Dormitory boys - สะดุดรัก หอพักอลเวง
“รัก...ติดดิน”[Dear Mom] จดหมายถึงคุณแม่ฉบับที่ 100 คุณแม่ครับ นี่เป็นจดหมายฉบับที่หนึ่งร้อยพอดี...(ถ้าผมนับไม่ผิด)
ตั้งแต่ถูกคุณพ่อสั่งให้ออกจากบ้านก็ยังไม่ได้เขียนถึงคุณแม่เลยสักครั้ง สบายดีใช่ไหมครับ
...ผมอยู่ที่นี่....ไม่สบายเลย ตื่นตีสี่ทุกวันทำให้สมองผมสั่งการช้าลงในคาบเรียนอย่างเห็นได้ชัด ยังไม่ได้บอกใช่ไหมครับว่าปีนี้ผมสอบได้ห้องคิง ทุกคนเรียนกันเป็นบ้าเป็นหลัง ไม่เคยคิดอยากจะมาอยู่เลย แต่ก็เพราะเอาใจคุณพ่อนั่นเอง….
สารภาพก็ได้ครับ....ที่จริงทำไปเพื่อเงินก้อนสุดท้ายก่อนออกจากบ้านที่ตอนนี้แปรสภาพเป็นจักรยานไปแล้ว...และปิ่นหยกยังสาปแช่งผมอยู่จนทุกวันนี้
ปิ่นหยกคนเดียวกับที่ผมเคยเล่าให้ฟังในจดหมายฉบับก่อน ๆ นั่นเอง...
คนที่งกมาก ๆ ที่เรียนเก่ง ๆ ได้รางวัลเรียนดีแบบผูกขาด ทำงานร้านเค้ก บูชาเทพอะไรสักอย่างที่เขาเรียกว่าเทพเจ้าแห่งเงินตราและความร่ำรวย ซึ่งผมว่าไม่มีจริงเพราะลอตเตอรี่ที่ผมซื้อไว้ไม่เห็นจะถูกรางวัล
ไม่รู้อะไรดลจิตดลใจให้ผมหิ้วกระเป๋าเสื้อผ้าย่องตามเขามาวันนั้น....อาจเป็นเพราะผมรู้สึกว่าเขางกดี กิตติศัพท์เรื่องความเค็มของเขาเด่นดังพอ ๆ กับเรื่องเรียนดีเลยทีเดียว.. การเรียนรู้ความขี้เหนียวของเขาอาจจะช่วยให้ผมเรียนรู้ชีวิตแบบที่คุณพ่ออยากให้เป็นก็ได้
ที่จริงจะไปหายืมเงินเพื่อนสักคนไปตั้งตัวก็ไม่น่ามีปัญหา แต่ผมก็ไม่อยากโกงอยู่ดี ในเมื่อคุณพ่อคงอยากให้ยืนบนลำแข้งตัวเองมากกว่า แต่ก็อาจจะเป็นลำแข้งที่เซ ๆ ไปพิงปิ่นหยกบ้างนิดหน่อย.. มันก็ต้องมีพึ่งคนอื่นบ้างสักนิดไม่งั้นผมคงต้องไปขอทานแล้ว คุณแม่ไม่อยากมีลูกชายเป็นขอทานใช่ไหมครับ?
ปัญหาอีกอย่างนอกจากเรื่องงานหนัก ตื่นเช้า เข้าเรียนเยอะ น้ำอุ่นไม่มีจะอาบ โดนอุ่นใจที่เป็นน้องคนเล็กของเจ้าของหอพักนี้เขม่น ก็คงจะเป็นเรื่องที่นอนด้วย..
ปิ่นหยกให้ผมปูฟูกนอนบนพื้น...... และมันแข็งมาก
สามสี่วันแรกทำเอาผมปวดหลังไปหมด แต่ก็เข้าใจนะครับเรื่องห้องของเขามีแค่เตียงเดียว พื้นที่ก็ไม่มากพอจะวางได้อีกเตียง และถึงมีที่พอผมก็ยังไม่มีเงินซื้อ...
เป็นคนจนนี่ลำบากดีนะครับวันก่อนนั้นผมเห็นที่บนเตียงเขายังเหลือ หลังจากนอนพลิกไปพลิกมาบนฟูกตัวเองจนเมื่อย...หายเมื่อย...แล้วเริ่มเมื่อยใหม่อีกรอบ ผมก็รู้สึกว่าที่ว่างบนเตียงของเขามันน่าจะใช้ประโยชน์ได้มากกว่าแค่รองรับมวลอากาศเฉย ๆ
อย่างเช่นแบ่งให้ผมนอนบ้าง....อะไรอย่างนั้น...วันแรกที่ขึ้นไปนอน ตื่นมาตอนเช้าทำไมทั้งผมและเขาถึงลงมานอนกลิ้งบนพื้นได้ก็ไม่รู้... อาจจะเป็นเพราะเขานอนดิ้นก็ได้
แต่วันนี้ผมกะว่าจะลองใหม่...
จะลองไปเรื่อย ๆ จนกว่าเขาจะยอมแบ่งเตียงอีกครึ่งหนึ่งให้ผม..........
อีกอย่างหนึ่ง...
คุณแม่ว่ามันแปลกรึเปล่าครับ ที่ผม....จูบผู้ชายไม่รู้เพราะอะไร...แต่ผมก็จูบเขาไปแล้ว แผลที่ลิ้นผมเพิ่งจะหายเอง.... จะพูดถึงอีกก็อดรู้สึกแปลก ๆ ไม่ได้ ตอนนั้นเผลอแทรกลิ้นเข้าไป ก่อนจะโดนเขากัดเข้า แล้วก็ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น ทั้งผมและเขาไม่ได้พูดถึงมันอีก..
ผมจะไม่เป็นเกย์ใช่ไหมครับ....? ผมเริ่มกลัวขึ้นมาจริง ๆ แล้ว โดยเฉพาะตอนที่เพิ่งรู้ตัวว่าเวลายั่วให้เขาหน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศมันสนุกมากจริง ๆ เผลอตัวทีไรก็อดจะแกล้งไม่ได้เลย
บางทีผมอาจจะคิดว่าเขาเหมือนน้องชายก็ได้ เหมือนอย่างที่พี่อันชอบแกล้งผมเมื่อก่อน
......ใช่ไหมครับ....?
....ใช่ไหมครับ....?
......ใช่ไหมครับ....?...................
แล้วเอาไว้ผมจะเขียนถึงคุณแม่อีก
รักและคิดถึงคุณแม่เสมอครับ
อาทิตย์
============================================
เขาจ้องมองกระดาษตรงหน้าที่เต็มไปด้วยลายมือขยุกขยุยของตัวเอง หลังจากเขียนประโยคคำถามว่า
‘ใช่ไหมครับ?’ ซ้ำไปซ้ามาเหมือนคนย้ำคิดย้ำทำ ตามด้วยรอยยึกยือไม่เป็นตัวหนังสือด้วยคิดไม่ออกว่าจะอธิบายออกมาเป็นประโยคได้อย่างไร จึงตัดสินใจจบจดหมายไว้แต่เพียงเท่านี้
มือใหญ่พับกระดาษนั้นเป็นสามทบ ....จากนั้นจึงหยิบไลท์เตอร์ขึ้นมาจุดไฟเผามันจนเป็นเถ้าถ่านสีดำ...
เป็นเรื่องปกติของเขาที่นาน ๆ ครั้งจะลุกขึ้นมาเขียนจดหมายถึงคุณแม่ที่เสียไปแล้ว บอกเล่าเรื่องราวเวลาที่ไม่สบายใจหรือมีอะไรติดค้างอยู่ในหัวเสร็จแล้วก็เผามันเสีย
ตอนเด็ก ๆ เขาเคยเชื่อว่าด้วยวิธีนี้ ข้อความของเขาจะส่งไปถึงคนที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ... เมื่อโตขึ้นมาจึงรู้ว่ามันแค่คล้ายกับอีกรูปแบบหนึ่งของการเขียนไดอารีเท่านั้นเอง แต่เขาก็เลือกที่จะเผาจดหมายเหล่านั้นทิ้งทันทีที่เขียนจบเหมือนเช่นที่ผ่านมา
เด็กหนุ่มเลื่อนสายตาไปจับจ้องมองเศษซากกระดาษสีดำชิ้นเล็ก ๆ ที่ยังติดไฟอยู่บนพื้น เปลวไฟสีส้มไหวระริกอยู่วูบหนึ่งแล้วจึงดับลงเมื่อหมดเชื้อไฟ
...และเขาก็เพิ่งนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกคุณแม่เรื่องจะหัดขี่จักรยาน=====================================
คุยกันท้ายเรื่องพระเอกเธอวิตกจริตไม่ไหวแล้ว...555
มาสั้น ๆ เป็นจดหมายขัดจังหวะที่จะมาแทรกเนื้อเรื่องหลักเป็นระยะค่ะ อันนี้เป็นฉบับที่ 100 ที่ผ่านมานายอาทิตย์ก็เขียนมาตลอดตั้งแต่เสียคุณแม่ไป ทำตัวคิกขุลูกแหง่จริง ๆ (ฮาา)
แล้วพบกันตอนหน้านะคะ ^o^
แปะ
Fanpage ก่อนจาก XD
โพลล์
หัวข้อ: ♥[สะดุดรัก หอพักอลเวง]♥ "รักติดดิน" ตอนพิเศษ HNY 2016! ♥ [หน้า 106] (02/01/59) (อ่าน 924651 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก