมึงสองตัวไม่ได้บอกมันเหรอ”ไอ้คุณพูดขึ้นหลังจากที่มองหน้าไอ้ทอม
“เออ…เท่าที่จำได้กูยังไม่ได้บอกหวะ”ไอ้เต้พูด
“งั้นกูบอกเอง ไอ้กันต์!!!” ไอ้ทอมหันหน้ามาหาผม โอ้ยไอ้เหี้ย อยู่ใกล้แค่นี้มึงไม่ต้องพูดเสียงดังก็ได้= =
“อะไร”
“กู กับ ไอ้เต้น่ะ…..”หือ….มันกับไอ้เต้ ทำไมว่ะ ผมหันไปมองไอ้เต้ที่ตอนนี้หันหน้าออกไปมองหน้าต่าง หรือว่าพวกมัน….=[]=…
“กูกับไอ้เชี่ยเต้…..เป็น………” ไอ้ทอมมองหน้าผม สายตามันจริงจังมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ผมรู้สึกเสียวกับคำพูดของมัน
“เป็นไบ!!!!!!!!!!” ไอ้เต้หันมาพูดเสียงดังข้างหูผม ไอ้เหี้ย!!!!! หูกู T^T
“ไอ้เชี่ยเต้ แย่งกูพูด!!!”
“มึงก็รีบๆพูดสิไอ้ห่า ยิ่งมึงทำให้มันลุ้น กูว่าในใจมัน แม่งคิดว่ากูกับมึงคงได้กันแล้ว” มึงพูดถูกต้องแล้วไอ้เต้ กูกำลังคิดว่ามึงสองคนคบกันอยู่ แต่กูไม่ได้คิดว่าพวกมึงได้กันแล้ว=[]=
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ อย่างมึงน่ะ กูไม่เอาหรอก ไม่ใช่สเปกกู!”
“ไอ้เหี้ยทอม อย่างมึงกูก็ไม่เอาเหมือนกันโว้ย!!!”ไอ้เต้ผลักหน้าไอ้ทอมออก
“ฮ่ะๆ ทะเลาะกันเข้าไปมึง เดียวก็ได้กันเอง”ไอ้คุณที่นั่งหัวเราะอยู่พูดขึ้น พวกมันสองตัวเลยเลิกคุยกันแล้วนั่งเงียบๆ
“ไอ้คุณ…แล้วมึง..ก็..เป็น……..”ผมเกาะเบาะไอ้คุณแล้วถามมัน
“เฮ้ยไอ้บ้า!! กูเป็นผู้ชาย มึงก็เห็น กูมีแฟนเป็นผู้หญิง สวยสัดๆอีกต่างหาก แล้วมึงไม่ต้องห่วง มึงน่ะ จะเป็นเหี้ย เป็นห่า เป็น เกย์ เป็น ตุ๊ด กระเทย เป็น ทอม ดี้ เลส ไบ กูก็ไม่เลิกเป็นเพื่อนมึงหรอก”
ไอ้เหี้ยคุณ ทอม ดี้ เลส ไบ อะไรของมึงกูเป็นผู้ชาย แค่เกย์ กับ ตุ๊ด ก็พอแล้วโว้ย!! แต่ผมก็มั่นใจนะว่าผมไมได้เป็นอะไรแบบนั้นT^T ถ้าไม่นับความรู้สึกของผมที่มีให้ไอ้พี่พีช….เฮ้ย!!ความรู้สึกอะไร!!ไม่มีหรอก เมื่อกี้ผมคิดอะไรไปว่ะเนี่ย!!! เลิกๆๆ!!
“เออ มึงมันมีแฟนสวย ! แล้วกูก็เป็นผู้ชาย!เดียวกูก็หาเมียสวยๆได้เหมือนกัน”
“หึ..กูว่าอย่างมึงต้องได้ ผัวหล่อๆ มากกว่า ฮ่ะๆๆๆๆ”
“ไอ้เหี้ยทอมพูดตัดหน้ากู แต่ถูกใจ กูกระทืบไลค์ให้มึงเลย!!!! ฮ่าๆๆๆๆ”
โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย พวกทันแทคมือกันแล้วหัวเราะลั่นรถ ไอ้เต้ที่เงียบๆก็ยื่นมือไปแทคกับไอ้ทอมไอ้คุณ
ผมขี้เกียจเถียงต่อ เถียงยังไงผมก็แพ้อยู่ดี T^T ผมเลยเลือกที่จะ กระแทกตัวนั่งลงบนเบาะกอดอกแล้วมองออกไปที่หน้าต่าง
พวกไอ้คุณก็พูดแหย่ผมไปตลอดทาง จนมาถึงโรงบาล ไอ้เต้ก็พยุงผมลงจากรถ พอพวกผมสี่คนเดินเข้าไปในโรงบาล พยาบาลก็มองมันใหญ่เลยครับ หล่อล่ะซี่ ต้องขอบคุณผมที่ขาเดี้ยงนะ ไม่งั้นคุณพยาบาลไม่ได้เห็นอะไรแบบนี้หรอกนะครับ เพราะงั้น ลดค่ารักษาให้ผมด้วยนะT_T
“อาจจะยังเดินไม่ถนัด แต่ก็ค่อยๆเดินนะหนู”….หมอบอกผมหลังจากถอดเฝือกออกให้ผม แต่หมอเรียกใครว่าหนูนะครับ!! โฮกก ขาขาวๆของผมกลับมาแล้ว อีกไม่นานก็พร้อมจะเอาไปฟาดปากพวกนั้นได้แล้วล่ะ ผมไหว้ขอบคุณหมอแล้วเดินออกมา พวกไอ้เต้ก็ร้องเฮแล้วเดินมาถอดคอผม ลูบหัวผม ขยี้หัวผม โว้ยอะไรของพวกมึงว่ะเนี่ย!!!
“ฉลองโว้ย!!!!”พวกมันตะโกนพร้อมกัน จนยามดุพวกผม ไอ้พวกเชี่ยมึงลืมไปแล้วเหรอว่าที่นี่คือโรงบาล พวกผมก้มหัวขอโทษแล้วรีบเดินออกมาจากโรงบาลด้วยความร่าเริง ขึ้น มินิคันโก้ของไอ้คุณ โดยที่คราวนี้ผมนั่งด้านข้างคนขับ พวกเราร้องเพลงเฮฮากันไปตลอดทาง แต่ไอ้พวกที่นั่งด้านหลังมันเริ่มแกะกระป๋องเบียร์ที่แวะซื้อที่เซเว่นกินกันแล้วครับ โฮกกก ได้กลิ่นแล้วน้ำลายไหล
“มึง เอามาให้กูป๋องนึง!!”ผมหันไปขอพวกมัน
“ไม่ได้ๆ ผัวมึงไม่ให้มึงกินเบียร์ไม่ใช่เหรอ” ไอ้เต้มันพูดแล้วกระดกเบียร์ แล้วใครผัวกูว่ะห๊า!!!
“อย่าลืมว่าตีนกูหายแล้ว เอามาให้กูป๋องนึง!!เร็ว แล้วก็ ผัวไม่อยู่กูร่าเริงโว้ย!! ” เพราะอารมณ์ร่าเริงและผมไม่ได้คิดอะไรเลยพูดออกไปขำขำ
“พูดถูกใจ กูให้สองป๋อง!!!”ไอ้ทอมเปิดแล้วยื่นมาให้ผมสองกระป๋อง ผมหันไปมองไอ้คุณที่กลืนน้ำลายอยู่ อยากกินล่ะสิมึง ฮ่าๆ
“ไม่ต้องมอง มึงกินไมได้ขับรถอยู่” ผมพูดแล้วกระดกกระป๋องเบียร์ รวดเดียวหมดกระป๋อง
“โอ้ยยยย ชื่นใจโว้ย!!!!!!!!!!!!”ผมตะโกนเสียงดังหลังจากที่ไม่ได้กินมานาน แหมะ รสชาติยังดีเหมือนเดิม ว่าแล้วผมก็ยกอีกกระป๋อง พวกไอ้เต้ไอ้ทอมมองผมตาค้าง เพราะผมกินเบียร์เหมือนกินน้ำเลยครับ ฮ่าๆ
“ฮ๊า!!!!!! เฮ้ย!! ไอ้ทอม เอามาอีก กูกระหายน้ำ”หมดไปอีกกระป๋อง ผมก็หันไปขอมันอีกรอบ มันก็เปิดกระป๋องแล้วยื่นมาให้ผม ผมก็คว้ามาแล้วกระดกอีก วู้วววว แม่งชื่นใจจนไปถึงลำใส้เล็กเลยโว้ยยยย
“ไอ้เหี้ย………คุณเพื่อนมึงแดกเบียร์แทนน้ำเหรอว่ะ” ไอ้ทอมถามครับ ไม่สนกูกระหาย กูขอแดกก่อนล่ะ
“หึ….มึง เหล้าเพียวๆมันกระดกรวดเดียวหมด ปล่อยมันไปเหอะ แต่รอดูเวลามันเมาดีกว่า แล้วนี่แดกไปกี่กระป๋องแล้วมันน่ะ”
“….ป๋องที่15….…….”
“ใกล้แล้วล่ะ…..”
อืม…..ผมเริ่มเบลอๆ….. แต่ผมก็ยังดื่มไม่หยุด ติดลมครับติดลม ฮ่ะๆๆๆๆๆ
“เอิ๊ก!!! เฮ้ย!! พวกมึง หมดแล้วเหรอว่ะ…ห๊า!!!”
“มะ หมดแล้วคร๊าบ…ละเหลือที่อยู่ท้ายรถ เดียวจะไปกินกันที่ร้านเหล้าน่ะ..”
“ดี!!! เดียวกู จะไปแดกให้หมดร้านแม่งเลย!!! อึก!!” ผมพูดประโยคสุดท้ายออกไป แล้วจู่ๆ ตาผมก็ค่อยๆ…ปิดลง…ทุกอย่างเงียบ…และมืดสนิท………………….
……………………………………………………………………..
………………………………………………………………
…………………………………………………………
…………………………………………………….
……………………………………………..
อือ…..อ…..ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา มึนๆ….เพราะที่นี่เสียงดังมากๆ…มองหรี่ตามอง…แต่ก็ต้องหลับตาลงเพราะแสงไฟกระทบม่านตาผม แสบตาโว้ยยยยยย
“วันนี้!! มือกีต้าร์ของเราอยากจะขอร้องเพลงเพลงนึงครับ!!” อืม….ร้านเหล้า เราอยู่ที่ร้านเหล้าสินะ….
“เฮ้ย!! ไอ้กันต์ตื่นแล้วมึง” ผมค่อยๆยกหัวตัวเองขึ้น โอยยย หนักสุดๆ ผมหลับไปนานหรือยังอ่ะ แต่คิดว่าคงไม่นานหรอก…
“มึง..อ่ะน้ำ กินก่อน”ไอ้เต้ยื่นแก้วให้ผม ผมรับมาแล้วกระดกรวดเดียว อุ๊ก!!!!
“ไอ้เชี่ยเต้ แก้วเหล้ากู!!!!!”ไม่ทันแล้วครับ พอสิ้นเสียงไอ้ทอม ผมก็หมดแก้วพอดี
“สวัสดีครับๆ วันนี้ขอแย่งไมค์ไอ้ย้งหน่อยนะครับ ผมมีเพลงๆนึงที่อยากจะร้องครับ…..” ผมหันไปตามเสียง ถึงแม้ผมจะอยู่ในอาการเบลอนิดๆมึนหน่อยๆ แต่ผมก็รู้ว่านั่นคือเสียงไอ้พี่พีช
“ถึงคนที่ผมชอบเขาข้างเดียวครับ……ผมอยากจะมอบเพลงนี้ให้เขา….แล้วก็น้องน่ะ!!! เลิกเมาแล้วช่วยฟังพี่ร้องเพลงหน่อยนะ!! พี่มอบเพลงนี้ให้น้อง!!!!!”
เฮือก!!!!!ไอ้พี่พีชไม่พูดเปล่า มันมองแล้วชี้มาที่ผม ทุกสายตาเริ่มมองตามนิ้วไอ้พี่พีช ผมที่เมาๆมึนๆจะหลบใต้โต๊ะพอก้มลงหัวก็ไปกระแทกกับขอบโต๊ะซะก่อน แต่ดีที่โต๊ะด้านหลังผมมีแต่สาวๆ พวกเธอคงคิดว่าไอ้พีพี่ชชี้ไปหา ถึงได้กรี๊ดเสียงดัง แถมเอามือปิดปาก แต่เสียใจโว้ย!!เค้าชี้มาที่ผมต่างหาก!! =3=
“เอ้าๆ ตั้งใจฟังสิกันต์ ผัวมึงจะร้องเพลงให้มึงฟัง”ไอ้คุณจับหน้าผมให้หันไปมองที่เวที ม่ายยยยยกูม่ายฟังงงงงงToT
“ตั้งใจฟังหน่อยนะ นี่เป็นความรู้สึกของ….กู!”
สิ้นเสียงไอ้พี่พีช ดนตรีก็ดังขึ้น…….
TBC.
-----------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
