พลครับ
พรุ่งนี้มีธุระที่ไหนหรือเปล่าอืม.............. ไม่มีครับ
(คนรอคำตอบเหล่ตามอง แล้วบอกอย่างหมั่นไส้) คิดซะนานฮ่า ฮ่า ฮ่า
ไม่มีก็ดีแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปบ้านใหญ่กันไปไมอ่ะ
ไปเดินเล่น(สุรพลมองคนพูดตาปริบๆ) เอิ่ม...
หึ หึ ไปเยี่ยมคุณลุงกับคุณป้าสิ=babblestory=
บนรถ ขณะกำลังเดินทางไปบ้านใหญ่...
พี่ปอนด์
หืม... คุณลุงคุณป้าดุป่าวครับ
หึ หึขำไรอ่ะ
ว่าแล้วทำไมเงียบผิดปกติฮื้อ ปกติผมก็ไม่ได้พูดมากซะหน่อย
เหรอ... พี่ปอนด์อ่ะ คนกำลังเครียดๆ
หึ หึ เครียดทำไมครับ อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดฮู้ แทนที่จะให้กำลังใจ
ก็ให้แล้วไงไม่ใช่เลย ให้กำลังใจต้องแบบ... ไม่ดุหรอกครับ ใจดีมากๆ อะไรเงี้ย
หึ หึ -- อยากให้พี่โกหก? (ทำหน้ามุ่ย) วัยรุ่นเซ็ง
ฮ่า ฮ่า ฮ่า=babblestory=
ณ ประตูรั้วของคฤหาสน์หลังหนึ่ง...
พี่ปอนด์
หืม... เดี๋ยวค่อยมาวันใหม่ได้ป่ะ
หึ หึ ไม่ทันแล้ว (พูดจบ ประตูรั้วก็ถูกเปิดออกพอดี... ตาวันเอื้อมมาจับมือเย็นๆ ของคนรักแล้วบีบให้กำลังใจ) ไม่ต้องกลัวนะ คุณป้าไม่ดุหรอกแต่คุณลุงดุ?
หึ หึ (ตาวันเคลื่อนรถเข้าไปจอดที่โรงรถ... ดับเครื่องแล้วรั้งศีรษะของคนตัวเล็กกว่าเข้ามาใกล้ๆ จุมพิตไล่ไปตั้งแต่หน้าผาก แก้ม คาง จมูก และจบลงที่เรียวปากนุ่ม ก่อนกระซิบเบาๆ) รักพลนะครับรักพี่ปอนด์เหมือนกันครับ (บอกแล้วจุ๊บคางของอีกฝ่ายเบาๆ)
(ทั้งสองคนยิ้มให้กันและกัน ก่อนที่ตาวันจะบอก) ป่ะ ไปลุยกันฮ่า ฮ่า ฮ่า -- เหมือนจะไปออกรบเลยอ่ะ
หึ หึ -- ก็เรากำลังจะออกรบ ในสนามรักหยึยยยย
ฮ่า ฮ่า ฮ่า (ทั้งสองคนเปิดประตูลงรถแล้วเดินไปหาหญิงวัยกลางคนที่ยืนรออยู่ตรงมุกหน้าบ้าน ทั้งสองคนยกมือไหว้ผู้สูงวัยกว่า)
สวัสดีครับคุณป้าคุณป้า: ไหว้พระเถอะลูก แล้วนั่นพาใครมาด้วยหละ
(รุนหลังคนตัวเล็กกว่าให้เดินเข้าไปใกล้ ป้าสะใภ้) พล... แฟนผมครับ(ยกมือไหว้คนที่ทำท่าอึ้งๆ ไปนิดอีกครั้งหนึ่ง) สวัสดีครับคุณป้า
คุณป้า: (ปรับอารมณ์ได้แล้วก็ยกมือรับไหว้) ไหว้พระเถอะจ๊ะ -- ไปๆ เข้าไปข้างในกันก่อน ตรงนี้ร้อน
(ทั้งสามคนเดินเข้าไปที่ห้องรับแขก ก่อนคุณป้าจะสั่งให้สาวใช้ยกน้ำและของว่างออกมาต้อนรับแขก)
คุณลุงกับพี่แปงไม่อยู่หรือครับคุณป้า: พี่แปงยังนอนอยู่เลย ส่วนคุณลุงออกไปทำธุระบ่ายๆ กลับ
แล้วคุณป้าหละครับ สบายดีหรือเปล่า อาการปวดหลังหายหรือยังครับคุณป้า: ดีขึ้นแล้วจ๊ะ วันก่อนเพิ่งไปนวดมา ไม่ค่อยปวดเท่าไหร่แล้ว (บอกแล้วก็หันไปสนใจคนที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ หลานของสามี... ตบที่ว่างข้างๆ) ไหนเรา มานั่งตรงนี้มา ขอป้าดูหน้าใกล้ๆ หน่อย
(สุรพลลุกไปนั่งตรงที่อีกฝ่ายบอกอย่างว่าง่าย... นิ้วที่มีครื่องประดับเป็นแหวนเพชรเม็ดไม่เล็กไม่ใหญ่เชยคางของชายหนุ่มหันไปหันมา พินิจพิจารณาสักครู่ก็พยักหน้าเหมือนพึงพอใจ)
ผ่านไหมครับ คุณป้า (ถามยิ้มๆ) คุณป้า: หึ หึ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับคุณลุง ป้าตัดสินใจอะไรไม่ได้หรอก
แต่ก็ช่วยได้ (รีบประจบหาพวก) คุณป้า: จ๊ะ ก็จะช่วยเท่าที่จะช่วยได้นั่นแหละ
ขอบคุณครับคุณป้า: รอให้ผ่านก่อน แล้วค่อยมาขอบคุณตอนนั้นก็ยังไม่สาย
(ตาวันยิ้มรับ แต่ไม่พูดอะไร)
คุณป้า: นั่งนิ่งเชียว ป้าน่ากลัวมากเลยหรือ (หยอกคนที่นั่งข้างๆ)
ปะ เปล่าครับ คือ...
คุณป้า: หึ หึ ป้าล้อเล่น... ลองชิมนี่สิ ปั้นขลิบไส้ปลานึ่ง รู้จักไหม (เลื่อนจานของว่างมาใกล้ๆ)
รู้จักครับ เคยช่วยแม่ทำขาย แต่ไม่สวยเท่านี้ (จิ้มขนมปั้นขลิบรูปกระต่ายตัวเล็กๆ เข้าปากชิ้นหนึ่ง เพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายเสียน้ำใจ)
คุณป้า: คุณแม่ขายขนมหรือจ๊ะ
ครับ แล้วก็ข้าวแกงด้วย
คุณป้า: งั้นพลก็ต้องทำกับข้าวเป็นสิ ใช่ไหม
ครับ แต่ไม่อร่อยเท่าไหร่
ไม่อร่อยเลยครับ แต่ผมน้ำหนักขึ้นหลายโลแล้ว(ย่นจมูกใส่ แล้วแก้ตัวเขินๆ ไม่ชินกับการถูกชม) อะไรก็อร่อยหมดอ่ะ ขนาดงูยังกินเลย
คุณป้า: หือ ใครกินงู
(ตาวันอมยิ้ม) โดนรับน้องตอนไปพิจิตรครับ... แม่เค้าหวงคุณป้า: หึ หึ แม่ที่ไหนก็ต้องหวงลูกทั้งนั้นแหละ นี่ถือว่าใจดีแล้วนะ เจอแค่งู ไม่ใช่แย้
ก็อาจจะเจอครับ ถ้าเค้าหาได้เอ้ย พี่ปอนด์อ่ะ นินทาแม่คนอื่น
หึ หึ(คุณป้ามองดูการต่อล้อต่อเถียงของคนอายุน้อยกว่าทั้งสองยิ้มๆ ก่อนจะถามตัดบทเพราะกลัวเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่)
คุณป้า: คุณแม่เป็นคนพิจิตรหรือจ๊ะ
ครับ
คุณป้า: แล้วใครอยู่กับคุณแม่
อยู่คนเดียวครับ แต่ญาติคนอื่นๆ ก็อยู่ใกล้ๆ
คุณป้า: อ้าว แล้วคุณพ่อหละ ไม่ได้อยู่ด้วยกันหรือ
คือ... ผมมีแต่แม่ครับ
คุณป้า: ขอโทษจ๊ะ ป้าไม่ได้ตั้งใจ
ไม่เป็นไรครับ
(แต่ก่อนที่ความเศร้าจะเข้าครอบงำการสนทนา ชายหนุ่มคนหนึ่งก็เดินลงมาจากบันใดพอดี)
คุณป้า: อ้าว ตาแปง ตื่นพอดีเลย น้องมาหาแน๊ะ
หวัดดีครับพี่แปง (ตาวันกล่าวสวัสดีแล้วยิ้มให้ ส่วนอีกคนก็ยกมือไหว้โดยไม่พูดอะไร… ชายหนุ่มพยักหน้าให้แล้วเดินมานั่งโซฟาตัวเดียวกันกับตาวัน แล้วมองไปที่คนแปลกหน้าอย่างสงสัย)
แฟนผมครับ – พล นี่พี่แปง พี่ชายพี่(ยกมือไหว้อีกครั้ง) สวัสดีครับ
แปง: (พยักหน้าให้ แล้วหันไปถามน้องชาย) คนนี้?
ครับ(สุรพลนั่งตัวเกร็งเมื่อคนมาใหม่หันมามองสำรวจอย่างจริงจัง… สักครู่อีกฝ่ายก็หันไปสนใจคนเป็นน้องแทน)
แปง: วันนี้อยู่ทานมื้อเย็นด้วยกันนะ
ครับ ตั้งใจไว้อยู่แล้ว(ผ่านไปสักพัก… สงสารคนที่นั่งตัวเกร็งฟังคนอื่นคุยกัน คุณป้าจึงบอกให้ตาวันพาไปเดินเล่นที่สวน….)
=babblestory=
เป็นไง คุณป้าดุไหมไม่ดุครับ ใจดี
แล้วพี่แปง? (ยิ้มแหยๆ) พี่แปงตาดุ
หึ หึ – ทำดุไปงั้นแหละ จริงๆ ใจดีไม่เชื่อ
หึ หึ – ถ้าพี่แปงได้ยิน คงเสียใจแย่พี่ปอนด์ก็อย่าบอกสิ
แปง: ไม่ต้องบอกก็ได้ยิน
เฮ้ย! (หันไปมองเจ้าของเสียงหน้าซีด ก่อนจะยกมือไหว้) ขอโทษครับ คือ…
แปง: (ไม่สนใจฟัง หันไปคุยกับน้องชายแทน) เดี๋ยวออกไปทำธุระแป๊บ บ่ายๆ กลับ มีอะไรจะฝากซื้อหรือเปล่า
ไม่มีครับ พี่แปงตามสบายเลยแปง: (หันไปหาคนรักของน้อง) แล้วเราหละ จะฝากซื้ออะไรหรือเปล่า
ไม่ครับ ไม่ฝาก
แปง: (พยักหน้า) โอเค แล้วเจอกัน
(หลังจากญาติผู้พี่ของตาวันเดินจากไป สุรพลก็ทำหน้ามุ่ยแล้วบ่นพึมพำ) พี่ปอนด์อ่ะ
ครับ พี่ทำไมครับ (พูดล้อๆ) ก็ทำไมพี่ปอนด์ไม่บอกว่าพี่แปงยืนอยู่ข้างหลัง… โดนเลย เห็นมั้ย
หึ หึยังจะมาขำอีก มีความสุขอยู่บนความทุกข์ของน้อง
หึ หึ… กลัวอะไร พี่แปงไม่โกรธหรอกน่า เชื่อพี่ไม่โกรธอะไร กี้นี้ตาเขียวปั๊ดเลย
เอาแต่ก้มหน้าหนะสิ เลยไม่เห็นว่าเค้าอมยิ้มจริงอะ
ไม่จริงมั้ง เอ้ย พี่ปอนด์ เอาดีๆ ดิ เครียดนะเนี่ย
หึ หึ – ครับๆ จริงครับ จริงมากๆ เลย=babblestory=
หัวข้อ: [Babble Story] - Imprint Love - จบบริบูรณ์ ย้ายได้เลย (อ่าน 349872 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก