♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

โพลล์

หมอไอซ์*น้องอุ่น
104 (32.7%)
หมีกริช*พี่เอม
112 (35.2%)
คิมกิมจิ กับบุคคลลึกลับที่ขออุบไว้ก่อนว่าเสะหรือเคะ
102 (32.1%)

จำนวนผู้โหวตทั้งหมด: 239

ผู้เขียน หัวข้อ: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59)  (อ่าน 950612 ครั้ง)

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
ขนาดรู้ผลอยู่แล้ว เรายังรู้สึกอึดอัดและอึมครึมเหมือนเดิมเลย บีบคั้นกับคำว่า "พรุ่งนี้" มาก
นี่ถ้าไม่รู้ผลก่อนจะเป็นยังไง??

คนเขียนเก่งมากค่ะ ที่ทำให้เราอ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมตามได้(แม้จะรู้แล้วก็ตาม)

สู้ ๆ นะไอ้ลูกเจี๊ยบมึนขี้ตา ? 555

ออฟไลน์ myd3ar

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1531
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-4
ต้องไม่เป็นพี่น้องกันหรอกเนอะ

เครียดกันไปใหญ่แล้ว

ออฟไลน์ AllRiseApril

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 507
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +46/-0
อึก  ฟินบทละครของปิ่นหยก  ฮาลั่น 555555555
ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะปิ่นหยก หนูๆไม่ได้เป็นพี่น้องกันค่ะ พี่สาวสปอย 5555555555
พี่สาวแอบล่วงรู้มาด้วยว่า ตอนจบหนูๆจะคู่กันแหงๆ
เพราะงั้น สู้ต่อไปไอ้เจีี๊ยบ ><
โอยยยยย  คือจริงๆตอนนี้มันดราม่า(นิดหน่อย)นะ
แต่เพราะการ์ตูนท้ายเรื่อง พาอารมณ์ดราม่าหายหมดเลยค่าา
ขำแทน  55555555 ไม่ไหวๆๆ  ยิ่งรูปสุดท้าย  กรี๊ดดดดดด  ขอลาไปแอบดูก่อนนะคะ ><

Tassanee

  • บุคคลทั่วไป
อ่านะ................  ขนาดรู้แล้วว่าสุดท้ายลงเอย แบบแฮปปี้

แต่ตอนนี้มันก็หน่วงได้ใจมากอ่ะ  ฮืออออออออออ  (ขอร้องไห้่ก่อน)

ออฟไลน์ ่patsaporn

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-6
ชอบการ์ตูนมากค่ะ วาดมาให้ดูอีกนะคะ ปิ่นหยกรอยที่ตัวเยอะม๊ากกก พระเอกหื่นสุดไรสุด

ตอนนี้น่าสงสารทั้งสองคนมากเลย มีคิมมาคลายเครียดนิดหน่อย คิมยังกับหมอดูแน่ะคิดอะไรก็แม่นไปหมด
นึกถึงอารมณ์อาทิตย์ตอนปิ่นหยกบอกว่าเรียกว่าพี่น้องคงแบบช็อคอ่ะ นี่มันอะไร อาทิตย์สังเกตปิ่นหยกอยู่ตลอด
แค่ไม่พูดออกมาแค่นั้นเอง เฮ้อ ตอนกอดกันตอนท้ายนี่น่าสงสารได้อีก ลูกเจี๊ยบร้องไห้ด้วยใช่มั้ย  :m15:
เดี๋ยวผลก็ออกมาแล้ว ฟ้าจะกลับมาสดใสอีกครั้ง ยะฮู้ววว (มั้ยคะ)

ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ nekko

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +422/-4
รู้ว่าไม่ใช่ แต่อ่านตอนนี้แล้วมันครึ้มมากๆๆ  สงสารลูกเจี๊ยบ :m15:


การ์ตูนน่ารักมากๆๆ 


 :กอด1: :L2:

ออฟไลน์ Cupcake

  • @--##-หนูน้ำตาล-##--@
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
ตั้งตารอวันพรุ่งนี้

ออฟไลน์ goosongta

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1521
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +94/-6
ชื่อตอนว่าพรุ่งนี้คือจะมาต่อในวันพรุ่งนี้เลยใช่เปล่า
ได้โปรดมาเฉลยพร้อมข่าวดีด้วยเถอะ
คนอ่านเครียด

pahpai

  • บุคคลทั่วไป
มั่นใจ ไม่ใช่พี่น้องกันชัวร์!!! เพราะอ่านตอนพิเศษแล้ว 555555555

ในของแถม แม่ไก่โมโหทำไมจ๊ะ เพราะสุดท้ายมันก็เป็นยังงั้นมิใช่หรือ หุหุหุ

ออฟไลน์ kasarus

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1780
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
เห็นการ์ตูนแล้วนึกได้ว่าไก่ไม่มีฟันนี่หว่า
แล้วรอยบนคอมันมาจากไหน...

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ greensnake

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3440
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +920/-14
เหมือนจะอึดอัดแต่ก็อบอุ่น อีกแค่วันเดียวสินะ
แต่ผลจะเป็นยังไงก็คงไม่สำคัญ ถ้ายังมีกันอย่างนี้
ชอบบรรยากาศตอนนี้มากๆ ลูกเจี๊ยบซุกอกแม่ไก่
คนเราบางทีก็ไม่จำเป็นต้องเข้มแข็งตลอดเวลา
ปิ่นหยกก็คงจะเป็นที่พักกายและใจของอาทิตย์
อย่าไปกลัว ไม่ว่าผลจะเป็นยังไงก็ต้องได้อยู่ด้วยกัน
ตอนนี้อ่านแล้วซึ้งยังไงก็ไม่รู้ :-[
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ :L2:


AnimajuS

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ cinquain

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1125
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +247/-0
ฉากกอดปลอบใจกันและกันว่าซึ้งแล้ว
มาเห็นรูปก็ยิ่งอินเข้าไปใหญ่!

เครียดตาม แต่คนเขียนบอกจบแฮปปี้ก็ค่อยยังชั่วล่ะค่ะ

รอๆ

ออฟไลน์ Takarajung_TK

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 931
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +60/-2
ชอบลายเส้นการ์ตูน
วาดได้เข้ากับเรื่องดีมากเลย

ออฟไลน์ Ju

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 556
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-2

northern

  • บุคคลทั่วไป
คงไม่มีอะไรเลวร้ายนะ
แงๆๆๆๆ  :monkeysad:

ออฟไลน์ mild-dy

  • ☆ ทาสแมว ☆
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8891
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +389/-80

papark

  • บุคคลทั่วไป
อร๊ากกกกกกกกกกกก.. เนื้อเรื่องมันแลดูดราม่าเนอะ พอมาเปิดรีพลายถัดไปเท่านั้นล่ะ! ..ฟินกระจายยยยย ยย !!
ไม่มงไม่ม่าแมร่งแล้วว้อยยยยย มานั่งฟินรูปอาทิตย์ปิ่นหยกดีก่าาาาาาา แฮ่ก..แฮ่ก..แฮ่ก... โอ้คุณบร๊ะ ผมบ้าไปล้าว!

นี่ๆ ผมแอบอยากเห็นหน้าภาคินล่ะครับ -_,- ..แบบว่าจะวาดทุกตัวใช่มะ? ..อยากเห็นหน้าจี้หยกด้วย อยากรู้ว่าเหมือนปิ่นไหม

อยากให้เวลาหยุดลง ใช่ว่าผมจะไม่เข้าใจเนอะ ลูกเจี๊ยบร้องไห้ด้วยล่ะ.. โถ ไอ้คุณชายหน้ามึน
ตอนสองตอนมานี้มันช่างดราม่าเหลือหลายครับ กินมาม่าจนอืดเลยย -/- 5555

ขอบคุณครับ ♥

ออฟไลน์ omuya

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2023
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +121/-9

ออฟไลน์ mystery Y

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7677
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +585/-12
Re: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รัก..
«ตอบ #1639 เมื่อ25-09-2012 09:05:18 »

ตอนนี้ดูอึดอัด อึมครึมจัง แต่เราจะรอ"พรุ่งนี้"ไปด้วยกัน เป็นกำลังใจให้ปิ่นหยกกับอาทิตย์

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รัก..
« ตอบ #1639 เมื่อ: 25-09-2012 09:05:18 »





ออฟไลน์ why yyy

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4561
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +309/-8
ไอ้ลูกเจี้ยบกับแม่ไก่ สู้ๆ

ออฟไลน์ sukie_moo

  • ปัจจุบัน คือ อดีตของอนาคต
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3488
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +457/-15
พรุ่งนี้ ฟ้าต้องใสแน่นอน  นะแม่ไก่กะลูกเจี้ยบ

cutybuay

  • บุคคลทั่วไป
สงสารเจ้าเจี๊ยบ สงสารหนูปิ่น กอดกันไว้ให้กำลังใจกันนะ  :กอด1:
พรุ่งนี้ต้องดีแน่นอน o13

ออฟไลน์ CarToonMiZa

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6338
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +820/-41

ออฟไลน์ wa-i_onne

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 38
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
พรุ่งนี้ไม่สำคัญหรอก .. จริงๆนะ
คนอ่านรู้สึกเข้าข้างแม่เพชรแฮะ ต้องไม่ใช่สิ ถึงจะเคยคบกันก็เหอะ
สงสารทั้งปิ้นหยก ทั้งเจี๊ยบ ที่กำลังกังวลอยู่
แต่ก็นะ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ต้องเข้มแข็งเข้าไว้ เย่ !!

ชอบรูปแถมมากเบยยย ><
งับมือ งับงับงับ แอร๊ย !!

ขอบคุณฮะ

¡ииσcэиτ

  • บุคคลทั่วไป
มันจะไม่ดราม่า
:a2:


แอบอยากให้คิมมีคู่เร็วๆ
(แอบหลงคิมนะเนี้ย)

ออฟไลน์ warnana001

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
ไม่ได้เป็นพี่น้องกันหรอกเชื่อสิ!!!
แล้วก็ถ้าเป็นพี่น้องกันจริงก็ไม่มีปัญหาหรอก ใช่ไหม? หึหึหึ o3

ออฟไลน์ yowyow

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4188
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +139/-7

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
Dormitory Boys – สะดุดรัก หอพักอลเวง

“รัก...ติดดิน”

CHAPTER 39 – วันนี้..และต่อจากนี้


จานใบสุดท้ายถูกวางผึ่งไว้บนชั้นให้สะเด็ดน้ำ ปิ่นหยกลุกขึ้นเช็ดมือแล้วเดินกลับเข้ามาในร้าน หย่อนตัวลงนั่งบนโซฟายาวรออาทิตย์เช็ดทำความสะอาดโต๊ะเก้าอี้อย่างใจเย็น ระหว่างนั้นก็แกว่งขาเหม่อมองไฟซึ่งเปิดทิ้งไว้เพียงสองดวงส่องแสงสลัวในร้านเค้กว่างเปล่าไร้ผู้คนพลางคิดอะไรเรื่อยเปื่อยหวังให้คลายความกังวลไปได้บ้าง แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นยิ่งคิดยิ่งฟุ้งซ่าน นั่งอยู่ได้ครู่หนึ่งก็เริ่มลงไปเลื้อยกับเบาะนุ่มนิ่มชวนเคลิ้ม หลับไปเสียตรงนี้แล้วตื่นขึ้นมาเป็นวันมะรืนเลยดีไหม?

งานในร้านส่วนของเขาวันนี้เสร็จแล้ว บางทีเขาน่าจะกลับห้องไปอาบน้ำอ่านหนังสือก่อน ทว่าหลังจากเหตุการณ์เมื่อบ่ายที่หลังสระว่ายน้ำเก่าทำให้เขารู้สึกอยากป้วนเปี้ยนอยู่กับคุณชายหน้ามึนอีกหนึ่งชีวิตในร้านแบบไม่ต้องการเจาะจงสาเหตุแน่ชัดเพราะกลัวใจตัวเอง  หมู่นี้ชักเพ้อเจ้อใหญ่แล้วให้ตาย


เด็กหนุ่มร่างสูงตัวต้นเหตุหันมาเห็นคนที่กลิ้งรออยู่บนโซฟาก็ส่งยิ้มอบอุ่นมาให้แทบจะเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ

“รอนิดนะครับ”

และเขาดันเผลอยิ้มตอบ ก่อนจะหันหนีมาฟุบหน้าให้โซฟาอุดจมูกตายแทบไม่ทัน
บ้าฉิบ! นี่จะทำตัวคิกขุเป็นสาวน้อยมัธยมปลายน่าขนลุกอะไรกัน ไม่ต้องให้ใครมาสะกิดบอกก็รู้ตัวว่าน่าอนาถสิ้นดีที่มาหวั่นไหวกับแค่รอยยิ้มมนุษย์เพศเดียวกันแบบนี้  เมื่อไหร่มันจะหยุดทำตัวเจิดจ้าด้วยหน้ามึน ๆ นั่น


อาทิตย์ลอบยิ้มกว้างขึ้นอีกหลังจากได้เห็นอาการลุกลี้ลุกลนของอีกฝ่าย มากกว่านั้นก็เคยทำกันมาแล้วแท้ ๆ แต่กับแค่ส่งยิ้มให้กันธรรมดาสามัญกลับทำเขินจนน่าขัน แม้เขาไม่คิดเถียงเลยว่านั่นทำให้ยิ่งชวนให้อยากกอดรัดฟัดเหวี่ยงมากขึ้นอีก


..ปิ่นหยกน่ารัก...


เขาอยากพูดอีกเยอะ ๆ แต่ไม่รู้เจ้าตัวจะเบื่อฟังแล้วหรือยัง


เวลาผ่านไปอีกครู่ใหญ่กว่าเด็กหนุ่มจะดันเก้าอี้ตัวสุดท้ายเก็บให้เข้าที่เข้าทาง เหลียวมองรอบตัวตรวจความเรียบร้อยอีกครั้ง ก่อนเบนความสนใจกลับไปยังร่างโปร่งซึ่งยังนอนนิ่งบนโซฟายาว  ขาพาตัวเองเดินไปหยุดอยู่ข้าง ๆ เงียบเชียบแล้วย่อตัวคุกเข่าลงกับพื้น

“ปิ่นหยก” เขากระซิบ

ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่นอนคว่ำหน้าอยู่

“หลับเหรอ...?”

มือที่วางหมิ่นเหม่ข้างลำตัวอยู่ตรงขอบโซฟาไหลลงช้า ๆ ก่อนจะร่วงมาห้อยตามแรงโน้มถ่วงแทนคำตอบว่าเจ้าของมือข้างนั้นหลับไปแล้วเรียกรอยยิ้มบางให้วาดขึ้นบนริมฝีปากอิ่ม ปกติถ้ามีใครทำงานช่วงกลางคืนเสร็จก่อน คนคนนั้นจะขึ้นไปอาบน้ำที่ห้องเพราะจะได้ไม่ต้องแย่งกันให้เสียเวลาภายหลัง แต่วันนี้ปิ่นหยกกลับเลือกรอเขาอยู่(แม้เจ้าตัวอาจเถียงว่าไม่ได้รอแต่แค่อยากนอนเล่น)จนเผลอหลับเหมือนเด็ก ๆ

เขาเอียงคอลงไปมอง นอนคว่ำไม่น่าสบายเลย ใบหน้าซึ่งฟุบอยู่อย่างนั้นคงหายใจไม่สะดวกเท่าไร แถมแขนยังห้อยลงมาจนมือระพื้นด้วยท่าที่ตื่นขึ้นมาแล้วต้องเมื่อยมากแน่นอน 

เด็กหนุ่มช้อนแขนซึ่งหย่อนลงจากโซฟาขึ้นมาแผ่วเบา ไร้แรงต้านใดจากคนที่กำลังหลับสนิท


......ทั้งเล็ก......แล้วก็เบาหวิว......


อดหัวเราะกับตัวเองออกมาไม่ได้ ทำใจเชื่อยากจริงว่านี่เป็นแขนของคนที่เคยต่อยเขาเสียฟันร่วง

บรรจงยกแขนวางไว้ข้างตัวให้เรียบร้อย และเขาเปลี่ยนท่าจากคุกเข่าเป็นหย่อนตัวลงนั่งบนพื้นหลังพิงโซฟา เอนศีรษะวางไว้บนไหล่ปิ่นหยก นึกว่าจะตื่นหรือก็เปล่า ได้ยินเสียงลมหายใจสม่ำเสมอในระยะใกล้ทำเอาไม่อยากปลุก แต่ใจคอจะนอนอย่างนี้จริงหรือ

“นี่...ปิ่นหยก”  เขาลองกระซิบอีกครั้ง ..และความเงียบงันยังทำหน้าที่ของมันไม่มีขาดตกบกพร่อง

ปลายผมนุ่มนิ่มเขี่ยโดนแก้มเขาตอนเอียงเข้าหาศีรษะคนหลับซึ่งคว่ำหน้าอยู่ มองเห็นผิวเนื้อแถวต้นคอและท้ายทอยผ่านไรผมสีน้ำตาลเข้ม รู้ตัวอีกทีก็กดปลายจมูกตัวเองลงบนลำคอด้านหลังของอีกฝ่ายแผ่วเบา ลากริมฝีปากคลอเคลียอยู่อย่างนั้นเป็นนานสองนานจนได้ยินเสียง ‘...ฮื่ออ..อ... ’ กึ่งละเมอกึ่งรำคาญจากคนที่ยังล่องลอยในห้วงนิทราแม้ขณะพลิกตัวหนีเป็นท่านอนหงายเบือนหน้าเข้าหาพนักพิงโซฟา หัวคิ้วขมวดน้อย ๆ ก่อนจะค่อยคลายลงพร้อมกับจังหวะหายใจซึ่งกลับมาเชื่องช้าอีกครั้ง


อาทิตย์จับจ้องทุกอิริยาบถเหล่านั้นไม่วางตา เท้าแขนข้างหนึ่งไว้กับโซฟาแล้ววางคางตัวเองลงบนนั้น มืออีกข้างยกขึ้นเกลี่ยปอยผมซึ่งยุ่งเหยิงจนบังดวงหน้าสงบนิ่งยามหลับไปเกือบครึ่งไว้หลังใบหู  ผมปิ่นหยกก็ยาวขึ้นตั้งเยอะเอาไว้จับรัดเป็นจุกคงดูน่าฟัดดี แพขนตาเรียงเป็นแพทาบลงบนแก้มใส จมูกเชิดรั้นรับกับริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ ดูใกล้ ๆ อย่างนี้ปิ่นหยกก็เป็นเด็กผู้ชายที่หน้าตาหล่อเหลาในระดับหนึ่งทีเดียว แต่สำหรับเขาแล้วกลับรู้สึกว่าโอนเอียงไปทางน่ารักเสียมากกว่า 

แค่มองยังรู้สึกใจหวิวอย่างไรบอกไม่ถูก ลักหลับเสียเลยได้ไหม ตอนยังไม่รู้ว่ามีสายเลือดเดียวกันอยู่ในตัวจริงหรือเปล่านี่แหละ


เขาโน้มตัวลงไปใกล้ ค้างไว้ที่ระยะห่างหนึ่งช่วงลมหายใจจะเป่ามาถึง กลีบปากบางซึ่งเผยอขึ้นน้อย ๆ ตรงหน้าก็ช่างยั่วยวนเสียจริง ช่องว่างระหว่างปลายจมูกถูกขมวดเข้าใกล้อีกนิด อาจเป็นเพียงอุปาทานไปเองว่าได้กลิ่นวานิลลาจาง ๆ โชยเตะจมูกเขาอีกแล้ว


..แค่จูบคงไม่เป็นไร


อาทิตย์หลับตา สมองจินตนาการถึงรสหวานยามละเลียดปลายลิ้นผ่านริมฝีปากนั้นไปแล้วตั้งแต่ยังไม่ทันได้สัมผัสถึง


แล้วก็ไม่ถึงจริง ๆ ด้วย



“เฮ่ยทำไรวะ!!!!!”


ปฏิกิริยาตอบสนองยามตื่นแมนเวอร์ ชั่วเสี้ยวพริบตาเขาก็โดนยันโครมหงายหลังก้นจ้ำเบ้ากับพื้นด้วยท่วงท่าซึ่งไม่ควรเกิดขึ้นกับพระเอกนิยายหน้าไหน หมดกันความน่ารักตอนหลับสนิทที่นั่งจ้องอยู่ตั้งนาน


“..อ.อูย..”

ปิ่นหยกลุกพรวดขึ้นมานั่งหน้าเหรอหรา เมื่อกี้เผลอยันมวลสารขนาดใหญ่บางอย่างกระเด็นไปต่อหน้าต่อตา หลับอยู่ดี ๆ สะดุ้งตื่นขึ้นมาเห็นหน้ามึน ๆ ในแสงสลัวหลับตาพริ้มจ่ออยู่ระยะประชิดเป็นใครจะไม่ตกใจ ตั้งสติได้จึงรู้ตัวว่าแรงเมื่อครู่ถึงกับส่งคุณชายลงไปนั่งจ๋องอยู่อีกฝั่ง
 
“เล่นบ้าอะไร!?”

เขาชะเง้อตามไปดูยื่นมือตั้งใจจะช่วยพยุง เกือบสงสารมันแล้วเชียว...อีกนิดเดียวเท่านั้น หากไม่ได้ยินประโยคฆ่าตัวตายถัดมาของท่านชายเข้า

“ว่าจะลักหลับ”

เด็กหนุ่มอ้าปากค้าง ความสงสารก่อตัวรวดเร็วทว่าสลายไปด้วยความเร็วยิ่งกว่า เมื่อบ่ายยังทำหน้าจะเป็นจะตายอยู่เลย ตกดึกมันหื่นอีกแล้ว เปลี่ยนอารมณ์เร็วไปไหมไอ้ลูกเจี๊ยบจีเอ็มโอ

“เวรเอ๊ย หายหงอยแล้วเหรอไอ้บ้า”

“ก็ยังช็อคอยู่เรื่องคุณพ่อ”
อาทิตย์พึมพำ แสดงอาการสลดลงนิดหน่อยแม้ความจริงควรสลดให้ยิ่งกว่านี้มาก ๆ สมกับที่เขาอุตส่าห์โดดเรียนนั่งปลอบมันเมื่อตอนบ่าย  “แต่คิดดูอีกทีแล้วถึงนายจะเป็นน้องชายฉันจริงก็ไม่เป็นไร ผู้ชายไม่ท้องอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวลูกมีปัญหาโรคพันธุกรรม” 


สีหน้าคุณชายบอกชัดเจนว่ากะพูดจริงทำจริง


ไอ้มนุษย์บาปหนา! บาปคนเดียวไม่พอยังจะชวนเขาไปทัวร์นรกด้วยกันอีก 


“ถ้าเป็นน้องจะได้พากลับบ้านด้วย รับรองไม่ให้ใครมาเกาะแกะเด็ดขาด”

สายตาลวนลามนั่นทำเอาเขาขนลุกเกรียว
 
“ไอ้ลูกเจี๊ยบ แกแม่มโรคจิตขึ้นทุกวันแล้ว”

“อื้อ”

แถมยังรับออกมาหน้าด้าน ๆ โดยไม่แก้ต่างสักนิดด้วย!

ความคิดในหัวเขาพรั่งพรูขึ้นเป็นฉาก แต่หมดปัญญาจะหาคำด่าเหมาะ ๆ มาใช้ นี่มันเกินระดับที่เขาจะบรรยายออกมาเป็นภาษาคนได้แล้ว
“จริงจังหน่อยสิวะไอ้บ้า”

อาทิตย์เงยขึ้นมองหน้ายุ่งของอีกฝ่าย ขยับตัวปีนขึ้นมานั่งเบียดบนโซฟา ไม่สนใจสายตาค่อนขอดของคนนั่งอยู่ก่อนเรื่องที่ตั้งกว้างแต่กลับมากระแซะโดยเว้นที่ว่างอีกฝั่งอย่างกับจะเหลือไว้จอดรถบรรทุก

“แล้วใครว่านี่ไม่จริงจังล่ะครับ”

“ไอ้แหล!”  ปิ่นหยกเถียงทันควัน

“ไม่เชื่อมองตา”


...ตาย...ตาย...ปรานีกรูบ้างเถอะคุณชาย


“เพราะงั้นไม่ต้องกลัวนะ...” 

อาจเป็นเพราะเขาไม่ยอมมองตามันตามคำเชื้อเชิญเจ้าตัวเลยเป็นฝ่ายก้มลงมาสบตากับเขาเอง แต่ใครเริ่มก่อนไม่สำคัญเพราะผลลัพธ์คือตอนนี้เขาชักตาลายหูอื้อจนเกือบไม่ได้ยินเสียงอาทิตย์พูดต่อ...ซึ่งบางทีไม่ต้องได้ยินก็ดีเหมือนกัน ติดอยู่ที่มันมาแผ่ว ๆ อยู่ข้างหูคล้ายจะบังคับว่า ‘ฟังนะ’ นี่แหละ


“รักครับ...ไม่ว่าเป็นอะไรกันก็ยังรักแบบเดิม”


“อาทิตย์....หยุด!”
เขาทำเสียงเข้มใส่มือปลาหมึกที่ป้วนเปี้ยนแถวชายเสื้อและเริ่มพยายามล้วงเข้ามาใต้เนื้อผ้า


พรุ่งนี้คงไม่สำคัญแล้วจริง ๆ 


“หยุดอะไรครับ”  เสียงทุ้มซึ่งปะทะกับผิวเขาออกมาจากริมฝีปากที่แนบอยู่บนต้นคอทำเขาร้อนวูบเหมือนมีเหล็กเผาไฟมานาบ



...เอาคืนนี้ให้รอดก่อนดีกว่า!



................................................................



......................................



.



.



.



.



.



....วันนี้แล้ว....



ปิ่นหยกไม่ยอมให้เขาตามไปด้วย

ขอดี ๆ แล้ว อ้อนแล้ว ลวนลามก็แล้ว อยากลองไม้แข็งดูบ้างแต่ทำไม่ลง โดนบอกให้รออยู่อย่างนี้เขาแทบขาดใจตาย แม้ยืนยันกับปิ่นหยกไปว่าผลเป็นอย่างไรความรู้สึกก็เหมือนเดิมแต่ใช่ว่าเขาไม่อยากรู้ ส่วนลึกในใจยังอดกังวลไม่ได้ทำเอาแทบไม่เป็นอันทำงานทำการ


...แม่เพชรไม่โกหกหรอก...



“ฮันนี่โทสต์กับช็อคโกแลตลาน่าที่สั่งครับ”

เด็กหนุ่มวางจานขนมหวานและเหยือกน้ำผึ้งลงบนโต๊ะเบามือ ลูกค้าสาวสองคนบนโต๊ะสบตากันแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หน้าตาพวกเธอดูคุ้น ๆ หากเขาไม่ได้คิดไปเอง ร้านนี้ผู้หญิงเข้าเยอะอยู่แล้ว ทั้งสองคนคงเป็นลูกค้าประจำจึงได้รู้สึกคุ้นหน้า

“ทำงานร้านเค้กชอบทานขนมพวกนี้หรือเปล่านะ” 
เขามองตามห่อกระดาษสีหวานในมือเธอที่ยื่นออกมาตรงหน้า “พอดีพี่เพิ่งหัดอบคุกกี้” 

อาทิตย์พยักหน้า เริ่มเข้าใจสถานการณ์ นี่คงเป็นหนึ่งในลูกค้าประจำที่ปิ่นหยกไปตีซี้ไว้แล้วได้ของฝากมาบ่อย ๆ

“ปิ่นหยกบอกว่าไม่ต้องให้แล้วครับ”

“ปิ่นหยก? ใครเอ่ย?” หญิงสาวโปรยยิ้มพร้อมกับเลิกคิ้ว 
“พี่ให้เธอต่างหากจ้ะ”

“ให้ผม?”

เธอพยักหน้า ผมสีน้ำตาลทองดัดเป็นลอนพลิ้วตามยามเคลื่อนไหวอย่างน่ารัก

“ขอบคุณครับ แต่ผมก็รับไม่ได้เหมือนกัน”

“เอ๋..? ทำไมล่ะ”

“มีแฟนแล้วครับ เดี๋ยวแฟนหึง”

รอยยิ้มเธอจางลงนิดหน่อยแล้วเปลี่ยนเป็นทำแก้มป่องด้วยจริตสมวัย สีชมพูระเรื่อจากเครื่องสำอางบนพวงแก้มขับให้ดวงหน้าใสชวนมองยิ่งขึ้นแต่น่าแปลกที่เขากลับไม่รู้สึกพิศวาสความงามนั้นอย่างผู้ชายส่วนใหญ่พึงเป็น 

“แฟนขี้หึงเหรอจ๊ะ”

“ขี้หึงครับ...แต่ไม่ค่อยยอมรับ” 
เด็กหนุ่มคลี่ยิ้มซึ่งทำเอาเธอกลั้นหายใจไม่รู้ตัว เสียงทุ้มฟังดูอ่อนโยนเมื่อเอ่ยถึง ‘แฟน’ ที่เขาเออออไปเองโดยเจ้าตัวก็ยังไม่ได้ยืนยันเป็นทางการสักทีว่ายอมเป็นตั้งแต่เมื่อไร 

“...แล้วก็เป็นคนน่ารักสุด ๆ”


“.......”

หญิงสาวกลอกตา และผู้หญิงอีกคนซึ่งนั่งฝั่งตรงข้ามเดาว่าเป็นเพื่อนกันส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมาแบบไม่คิดเก็บอาการ ส่วนบทสนทนาออกรสระหว่างเพื่อนสาวสองคนหลังจากนั้นเขาไม่ได้อยู่รอฟังแล้ว


มีลูกค้าพยายามให้ขนมมาอีกคนซึ่งทำเขาหน้าแตกเพราะคิดว่าให้เขา แต่คราวนี้กลับกลายเป็นฝากให้ ‘ไอ้ปิ่น’ และเขาทำตัวเป็นคุณแฟน(ซึ่งคิดไปเอง)แสนดีด้วยการปฏิเสธแทนไปแล้วแม้คนให้รอบนี้จะเป็นผู้ชาย เอาไว้คงต้องหาโอกาสนั่งคุยกันยาว ๆ เรื่องห้ามไปทำตัวสนิทสนมกับคนนั้นคนนี้หวังกินของฟรีอีกแล้วก่อนเขาจะบ้าตายด้วยความหวง



 
ว่าแต่ป่านนี้แล้วทำไมยังไม่กลับ? 

ฝนข้างนอกเริ่มลงเม็ด ทั้งที่ตอนบ่ายแดดยังเปรี้ยงจนแทบเผาพืชพรรณหน้าร้านเป็นดอกไม้อบแห้ง อุณหภูมิลดต่ำเมื่อสายฝนเทลงหนักขึ้นแต่เขากลับยิ่งร้อนใจ สายตาเหลือบมองนาฬิกาบ่อยเสียยิ่งกว่ามองหน้าลูกค้า แค่ฟังผลตรวจไม่น่าหายไปนานขนาดนี้เลย

อาทิตย์ถอนหายใจเฮือกพร้อมกับที่เสียงโมบายกรุ๋งกริ๋งคุ้นหูดังขึ้นจากประตูกระจกหน้าร้าน เขาเอ่ยคำต้อนรับ “สวัสดีครับ เชิญด้านในก่อนครับ” เสียงจืดชืดเหมือนเครื่องตอบรับอัตโนมัติ ก่อนจะเบือนสายตาจากหน้าปัดนาฬิกาไปเพื่อพบว่าผู้มาใหม่คราวนี้ไม่ใช่ลูกค้า


ร่างคุ้นตายืนอยู่หน้าประตู เส้นผมสีน้ำตาลมีหยดน้ำเกาะพราว บนเสื้อผ้าปรากฏรอยน้ำฝนเป็นดวง ๆ แต่ยังไม่ถึงกับเปียกโชก ร่างนั้นสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเขาร้องเรียกพร้อมกับแทบถลาเข้าใส่

“ปิ่นหยก!”

“เออ..จำชื่อตัวเองได้”

“ทำไมไม่หาร่มล่ะ”

“เห็นทางจากตอนลงรถถึงร้านมันใกล้นิดเดียว”

“ผลเป็นไง”


“......”


“ปิ่นหยก?”


เจ้าของชื่อก้มหน้าก้มตาแต่ไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักอย่าง ...ซึ่งนั่นทำให้เขาใจไม่ดีเลย


“มานี่ก่อน”
โดยไม่ทิ้งช่วงให้อีกฝ่ายได้ตั้งตัว เขาดึงแขนเปียก ๆ ของคนตรงหน้าแล้วลากตัวไปหลังร้านตั้งแต่ยังไม่ทันได้เอ่ยทักทายใครว่ากลับมาแล้ว สองร่างมาหยุดอยู่หน้าประตูไม้ห้องเก็บของ ได้ยินเสียงปิ่นหยกสูดลมหายใจท่าทางหวั่นวิตกตอนที่เขาโอบรอบเอวอีกฝ่าย ออกแรงดันหลังให้เข้าไปข้างในต้านกับแรงขืนของคนที่ไม่ว่าอย่างไรก็ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสักที

สุดท้ายด้วยข้อได้เปรียบทางกายภาพ ทั้งเขาและปิ่นหยกก็เข้าไปยืนอยู่ในนั้นก่อนเสียงล็อคลูกบิดประตูดัง ‘กริ๊ก’ จะสะท้อนก้องแผ่วเบาในห้องปิดทึบ

เขาหันกลับมา มือใหญ่จับไหล่สองข้างคนตรงหน้าไว้มั่น หัวใจเต้นด้วยจังหวะหนักหน่วงจนแน่นไปหมด ถึงกับต้องสูดลมหายใจเข้าลึกก่อนจะมีสุ้มเสียงถามออกไปอีกครั้ง

“ผลเป็นยังไงนะครับ”


“...อาทิตย์”


“ครับ?”



“.....พี่.......”




นัยน์ตาดำสนิทเบิกโพลง หัวใจร่วงไปกองอยู่ตาตุ่ม



‘พี่’ ที่ว่าคืออะไร??



“....โกหกใช่ไหม”


เขาพูดเองแท้ ๆ เมื่อคืนนี้ว่าต่อให้ผลเป็นยังไงก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง แต่หากเป็นเช่นนั้นจริงแล้วความรู้สึกเหมือนมีหลุมดำขนาดใหญ่อยู่กลางอกซึ่งกำลังกัดกินเขาอยู่มาจากไหนกัน 


หรือเขาคาดหวังมากเกินไป?



..ก็ไหนว่าแม่เพชรไม่เคยโกหก...



“...ปิ่นหยก”


ปิ่นหยกก้มหน้ามองพื้น มือยกขึ้นปิดบังนัยน์ตา ไหล่ทั้งสองข้างสั่นเกร็งในมืออีกฝ่ายซึ่งออกแรงบีบหนักหน่วงขึ้นเรื่อยโดยไม่รู้ตัว ริมฝีปากเม้มแน่นเก็บกลั้นความรู้สึกมากมายที่เอ่อล้นในใจแต่ไม่ได้เอ่ยออกมา..




..เขาไม่อยากเห็นอาทิตย์ทำสีหน้าแบบนั้นอีกแล้ว





เพราะมันจะทำให้เขากลั้นหัวเราะไม่ไหวอีกต่อไป




“ก็โกหกสิวะ!”


ก่อนจะระเบิดอารมณ์ครึกครื้นท่วมท้นล้นปรี่ออกมาเป็นเสียงหัวเราะลั่นอย่างสุดจะทน ปล่อยอีกฝ่ายยืนเหวอด้วยสีหน้าซึ่งหาดูไม่ได้ง่าย ๆ นี่ถ้าคุณมึนใหญ่มาเห็นเข้านะ

“มีพี่อย่างแกชีวิตฉันล่มจมกันพอดี ไม่เอาด้วยหรอก” 

จะพูดอะไรออกมาแต่ละอย่างนั้นกินพลังงานหลายกิโลแคลอรี่กับความพยายามให้ฟังรู้เรื่องโดยไม่ถูกเสียงหัวเราะกลืนไปหมดเสียก่อน  “หรือว่าเสียดาย อยากให้ฉันเป็นน้องขึ้นมาแล้ว!?” เขาลอยหน้าลอยตาใส่ พอไม่มีอะไรแล้วก็กล้าเล่นเต็มที่ โล่งใจขึ้นมาบอกไม่ถูก


“ปิ่นหยก”

“ครับพี่ชาย?”

“นิสัยไม่ดี”
คุณชายทำหน้าบูด หงุดหงิดที่มันยังหล่อแต่ก็ฮามากกว่าอยู่ดี

“เพิ่งรู้เรอะ”

“ใจร้าย”

อะไรวะ แค่นี้ทำตัดพ้อใหญ่!  “ฮื่อ!”

“ขี้แกล้ง”

เขาสัมผัสได้ถึงโหมดภรรยาหน้ามึนของคุณชายลูกเจี๊ยบตอนพบกันใหม่ ๆ อย่างไรบอกไม่ถูก แต่ยังตัดสินใจตอบรับพร้อมทีท่ายียวน “อ่าฮะ”

“รับผิดชอบมาเดี๋ยวนี้”

“รับผิดชอบบ้าอะไร!”

“..น้องชายครับ”

บร๊ะ! มีรับมุกอีก

“โทษฐานพูดโกหก...เพราะงั้นคืนนี้น่ะ...”

"..???"

เขาใจตุ๊มต่อมขึ้นมาพิกล โทนเสียงแบบนั้นเหมือนไม่ได้ยินมานานแล้ว เสียงที่ขนาดหลับตายังนึกภาพออกเลยว่าคนพูดกำลังอยู่ในอารมณ์ลั้ลลาถึงขีดสุดแม้จะอำพรางไว้ใต้หน้ากากมึน ๆ



“ยอมเป็นของพี่ชายนะครับ”




To be continued…



==========================



ขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะที่เหมือนจะดราม่ามาหลายตอน  TTvTT
เห็นคอมเม้นต์บางท่านถึงเพิ่งรู้ตัว ไม่ได้ตั้งใจให้เครียดเลยค่ะ ยังไงโดยรวมก็ไม่ใช่แนวดราม่าน้ำตาตกแน่นอน


พบกันตอนหน้า ขอบคุณงาม ๆ ทุกคอมเม้นต์ค่าาาา *ทำมือเลิฟ ๆ*   XD  :L2: :L2: :L2: :pig4:
ปล.รูปประกอบของตัวประกอบ(?)คนอื่นอาจจะมาหรือไม่มานะคะ //บางคนก็นึกไม่ออกเพราะไม่ได้คิดหน้าตาไว้ในหัว (ฮา) แต่ถ้ามีจะเอามาแปะค่ะ แฮ่ ๆ  :D

ปล.2 ของแถมอยู่ reply ถัดไปนะคะ ตกไปอีกหน้านึง =w=


***สารบัญคลิกที่นี่ค่ะ***

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-09-2012 09:50:54 โดย RAINYDAY »

ออฟไลน์ RAINYDAY

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 423
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1247/-5
    • FB page
ของแถม ^^

คิมกับปิ่นหยก ซี้กันดีแบบนี้เอง 555



พี่เอมหลังอาบน้ำ อรั๊ง รูปขอบคุณ 400 Likes ที่เฟซบุ๊คค่ะ


คือความจริงพี่เอมแกเสะมากเลยนะคะ เสะกับทุกคนนั่นแหละ แต่หมีน่ะแย่!! หมีต้องภูมิใจนะที่จะได้คว่ำเสะอะ 555



"ฉันเลือกนายล่ะนะ!"  โปเกเจี๊ยบ(?)และเทรนเนอร์ปิ่น
//มันมีโปเกมอนแบบนี้ด้วยเรอะ!?



แล้วพบกันตอนหน้าค่ะ ^o^
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-09-2012 20:42:49 โดย RAINYDAY »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด